Johannis Devoti

51쪽

Illae sectae sint additiones, quarum recentiores ad Gregorium II pertinent. Sed eas ante Hadrianum iam iactas suisse certum est , quoniam Zacharias Pontifex in epistola ab Pippisum S uticopor, Abbates ae proceret Francorum, quae est ep. 7, in colis L conciti Labbaei, r. 6, col. 3 l, n. 5 canones aliquot recitat ex Concilio inricaso , alios vero ex Concilio Carthaginensi; quae a sticanorum canonum inscriptio , di distinctio Hadrianae collectionis pxo

pria est.

D Hinc salsas epistolas Isidori Mereatoris , quae po&tea Pr

dierunt , aliqui reliciendas putarunt i quia in tuto Codicis ca'onum corpore non continerentur conscriptae, uti patet ex ep. 42 Nicolai I. ad unio. Epire. Gau. in Reg. Conc. colori . pag. τη-rom. aa, Paris i 6 4. Quo nomine Codicis eanonum intelligi tu adrianam collectionem, manifestum est ex Hincmaro Rhemensi, ep. a 4Hincmar. Laudenen. pag. 5sue,tom. 2, M. Siνmoni Pupit 1645, qui Is dorianas decretales repudiat 3 ae tantum retinendos contendit canones, quos AposIolica Sedes ... ω omnie Carbociea Ecelosia CANO S appellat, quique ... in nosινD CODICIBUS, quor ab Am- stolica Sede Maiores nostri acceperunt roquendos , locum habent. Ex quo recte , vereque colligit Coustantius, loc. cit. β. 8, n. 151, p. , quod qui a nobis Hadrianus eodex vocatur, ab Hinc maro ex usu, dc consuetudine sermonis apud Romanos, di Gallos recepti

Coriae canonum vocatus eSt.

β. 6 a. Celebrantur etiam collectiones Africanae si , Hispanicae sal, Gallicanae sue), quae plures numero Sunt, cum fere in unaquaque natione non defuerint, qui de colligendis canonibus laboraverint. Atque in his collectionibus vel integra, vel sere integra Εςclesiastica monumenta describunueur, habita potius ratione temporum, quam rerum et materiarum. Sunt enim collectiones aliae, quae breviter, ac summatim canones indicant, aut certos in titulos tribuunt ipsos canones, et rem canonicam universam. Intet eos, qui tantum canonum Summam dederunt, primum locum obtinet Fulgentius Ferrandus Carthaginensis Ecclesiae Diaconus, qui collectionem suam Breolationem canonum vocavit ).cio Africanorum ea nonum collectionem cum titulo Codex con num Eceleriae Africanae graece S latine edidit Christophorus Ju-

stellus, eamque postea descripserunt ejus filius Henrieus & Guil-Ielmus Gellus, in Biblioth. jur. canon. rom. I, pag. 32 I. verum haec collectio non alios comprehendit canones, quam eos, quos Diuursius Exiguus excerpsit ex Synoda Carthaginensi anni 419, cujus tantum gesta a ue oculos habuit. Plures Africanas collectiones post Harduinum memorant eruditi pr tres Balleri nil loe .cit. par.

2, cap. 5, pag. LXXfν ου seq. M Plures sunt Hispanorum collectiones, sed una in primis

moratu digna est, quae Hispanica vocari solet, quaeque post Dio nysian cet*ris rerum ordine, dc copi pr*stat. Primus Oam me alligeo by Gooste

52쪽

moravit Ant. Augustinus, de quibusae vel e . can. coss. c. I 7, r. a. p. 225, edit. Luc. an. 767, accuratius exposuit i ou tantius, in p .

adt. I, ep. Rom. Rout f. β.9, n. Iba S seq. p. CXL ω seq. denique Fratres Balleritati, De. cis. c. 4, papt. 5, p. CXCU, qui ceterorum industriam ct diligentiam superarunt , quique una cum ceteris Doci dentalis Ecclesiae collectionibus etiam Hispanicas copiosissime persequuntur. Forte haec collectio vel a S. Isidoro Hispalensi, vel ipsius iussu persecta est; qua de re videndus est Cennius in praefat. additae lationet ad antiqv. Ecclet. His n. r. I, p. Uoexf seq.IT S XI S seq. Roma i74 i. Eius vero compendium una cum additionibus, Quae postea sectae sunt. vulgavit Cardinalis de Aguir- re initio tomi III Conciliorum Hispaniae, postea vero dili 'entius illustravit Caietanus.cinnios, atque edidit cum titulo: Codec veteνυm canonum Fecteriae Hispanae . qui praemissus est oneri, de antiquit. Ει cirr. Hi pan. tom. L. pag. XXXIII is teq. Sed Cennium reprehendit Cl. Carolus de la Serna Santander , in veram S genuin . coisen. vel . Canon. Ecclet. Hi,pan. l,num.6 1, pag. 42 Βρυ-x uir an. 7 Rei'ubie, quod indicem pro ipsa collectione acceperit. Ceterum de Hispanis collectionibus omnium diligentissime agit Cl. Areualo in opp. B. Isidori Hispalensis tom. 2, par. o,c. I, pag. I 55 seq. ediI. Romae I 797.

D De his quoque Gallieanis eoilectionibus, praeter Sirmondum p- fui. in Concit Ga , videndi Balterinii, loc. cis . par. a, cap. IO, pag. cxX G t seq. 4b Uulgentius Ferrandus , qui magistro usus est S. Fulsentio Ruspensi Episcopo , Justino ac Iustiniano Imperatoribus soruit.

pta est haec collectio a voello S Juste lio, Ioc. cis. t. I, pag. 4 8. g. 65. Vadom, qua Ferrandus, aetat soruit Martinus Bracarensis EpiScopus, cujus est omnium sermone celebrata canonum, seu capitulorum collectio, cujus pars una complectitur, quas ad Episcopos, atque ad universum Clerum, altera, quae ad laicos pertinent i . His recentior mi Cresconius Africanus EpiScopus, cujus duo circumseruntur opera, alterum quod Breviarium Canonum, alterum, quod Concordia, aut etiam Liber canonum appellatur a . Alias quoque viri eruditi ediderunt canonum collectiones, quas circa ea tempora, aut paulo serius lucubratae v Id ntur, sed nobis propositum non est in omnibus immorari 5 . yannonius suit S. MartInus Epiceopus Braearensis. uti testatur S. Gregorius Puronensis in Mil. Dan. lib. 5 east. 5 col. 247, edit. Ruinarii, Purisiis i699, ac pro Hispanica Ecclesia Suam per fecit collectionem, in quam eontulit Graecos canones latine redditos, ct multa etiam ex luatinis sontibus expressit. Sed Saepe antiquos canones ad rerentiorem diseiplinam aecommodavit, & ideo Saepe multa addidit, aut detraxit, quod observant Romani Correctores, ad can. I Hrt. Antonius Augustinus, de emend. Gra

53쪽

t antata. . dia i O,I , Ia. g. 28, t. eLt. Lue. Grat Ianus multa in decreto capitula descripsit, quae extant indollectione Martini Bracareiasi,, sed cum hac inscriptione, σπ Concilio Maνrini Papa, non sub nomine Martini Episcopi Bracarensis, quemadmodum di luci clarionensis ni ulta retulit Maatini Braearensis ea pitula cum hac inscriptione, ex aereretis Murtini Papae, uti observant Antonius Augustinus, da emendat. Gratian. lib. ,ἀal. Io, pag. 5s, & Romani Correctores in eanon. I 5, distini ire Uxtat haec collectio apud ellum di Iustellum, Ioc. eis. in appenae pag. UIL. co vitam agebat Cresconius, sive, ut alii ma Iuni, CrIseonius Leontio Imperatore, cuni Saraceni Asricam occuparunt, hoc est Vlt Ecclesiae saeculo. lJtrumque opus, tum scilicet f=enia tum , tum Concordia Gesconii revera est, quamquam aliud nonnulli existiment quos inter est Coustantius, in eis. praef. ad epist. R Anan. nai f. d. x num. I a seq. par. CV seq. , di utrumque edi

derunt Voelsus de Iustellus, is Bibi. furi can. ιom. r, pag. 456 et in apponae ejus2. tom. pag. XHILI. Fide Pagium in Ditis. ad Ba=on. an. 5a7, num. 34, stra. MI, t. Redit. Luc. di Mabillonium, Mui: fati par. I, p. 69, edit. Ruμir. I 687. D Huiusmodi sunt mileaiones Hibernensis. Heiovalliana, A degavensis. Divicinensis, Pithaeana , aliaeque similes , quae a Sir

mondo, ritito aliisque Iaadantur, quasque omnes a curate deseribunt Fratres Ballerinii, loc. cir. par. 4, cap. 7, pag. CCLXXVI. . M. Digna tamen est, quae paulo diligentius expona tur, collectio Isidori Mercatoris, aut Peccatoris si , quae IX Ecclesiae saeculo in manus hominum pervenit sa). Ma

gnae ob eam turbae ortae sunt, cum Isidorus veris, monumentis , quae a collectione Hispanica, Hadriana, allisque a locis s5ὶ arripuit, multa falsa admiscuerit, quorum partem ipse confinxit, et parim aliorum ingenio conficta iniliteris consignavit. Habet haec collectio, praeter quinquaginta canones Apostolorum Ex Hadriana collectione de Seriptos, potissimum epistolas Summorum P tificum a Clemente usque ad Silvestrum, quae cunctae ex intento Isidori prodierunt, exceptis duabus clementis ad Iacobum literis ), tum canones plurimorum conciliorum s 5 , po tremo Pontificias literas ab ipso Silvestro usque ad Gregorium M., et alias item episcolas ac monumenta, quorum pars aliunde sumpta vera ac germana est 6ὶ, pars una

cum acris Concilii Romani sub Iulio I, et Concilii V et VI

sub Symmacho ab Isidoro excogitata et inventa est. Alii sunt eodiees, qui Atiuatarii, ct alii, qui Actiatoris no

men in Scriptum habent. Quod postremum nomen quosdam rapuit in eam opinionem, ut erederent, huius collectionis auctorem fuis

e aliquem npiscopum , quoniam ea formula Episcopi utebantur ,

54쪽

ut demissum de se animi seneum testarentur, uti patet, ex eam iiis CaWpone o atomi an. 527, x. 5,coL MI, somi II an. 529, col. bas, Wisionsi III. an. 557, rom. 6, col. 405, TuronensiII,an. 567, ibi L coLS 7, Coueri. Labbaei, atque ex monumentis Ecclesiae Cenomanentia apud IIIabillonium, M Veter. Analo I. pag. 267 et reo. edit. Rarii. an. 3725. Verum Carolus Blascus, qui commentario Neapoli edito, an . I76o, de covectione canonum Lia i Mercisioγi, late de hae collectione disseruit, observat. cast. 6, p. 46 et 47, quod Epit eo pi Ω- re semper addebant nomen Praersiis, aut Episcopi eum illus μι- catoris vocabulum usurpabant. Duin etiam di hore piscopi eum eodem utebantur nomine, addebant di dignitatem suam, perquam distinguebantur, uti ex epistola Thegant Chorepiscopi Treviremis ad Hactonem ipse Blascus ostendit. Nomen hoe potius Monachorum proprium erat, & si certum esset, lsidorum potius Receato=D. quam Mercatopis nomen prae se tulisse , inde educi coniectura posset, quod Isidorus Monachus vel fuerit, vel voluerit videri. Sed perdi Helle est id ostendere ad veritatem ,' potius ipsa operis ratio, quae omnis fere in eo est posita, ut Episcopis consulat de ab iis arceat accusationes, aliquam probabilem a Nrt coniecturam , propter quam ea collectio alicui Episcopo tribuenda videatur.

aὶ Reeentius monumentum, quod Isidoriana collectione comprehenditur, est Concilium Parisiense an. 829, quare ante hoe tempus illa edita non videtur. Sunt qui eam serius prodiisse arbitrantur, nimirum circa tempus, quo Benedictus Levita Capitularium libros vulgavit, hoc est circa annum η 5, ct ideo prima falsarum decretalium mentio est in Sν nodo Carisiaca aptid Balia

Cl. Areualua in opp.S. Liripi Hispalenter,rom. 2, Isido . par. 5, c. GI, j. 4,DV. ma seq., odit. Romae I 707. Nullus plane videtur esse dubitandi locus , quin haec colle io primum Moguntiae prodierit, dedoctis viris plerisque persuasum est eius auctorem fuisse hominem GermanO-hrancum, cum Francorum Regibus ex veteri Galliarum descriptione Germania subliceretur. Sed quis hic suerit, incertum est. Cl. Carolus de la Serna Santander, De. eis. p. 69, β. 6 putat, ex vera Isidori Hispalensis collectione suam confecisse Isidorum Mercatorem, vera illa corrupta di depravata, addituque monumentis non illis quidem plane salsis, sed salso adscriptis Pontificibus . quorum revera non sunt , idque a Riculpho Moguntino Episcopo, vel eius auctoritate factum existimat. Equidem non dubito , qui fundus huius collectionis suerit vera, ct omnis salsitatis expers col- leelio Isidori Hispalensis, quam Mercator, seu Peccator foedavit tot falsis monumentis, unde nova collectio facta est. Sed opus aniculpho conditum atque vulgatum, vehementer nego. Is enim ex hac vita migravit an . 8i4 , contra in Isidoriana collectione

EpistoIae quaedam sunt, uti Urbani I. & Ioannis III, quibus Isidorus inseruit ad verbum sententias aliquot Concilii Parisiensis habiti an . 829; unde intellistimus, Riculphum huius collectionis

auetorem haberi non posse. dii in re tam obscura incerta dandus est coniecturis Iocus, valde simile veri esse videtur, Mercat

55쪽

rem sumpsisse tollectionem Isidori Hispalensis, cuius magna cere

hi itas erat, ut sua commenta in vulgus ederet , eamque vulgasse ejusdem Hispalensis nomine, quasi novis additamentis locupletatam, sal, is scilicet monumentis, quae recondita in scrinio MO-stunt in i replicori Riculphi sese invenisse affirmavit. Haud revera In hoc scrinio ea delituisse arbitror: sed Mereator hane fabulam

venditavit, ut suae collectioni auctoritatem conciliaret. Neque me de mea sententia dimovet Hinc marus Rhemensis, qui in opusc. adde r. Hiocmar. Lauta ven. c. a , pag. gm, opp. rom. I, pra. 45, eit. Paris. I 645, inquit, quod libriam colloriarum epistolarum ab I αὐ- eo do mi pania ia ratum Risulphur Metum inur Epi pus ... cbt nuit, et istas regiones ex illo repl/Hi ferit. Nam H in emarus fraudis nescius sequutus ebi fidem collectoris, qui cuncta se eduxisse testatus est e scrinio Riculphi Upiscopi Moguntini. Forte totius fraudis architectus suit Benedictus Levita Mopuntinus, qui Capita-iari iam libros vulgavit circa annum 3s5, ct sorte eadem colle elici

non est eo anno vetustior. Et quoniam Isidorianae collectionis mentionem fecimus, omittenda non est ingeniosa come Dura L .aioli Blaschi, qui diatriba, quam Neapoli edidit an . 3TIO Gopiria Ioanna, hujus fabulae originem ab Isidori collectione reperi

posse arbitratur. Inquit enim, sortasse aliquem suisse Isidorianufraudis non ignarum, qui cum videret, salsas decretales pro veris haberi, quasi per aenigma fraudem detegere conatus est. Itaque dictitari coepit, suisse Papissam Ioannam nomine ψ eam pepelisse dic. 2Enigma hoc, in quo dissolvendo plane Gedipo coniectore opus erat, non recte intellectum, primum uti sabula vulgari. ac denique tanquam vera historia haberi ecepit. Ingeniosa, jnquam, hae e coniectura, & in illa tam incerta hujus sabulae origine pr babilis divinatio est. 5ὶ Necesse est sontes noscere. unde Isidorus multa derivavit in collectionem suam ', nam quidquid in his non invenitur, id ab ipso confictum haberi debet. Fontes autem draecipui sunt collectio Hadriana ct Hispanica, ae vetus collectio a Ouessello edita, cujus supra iacta mentio e t. Ouaedam etiam arripuit ab Historia I ripartita, atque ab aliis locis, quos indicant dari lus, fuit. Lν. Can. c. Io, di Fratres Balle rinii, sec. est. 5, p.

O Quinque sunt literae S. Clementis In Isidori eo Ileetione ἐduae ad Jacobum jam a Graeco aliquo confictae fuerant, & a Rufino latine redditae, easque seculo V laudavit Concilium va- enSe, can. 6, col. 7 i 7. r. 4, coluia. Lobbaei odit. Venet. Has literas l-Sidorus excerpsit ex Gallieanis collectionibus, sed ipse tamen eas suis additionibus eorrupit. Reliquae tres ex eius ingenio prodierunt. 5) Pars haee, quae concilia complectitur, habet esuuiiutionem Constantini ad Silaostdium, quae salsa habetur : reliqua vera &Permana sunt omnia. eaque desumpta ex aure ori collectione Hispanica originis Gallicanae.

69 Multa in hac parte sunt salsa veris admixta; quae Omnia aecurate discriminant Fratres Hallerint, est. par. 5, cap. 6, 5, pN. CCXXV, de Blascus, cap. I, p. 9 et seq. Hinc omnes Ponti hcum Si-ricio antiquiorum epistolae ab Isidoro decriptae salsae habentur,

exceptis Sancti Damasi ad Paulinum Iiteris, quas ille secuit in

parte tres.

56쪽

65. Accesserunt ad celora commenta etiam capitula adscripta Hadriano I. Pontifici et Angili amno Meiensium Episcopo tradita, qua se certo post salsas decretalos. prodierunt, est forte ab ipso illarum opifice conficta sunt si . Nam hodio eruditis omnibus compertum exploratumque est, ea capitula recentiora esse i sidorianis decretalibus, neque ea tribui posse Hadriano aut Angit ramno, cum in iis multa sint aliena ab utriusque moribus atque instituto sa), et longe alia sit ratio Hadrianae collectionis, cujus supra facta mentio est.

i Pontificum deereta, ex quibus praesert Im ea capitula eoNIem dicuntur, non alia sere sunt, nisi salsae Isidori decretalos, in quibus eadem sententiae, di eadem saepe verba occurrunt ἱ uti ex Antonii Augustini notis in eadem capitula, quae extant, tom. 5, ejus ope . edit. Luc. au. I 67, p. 549 n r . deprehendi potest. Qui consensus earum decretalium & capitulorum non obscuro argumento est, eumdem omnium architectum suisse. Quare in Isidori collectione haee Hadriani capitula reperiuntur, de in antiquissimo Vaticano Codice 65o in appendice descripta sunt, quoniam, ut observant Fratres Ba Ilerinii, loc. τὰ. q. 2, num. y, pag. CCXIX et CCXX, haed eapitula secundis Isidori euris adiecta sunt, cum abessent a collectione, quam antea vulgaverat. Vide etiam Blaseum in Diatriba De Capitust misiano L. Tripae vulgo tristitit ad eatiori eommensarii da eoueri. can. Liae. Me

a Hine rus Rhemensis, in optire. ad ν. II ncman Laudunem c . a , pag. 475, tom. 2, dit. eis., inquit, haec capitula Hadriani nomine suisse edita, & Angit ramno Metensium Episcopo data. Errant igitur Stephanus Balutius, in praefat. Mis Dialeg. A. Augu-uin. num. pa . 6,rom. ,edit. Luc., & ΝataI. Alexander, Histo . Mel. saec. ΟΠ, cap. I. an. 9,t. 6, p. I I,edit. Venet. an. I 76, cum haee capi tuta Angit ramno adscribunt; cum vera operis inscriptio non An-gilramnum, sed Hadrianum auctorem praeseserat. Λt nputer revera eorum capitulorum auctor suit ;& certe verus canonum coindex, quem Carolo M. obtulit Hadrianus, nihil habet ex putidis illis meret bus, sed veras complectitur epistolas summorum Ponti fieum a Sitieio ad Gregorium. Quod late ostendunt Balinierinii di Blaseus, hQ. est. Id unum addam, quod in antiquo Uallicano codice, n. 2558, vetus extat exemplar collectionis, en jus revera Hadrianus P. auctor est, in eoque post indicem eorum, quae codiee continentur, habentur haec: Iust Codex eri resti meis illo authentico, quem Dominiat mriianus Apostolicut indit alisior irrimo Capolo Regi Daneo um et Longobardorum, ac Pπιν cis Romanorum, quanao fuit Romae. In hac autem collactione nullus omnino Ioeus est saIρὶ Isidori mercibus, sed quidquid ea continetur ex veris germanisque sontibus desumptum est. Initio describuntur ea nones, qxi dicuntuν o S. Apostolorum quibus verbis ostendit Hadrianus, quid ipse de his eancinibus sentiat ); postea Coneilia Orientalia, Ahieana, Gallicana, Hispa-

57쪽

ntea; postremo reseruntus meretalos Sirie. . Iim entn, Z simi, Bonifacii. Aelestim, itemque pars illarum Decretalium, quae a Leone M. editae sunt. Vera hae est Hadriani collecti Non ea, quae multos βt annos Isidori ingenio excogitata in lucem venit. Atque hoc quidem loco notanda est confidentia Van-tamnii, qui nihil omittit, ut suum expleat odium, quo fertur in Sedem Apostolieam, de ideo de his capitulis inquit, m

quod ea si ab Hadriano non consecta. probata saltem sunt, ut nova inde iura Romani Pontifiera miraequerentur. Si ea probita Hadriano sunt, cur eadem neque ipse Hadrianus, neque retexi Pontifiees, qui eum conSequuti sunt, per tria pene saecula Ia darunt ρ Primus enim Suinmus Pontifex, qui ea capitula liam dasse videtur, suit Leo lx, qui medio saeeu Io XI uitam traducebat, nimirum postquam ea Burchardus-Hadriant nomine in

sua collectione descripserat. Verum omnis nunc ea de re sermo conticescat necesse est, eum constet, ea capitu Ia post Η

driani obitum fuisse confieta ab auctore decretalium, quae Isiadori eollectione comprehenduntur.

g. 66. LIdori collectIo sensim et pedetentim usum, a que auctoritatem habere coepit, cum in illorum temporum caligine iremo esset, qui suspicaretur, vel potius intelligeret, falsa esse monumenta, quae in ea descripta suo-rant. Primus Hincmarus Rhemensis, qui eam antea probaverat, cum sibi adversarias maxime nosceret Isidorianas decretales in causa quam habebat cum Hincmaro Laudunensi, eas coepit reSpuere, quod in codice Canonum nota reportebantur I . Eadem quoque de Causa rejectae sunt

ab Episcopis Gallicanis an causa Rothadi .Episcopi Suessionensis, qui in Synodo provinciali depositus ad Sedem

Apostolicam provocaverat.

de criptae non essent, quoniam ea tum auctoritas non ex eodem

eodire, sed ex earumdem auctoribus, qui Pontifices suisse credebantur, erat repetenda; quod etiam animadvertit Fleuryus, pari. I, cs. I, num.8, dos irin. fu . E I. Quare .enito Arehiem- seopua seri nensis eum literis, quae eius nomine datae sunt ad Νieolaum apud Labbaeum, erilia . conciI. Iom. 9, col. I 55o, ageret d observanda epistola Atelehiadis, id tantum quaerendum duxit, num ea apud Summum Pontificem, hoe esa in arehivio Romanae Melesiae reperiretur.

. 63. Serius Romae haec colloetio innotuisse videtur et Leo IV, qui Pontificatum obtinuit ab anno M usquct

58쪽

ad annum 855, cum responderet Episcopis Britannias i ,

Decretales memorat eorum Pontificum, quibus tunc in Ecclesiasticis judiciis Romana Ecclesia utebatur; sed nullam tamen facit mentionem decretalium, quas Isidorus collegerat, licet harum multae ad haec judicia pertineant. Imo neque Nicolaus I., qui post Leonem Pontificatum obtinuit, laudavit umquam, aut approbavit salsas Decret les, quae Isidori coli Mone continentur et . Quod vel unum argumentum planct refellit calumniam eorum, qui aliquas in ea collections Pontificum Romanorum partes sui

ses arbitrantur. i Exeat haee epistola apud Sirmondum, L I, Cone. Gall. pag.

q. 68. Hodie perspicua, non suspiciosa omnibus est salsitas decretalium ac monumentorum, quae ex penu Isidori Mercatoris educta sunt. Nam I. Dionysius Exiguus, maxima cura ac diligentia lustratis, excussisque scriniis Sedis Apostolicae, nullam illarum decretalium invenire potuit. Is Scriptores Ecclesiastici, qui per octo priora saecula floruerunt, et Concilia, quae per eam aetatem habita sunt, nul- Iam harum decretalium mentionem faciunt, quamquam plus semel facere debuissent. III Denique multa in iis occurrirunt recentiora aetate Pontificum, quibus illa adscribuntur, uti Sacrorum Bibliorum sententiae secundum vulgatam, leges ex utroque Codice petitae, posteriores canones Conciliorum, ac Decretales Summorum Pontificum, et cetera generis ejusdem I). . . t Adde & illud, quod huius eoilemonis Auctor eam tribuit S. Isidoro, quem Episcopum di Hispanum suisse significat, qualis non alius esse poterat, quam S. Isidorus Hispalensis. Atqui post ejus obitum sunt habita octo Toletana concilia a V ad xl II, di unum Braearense, quae in ea collectione re feruntur; similiter vivo Isidoro habitum nondum fuerat Conciliam ineumenicum VI, cujus in praefatione mentio est.

. 69. Quae praesertim hujus collectionIs evulgandae ratio fuerit, facile intelligit quisquis paulo diligentius: consideret, quo potissimum tota referatur. Non falluntur egre ille homines male animati in Sedem Apostolicam, qui eam

59쪽

editam putans, ut ejus opi x Romanorum Ponliseum a ctoriistem amplificaret, atquΡ desenderet. Ouamquamonim Apostolicas Sedis amplitudo, et auctoritas pluribus commendetur, non tamis hoc Pseudo-Isidori propositum atque institutum fuit, neque ea Sedes, eujus jura et privilegia certissimis nituntur monumentis, falsis illIs decrε-

talibus indigebat εὶ.

τὶ vide Baronium ad an. 865, n. 8, pag. I 8, x. II, erit. Luc. g. o. Longe aliud Pseudo-Isidori consilium suissse do- monstrat ipsa praefatio, ac totius operis ratio. Nam In ea satis declarat, sese illa collegisse monumenta, ut omnes ab Episcoporum accusationibus deterreat si , tum vehementius invehitur in eos, qui Episcopos audent accusare, et multa proponit, per quae hujusmodi accusationes dissicillia mae evadant. Huc etiam tota spectat collectio, et huc falsa monumenta, in quibus eadem est semper de accusa- ais Episcopis cura et sollicitudo. 1 Postquam in praesitione Isidorus documenta indieavIt, qui

,ἰ, ACCUSANTES SACERDOTES DEPRESSERUNT. Quod

multis persequitur acerbe obiurgans illos, qui Episcopos accusant, in se per lilos excusem, vel eorum bonis ditentur, ae multa hujusmodi iudiciorum incommoda describens illud urget, rapiscopos accusatos, & rebus suis spoliatos, aut gradu motos, aut e sede pulsos ad dicendam causam copi non posse, nisi primum fuerint restituti, & quaedam addit de aecusationibus, atque accusatoribus reiiciendis.

q. r. Atque hoc quidem consilium maxime perspicitur in capitulis Hadriano tributis, quae veluti summam exhibent salsorum monumentorum, unde potissimum excerpta sunt. Nam pleraque eo spectant, ut ne a quolibet Episcopi accusentur, ut facile accusatores audiantur, sed ut multis ex causis tum eos, tum judices liceat recusare. Cum haec summa sit, et hie finIs totius collectionIs, quis non

iacile Intelligit, Id sibi unum salsis illis mercibus voluissΘIsidorum, ut consuleret Episcopis, qui diccusabantur si Z ι Quod lato vereque ostendunt Fratres Ballerinli, in cit.

60쪽

ri 1 q. Idem etiam ante ipsos observaverat Uleuryus,5b 44, π.2', H stote. Eccles. Lia principale, inquit, mariere δε ces deer Laist fonsur accusarions der έt DG : ii hydi en a prerque auctine, qui ny en parte, et qui ne Annae Eer νους φουν ter renrie di . ter. Aurrisi id νο fait asser Oo, dans Ia pre ara, qti' ii auolt cette matiis rapi a coeur, & idem similiter Van-Εspenius, Comment. in quaeri. I, caur. 2, ubi de Gratiano disserens inquit: Hie rursus adducit varia istramenta fictarum decretasum, quae praecipue ad ex men- Eos Episeodior ab omni criminati jussicio adornata apparent. Sed vide fidem &.inconstantiam hominis, quem rapit in Sedem

Apostolicam virus acerbitatis suae. Adversus hanc, quam noscit, veritatem inquit, in Iu . Fecier. univers. par. 5, rit. 5, east. ό, π. I 6. Isidorianam collectionem pertinere:praecipue ad amplfriandam Seir Apostolicae a iactoritatem. falsitatem monumentorum, quae Isidoriana collectio complectitur, praeter Hinc marum, ceteros que antiquiores, agnoverunt etiam, atque indicarunt ex cath

licis Antonius Contius, Antonius Augustinus, Bellarminus, Baronius, Petronius, Petrus de Marea, Caletanus Cennius, alii que complures. Egregie rem hanc universam persequuntur Fratres Ralle rini, Blascus, loc. cis., & Franciscus Antonius Zaecaria Anti-Febronio, t. 2, disteri. 5. teterum, ut ipse satetur David Blondellus, his decie talibus insensissimus, omnes sere e X usu eo

rum temporum, atque ex veris posteriorum aliorumque Scriptorum operibus excerptae sunt, atque in eo fuit fraus Isidori , quod ipse eas sententias iis auctoribus adscripsit, quorum revera non sunt, & recentiorem disciplinam antiquis Patribus attribuit, quasi eadem etiam antea viguisset, quod recte etiam Observant, at que demonstrant Fratres Balle rini, De. cit. . 5,num. II, prist. 221. et de potest. Fecier. Stimmor. Antis. et Concit. generat. in Din- dic. a Ior. Pontifie. east. 5, 2, p. I et req. edit. Ate. Vindelis.

i 77o. Ex quibus intelligitur, quam in 'ustae, vanaeque sint querimoniae Van-κxpenii, Febronii, Kybelli , ceterorum generis eiusdem, qui per Isidorianas decretales fractos putant ecclesiasticae disciplinae nervos, ius novum inductum, perturbata Episcoporum& provincialium conciliorum iura, novamque in Sedem Apostolicam collatam potestatem. Quis non intelligit, quam iniusta reprehensio sit, cum Isidorus suis decretalibus eomprehenderit ius ab aliis constitutum, aut jam suae aetatis more B consuetudine receptum 3 Quare perperam, & minus recte Ca vallarius eorum, quorum nunc memini, aliorumque vestigiis insistens in Inςtitur. I. Canonici, quas non multis abhine annis Neapoli evulgavit, in prolog. c. 6, ita partitus est rem canonicam, ut ab Isidoriana collectione novi iuris initium repetat. Si novum non est ius Isid rianum , quid illa partitione ineptius diei finpique potest λ Vera

totius rei partitio est , ut jur iantiquum conficiant eollectiones, quae nunc antiquatae sunt, nottim collectiones, quibus in scholis, S in foro utimur, notat, imum recentiores Ieges ecclesiassiticae, quae

post illas editas collectiones prodierunt.

a. Plures do inde sequutae sunt collectionses, quarum non eadem methodus omnium sitit. Principio collectio oc-