Johannis Devoti

21쪽

uru seniores appellat , alloquitur: stasiae, qωἰ ia νώῖν stit, νη rem Dei; pasceνe autem idem est ac regere, uti patet ex pr. LXXUM. D. et seq. ubi David constitutus divinitus dicitur pastora Iacob ιννυώm θως, quod est regere I nisi sorte velis ab Regibus non gu-barnari, regique populum, sed institui , imbuique doctrina a quo quid fingi potest absurdius 8 Confer etiam lib. II, Reg. c. H. v. a, Iib. I. Papalip. c. XL, v. a. Huius vero ab Apostolis, eorumque sue- ressoribus exercitae potestatis pleni sunt Sacrae Scripturae, & elesiastieae historiae libri. o De hoe Democraticorum errore multa discimus in opere rust

. 39. Democraticos Sequuntur proxime, quI Ecclesias. regimen errore pari Aristocraticum faciunt ci). Sunt autem catholici, qui puram Aristocratiam respuentes, tamen Μ narchiam Ecclesiasticam Aristoeratia temperatam volunt. Verum cum iter Catholicos omnes convenIat. Romanum Pontificem jure divino praeesse Ecclesiae universae, et Vero praeesse non solum honore, ac loco, sed etiam potesta

te et jurisdictione , facile intelligitur Melesiae regimen

monarchica ratione contineri, nam Monarchia nomen d signat summum imperium, quod apud unum est. εὶ videndua Νteola 'Cossitaeus in Γ ἔ, IK apologoricis γο tme Monaμebia Meissia Carbolicae, Apostolica oe Romanae ado. rempub. M. Amonsi do Dominis I dc videndus praesertim Mamaebius Orig. ω Antiquis. αγirt. tom. 5, quo toto tere volumine Aristocraticos doctissime, copiosissimeque resutavit.

ao. Nihil autem Monarchiae detrahit potestas Misc

porum, quae etiamsi non precaria, sed propria, et nativa sit, tamen cum pendeat a Summo Pontifice, non hujus certe monarchica potestas ex illorum potestate imminuitur si . Christus enim cum Episcopalem ordinem instituit, nullos

distinxit fines Ecclesiarum, quibus singuli Episcopi essent praeficiendi; idcirco ea res tota humano jure fieri debuit;

fieri autem non potest, nisi auctoritate ejus, qui universim Ecclesiis omnibus praesectus est. Accedit quod Episcopalis

potestatis exercendae modus judicio subest Romani Pontificis, cui non minus ovium, quam pastorum cura commiSSA est, ut Princeps et Moderator totius Ecelesiae constitue-'ret quidquid ratio temporum, et communis salus postula

re videretur et .

22쪽

ci In Cone illo Tridentino magna aniniorum eontentione quae

situm est, num Episcoporum auctoritas αμισως immediate . a I)eo,

an potius a Romano Pontifice esset repetenda; sed res in medici relicta est, agente praes rtim Cardinali a Lotharingia. Nam inter

catholi eos erat disputatio, non inter catholicos di haereticos, quada eausa concilium habebatur. Vid. Natal. Alexandrum Hicior. Aebr. Lee. XV θ raee. XIV, diste t. II, art. Ig, S a, rom. 9, p. 558, eae Venet. an. I 776. Palla vicinium Hira. Cone. Tria. l. I 8, c. io S i5, o lib. ai, c. II , ct Zaccariam in Anti-Febronio r 2, Eur. 2 e. p. 6. Ceterum ut immediate a Deo Episcoporum potestas repeta tur, nihil id detrahit monarchico Ecclesiae imperio, quoniam ea subiecta & obnoxia est Summo Pontifici, a quo arctari, amplificari ae tolli etiam potest. Confer. B.ulerint ulla de potest. ecclos. Summo . Pontificum oe Concit. pener. e. I, . 5.6, pag. I 6 ω req. d. Arauit. Vindelic. an. I77o. ita etiam si a Summo Pontifice in Episcopos iurisdictionem derivemus, non inde efficitur, eos meros esse ipsius vicarios, cum ipsa potestas quoad O ginem suam a Deo sit instituta. Conser gallinper. Ioc. cit. β. 5, I 65. O Quo reserendum illud Conc. Trid. retr. I , cap. de sacram. poenit.: merito Pontificer MaximJ, pro suprema poteriato r bi in Ec-

potuerunt peculiari judicio reservare. Atque hue etiam spectat illud Leonis M. V. I , cώρ. I, opp. I, rol. 686,eae Balle in . Ten. i 753, Vigilii op. 2 ad Eutherium num. 7, r. 5; Concit. eouecI. Labbaei, col. 3 293, edit. Venet. , aliorumque complurium, Episcopos in partem solicitudinis, non in plenitudinem potestatis esse vocatos.

El. Nequo Ecclesiastica Monarchia temporationem aliquam Aristocratiae accipere potΘst ex Concilio Oecumenico, quod in ipsum Romanum Pontis cena imperii potestate pollere quidam putant. Ego vero Summo Pontifici praesta-xE Concilium nego, et pugnantia eos loqui intelligo, qui cum ex catholica E fidei doctrina ecclesiasticam monarchiam agnoscant, tamen opinionem illam repentct, ut equidem puto, saeculo XIV ex medio schismatis incendio a in ortam, Et in aristocratiam denique recidentem sequuntur. id quod non modo a Catholicis reliquis, qui ab eis dissentiunt, sed etiam a Protestantibus ca) animadvErsum est. ti) Raee opinio induet esepit , meo quidem ludicio, an . I,

eum alia fuisset usque ad eam aetatem sententia Majorum nostr rum , quorum nemiui umqua in in mentem venit Pontificem Maximum Concilii potestati subjicere. Quadrat in hanc rem aptissi me illud Tertulliani lib. δε ρη ἰerim. cap. 5s, pag. 2I 3, edit. Venet. I 44, id erro Dominicum , vertim , quod 3iι p tur traditum , id aurem exr aneum Θ f Isum , quod sit porteriti r immii sum. vid. Balle rinium Ioc. eis. cap. 5. β. 5, num. 2o Θ req., stra. bc seq. , oc ith Ricberii strem. cons. 1 I. 2, ea'. t, uri. 5, β. 254se . P. Ii

23쪽

fi maret, membra quiaem a captio regi, non Pero quod ex membμre constat corpus I aut urbes quidem omnes, viliar, is Praedia rubor ro Regi, non vero, quae bir continetia , ipsam provinetam. Samuel Pu-

quo hane proporisionem asser velint, quἱ Sedem Romanam o--niam ecclesia um contrum, ae Pastam oecumeUDum Epircopum mnoreunt. id quidem non 'aνum absu disatIt b. bet , cum statue Eceleria Romanae monarebicus sit, ista autem thesit me iam ar . tocratiam oleat.

II. Rθvera si monarchiae ratio in eo est posita, ut omnes uni subjiciantur, ecquae demum erit monarchia, si Romanum Pontificem Episcopis in unum congregatis subjiciamus At enim in eoncilio collecti Episcopi Melesiam universam repraesentant, Pontifex vero quamquam singulis Ecclesiis distributive praesit, collective tamen, hoc est Ε Clesiae universas non praeest, inquiunt, ipse, sed Subest. Atqui falsum in primis est, Episcopos una collectos, nisi secum habeant Pontificem, qui eos conjungat, et copulet, universam Ecclesiam repraesentare. Erunt enim Antistites illi quidem singularum Ecclesiarum, sed Ecclesiam, quae necessario una est, referre universam non poterunt, nisi Inter eos suerit Summus Pontifex, hoc est commune uni tatis centrum, quo disjunctae illae inter se potestates conjunguntur. a . Atque illud concedendum nullo modo est, Ecclesiam distributiue caput habere, collectiue non habere, et quod caput dispersae erat, idem colleetae repente aliud quodvis membrum evadere. Huc enim redeunt, qui Pontificem Ecclesiis omnibus distributioe anteponunt, collectit autem obnoxium faciunt. Atqui in primis universitas, quae ab omnibus in unum collectis conficitur, opus habet capite, a quo regatur; neque unitas Ecclesiae universae, cujus tuendaΘ, et conservandae causa Christus et, honoris, et jurisdictionis primatum instituit, confieitur a singuliS tantum, εed ab omnibus collectiDe sumptis, atque in unum coactis Hinc supra petram non singuli lapides, sed universa Eccle-sJa aedificata est; claves Petro sunt datae non unius alte riusve Conclavis, sed regni coelorum universi ; ipse jussus est praeesse toti gregi, non singulis tantum agnis, et ovi-

24쪽

bus; demqua si fratres singulos, aliam universos confirma

β. aa. Quamquam tota haec disputatio excogitata est, ut Sedes Apostolica in invidiam rapiatur; cum revera contra Summum Pontificem stare non possit Ecclesia , et concilium, quod vere oecumenicum sit. Ecquod enim erit hoc Concilium, aut collectio totius Ecclesiae, cum procul est Romanus Pontifex, hoc est caput, et pars praeCipua, ac nobilissima Ecclesiae 8 Itaque in concilio si plerique Patres 'cum Pontifice consentiant, haec conspiratio, et concordia sententiarum nullum relinquet controversiae Iocum sin 'e- .ro dissentiant pleriqus, nihil horum valebit auctoritas, quoniam a capite divulsi, a quo sejuncti, Ecclesiam reserrae

ac repraesentare non possunt.

De canone Ecclestae, et primum de ore Scripto.

as. Ias canonitum. a6. Unde eius nomen ductum. a'. vlus indoles, & fontes. ag. Ius Divinum naturale. 29. Eius fundamentum.

3o & 3r Ius gentium, Ae eivile. 3 a. Ius Divinum positivum. 33. Ejus praecepta 34. Iiis humanum3r. Deereta Summorum Ponti seam. 36 Ea veΙ generalia, vel specialia. 3'. Canoner Conciliorum. 38 Coneilia teneralia. yy. Ouid eorum siti M. uni iit intersint 4r Loneilia partieuIaria, & eorum divisio. a. Concilium provineiale. 1. Cone ilium dioeeesanum. 4. Quando, re a quibus habeatur. 43. SS Patres 46. Lenes civile .

a5. Esse In Ecclesia jubendarum Ierum propriam e

et nativam potestatem, demonstratum est, conisquens ergo erat, ut ipsa potestate hac divinitus accepta ut re r, Suisque legibuε, et constitutionibus curaret re&sacras atque divinaso Hinc conditae leges Ecclesiae, quas canones appellamus, unde juris canonici nomen ortum ast. Proprie eanon est architectorum, aliorumquo artificum instrumentum, quo' lineae diriguntur, atque etiam normae az

regula, ad quam opus omne in mechanicis, atque in liberalibus artibus exigendum est J. . iὶ Vid. Doujae. praenot. -non. M. I, e. a .

25쪽

β. a6. Verum peculiari quadam ratione cum apud Gra cos, tum apud Latinos canonis nomine morum regula significatur si . Hoc vocabulum suis constitutionibus accommodavit Ecclesia, sive quod abhorreret ab imperioso Iegis nomine, quod violentam continet corporis coercitionem, si-vs quod Iuris Ecclesiastici dignitas postularet, ut quae mores hominum sermant, regulae appellarentur; sive demum quod legis nomen apud Hebraeos legi Mosaicas plane hasserat, ut Synagogae succedens Ecclesia alio vocabulo constitutionas suas appellandas putaverit. i) Hine ab Euripide ius naturae κανων σου καλου reguia bonaesIλappellatur, atque a chrysippo L. a, f. dolet lex generatim diei

. 27. Dicitur etiam Ius Canonicum, Ecclesiasticum, aut Sacrum, quoniam agit de personis, rebusque sacris, atquct ecclesiasticis; item quod Ecclesiastica, hoc est Sacra potestate sit latum: dieitur et Pontiscium, tum quod magna ex parte a Romanis Pontificibus constitutum est, tum ut a Caesareo, si vo civili jur distinguatur. Definitur autem jus illud, quod ab Ecclesia per episcopos, praesertim vero per Romanum Pontificem, explicatum, sancitum, vel approbatum est ad rectam Christianorum hominum institutionem. Constat partim divinis, partim humanis legibus, partim scriptum est, partim vero non Scriptum. . a8. Divinae leges, quae Deum Ipsum habent auctore vel naturales sunt, vel supornaturales, et positivae. Naturales accepimus ab ipsa natura, hoc est a Deo naturaE au

ctore, iisque discimus, quid Deo, quid nobis ipsis, quid aliis hominibus debeamus. Nimirum Deus ipso per rectam

rationem impromit animis nostris amorem, Et regulas honestatis, ad quam omnes natura serimur, cuiquct perpetu adhaereremus, nisi abstraberemur vitiis, pravisque cupidi

ib Hae lex est ratio μ octa a rerum natia a, inquit Cicero, deletis. lib. 2, n. 4, tom. 5, pag. i , odit. Oliveti Gonovae 3745, ου ad recto faciandum impollens, a doli io avocans ; quae non tum dem.

nique incipit lex orae, eώm scripta stri, sed rum cum orsa est, o vis autom simul est cum momo disino. Nemo hinc, qui peceat adversus iuris naturae praeepta communiter eognita, excuSare se

potest iuris ignorations, ut ait Apostolus adRomam II, I -II.

26쪽

β. a9. Quidquid hoc jure prohibetur malum est per se , quidquid jubetur bonum; proinde jus naturae mutari non

potest. Εjus fundamentum est ordinatus amor erga Deum, nos ipori aliosque homines. Inde fluunt ossicia omnia naturalis ordinis, quibus tenetur humanum genus, et quae vel justitiae sunt, sive absoluta et perfecta, vel humanitatis et beneficentiae, sive imperfecta, vel interdum justitiae, interdum beneficentiae, uti res ipsa sese offert, quae Ἀ-pothetica appellantur. β. So. Ex juro naburae essicitur Ius gentium, quod fere ipsum est jus naturaΘ, quo reguntur omnes homines societate conjuncti si). Atque aliquandiu quidem post orbem conditum suore familiarum Societates, quas Deus ipse inchoaverat, sed nullae tamen erant Societates Civitatum, et Rerum publicarum, quas deinceps homines, ratione duce,

necessitate suadente iniverunt. Duo temporis cursu non ex leges erant homines, cum jure naturae uterentur, haberentque etiam jus revelatum, quod est ad aeternam salutem humano generi necessarium; sed nulli erant servi, et nulli item a civili Republica constituti magistratus, quamquam non deessent, qui illis familiarum societatibus cum potestate praeerant, quoniam sine rectore nulla hominum societas stare potest sa). i Quydam ius gentium dividunt in primaνἰ iam, Θ μυ--νiam ; illud vocant jus naturae, hoc vero peculiaria pacta, quae t ter plerasque gentes conventa sunt, quo reserunt iura belli, Legatorum, di similia. Sed non inde aliam iuris speciem induet posse ostendit Pusendors. de jur. natur. ω g nt. lib. 2, cap. 5,q. 25. ab Inane, falsumque est eommentum illorum, qui tempus suisse putant, quo homines nulla prorsus societate conjuncti ex leges erant, di bestiarum more vitam traducebant. Uid. Ioan. Franciseum Finetium do mineist. D . nat. ω gent. IV. Ia, cap. 6, ιom. 2,pra. 299 ει ι'. odit. Vonet. an. 176 , eiusdemque libellum inseriptum Apologra dei genera iamano acessato ae est o stato una volta bestia, atque in primis vide libellum egregium, dc praestantissimum κmin. D. Card. Gerdit , cui titulus Diteouνν νυν P bommerantiaoρι relinive ment a l' Daι do natura, oe relaιioemoni a P tas

. D. Constitutis societatibux civitatum, et rerumpublicarum, ut consociata multitudo recte, apteque regeretur, intit aera.oportuit, qui ei impergrent. Harum vero societa-

27쪽

tum standamonium pssse debuit dus eommuni omnibus, jus nimirum omnium animis impressum, quod deleri, tollique non potest, et quo initio simplices familiarum societates utebantur. Atque hoc est jus gentium, quo Omnes gentes u-luntur, et quod unum sere, idemque cum jure naturae est. Verum praeter hoc jus, quod non opinio genuit, Sed quaadam innata vis inseruit, alias etiam addere oportuit leges, quas et populorum indoles, et rerum ac locorum ratio postulabat. Hinc ortum Ius civile, quod leges continet, quas sibi civitas unaquaeque constituit. . 5a. Positivae et supernaturales leges a Deo traditae sunt, cum per naturae rationem hominibus compertae esses non possent. Statutae Sunt hae leges arbitrio ac voluntate Dei, et continetur Sacrorum Bibliorum veteris, novique testamenti codicibus, et Ecclesiae Catholicae traditione explicantur. Complectitur vetus testamentum moralia praecepta, quae ad mores pertinent, Caeremonialia, quae caeremonias, ritusquc sacrorum, judicialia, quae iudicia respiciunt.

. 55. Iudicialia ac caeremonio Ita praecepta adusntu Christi sublata sunt; et si qua adhuc vigent, ea servantur, quod ab Ecclesia recepta sunt, non tamquam Mosaicae legis reliquiae, sed tamquam Apostolorum atque Ecclesiae mandata si . Moraria tamen praecepta perpetuo manent: nam ea sunt mandata ipsa juris naturae, quae cum vulgo obscurata essent pravis hominum cupiditatibus, Deus ipse restituit, lapidtiis tabulis a Moyse propositis, quibus ea con tinebantur. Et vero si certos tollamus dies sestos potissimum Dei cultui dicatos, qui lege Mosaica ad Sabbata pertinebant, cetera moralia praecepta Hebraeorum ab ipsis naturae legibus nequaquam disserunt. t in Pluribus id ex eausis factum est, potissimum quod Ceelesia

Apostolorum vestigiis insistens quaedam adoptavit, quae ad rectum khristianae reipublicae regimen conducere videbantur. Cuius rei exempla sunt ρn Capit. I re' de ἐπ- ., cap. i oe a vi aduhst . . cap. a ae furiis. ap. de homicM., ubi renovstntur pinnae, quae sancitae fuerant in Exodo c. ai et aa, contra homicidii, stupri, surti, injuriarum reos. Quaesitum est a viris doctis, utrum Ecelesia caeremoniales Mos eas leges excitare potuerit. Qua In re secernamus oportet lcges illas , quae mere caeremoniales sunt, uti vestes sacerdotales, altaria, di retera generis eiusdem, ab iis, que caeremoniales, di si

mul avisa sunt, uti est circumeisio, di similes. illas quidem Ee-

28쪽

elesia renovare potuit, has vero non pntuit, quoia Iam venturi Mesesiae typi eius adventu sublati sunt. Vid. orationem S. Amphil ehit in Domin. Orcumcis. in Bibliother. Eat . r. 5, p. Io6o, edis. LU Mn. , ex Calmet ae circumcis. ef i. inter ipse talio nos ejus iatinax, r. a. pra. Ib7 ad 19J, odis. Lucis I 799. Licuit quidem aliquo saltem post Christi mortem temporis intervallo caeremonialia Hebraeorum praecepta observare Αα Apostol. c. XV, ver. I9, 2I, &ideo non statim mortifera evaserunt, donec Evangelium satis late dissu, um ac propagatum e Sset, Mi morID. Inracia cum sonore ιepeliretur. S. Thomas i, 2, q. Io 5, art. 4. Quam tem ita explicat S. August. epist. 82, n. im,rom. a, col. I95. in irata editionis Venetis :sicus aestinata corpoγa necessa tortis esse iis de utenda erat lox vetusὶ quodammodo ad sepulturam, nec simulare, sed rerigiose s noniatiIem aeserenaea conἰinuo, Dei inimicorum ch: recIa IIcnibus tamquam canum morsibus, projicienda.

54. Ut a Deo procedit jus divinum, ita humanum ab

hominibus. Ejus autem tres Sunt parteS: decreta SummΩ-rum'Pontiscum, Canones codciliorum, et scripta atque sententi se M. Pia Irum. Romanam EccleSiam matrem, et magistram Ecclesiarum omnium, et Summum Pontificem

Ecclesiae universae caput Christus ipso constituit. Quare si quid ab eo dec sernitur in commune bonum, id tamquam a D. Petro decretum si in tenendum a Christianis est, at que esse apud omnes legis loco de bEt. Feruntur a Pontifice leges ob commune bonum Ecclesiae vel natu ipsius, vel adhibito consilio Cardinalium, et Episcoporum,ia ut motu Proprio, aut aliquo rogante. Quo vis modo lata sit Pontificia lex, ea parendi affert necessitatem. si in Frequens illud Patrum & Concillorum est , quod Petrus

per Suos successores loquitur. Ita Philippus S. Cadesticii Legatus in Concilio Ephesino, probantibus eiusdem Concilii Patribus, di-Σit haec : DIrur ... ad Me tisque temptis, et semper in suis succes

so ibus vivit, es judicium exercet. Concit. Ephesinum ari. 5, col. I 5έ, rom. 5, eonc. coIlect. Labbaei, edit. Venet. in Cone illo Chalcedonensi cum lectae sunt literae a S. Leone ad Flavianum datae , PatreS Omnes una voce clamarunt: Diμut μν Leonem ita locutus est. Conz. Chalcedonense ari. I, eoL Ia55, tom. 4. uua eadem sormula usi sunt etiam ill Costantinopolitani Cone illi Patres. δεν Harbonem T Irus loquebatu , ari. Iη. eon Iom, r. 7. S. ProsperconIr. collat. cap. V. n. 5, p. Ib4, edit. Venet. ι 5έ: Sacrosanria , inquit, B. HGri Sedes per uniueγsum o bom Papa Zosimi sic ore t ρυhυν. Postremo, ne omnes colligam, quod longum esset. S. Petrus Chrysologus is ep. ad Euoebet. p. xv P, eae August. I 748: B. δε-rrur, inquit, qui in propia sede vivit, er praesidet, prasIat quae resei isti fiat veritatem.

. V. Prioribus saeculis Romani Potui si cos generales re-

29쪽

gulas plerumque in Coneilio edere solebant 13: sed saepo

titiam literis ad certas Ecelesias datis, quae deinceps mnibus eommunes fiebant a , mandata, legesqua suas com prehendebant. Quas literas semper Christiani omnes ea,

qua par est, reverentia Susceperunt, et semper etiam graviores de fide ae disciplina controversias ad judicium Sodis Apostolicae detulerunt 5ὶ. Pontificum generales san cliones ad Episcopos, Christianosque omnes datas loquendi usus Bullas nuncupavit. Hodie Pontifex si quid pro univer sa Eeclesia statuit, aut Bulla utitur: aut decreto alicujus Saerae Congregrationis Cardinalium, quod ipse probaverit. Iisdem utitur in privatis quoque negotiis; sed haec plerumque per Breve expediuntur. Ιὶ Vid. S. Leo ep. I S, eol. 7, t. I ap. 7, a Ddis. H. Ball. rin. IT 35. 6 Cum Summi Ponti fiees ad aliquem Episcopum decreta mittebant, quibus omnes obstringi vellent, solebant praecipere, ut eadem aliis atque aliis per literas nune arentur. Quare cum Rim rius Tarraconensis regularum librum a Siricio accepit, iussus est, ut non solum ad Episcopos suae provineiae , sed etiam ad oni ν ror Cantaginenses,' iteor, Liaritanor, atque Gallieist 3 via esti, qui vicinis tibi eouimitant , ne indo p=odiisetir, ώae, quae a nobis sum salub i ordinaιio, disposita , sub litterarum suarum more . iione mittantur, uti scriptum est in eius epist. n. ao, apud Cou- stantium opist. Rom. Ant. eol. 657, Rupis I ai. Similiter disimusia m. ad Hos diebium Saloniι anum, n. 4. am eumdem Coustantium L c. col. 97o, , quia moνhir, inquit. diuesionis tuae derogaνemur, ad te potir simum scripta di eximus, quae in omnium s atrum , Ο

episcopo iam nosινorum facies ire nothiam , non taurum eorum, qui

in ea provincia sunt, sed Hλam, qu; uicinii duoctionis tua pravinciis adjunguntia . Quod etiam ex pluribus Leonis M. locis manifestum est. Ita est. ID ad Nicotam Aquilosen. c. 7, col. 153λι. r.

banc autem, inquit, epist. nouνam, quam ad consultationem tuae faternisurit emisimul, ad omnor 1fatres , ω eomst ovincialet tuor'ircopor facter γνvoniso, ut in omniam observantia data prosis

auctoνisas. Hi ne quaedam tanti fietae literae, quae initio ad certos Episeotos, aut ad certas provineias datae erant, eum deinceps ad alios Episcopos, aliasque provincias missae fuissent, in quibusdam manuscriptis illam in epigraphe additionem aeeeperunt Θ univeν-tur provineiar. Ita epist. s. S. Leonis M. inseripta est non solum omnium Campaniam , Pisonum ου Tutelam, ad quos initio suisse videtur, sed S uniωνιar pνovinciar constitutis ὴ qua de re vide notas Fratrum Balteriniorum in eamdem epistolam t. I, col. 6ir. Ex quo intelligitur, quemadmodum Pontificiae leges, quae t teris comprehendebantur, omnibus facile innotescerent, quamquam nullus esset publicus earum codex , uti ostendit Petrus Constan tius praefat. ad ι. I, ep. Romano . Pontis. num. 45, pag. XLVIL E

D Ptimo Delesia saeuio S. Clemens I. a Corinthiorum Ee

30쪽

eles Ia eonsultus solasli, uti narrat S. Irenaeus I. 5, contri Merstr. c. 5. n. 5, st. I76, ed. Massueti, Paris IIIo, priemissisas Iu ar Gν ibit, ad pacem eos congregans, et reparans fidem eorum, is an nunciam, quam in recenti ab Apostolis acceperat, traditionem. Quam

epistolam S. Dionysius Corinthiorum Episcopus apud Eusebium Meler. Is t. lib. 4, cap. 23, pag. i 87, edit. Valesii,Cantabrigiae I 72o,

S. Epiphanius advers. bae . i. I, hae . 27, n. 6,pra. IO7, r. I, e . Retra Dii, -is i 6aa, S. Hieronymus de Tir. inuit . c. II, p. 159, t. 2, ed. Iarrii, Veron. l754, aliique memorant, quaeque extat apud Cousta lium epist. Rom. Pont. ora 9, quo opere etiam reliquae, quae nunc manent , Summorum Pont. decretales epistolae comprehenduntur. Magna pars harum epistolarum temporis iniuria periit, ut multae perierunt, quae a S. Damaso datae sunt, & in quibus conscribendi multam ei sese operam praebuisse testatur S. Hieronymus ep. I 25. n. IO, r. I, ADI. Sed tamen certum est, semper cunctas Ecclesias ad Romanam matrem, di magistram omnium graviores controversias detulisse, quod manifestum est ex omnibus Delesiasticis monumentis, atque ex decretalibus epistolis Summorum Pontificum, tum quas memorant antiqni Patres, tum quae nune

etiam extant. Ae dignae in primis memoratu sunt literae SS. Ponti fieum Innocentii l. di Leonis M., ex quibus intelligitur, quam multa ex tota Ecclesia negotia omnes ad Sedem Apostolicam deferrent , ut eius iudicio finirentur. Nam ille scribens ad Patres Coneilii Mileuitani epit. Io, apud Cotistantium, col. 895, Sese eo

rum literas accepisse, inquit, inιον ceteras Romanae Feries ae cti War. S. ouolicae odit oecupationες , quibur diversorum.eontulta fideli, ae meaeea disceptatione tpactamus ; & paulo post ipsis compertum esse ait : qtiod ste omnes provinciar do apostolico fonto perirentibur responsa semper emanent. Quod etiam confirmat ip-e In n. ep. 97, col. 9io, ubi testatur id semper factum fuisse, se ilicet mnia ad nos, quari ad caput, atque ad apicem 'itcopatur refer re, uι consulta videlicet Sedet Apostolica ex ipsis robur dubiis eo rum aliquid, faciendumque proniamin. Leo autem M. epitr. Io, rom.

I, eol. 654, ea . Balis in. , ostendit Apostolicam Sedem innumstriserae contustam. Huc quoque spectant literae datae ab Iustiniano Imper. ad Ioannem Summum Ponti fieem, quae deseriptae sunt in L. 8. C. do Stim. Trinit. Nee enim , inquit imperator , patimur ,

quidquam, quod ad Ecclesiarum statum pertinet , quamquam manserium, oe indubitatum 1id, quod mo tων , ut non etiam vestrae innotescat sanctitati, quae caput est omnium sanctarum ecclesiarum.

β. 56. Et cum Pontificiae leges vel generales sint, vel

speciales, qua E scilicet ex Certa causa, persona, loco, tempore prodierunt, illae omnes generatim obstringunt, hae Vero ad illos pertinent, pro quibus editae sunt si . Speciales constitutiones otiam rescripta dicuntur, quae cum alte To rogante emitti soleant, illud semper tacite habere cen- entur, Si preces feritate nitantur sa). Quare per subreptionem , atque obreptionem irritum est rescriptum, cum ni mirum aliquid falsi narratum est, aut praetermissum veri