Johannis Devoti

271쪽

ponis i 73ό reprehendit Monachos, quἰ In cIvitate v I vere cupieban h. Ouid Grideramur, inquit, urbium frequyntiam, qui de singularitare cem mury Antonium dicere solitum tradit Sozomenus I. I c. I Sp. 2η - ι. Valesii Cantabr. I7ao, piscet qti idem aqua nutrirξ, monachis vero ornamento σssδ soliιndinem , ου quemadmoEum tui, simulatque remam atrigerint, vitam amittunt, sFc istos, cum a Drbem accedunt, monasticam grantiatem perdere. Agitur etiam ea

de re io L e. t Coae rasoae Ee Monachir, in L. ati coa. Iustin. de npirc. o CDPie. ae MDril. i5 c. 42. 2ὶ dirima apud eos, inquit Hieronymus op. 22 ad Eustboc. c. 35i. I opp. col. Ii 7 ed. Veron. I 24,con aederario erat, obedire moον bur, quidquid jurrissent lucere. Quare Monachi, qui haec Hrae sectorum jussa despexissent,. Lucharistia, sacrisque omnibus interdicebantur, ac censuris, aliisque ecclesiasticis poenis plectebantur. Cassianus de Imth. Coen b. Id. c. t 6 p. 274 e. t 6 6 ao p. 53 et 62, et coliat. 2 c. 5 p. 2 o ei . Hanc fu ii i722, Socrates I. 4 e. a5 p. a58 eis. ed. Gle sit. . ib) Laborem hunc manuum . in quo sese Monachi exercebant, tum ut sibi victuin compararent, tum ut aliis opem ferrent, tum denique ut omne otium procul haberent, me orant Cassianus Innit. I. io e. 25 E. It 9 eae indic., Hierony. ep. 325 ad Ruri: c. t i t. I opp. col. 9S5 να Veronae i754, et oiit. 22 od Eustocf. l. c. Kpiphanius Haerer. O-6 p. Io7a opp. t. I eae Aris. ι 622, Scazomenus I. 6 c. 28 p. 257 Linae eae, Augubtinus de Morib. Fescier. c. Si con

O Hinc Hieronymus Advers. Vighant um e. 36 col. 4OI opp. t. 2odit. Visimili Voμon. 1755 monachi institutum vitam pia entis appellat, et D. fiat. in RetuI. nebom i tbl. 5b eis. rom. a insu Iam Canopum, ubi Tabennenses Monaehi vitam agebant, vocat insulammet anceae, hoc est insulam poenitentiae. O Testatur Cassianus do irisiis. coenob. l. 2 e. 2 p. i5 ed. Fran- eo M. ι722, quod ror. propemodum opi, ac regulae erant quot cellae,

6) Vide Mabillonium in Dae t. ad Annales Bene in n. n. IS L i p. XXXIV eae Lucae. . 6. In tanto hoc regularum discrimine magna tamen erat inter omnes, monachos consensio animorum, una societas, unumquo corpus, nulla prorsus vestium diversitat

discretum si . uuaro facilis; ac promiscuus erat ex uno in aliud monasterium transitus, non modo Latinorum inter se, sed etiam Latinos inter & Graecos, quibus satis erat in novo monasterio stabilem, firmamque moram constituer . Verum S. Bensdictus Monachos . suos obStrictos perpetuo voluit regula, quam semel essent amplexi, atquct ita su

blatum est Rεctorum arbitrium, & Monachis adempta libertas, quam pridem habebant, mutandi regulam, & mona

sterium set . - i) rarum illo aeto, Inquit Aiabillonius lor. cit. n. I9, cum tinus

272쪽

bi orae erilunt, unitali Ordinit haud incitini. o S. Benedictus Retul. c. 58 r. t p. i5ι eae cit. Vide Ioann. Mabillonium eis. n. 19, oe n ab p. XXXVIII, ubi adversus Lueam Holitentum demonstrat, S. Benedictum non tantum dedisse regulam Casinensi Coenobio, sed etiam ordini universo, Ze vide etiam eumdem Mabillonium Acta Sanctoν. orae S. Benedia . praefat. ad νaec. 4 par. I p. 5 n. 52 et seq. p. XVII et seq. d. Von. an. ι755.

. Saeculo XI instituti fuerunt Canonici Regulares, quorum multa sunt nomina, sed celeberrimi sunt, qui in Lateranensi Basilica ab Alexandro II recepti, Lateranen. sitim nomen acceperunt. Ex Canonicis Regularibus processit S. Dominicus, qui ordinem Instituit Praedicatorum ad eli minandas haereses Albigensium, publicisque concionibus pra. vos hominum mores eorripiendos, quem ordinem probavit Innocentius III & Honorius item III confirmavit. Eadem tempestate suum etiam creavIt Ordinem cum lege summae paupertatis, exemplo Christi, atque Apostolorum, S. Franciscus Assisiensis, & eum etiam idem Honorius approbavit. v. b. Annis autem consequentIbus alii Instituti sunt Ordines regulares, ut certa charitatis officia praestarent, hique ut clericis opem ferrent in iis, quae clericalis muneris propria sunt. Nec praetereundi Ordines equestres &militares, qui praesertim a cruciatis atque expeditionibus in Saracenos ortum habuerunt, & quos inter celeberrimi

sunt equites Hierosolymitani, qui Rhodo pulsi habuerunt Melitani acceptam η Carolo V, & in quos potissimum Anastasius IV multa contulit privilogia.

. 9. Μonachi olim ordinibus initi ii non erant si , &

ideo si quis eorum gravioris criminis reus esset, plectebatur poena excommunicationis, non suspensionis aut degra.

dationis, quae ad Clericos pertinebant sa). Sed interdum eorum aliquis Episcopi beneficio inter clericos referebatur,

praesertim ut in sacello monasterii rem divinam conficeret 5 . Denique propter utilitatem Ecclesiae receptum eSt, ut

Nonachi sacris initientur ordinibus ); ideo nunc pas' sim monachi clerici sunt, exceptis illis, qui famulatui, ac vilibus ministeriis resprvantur, quos vulgo Iaicos appellamus,

Di il

273쪽

monacborum est cauta, alia clericorum. Idem habent S. Leo M. est. Os e. 6 par. a opp. p. 56i eae Romae r 755, Conc. Chalcedon . ean. a et 4 apud Labbaeum s. 4 col. 168a req. edit. Venex. & Trullanum can. 24 col. i558 t. 7 ejusdem colleri . ubi Monaehi a Clericis distinguumtur. Verum eos non meros laicos suisse, constat ex c. 5 ciau Aonem. ubi Monachi, aeque ac clerici, gaecularia negotia exercere Prohibentur. . a) Conc. Chalcedonense l. e. can. 2. M qtili, inquit, requester, c into cessoν aiso itiνpibως, ω n apiis Acris apparuit, sic quoque, si sit quidem clericus, proprio I adu excidat, si sit auram Miciar, via monac, ιs, analbemari ιυν. 5ὶ Monaehos Clericos memorant Cassianus Collax. 3 c. I p. 23 collat. 4 c. p. 267cir. ed. Hancos, SoZomenus hac. 23 p. 74 cit. ediς. Cantabr., Liberatus Breuia . c. I l p. 6 I eae Garneνii Paris. 1675, S. Athanas. D. ad maconi. e. 7 Sopp. t. I par. I pag. I Io eae με apii 3777, S. Augustinus . 6o col. Is opp. t. a eae murin. Ven. l729, S. Epiphanius Exposit. d. n. 2I r. l opp. p. Mo4 ed. Petavit Raνir. I 622, Z.isimus in Decret. c. apud Pithinum . can. EGI. Roman. p. a 4 Pa- rir. i 687i Concilium Agathense can. a7 eol. 5 a6 1. 5,.ne deme can Icol. 7cti t. 5 apud eumdem Labbatum. Ρrae ertim coen monasterium ita aberae ab Episcopali aut Par hiati Delesia, ut Monachi ad illam commode accedere non possenti unus aue alter eorum ordinabatur Presbyter, qui divina perageret in sacello monasterii, di saepe Episcopi voeatos ex eo monachos in Ecclesiae miniasterium ordinabant. & huc spectat L. 5a Coae. TMori de Epite. 6 Cleric. i quam in Legem consule notas lacobi Gothohedi coae Theod. l. II tu. 2 t. 6 par. i p. 'o eae Limiae x745. Quin etiam exempla Monachorum, qui ad Episcopatum delati sunt, habet Athanasius L eis., Severus Sulpicius in Vit. s. Ma tisin. Io opp. r. I p. 7 edit. Pe ou. II i, & Jo. Mose hus c. iv p. 893 apud nos eydum Uis. PH. Amtu γρ. I 6 i5. Ita Basillus M. aib ad Am iochium p. 55i opp. t. 5 eae Parit. 175o meminit Alexandri Corydalis in Lyeia, qui ex Monacho Episcopus factus est; uti etiam Severus ex Monacho Episcopus evasit, sicuti narrat Mameellinus in C, onico inaec. VI Gemant. Prob. coss. p. 539 t. 9Bis iotb. PR. edit. LVae . Quod ad ampliationem dioini cultur perpetua lege consi I-tuit clemens. v io Clem. L. do Sar. Monac . . t xv. Io. Regulares omnes, quatenus clerici sunt, habent ea, quae sunt clericis communia; propterea fruuntur clericalibus privilegiis, iis praesertim quae fori, se canonis Mui cupantur. Quatenus vero sunt Regulares, habent ea, quae sunt Regularium propria. Eorum quaedam peculiaria sunt, ct propria cujusvis ordinis, quaedam communia univeratS 9, 13. Propria sunt ordinum singulorum privilegia, quario illos praesertim Romani Pontis contulerunt. Est etiam

cujusvis ordinis proprium institutum, & regula, quam ae-

274쪽

m l rite susceptam quilibet servare ac retinere debet si in ;communia autem non pauca Sunt.

adempta Monachis, libertate deserendi institutum, quod semel susceperant I atque eum vel primum, vel inter primos fuisse, qui professionis formam modumque. praescripsit, inquit Mabillonius cit. Praef. ἱn I par. 1aec. 4 Benedictis. n. 53 p. xv m.

ret. Primum est, ut praeter peculiarem Regulamsquam profitentur, castitatem si etiam, obedientiam salec paupertatem servare debeant omnses Regulares 3 , iisque sese voti obstringere ); alterum, ut quisquis profiteatur Ordinem ab Apostolsca Sede approbatum s; tertium, ut domus quaeque Regularium suos ministros habeat, & praesectos omnesque uni capiti, tamquam summo moderatori, subjiciantur; quartum, ut quaelibet RQ-gularium familia propriam habeat Ecclesiam, seu sacelum, ubi non solum illi preces Deo fundant, sed etiam privilegio Sedis Apostolicae litur am celebrare, & plura sacra facere possint, quae propria sunt EcclesIarum Cathedralium & Parochialium : quintum, ut Regulares omnes sint exempti. ab Episcopi potestate, dc sedi Aposto licae subiecti 6 , quod intelligendum secundum mentem Concilii Trident. , & recentiores csnstitutionses Pontisicum Roman. 7 . Ac praesertim Episcopi jurisdictio sese exserit

In Regulares animarum curam exercentes, qui in iis, quae ad hanc curam & sacramentorum administrationem pertinent, illius jurisdictioni, visitationi & correctioni Immeis diate subsunt f.

si 'Castitatis votum non tantum in. eo positum est, ut Regulares domitas habeant libidines. quod Christianis omnibus eommune est, verum etiam ut se a nuptiis abstineant. Agam ea de re copiose in Libro II. . . M Tria potissimum in Monaehorum obedientia desigerat S. Benedictu RUDI. e. 5 apud Holstentum Cod. RIDiap. t. I p. II 8 ed. ADP r. Vin te. an. 1759. scilicet ut Monachi pareant suis p

Pmilis sine mora, non topido et eum bono animo.

3 Paupertatis, quam profitentur, causa, nihil proprium habere possunt Regulares, & si quid tale aliquis habuerit, invito, vel inoseio Preposito, fracti voti reus utriusque suffragii iure bienni Privabitur, & aliis etiam pro eriminis gravitate poenis mulctabir

tur, moriens autem, nisi res omnes numerato dimiserit, sepelietu- extra commune coemeterium Cap. 4 A Stat monacb. Conc. Diae

Serr. 25 east. in Forul. Atque hue spectat regula , quod quidquid aequirit Monachus ad monasterium pertinet.

275쪽

4 Cap. is do Regular. . ' , ' p. tin. de Vot. in 6; et cap. υθἰm. de Relis. Am. Exemptionis ab Episcopi tui isdictione, quam Regularibus

Summi tanti f. concesserunt, exempla sunt apud S. Gregyrium M., aliosque antiquissimos Summos Ponti f., illaque saepe, ipsis rogantibus Principibus, attribuit a fuit, que omnia accurate describunt 'thomassinus Vet. et nov. Eccles. uncipi. par. I l. 5 c. 3o σι seq.,

56o et seq. Multa etIam habes huiusmodi exemptionum monumen ta apud Du he'nium Hirt. sane. t. 1 R ina, inhellium Ita Sac. t. 4co 955 ed. V nes. an. I7i9, Mabillonium Annal. Bene aer I l. In n. 3 p. 545, et in Append. 5 ejusdem i. n. i 7 et i 8 p. 655et 654 ed. Liacae i759, et Aria SS. Benedictis. in Uit. S. Berrulfi,n. 7 t. 2 p. I 5I eae penet. 1755, et de Re diplomatica L 1 α 5 n. 2. Praecipuas vero, easque iustissimas exemptionum concedendarum causas enumerat Petrus Blesensis Fn. 63 ais Asexand. III p. Iob ed. Puris. 1667: Seimur, inquit, quod ob quietem monaste Drum , et uiscoporiam Uranni dem bas exemptioner pseptiinquo Romani Fontificor indulserunt. Earumdem querelarum contra Episco pos, qui Regu Iares vexabant, unde harum exemptionum origines repetit ipse Ua Yspenius par. 5 Iu. I 2 e. 2, mentio est in Conci

sermo redibit Ii Libro, eum de Monasteriis agemus. Graviter autem di copiose, praeter eos, quo supra descripsi, de Regularium exemptione disputant Mamachius Contμis Aurio8. Ostuic. Quid euripo Z ep. 5 β. i r. i pag. 27a et seq., de Zacharia in Anti- ιν nio sta . 2 I. 5 e. I n. 5 et seq., et in Anti-Feb on. vindis. Dirsen. io Cap. 4.

vid. Duul. II GA. I. . XIII H seq. ebi omnem explicavi inus delegatam iurisdictionem, quam Episcopus in Regulares habet. M Cone. Trident. Sorr. 25 e. il δε R-gul. Gregorius NU Concrit.

lanos etiam Religionis Hierosolymitanae curam animarum e Xereentes obstrictos deelarabit S: Eius V corim togint i 87 p. 49, &IM par. 5 t. 4 Bullaν. ed. Dit., & Gregorius XII l contris. 125 eodemist. p. 456, item qua Paroe hos Regulares Indiarum Orientalium,&Oeeidentalium Benedictus XIV Const. Quam vir I t. 2 eius Bulia μ. p. I. Vide etiam Constitutionem Firmandis ejusdem Bened. X lv in eius Etillar. t. r p. I 65, in qua deseribitur quidquid praestari potest ab Episcopo visitationem obeunte in Ecclesiis Regularium,

quibus animarum cura conjuncta est. ' - ν

ε. i5. Professio regulae facit aliquem Regularem si). Ea

vel tacita, vel expressa est : tacita, quae exprespicuis certisque actibus educitur sa) ; expressa, quae fit palam ac publico coram Regularis familiae moderatore; recitata sor- mula professionis, adhibitis etiam aliis solemnitatibus, s - icundum receptos ordinis cujusque ritus. Ut professio vim habeat, fieri debet post sextum decimum S , et post exactum probationis annum ), eumque integrum atque per-

276쪽

petixum, gestato habitu, actaque vita toto illo temporis cur-xu intra claustra designati monasterii, in quo tyrones instituendi sunt 5); debet esse. libera, .non extorta vi metuquΘgravi 6 , secta ab homine, qui suae voluntatis habeat arbitrium, non a servo, invito domino 7ὶ, non ab Episcopo, Ignaro Summo Ponti f. 8); non a viro, qui sospitem habet uxorem, ea dissentiente 9 , denique Regularis instituti nomine accipienda est ab eo, cui jus est accipere, ratamque habere professionem to . i Diu viguit disciplina, quam memorant Hieronymus M. IOILaetum n. 5 or 6 col. 647; et 675 opp. t. I ed. Tuuari iι Veronae, S Salvianus Ari,νs. a vapit. l. i β. 4 p. 25I eae P deponti I 754, ut parentes infantes filios non modo cleritatui offerrent, ut demonstratum supra est, sed etiam monasterio: pro qua disciplina acerrime propugnarunt Petrus Damiani opus c. i 6 ct Rabanus Maurus sin*ulari libello, quem composuit adversus quosdam, qui eidem disciplinae resistebant: idque argumentum late perbe quitur Gratianus caus. IO qu. l. Atque hi quidem pueri a parentibus monasterio oblati, cum puberes evaserant, discedere non poterant ab eo vitae instituto, cui semel addicti fuerant. Hi ne illud Toletani Concilii, quod etiam memorat Clemens III in c. Ia δε Retula ., monacbum aiat patorna devotio, aut Popνia professio facis de Concilium Normati ense /nni 8M Cun. aa apud Lab-baeum t. lo col. 459 eae. Venet. , si state , inquit, vel mater situm,

Aliamque intra sema monasterii in in sentiae annit rub regulari 1νadiis inι aesciplis , non liceat eis, postquam ad pube NaIit per ne int annos, et eae, maινimonio copuliaγi . Et Can. 23 Monachum ergo- ait, aut paterna epulo, auι propria proferris facit. Quidquid bopum fuerit, alligarum tenebit. Proinde bule ad mundum revorti intercisdimur adiitim , cu omnes ad riseriatim interdi-cimtis rea arsur. lemnis formula etes oblationis ex S. Benedicti regula cap. 59 apud Holstentum Coae cit. Regul. t. I p. I Sa e Austr. UinGlic. I 759 erat, ut manus pueri oblati in aliis palla involveretur; quae erat mappa altari superimposita ἱ idque testimonium erat oblationis, qua sie involutus puer Dei obsequio addicebatur. Gratianus Can. 4 eatis. M qu. a Lambertum quemdam oblatum memorat, qui tum propter non servatam Salemnem hanc formulam oblationis, tum propter alias causas votis solutus declaratus suit; & S. Hem ardus ep. I n. 8 opp. I. I eae rin. I 65. Robertum consanguineum suum ob neglectos solemnes illos ritus oblatione parentum obstrictum negat. Rothardus in Reg. S. Benrae Dele i. ia)ιον. col. 3i8 t. a eae Lindian. πο6 describit sormulam, in qua Pater dicebat: Dolo trais e ridium meum Deo omniρotenti ad ινμpiendum sibi in hoc monasterio ; tum Abbas praesentibus alebat auricis, s atros , S uidetis quid isto dicat; hi re- Spondebant .: audimur , is videmur. Abbas benedictionem dabat oblato, qui ita cooptatus censebatur in Ordinem monachorum , in quo deinceps vitam omnem tradueere debebat. Conser Raba num Maurum in eamdem regui. c. 59 opp. r. 6 p. oz I ed. Colo Diuiti by Cooste

277쪽

nis, i 626, & conser etiam Mabillonium Ana ciet. p. I 55, ubi

variae describuntur sormulae oblationis puerorum. Neque solum filios iam natos vovebant parentes, sed eos etiam, qui nondum na ti in matris utero latebant, cujus rei muli a collegit exempla Ba tutius in Not. σου Salvian. ad νs. a vapit. l. 2 p. 4 ab M. Ied pontia745. Conser Mabillonium in Praef. ad saec. o Benedictis. n. 56 p. I 48 ed. Venet. , oe r. 2 Anaelet. p. 55o, Muratorium Antiquit. Italic. medii aevi Dirr. 65 eM. 5 . req. t. 5, Calmetum in Reatis. S. Benedicii c. 5Q, Haestenum Dirquirit. monastic. par. 2 l. 4ipari, a disquir. 5. Haec de filiis monasterio o fierendis disciplina viguit usque ad aetatem Coelestini IIl Pontificis, qui eam moderatius temperavit, dicta lege, ut puer monasterio oblatus, cum ad nseos discretionis pervenepit, ae labistim ν tinepe nolueris mona chalem, si ad hoc induci nequinerit, non est tillatentis compellen

reus, uti sancitum est c. I 4 de Regular. , & consentit Innocent. IIII. 35 Ep. ia 6 ad Epircop. Lugdun. p. 64έ i. a ed. Balutii Paris. 36 a. Licet autem Coelestinus hula diseiplinae modum imposuerit, non eam tamen sustulit, aut abrogavit; quin imo nune etiam, ni si obstent, & impediant peculiares leges , quibus Regularia Instituta reguntur, aut recentiores Pontificiae constitutiones, quae iis tantum, qui certam aetatem nati sunt, in monasterio pernoctare Sinunt, secundum ius Decretalium vetitum non est osterre filios impuberes monasticae vitae instituto, integro semper jure . quod de aetate ac tempore Tνrocinii, & Urofessionis a Synodo Tridentina constitutum est. Quae oblatio efficit primum, ut filius impu-hes a Religione recipi possit ; deinde ut pater in ipsum patria potestate amplius uti nequeat, ut eum ad saecularem vitam revOcet: denique ut etiamsi filio impuberi ante annos pubertatis monasterii claustra deserere non liceat quod tamen ipse facere potest, cum ad eam pervenit aetatem, in qua plenum habet suae voluntatis arbitrium) potest tamen Religio proprio iure uti, ut eum dimittat etiam ante annos.pubertatis, nisi sorte se onere obstrin Xem eum retinendi , donec pubes evadat . Conser Benedictum XIV in literis datis ad Petrum Hieronymum Gugliel naum , quae extant in eius Bullar. Conit. 5 t. 5 p. 259 ed. an. I 754, ct con fer etiam Petri Magagnotti dissertationem is antiquo ritu cfe rendi Deo pueros adhuc impiabepes praesoμtim sub ρεgula S. Bene-aim apud Fleuryum Disciplina populi Dei t. 5 diis. 48 p. aa9 ed.

a in Cap. 25 do ReguL, e. I eod. in 6. Tacitae professionis exemplum e t in eo, per quinquennium tacuit, cum irritam emisi Metexpressam professionem, vel quia vi, metuque coactus, vel quia non dum iustam aetatem attigerat. In ceteris tacita professio tantum obtinet in iis ordinibus, in quibus in habitu professorum, di non professorum nullum discrimen est. S. Basilius Retul. fui. trari. e. 35 p. 557 opp. r. 2 Raris. I72a, . Ambrosius aeo P et n. e. 7 n. 59 col. 275 opp. r. 5 eae Venet. LVII, ct Alexander III in e. 8 do Regul. aetatem postulant persectae &absolutae rationis. Capitula Theodori Cantuariensis apud Hardui num t. o Conc. col. I 778 e. It 8 in maribus annos I 5, in sceminis1U aut /7 constituunt. Ipse Basilius u. ad Amphiloe. Can. 18 p. 292 πρ. r. o eae indis. annum memorat I 6 aut I7, denique

Onc, I rid. Sess, 35 c. II de Retuc annum i 6 exactum definivit.

278쪽

tini Patres cum aetatem constituerunt annorum Sexdecim, minime

improbarunt peculiares quorumdam ordinum constitutiones , quibus maior aetas requiritur, quod & Saeram Congreg. Concilii declarasse testatur Fagnanus in e. Nullus aeo Retui. n. II. 4ὶ Monasterium ingressi apud orientales in eo per triennium manere debebant, antequam professionem emitterent, quod testatur sustinianus Nodioli. 5 e. 2, idque a S. Hae homici institutum suisse scribit Palladius in Lauriae. e. 58 p. 756 cit. ed. Amberst. Idem jus in oecidente interdum obtinuisse e stat ex Can. tin. Pist. 55, ου Gn. 5 c. I q. a. puta si non satis explorati essent mores eius , qui professionem emi tere debebat. Interdum vero requirebatur

bienniunt ι uti patet ex Can. 6 cap. 19 q. 5. At S. Benedicti regula annum praefinivit, quod probavit diynodus Trident. loe. eis. - 53 Clemens Vul Conuit. Milias omnino r. 5 par. 2 p. 54O , Urbanus V IlI Conrt. Sae. Congregatio 77 t. 5 par. 5 p. 27i,. Uit. Religiosic 565 r. 6μν. I p. a i. Conser Ρirhine. Iur can. I. 5 x. 51 Mi. a. 6. Se

eam I 8 de Rus I. anathemati subjicit omnes, qui invitam mulierem cogunt, praeterquam in casibur in iure επνersit, ad ingre inendum Mona, reoliam, vel ad stire plenaeum sabitum euiuscMmque Religionit, vel ad emittendam postrionem, quique in eo lacinore opem, consillum, auctoritatem, consensum praebent.

triari. c. la opp. I. 2 p. 554 eis. Eaνir. I 722, S. Hieronym. D. I et aae Rulticiam c. opp. t. r indie. eae, S August. Epiri. I 27 πὰ Ar mentar. 'Paulin. col. 575,'Ep. 26a ad Eedit iam e. roea col. fore. r. 2 inae char. Venet. Hinc S. Paulinus Ep. ad Celonriamet c. 28 in appenae opp. c. 74I ed. Voronae r 756 vehementer impfobat mulieres, quae viros sine ipsorum consensu deseruerant. Coniugum Vero, qui mutuo con Sensu voverunt castitatem exempla sani apud Socratem

bliots. M. M. Lriae sto Cap. 16 de Regul. . I 4. Cum haec omnia servata sunt, prohibetur quis in posterum deserere institutum, quod somel amplexus est,

nisi aut arctius amplectatur si , aut a Sum. Pontis. Veniam obtineat sa). Praeterea nihil amplius acquirere sibi potest, ct amittit beneficia, si quae habet; dirimitur matrimonium ratum, non consummatum; tollitur patria potestas 5ὶ, &vis extinguitur simplicium votorum, quae ante prosemio memissa sunt .

279쪽

s. Audamaro a Benedictinis ad Clara vallenses transire volentem non esse prohibendum docet, quod votiam parentum qui filium

in monasterio obtulerant integrtim manet, at oblatio eorum non ou exinanitia, sed cumulata. Quia autem servari debeat, ut quis arctiorem regulam rite ac recte suscipiat, explicat dichmal Zgrueb.

Iur rectes, univer. l. 5 par. 4 rit. Si β. 8 n. a 25 e 226. Nunc ut ea res exitum habeat celeriorem, Regularibus, qui in arctiorςm Reli

gionem consorre Se cupiunt, postquam voluntatis suae catigas, ut

inquit Giraldus Exporis. 1υν. Pont f. par. a seri. 5o p. b65 x. 5, corum compoenribur Apostolicae Mari Tribunalibus expostierint, arqus proba perint, baud πηr a Romano Tontifico indulgentur opstor: tinae fa cultat et in qu os aer oratio su γ cons risu Supe toris ordiniι --xDHis inc*izur. a) Summum Pontificem Regularibus tribuere posse secultatem deserendi institutum suum, ac redeundi ad hominum communem vitam, sive, ut inquiunt, ad 16ulum, inter omnes constat. Sunt tamen e Theologorum familia, qui, auctore praeser xim S. Thoma 2,2 qu. 83 art. ii, negant, eum SQ lvere Regularem pos- Se solemnibus votis, quae emi, it i sed contra hos disputant Schma lx-

C. de Episc. , ei G γic. N) Cap. 4 de δει. ex Dor. redemptia . i5. Quod si aliquid praetermissum est Eorum, quae servare oporteba.t, irrita est professio, & qui eam emisit, re-slamare intra quinquennium potest si), elapso quinquennio pon potest, nisi ex justa causa fuerit a Pontifices restitutus sa). Nemo autem audietur, qui Rezularem habitum dimisit, nisi primum eum denuo susseperit, ac redierit ad monasterium, unde discesserat 5 . Nam qui habitum, &Μonasterium sua sponte deseruit, tamquam Apostata habetur, & punitur poenis, quibus puniuntur Apostatae 4 ,.quales sunt illi, qui prorsus retinendae Religionis animum abjecerunt.

bulla . ubi etiam accurate praescribitur judicii ratio, quam servare oportet, cum quaeritur de nullitate professionis.

I) Cone. Trid. Dc. cis., ου eis. Constip. 47 Benedicti XIV. 4b Apostatarum poenas diligenter enumerat Lucius Ferraris Bibliot s. uer . Apostata n. 5o et seq. . t 6. Et quoniam Regulares, antequam Vola suscipiant, suis sese bonis abdicare solent, eaque in alios conferre, , idcirco constitutae sunt. certae leges, ut eorum renunciationes recte expediantur. Nimirum eorum obligationes acre nunciationes non valent, nisi emittantur cum venia Epi-

280쪽

ν oscopi aut ejus Vicarii generalis intra duos menses prox Imos ante professionem, & tantum post eamdem editam vim aliaque exitum habent, ita ut nullius momenti sint, nisi pro sessio absolvatur sa). 0 Cone. Trid. su. 25 eap. I 6 do Retsc . t 7. Monachorum Instar sunt Μoniales seu sanctim niales, tamInae scilicet, quae solemiabus votis emissis i)sese Deo consecrarunt; .st quae certa obstrictae regula vitam ducunt in Monasterio sub regimine Episcopi, & interdum etiam Regularium. Eadem tempestate qua Monachorum, etiam Μonialium caenobia instituta sunt a). Praeeipua earum est clausurae lex, qua Moniales egredi prohibentur e septis monasterii, nisi cogat exire.vis major, quae superat Iegum Potestatem, ut magnum incendium, vel morbus leprae, aut epidemiae; qui morbus, praeter Superiorem, cui Monialis subest, etiam Episcopo cognitus, scriptoque probatus esse debet 5ὶ. 09 De solamnibus hisee votis, quorum origἰnem at qui a san

μ. 5 Muaνii. Cum autem S. Piua U tres hasce causas expresserit magnum incendium, lepram, estndemiam, hoc est morbum contagiosum, quo cetera Moniales infici possunt, quaesitum est ab interpretibus Juris canonici num alia etiam possit esse eausa, propter quam Monialibus exeundi e monasterio facultas concedatur. Late ea de re dis tat Benedictus XIV m Ssnoae. Didaeos. l. IS c. Lan. 26 et seq. ubi ostendit, Mias etiam ob causas. cum venia Sedis Apostolicae Moniales exire posse e septis monasterii, puta si qua earum grMvi eorrepta morbo suasu medicorum locum mutare debeat, ut con valeseat. Quod autem de incerito dieitur , id etiam pertinet ad aquarum inundationem, hostium impetum, monasterii ruinam, &similia, quae subitam sugam postulant, eum ab omni lege extremG

sine venia Episcopi, & regularis Superioris, si cui subest monasterium si in; atque haec venia concedenda est ex justis de necessariis eausis, puta propter commune servitium,