장음표시 사용
81쪽
i s 9. Hinc paret quam merito Tridentinum s u. 6. eap. 6. Dias solos actus in prς aratio se enumeratos singulis confirmat Scripturae c;s; timor, de quo egerat, 'deoque qui amorem Dei non tim lambunc adaptia locum Eccli, i . Timor D ni expellis perariam. l .
gumenta, quae pro nostri sententia attulciam.
Exsenditur solutio primi Argum nti. ΡRimum argum rum desum ' tam ex Tridentino , quod in prooemio: si 34. sivindet exactiorem 5e planiorem de hoc Sacramcnto doctrinam, ac delinitionem, quo demonstratis Be convulsis erroribis, Catholica vcri as rspicua stat de illi siris: Atqui id minime praeoarct Synodus, si Attritio, chiae cum Sacramento iussicit , de qua agit cap. 4. ejusdem seis. requireret amorem amicitiast erga Deum . ncque tamen Synodus hujus ullam Decret mentionem. Quin, si ille arrvor requirer tur, tradcret dominam, quae in illis circumstantiis nata fuisset inducere in periculosum errorem, inali quae de factos in illum induxisset: eum palsin omnes post Tridcntinum ex ipsis Synodi verbis persuasi fuerint. Attritionem, quaς non lit cx motivo amoris bericvolentiς erga Deum, sufficere cum Sacramento: cum sic passum instructi fuerint fideles idque in praxi secuti dec. prout fusius dixi Tract. de Attrit. cap. 8. F. t. ιε o. Huic argumento opponit I. Auctor X coii. Synodus tradit pleniorem dc exauctiorem de hoc Sacramento doctrinain, dum tradit materiam ct sermam, aliaque alibi non tradita; neque enim requii itur, ut nihil omnino omiterit Synodus: clarum enim est, Quod Dondete minaverit , sintne exprimendae in Consessione circumstantiae ire adem specie aggravantes, aliaque de quibus nondum convenit inter Themlows 16 i. Resip. certissi num esse, qudd ad hoe, ut Smodus dieatur comvulsis erroribus tradere cli trinam planiorem dc exactiorem, Decessarium
non sit minutissima quique determinare c quod in nullo Sacramento
82쪽
reeit praesertim eirea illa, in quibus utramvis partem tenueris, nihil de
integi irare, valore, aut fructu Sacramenti detraxeris. Alia profecto ratio est in puncto controverso, in quo agitur de parte materiali hujus Sa-eramenti, a qua Sacramenti valor, adcoque di hominum sidus dependet. Maxima inter Tridentino antiquiores crat sententiarum diversitas circa aettim cum Sacramento requilitum ad iustificationem. Plurimi asserebant non alium fi Ecere, quam qui per se iustificat, seu Contritionem
perfectam , volebantque sacerdotis absolutione peccata non remitti quoad culpam .sed illum solummodo pronuntiare & dcclarare 'ccata renaissa esse poenitenti. Hanc doctrinam damnat Tiidentinum scis i A. Cari. 3. ct 9. Alii praeter contritionem persectam agnos bant dari nitentiam aliam, quς non nis accedente Sacramento suis ceret ad justificationem. Hujus actus a Conti itione persecta discrimen petebant ni uiri ex motivo formali, nempe timoris, Spes &c. R hunc a luna pronuntiabant sussicere cum Sacramento, aIii quidcm absolute, alii vcro non nisi tum, quando putabatur esse pci ficta Contritio. Horum sententiam tamquam erroneam cxagitabat Lutherus. His positis Synodus cen scri non possct tradere exactam de De Sacramento doctrinam. Sis eum definiat dari poenitentiam non nisi cum Sacramento tu sit fi Gn iem, adeoque doplicem esse partem materialem hujus Sacramenti, 'i'atum alterutra si issicit nulli bi tamen tradcret, quς nam si illa altera pars materialis, de in quo disserat a contritionc pei sueta : s primam inmnitentiae partem seoi sim pertractans, eam in duas spccies dividat, de prumam assignet Contritionum perfectam , ac deinde nullius alturius membra memincrit, quam ejus Contritionis imperfidiae , miae Attritio dicitur, ct ex gehennae metu co0cipitur, nulla facta mentione amoris benevolentiae erga Deum: si denique , eum cen seret morem requir i, iis nihilominus vcrbis suam conceperit definitionum, ex quibus posteriores Auctores passim probarunt, dolorem eum Sacramento rcquirutum concipi non debere .ex motivo amoris benevolentiae. Ex Lis quis
non videat si veraestet Adversariorum sententia a doctrinam Concilii circa pariem materialem , quae ad valorem facit, millo modo fore ex- , sed confusam, natamquς in errorem inducere saluti animario
Isa. Opponit 2. Tridentinum sest 14. abundὶ meminit dilectionis Dei propter se, quando meminit paenitentis . uet is ad Deum , tam
Resp. negando ast nam illi qui ante Tἀdentinum asserebant, dolorem cum Sacramento sufficientem non debere oriri ex motivo amoris
83쪽
Dei, non dubitabant, quin ille actus esset poenitentia, converso ad Deum , imo & contritio, licet eam passi. n ad distinctionem a Contritione persccta vocarent Attritionem. Certὸ nostram Attritionem esse conversionem ad Deum agnoscit D. Thomas supra num. 8. Et ipsum Tridentinum sess. I 4. cap. 4. ubi fatente Adversario agit de Attritione in sensu nostro, eam vocat Contritionem. Quomodo ergo pereas vo- ees tussicienter expressit, dolorem cum Sacramento sufficientem debere necessario elici ex motivo amoris amicitiae
163. Instat, Synodum lcsL G. cap 6. secisse mentionem amoris Dei. Res p. id non sufficere: nam cum illic agat vel de sola justificatione extras acramcntali , ut volunt aliqui, vel de utraque ut ostensum est cap. I. s. l. neque illic tradat, qualis di ex quo determinase m livo elici debeat sive Contritio perfecta, sive Attritio, iuvare id non potcst ad exactam ct perspicuam doctrinam de parte materiali hujus socramenti , cujus adco frequens & necessarius cli usus. g. a.
Musdem ad a. argumentum Solutio.
AI rerum argumentum petieram ex tam constanti & unanimi sui;
morum omnis generis & conditionis consensu. Nostra enim se
tentia passim invaluit post Tiidentinum, eaque imbuti sunt fideicia
sciverunt id Pontifices, neque horum quisquam eam sententiam ut salsam aut dubiam notavit. Hinc autem 'ti ciscax argumentum in qiaestione circa materiam & formam Sacramentorum , ccrtissimum cst, ut fusius dixi Tract. de Attrit: cap. 8 3. 3. I 6 . Huic argumento occurrit Auctor Xenii, negando constantem illum & unanimem plurimorum conscia sum.
verum adeo manifestus est hie consensus post Tridentinum quod solum amrui ut negari a nemine pol st. Candelabrum suu D primo impressit Vivaldus anno is 88. vigesimo quinto post absolutum Tridentinum anno. Hic titulo de Atini: pro
nostra sententii ex D. Henrico Salmantino enumerat Canum, Joannem Medinam, Durandum, S. Antoninum, Alphonium a Castro, Waldei sum, Roffensum , Tapperum, Sixtum Scnensent: circa quos Auctores non aliud opponit Vivaldus, quam ouod illorom aput non vire id canu. Tum pergit pro eadcm sententia estare Barth. Mcdinam, Coronam Vegam. Ac dum iam adscri ex Huni ico Salmantino, μοd ρ ν C ichum videmimonsus. i . cf. in vinis una in Aia emis I9ha cr
84쪽
tast vitia nam eiur, βινα Magi θω Salatantinos eam recepisse. Neque earum Academiarum in hane sententiam constitium regat, aut in dubium revocat vivaldus. Pro sua verti sententia lex tantiim nominat Auctores, quorum maxima pars, vul iam ante inchoatum Triduntinum, ves ipsius Co illi tempore vivere dc iterat. is s. His praemissis sic tuam conclusionem statuit Vivaldus: SUB S. ECCLESIAE CORRECTIONE, MAra re meliori luet pro prima opinio ne TOT TAM GRAVESQUE sim Auctores: Iecmuti vimo mihi latet. F tetur igitur ingenia, pro nostra sententia stare tot & tam graves Aucto. res, dumque Opeolitam tam circumspecte ct timide enuntiat. Sub S. E ch ictione, satis indicat, se a communi tune Doctorum sensu rem dere. Denique posquam tuam sententiam probasset ex sess. 6. eap. s.concludi et Uiae per A tam caput 6. μνι clari luet Ic u mister ad lapis 4. Μ 14. LlCET NvLLvs Si C EXPLICET. Ex quibus omnibus mani sum fit, dum lcribebat vivaldus, sὸntentiam nostram suisse passim
a 66 Bullarminus lib. a. de Poenit. cap. 18. quod opus impresse
anno i s 83. asserit pcrspicuam essu cx Tridentino itiss. ι4. cap. q. qi MAttritio ex timore conec pia, accedente Sacramento justificet. Eodem an o impressit Ludovicus Lo 2 . qui latctur sc olim propensiorem fuisti in i latentiam oppostam antiquorum, iam tamen te amplecti nostrare pracerinu&mine Comiai Tridentini. Eamdem l latentiam Drevi post tradiderunt Sua χ α vasqueet, quos , ut ait Joannes Mortinus , s.cuti sunt innumeri. Ioannes Puteanus Ord Erem. S. Augustini, squi sitos eomment Hos edidit anno i 62O. m. a. pari. r. in suppjein. dub r. dc nostra Attritione sic pronuntiar et Concors est OMNlVM sienten . Aurisionem tum Satramenta sed ere adjuvificationem impi. Neque Opus est in re maniti stadiutius inhaeiere, praesertim eum Auctor Xcnii in rc sponsone ad hoc argumentum omissis aliis recurrat ad Auctores Tiidentino antiqui
167. Contraria, inquit, fuit opinio antiquorum , ut restatur Lud
Resp. Antiquos plerosque si non omnes qui in actu dolor s cum
Sacramento suiscientis requirciant amorem Dei, ri qui fixisse contritioncm vi sua iustificantein , quia Sacram nto rei tuentiae crvdcbarit vim non inesse, ad pcccata primui ii quoad culpam remittenda: a qua illorum scrirentia cum procul sit Auctor Xenii, non vid. o quid illi antiqui aut ipsi patrocinentur aut nobis ad errentur, cum uti iquc agnoscamus, S
85쪽
cramentum hoc passe peccata primo remittere, & sublato Saeramento i eu, quod idon it, virtute Sacramenti ad remittenda peccata γ requiri actuni amoris benevolentia erga Deum. Vide dicta in Responi. ad Epiti. Famil. cap. s. nun. io 8. Rursus hic Opponit, neminem a me productum , qui nostram. sentericiam docuerit ante Tridentinum, quod iterum repetit in Epistola ad I K. D D. Patiores. Verum hoc aliud non est. qu m in meridiana luce nolle videre. In Icesp. ad Epist. Famil. cap. 3. num. 0. ct seqq. produxi Iacobum L
tomum tam aperte tradentem iunientiam nostram ut qui de hoc dubitet, possit eodem iure dubitare, an mo asscram dolorcm ex metu live ru bc ne volcntiae sufficere eum Sacramento. Ncq:ie hane sententiam tantum tenuit Latomus, sed iniumr eos, qui nolunt udire Sacrame tum Poenitentiae, nili putent se dolι re ex amore Dei, pronuntiat initi . suae prudentiae, divinam Sacramentum mirim iugo a timare, tarum in Sanctame, viam ostendere.. 369. Produxi Fimbenim Episc. R inen sem , non suo tantum, sed
do aliorum Catholicorum nomine nostram sentcritiam doctitatem, uevidere est ex eius verbis relatis Tract. de Attrit: num. t 6 i. & seqq.
Cum ad haec Fisscheri verba: ga crate tam fidem , piam do 'orem , OT SALTEM AFFECTATVM , exigi non dubito: hanc in Quaest : Qoodi' aad disse glossam, idest, si Di a se habere Iolorem ex Chamare pνσwmentem, oster ei illam male , ct contra mentem Fisschcri intrulam Neque in Xenio aliud opponit hie Auctor , quam quod dolor in voto non iit verus dolor . Verum id ad propositum non facit, nam Lutheruin impugnans Roffensis asserit dolorem requiri satim vota af Zamm, abstrahens nimirum a veritate ejus sententiae , quae asserebat eum Sacramento tussicere votum doloris, aut quM quis doleret se non dolere. t aro. Attuli Gabrielem, qui eum inter diversas de hoc puncto sentem tias etiam nostram retul isset, addi is alas habere graves viros issenseres, ergo
fuere ante Gabrielem, qui nostram docerent sententiam.
. Non pollum, inquit Auctor Xenii, non mirari, quod ad Gabrielem
provocetur, cum is requisivtrit Contritionem pei sectam. .
Resp. quamam hie quaeso admirationis eaular numquam dixi Gabri lem nostrae fuisse scruciuiae, imo E contra quando eius verba nostram sententiam continentia exhibui simul monui nee a Gabriele non ex sua, scd ex aliorum sententia dicit licet ergo Gabriel requitat Contritionem perie am, assirit nihilominus nostra ri sententiam habere graves viros ΔΚniarcs, adeoque diruid, ad qaod ejus testunonium advocaveram: nempt
86쪽
nempe qu)d fuerint diu ante Tridcntinum, qui nostram defenderint seu-
iri. Exhibui verba Durandi in quibus clarE asserit cum sacramento dolorem ex metu gehennae sessiccre. Opponit P. Farvacques in Epistolla ad Pastores, quod non dicat Durandus sufficere Attritionem cognitam. Rc sp. cum abloluth dicat illam Attritioncm fossicere, nee ostendatur addcre limitationem, si puritur Contritio, quis dubiici id intelligcndum . de cognitat Certε licet non meminerim me lcgere in Auctore Xenii, quod si issiciat Attritio ex amore imperfecto cognita, non dubito tamen, dum dicit rcquiri di suffccre Attritionem ex charitate, quin id intciligat de illa A: tritione cognita ut tali. II Σ. Denique ut alios taeeam , produxi Ruai dum Tapperum , 'uiopus suum absolvcrat anno i iri . tu ante finem Tridentini ,&huius actis nondum visis, ut ibidem dixi. Asscrit autem Tap rus esic bisu rumpntentiam, quod sussiciat Attritio ex metu cognixa. Imo ipse Tappcrus eamdem sentem iam variis locis docui, ut ostendunt ejus verba rc lata in Trach. de Attrit. cap Ii. s. 7. Dum . ari. dc seqq: Ircinquae retulimus supra nusi'. 9o.
Opponit Auctor Xenii Haec Tapperi verba : Attrisio vero ex si remmarum supernaturalium idonea di po Pio est at Sacramentum Eupti mi or P nitemiae e. sunt Ullisma, quae habet Melchior Canus, ut propter verba illa non adscrantur a Tappcro ex propria, scd cx Mci minis Cani senteni ia. Resp. Hanc esse mirabilem eonsequentiam. Tapperus in hae eonclusione utitur iisdem vel sc re ii ilum vcrbis , quibus utitur Canus, ergoicquitur non cx tua, sed ex Cani sui tantia ei praesertim cum Tapreius in hujus sentent iae deductione & probatione plurima habcat a discursu Cani plai E diversa, neque facit Cani mentionem. Dcinde ut est ut locu pliquis huic conjccturae, ostendi duberet, quod Cauus suam illam Rolcctio Dein dc Poenitcntia imprc sterit ante annum i s s s. quo opus tuum bitavcrat Tappςru, e quod an ita sit dum inquiro, reperi alicubi scrip-
ante mortem Mι lchioris Cani ; neque hactenus invenire potui in rc se sonum amcxiorum et li alia praeccssctat, ea ni fallor , erit anicqu/m C nus adiret Conciliu nTridentinum, adcoque ante celebratam s. stionem γ'. cui intersuit, praesertim si eam impresserit, quando publice doc bat Salmanticae, prout indicat Anti Senensis in Bibliotheca Ord. Prodicat: ct per conlaqueiis a eoiςri P ait Cai m Auctolibus ante Tridentinum. K Quod
87쪽
Quod autem ibidem addit, Tappertim hane sententiam reiecisse, omni caret verisimilitudine, cum non hoc tantum loco , sed variis aliis
eam sententiam eonstanter tradat.
i 3. Auctores huius Universitatis, quos magno numero pro sua sententia eongesIerat, ostendi exhibitis Auctorum verbis illi minimὸ favere. Ipse jam lectorem ad sontes remittit , quos ut quisque consulat
summopere opto , dummodo totus eoi textus legatur, de non cursim
inspiciantur pauca verba ab anteeedentibus de consequentibus avulsa. II 4. Duo tamen hic monet Auctor Xenii. Primum est, non bene me responsum articulo 4. Consessionis Catholicae Lovaniensis; quia nempe ut ait, haeretici per terrores intelligebant etiam dolorem depe catis, de propositum non peccandi.
Resip. hoe non monuisset, si rectὸ examinasset, quem dolorem, de quale propositum admiserint haeretici : quae explicui supra cap. 2. adductis Tapperi verbis, ex quibus id discere poterit. Imb ad hoc sussicere poterant, quae ipsemet in Appendice Quaest: Quod lib. adfert ex Tap- Irro dieente nostram sententiam esse probabilem Doctorum feminet m. Ex s en m solis Deile erat perspicere, qudd, dum Facultas art. 4. repro
bat terrores, non rejiciat ullo modo nostram sententiam. Cum enim Facultas anno is 4. ediderit illos articulos, ad praemuniendum populum contra exorientcs tune haerescs; cui vel in mentem venire poterit,
2bd eam sententiam in haereticis tamquam erroneam & perniciosam amnarit, quam paucis post annis praecipuus hujus Universitatis Doctor Tapperiis. qui illis articulis condendis sine dubio interfuit vocat robabilem Dinorum sententiam quam ipsemet pluribus locis tradit. idque in eo opere in quo dictos articulos ex professo explicat ae contra haereti rum obiecta defendit φ Quis item sibi poterit persuadere , Fa-
eultatem tamquam perniciosum dogma in haereticis notasse senteritiam illam,quam, paucis annis ante, alterum huius Academiae lumen Iacobus Latomus adeo 'rspieue docuerat, non sine censura aliqua opposta sententiae
s Alterum monitum Auctoris Xenii hoe est. Ex eo. Inquir, quda aliqui Auctores in quibusdam a nobis dissentiant, male inferiur, quod nobiscum non sentiant in quaestione principali.
Resp. r. Illos Auctores, qui asserunt absolutionem non esse nἰsi synum rem .ssionis peccati factae per protum poenitentis actum, vel Sa r mento denegant virtutcm peccata quoad eulpam primd remittendi, hos, inquam, omnes perperam ab Adversariis pro se adserri, adeo manis
88쪽
bus,qui non alium agnoscunt iustificationis modum , quam per actum proprium quem necessarid statuere debent amorem Dei super O.nnia suis, inquam ex illis petendum existimet, quis actus sussciat accedente Sacramenti ad remittenda peccata virtute , quam virtutem ipsi negan quamque nos de Adversarii admittimus φ Vide Responc ad Epistol. F mil. cap s. num. 3 3. t 76. Resp. a. non parvum indicium esse sententiae non recte sun- datae , quando etiam pauci, qui pro illa adseruntur Auctores , inter sedissciatiunt in ipsa sententiae substantia, prout faciunt Auctorcs, qui post Tridentinum oppositam amplexi sunt opinionem; quod breviter
ostendo. Navarrus qui sita impressit tempore Tridentini, recudens postea manuale anno i . falctur se amicὸ monitum ab Adm. R. P. Vincentio Iustiniano Ord. S. Dominici, quod doceret ad Sacramentum non sussicere Attritionem cognitam. & tandem post varia concludit: Quidquid abir videa ur, ego non a=λtror sit ficere Attr tionem, qua percator cessai apta Iope Volam Ham inseres, 'uvienus paena est, ν nussu actualis vel v I R.TVALIS amor Dei comitetur. Ubi contentus est amore virtua i , qui quid sit non explicat, mc exprimit amorem Dei super omnia. Similitcr Visaldus dicit in Attritione liissicere amorem virtualem:
suam autem Attritionem per hoe distinguit a Contritione , quod amor in Attritione non sit ita ei ax super omnia.. Constantius Sarnanus circa annum is p a. non aliud dicit de Atti Nilone, quam qu a Conti itione differat penes intensionem & remissi
Ludovicus Carbo qui scripsit ante annum i sco. censet eum Saer mento non sussicere Attritionem, sed requirit Contritionem. Idem tenet Estius, quem prius secutus suerat Sylvius, sed in quarta editione nostram amplexus est sententiam. 77. Exim. P. Lupus fatetur sussicere Attritionem, hane tamen vincomplicti actualem Dei propter se amorem , qui effrax sit & super omnia, in quo non parum ab Auctoribus hactenus relatis discrepat. Exim. P. Farvacques, licet, quantum memini, nulli bi Uare exprimat, cum Sacramento requiri amorem Dei surer omnia, talem tamen quin exigat, non videtur posse dubitari: Cum enim fateatur, actum cum S cramento proxime sussicientem debere positivE excludere omnem voluntatem peccandi, asseratque timorem gehennae nullum peccatum P
sitive excludere nisi particulare vitium sibi oppositum, quod cujusvis virtutis actui competit necesse est admittat, eam exclusionem haberi K a debere
89쪽
debere peractum amotis Dei, adeoque hune esse debcrest'. et mur id quoque indieat dum pag. 47. & 48. ad probandum , quod amor Dei excludat posivive voluntatem peccandi, se loquitur: cuolibet auremastem Claritatu amisis, d mina omniHia me tur. Item: Propria γε essent ανMis ascivi omniaris, de qua agram, fita est in eo, quia D:-summὸ aestimetior ut minimum vincire omnitas praeferat. i 3. Quaero jam ab his, quolitam ex scriptoribus post Tridentinum habeant hujus suae sententiae patronos, nam ex eo qutat aliqui nobis a vcrsentur, non sequitur cos lententia i piorum subscribere. Quamdiu igitur non adferunt Auctores post Tridentinum, qui & negem cum Sacramento requiri Contritionem, prout haec Attritioni opponitur, α nihilominus asserant ad valorem Sacraminii requiri actuali in Dei pro ter se de super omnia dilectionem, fateri &bcne, soam lcntentiam scri torum post Tridentinum auctoritate esse plane destitutant.
Examinatur responsio ad reliqua Argumenta.
TErtium argumentum sumpstram ex verbis, quibus utitur synodus, quae si eonscrantur cum verbis Lutheri, clarum ficet, quod Syn dus ilium Contritionis modum tueatur ae adstruat, quem.rejiciebat Lutherus; hic autem loquebatur de Attritione, quae non erat in Chai tate, sed ex lolo timore poenae, ergo de eadem loquitur Tridentinum. ι79. Huic argumento opponit Auctor Xenii: quia ex illo sῖquer tura Synodo approbari Attritionem naturalem, cum hanc rejiceret
Lutherus. Hine censet Tridentinum in hoe puncto sollicitum non fuisse de mente Lutheri, quod pag. s. & io. Xcnii probat hoc dis
Vel Tridentinum in casu de mente & sensu Lutheri, quem Cath licis attribuit, sollicitum suit, vel non suit. Si dixeris sollicitum fuisse, α sensum, quem Catholicis attribuit Lutherus, probasse s lateam necesse est, Attritionem naturalem, ex sententia Synodi, suificere eum Saeti mento Poenitentiae. Si negaveris Tridentinum de mente Lutheri eo sensu, quem Catholicis tribuit, sollicitum fuisse; ergo iungamus dextras ece. Hoc dilemma adeo essicax visum fuit Auctori Xenii, ut dieat me, velim nolim, fateri debere, nihil sollicitum fuisse Tridentinum de menteci sensu Lutherir verum nihil eiusfinodi probat hoc dilemma, ad quod18o. Resp. Tridentinum omnino sollicitum fuisse de mente de sensu. theri, quem Catholicis attribuit, hinc tamen perperam inscrtur, ergo nodus
90쪽
synodus admisit, qu bd cum Sacramento sufficiat Attritio naturalis. Divertissima enim linit, de mente & sensu haeretiei ibi licitum fuisse Concilium ι & omnia, quae dixit hetreticus,approbare. Cum enim hae rut is familiare tir, vera taliis mucere , S, nodus de eoruin dictis & sciasiisbllicitam se ostia dit, dum vera 1 fallis Iecernit, haec rejiciendo, illa approbando: quod in casu fecit Synodus. Riprchendebat Catholicos
Lutherus, quod docerent Attritionem ex metu reddcre peccatorem dignum absolutiore, addebatque dolorem, ex solo mou conceptum, cile actum mere naturalem , imo & peccamino fuin, c se dolorem extortumia coactum, traducens Catholicos , quasi docerent actum naturalem
di nullo modo bonum, csse dispolitionem sufficientem ad absolutioncm. Tride ininum vero quid de horum lingulis sentiendum sit expressε definit. & pronuntiat, Attritionem cx metu si voluntatem peccandi exeludat cum spe veniae esse actum bonum & supernatural , adeoque quod haeretici sano calumnientur Catholicos scriptores , quasi hi tradi dissent Sacramentum Poenitentiae absque bono motu suscipientium gratiam conscri e. Addit falso haeretieos docere , quod dolor cx minust Contritio extorta & coacta, non si ra & voluntaria. Poteratne Synodus clarius ostendere, curae sibi fuisse ea, vae tradit Lutherus circa Attritionem a Catholicis assei tam 3 Tum calumnia re crrore L Dibcri reicetis, sententiam de suffieientia Attritionis eum Sacramcnto adstiuit
nodus iisdem sere terias, quibus in ea rejicienda usus fuerat L
I St. Instat: undenam constat, quod similiter ealumniati non fiterint haeretici, quando Catholi eis adlcripserunt sententiam de Attritionis
ex mctu cum Sacramento susscientia.
Resp. id e stare i. ex eo quhd Catholici docuerint illam sententiam, ut sirpe ostensum est. a. Cum in hae materia di cat Synodus, haereticos quoad alterum fuisse calumniatos , in altero vero falso S crronce senti. , ut iam ostensum est : quis non videat, si Luthcrus Catholicis salso impegi set sententiam de stillicientia Attritionis ex metui dicturam fuisse Synodum per calumniam Catholicis adscribi illam sentemiam sicuti eorum calumniam expressὸ notat, quoad suffcientiam actus non boni cum Sacramento a Catholicis assertam, quod his imponebat Lutherus. Quod hie rursus addit Auctor Xenii, doctrinam a Luthcro rej cctam non fuisse aliam, quam quod Attritio proxime disponat ad actum Contritionis, resutatum est supra num. I 2y.
8a. Quartum argumentum rebatur ex Augustino lib. de Cato chirandis rudibus cap. r . quod deduxi Tractes de Aurii: cap. 3. I. ult.