장음표시 사용
41쪽
De Antiquis Itiris Canonici Collectionibus.
xx. origo e Ileeti num ean nicarum. sa. Earum ratio.
s3. canones Apost lorum. M. Colleetio lecta in concilio cli U
33. Collectio Io. Seholastici.s6. Eius Nomo non, & aliae Grinia eorum collectiones.. v. Initium collectionum eanonum apud Latinos. 38. Graecorum codex latine redditus. sq. Collectio Dionysii Exigui. fio. Methodus hujus eoileetionis. ει. colleetio Hadriana. a. collectiones Africanae, Hispanis eae, Gallieanae, de FuIgentii Fer randi. 63. Colleetiones Igartiri Braearensia, di Creseoniis . Colle: io lsidori Μereatori .cs capitula salso adseripta Hadriano. 66. lsidori eoli etionis auctoritas.
ετ. Romae sero erit ita. 68. Falsa sunt monumenta ea tollectione comprehemis.
69. Cur ab Isidoro confitialdio & Ti. Tota gollectio spectat act
arcendasEpiscoporum aecusationes. I. Canones Poenitentiales. Colleetio
nes Reginonis, Barchardi, Ivoni .
. 51. latefactis sontibus Iuris Canonici, reliquum est ut videamus, quemadmodum ab iis sontibus deducti sint
Canones, atque in unum corpus collecti, ne 'incerto vagarentur, atque ut Omnibus facilius innotescerent. Vix ullas initio novas leges condere opus fuit; sed labentibus annis cum multa quotidie inciderent, quae regulis in d gebant, quibus apte componerentur, oportuit, evulgare canones; quod factum ab Ecclesia est, non modo Costantino Imperat Ore, cum quies, et tranquillitas Ecclesiae data, seu Christianis libere permissa Religio est, sed etiam cum ipsi ethnicorum jugo premerentur. Hinc aucto in dies Canonum numero, visum est eos ex multis Conciliis collectos in unum corpus conserre, idque primum in Orientali, tum In Occidentali Ecclesia factum est. I. 5a. Variae variis temporibus prodiere hujusmodi cano. num collectiones; sed non eadem omnium ratio fuit. Aliae canones integros, aliae contractos, quaedam solum cano nes, quaedam canones simul, et leges habent, atque hae a Graeais Nomocamnes appellantur. Quod attinet ad methodum, in antiquioribus servata est ut plurimum ratio temporum, in recentioribus materiarum, scilicet ad certa capita, et titulos relati Sunt canones, ut materia ipsa po stulare videbatur. Nos primum antiquiores persequemur Iuris Canonici collectiones, postea recentiores, quibus h die in scholis, et in foro utimur, denique explicabimus jus mTum, quod postremo editum est.
42쪽
β. 53. Antiquissima, cujus mentio fit in eccle, ast Jcis monumentis, et collectio canonum Apostolorum, quos Graeci numerant octuaginta quinque, Latini tantum quinquaginta ij. Prodiit haec collectio una cum libris Octo Apostolicarum constitutionum nomine Clementis Romani Pontificis sa , ac fuerunt, qui eas regulas Apostolis tribuendas putarent 5 . Sed cum earum nulla sit mentio apud illos, qui tribus prioribus saeculis res Ecclesiae scriptis illustrarunt ) p cum in iis multa sint, quad cum Apostolorum aetate componi nulla ratione possunt 5 et quaedam etiam, quae Ecclesiae doctrinae adversantur 6 cum demum viri fuerint doctrina et auctoritate graves, qui eos apocryphos judicarent certum omnibus, exploratumquE eSi, eos Apostolis adscribi non posse 8 . Unum autem in corpus collecti videntur III, aut sorte etiam tu Ecclosiae sainculo potissimum diversis ex synodis, atque ea d: sciplina,
Et legibus, quibus per tria priora saecula orientales Ecclesiae regebantur 9ὶ.
il Revera Dionysius Exiguus tantum quinquaginta retulit Canones Apostolorum, eius exemplum sequuti sunt in suis collectionibus Cresconius, Isidorus Mercator, aliique apud Latinos canonum collectores. Quare in concilio Romano, quod habitum est
anno 769. Stephano Ill Pontifice, ari. 4, coderi. Labbaei, r. 8, col.
ια , qua rureipit Sanaria Dei sat bolica Romana Ecclosia. Quod
etiam consi tutum est,can. 5, AEu. I 6. itaque viri docti in can. 2, diri. i 6 legendum esse animadvertunt quinquaginΓώ, non sexaginta, quae tamen Decretatis Zephyrino Pontifici attributa ab Isidoro Mercatore conficta est.
ab Duas huius Pontificis epistolas tamquam veras iudicant erv.
diti: altera integra est, alterius vero tantum fragmenta super sunt. Tum illa, tum haec reseruntur a Coustantio in epist. Roman. Pontim. pag. 9 et seq. & otelerio m. Apostolic. r. I, pag. r 45 seq. edis. Ant-υ. rum. Harum epistolarum veritatem late demonstrat Natalis Alexander, histo .ecrier. raec. I Fust. Ia,Ort. Ia,r. 5, pag.
4i, edit. Venet. I 776. Sed libros octo Apostolicarum Constitutio
43쪽
Sin Fuit hee pene recepta Graecorum sententia. Certe Iogn negAntiochenus in ea se fuisse opinione , non obscure declarat epigraphe ante hos canones descripta: Sancti Domini DAeinuli, et ora oli octoginta quinque canoner taementie opera edid runt. Eadem videtur suisse sententia Concilii Trullani can. a, uti ad hunc Canonem animadvertunt Balsamon di Zonaras, in panae can. Be--issi, pag. ID. Oxonii I 672, t. I. Quin etiam S. Joannes Damasce nus, I. 4, de M. O isodox. cap. 17, t. I ,p. 284,euit. Lequienti, Rurin 7 Iareanones Apostolorum inter libros bagiographos Sacrae Scripturae r
censendos putat ι quod tamen eum inconSulto secisse animadvertit Baronius ad an. Ioa, num. I O, tom. 2, p. I 8, edit. Lucae. Quam Grae- eorum sententiam aliqui etiam ex Latinis sequuti sunt, veluti Turrianus ari. Centur. Magd . i. r, Panvinius in tab. eoni. p misi. vis. Pont. Hatinae.
4) Certe Victor Ponti sex in controversia de Paschate celebrando contra Asiaticos nusquam meminit Canonum Apostolorum, neque eos item memorarunt S. Cyprianus, aut Firirsilianus, eum aduersus Stephanum Pontificem gravis illa de Baptismo haereticornm controversia serveret, quamquam Omnes horum eanonum au.ctoritate sententiam suam tueri possent. Maximi etiam momentῆ
est silantium Eusebii Cesariensis & S. Hieron νmi, qui in conservanda seriptorum Apostoliuorum memoria diligentissime versat, sunt. 5, In his ea nonibus mentio est Canio um, Lectorum, Hypst diatonoνum similiter habetur Parochiarum distributio, annua concilia metropolitana, distinctio bonorum Ecclesiae a bonis Episcopi, quo referuntur Canones I 4, 15, 27, 58, 4o, 4et a . Uotelerium. N. Apostol. pag. 445 seq. r. I, edis. Amfleiadami i7a4. Uerum haee omnia multo post Apostolorum, & S. Clementis aetatem institu
M, trina mersio in baptismo necessaria dicitur ad vim sacramenti. ouod utrumque ab Uccsesiae doctrina alienum est. Gelasius Pontifex & Isidoru' Hispalensis uterque opud rian. can. 5, inst. I 5 S can. I, dist. I 6, apocryphos vCcant canones apostolorum. Sed illud, quod de his canonibus in Gelasiano docreto est, non Gelasio, sed Hormisdae Pontifici tribuendum putant Fratres Balle rinii in Appendis. ad Ope a S. Leonis M. t. 5, sta . 5, c. II, =. IO,pag. VIII. Non enim ante interpretationem Dionysii Exigui Apostolorum canones Latinis cogniti fuisse videntur cum antiquioris versionis , per quam illis his canonibus uti potuerunt, nullum uspiam indicium sit. 8ὶ Vid. 'ille montium in vit. S. Clim. art. 7, t. 2, pag. Ita, ed. δε-
Cotelerium in Rat ν. Apostol. t. I, pag. 429, essit. AmrteIadami i72s s0 Sunt qui II aut III ineunte saeculo, Iunt etiam qui tantum saeeu lo U hos canones collectos putant, Bevereg. lec. cit. mulat prenot. canos. lib. I, cap. a.
44쪽
g. 5s. Plinimum ij post Canones Apostolorum Iocum
obtinet collectio, cujus in Concilio Chalcedononsi mentio est a . Non satis exploratum est, quibus canonibus ea col-
Iectio constaret, et forte initio tantum comprehendit Canones Nicaenos, Ancyra nos, NeocaeSarienSeS, atque Gangrenses, licet postea canones etiam aliarum Synodorum
adjuncti fuerint 5). Nam primum accEsserunt canones An tiocheoi, tum in aliquo codice Chalcedonenses, et Constantinopolitani, in aliquo Laodiceni, Constantinopolitani, et Chalcedonenses. Non enim omnium Codicum eadem est ra tio, Cum non una mens esset eorum, qui additiones illas in primo codices faciebant arbitrio, si voluntate sua ). 6 Petrus Pithoeus in Synopsi historica eorum, qui ea non eseollegerunt, profert Sabinum Heracleae in Thracia Episcopum,
quem Socrates, i. I , cap. 8,pag. 2I,edit. Valerii, Cantabκigiae an. I72o, testatur dioersarum Onodorum acta unum in cor ut collegitio. Sed hie, teste ipso Socrate Ioc. zit., Macedonianae secte Episcopus non canones catholicorum conciliorum, Sed haereticorum synodos, ea
que collegit monumenta, quae Suo magis placebant ingenio, quaedam immutans, ct quaedam praetermittens, ut cuncta ad suum institutum, sensumque pertraheret. Nam & convellendae Nieaenae fidei causa ejus concilia antistites tamquam imperitos deridebar uuare haec Sabini collectio inter codices sacrorum canonum a de quibus agimus, locum habere non potest. Christophorus Iustellus Codicem Canonum Delesiae unioerrae , quem Parisiis edidit an .ictio, illum esse putat antiquum codicem, cujus in Chalcedonensi oncilio fit mentio,& quo ante ipsum Concilium tum Orientalis, tum Occidenta lis Ecclesia utebatur. Verum illam Coaec ρ Cauonum EccDilaeti nive sae inscriptionem uti nimis speciosam improbant Fr. Flo
rimbo gae I736, S' Hetrus Cous tantius in p aefat. ad epist. Romam contri . 6. I, n. 55 θ seq. pag. LVIII; neque haec collectio, uti esta Justello edita, in ullo antiquo codice reperitur, Sed . eam ipSe ex pluribus collectionibus suo arbitrio composuit. Extat hic Iustelli Codex in Biblioti. αμ. Gnon. Guillelmi Voelli di Henrici Iustel-r. I, stra. 29, edit. Paris, an. I 6 ir, atque hi in praefatione Hiblio-t hecae prefixa Christophorum defendunt , quod amplum illum suae colleetioni titulum adiecit.
O in quibusdam Cha Icedonensis Cone. actionibus non solam
codicis canonum expressa fit mentio, sed etiam aliqua ex eo codice canones recitantur, & quidam etiam distincti numeris, qui per-pe: alii ostendunt numerorum seriem , quae non nisi in canonum collectionem quadrare potest. Quod videri potest ades. 4, ad i. r 1, exm ad iono de Caroso ct Dorotheo apud Labbaeum t. 4, Concit cocilis, I 27, I 6 Io, edit. Venet.
ab Haec quidem, meo judicio, probabiIIor sententia est , quam
late demonstrant Fratres Ballerinii, in apst. ad op F. S. Leoni; M. r. a, par. I, cap. 2, num. 5 Θ x q. pag. XIII et re . Uulgata tamen opinio est, quam ipsi Balterinii refellunt, quod antiquissima haer
45쪽
eollectio, euius in Chalcedonensi Concilio mentio est, contIneret canones XX, Nicaenos XX lv, Ancyra nos XIV, Neocaesarienses XX, Gangrenses X lv, Antiochenos LI , Laodieenosia Constantinopolitanos IlI. Verum ea collectio non alios initio comprehendisse videtur canones, quam Nicaenos, Ancyra nos, Ne caesarienses, Gangrenses , canones aut reliquarum Synodorum deineeps additi videntur. ,
O Quod eum retineatur, Delle eomponi poterunt dissidia, quas
inter eruditos sunt, de antiquissimo Graecorum Codice, quem Chaleedone pse Concilium memor/t. Nam quidam codices mai rem . & quidam minorem habent numerum canonum; atque mnes ex hae codicum multitudine, di varietate eruditorum controversiae exoriuntur. Ego, codice in Concilio Chaleedonensi Iecto, comprehensos arbitror canones quai r eonciliorum, quorum paulo ante facta mentio est, praeterea c*nones Antiochenos. Sed plures deinde huie eodiei nctae sunt accessiones , eaeque dissimiles, uti serebat ingenium ac studium eorum, a quibus hujusmodi accessiones fiebant. lnde orta est illa eodicum diversitas, undo Iovinter eruditus turba exortae Sunt.
. 55. Μedio sexto saeculo additi sunt canones Ephesini; ae denique Joaimes cognomento Scholasticus, quod e .set ex schola, sive ordine Advocatorum, Presbyter. primum Antiochenus, deinde Iustiniano Imperatore Patriarcha Constantinopolitanus novam canonum collectionem tributam in titulos quinquaginta adornavit. Continet haec collectio Apostolorum canones LXXXV, Nicaenos XX, Ancyranos XXV, Neocaesarienses XIV, Sardicenses XXI, Gangrenses XX, Antiochenos XXV, Laodicenos LIX, Constantinopolitanos VI, Ephesinos VIII i , Chalcedonenses XXVII,
denique canones eductos ex epistolis S. Basilii LXVIII. Postremos hos canones ab aliis emis,os primus Ioannes in sua collectione descripsit, reliquos omnes ex antiquioribus
O9 Ioannes Seholastieus in praefatisne deseribens ordinem ea-ssionum in suo codice exhibitum numerat eanones Ephesinos VII, 1ed tamen in eorpore operis iit. I etiam octavum laudat. au uuod diserte testatur ipse Ioannes in praefatione suae collinctionis, quas est apud voellum di iustellum, Bibliotb. ων. canon. νε . r. a, pag. 499 ae seqv. uuare vehementer errat Christophorus Justellus , qui primum Sardieenses canones Graeeo Codici Joannem Seholastieum addidisse arbitratur. Certo quidem statui nota potest, num Sard censes canones habuerit antiquissimus ille e dex , qui continenti serie numerorum in Coneilio Chaleedonensi lectus fuit; sed tamen dubitari non potest, quin alἱis quibusdam Codicibus etiam Sardieenses eanones comprehenderentur, quod sate Ostendunt Fratres Ballerinis, loc. eis. pο .r, cap. 6, pag. XXX D et seq.
46쪽
I. 56. Edidit ipse Ioannes etiam Nomoccinonem a , di visum item in titulos quinquaginta, ac per materias distinctum; iisque adjecit leges eductas praesertim ex Codice, et Novellis Iustiniani. Novas quoque additiones accepit Graecorum codex, cum Trullana, aut Quini sexta Synodus habita est a ; neque suus apud Graecos honor defuit callectionibus Photii, qui Graecorum schismatis vel auctor, vel certe pars magna fuit, SimeonisjLogothetae, Alexit Aristini, Arsenti, Harmenopuli, de quibus omnibus' singil. Iatim dicere longum est, ac non necessarium 5 .
. m Noinoea nonis nomine haec collectio appellatur, quoniam continet legum cum canonibus collationem. Harum igitur collecti num, quae ex legum di canonum.mixtura Nomocanonaes appellatae Funt , quae apud Graecos plures numerantur , Originem ab Joanne holastico repetit Fr. Floren. lor. cit. pag. Io. Hic etiam Joannis Scholastici Nomocanon est apud Uoellum di Iustellum Bibito; b.
pellatur , quod habita fuit in Trullo palatii Constantinopolitani ;dicitur autem Quini sexta, quod eius Praesules editis de disciplina canonibus videri vellent supplevisse illud, quod V & VI genera. les Synodi non pristiterant. Romana Ecclesia eos tantum pro bavit hujus Concilii canones, qui nihil haberent, quod superioribus synodis, probatisque moribus adversaretur, sicuti Humbertus Cardinalis Episcopus Silvae eandidae, Leonis lX Legatus apud Graecos declaravit. lntegram hanc Graecam collectionem cum scholiis Zonarae, di Isalsamonis hominum schismaticorum, Oxonii Odidit Guillelmus Beveregius an . I 67a. 59 De his omnibus collectionibus agunt Ioannes mutat, prae nos. cauon. lib. 5. cap. ti-seq., S Joseph Anton. Hrumas Introdu-rio, acta Glapiip uiuenta Cunonica pa . eap. I, . aer eq. ἰ ct hae quoque descriptae sunt a Justello di Voello, BiblioIbec. canon. r. 2, p. 675 2 σου. .
g. 57. Serius in Latina Ecclesia canonum collectiones adhiberi coeperunt. Ea enim ante Nicaenam Synodum non aliis usa videtur regulis, quam Sacris Scripturis, et Traditione; ita ut tota fero disciplina moribus, et consuetudine magis, quam jure scripto plerisque in rebus regeretur. Sed post habitam Nicaesnam Synodum ejus canones latine redditi sunt, atque iis Latina Ecclesia uti coepit una cum Sardicensibus si).sib Insignis est locus In noeentii I. In ep. 7 ad s. oe Ropul. Con
stanιinopolis anum apud Coustantium epiti. Roman. IbnI. Iom. I, col. 99 ubi inquit r quod autem ad ea num observationem aιι inet,
His illis papendum ossa dicimus, qui Nicaena. siniti sunt; quo
47쪽
solos recta 6 ω agnoscere debet Ecclesia carbolica. Ipse Innoeenistius in epist. 5 ais TriopbiIum Auxanisinum apud eumdem Couinstantium, col. 79o habet haec : Tu igitu , si judicio confici, siue re
ad Onodum, quae secundum Gristum fuerit, et ibi expositir eriminaιionibur sub testibiae Mean Concilii eanonibur Olitim canone QRomana non admittis Ecclesia securitarem labobis rant ad y onirexpeνtem. Cum Nicaenos canones In noeentius memorat, intelligit etiam Sardicenses, quoniam hoc concilium tamquam Nieaeni a pendix habebatur. Locus hie Innocentii satis evidenter ostendit. usque ad eam aetatem Romanam Ecclesiam Nicaenos tantum ea-nones agnovisse; non desuerunt tamen, qui ea verba aliter intelligenda esse putarunt, sed eos late refellunt Fratres Ballerinii, loc
. 58. Temporum autem cursu evenit, ut Graecorum eodex privato studio latine redde rotur; ac duae praese tim anto Dionysium sunt hujusmodi antiquae vorsiones totius Graeci Codicis canonum, altera, quae LMoriana, at tera, quae Prisca appellatur. Illa sorte est antiquIor, fuit-ques vulgata ex collectione Isidori, a quo nomen accepit; , Isigorus autem eam ex antiquiori Hispanica collectione
transcripsit. Continet canones Nicaenos, Ancyranos, Νω- Caesarienses, Gangrenses, Sardicenses, Antiochenos, Laodicenos, Constantinopolitanos et Chalcedonenses. Initio sortasse non omnes hos canones comprehendebat, sed novas recentiori aetati aliorum canonum accessiones accepitis Prisca Graecorum canonum versio paulo minus antiqua videtur, Paque complectitur canoneS Ancyranos, Neocaesa rienses, Nicaenos, Sardicenses, Gangrenses, Antiochenos,
Chalcedonenses, Constantinopolitanos si .
sin D;seo Gr-eorum canonum Latina Interpretatio ea solet apinpellari, quam ex antiquo . M S. Codice vulgarunt Henricus dustellus& Guillelmus Uoellus, in sibilors. jur. can. to n. I, pag. 227, Pa νir Iini. Eam diligentius eoenitam , & emendatam iterum ediderunt Fratres Ballerinii in apponae. ad opeμ. S Leon t m. rom. col. I S seq. Sunt hae; LMoνiana nimirum & Prisca, celebri res Graecorum eanonum Latinae versiones, quae ante Dionysium in manibus hominum versabantur; sed tamen dubitari non potest, quin alias quoque eollectiones Latini habuerint, quae tamen Omnes privatuatudio persectae sunt. Earum quaedam, praeter Orientalium Eccle- Siarum canones, etiam Africanos, & quasdam etiam Summorum Pontificum decretales comprehendebant. Nam ante ceteros Oeel dentales Asri primum collegisse videntur canones suos, qui ita ce lebres fuerunt, ut e Latinis eodieibus graeee translati in Graecas etiam collectiones migraverint. His igitur eanonibus locupletatas, auctasque suis e constat aliquas Latinorum collectiones , di aliis etiam Romanorum Pontificum decretales accesserunt. Non enim
48쪽
iis assentior, qui Dionysium primum fuisse putant , qui illas decretales collegerit. Fuit is quidem primus, qui decretales a canonibus conciliorum discrevit, atque ordine recensuit, cum in antiquis collectionibus omnia permixtim, & confuse describerentur, omnes tamen hae collemones privato studio absolutae sunt, ct ideo nulla earum constituere potuit codicem canonum, qui publica auctoritate receptus jus Latinae Ecclesiae contineret . . Codicis loco, ut arbitror, usque ad octavum saeculum Romanae Ecclesiae suit Bibliotheca , quae dicebatur Archiisium , Ferinia , Ubartarium , ubi
decretalium auth grapha, atque acta, ct canones conciliorum, ceteraque ecclesiastica monumenta servabantur, qua de re videndi Cous tantius praefat. ad epist. Roman. PonIi . n. pag. XLV et rea. , di
Caletanus Cennins in dirrortation bur Laocis Historii editis an. 77 rom. I, dissert. I, pag. 65 et seq. Pontificiae literae ad certas lG-clesias initio datae omnibus postea communes fiebant, sicuti demonstratum est in not. a ad β. XXXV, ut omnibus innotescerent, ct omnes parerent legibus, quae ipsis literis erant constitutat. Earum authographum in scriniis, aut archivio Sedis Apostolicae servabatur, & hujusmodi aut hographum adhibebatur ad dirimendas controversias, quae sorte Orirentur. Sic Hieronymus, ado. Rusiis. lib. 5, opp. rom,a, pag. 5is, eae Calla . Veronae, Rufinum de literis ab Anastasio I. ad Joannem Hierosolymitanum datis dubitantem, adcburta tum provocat. Quare multa moliendo faciunt ut Mihil agant Van Uspenius, ct ceteri, qui neminem ante Dionysium Pontificias decretales collegisse contendunt, ut inde illud educant con- Sequens, quod ante Dionysium tantum conciliorum canones, non item Apostoli eae Sed is decreta auctoritatem Obtinuerint. Fac verum esse, quod certe salsum est, id quod alunt de Pontificiis Decretalibus primum a Dionysio collectis, id tamen vetustae earum aufioritati nihil detrahit. Cum enim privati codices nihil iis aut addere, aut adimere possent, quid intererat Sedis Apo,tolieae, sive ejus decretales in iis descriptae essent, sive essent omissae 8 Vis earum non ex his privatis collectionibus, sed ex Pontificis potestate, atque ex ipso aut hographo in archivio servato repetebatur. Certe Siricius, ep;rt. I ad Himer. Tarracon. apud Cous tantiu . epist.
Noman. Datim. g. 29, col. 657 postquam Himeri uin hortatus est adseruandos canones, ici :enenda decretalia constituta , generglem illam sententiam pronunciat, quod statuta Sedis Amst. , vel can. venerabilia ae sinis a nmti Sacerdot. Domini ignorare siς liberum. Et iam Leo M. V. , cap.6, Uy. rom. I, col. 6I6, edit. VeneI. I 755, memorat decretalia constituta Decessorum suorum, GComprovinciales Episcopi Metropolis Λ relatensis datis ad Leonem M. literis
opp. S. Leonis, rom. I, epist.65, cap. a, col. 995, edit. ciι. non ex aliquo canonum codice, sed ex repiniis Sedis Apostolicae decretorum Zo-simi Pontificis vim omnem, & auctoritatem repetunt, uti observant Fratres Balle rinii net. Di, in dis r. ia, Quernent opp. S. Leonis, x. 5, col. 697 ot 69', edit. ejmae, quos etiam consule tu appen . par. 5, c. I, β. a, pag. CLXXVILI, eod. rom. 5. Cum igitur Ecclesia Romana , meo quidem judicio. usque ad VIII saeculum nullum habuerit codicem canonum, qui publicam auctoritatem obtineret , satile est iudicare de codice, quem dedit Justellus in BiMDis..ur. Canon. t. I, pa'. 29, itemque de codice, quem edidit Quesnellus in appenae operi S. Leonis M, quemque ipse existimat antiquissimum esse codicem,
49쪽
utebatur. Omnes privati eodires sunt. aede Codiee Quesnelliano straviter, vereque disserunt Fratres Ballerinii, lor. eit. par. 2, e. re,pQ. CXXII in adnor. ει obremv. ad dirreri. XII. sinent pag. 6SI eq. idem debet esse judicium de antiquis codicibus, quos me
ζ. 59. Priscam hanc versionem indicare videtur Dionysius Exiguus, cum iniquit, se confusione priscae translationis offensum ad novam versionem animum appulisse. Fuit hic Dionysius instituto Monachus, natione Scytha , moribus et domicilio Romanus, doctrina vero, ac vitae integritate
praeclarus si . Vitam agebant V et Vl saeculo sa , ab Eoque nostra vulgaris epochae origo repetenda est 53. Celeberrimum hujus Dionysii opus est collectio canonum, et constitutionum Sedis Apostolicae, quae ab autoris nomine Dionysiana appellatur. Ea dividitur in partes duas,
quarum oltera conciliorum canones, altera Summorum Pontificum epistolas complectitur. Non uno et eodem tempore, sed diverso utraque est edita, utraque peculiares habet literas, quas nuncupatorias dicimus. io De hoe Dionysso loquuntur CassIodorus dis n. rite a . cap.
23, pag. MI, t. , edit. Rot met. an. 1679 ἔ Trithemtus de Se επ. . . n. 2o7, in Biblioth. Feri. Fabν eii elae. Ansae p. 57, Rambuetri i 8; Bellaraninus aeo Script Mel. Oper. t.7, pag. 2oI, Myx. Venet. 1726. Dictus autem ebi Dionysius Exiguus , non quod eorpore pusillus esset, uti plures existimarunt , cum neque id tradiderint antiqui Scriptores, qui de Dionysio egerunt, neque credibile sit, Dionysium, qui semetipsum exiguum appellat, suum hoc eorpori vitium praeseserre voluisse. Potius sese exiguum Dionysius vocasse videtur modestiae causa, quo nomine alii etiam, atque in primis Monachi, quorum e numero ille erat, uti solebant. Sie Anastasius Bibliothecarius sese exiguum appellat Apologia pro Honorio ad Joan. Diaeonum in cou. Cone. Labbaei, tom. 6 col. IIII, eurus epigrapheest hEe : Ca irrimo Raινξ D. digno αν;rti I. Ditis Anartartar exi- suur in ανξrro saltitem. Etiam S. Bonisaeius Moguntinus sese ex gutim appellare solebat, uti deprehendi potest ex eius epistolis R
LMae, atque inter has epistoIas aliorum quoque exempla sunt , qui se modestiae causa exiguos appellabant. Quin etiam piae m lieres sese exi Mus vocabant, uti patet ex epistola Caesariae Arei tensis, apud Martenium I betau . nov. Anecdot. t. I, col. 5, ει ὰς ITII
Atque id etiam sibi vult Hinemarus Rhemensis, cum in epiri. 17 ad Nicolaum L pag. 246, t. I, At. Siνmondi, Pa ir I 5 memorat literas exiguitati meae directar ι ex quibus omnibus patet, suisse pluribus commune nomen hoc Exigui di modestiae causa usurpet
50쪽
Dionysius Romam venἰt Anastasio II Pontigee, huἱ Ponatificatum tenuit usque ad annum 49K Aut sub eo, aut sub Symmacho, qui proxime Anastasium sequutus est, primam suae colle Bionis partem Dionysius edidit ι sed pars altera certe post Anastasii obitum vulgata erat. Νam in ea sunt Anastasii epistolae, non Item Symmachi , & eum Dionysius dicat . re ρνaetepitorum S die
Apostolicae P aerulum constitiata collegisse, manifestum est, hane partem, quae Anastasii epistolas habet, eo mortuo vulgatam suisse. Vid. mulat. praenot. canon. lib. 5, cap. I 5, Artim. a.
3) Conser ea de re D lat. loe. cit. n. 7. 6o. Primo canonum collectioni Dionysius opseram gη-dit. Nam novam Graecorum canonum versionem absolvit, suaque collectione Complexus est L canones Apostolorum, tum sub una numerorum serie canones Nicaenos, Ancyranos, Neocaesarienses, Gangrenses Antiochenos, Laodices-
nos, Constantinopolitanos, deinde Chalcedonenses, quibus sex Latino aut hographo subjecti sunt Sardicenses XX, ac tandem Africani distincti in numero CXXXVII 1. Pars altera , quae Serius in lucem venit, comprehendit epistolas decretales Summorum Pontificum a Siricio usques ad Anastasium II, quibus postea decretales etiam aliorum P tificum aliena opera accesserunt. Magna hujus collectionis celebritas, et magnus ubique honor fuit i . ti Cassiodorus medio VI semio inquit. De. eis. Ouor Graecos canones a Dionysio latine redditos I boaee tiis eo, ννῖmo G- ebria Romana complectitur. Solus videlicet intelligendus est usus, qui ei collectioni nullam publieam auctoritatem attribuit, neque eam publicum Romanae Melesiae Codicem fecit.
. 61. Eam quibusdam additionibus locupletatam Carolo M. Francorum B gi Romae tradidit Hadrianus I. Summus Pontifex, atque haec collectio est, quae Hadriana voca tur, et quam illae praesertim adgitiones a Dionysiana distinguunt i . Non tamen hujus collectionis, sive harum additionum Autor ipse Hadrianus habendus est a s sed eum ita Summus Pontifex collectionem Ipsam probasse vi sus fuerit, Apostolicam quamdam auctoritatem ea obtinuit, et Codeae canonum passim appellari coepit 5 .
observavit Jaeobus Simondus; et vero in primo eius adventaeollectionem illam traditam suisse putat Gustantius, lac. cit. q. s. n. Iari pag. CVLII. to Incertum est, quo primum tempore Dionysianae eollectioni