장음표시 사용
111쪽
di aliis peltare morta ter ulnis , gni mere refert occiatum crimen infeswamase aliis ouάDum , quumvis nihiI omnino addat immo etiamsi cstendat fe προ- f tim credere et quia procul durio magir divulgat crimen cccultuis e ttim etiam quia δumana seretersitas moris prona ad credendum male de proximo, quam fene facilius inducis an litores ad partem deteriorem : demum quia ille de quores r. ar crimen . in animo audiurnis transit de flatu hoxae opinionis ad statam epinicnis saltem dtibiae in re graviter fuwam laedente - . Non adeo rigide de thisce narrantibus , & relatoribus sentit Gabriel Aniolae de justitia .& jure pari. cap. 4. q. 6. , sed cum distinctione respondet e arbitrans eum, qui ita reteri, ut audientes merito possint induci ad opinandum , vel suspicandum grave malum de proximo , peccare mortali ter contra justitiam , & teneri ad restitutionem . Item peccare mortaliter, non solum contra charitatem , qua quisque tenetur impedire malum proximi saltem cum facile potest , sed etiam contra justitiam , eum , qui sine causa talia refert coram iis , qtios probabile est credituros ex levitate , vel malitia , quamvis non eo modo relerat , ut credere possint , vel debeant. Illuna autem , qui similia narrat eo modo, S in iis circumstant i is, in qu bus constat auditores non esse credituros, nec ullum esse periculum infamiae , neque male suspicionis , vel dubitationis de probitate proximi, non peccare mortaliter , nec venialiter, si adsit justa causa referendi . Animadvertendum tamen est cum Fraiictico Gennctio de septimo Decalogi praecepto cap. s. q. t s. tria requiri , ut detractor teneatur ad restitutionem.
Primum. Ut de facto illatum sit damnum famae alterius e nam si no tum sit , quod detractio nullum habuit effectum in inente audientium, sive quia alius statim obstitit, sive quia bona opinio de eo concepta impedivit, quominus haberetur fides detractioni, vel quia calumniator notus erat, vel quia id, quod dietum est, non censetur minuere posse proximi existimationem : in his castius , & sin ilibus non datur restitutioni locus , quia nubium revera illatum est damnum proximo. Secundum . Ut fama ablata fuerit injuste ; obligatio enim restituendi nascitur ex sola iustitia violata, ut omnes sentiunt . Ac proinde qui alterum legitime accusavit de aliquo crimine coram Iudice, putans se id posese probata , non tenetur ad restitutionem , licet torte haec accusatio taeta fuerit ex motivo odit, v in dieite, & hujusmodi: quia in hoc non peccavit coiitra justitiam, sed solii in contra caritatem . Idem est. si Superiori dictae
fuerint frequentes alterius culpae , ut eis mederetur , & ait Cr emendaretur . Aut si quis voleus impedire , ne consanguineus , vel amicus locaret servuin furtis assuetum, tale vitium aperuerit . Tertium . Ut infamatus tantam aliquo modo non recuperaverit, sive
per se , sive per aliuin e quia si quis v. s. alium turti accusaverit, & ille manifeste probet calumniam, non ust illi restituenda faina , quam jam re-- cupe
112쪽
luci a tortili. 1liter, pinxiis
ι in tuendii attint postietacavit dictae
tuperavit. In hoc tamen casu seinper quis obligatur ad resarciendum damianum , quod alter passus est, antequam recuperaret tamam , itemque omnes expensas, quas torte in illa recuperanda iubili. Animadverti item debet cum eodem Gennelto quaestione sequenti, d tractorent excusari a restitutione . Primo. Si de tacto nequeat restituere : quia ad impossibile nemo te uetur. Advertendum tamen est, quod, licet haec restitutio sit dissicillima, non tamen quis eximitur a restitutione , quatenus fieri possit . Immo stnon possit totum damnum restitui, resarciri debet pars damni illati, saltem quaerendo occasionem multum laudandi personam offensam , ut hoc modo Possit recuperare eandem existimationem , quam antea apud homines habebat, & ut laudibus compensetur aliquo modo injuria illata. Secundo . Si offensus remittat , & condonet restitutionem a tunc enim cessat obligatio restituendi, praecipue si sit persona privata , & in tam alio illius alios non attingat e nam si offensus sit v. s. Regularis , aut rersona aliqua publica, tunc ordinarie debet Communitas huic condonationi consentire , ut hi omnes, quἰ talis diffamationis participes quodammodo suerunt, satisfactionis participes sint. Tertio. Potest quis eximi a restitutione famae , si offensus pariter eum Infamaverit, & nolit de facto famam pro posse restituere : videtur enim , quod in hoc casu locum habeat id , quod statu it Innocentius III. cap. Tua Extra de adiateriis, quod scilicet - paria crimisa compensatione mutus d Ieantur- . Hic tamen observandum , non ideo licere alium inta mare, quia nos prius etiam infamavit; esset enim haec vera vindicta, & monet Ap stolus Petrus Epist. r. cap. I. v. s. , ut simu S- non reddenter malum pro m Io , nee maledistim pro mesediso. Sed hoc jam praestito, compensatio potest habere locum , & eximere a mutua restitutione , modo partes consentiant tacite , vel expresse ; si enim unus ex illis vellet famam alterius diminutam resarcire , tunc alter tenetur etiam id praestare omni meliori modo. Hactenus Germet tus.
113쪽
TErtius Titulus De injuriarum remissione ,
dc continet unam Quaestionem, seu unum Dubium .
Utrum injuriatus teneatur remittere injuriam pRespondeo secundum Ricardum in A. dist. 3 o. art. I. q. a. , quod indignationem mentis illico tenetur remittere , immo nunquam admittere: signum etiam indignationis statim atque petit veniam ; adtionem autem non tenetur remittere , nisi injuriator satis secerit. Sed nota , quod sunt aliqua signa indiguationi propinqua , quae ingerunt probabilem odii suspicionem: puta cum quis numquam vult loqui cum injuriante: vel cum ipsum obvium habet, divertit ab eo : vel ipsum aspicit torvo vultu , & hujusmodi. Signa haec nulli retinere licet , sive ante satis laestionem , sive post ipsam: quia ab omni specie mali abstinendum est , nec se test quis ita se gerere , ut intuentes credant, Cum Proba biliter odio habere injuriantem . Sunt & alia signa , quae dicuntur remota: puta conversatio ainicabilis, mutua servitia , continua societas , ct hujusmodi . Signa haec exhibere quis non tenetur ; 8c praesertim si id faciat , ut injurians melius intelligat culpam suani. Excipe casum , in quo per eorumdem exhibitionem crederet quis , se posse injuriantem revocare ab odio , ct a mortali peccato: quia tunc
ea exhibere tener tur . so T IEC pene omnia complectitur Glossa in cap. Siquis conrrsatus so.
dist Ita conceptum - Si quis contristastis noluerit reconciliuri fratrifuo, sati attenre eo, qui contristo Pit, acerrimis maceretur ine Gis , que dum groranti animo satisfactio eis recipiax - . Super hoc ita Glossa - Immo etiam non satisfaciente eo, rancorem tenetur dimittere, ut de parnitentia dist. s. cap. ult
114쪽
ultimor quia non est licitum nobis aliquem odio habere, ut et g. q. 4. cpp. Cum in Iere , & I t. q. p. cap. Inter versa. Sed actionem ἰnjuriarum , idcst
satisfactionetri, non tenc mur o imittere . Nam ad remittend2m injuriam nux lus est cogendus 13. q. 4. cap. di uite. Immo bene tacit, qui dimisso rai tore, agit injuriarum 4 s. dist. cap. Et qui emendax, 23. q. s. c. p. de cc eidendi 1- Haetenus Glossa .
Singulare est caput Et qui emendat hῖc laudatum, in quo dicitur misericordiam fieri & dimittendo offensam, & prosequendo actionem Ljuri rum. Ipsum audiamus - Et qui emendat versere, in qtiem potessetf darnr,ves coercet aliqua diffii ina , di tamen peccartim ejus, quo ob illo DIus ,
sut Ufensus est, dimittit ex eorde, veι erat, tit ei dimittGInr . xc π ses 3 itiro, quod Lmittit, arque orat, verum etiam in eo, quod eorripit, o ai qua eruendatoria perna plectiι. eleeme anam dat , quia Misericordiam prostat. MD ta enim bona praestantis invisis , quando eorum tox litur υι sistati, non P Iunιati , quiu ipse Fbi invenisntur ese in Di - . Pro dimittenda ostensa , & aversione contra injuriantem non admitte
da , placet recitare quod scribit Catechismus Romanus sit per quinta petiti ne Or,tionis Dominicae , videlicet super hisce verb*s- Eitur θ ncs dimittimus ilebitoribus nostris Sect. 17. , & ig. - Illud fleur diis liciter intelligi sintest. Nain & ii in ilitudinis vim habet, cum videlicet a Deo petimus, ut, quemadmodi m nos injurias & contumelias remittimus iis , a quibus laesi sumus , sic ipse nobis peccata condonet . Est praeterea conditionis nota , In quam se talentiam Chri his Donatius eam tormulam interpretatur Matth. 6. V. r . Is . - di en m dimiseritis hemini/u inquit peccatu errum, dimittero vobis dater Oser colestis peceata vestra . Si autem xta dimiseris is hcminis Itis, nec Euter v ster diwitres et chis peccata vestra - . Verum habet uterque sen fias eandem igAolcendi neccssitatem : ut, si volumus nobis Dcum veniam co i cedere deliciorum . parcamus illis ipsis neccile sit , a quibus iniurium accep mus . Sic enim Deus oblivionem injuriarum , mutuumque studium& amorem requirit a nobis, ut eorum, qui in gratiam non sunt reconciliati, dona; ac lucrificia rejiciat, & aspernetur. Est etiam naturae lege sat citu in , ut talos nos aliis praebeamus , qutiles eos in nos esse cupimus.
Uere ut impudentissimus ille sit, qui postulet a Deo , ut sui lceleris ro nam praetcrmittat , dum ipse in prox7mum animum retiacat armatiam . Mu re parati , dc prompti ad ignoscendum esse debent ii , quibus imi olitae sunt injuriae, cum re urgeantur hac praecandi formula, & asud S. Luccin1 7. V. 3. 4. id iubeat Deus - Si peccaverit in te frater tuus, lucr tu HIsm :Ο si ρη Dentium egerit, dimitte tui. Et si sep res in die pertuleriι in te, re spetier in die e seritis fuerit ad te ditos : Ponitet me , dimitte illi se . Et in Evanetelio Sancti Matthaei s. v. 44. - Ditis ite inimices vestras ' . Et
115쪽
Et sic apud Sanctum Marcum Evangelistam D. v. as. - Cum stabItis ad γrandum, dimittite si quid haberis adsessus aliquem, ut o Parer vester, qu D GIIs est, diwittas vobis pecea a sestra Hactenus Catechilinus . Absque hujusmodi remissione sincera numquam vera agetur Poenitentia, sed haec semper erit talia, scuti loquitur Innocentius II. de Paenitentio dist. s. cap. ultimo - Fassa etiam sit paenItentia, cum paenitens ab osticio , vescuriali , vel negotioli non recedit, quod De peccato v nulla ratione praevalex:
aut si odium in eorde gestetur, aut fi non os o milibet satisfiat, aur si non indulgeat Ofendenti sissensui, aut si arma quis contra iustistam gerat '.
Signa exterioris benevolentiae alia sunt singularia , sive specialia, communia alia . Primi generis sunt, secretorum communicatio , tam iliaria colloquia, crebrae visitationes, convivia mutua, & Id genus similia. Secundi generis esse possunt salutatio, allocutis, respondere interroganti , & ejusdem indolis alia. Generatim Doctores tradunt , non teneri nos ad prima, sed ad secunda duntaxat benevolentiae signa exhibenda tum amicis , tum inim cis, injuriantibus, & offensoribus . Ita S. Bernardiniis Tom. I. sem. 18.art. I. cap. i. Ad quod dicendum, ρυod est aliquod signum , sine quo non po is exterius innotescere actur dilectionis, etiam illius, ad quain omnes rene mur : quia in ejus cwnimoda negatione praetenditur signum irae, seu odia eον
dictis. Huj modι autem signum videtur salutatio, aut ad aliqua interrogata aliqtiasti responsio ; unde qui omnino inimico suo negaret versum , aut qui
in ejus praefretis semper avertis faciem, vel subito fuit, signum ostendit Odii
cordiatis, atque monalis, nisi ex causa valde rationabili Aoe agat, aut probabiliter timeat ex hoe aliquod peius accidere e quamquam etiam rationem ἐν
latentionem facti fui debeat intuentistis propter pirationem scandali propalare, fi bono modo hoc facere potest . Ad reliqua vero signa non tenetur, πυ in
casu necessitatis- . Dixi generatim e quoniam communia signa quandoque ne gari possunt sine peccato : puta ob delicti punitionem in Superioribus erga subditos ; vel quando ex negat one colloquii, & ex severiori vultu speratur emendatio injuriantis e vel cum praevidetur ejusmodi ossicia accipienda esse ad adversario in signa contemptionis , & vilipendii : vel cum hoc fit hi testimonium dctestationis, & abominationis alicujus criminis valde enor mis , & publici aliisve de causis, quas exponit Daniel Concina lib. I. in Decalogum Dissert. s. cap. 7. q. 6. Specialia autem quod respicit, horum suspensio , & negatio quandoque non est sine peceato et puta si ex ipsorum omissione intuentes scandalum patiantur e si per ea facile possis injuriantem reeonciliare tibi, di Decie si ipse injuriator ea tibi prius exhibeat semel,& iterum et & in aliis similibus casibus . Spectandae igitur circumstantiae sunt, qualitas nempe delicti, qualitas intuentium, persona offendens, persona Item offensa, aliaeque ejusdem Indolis: & ex iis judicari debet, an haec, vel illa exterioris benevolentiae signa exhibenda sint nec ne e dummodo cor injuriati rectum sit coram Domino , quia scriptum est Ecclesias m
116쪽
ci ro. v. 6. Omnis injuriae proximi ne memineris, di nihil a War in operibur injuriae- : & apud Augustinum se . rao . , alias de diversis 74. - Petat veniam qui fecit iniuriais; det ventum qui accepit rejuriam, tit non postile mur a Satana, cuiui triti bus est dissensio Christianorum . Presertim quum adlinc sub judice lis sit, an alloqui, salutare , emere, vendere, & his similia sint nec ne signa communia benevolentiar; novimus enim Cajetanum Comme it. super art. 8. q. a s. v. a. D. Thomae scripsisse - Icqui fuit per sonae, salutare iIIam, eisere, vendere , continuare cum isto ; θ aIia hujusmodi non sunt actus , qui fiunt ad communitatem, sed ad personas is Deci Ii . Ideo non est necellitatis , sed perfectionis, quod aliquis inimico suo loquatur, quod sitam fatales, sur stliquid hu fmodi fuciiar. Et propterea cavexu Confessor, ne neges absolutionem ns lenti Haec signa dilectionis inimico ein
hibere - . Novimus item, quod de Me rina S. Bonaventurae scripsit S.Ber- nardinus To. a. sertn. 7. art. I. cap. I. - wen fecun ει S. Bonaventuram in I. dimittere rancorem inimico est de nece state praecepti : diruitrere atirem rancorem . ἐν Agna rancorIs est de perfectione consiti . Pnde ad loe non Iendi
rur bomo, nisi in eo , scilicet quando humiliter, o veraciter venia posse Iatur. Sed hoc non est populo praedicanduis, sed in quibusdam eobus, θιοη Iiir circu pectis e , di prudenι6φwe pro aliqua tinitate , ct necessitare
versendum - . Placet summopere quod docet Daniel Concina lib. i. in Decal. Dissert. s. cap. 7. q. s. - Paucis quod verum, & tutum est, in quod omnes consentire debent, exponam; i. Salutatio, & colloquium abiblute non sunt signa communia inimicis debita . Nonnullis in urbibus homines Occurentes minime salutantur , multo minus ita colloquium conveniunt. Absolute ergo , & per se nec salutare , nec alloqui inimicos vi praecepti tenemur. II. Si alicubi mos obtinet , ut indiscriminatim homines se se salutent, ibi salutandi inimicos praeceptum urgebit. III. Si ante inimicitias mutua Intercedebat salutatio , etiam post dissidium & rixam eadem communia, quae pincedebant, signa consistere , & perseverare debent. IV. S lutatio, & allocutio, licet absolute communia non sint, possunt tamen communia esse inter consanguineos , cognatos, amicos, sodales ejusde in coetus , collegii, & communitatis; & tunc si quis istorum alicui inimicus evadit, ab ejusnodi communibus signis excludendus non est. U. Si plures occurrentes amici salutarentur excluso inimico, qui inter illos reperitur, signum esset odii, animique irati, scandalumque contingeret. VI. In ejusinodi eventibus non illico damnandus peccati mortalis odii , qui haec signa omittit; sed circums antiae expendendae serio sunt, & duo pincipue discutienda , videlicet animus Interior, & scandalum quod consequitur. Adveriendum tamen , non omne scandalum peccatum letale esse . Non raro haec salutatio, & allocutio omittuntur , non odii causa, sed ob quam dam verecundiam, timorem, & antini vilitatem . Interdum neuter ea animi sortitudine pollet , ut primus esse velit ad exhibenda signa bene.
117쪽
volentiae . VII. Haee signa salutat Ion ἰs, & allocut on s necessar Ia ν; praecepti sunt , quando deprehenduntur optortuna , & cst c. cia ad Il: candum inimicum, odiumque aut a se , aut tib hol c exterminandum . VIII. Salu tantem resalutare deb tum ess , quod negligi absque gravi culpa nequit, si advertenter, S de Iil erato animo omittatur. Uenditis mercium, colla tio eleemosynae, & caetera ejusmodi communia ossicia , quae omnibus exhibentur, negari absque culpa In micis nequcunt. IX. Noli in his r res andis esse nimis justus , sed liberalis esto , memor quod eadem mensura , qua mensus sueris, remetici, dus er s . Si abundantem iniscricordiae div Inae mensuram exoptas, dives esto in dilectisne inimicorum - . Hactenus ille . Quod hic ait Coiachis de iiDmico , idem tu dicas de injuriante, quum militet
Ne graveris Leetor, si egregiam adj cio S. Thomae doctrina in super
118쪽
OU rtus Titulus de Usura , & continet
PRiMUM Du3IUM . Utrum usurarius mentalis tenea inrad restitutionem illius, quod ei datur liberaliter ab eo , qui mutuum accepit Reipondeo secundum Ricarduin in 4. dist. Is . art. s. q. s. , quod aut talis usurarius signis , vel circumlocutionibus praecedentibus , aut sequentibus insinuat mutuum accipienti , quod Vult aliquid ultra sortem , & propter hoc ipse dat mutuum: & tunc tenetur restituere quod accepit,
quia nihil refert , quod de aequipollentibus fiat cap. nonos Extra de confanguinitate niture , & L. Certum es n. Si certum petatur. Et sic restringenda est opinio Joannis Andreae in Mercur. super Regula peccatum , Innocentii, Hostiensis, & caeterorum , qui dicunt eum teneri ad restitutionem . Aut nullum talium evenit , sed ille dedit liberaliter, credens se non teneri, nec mutuatorem velle aliquid ultra sortem : & tunc dico quod non tenetur restituere . Et sic restringenda est opinio Scoti: & pro hoc fa- .cit exemplum , quod adducit dicens . Est unus , qui habuit animum furandi rem alterius: detur ei liberaliter , certum tunc est , quod non tenetur restituere . Patet , quia donatio non causatur ex facto istius , qui vult surtum facere . Similiter nec in casu nostro . Et unde Joannes Andreae dicit , quod sic , debet intelligi secundum primum m
dum a Io U Gregie super usura S. Bonaventura in SpecvIo anima cap. a. Tertias suaui principalis injustitiae ad proximum , qua ex ramo avaritiae procedit . est usura. Dicistir autem Utira ab silia aeris ; funt enim ρ vadam res, suarum Dos est rei consuinptio, quarum dominium in occipiem
119쪽
rem tr-sserι. r, ut pecunia, O hiadum , o pinum ; unile qui talium Quis vendit , n urarius dicitur, o fabet rationem mortalis peccati, o in qua tum contra praeceptum morarie justitiae est, quia vendis est quod Dum non est,c- jam fit trans Iartiis dowinium . Pnde scriptum est Uri. r . - Sui pecuniam suam non dedit ad Utiram - . ura enim in has species didici ur. Est
eam noro in oe, cum quis non expresse coniractum Utirarimis facit , licet speret pro mutuo se aliquid acceptarum, ἐπ hac inremione dar muruum , ali Inon daturus. Constar, quod ratis quantum od Deum, qui eor intuetur, Uin rapitis iudicatur. Pnde Dominus Lucae 6. - Date marinis, nIhII inde oeram res . hem est usura non solum intentione, sed st opere, cum quis debitorem ad amplius obligat quoquo modo, via tacite , vs expresse. Tacite qtiidem, mutuando oeciem pro specie, ut bladum pro blado , Ο Αυμ mcdi, tit ea rec
piat tempore cariori, veI dando catiquum Iro novo, ωι melitir recipiat inno tum: in quibus essetit Uura committitur, cum proprium commodum, non
ecumas proximi utilem attendatur. rive autem potest manifeste Diri eost pia intentio, tuis solummodo praecla Iur Infra ςempus , qtio eiaritis vendiamttir . Cum ρtiis aurem huiusmodi insendis ferviare usque ad tempus , qtio vemdentur earius: Iiceν debitor in se periculum fuscipiat, non Aamen in credit re judicatur usura, si hoc faciat, ut proximo subveniat. Dem tacita usura est, cum quis ratione dilatioηis plus justo vendit, sec pis, o cum qtiis r tione mutui semitiuw , vel retinus accipit, ut superius est expressiam. Deis est Uura tacita, cuis quis aliquid cowmune habet enm aliquo, quid aid fit i ta I , ct periculum, vel damnum non fit commune. Item est usura manifesta, cum promissum ex pacto lutervenit accipiendi amplius, veI etiam obligaIIo ex pacto ad Diu mutuum fatiendum - .
Adserere non esse peccatum exercere usuras , est propositio veluti haere
lica, sicuti definivit Clemens U. in Clementina Ex gravi de usuris q. a. hisce verbis - Sane si Dis in illum errorem inciderit, ut pertinaciter assi Vmore prorsumat, mercere Uuras non esse peceatum, decernimur eum velut hae retici puniendum. Locorum nihiIoisinus Ordinariis, o haereticae pravit ut sequisito ibus districtius injungentes, ut contra eos, quos de errore BDjus modi disomoror invenerint, aut Hoenos, tamquam contra dissamotos , vel j, spector de haeresi procedere nos omisζ-δ - . Usura late sumpta est quodlibet lucrum sive licitum . sive illicitum, quilibet scilicet frudius ex re perceptus. De hac tamen serino non est In praesenti, sed unice de usura proprie, & stridie accepta, quam brevibus desilire soIent Theologi - Lucrum ex mutuo vi mutui & de qua cap. SI 'neraveris x q. 3 Si plus quam dedisti, exsectas accipere, faenerator es, . Usura item alia est realis , mentalis alia . Prima habetur, cum lucrum d ducitur In pactum sive expressum , sive implicitum e puta cum mutuator expresse vel Implicite declarat se velle, aut expectare at quid ultra sortem. Secunda reperitur, cum quis mutuum P stat intentione percipiendi alb
120쪽
quod lucrum ex mutuo, tamquam debitum, Intentionem hanc suam mutuatario non aperiens. Utraque peccatum est, idque gravissimum , ut ad rem S. Ioannes Chrysol cimus - μώiι uora turpiui, nihilque crudelius ζ Dquidem δέ modi senerator negotias ur aliena dijcrimina , cT uberiores, ut putat , qt 1itas de atieritis infelicitate eo equitur: atque in per quasi picratis mercedem reposit, vetat metuens, ne tisinisericors DrIe videatur, curuprofecto, pr.e textu inferendi , siqne opem ferendi, majorem misero foveam crudelitatis Oderit: oeeis juvandI atre rens inopem, ac manum p rrigendo de
seciem et di quasi in portum ex tempestate fuscipiens, sed improviso turbine
multo magis crudela naufragium , velut inter scopulos, ac talestia saxa demere genι - . Theologi complures iudicantes de ulu ris , alii in unum. alii ia ait rum inclinaruut extremum, aut indulgentes largitate nimia, aut nimio rigore inclamantes . Id non auderem dicere , nisi Benedictus XIV. in sua Encyclica ad Epii copos Italiae, cui tit. Vis perventi ad aures nostrat, data die r. N vembris r 74 s. , mihi magnus Apollo esset scribens - Eteσει aliquι tantia fe- veritate de ris rebus iudieant, ut quaistibes utilitatem ex pecunia defuispiam accusent tamquam illicitam, di tuis usura estnjuπtiam; contra vero nounu ii ivdulgentes adeo, remiFque funi, ut quodcumque eis Ioentum ab usurae turpitudine liberum existiment - . Quapropter, dum de iis rebus terendum judicium est, prae oculis haberi duo et, quod ibidem subdit lapient issimus Pontifex - . Suis priratis opinionibus ne nimium adh/ereant; sed priusquam responsuis reddaηι, ptaret Seriptores exa nent, qui magis iure Geteros pra dicoηtur; deinde est partes suscipiant , quas tum ratione , tum auctoritate plane confirmatas intelligent - . Casum exhibitum quod spectat, si mutuator signis praecedentibus , aut subsequentibus offendit, se velle aliquid ultra sortem, usura realis est sicuti eruitur ex desinitione usurae realis modo tradita . Mutuator iccirco in hoc casu ad restitutionem tenetur nemine contradicente. Si vero pravam intentionem suam nullo modo manifestavit, etsi in foro judiciali prohari tunc non possit u su rarius , uiu rarius tamen judicandus est in loro poenitentiali, ut scite mone ut Asteusis lib. tit. undecimo art. s. Circa primum, & Homitiensis de Utiris num. r. quia scribit Astensis Iitet secundam legem hu- monam sola spes, sive voluntat talis non faciat Uuram , quia talis lex co-Abra manum, son animum ; facit tamen fecundum Ierem divinam, quae eoἡμbet utruisque -: quia scribit Hostiensis - per Beatum Lucam Evangelistam, i o per Dominum dityum est : mutuum date, mrit inde Derantes - . Hic casua ille ipse es ; quem cap. Confuluit Extra de usuris exposuit Urbanus II LConfutati nos tua depotis , an iste in judicio animarum quasi vjuraν itis debeas judicarI , qui non alius mutuo xraditurus est proposito mutuam pecuniam credit, ur, Leeι omni conventione cessante , tIus ramen forte recipiat se. Id igitur debemus adserere, quod de eo, de de duobus aliis ibidem exhibi, tis sancivit laudatus Summus Ponti lex - Vertim, qaia, quid in his cumus τι I. L . Iene