장음표시 사용
261쪽
. t . Episcopi esse debet, antequam permutationem fieri sinat, cognoscere causas, proptΘr quas petitur videre, nct qua fraus lateat si in; exigere consensum eorum, qui jus habent conserendi, eligendi, praesentandi; curare, ut permutatio publicetur, eaque serventur, quae Gregoriana constitu- . tione praescribuntur et . 1 Conser Mned. XΙv de Θαώ. - r. I. i5 e. 24 n. 8 ω
cui plura habet quae ad permutationes beneficiorum pertinent. Quaerit autem , num etiam permutationes comprehendantur eit. 'comi. Ouanta 8o S. Hi ri per quam Episcopi resignata beneficia suis , aut resignantium consanguineis es amnibus conserre prohibentur. & eas comprehendi negat, modo fraus omnis ab his permutationibus procul absit.
2ὶ Gr. Const. Humano vis iudicio Gregorii XIII. I. 13. Dum spirituala cum temporali non permutetur, mmnia beneficia permutari possunt si , etiam Curata cum simplicibus; exceptis boneficiis unitis, quae scilicet cedere debent in incrementum alterius Ecclesiae, reservatis Summo Pontis,
cujus consensu opus est, ut eorum permutatio rins expe
diatur, denique litigiosis lax
De depositione et degradatione.
19. Quid detradatio sit i ara avibus praesentibus detradatioso. Simplex depositio disseri a .ddi sat l . . .gradatione. 23. Quae mi eramina, quae locum 23. Degradatio verbalis, et rolis. degradationi faciunt p
. r9. Poenae causa ecclesiastica beneficia, & potestatem jurisdictionis amittimus per depositionem dc degradationem. Exemplo militaris exauctorationis, quae detracto cingulo, quod erat Insigne militiae, absolvebatur, etiam Ecclesia suorum militum, hoc est clericorum Exauctorationem. induxit, quam degradationem vocamus, & in qua clerico a summo ad Infimum singulorum ordinum insignia d strahuntur st). Nullum olim intur dopositionem atque degradationem discrimen tuisse videtur a); sed hodie magnum Inter utramque di scrimen est 5,
i vetus est mos defrahendi Insignia, quae ordinis propria sunt, cum quis deponitur. Adversus Iraeneum Episcopum Noste-Disitiroo by Cooste
262쪽
r etiar, uti scribit Barcinius ad an. 448 n. 6 r. 7 p. 616 ed. L-Paulum Alexandri, Episcopum bis ablationem pallii depositum , narrat .Liberatus in Mevia . c. 2o p. I 6 I eae. Tu tr. i 675. Similia de depositione Ignatii Patriarchae Constanti non ex Nicetae testimo nio deseribit Baronius ad an. MI n. 7 p. 555 t. I 4. Qui in conciliis deponebantur Episeopi , ut impii, ut scelerati, per clamo
a) Ηine Theologi, & Canon istae eompIures degradationem cum
de sitione confundunt ἰ quod quidem secundum. veterem Ecclesiae disciplinam diei vere recteque potest , secundum disciplinam recentiorem non potest, uti observat Du-Cangius Gloriar. med. , o in . latinis. Nu. degradatio. Nunc enim depositio a degradatione distinguituri daria vero non una, atque eadem erat degradati nis ratio. Nam interdum clerici omnino degradabantur, hoc est
mnibus privabantur jutibus di priviles is clericorum, & prorsus laici. habebantur. Interdum ex parte tantum degradabantur, quod pluribus modis fieri solebat. Quidam enim sui ordinis honorem
S dignitatem retinebant, sed eius munera exercere prohibebantur. uuae paena a Concilio Ancyrano can. 1 a GL I4M e seq. r. l coli. Lab bini constituta est adversus Presbyteros de Diaconos, qui in idolatriam lapsi novo certamine consessores evaserant . dc. Concilio Nicaeno ean. 8 eol. 58 t. et eis Am coli. adversus Episcopo Novatianos, qui ad ea tholicam eommunionem redierunt, quibus permissus est honor Episcopi, sed ipsi tamen ad ordinem Presbyterorum redam sunt; denique a conellio Agathensi c. 9 s. S col. 52 I. Eamdemque poenam memorant Socrates I. I e. x p. 27, S ZOmenus I. I c., 24 p. 42 eae Cantabν . 172Ο, Basilius p. 199 ad Ambioch. e. 27 p. 2Ds opp. t. 5 να μνὸς. 175o. Quia dam ex gradu, quem hahebant, ad inseriorem deiieiebantur. Cone. NeocaeSariense can. Io n. eoI. I 547 ibid. Diaeonum impudicum ad
ordinem Subdiaconorum detrudi iussit , & Concit. Toletanum I.
can. 4 c. 2 col. io coli. indisai. subdiaconum, qui desunt a uxore aliam acceperat, ostiarii vel lectoris gradum obtinere voluit. Interdum clericis quaedam tantum sui ordinis munera adimebantur, Cetera autem relinquebantur, uti patet ex Concilio Neocaesariensi
di interdum etiam ultimi inter elericos sui ordinis sedere cogebantur, quae poena erat eorum, quos ambitio. atque arrogantia ra
co Thegradationis vocabulum sumptum est ex re militari L.
c public., atque erat reiectio milites in in-rer Ore milita am. Qui omnino degradabantur, ii proprie degenaeari,
264쪽
bat, gradum suum V Pς 2' 'st,' ζ'quorum sententiam re
265쪽
minis reus poena coerceatur; ae mihi quidem persuasum est, eam antiquiorem non esse Innocentio lII, qui eamdem diserte constituit in c. 8 de c imis. falsi. Regula erat se etesiae, quod cleri cus, qui ab ecclosiastico judice propter eximen gradu motus sue
Tat, non aliam deinceps a saeculari magistratu poenam tolararet, ne duplex irrogaretur poena, secundum Canonem ApO,toltcum apud Gratianum can. ia dist. 8 I. uuae regula proposita est in con troVersiis de ecclesiastica immunitate, quae ortae sunt Alexandro
III Pontis , quasque sustinuit S. Thomas Cantuariensis, uti narrat vetus scriptor apud Baronium ad ian. ii 64 n. Ss p. 29a, ct Pagium in not. n. 2 p. 2i8 t. Is stae Liaeae. Uamdemque ipse Alexander III c. ό de Adie. Salernitano Episcopo proposuit: bed non de bro quImsi et depositiam pγo suis excostibuc cum stro sis stinctur Neio, nec dumici debeat Ustim contνDione conteνθρσὶ tirici tro dere saeculari. Nihilotamen minus Alerandri successor Lucius IlI, ut graviori poena persequeretur haereses, quae tunc late grassaban-rur, longe si iud constituit cin elericos, qui in haeresini lapii sue rant cap. 9 praesenti do uerent. ii clericur, inquit, est, MI cujus δε
ta puniendus. Atque haec prima, meo quidem judicio,' ecclesiastica lex est, qua clericus degradatus arbitrio relinquit aecularis magi Stratus, ut poena afficiatur; S in hah ipsa Lucii constitutione animadvertendum est, quod clericus non tradituν Curiae, Sed tan tum relinquitur saecula=ir apbitrio potestistis. Qua in re nihil ipsa agit Ueclesia, tantum impedimento non est quominus Saecularis magistratus in hune clericum animadvelatere possit. Urbanus III, qui post Luetum Ponti Beatu maximo sanctus est, in c. I de Cri- min. falsi clericos, qui fulsa vestiant sjjllam Reg. Franco ab Epibeo po plecti voluit poena, modo per eam neque mors in serretur, ne que membrum aliquod amputaretur, iussitque praeterea, ut iisdem degradatis in signum malo cii ibisrari e om aliquem impκimi faceret verum eos saeculari Curiae puniendos tradi noluit. Clemens
III, sive, ut alii putant. Coelestinus III, in Cap. io is udic. cla ricum in furto, homicidio, perjurio, aliove crimine deprehen Sum deponi voluit, tum excommunicari, si incare gibilis fuerit, deindecsintumacia cresceme, anuis malit muc ono feriri, postremo, i in priundum, inquit, maloνum veniens contempseμit, cum Emesia non babeat tio a ρυω faciat, no possis ordo tiltra perditio plurimo rum, cularem comWimen us est potestntem. Ex quibus manifestum est, Iaicos in elericos eriminosos nullam exercere iuris
dictionem potuisse, etiam posteaquam hi depositi ab Upiscoposuerant, nam si post depositionem adhuc in criminibus versari
Pergant, primum excommuniciantυν, deinceps anathematis mucro
ne feriuntur; tantum cum in pμofundum malorum venerit, ae M'eler a non habeat ultra qti id fariat, tum demum ρον saecularem potσtrGI- comprimitti . Itaque usque ad exitum saec. XII, 'qua Ouidem aetate Pontificatum tenuerunt Alexander, Lucius, Urbanus, Clemens, Calestinus, nullum exemplum est lerici degradati, qui saeculari magistratui puniendus tradatur. Tantum Lucius clericum in haeresim lapsum saectiu=i potetratie arbitrio κel nquit, Sed non
tum Ecclosia tradit, ut pana afficiatur. Similiter Clemens seu
266쪽
mae Eucharistiae, sive cum Sacra pixide, sive sine illa quis sacram Hostiam surripiat, & apud se retineat, aut alio transis
stis. Cum quoptimaeam 5 r. 4 par. I p. 5aa--S Clemens VIII Conis. Dominici gregit 298 t. 5 par. 5p: l Bullaν. σα cis., quibu4 duabus Constitutionibus. spaeiatim degradationis poena plectuntur negante mysterium Sanctiss. Trinitatis, vel Christum Dominum sola Spiritus S. opera conceptum, vel eius mortem, vel semper inte
conuit. uniιενri 75 r. 5 par. 5 p. 54 Bullaνii eae mainarae citat. ,Benedictus XIV conuit. Meνam. 2o. t. I p. 5o ejus Bolia ii eae Romae I 754. 6 Clemens ulli eonuit. Et si aliar 26o r. 5 pari ast. Urba nus VIII constit. Apostolatur 259 t. 6 par. I p. II 5 eae citat. , Benedictus X lv eonrth. Sacerdos in alemum 97 pag. aes t. t ejus sullarii. Cum autem usu fori vigeret opinio damnandi ad triremes, aut ad carcerem perpetuum ilIos, qui in . carceres coniecti stat in erimen suum confitebantur, Benedictus XIV hoc seneseio frui vetuit illos, qui erimen aperiunt carceribus detenti, & coram iudice constituti, ne Curiae saeculari tradantur, uti patet ex c-uis. Hvinar. Ui p. 552 tom. 4. Sixtus V eonstit. Εfenatam I 54t. 5 paν. I p. 25. Sed cum Six tus sua hae constitutione animati, di non animati partus abortum eodem iure censeret, Gregorius XIV contris. Sodor Aposto sica Ici tom. 5 pa . I p. a75. Sixtinam illam legem tantum ad abortum partus animati pertinere voluit.
M Urbanus VIII conuit. In suproma a B tom. 6 par. 2 p. 99,
qua constitutione comprehenduntur omnes qui in Italiae dum taxat provinciis aureas MI argentear monetas tondaeis, fas icare colo are, vel aliae adulteparo, seu etiam quomodo et adulteratae scient op eregare aut exponere praerumpserint. Atque hanc degradationis poenam ab Urbano Indictam Benedictus XIV tonitis. Adcti am 65 ρ. Iro r. 4 ejus Bullari ampliavit ad eos, γε idem fatii crimen admittunt in syngraphns, vulgo reaeole, Sae. Montis Pietatis Urbis, aut mensae nummariae S. Spiritus, quique eo in
crimine suam dolose Operam praestant.
O Alexander VIII contrit. Cum alias 5 V t. 9 p. 9', qua congr-mata est vetustior constitutio Innoe. XI, & utraque postea confirmavit Bened. XIV eonstit. Ab Auguriis rimo VI p. 39o t. I bo Buuar. Inter graviora crimina, propter quae clericus degradationis poenam pendere debet, quidam recensent etiam contumeliam gravem, vel calumniam adversus Episcopum, ρel conspiratio nem in ejus necem. Scriptum id quidem est in can. I 8 c. II qu. I ex sententia S. Pii Pontis, sed hie canon eductas est ex falsis Decretal. Isidori Mercatoris. Eo vero excepto canone, cui nulla certa fides & auctoritas est, alius non extat Iuris Pontifici locus, quo adversus reum huius , criminis degradationis poena constituatur. Quidam etiam maleficium seu sortilegiuum,
267쪽
post. 42 apuid Cotelerium M. Apostol. r. I p. 419 ed. Amrteoae. 724 ; qui in Divino cultu, atque in assiduis precibus tempus impendebat, 2 hine Cyrillus Hierosolym. Grecb. IO n. I9 p. I 6.
eae Piaris. IT ao. Annam Prophetissam ασκητριαν ascet iam vocat
qui duriorem agebat vitam volunt riam amplexa paupertatem, re caduca despiciens, di hinc Hieronymus de Vir. illuri . c. 76 opp. x. Rror. 9oa eis. Veronae I 754, Pierium ascetam, er appexit or m paupertatis dicit; dc Athanasius, si vere est auctor SFnopreor Scripturae n. 77r. 2 opp. p. 156 eae Patav. 777, Lucianum martyrem μεγαλον α προσγιν magnum arceram appellat propter duritiem, cui sese in carcete
adsuesecerat. Quidam ex his ascetis duos, tresve dies jejunii agebant, nihil prorsus ibi sumentes, di horum exempla sunt praesertim in Irenaea apud i subium I. 6. c. 24 p. 256 edit. tanta-b θ. 172o, Dionysio Alexandrino D. ad Bari. irim Episc. apud Be-vereg. Pianae can. r. I p. 5 Oxonii I 672, & Epiphanio Adbo r. bae-νes. in expolit . . n. 22 r. I opp. p. I lo 'rae G is. i6ia. Memorant etiam Ascetas Apostolicae Constitui. I. ου c. io p. 4os apud Coteleri uin M. Apostol. r. I ea. indic., atque iis ad sacram mensam accedentibus locum tribuunt statim post Lectores di Cantores . μιν haec, inquit, sumat, et commvnisex Episcopus; deinde Aesisteri, . Diacon. , Subdiu oni, Lectores, CanIorer et Ascrtae. Erat autem hoc vitae insti ut una proprium & marum, & taminarum, illi Arcetae hae vero Ascraνiae dicebantur, illudque omnium ordinum homi nibus libere permittebatur. Non ip itur cum Scriptores, qui tri-bsis prioribus Ecclesiae saeculis floruerunt, Ascetas memorant, intelligendi sunt Monachi, qui serius in,titui coeperunt, sed intelligendi sunt Omnium ordinum homines, qui in ipsis civitatibus, atque in media hominum societate austeram illam vitae rationeminiverant, quod recte observarunt Valesius Not. in Eureb. δεμνον. Panestin. c. II p. 452 M. Cantabrig. 172Q, Cotelerius PG:. in Constit. ApostoL Ioc. cit. p. 4 , Pagius Critie. in Baνon. an. Si 8 n. 24 et seq. r. I p. 645 eae. Lucae I TM, Holstentus Praefat. ad Regul. Pete . Monacb. cap. I, Papebrochius Com. in ad a Pacbo-mii Mesi i 4 t. 5 oc . Sanctor. p. 295. . a. Serius instituti sunt Monachi, & prima eorum initia referenda ad aetatem Decii Imperatoris i). Nam ea tempestate multi hominum, ut declinarent impetus eorum, quos ethnica superstitio in rem Christianam agebat, rece- perunt se in montes, atque in vicinas solitudines , ut ibi tutum haberent perfugium a vexationibus, & liberius pietati, considerationique, & contemplationi rerum divinarum
dare operam possent. Genus hoc vitae quibusdam eorum
adeo jucundum fuit, ut etiam pace Ecclesiae reddita, mallent in disertis vivere, quam redire ad civitates, unde otiscesserant.
rὶ Uide Thomassinum Vet. Θ non. Eccles. discipl. pay. I I. Sc. la, ac vide etiam Baronium ad an. 5M t. 4 p. aae ea. Lurae, Paetum, Pambrochium, Holitent uir , loc. cis. Devoti. TOm. I. T
268쪽
2585. Ex eorum numero suere Paulus & Antonius, quorum alter a Hieronymo anachoretarum vitae auctor, alter illustrator dicitur i). Nullae tamen coaluerant societates hominum, qui suam ad certas regulas vitam conformarent,& nullum conditum erat coenobium sa), sed pauci tantum& singulares homines huc illuc in disertis AEgypti dispersi vitam traducebant, donec, pacata & tranquilla Ecclesia, Pachomius quaedam in .Egypti Thebaide monasteria aedificanda curavit 5 . Ita Μonachi eo sunt adducti, ut communem, certisque obstrictam regulis Vitam agerent, quod
antea non fecerant. i) Hieron. ep. II ad Eustoeb. e. 56 t. I col. II9 ed. Vallaν-ni δεμ 1. I 754. a aesitim a Laura diss)rt. Nam Caenobium est unum domicilium, qψod plures comprehendit in Societate viventes , di omnia habentes communia; at vero Laurae nomine intelligimus solitudinem, In qua plures sunt divisae Omnes ac discretae cellae, in quibus singuli separatim vivunt. Lauram memorant Evagrius LI e. II p. 276 edis, Valesii Cansabrig., ct Epiphanius Haeter. 69
) Illustre est testimonium auctoris vitae S. Paehomii apud Hensehenium & Ρambroehium dis i4 Maji r. 5, nam ita S. Antonius Saeehaeum S. Pachomii discipulum alloquitur: Otio ego
pompo, monachum coepi apstre, nullum uspiam em abat coenobium ...
porrea pote vester PacnOmius tunιum bonum, Deo a studiarao, secit.. cc Monaehi ita sunt appellati, quia solitariam vitam agebant ;nam vocabulum tractum est ex graeco verbo quod latine rotam significat. Hinc illud Hieronymi est. M ad Paulin. e. 5 t. aeol. 5ao eae Veronae I 754. Sin auιem cupit eris, quod dico is Monachus Mest solus r qtiid facis in urbi in oe cartellii, quae uriquo non ruut rolorum habitacula, reae mtiliorum p uui societatem nominum fugientes privatis in cellulis vitam traducebant, Anachoret qui in Coenobio, Caenobhae dim sunt. Alta multa sunt Monachorum nomina, de quibus omnibus singillatim dicere longum
β. s. Pachomii exemplum aliae in Oriente regiones imitatae sunt ac denique S. Basilius monasticum institutum perfecit, deditque regulas, quibus deinceps omnes fictre Orientales Monachi paruerunt a . In Occidentem instituta detulit Monachorum S. Athanasius, qui cum Romam veniSSet, Romanis proposuit S. Antonii vitam, ut eam sequerentur ι
si, quQd est Equorum oppidum in Latio, deinde in Mon-
269쪽
te casIno monasteria posuit, & ceriam constituit regu
lam, quam postea cuncti fere occident alas Monachi sequuti
t) Hilation Antonii diseipulus primus suit Monaesus. qui in
syria vixerit, nec ante eum ullum in Palaestina monasterium fuit, ut scribit Hieronymus in Vit. Hila . c. 14 col. I9 opp. r. a edit:
Eurtaesitit Sebastiae in Aνmenta Episeoptit monasticae conversali
nis atiae ομ fuisse dicitur, inquit Sotomenus lib. 5 e. i 4 p. I erit. Cantabνθ. a M. Consula Holstentum praefat. in cod. Rettil. cap. 2 r. I p. ueri August. Vindelis. Vi 59. ca) Basilius non novum aliquem ordinem instituisse videtur, sed potius suis legibus perfecisse, atque ordinasse, quos jam inst tutos invenit. Sed cum ipse praecipuus monastici instituti propagator suerit . eiusque regulae sere ubique probatae in Oriente su rint, vulgo habetur Orientalium Monachorum pater, uti occidentalium S. Benedictus. Non desunt tamen , qui asterior libros dometinitaro, oe Monastica vita non Basilio , sed Eustachio Sabastiae in Armenia Upiscopo tribuendos putant. 5) Marcellam nobilem mulierem primam Romae monasticam vitam amplexam fuisse, atque institutam ab Athana io, qui Romam venerat, ut Arianorum insidias declinaret, ex viris autem stimum Romae Monachum fuisse Pammachium senatorem, Pax rati ieronymus Ep. 66 col. 5Q5, et op. II 7 eol. 947 t. i eae Vallarsii δε- ronae. Vide Baronium a , an. 54o n. 7 t. 4 p. 543 edit. Lucae i7aG, quem perperam reprehendit Muratorius Antistita Italiano diss. 65, qui primum Mediolani monasterium a S. Martino Turonensi in--itutum putat, antequam ullum Romae conderetur. Verum quidemeit, quod de monasterio a Martino Mediolani eondito. dicitur, idque diserte testatur Severus Sulpieius domi. B. Martist n. 6 p. ra 3 r. I opp. rae Veronae i74I , di Augustinus etiam Confers. I. 8 e. 6 opst.
r. I col. 15o edit. Venet. I 729 memorat monasterium MoHolani plenum bonis fatνibus extra urbis moenia sub Ambrosis nωνhore. At Martinus suum illud monasterium constituit, posteaquam deseruerat militiam, qua sunctus fuerat sub Iuliano Apostata, qui Imperator ereatus est anno 161. Uerum ante hoe tempus monasteria Romae institui coeperunt, scilicet posteaquam ad eam urbem accessit Athanasius, quod evenit an . Vo. si verum esset, cucd amrmat Fermnandus Ughenius Lac sacν. t. 4 eo l. 4Oeae venet. Iante annum rueis a Miroele Mediolanensium Antistite monasterium conditum fuisse , nullum foret in tota Italia antiquius m nasterium. Ambrosius est. 6o ad Vercellen. Fecis t. n. in opp. r. 6ρ. at 5 ed. Matiris. Men. Ira I. . Eusebio Vereessensi Episcopo eam laudem attribuit, quod primus in Occideniri parribor aevo ra imo rorandiunxit, in oe in civitate positus intritura Monacbstrum teneret, is Ecclesiam regeret io nil sobpietate. Verum Ambrosius nullum ab Eusebio monasterium institutum memorat, tantum dicit, eum fretum exemplis Eliae, Elisaei, ae Baptista in suis elericis monasticam vitam cum elericali conjunctam voluisse. Martinus, qui illud Mediolani monasterium instituerat , posteaquam Turonensi Episcopus erratur est, non procul a civitate sibi monas perium mn q
270쪽
stituit, uti narrat Severus Sulpicius in ejur vis. p. I ι. t eae Iuris. ejusque opera ita brevi propagatum est Monachorum institutum, ut ad ejus funus fere duo millia illorum eonvenisse scribat ipse Sulpicius '. ad Barrulam cis. to n. pag. 56.
Multa haec monasteria in Galliis, in insula Capraria, Me
tius in Tir. S. Μιν. tui tae. cit. llomae aetate S. Hieronymi, ut inseinquit est. I 27 n. col. 956 opp. x. I edit. Tenet. l76 3, crebra erant virginum monasteria, monacbor. inuumstrobilir mia titudo. in I sit ea nullum ante Autu tini Episcopatum monasterium fuisse ostendit Chri tianus Lunu; in not. ad DrauuPan. de Raescript . c. 2 p. 29r. 9 ed. Tm. IT 28. De Monasteriis, quae ante S. Renedictum in Oecidente erant, late dis nutat Mabillonius Annal. Benedi in. lib. i ci I. n. 9 par. 5 ae 6 eae Lucae an. 1759.
5ὶ vide Annolei Bonori tinor a Joanne Mabillonio conscriptos.
Quatuor autem S. Benedictus Regul. Monacb. e. I apud Holst Dium Cod. Regis μ. t. i P. I i5 ea. Augustae Vindelic. an. i 59 distinguit Monachorum genera : cae obitas, Auacsorstrat, Sa abaitaris magor. Duo haec posteriora genera, tamquam Ueelesiae dedecus & opprobrium vehementer improbat, ac de Sapabaitie eadem prorsus dicit, quae S. Hieronymus ep. 22 ad Eustoc bium c. 54t. I opp. col. II 6 ed. Vo . t 754, & Cassianus Coll. PR. eou. 18 e 7 p. 5ai eae nanetiarii i722έ sis vero omissis sese ad Coenobisarum: septirsimum genui accedere declarat.
g. 5. Praecipua monastici instituti ratio erat, ut Monachi, rerum omnium tractatione et cogitatione relicta , animum ad divina intenderent, atque ut procul a populi tumultu viventes si in Praepositis obedirent et , sibique manuum labore vidum quaererent Iὶ, & corpus castigarent 4 . Habebant tamen singula monasteria propriam ac peculiarem regulam; quaedam scriptis legibus utebant ir; quibusdam regulae loco erat vivendi ratio probata V jorum Consuetudine ac traditionem, quibusdam autem Abbatis voluntas, quae explicabatur, uti se se dabat occasiq 53. Sed quoniam omnium regularum unum erat propositum, ut scilic est
Monachi procul a cura & sollicitudine rerum humanarum diviqis vacarent, idcirco Rectorum arbitrio nova etiam in
uno mon sterio regula interdum recipiebatur, Et interdum plures in uno eodemque coenobio obtinebant regulae, aut ad ditis aut demptis, quae temporum ac locorum ratio postulare
i S. Hieronymus ep. I 25. ad Rustic. c. 8 t. I opp. col. 99I M. Tr