장음표시 사용
101쪽
Hoc eaput' contra renuntiantes beneflato summi Pontificit, a quo litetae
gratiae, ut loquuntur, impetrabant contra Episcopos vel E lassiag, ut alpraebendas proxime vacaturas promoverentur . Quod hodie locum .on habet , ut lupra docui ex Concilio Basiliensi 8c Tridentino. Solebant autem mandata-ril illi sileruaraue esse contenti certa praestatione annua , sive pensione ἔ cuius con: itutione Ecclesiae, contra quaς impetraverant literas , redimrbant se a xationiburs impetrantium . Nam quamvis omnis constitutio pensistis hoc Iure valde sit suspecta, eaρ. Nisi essint, cap. Extirpandae, β. MIt. de Prasend. ea Audivimus, de oollinone detegenda ; videntur tamen hoc casu Pontifices conis oeniventibuhinulis hoc permisisse Ecclesiis , quaes contra veterum Canonum st tura maritaris illis onerahant . Ut quemadmodum dicimus omnem esse honestam rationem redimendae saluti ἔ, vulg. L. I. De bonis reri qui πωσte1os ιν miniser. Sic eleganter dicere possumus omnem esse honestam redimendae teris reclesiasticae libertatis rationem . Non enim improbantur hoc loco ε lanam mo Pontifice pensioneς istae, & tandem obtinuit pensionum constitutio vari ex cautis veteribuq Canouibus incognitis : ut non male glossa scribat in L eap. ia essent, ex illa sententia Innocantii l II. quae non eli temere trahenda alios casias, multos arripere ansam peccandi. ' '
tIL de resera lauibus tam generalibus. quam Decialibus . ntim. 2 l. in hoc Regno tribuet tantum easibus pensones fuit se admissas. Primus est pro bono paeisi ex d. ωρ. Nisi essent. Secundus , ne resgnans nimium patiatur dispendium ,
quem hauriunt ex eap. Super hoc, de renuntiat. . Tertius, in permutatione, ratione inaequalitatis bmeficionam, cap. Ad suasiones , de' rerum permutatione .
Veteri Iure, ex Coneilio Calchedonensi, & ex Concilio Mate-s in Galliaeelebrato , de quo Gregorius Turonensis eam Io. ob. 8. O . rimis. Episto pis ' sedibus quas m 1le obtinebant deiectis, observo data' fuisse pensiones . . o Si igitur mandatarii benefeio literarum apostolicarum renuntiaverint , tenti vel ursionibus, . vel aliis quibusdam beneficiis, minoribus puta , quae &laicis potiunt aliquando assignari , ut lego lib. I. Ress. Innocentii li I. in epistola, cuius initium Con tutus, de qua semptum est eo. Constitutur, Merit. Se alias literas impetraverint, nulla facta mentione priorum : vult Iontia sex postmores nullius esse momenti, utpote impetratas' ab illis qui iam bis ficia obtinent, vel loco beneficiorum pensiones. Hoc enim est contra Concilitam Lateraneiae, quo prohibetur multitudo beneficiorum, e . s. da praebendis. Cu. . ius Concilii gratiam quidem sacere potest summus Pontifex , east. De multa , eodem ris. imo & Episcopus eausa dimita, em1. Sanctorum , 7o. di . sed non videtur Pontifex dispensare, nisi intelIigat impetrantes iam beneficia obtinere Merito igitur revocatur in irritum, quidquid harum literarum occasione factum
est; quia literae sunt ipsb Jure nullae . Aliquando literae ab initio valent . sed
ex post facto revocantur: quo easu Ponti sex silet irritandum decemere , quidquid literarum revoratarum Measione factum est, ut recte glossa notat in e p.
Cum dilecta, verbo irrittim, supra, Me tit. ει Iure Civili quia ipso Iure nullum est, utpote contra leges factum, revocari dicitur ipsis Jure, quia nee intitio valuit: at quod initio valet, id es quod non est ipse iure nullum , peractionem revocatur; quam in rem est elegantissima L. Si lib/rtas, F. de jure
102쪽
sa Ire Tret. III. LIB. I. C in M.
d. dote ecnssima in haudem legis Papiae a liberis , ut a minorem Deme
mod auom Me Deo glossa tractat, de remeandis his quae auctoritate lit Tarum apollinearum lacta sunt et supra prae atum suit in cap. Caurum s &uno verbo M sesumidae omnes obiectistes glosse, in hoc capite uterat Wis ipse iam nullas,
IN nostra proposuisti praesentia, quod nonnulli Clinei a Sede Ap
stolica plures ili eras non tamen alias de aliis mentionem Dei enistes impetrant fraudulenter, quod in pluribus Ecclesiis admittantur et sicque aliquando in aliis recepti, licet nondum in eis ecclesiasticulix beneficium sint assecuti. alias Ecclesias super receptione sua nihilomi-rras impetunt & molestant: & infra. Mandamus quatenus eos Clin. eos Ecclesiis, in quibus recepti sunt, faciens esse contentos, non peromittas alias ab eis occasone literarum huiusmodi molestari, nisi de receptione sorte sua expressim secerint mentionem. DAnxM ratione iterie sunt ipso iure nullae, impetratae ab eo , qui iam estis L . receptus tanquam Cancriem ex mandato summi Pontificis , & expectat praebendam; nisi nominatim de receptione faciat mentionem. Videbatur eum re esse privandum eommodo literarum, quia quamvis sit receptus, tamen in
vera nullum obtinet beneficium; est quidem Canonicus, sed sine praebenda, e pectat enim praebendam proxime vacaturam. Et haec est ratio dubitandi , qua non movetur summus Pontifex ; quoniam Canimicus ille diu non debet carere praebenda, qui nempe & in e ro , & in Capitulo, & in reliquis , quorum usus communis est, pcnestatem habet scut Cincinitus, ut nominatim. preditum est in cap. Relatam. i aucto cap. Dilefitis iς. infra, de praebendis; ti vel haeratione iam videtur Gleficium assequutus, mox enim cingendus m cincto h betur, L. μη h. d. de resamento milit. Et hoc est quod glossa erudire notas hoc de iure canoniae: innonia enim separatur a praebendaset eadem flocis notat recte in eap. G- Martinxs, tu verbo reeepara τι , Iura, de Conm--ἀ-ibas. Non omnis qui percipit praebendam, est Carionisus ; sed sunt prae ceriae Canoni eis ini natae maiores caeteris, quae Iure Canonico. Canonucis oebemur; & inde Canon iei praebendarii, in ean. Sanctorum, M. . a. - ndis canonicis, de mih Iberius Camore s in eristola, Eo in Annalibus Heberavi Ratis ensis Eeelesae Archidiaconi: Reditas otiam, tam epist potes, quam canonicas praebendas, per fUm indisi iam mirabilito ampli in i qui is enim de Leone Ratis nens. . Cap. Ex parta, ac cap. Suni cante, iupra exposu. .
103쪽
Ronu Lysius Clericus Rector Eeelesiae sancti Christophori de edit.
tate Sagiensi, sua nobis insinuatione monstravit, quod eum magister R. eum per quasdam literas contra Episcopum tigiensem , &quosdam alios Sagiesis dioecesis, super reditibus & rebus aliis , im. petratas ' nobis . coram Iudicibus super eadem Ecclesia per genera.
lem clausulam s quidam alii ) eonvenisset . idem Rector proposuit
excipiendo, quod eum esset de civitate Sagiensi , & sub eadem elauissula nullus de civitate ipsa intellisitur inelusus , conveniri non poterat per eandem. Et quia disti Iudices exceptionem hujusmodi reeusarunt admittere, nostram audientiam appellavit. ideoque mandam , quatenus si est ita. revocetis in irritum, oec.
ENTENTt A brevis huius eap. haee est, per literas impetratas adversus giensem Episcopum, & quosdam alios dioecesis Sagiensis Cleriem, Sagie sim civitatem non posse in Ius vocari et uno verbo , civitatem , quae die es eaput est , noci concineri dioecesis nomine ἱ ut contra , nomine Ecclesiae Episcopalis nou continetur Clerus dioecessi , eam Cum Clerici, de υM. An. C ius intentiae ratio haec esse videtur , quia Eeclesia civitatis princeps est cael rarum, & caetene Ecclesiae ab Ecclesia eivitatis fluxisse censentur. Et ita Tea tullianus in lib. De praescriptionitus advelfus Herethos , veteres illos fidei nostrae moeres Τeclesas apud unamquamque eivitatem eondidisse ait . a quibus semina doctrinae eaeterae exinde Ecclesiae mutuatae sunt, & quotidie mutuantur, ut Ecclesiae fiant. Et ex Concilio Africano , cuius verba relata lant Iib. i. pirul. CAEPI. magni, cap. 4 i. Non licet Episcopo erincipalem cathedram n gligere , & aovam parachiam in sua dioecesi magis. frequentare , quam ob causam , in ch. Eam te , supra Me tit. & in cap. msuscavit, inses de iurepat . iacusae eathedrales dicuntur commissae potissimum Episcopis , quamvis
Videntur igitur separatae a reliquis, vel pmpter honorem quem Ecclesiis primet palibus eaeterae deferae debent; quam in rem valde notanda sunt verba Zachaistiae Papae in Epistola ad Pi num ma/- mus, of ρυ Abbates is res ne Francorum eonstitutos. Quartum Capitusim est, inquit, de Presisteris agrorum, quam obedimtiam debiant exhibere Discoris o Presbteris Carsinal μι; id est, Presbyteris urbis principalis, & in Gncilio Ne aesariens cap. tr. Presbyteri rinis in Ecclesia ei vitatis, Episeopo Maesente , vel Presbyteris urbis ipsius , Cerere non possunt. Sie elegarusimus & eruditissimus Antistes Synesus in ΦULI l. ad Sacerdotes o Presbyteras in olla dioecesis , Eeelesias rurides nomin tim separat ab urbanis, & urbinum populum a plebe agrorum & vicorum rL a ut
104쪽
84 'IN Ti T. III. LIB. I. COMM. Et Iure Civili Italia rerum domina, & Imperii eaput, separatur a provinciis;& Italici dii tinguuntur a provincialibuς, L. s. Si extra, E. de judicris , LI. g. Siquis eam . U. de iureia. o relegat. L. Notionem , E. De verborum mgnificat. L. r. Cis. Qui numero liberor. se excusauri, L. iante. Coa. De usucap. transformanda, Per traditionem, Instit. de reri divis quam. is aliquando litter vincias Italia numerari videatur, qua de re vide Cui acium ιιθ.27. c. 2-Ubi tamen quod ait Deιις. E. e 1udiciis, speciem esse proponendam ex s. Non solum, F. de Procuratoribus ἰ quamvis omnino non diipliceat , facit tamen sorsitan erit repetere ex L. Cum Itiriosus , j. ιιIt. eod. ait. ubi lega qui in Italia contraxit , renunciare videtur privilegio . Et idem dicendum fidetur, si in intulis e taliae contraxerit ; quia , ut est in d. lege 9. pars It me sunt. Qitae omnia valde hoc caput illustrant : ad quod interpretes Grant, an quando in causa favorabili . nomine dioecesis contineri civitatem, qua de re v ide glossam in cap uuic. de rerum permul. in v I. R
SI Nim Avur nobis Comitissa Namurensis quod cum mortuo Cois mite fratre suo, ipsa in ejus successerit Comitatu , G. & B. per quasdam literas apostolicas contra Tullentem Episcopum . & quosdam alios Clericos & laicos, impetratas, eam coram Iudicibus f ad quos obtentae fuerant j super quadam summa pecuniae , quam eidem' fratri suo se mutuasse dicebant, per illam generalem clausulam , quidam aliis quia in praedicto Comitatu successerat ὶ convenerunt. Excipienteataque Procuratore suo, quod cum adhuc frater ejusdem mulieris viis veret, quando eaedem literae impetratae fuerunt , nec per ipsas dum. viveret, fuerat ad judicium evocatus, earum auctoritate non poterat conveniri . Et quia Iudices exceptionem non admittebant ipsius , n stram audientiam appellavit: & infra. Ideoque mandamus. , quatenus
s est ita, revocato in irritum, erc. IVRg Civili eertnm est Rhscripta valere eontra heredes, & prodesse heredu
bus, L. a. ET L. Mit. Cod. The . de disres Rescrotis, cuius definitionis ratio haec esse ridetur . quia oblatis precum , ad quas Princeps respondet , pro litis contestanone habetur, L. Dtibiam , Cod. Theod. edd. tu. L. i. Cod. Gando I hellus Princip. dat. ιι s eantsatis & hoc Iure Pontificio locum habere pro-.bant ev. l. o a. de alien. Iu dicimur. ea a ferita, eop. II. de 3 diciis, cap. D iacti, de bro comper. cap. Procinu;t, de comesicia praebenda. Finitur quidem ma . datum re integra morie mandantis, ut que jure, L. d. E. de 11rid. Ommum
105쪽
Iud eum , e . Relatum, eap. Gratum, cap. Lieet, de osse. Iud e. diaetati Q se lamine eius contra quem Rescriptum est impetratum , non extinguitur impetra uetio ; quia jam lis eontestata fingitur cum defuncto , & tale iudicium , quale defunctuς suscepisse videtur, in heredem transfertur, ut loquitur Juriscontulius in L. uti. f. i. si de fidei . nominator, bus Cy heredibus tui. Constitutiones cnim 'quibus, ut ait, ignorantiae heredum suhventum est, conflat ella accipiendas delite non contestata; ut in eadem specie nominatim est proditum in L. i. Cod. de heredib. tkιον. er euratori quam Paulus videtur intelli Rere in L. I. vlt. Non est igitur verum quod hoc loco glossa ait , Rescripta sci personalia , nee dari heredibus, vel in heredes; quia, ut dixi, lis fingitur contestata eLm defutacto. Vec obstat decisio i ius cap. ex qua apparet Relcriptum contra d functum in iraium non valere adversus heredem ; nam , ut breviter respoudeam , Reicripium nodi fuit nc minarim contra defunctum , sed immans agit adversus heredem ex generali clausula, quidam alii, de qua supra dixi in cap. Posινoris. Hoe cnim casu non videtur liis contestata cum defuncto, cuius m men non fuit expres umi; et ant 'am exprimamur per Iorae , iudex .dplega lunequit iurisdicticnεm excrcere, d. eop. PotiνaIιs., Ilaec est igitur disterentiae r lio, ex qua intelligimus quare non agatur advcrsus heredcm ex claulula, quia dum alii , si dι sui. Eius non sucnt vocatus ad Juditam delcgalum.
Ex ins nuatione Episcopi Ambianenss aecep mus , quod L. Clerrcus super ejus provisione ad ipsum praeceptorias , & 'stmodum ad
Vob executorias contra eum literas impetravit & infra . Quocirca mandamus , quatenus si nullae monitoriae super hoc piaecesserint , executoriis supersedeatis eisdem, dummodo eaedem executoriae de moniisto iis secerint mentionem: alioquin in executionis negotio iuxta di- ructum ad vos pro ipso mandatum, ratione praevia procedatis.
UT trinis literis , vel edictis praetores absentes evocare soleba,t , auctore Paulo lib. 3. sement. rit. 3, quorum edictoriim frequens mentio in libris Juris Civilis, 38. 69. 7o. 7 i. a. d. de iudiciis, L. 32. g. r. F. de re jκ- .dicata, 1. 2. 3. Senatus, Lis. h. od si tribus , L. 4r. ult. E. de iure fisci ,
L. a. Od. Qi cmodo oe quando Iudex sentEntiam proferre debeaι: lie sum Dis Pontis x iriniα literiς uti solet at adversus Ecclesias, quibus mani labat insti. uti nem , vel provison: m Clericorum. Primae dicebantur monitoriae . eadem serela' ma, qua edicto absentes esse admonendos Imp. Alexander ait in I. Ced. de his es t accusare non pessunt, & Gordianus in d. I. a. GL QDomedo in qua
GJudex. Fuerunt & edicta Principum monitoria , de quibus Iurisconsultus ira
106쪽
de renelis fumpti μου. Et de hoe genere edim Callistratina Iurisconsultum sex libros scripsis, constat ex inscriptionibu multarum legum , quae in Pandectis sumptae notantur ex libris Callistrati ad Edictum monitor tim curidae dicebantiu praeceptoriae, quibus nempe praecipiebat Pontifex . Sie edicto Princeps praecipere dicitur, j. Sed Inst. de Iure naturali, Genti Civili, L. I. F. δε Confitiat. I. rs. in princiρ. d. ad let. Comet. δε fat s. Tertiae erant executoriae , quibus nempe executores dabat , qui non paterentur Ecclesias te versari r ut de peremptorio Edicto Iurisconsultus ait, in L LII. r. δε /udiciis , Edictum diei peremptorium , quod perimat disceptationem . Tertullianus in lib. d. padisit a r Audio Edictum momsitum es , or quidem peremptorium. Hoe autem Edictum aliquando dabatur post unum , vel alteram ; & nonnumquam statim, quod appellatur unum pro omnibus, d. I. ra.& apud Paulum ιιι. s. sint. tit. I. d. L 33. f. r. V. de re judicata . d. LI. Cod. Quomodo o quando Itido, &e. Et eadem se a litem exemtoriae Pontusicis aliquando dabantur post monitorias , aliquando sine monitoriis , & praeceptoriis. Sed si quis impetraverit executorias . quae de monitoriis faciant exprectam mentionem , & nullae monitoriae datae fuerint ; non valent executoriae , utpote per falsi suggestionem impetratae. Et haec est sententia hujus cap. quam valde illustrat Blemnis ordo Edictorum Iuris Civilis.
AD CAPITULA XXXVIII. XXXIX. ET XL.
MANDATu Μ apostolisum ad te directum , ut Magistrum S. saee. res in Canonicum reeipi de in fratrem Noviensis Ecclesiae , si pro alio ibidem non scripsimus, qui hujusmodi gratiam prosequatur
alio jam beneficium per nostras lueras obtinente , prosequi non teneo ris: cum super receptione ductum gravandi Ecclesiam antedictam non fuit intentio mandatoris. φ
LIτvstis Apostolicis ad vos directis , ut G. Clericum reciperetis
Canonicum in fratrem, nisi pro alio fuisset per nos Ecclesia esstra gravata, mandatum nostrum vos exequi volumus ti mandamus: non obstante, quod T. Subdiaconum per nostras literas executorias reis cepistis, qui a bonae memoriae H. piaed. nostro monitorias impetravit: cum factum.prad. nostri potiue, quam nostrum suerimus prosecuti.
107쪽
1 D E M. 'ABsATEM, qui mandatum apostolicum iam reeepit, ut S.Clerteo in aliqua Eeclesiarum sui monasterii provideret , & per literas
generales ad dioeceianum Episcopum obtentas, ut in diceresi sua subipto alio scriptum non esset in saceret provideri. erat Iuris ratio non permittit, nee super eonferendis Ecclesiis aut beneficiis adgravari . etiam si tacultatem habeat Diceresanus re easdem literas providendi. Haee tria rapita smin de mandatis a milieis sub hae clausita murems, spro iam non scrip nu. Coeperant enim Pontifices mandata ista ita tem. ς rare , ut adversus unam & eamdem riclesiam unicum tantum concederentescriptum. USed dubitabatur in speetem ea n Mam tum, an ex dicta elausula ita eo cepta, si pre alio nos Ieriasmus, si quis huiusnodi gratiam peto minarur , alio ex gratia apostolica beneficium obtinente, Urui possit Ecclesia ad instituti mem secundi m tarii. Ratio dubitandi his est , quia qui beneficium obtinet , gratiam non prosequitur. Sed contra decemit Pontifex hoc ideo, hane vim ecis huius elausulae, ut non possit gravari Ecclesia receptione duorum, ut in ea Abbat- . Abbas qui iam recepit mandatum , ut cuidam in aliqua Eeseskrum sui monasterii provideat ἰ eum nempe neclesie pleno jure pertinent ad monasterium, & exemptae sint a iurisiictime Episco se , ut in cap. 1. de Menua neglii 'alatori eam Cuin osim, de νωιῶριι ori jus, cap. r. S. Inclinis, e . Quoniam, de Wisileatis; non mest gravari per literas ad dicee sanum Episcopum impetratas , ut in dioecesi sua , ubi pro alio seriptum non esset, faciat provideri: quamvis, inquit , lubeat facultatem providendi dioec suras Episeopus etiam in Eeelesiis pertinentibus ab Abbatem 3e monastetium; ut ex simili mandato Archiepiscopus p ovidere potest in Ecclesiis suae pmv ciae . eam Pro Euri. m , de Habendis . Sed si Pontifex post monitorias litera, medemtaris , dederit executorias ἔ Ecclesia per primum , non per secundum qui dedit executorias, intelligitiir onerata . d. cap. I reris.
AB exeommunicato, qui eontra statuta Concilii generalis adserit
se ligatum , literis ad excommunicatorem obtentis , ut si est ira i fine diffieultate absolvat eumdem , Sc aliis deputatis Iudicibus , qui eo non petente mandatum apostolieum exequ3ntur et non e
communicatori, s qui de facto suo in hoc certus debet, licet in hoc deseratur eidem 3 sed illis cognitio demandatur. , Si
108쪽
SI quis excommmicatus sit contra formam Lateranensi Concilio praescriptam. de qua in cap. Sacro, infra, de Durentia excommunicationis ; literis impetratis ad excommuni intorem, quibuῖ mandat Pontifex , ut s ita st , sine cunctatione absolvat impetrantem, certis Judicibus datis, qui eo non parente mam datum apostolicum exequantur; qua ri ur an excommunicatori cognitio demania data st . Quod prima fronte dicendum videtur, propter illam clausulam, se esita , qua Pontifex videtur concedere excommunicatori cognitionem iuitat , via injustae excommunicationis. Et tamen contra censet Pontifex nullam cogniti,nem esse mandatam excommunicatori, qui, ut et sanier ait, de facto su I ce tus esse debet, id et , se ire debet rine ulla cognitione , an iusta , vel injulla sit excommunicatior denique, mandata ei executio, non cognitio; voluit enim Pontifex ei tantum deserae ab lutionem . Non debet igitur cognoscere , sed mandatum executioni mandare, ut in L. Eoi nem coguitio , Od. Si contra ius vel util. publici supra a nobis diligenter explicata in cap. 2.
De capite Si preponente , dixi ad caput Suma literis.
G R EG o R i u s I x. EPIs COPO PARI sIEN s I. OUi A nonnulli diversis modis literis apostolicis abutuntur : statura. mus. ut quicumque obtentas sub nomine suo literas aliis ejus. dem nominis tradunt, qui quos volunt fatigant indebite per eas. dem ' & qui eas tali modo reeipiunt: quique illos contra quos nihil habent quaestionis, iaciunt in iudicium evocari: aut literas ipsas ad suturas trahunt controversias, ouae nondum fuerant tempore impetra. tionis exortae, seu quemquam luper uno negotio, vel etiam malitiose sit per pluribus personalibus actionibus , quae sub uno iudice possent tractari commodius, per varias literas eoram diversis Iudicibus trahunt , ut laboribus fatigatus & sumptibus , vel compellatur componere , Vel cedere juri suo: aut reus actorem eodem tempore ad diversa loca , vel indeterminate ad villam , quae commune cum pluribus ejusdem provinciae villis habet vocabulum. citari procurat, ut dum non com paruerit, excommunicetur quasi contumax , & se eum a sua intemtione repellat: earumdem literarum commodo eareant , 8c adversariis in moderatis expensis ac damnis, quae propter hoc eos pertulisse comiliterit, condemnentur.
109쪽
SOLERANT quidam nomine suo literas impetratius aliis eiusdem nomini; re dere; cui frauli ut occurrerent veteres, diligenter quan ebant de nomine αconditione impetrantis , quod observo ex Symmacho υθὶoia 6 a. tib. Io. Int orie, inquit, eum Donatus assisteret cateris precatoribus , farra iunctus o acuto . quaesies, uti mos est, eodemve nomi ue alius Iub.ieretur , qua hominem eouditis haberei, O an ipse de Catuli iudicis Dulicasset . Qui locus omnino pertinet ad hoe eaput, in quo fraus ista prohibetur, & ne quia per calumniam ex liteis riς apostolicis negotium faciat alteri , neve literas ad futuraet trahat controverissas: ne quis super uno negotio , vel super pluribus actionibuς pars natibus , ad diversos Iudiem trahat adversarium ; quod & diligentiu est confli tu iam in eap. Di modia , eod. tit. ire vl. hoc etiam addito , ut reus coram Julice eodem, adversus a Mem mutuas instituat petitiones ἔ cujuς Iuris origo debetur magn6 Papini viro , ut conitat ex L. Cum Papinianus, Coae da faue. αρο interlo M t. Hie enim primus induxit, non solum Iudicem posse de absol tione rei iudicare sie lego ex ueteribus libris , male vulgo , νει iudicatae, sine ullo sensu sed & ipsum actorem, si e contrario obnoxiuq fuerit inventus, condemnare. Et Papiniani sententiam ut augeat Iustinianuς, eonstituit non esse 'opponendam Iudici exceptionem , 4 , competens Judex agentis esse e gnoscatur . Et eadem fere forma Innocentius IV. in dicto eap. Dio/ndio, ampliat huius capitis nostri sententiam , constituens reum coram Iudice eodem de ere agere ; quia, ut recte notat glossa hoc loco , in verbo , ad di Ua, quamvis rem actitam ad diversa loca, vel ad villam quae eommune eum pluribus nomen habet, indeterminate citare non possit ; potuit tamen ad certum locum vocare actorem, contra quem Mere Vult . Hae igitur parte est novum ius Innocenti, LV. non illa qua constituit processum omnino non valeroe , ut imperite glossa notat in d. ωρ. Dissipendia et hoc enim. iam a Gregorio IX. - . dinnitum Herat in Me capite, illo locor LEarum commodo careant.
R A de Iare scripto tractavit duobus superioribus titulis, moximat i& eonsequens est, ut tractet de Jure non scripto , id est, de Iure quod usus comprobavit, Ex nou scripto , Astit. de Iura naturi Genti Civ. quod praestat hoc rit. da Consuetudine. . Est antem Consuetudo usus inveteraim, qui vel deficiente lege., vel eontra legem, summa ratione obtinuit. Tertuli. de Cor. mil. consueta A. etiam in ei libus rebus pro lege fuscipitur, crum deficit Iaxe nec disra scriptura, an ratione consistat, quamio oe letem ratio commendat. , Dixi inveteratum usiun qui hoc iure circumscribitur spatio x L. annoriuri . cap. 23. Abbate, infra, de is . sen. glossa in eap. ult. Me tit. Iuris Civilis in te
110쪽
existimarant . Sed hune errorem recte convincit D. Cujacἰus, ad th. C. Quasi longa Cedi uetudo . obtinet autem deficiente lege : quia de quibAs ea ἴs, scriptis legibus non utimur, id custodiri oporter , quia moritus re consuetudiae indi sum es. L. De quibus, V. de Legibtis Senui est ultis. Exempla suggerit hic titulus.
h a omnia quae pertinent ad dignitates ecclesiasticas, emonibus definita non sint, ut recte observant interpretes, tam Gnaeci, quam Latini: & ideo, Innocentius III. consulius de his quae pertinent ad officium Archidiaconi , in eap. 7. de Q. Anhid. De his , inquit , praut posmus respondemus . In his ergo sequi debemus, deficiente lem. certa, Consuetudines locorum , ev. Cum olim, 6. hoc tit. In Dacia , nullum erat certum Iuq scriptum , nulluς usus testamentorum sed qui relinquere vol -bat fundum Ecclesiae, glebam de lando sumptatii Germhat Epistops, vel Praelato, aut in aliari reponebat coram tellibuet ; & hae forama , quaei vulgo Scorario dicebatur, fundum donasse eeniebatur. Hane donandi consuetuatnevi comprobat eap. a. εω tit. cuius inscriptio sic est rei tituenda , ad Lundecem h pi Optim, non qd Lugdune em , ex inscriptione episeola D. Beria nardi 3 4. & ex Alberto Krani Zio, lib. r. rerum Danicarum. Haec autem Sc ratio , ut et anter ait Pontifex, non tam tactae donationiς, quam traditae, &tran la ae pol essumis argumentum erat. Sic vetustissimo Jure Romano, in gi ha de suo do allata, Vindiciae apud Praetorem se umtabalum ut Cincius scribit apud Festum . Sie in veteri Notitia, possessioniς tradiιi ficta dici iur , per obam, vel terram : quod vulgo moribus noliris , metire en D main Io gaeon de Pheris εε, ut ad L. Salicam notat eruditus Gustis aphus, tis. 6 l. Oh tinet aliquando Consuetudo contra legem , quia legi derogat, vel ut I equitur, cap. Ckm dilectus, hoe tit. Iuri praeiudicat. Quod ita demum verum est, si summa ratione nitatur, & frequenti usu firmata fuerit. Et ita in dicto cap. Dilecitis, eoarctari potest lisextas electionis contra Jus commune, in gratiam Patronorum, vel Ecclesiae matricis. Caeterum , si contra rationem introducta si , non potest vincere rationem, vel legem, vulgata L p. C. Quae fit longa consuetudo , & hoc casu , dicenda est eo reseptela, non eo uel o , ut loquitur cap. tili. Me tit & ita in cap. r. reiicitur Consuetudo Pictaviensis , ex qua etiam in causis ecclesiasticis impetiti& rustici iudicabant. quod olim ad Ligerim observatum fuisse docet ausior siserroli, sive . h. laria Ptitit Inaeo Ibi , inquit, sententia eapitales de rebore proferuntur, o fictibunt ar in ossibus ς illie rustici pererant, CT pr ati sudicant. item in eap. 4. reprobatur Consuetudo Ecclesae Graecae, quae limplicibus Sacerdotibus permittebat conferre Sacramentum C firmationis , contra veterem Ecclesiae observationem : de qua D. Hieroumus , D. ed Marcellam . Et in ap. I. Consuetudo ex qua rum servatur genorale interdictum .
In cap. 7. Consuetudo ex qua pennitam suis dimittere dignitatem , se litentia superioru . . . -
in eap. penult. ineptae Consuetudines Rupellae abrogantur , quae eontra reditissimam rationem Juris invaluerant. Et peneraliter, is eas. r. Consuetudines ciruies , qua sunt eontra libertates