장음표시 사용
281쪽
huius actionis, adversu; eum quem Praetor non habet pro domino, dandam ense utilem reititutoriam & hoc quod ait d. L. q. Volenti, volenti d1ri in rem actionem, & in peri nam , rescissa accepti latione , vel alia liberatione , ubi serva quod ait rescissa.aeceptilatioue , vel alia liberatione ς quia rescit Ilo semper necessaria est in obligatione personali, quae extincta e:t liberatione: n celsaria non est in actione in rem, si contractus sorte nullus sit. Hoc igitur esse alsevero ex suggestione , suasi me, & interpretatione prudentum, qui docuerunt actionem in rem, si quam habet, polla exercere eum quihne quoque novo remedio a Praetore promino generaliter uti potest: eamdem ulraiti: uti inem esse a Praetore concedendam ci , qui actionem in rem ami it Jure Civili, translato dominio in accipientem . Et ureoque Jure commixto, Civili scilicet, & Praestrio, eum qui rem accepit, semper dici pro posset fore ponsidere , L. Item si eum , In eavia cognitione , Versic. Alit autem a lia , U Od metus causa. Hoe verissimum esse docent haec verba Ulpiani, in d. L. q. f. Licet o L ibi tu rem aetiiovem dandam existimemus nos. scilicet , pruientes ,
Jurisconsulti . Quod tamen in compositione Edicti perpetui observandum est translatum fuisse in ipsum Edictum perpetuum, a Salvio Iuliano conditore Edicti perpetui sub Adriano; ex Jure scilicet, quod suggellum fuerat & indicatum
a prudentibus. quod tamen Eὸ icto Praetoris adscribitur recte; ut Paulum lib. i. solent. tit. 2 o. epistolam noti Isimam Adriani adscribit Edicto Praetoriet a quod innumeris exempli et confirmare possem. Et ita accipiendum esse quod ait d. 4 3. Phliquam pluetiit fecundum formam Edicii perpetui ; ubi notandum verbum , plactiit , omnino. reserendum esse ad placita prudentum. Et ex hoc iure ita recepto & conilitato, in specie proposita, in L L. a. rescribit imperator Gordi
nitet, actionem in rem posse exercere eum , qui vim passus est in venditione , vel ex notissima sarma novissime data ipso Edicto perpetuo : quod tamen omnes Itali interpretes non obiervantes, reserunt ad actionem utilem relli tutoriam, quae hoc casu nim est necessaria . Manet igitur etiam poli annum haec actio in
rem , nisi sorte praescripta sit a secundo emptore , ut in specie d. L. 3. δc vel intra annum , vel post annum dari potest . In actione vero praetoria poli annum danda, in hoc versatur cognitio praetoris , an alia actio sit , ut in clausula de dolo. Et hae sunt cognitiones P toris variae. Sed in hac restitutione minorum tota cognitio Praetoris est , & Praetor ipse cognoscit tam de iure , quam de facto : & per eminentiam proprie dari dicitur causa cognita , id est , tota causa cognita a Praetore . ideoque dubitatum suit an mandari possit , quia tota est Praetoriae cognitionis ; sed possse mandari Justinianus constituit , in L. titi. C. Ubi Ο aρud quem in latetrum restitutio iratiari debeat; ad quam vide si placet quae D. Cui acius adnotavit, ad d. tit. In Paratillis Cia. dc ad L. 3. d. De in lutegrum resilui. ut intelligas ex d. ιρε sumptum esse id quini Summus Pontifex rescribit in eap. pen. hoc tit.
Porro, iure minoris Ecclesia censetur, ut nominatim ait cap. r. hoc tit. quod
exemplo reipublicae, vel civitatis, in qua Iure Civili idem Ius obtinet, L.M C. Ex quibus causς maiores. L. 2. C. D. reipublicae ; receptum esse Iure Ponti iacio nemo non videt . Ideoque si laesa st Ecclesia in traditione possessionum, quas laicis concessit iure perpetuo, sub annuo censu, ut in d. cap. t. satile rellituitur, ut possessiones redeant ad ius proprietatemque Ecclesiae , ut loquitur d. ωρ. Fuit igitur translatum dominium ex censuali contractu , qui separandus est a
282쪽
e trama emphyleutico, ex quo non transi dominium , ut eruestissime glorinotat ad cap. Constitutus, infra, de religiosis domibus. Regulariter Didem mmhibetur omnis alienatio rei reclesiasticae, cap. Nulli, infra , de rebus Emesa
alienandis, vel non .. Et alienationis nomine littelligitur quaecunque traduio per perua, omniique conditio imposita rei ecclesiasticae ', siae enim interpretandum esse cenim, q- viris eruditis negotium facescit in d. eap. Nullit AE euationis verbiam continere conditionem, &c. ut in veteri privilegio , eo esse monasterio
cuidam, in pago Cenomanensi , a Nicolao L Et suam arreperit Iiberrarem , res ecclesia silea scilicet γ iam sub eonditisne mancipari minime potuisse . Et apud aiatorem Chronici monasserit Cassinensis lib. I. cap. 9. Neque sese Ne
politanus Episcopas , neque successores eius , licentiam habeant in vitia . stra Gentiana ordinandi. vel conditionem pone i ; quod aliis exemplis eo minui . ex hista eausa permissum est alienare rem ecclesiasticam , .vel in emsam, emphyleusim, & seudum dare, c p. 7. de ea p. . infra, de rebus Ecclesia Hi
nandis, vel non. Valet igitur ipse iure in specie d. cap. i. traditio posisionum iure censuali. Sed, ut dixi , restituitur Ecclesia laesa in traditione o init glossa intra quod tempus sit restituenda & censet debere Ecelesam
petere in integrum relli tutionem intra quadriennium, ex L. vlt. C. De temporibus λα ιntegrum res tutionis. Alanus vero, &Guillelmus Naato, veteres interpretes & glo graphi ,. hanc restitutionem esse in perpetuum indulgendam existumant, ducto argumento ex verbo e re; quod, s verum amamus, hoc tantum fgnificat, Ecclesiam ex quocumque ne 'tio, vel contractu , semper & ubique esse relli tuendam. Ego proclivior sum in mediam sententiam existimantium ,
hanc restitutionem circumscribendam esse eodem tempore quadraginta ann Tum , quo carinae actiones Ecclesiae praescribuntur , vulgata authrmica , se oactiones. C. De δειν anctis Ecclesiis . Et hoc favore Ecclesiae verim esse , utri ter Hurarum publicumq- rtis, εν Priυσω eommoda, competens diserario sit , in ait eleganter L. in inire, C. De fare ansis Ecelesiis. Nam & minori quadriennium datur post eompletum vigesimum quintum annum, & sabducitur medium illud tempus ; quod non' iubducitur ex sententia glossae, quae vult qu
driennium esse numerandum a tempore contrareri.
Pinguius igitur succurrendum est Ecclesiae ; quam res inrendam quoque esse ex alia quacumque causa tu la, docent cv. a. p. & 7. ut adversus rem iudic tam , si quid sorte omii sum sit negligentia Procuratoris, ut in d. cap. 2. & iri eap. q. si omissa sit necessaria probatio; & si in causa sit conclusum, post quam conclusionem nulla probatio admithur . Et in cap. 7. adversus peremptorium
terminum si ipsa Summo Ponti fice praestitutum. Sed in d. eam 3. negotium facescit Iex dicetesana, quae nihil Miud in proprie luam omne & quodcumque ius, quod Episcopus habet in sua dioeeestim epicopale, ut loquitur dictum cap. 3. ut lex metropolitana, in cap. Pa rasir,furti de Ofeio Iudicis ordiuarii, est ius quod Metropolitanus habet in sua muricia privilegium metropolitanum, in L. t 6. C. De sacrosanctis Ecclesiis , ius metr politanae auctoritatis, in opusculo renemari Remensis Archisyiscoρι , σώerfus uomarum Laudianensem Episcopum. Et ita recte dici potest lex dioeceiana, ius episcopalis auctoritatiq. Nec alio sensu accipitur, in hoe eam 3. & in eo. Audiatis, infra, de praescriptionibus; & Canoni,n cilii Ilerdensis notatis a glossu
283쪽
Τυ Τ i T. XLI. LIB. I. sUM M. in eo. ratemo , Iupra, de Iudisis ordinani, Erit igitur lex dictae
ius universum Episcopi. sed observandum est , Ioannem Hugutionem veterem Decreti interpretem , primum subtiliter invenisse legem quamdam dioecesanam i pecialem , quae non continet omne ius Episcopi ; sed illud tantum jus quo ab Eeelesia exigere alia quid potest; cathedraticum puta, vel smodaticum, aut certam partem fructuum& oblationum, vel aliquid aliud r & ita in Op. x. De verborum Aguis in vi. aliquid exigi dicitur legis dixe anae nomine. hane specialem legem iuioecesanam separandam esse eenset a lege iurisdictionis; qua Iese vult contineri caetera omnia quae ad Episcopum pertinent, iurisdictionis nomine generaliter accepto, ut etiam eomplectatur ea quae sunt ordinis p quamvis hare subtilivi separanda sint ab hia quae sunt iurisdictionis , iurisdictionis nomine speetaliter sumpto , A da consecratione aliarisia Hanc Hugutiolus distincti Hem primus Idmortu lII. Ponti sex maximus e firmavit , & secutuq est in L cap. Dii Elias. Cuius auctiritate dicendum est hodie esse legem dioecelanam specialem. qua non continetur omne ius Episcopi, ut in Canonibus & Capitulis antiquiq& ita Honorium noenen, quod erat senerale, speciale fecisse. Ab hae autem speciali lege di melana , monasteria generaliter ipsi, iure cem sentur exempta et a lege vero iurisdictionis non eximuntur sine speciali privit pio, eam Quam B, L-ι S. q. 2. Ecclesiae vero mona: eriis concessae , ipso iure neque a lege dioecesina, neque a lege iurisdictionis eximuntur; sed habem-da est ratio famiae concessionis , vel iuris pollea in Eccles is canonicis acquisiti, ut colligere licet ex L eap. αυτ εα ω ex hoe cap. 3. in quo
pus Uigorniensis se legendum est , & Abbas in Lodiam vulgo mase, HEvescam , ut diant .imptores renam Anglie riam, ' si Ἀ- i is amissas post
tia iusta ex Quis . Poruincem mavet , restituentem Ecclesiam
advorsus remale quavisse primn vix - . . . Quod ad est, ex m. Coa. notιδimo et M scptur m νnteis Hu-- πῆι temere in integrum restitutionem non esse eo eodentam Y v c via, in qua iam ante petita in integrum restitutione repubiari, elefandi novas proferat desensiones. Et generaliter definie oties etiam extri quadriennium a Iure Civili praestitutum datur
esinae restitutio in integrum , hane esse conciamdam ex magna de rationa hil usa; cap. t. hκ titi in v I. in quo veterem controversiam , de qua s Io, posteriores Pontifices G tegorius IX. & Bonifacius componere tentarunt.
284쪽
An T1τ. XLIL De alienatione judicii mutandi causa facta.
sUM MARIUM.HAc Edicti partae subveniendum esse Praetor existimavit etiam
majori , cujus adversarius , id est , is adversus quem agere umlebat , rem de qua controversia erat , alienavit dolo malo , ut molestum adversarium subiiceret proposita actione qua restituitur in integrum , ut tantum Oonsequatur , quantum. eius in rest alium adversarium non habuisse , ut docet tit. F. De alienatisve iudieii mutavi causa facta. Potest autem , si hoc elegerit , agere cum novo ponsetare , cap. r. hoe tiro L. t. C..eod. cuius verae lectio ex veterim libris mss. sic est restituenda , quod ex veteribus Aeto agnovit r Cum iu rem ctioni possessio pariat adve Mitim . Nec placet quod D. Cniacius pinat . lege dum sese et Cum in rem actio uem possessio pariat adυersario. nam etsi actio in rem ex praesenti possessione esse dicatur, vulgata L. Non alias, j. r. U. De iatriis, id est, dari adversus eum qui possidet; tamen hae actione principaliter
agitur de dominio de proprietate, per consequentias autem de possessi.me: non
eam igitur parit possessio, sed dominium de quo liq instituitur, L. Κυitiis , d.
De Uιris. Datur enim haee actio ei qui Iure Gentium , vel Civili dominus est, L. In rem, J. De rei iandieationa o Et elegariter dicere possumus persecuintionem rei suae dominis parere in rem actionem id ess , vindicationem qua de dominio agitur: eadem forma qua in L. Pignoris , H DP pi 1ονλbus, recte& sine m)nda scriptum est, pignoris perseviIouem parere iri rem actionem , id est, hypothecariam; qui enim intendit rem sibi esse ex eausa pignoris obligatam, qui pignus parsequitur, agit actione in rem , quam scilicet parit haec pignoris persectitio, id eis, huius iuris allegatio; ut in veteribus glossis, perseeurio, allegatino, dissertatio rene expanitur '; nee est necessaria D. Cu-iarii emrndatio, qui legendum esse eenset pigetoris possessio. Hoe igitur vult d. I. r. Attalum posse agere, vel alversus novum sessorem ; quia in rem actioni qua agere volebat, possessio parit, id est, opponit n3vum addersarium: Vel agere poste adversu; eum qui alienavit , quia alienaetione iudicii mutaali Causa celebrata, in integrum testitutio Edia. 3 permittitur. . Est autem assinitas magna inter titulum hane, de tit. Cod. Ne neest poteην πιbus statrociuium litigautibur praestaste; δe inter Constitutionem Anastasii Da
reddi toribus actiouum alie rum, que extat in L. Pen. Cod. m dati. Ses re
cte D. Cujaciun doeuit tractatuet istor ita disparandos, & distingurndos esse : titulus Ne liceat pbtentioribus , est de lite, sive actionr in potentiorem transitatae titulus De alienations 1udit i mutandi causa fas a, est fle re translata inpotentiorem ab eo qui verebatur ipse iudicium aeeipere: Constitutio Analiasii,
285쪽
eri potentiorib. est de his qui actionum suarum alios redimunt exactores , deque redimendis actionibus. Hare tamen jura Gregorius IV concurrere existimavit, in specie eo. 2. Met t. quod glossa notat ad hunc titulum tertinere propter illa verba, ut adversariss adeo linasticum foram traham; quasi haee actionum translatio videatur judicii mutandi causa facta, ut jus quod in reo obtinet, qui rem quam possidebat ali navit, obtineat in Actore, qui actionem mutandi iudicii causa in alium trans. tulit . Qua autem ratione Clerici Actor , laicos trahere postini ad forum Gelesiasticum, cum regulariter Actor sorum rei sequatur, si forte quaeras ; pra
ter id quod glossa re ondet, id fuisse usurpatum ex consuetudine loci : dicam id plerumque fieri praetextu desidiae Judicis saecularis, qui detrectat , vel cunctatur ius dicere ; hoc enim eolore permittitur passim in tituliet De iudieiis &De fora competenti, lib. a. infra, etiam laicis ad Judicem ecclesiasticum transire.
publica auctoritate constitutos, coepit quaedam praemittere in tutulis praecedentibus ; & de iudiciis plenissime dicturus in lib. a. pro eoronide huius libri primi dat titulum de Arbitris , quos plerique praeserunt sudicibus ordinariis , & sibi 'privata conveniatione constituunt discit piato es controversarum ; & veluti Judices sine ulla Magistratus datione , & sententia , ut laquitur L. 3. C. De receptis Arbite. Recipiunt enim. & promittam invicem litigantes stari sententia: Arbitri ecim- muni consensu electi, qui & recipit se pronuntiaturum : & inde recepti namen, quod nihil aliut est quam compromissum, L. Rem novam , j. t. C. De rudi elis; & compromissum est constipulatio inx icem facta poenae nomine , si arbitrio non obtemperetur, L. Non diuinguemur, j. Si domini, si De receptis , i Arbitrum, σα quamvis & aliquando etiam plenum communissum possit esse ex nudo pacto, ut ire specie & casu singulari, L. Litigatores, F eod. tit. Et si stipulatio sine ulla poena interposita sit, datur quidem actio incerti in id quod interest, L. Diem proferre, j. Mis. E. eod. sed non videtur plenum compromissum, cum nominatim poena non adiicitur, quae adjicienda est , ne m , tu poenae recedatur. a placitis . Et hac ratione admissus primum videtur usus Arbitrorum, & comprobatus Iure Civili ex compromisso iure perfecto, ut l .
Sed .ia aliquando ex iureiurando Arbitros sumptos esse e stat, ex L. 2. C. d. ut major esset religionis metu auctoritas sententiarum, & dnnittomim ab . Arbitris prolatarum. Hoc Iustinianus in L L. ideo sanctissimum arbitrium vocat: & ex hoc arbitrio dat vel actionem utilem in rem: vel in factum actio nem, pro qualitate negotii: vel condictionem ex lege, id est, ex ipsa sustini
286쪽
ni Constinatione nova . Et quanivis hoe Arbitrorum gaeris a Distinianos LM - tum sit, Nov. 82. eo. II..hie e tamen Pontificio Jure, quo summa est & praeeipua iurisiurandi autorii A, ex iureiurando sumptos Arbitros reperio, GMap.2.
Est & tertium Arbitrorum genus ι qui ex nudo eonsenta sine constipulatii, ne, & jurejurando consti muntur. Et ex hoc arbitrio primum obtinuit, nan fiane controversa, sententia sorte pro reo prolata , dandam esse veluti pact, e reptionem: & deinde Iustinianus Actori vincenti dedit actionem in factum ,
Ab iis Arbitris nudo ecnsensu semptis posse appellari , D. Cui acius censet , in Parathiis , C. Me tit. ex L. Ex consensu , F. De appellation. 3c ex L. I. C. Me titi quae nominatim ait ex sententia Arbim, ex compromisso iure perfecto aditi, appellari non posse . Est autem iure persevim , invicem poena promissa si, ut metu eius a facitis rura recedatur. . Sed male hoe ex dd. legibus virum magnum colligere non dubito e & eo tra generaliter esse definiendum , a sententia Arbitri quacumque ratione sumpti appellari non posse. Appellatur enim a sententia quae perfecte sententia esst, ab eo scilicet prolata, qui iure publico & auctoritate publica iudicavit: at se tentia Arbitri , etsi sententia γω χρησικῶς dicta si , perfecte tamen, & per omnia non est sententia, ut eleganter ait L. Quid erεo, Ex compromis, De his qui notantur infamia. Et recta ratio quae efficit non posse appetiari a sententia Arbitri , ab Imperatore datur in L L i. quia ex ea sententia nasci non potest actio judicati : hoc enim tantum datum est rei auctoritate publica iudicatae , neque privatorum consensus tales potest eonstituere Iudices , ut errem sententia eamdem vim & potestatem habeat , quam obtinent sententiae prolatae a Iudicibus auctoritate publica eonstitutis: hoe enim tantum permittit lex Iulia iudiciorum, ut priuatorum consensus Magistratum , qui alias incom--tens est, possit laeere competentem ; non ut sibi privatum hominent, per cium & ambitum Judicem laetat, L. a. i. st. De ν dictis. Et quamvis d. L. t. dieat appellis non posse a sententia Arbitri sumpti ex compremusso iure Misino; non ideo sequitur a sententia Arbitri sumpti ex nudo pacto & ccx sensu posse appellari: de hoe enim minus dubitari potuit; ut colligere licet ex L. i. C. hoe tit. quae docet ante Iustinianum actionem non potuisse competere. Et quod attinet ad L. Ex eo ensu, nemo non videt eam esse accipiendam de
Iudice a Magistratu delegato, ex petitione, editione, & eonsensu litigantium. hunc dat sententia Magistratus, ut loquitur L L. Ideoque, etsi ex consensu partium datum sit, ab eo tamen amellari potest is qui dedit, ut in L. i. F. Piso a quo appoliειαν. Est enim I iam delegatus a Magistram; & nihil interes delegarit Magistratus eum quem ipse elegit, an eum quem partes elegerunt. addit Papinianus in d. L. Ex consensu, aliud esse dicendum, si ex eo senis datus sit; sic enim legendum elua eompromissum; si enim ex em mmisso datus si, receptus Arbiter potium, quam Judex a Magistratu datus vid tur,' ob hoc enim poena promittitur , ut metu ejus a placitis - non recedatur , ait da. r. & ham eonstipulatio inicit ne a ludiis etiam a Μagistratu dato, a pellari possit. At si non fuerit dares a Magistram, sed ex eompromisso ab ipsas
litigantibus fiamprus, dicimus non posse appellari; vel quia indicati actio impraeuari non potest, quae praestatur ex sententia Iaicis a Mabstratu dau ; v ri L M grual
287쪽
quia expressa e stipulatione poenali hoc actum est, ab hac sententia non essere tendum. Si igitur ex nudo tantiam contentu sumptus e t Arbiter, non ap
pellatum sententia ; vel quia nec actio iudicati pr.elari potest ; vel quia suo
metu poenae licet recedere a sententia : tunc enim datur actio in factum , ut executioni mandari possit sententia a bimi ratu, cum sententia prolata ab A bitro, vel expresse, vel tacito consensu , id est, decem dierum silentio. a litigan tibus e probata et , ut in d. L. 3. quod pontifex in m. Per uas, hoe tit. tr hithia inuentiam prulatam ab Arbitro, es eoi romitto sumpto; ut si sente tia comprobata st , prieci se teneantur partes sententiam . quam novo e visensu comprobatum, amplecti. Nam quod ait authentica Decernit, C. hoc tis. Paeua
Haesita liceat a iudicatis recore ς locum habet , cum displicet sententia prolata. Sed obloquitur cap. Diledit,in fine, hoc tit. nisi dicamus haec veria: Ab utra
que parte oonte receptum i reserenda esse ad ipsum compromissum initio rect-mum , non at novum consensum post sententiam alitibuum , quod veteribus qui ldam placuit Concludamus igitur, ut ne Iure non licere appellare a sententia Arbitri. Alio tamen iure hodie utimur, quod si amplum esse observo ex interpretum e rore , qui passim existimaverunt ad d. L. 3. Od. Me tit. & ad L Nemo ρ res, si De luat. t. Jure Pontifici γ permissum esse a sententia Arbitri appellare; decepti corrupto loco, qui ext i in eam Sane a. q. 6. ubi negitive ex ips, Concilio Carthaginensi legendum et Provocare nis liceat. quod viri d Hi . cui Romanam Ationem procurarunt, rectet observant. Et valde notandum est Leau em. & esu. a Iudicibur , e dam ea a quae' non loqui de receptis
Ainitris; sed de Iudicibus datis auliaritate Concilii : De ebliis o feopis ad
judicandum, ut eruditisIime Theodoma Balsama docuit ad eam 99. & eam lati Concilii Carthaginensis . Et male D. Cui actu, in eo aliatioue ld. dictas --nones accipiendos esse eenset de receptis Arbitris, cum sint manifeste accipi ea. di de Iudicibus datis exfconsensu, ut in L L. Ex consensu .
Sed quod Balsamo ait , pugnare hac parte Ius Pontificium cum Iute CiULIi; verum quidem est, si vetus illud Jui inspicias, de quo in L L. Ex eoisse. D. At ex L . & 3. C. .epi viai auuleutia , si Episcopi etiam a lateis
ex eo uni consensu a siti sint, more Arbitrorum iudicant, & ab eorum sen-' tentiis non licet appellare a quλm procul dubio sormam imitatur Concilium Caret agilamis in causis ecclesiasticis, &.subsequitur novi Iuris Civilis vestigia, ut larius dicam ad tit. I. lib. 2. .. . Hodie igitur moribus nostriis his error invaluit, appellari a sententia Arbi--; & privatorum consensum conitituere posse privatos judices, a Dibua ta quam a Iudici ins ordinariis supremae euriae appellantur. Constitui autem possunt Arbitri quilibet, adeo ut Sc id ames non reiiciantur, , in I. 7. F. De receptis qui arbitri una . Non admittuntur autem laici in caussisi rimatibnq, cap. Contingit, hoc riti nisi serte eum auctoritate Iudicis ecclesias stici sumpti sint , & admixti Clericis , cap. Pre tuas, is Fue, Me tit. Et hoc quoque jure admittuntur seminae praecellentes, in cap. Ditieti quod & veteri Jure. Romano, st Iustiniano nominatim ab ato, receptum fui illa D. Cui aes mdoculi, lib. I 3. Observ. cap. 13. Et licet Iure Civili in Judices insim comm n littere πω taeat, ex lege Julia iudici um, I. s. h. Si quis, s . De rec/ptis
288쪽
& tentati potest admissiim suisse ex stetitentia Nov. 86. Ex qua tamen potest Judex est e honoratius Arbilirer, vel mediator tantum ; id est ., ut lo vivitur , arbitrator, & amicabiliis compositor ; noli autem arbiter ex comproeliis . Et separandus est mediator ab Arbitro. 3c ita non valet e promissiim factum ita duos, sive plures , ut ipsi possint alium Arbitrum eligere . cap. Inuoluit , hoetit. valet tamen ut electus Arbiter, possit eligere mediatores, qui sine ipso cognoscant, cap. pen. hoc tit.
Md quod hoc Jure Pontificio receptum est , etiam ex compromita Iudices arbitrium posse recipere, sunt mam Sc propriam rationem habet ab interpretibus non animadversam : quia ipsa iudicia ecclesastica coeperunt ab arbitriis , &more Arbitrorum primum iussi sunt Episcopi iudicare, A L. 7. C. De episcia pati audientia, & μυ. Valeutiniani de episcopali iuditio. 'Porro non tenentur litigatores obtem re arbitrio, siquid. - , αἰσκρον τι ut legendum est in senopsi pasticis , iusserit, L. Quid tam i Plenum , versic. Non duret, st. De recolis , cap. a. & υ hoe sit. Nec potest Arbiter egredi fines conivromista e stitutos , & ultra id quod compromissum est pronuntiare, I. Non diuinsumtis , j. De incis . F. De receptis. cap. 6. Me tis. Nec si lumptus si super executione rei iudicatae , quidquani de tentent' ini mutare, vel detrahere, cap. Exposita, hoc tit. Adnotatur 3c illud postremo loco, quod ex dure Civili sumptum esse noti Limum est . compromissum non transire in heredes, si de ipsis pomiuatim ain caveatur, cap. nis. hoc iit.
289쪽
IM TIT. I. LIB. II. Comiti SUMPTUM in hoc eaput, ut docuit. Anio' August. ex tameitio Miloutano ; quod eonstat fuisse Concilium Africanum universale , & annivers rium, ut loquitur can. 7. Concilii IlI. Carthas. ex quo sumptus. est eam misquis q. e. I. in quo male deest haec vox anni insanum . ut Romana Editio Decreti observavit. Conilat enim in Africa praeter Concilia provincialia ,singulis anni; celebrata suisse Concilia. universalia, quae ex multis, septem sculicet, vel octo provinciis constabant. In hoe autem Concilio cum quidam euiusdam criminis insimularet Quodvultdeum Centuriensem Episcopum, petiit se in Concilium introduci, sic enim constanter habent omnes antiquae Collectiones, Cum adiersarius eius se petiisses in Comilitim introduci; & ut sibi liceret , ut ex sequemibus colligere lucet,' praesentem Quodvultdeum ad iudicium Episcoporum vocare. Quod novum & extraordinarium prima fronte videri potest, hune enim debuit prius dato libello in ius vocare , Om Vocatio I. q. a. ideoque Raymumdus auctor ultimae huius Gregorianae Collectionis , ut statim doceat initio h insiti tuli, omniam actionum instituendarum initium esse sumendum ab Edicto de in ius vocando, 3. Finali , Institi de ova temere litigant. haec verba immutavit, dc reponendum esse censuit: Quem eum a effaritis ipsius eum petiisset in Comcisitim utroduci ; ut insinuet privi vocatum esse in ius Quodvultdeum Concilii a
ctoritate: intervenit se canonicam vocationem, ut loquitur ev. Veritatis, infra,
de d si is contumacia : dato scilicet libello, &, ut est iis d. eam Vocatio, rationabilibus scriptis per spatium congruum & canonicum : aliter enim non cogitur quis, licet in Concilio reperiatur, se silere tuaicio. Petisne igitur intim duci adversarium Quodvultdeum, id est, vocari in ius ia concilium non se i
troduci, ut habent.veteres Collectiones. ed , si verum amamus , eanonica illa vocatio debuit praecedere Concidium Usum, ut constat ex d. ean. Horatis p. & verba hujuq rapit. plane rem omnem in i pis Concilio, uno eodemque tempore gestam esse ostendunt e & frustra pereret adversarius Quodvultdeum introduci in Concilium , quem constat ad Die praesentem, & assidentem , utpote unum ex Patribus Concilii universalis . Sed, ut ecepi dicere, qui volebat adversuq Moesia um accusationem instrutuere, polit se introduci, ut Quodvultdeo annuente. A admittente, constitu
retur iudicium quod adstr re cogitabat. Erat enim Quodvultdeus Centuriensis Episcopus : & magna erat dii liaet in Episcoporum iudieiis tum in Africa constituendis ut colligere est ex epist. D. AUUiui is i. Fuit hoc in arbitrio positum Episcopi accusati , ut praeter Primatem provinciae , eligeret vel judi-eium universalis Concilii Asricani; vel vicinarum Ecclesiarum Transmarinariam; vel ipsius Summi Pontificiis, fine cuiuet auctoritate, ex antiquiς Sardicesis Cor cilii Decretiis , ex eravioribus cause damnari non potvit Episcopus: ut Iure Civili inconsilio Principe non potuit Senator illustris , L. antemn. peu. . C. De 'gnitatib. D. Bemardus epist. χὶ 8. Ut plenius quod loquimur fiat, perem proriam dare sentent am ad depost onem Episcoporum, Romani Pontificis πορθέην esse ἰ pro eo nimirum, quod etsi alii mialti vocati sint in partem sollicitudianis, solus ipse Menitudinem habet polsatis . Quod pluribus confirmat Anton.
Augustinus in D tome Iuris rint sciι veteris ris. io. De ma a ibus causis au Summum Pontificem referend. Et Me iure hodie utimur in gravioribus causis
miminalibus Episcoporum, ex concilio Trident. ιυ. 3. De reformatim m. Sed ad rem. Ex
290쪽
commonitus, sed ad audientiam' pondeat oriturum , ref ndere nulla callianiata di semules. Dicere se velle apud Episcor experiri, nil aliud est quam promittere se iudicio &, ut loquitur L Concilium , ad audientiam adsutu-- rum: ut licet colligere ex L east. Veritatis, infra, de dolo contumacia, ubi Episcopus quidam canonica citatione vocatus a tu sicibus a Sede Apostolica delegitis, praesentiam suam difficulter exhibuit; sed stivolam tunc. excusatione malitia conceptam praetendem , experiri cum Canoni eis in iure neglexit, id est, nec dare voluit promissionem iudicio sui, nequo litem contestari. Hare est quae dicitur cautio de probando iuri, vel iudicio sili, in eap. zῖ. da veis. An o. quam constat non sitisse super acaneam, etsi parere iuri invitus cogatur. Hae autem praeliita, eis lis proprie non sumat initium, quod praestat Mis te lita; ordinatur tamen iudicium, & eonfirmatur auctoritas Iudicis quem solemni stipulatione agnovit : quod ex ordine iudiciorum Raymundus videtur agnoviile, qui huius capitis verba initio immutavit, ut intelligamu auctorit ire concilii Quodvultdeum fuisse primo in ius vocatum, deinde datam esse inim Concilio cautionem iudicio lilii: & ita merito hoc capitulum in hae r brica de iudiciis esse 'praemittendum . Praestatur autem hare cautio plerumque imminente Iudice , id est , in ipso iudicis, praecedesue interrogatione Actoris, & subsequente responsone Rei, ut colligere est ex s. ω hodie, sessis. d. fati at. & vel est repromissio nuta , vel cautio datis fideiussoribu , habita ratione personarum , ut ad L 3. Cujacius notavit. ln hae specie habita ratione diglutatis episcopalis, fuit nuda repromi LM : sed quod promiserat Quodvultdeuet, id altera die respondit sibi non plac re, discessitquar iudicium ergo quod iam selemni sponsione probaverat, detrectavit: an quia potuit alim hasere Iudices, ut iam praemunivi ex Iure Asric
no, 'sorsan fretus, se posse existimavi facile auctoritatem Concilii e temnere. Quaeritur qua meo plectenda sit tam manifesta contumacia flai primum recte stolis tractat an videri possit eontumax: nam videri poteti re hane promisi em, ex L. Si eo eneris, si Dis iuri HL & L. Mu videtur De 1udiciis ; ubi si convenerit ut pro competente Iudice incompetens adiretur ilicet recedere a conventione , dc non ut is Iudicem consentire , qui edi sibi
genus actioni eapud eundem iudiem desderavit: & ita qimue in hae imis dicendum est, eum qui promisit se velle experiri apud Episcopos, posse impune recedere ab hae promissione. Sed respontio in d. L. Si eonvenerit , nomi-uatim ad3itum esse, hoe eonvenisse antequam Judex adeatur: quo vis re i tegra, nutas ille eonsensus in Judicem in rurentem , nullam parit actionem:& in L L. Nou vid tur, edita quoque fuit actio ante aditum Indicem . At in
hae speete, haee promissio interposita est in ipse iudicio; nee videri potest imcompetens iudicium Concilii universalis, apud quod ex Jure Africano haee miseia tractari mit, etiam spreto Primate. nec hoc loco quaeritur an possit emiiudicium serure Goficilii; sed an plectendus Tit ut contumax , qui promissi me facta discessit: nam in antiqua Decretali hare verba , quae sunt a Raymundo
i mutata: D nec eausa eius ρurtim potuerit exirem fumat, insinuare videntur,
fieri posse ut haec eausa apud alios Ilaices tractari pisiit vel ex provocati coead Ponti Mem , ut in L .pi, Lia D. Augustinit ut hie sit sensus. . qualem rutarit terminum sumat; vel apud queiruit et Iudicem , quem in hac causa