장음표시 사용
61쪽
i iet. Ad 3. Res p. ideo addi, qudd Attritio ad I tigrariam in sacram mio Paenitentiae impetrandam ponat, ut indicet di versum modum, quo Contritio persecta ci impersccta concurrit ad fratiam leu remissionem S c torum, cujus divertitatis nullam antea iecerat mentionem. Praemis rateo l. m capite, Contritionem Charitate puricctam hamin m Deo reco-Gbar prius uam hoc Sa ramentum actu seu ipiatur. Sive quod disponat icupra parci ad gratiam ii ne consertio ab ualis Sacramenti. Tum pernens ad Attritionem pronuntiat cam hoc modo non concurrere ad gratiam,
sed planc diverso, nempe cum ipso , seu in ipsi, actuali bacramento: hinc dicit: la 'amvis. Attritio sine Sin ramoso Poenitentiae petr se ad 3usii Minionem traducerericctorem myrtin quod iacmpe potest Contritio persccta iam secim ad Dei gratiam in Sacramento Poenum:ia imp trandam diponit. Ii 3. Concludens Auctor X cnii pag. 43. hoc argumentum ita loqui, tur : Credibile crgo est, quod Tridentinum initio capitis quarti proposuerit duplicem Conuitionem, quam dividit in Charitate perscctam, dueam , quae non cst Charitate pcriccta, licci sit vera par, fac ranaei gi P nitentiae: de deinde assignaverit aliud genus Contritionis impei di tae, de qua hoc solum asscrat, qudd sit motus bonus &c. Ncquaquam tamen, quod sit pars Sacramcnti Poenitentiq. Et ita explicandum Triden tinum suadet hic modus loquendi: Illam vero Contrion m i resie iam & Videtur enim sermo transscrri ad matcriam a praeceduntibus diviniam. Hactenus ille.
ri4. Rei p. nairum est, haec ab Auctore Xenii asserri potuisse. Synm. dus, ii quit, proponix duplicem Contritionem , quam dividit in charitate peti clam, Sc eam , 'uae non est charitate persccta, st tamen vera pars Sacramcnti Pinni cntiae. Hoc postri quaero, quo loco M in quibus uerbis assignet Sinodus alterum dictae dividoni, ni intulam , i cmp Contritionem Charitate non piat sectam , icu impcifctare ρ Certe non alibi, quam tibi ait: sitam vero Contritioncm impersectam , quae in Hiis ritis: c t. Mani fistum id cst ex Tridentino: nam postquam initio capitis quarti egisset de prima Poenitentiae partu, nempe Contritione senem rice sumpta, nulla facta hujus aut illius species in ciuione. aut divitione; prosequitur exercite dividcndo gunus, ct spccies diversas exhibendo: Docet praeterea, etsi CONTRlTIONEM HANC aliquau ο chari ara pers clame se concingat, hommimur Deo ut omiὴare, pris ινιμ hoc Sαν--nt crupi cipiatur ; a m nihilominus reconciliationem ipsi Contritioni siue S tramenti voto, quia in ilia ιn luditur, non esse ad cribendam. Hactentri de sola prima specie,
seu Contritione Charitate perfecta, & sine actuali Sacramento justificante. Tum immediate subjungit Synodus: Izam v - Coninmisim imper-ficum,
62쪽
Himi, 'ia Istiata sit: αν γα. Cum igitur Contritionem generice sui Pptam diuidat in duo membra lina vcrius , quae si gulς sint vera pars Sacra nenti ut fitetur etiam Auctor Xenii & immediatὸ post traditam seritionem vi sita iustificantem quae est prima ct praecipua Conm-Hrim species subitinat Attritionem ex metu gehennae conceptam, αlsella homen gehericum Contritionis attribuat, addens pro differcntias, v ariis . heque toto illo capite alterius Contritionis non periectae, seu in persee meminerit: quis potest dubitare, quin Attritio, de qua
loquitur Syncidus, ii ex illius mente altera species Contritionis inge-nc edidi: de &eerit 'pars Sacramenti Pinnitentiaep Quis tibi ter uadeat. Patres adeo ignaros fuisse rectae divisionis generis in suas sp cres, ut, eum Ccibui iesitam pretiri vellcnt in legitimas species, contenti unicam exhibuisse, loeo'ilterius linitimae speciei spuriam quampiam supposuerint, qtotiationem contritionis genericalia non participat s nemo haec ut arbitror crediderit. Sane ineptias obtruderet, qui volens animal par- tiri in suas speetcs, pro prima poncrct animal perfictum, quia rationis eapax, hr reisus uelo ad alteram speciem animalis non perficii seu
si p.riecti, diceri t. Illud vcro . Dimal impcis ctum, quod plantam vocamus, quoi iam solum ha t animam vegetativam ct c. i is ERT svM INDICI Vm Post ua in Tridenticum dixisset, quod rattritio , Satramento me uitentia per se ad jugit uonem perium pertatorem ireptor: stitim variato modo loquendi lubiungit: Tamen eum ad Dei ἔν tiri in s Iramento Paenitentia impetrandam di ponit. Quae loqvcndi varietas indicat, per Dei; attam tmpetrandam divcrsiam quid significari. Unde ve-
ris anilis suspicio est, per Dci gratiam non inredigi gratiam iustificationis, scd gratiam Grae Contritionis, ad hunc Mim proximὰ distonii Attri- i is. Resp. i. hic aperiὸ secum pugnare Auctorem Xenii, nam pag.
a. s. 4. contendit agi de dispositione remota, idque praecipue ex co quω synodus dicat Attritioncm ad Dei gratiam in Satramenta Poenitentia inpunditim distisere. Vultque hunc loquendi modum rcquirere actum impctratorium mediantem inter Attritioncm, & gratiam, de qua ibi
Ternio. in hoe vero argumento, ex eo quod Attritio de qua ibi Tri-- dentilaum proxime disponat ad Contritionem, infert 'ubd per gratiam, ad quam impetrandarii Attritio dicitur disponere, intelligenda ut gruia Contiit nis , non autem gratia iustificans, ad quam iuxta hunc Aucto- 'iani Attritio disponit sol animodo remotE. Ecce juxta ipsum, si illo loco Tridentini pergrauam intelligatur gratia Contritionis, tunc, quod aiuillo ditatu is extium HETRANDANr ponere; non obest, quo
63쪽
minus illud intelligendum sit de dispositione proxima ad gratiam et Imbex eo subd Attritio proximE disponat ad Contritionem , insertur pergra iam illic intelligi Contritionem, non autem gratiam iustificantem. Quod si autem Synodus pergrariari dicatur intelligere gratiam habitualem, non recte eadem verba explieantur de dispositione proxima, sed E contra ex eo qudd Synodus non dicat Attritionem gratiam impetrare vel conferre, sed tantum ad gratiam IMPETRANDAM A ponere, signum est disponere solummodo mediate , nempe mediante impetratione, seu actu alio persectiore. Quid hoc est aliud, quam eadem verba modo in hunc, modo in contrarium sensum pro libitu torquere prout diversia
III. Resp. a. pergratiam, ad quam impetrandam disponi hominem per Attritionem declarat Synodus, omnino intelligendam csse gratiam Sanctificantem, non autem gratiam actualem Contritionis. Ratio est: Primo: Si Synodus per vocem gratia nolebat intelligi gratiam sancti
ficantem, sed Contritionem, non poterat uti voce gratia. Cum enimeontrovei teretur inter Doctores an Attritio de qua illo loco Triden tinum disponeret accedcnte Sacramcnto ad gratiam, per hanc intelligendo gratiam habitualem; si putabat Synodus ad hanc non disponere. ci nihilominus asscruit disponcre ad gratiam, quid hoc crat aliud. quam fideles in pernicios illimum errorem praecipites agerc, ut nempe per Irariam putarent illic intclligi gratiam sanctificantem , prout patuit exeifcctu . nam Auctorcs unanimiter censunt sermonem eo loco esse tagratia sinctificante. i t 3. At, inquit P. Farvacqires, aliud per gratiam hoc loco inteli
ait Vlualdus in Candelabro aureo de Attrit. num. 7. Resp. Ita intelluxerit Vivaldus quamquam hoc non clarὸ dicat hanc tamen explicationem esse plane alienam a mente Concilii patet tum aliunde iam quia nemo ante Vivaldum ut ipsumct ibidem satetur verba illa hoe sentis intellexit; & Vivaldo posteriores unanimiter censuerunt in illis verbis agi de gratia labituali, prout exigit contextus ,& usitatus loquendi modus. I I9. Secundo.Si Synodi mens suisset tradere, quod Attritio disponat ad Contritionem , dcbuissct id exprimere per vocem Contritis, non autem per vocem aratia: nam vox gratia dum sumitur pro gnatia actua-li,non magis signincat Contritionem quam alium quemcumque actum superiraturalem. Et apud scriptores inusitatus plane loquendi modus est, ut,dum dicunt hunc vel illum actum disponere ad gratiam, per gratiam
intelligant .Contritionem , vel aliam gratiam actualem , nisi vel ex as
64쪽
iunctis verbis, vel ex materia, quae tractatur, satis appareat agi de gratia actuali ulteriore impetranda per rectum usum gratiae prioris. Iam auicina ridentinum hoc loco agit de iustificatione peccatoris per Sacramentum,& eodem capite paucis lineis interiectis utens voce , per
illam intelligit habitu item. ut dum in fi te capitis dicit r creaminem μιὸ
sgnificat habitualem , quare idem intelligit dum paulo superius dixit
Attritionem ad gratiam dii ponere. rao. Tertio Synodus non dixit simpliciter quod disponat ad gratiam impetrandam, scd quod di monat ad eam impetrandam in Sacramen-ra. Cur addidit in Sarramento mu quia voluit intelligi gratiam , quam confert Sacramentum , haec autem est gratia habitualis , non autem gratia Contritionis : haec eni ri , ut pate dispotitio , praevia est ad Sacramentum , non autem per hoc confertur. Quare perperam addidisssitis Saetramento ad gratiam disponcre, si per gnatiam voluit Iet intclligi Contritionem, quae cst di i politio praevia ad Sacramenti susceptionem. QVARTu M lNDICi v M. Nihil dicitur de Attritione,quod non perςquὸ possit dici de Fide ad justificationum proxime non disponente. Fides enim est donum Dei, line Sacramento Poea itentiae per se ad iustificotionem perducere peccatorum ncquit,& eunt ad Dei gratiam in Sacra mento Poenitentiae impetrandam disponit. i. Res p. i. & quaero ab hoc Auctore, an quod dicit Tridentinum de Contritione in genere, nempe quddpraeparer ad remistonem peccatorum, item quae habet de Contritione Charitate persccta , quod scilicet hominem Deo reconciliet , prius uani hoc Sacramentum actu Iulcipiatur : QMςro, inquam , an haec O nnia non possint etiam bono aliquo sensu dici de Fide Si neget, Ostendat, cur non aequὰ, quam quae Synodus tradit de Attritionc; praescrtim cum Scriptura variis locis dicat hominem Fide, vel per Fidem iustificari, cumque Magdalena a Christo audierit: Fura rvate salvam fot; q. iς tamen line Sacramento iustificationern adepta cst.Quod si latcatur ea, quae Synodus dicit tum de Contritione in genere , tum deprima ac praecipua illius specie, bono aliquo sensu dici posse de Fide. nihil mirum, ii de hae etiam dici possint, quae tradit de Attritione. Sicut ergo illa priora, si de Fide dicantur, fatendum erit dici in alia plauEsignificatione, tum quia aliunde constat Fidem non esse dispositionem proximam, tum ab alias rationes, ita quoque si id , quod de Attritione dicitur, di retur de Fide. a aa. Rcip. a. diruere negando assumptum, & dico in iisdem circum-G L stantiis
65쪽
itiantili non potuisse omnia dici de Fide, quae de Atti itione tradidit
Synodus. Nam de Attritione ex metu gehennae, quam multi Caihol classcrebant cum Sacramento sussiccre ad j istificationem , suorum hoc puncto doctrinam reiicicbat de gravi er incusabat Luthaias, de
hae inquam, Attritione sic statuit Tradentinum. i. tradit Wcs partes quasi materiales huius Sacramenti, ex institutionc Dei in poenitem c r militas ad is P tatem Sacramenti de plenam ac pes iam stricatorum D Jως 'errarum primam assignat Contritionem . quam separatim tiactans ipduas dividit sis cies, nempe contritionem perfectam de Contritiqne' imperfectam, & hane dicit vocari Attritionem , eamque dcscriba per
proprium motivum , nempe αῖ henme panarum metu. De Contriti'-
ne pursecta pronuntiat, quod justificci ante actualem Sacramenti sus,eeptionem: de Atti itione vero, quod, licet 'r se non 'rducat ad junificationum quod dixerat Contritionem 'rfictam faccre ad gratam tamen seu justificationem in Sacramento imp trandam disponat. Quid si eodem modo ante Concilii Tiidentini tempora suissit contio crsui' inter Doctores, an sola fides in Christum acci dente bacramento ncc - . torem Deo reconciliet , ct Catholicos id affirmantes in ectati. ut lant' haeretiei; si contra hos coactum Concilium statuisici, trcs csse puto materiales hujus Sacramenti ex institutione Dci requisitas in P enitente ad integritatem Sacramenti, . plenamque ac 'rrcoam pzccatoiura remissionem: hos autem actus enui cras it motum internum, con
fissionem externam & satisfactionem: ac primum qii idem actum fusius explanans, duplicem illius motus interni pr uxisset speciζm, ne ee.Contritionem , ac fidem in Christum : tum denique de Contritione
asseruisset, eam sine actuali Sacramento justificare fidei ycro in Chri- sum id per se non pi stare , sed ad gratiam seu justitiam in acramen O impetrandam disponere. Si haec L inquam, hoc in o in circuir stayriis per impossibile de Fide dixissct bynodus. non .dubitarem , quin sola' Fides in Christum suis ceret cum sacramento Poenitentiae: praecipVeii, i postquam ita locuta suisset Synodus , Auctores ex verbis: bynodi passi a tradidissent solam fidem in Christum cum Sacramento sussicere instructi fuissent . fideles, nullo per ii egrum seςulum contradice e
66쪽
di perit. Nullam facit oppositionem, cum non sit inreseosdem termin6e. Resp. manii stum est ex toto contextu hic fieri oppositionem neque ad hanc requiritur, ut si inter eo tem termibos materiales , scd lbfficit esse terminos idem significantes, quales esse, quibus hic utitur Tridei unum, satis superque toto hoc patagrapho motistratum cst. g. a.
Conatur Auctor Xenii cap. I. ε 3. pag. 4o. ex ipsis ni eis assertis
evincere, qudd Tridentinum sess. i . cap. q. agens de Attritione, loquatur de dispositione ruinota. Vulcan u quam palum solidὸ.ia . A g iit i. Si verba Lutheri de Trideatini supra relata cum in-Ii m componantur, clarum fici, quod Synodus illum Contritioi Is modum tueatur ac adiuuat , qu in rejiciebat Luthcritio Tum sub hic maiorc propolitione a me aucria sic sublii .nii: Atqui Lui hcrus loqu&yatur dc Attritione ,' quae juxta Matholicos non dis pontibat proxime ad iustificationcm; crgo Sc. Miriorem probat ex verbis Lui heri si ipsa 'um. i zo. Haco illa c ontrario , buam ig=τιtant extra ritatem non -- rhytam: alii Mocant' intritionem P. OXiruis hi S p O Nginru' at ComTRITIONEM re enim ipsi opinant', quam opinionem eriorem ub jus o. Quo
oco non dicit Lutherus proxime dispόn cre ad gratiam seu i fationem, sed ad Contris onem, id est, in uit Auctor X cnii ad initim Conisi leuis Resp. i. cur non subsumpsit hoc modo atqui 'L Rhesiis lasscrebat peccatores cum nostra Aitritione indignὸ absolvi oc muni ni us patetrix, ejus verbis iupra hum. ioo. 'adcoque negabat Al im Actsitio Lena esse .uispositionem proximam ad abso lutionem , ejusque effectum nempe .gratiais justificantem; ergo &c. sas. Res p r. hoc objicere, nihil est aliud, quam in verbis velle lude- . Quis enim ignorat illitatissimum fuisse apud Theologos hune loquendi modum, quod Sacramentum ex attrito faciat contritum. quod Attritio per Sacramentum superveniens fiat contritio: qisia loquundi Emodo ignificabahit attritum accudente Sacramcnto iustificari , ut vidi, est apud Gabrii lem & piti res ex antiquis: sive ut loquitur Joannes vi
reanus Ord. S. Augustini in 3. pati. quaest. 9o. diib. i. Attritio cum Sacramento cst Contritio quaedam virtualis , opcratur enim illud idem
in nobis, quod pr staret Contritio. Et diab. a postquam dixissct Atrei-tioncm nostratu cum sacramento iustincare, subiungite Pro re hanc
67쪽
ea am Acent multi scia ita Attritionem feri Contritionem. Et in hoc sensi usitatissimo verba illa sumpsisse Lutherum, ex ipso redditur aranifestununam cum codem loco pronunciasset tuam icntentiam, quM nempe absolutiore indigni sint , qui solummodo conteruntur ex timore, de hoc eodem actu subjungit, qu bd a Catholicis vocaretur Attritio proximi disponcns ad Contritionem, ubi sine dubio proponit sententiam Catholicorum, ei, quam prius tradiderat,oppositam. Idem rursus patet ex captivit: Babylonica Tit. de Poenitent. ubi sic loquitur: Finxerans Catholici in quamdam Attritionem, ius virtute tiavium Det Cotritis, eam donant impii, , sic universa CON rhVITIO aboletur. Ubi ex eo quod C tholici dicerent Attritionem virtute claviu.n fieri Contritionem, asscritab illis aboleri contritionem, ochipe illam , quae Attritioni opponitur.& quae concipitur ex amore justitiae, ut ea in definierat sermone de Poenit. Ergo Attritionem fieri Contritionem, vel proxime disponere ad Contritioncm, non est fieri actum Contritionis , aut ad hunc disponere, sed est aequivalere Contritioni cum Sacramento, ct disponere ad Sacramentum , quo accedente fit virtualis Contritio , in quantia n eui dena cffectum nempe gratiam causant. Et hoc modo Lutherum intcllexerunt, qui illum olim oppugnarunt.126. Objicit r. Tridentinum initio sess. t 4. spondet exactiorem,l leuiorem ac perspicuam dc finitionem de hoc Sacramento, ut Cathoica veritas peripicua ct illustris sat Atqui talem definitio, em non re deret, si ea quae cap. 4. tradit de Attritione deberent intelligi de dispositione proxima, dc tamen Synodus non addoret vocem proxime Ergocte. Prob. minor, quia si addidis et voculam proxime, nisi i perspicua definitio, ct alto silciuio prc siae fuissent tot scholasticae rixae. Res p. I. crgo iuxta liuoc Auctorem perspicua fui siet doctrina, ix tot scholasticae rixae supprcssae futilent, si addita fuisset .ox pro vim . Si ita est, fateri cogitur , tu perspicuam veritatem op ugnasse , dona in tota
ferὲ Quaestione Quod libaica suppositit in verbis Tridentini agi de
dispolitione proxima, ct nihilominus controversiam movit, an nostra
Attritio sui Liat. Curte Exim. P. Lupus indubitatε asserit agi de disse
sitione proxima, fusili ne tamcn contra nostram sententiam disputat. 127. Res p. a. nullo modo iacccssu fuisse, addi vocem proxime. Ratio
est, quia Triduntinum sust i . capite 3. post assignatam formam huius
Sacramenti, de materia vias dum ita loquitur: Sunt autem quasi materia hujus Sacramenti ipsius p aeutientis a Ius, nempe ciui isto , Onsis' Sarasario, qui quatenus in paenitente ad integritatem Satram uri , ad plenam'e ac discia Ieccatorum remit onem ex Dei miluuIione re uiruntur, hae riasone Poenis ni iar ius
68쪽
Iartes gruntur. Tum subjungit sacramenti effectum. Agit hie synodus
de materia huius Sacramenti legitima,& quam Christus reqnisivit ad integritatem & effectum Meramenti; illam autem materiam asterit esse tres actus paenitentis. Contritionem dic.Tum rapite sequesti seorsim tractat de prima parte nempe Contritione, qua ut ibidem loquitur Synodus trimum laum inter dictis paenitenti, habet. Hane Contritionem Sao menti partem postquam in genere definivit; duplicem statuit cjus speciem, alteram Contritionem Charitate persectam, quae sine actuali S eramento peccator Deo reconciliat, alteram vero contritionem impersectam, quae Attritio dicitur, quoniam ex gehennae nactu communiter concipitur &c. Scnius igitur 1 ridentini cst hic: Tres sunt partes quasi materiales huius Sacramcnti ex parte poenitentis, quae ad integritatem Sacramcnti, ejusq ie effcctum peccati remissionem cx institutione Christi requiruntur. Prima pars est Contritio , quae duplex cst, nempe vel Garitatu persccta, vcl in persccta , quia ex metu gchennae concepta. Cum igitur haec Contritio imperfecta , s eu Attritio statuatur, Synodo cisse pars matcrialis huius Sacramenti, qualem instituit christus. & ad integritatem ae cisostum Sacramenti requisivit, nullo trodonceeisc fuit addcre , qudd accedcnte conscitione & absolutione disponeret proxime ad justificationem, nisi a cas, etiam capite 3. dici d buisse
Contritioncm &c. esse materiam prox:mam : quod tamen nemo requisivit, quia censent omne, susscientcr ibi ex ptimi, quod illae partes sint partes materiales proxima per hoc quod Synodus ibidem , tradita sorma, Contritionem ,& Confessionem assignet pro huius Sacramenti matella ad integritatem Sacramenti & pcrfectam remit Ionem peccatorum cxiiistitutione Dei requis tki 28. Atque hae ratione intellectum Tridentinum exactam & plenam tradit de hoe Sacramento ejusque partibus doctrinam, qualem initio illius lissionis promittit. Si vero intelligatur de dispositione remota, iam tradet docti inam planὸ diminutam: nam in quaestione, illoci anteriori tempore maximὶ controversa , quaenam nimirum sit Contri io, quae si hujus Sacramenti pars materialis, & non nisi cum actuali Sacramento sussiciens ad iustificationem, nihil omnino determinabit, sed nobis relinquet divinandum. Estne hoc tradere pleniorum, exacti
rem & perspicuam doctrinam' i 29. Instat. Si perspicuuin sit Tridentino sermonem esse de dispo-ftione proxima, quomodo doctissimi Theologi id non viderunt in Tridentinoἰ sp. si perspicuum non est, quomodo Theologi adeo unanimiter id tam
69쪽
id dari viderunt in Tridentino, ut de eo non dubitari tui Cert. quia pauci alio iii Tridcntinum aliter intcllcxerunt, id proptcrea clarum lion tit a Synqqo tradi, fateri cosemur nihil ser csse , imo vix est. posti
dco clare . traditum ut pcrspicuum sit. Nonne perspicue docet Synodia Attritionem ux meta bo: iam esse ' nolit tamen, quinam dixerint illain ossa mortaliter pecc3minosam. Plurima Huiuem generis facillimum cssct adducere si opus caret. Constat autem a tempore Tridentini vi que ad aluiqn huius saepili q tiaragesi in am fuisse adeo paucos, qui virba et nacti in aliter exponerent, ut vix ccii scri p. assint numerum sic c : de hi ipsi trus in expontione Tridentini , & assignatione AttKtionis cum sacramento ii incientis adeo inter se dissident, ut uix duos sit rc p rire, ut in ςaindem lentetitiam conveniant, ut 'stendam i fra. i 3 o. Terti. pag. 42. assumit sane cx me propontionem e Synodus lin. f cap 4. dum d cit Attritionem dis nere, loquitup e cita modo Quo siss. 6. cap 6. ubi ait: Dijpon intur autem ad iustitiam, dum cresdentes tirnore concutiuntur , sperant ac D cum diligere incipiunt, pro
I 'nent a suscipcre B iptismu ra Sec. Tu n subsu nit: Atqui Tridentinum css. 6 cap. 6. non dicit , quod timor, aut cx hoc solo motivo concc priu dolor proximε disponat ad iustificati senem: crgo 'c. Re p. non dubitare me, quin Alict ir Xcnii satis vῖderit hoc arg, rnςntum 'lane nullum csse et nain in argumcnto ad hominem ut v natio assum id ba propψsitio alterius co sensit quo enuntiata cit, alias perperam stib ea subsu nitur de concluditur Allertii Tridentinum talia l. 6. cyp. s. quόm i UI. ig. cap. 4. ulu ri csse cadem voce H ponere, α neutro loco addere vocem proxime, de tamcn dum sest 6. cap. 6. ,etasosponcntes enumerat Fide niti nψrς n, pem , de dilectioncm certum est,etiam juxta cisarios , Quod complexum ex his omnibus actibus sit dispolitio proxima , & nihilominus synodus iam ita voce pro me, simpliciter dicit hos actus di ponere. Ex hac mea proposcitae' fornici,
si potest. argumentum lest: timum ad hominem.
. 33 I. Oapcit A. iuxta nos, Quod dicit I ritantinum de Ninivitis,
adsertur ad probandum , quod dolor ex metu ghennae conceptus st amis sonus. Ergo similiter dum dic tus qui, i ad gratiam in Sacramento impetrandam disponat, tantum adsertur ad probandam bonitatem
i l l l . negando Consoq. nam cum hane Attritionem assignet tamquam speciem Contritionis in genere ,quae contritio est pars materia- Iish Dcr menti. ςx institutione Dei requisita ad Sacramenti integritatem perscciam icmiuidncta peccatdiu n, cum iaciat illam oppos
70쪽
oppositionem, quod non reconciliet sine Sacramento sine quo reconciliat Contritio persecta sed ad gratiam disi nat in Sacramento, α reliqua , quae hactenus deduximus , longὸ plus facit, quim probare s lam illius actus bonitatem.
An Attritio ια spe gloris, aut metu gehen- . . excludat positici voluntatem peccandi
HAnc quastionem susE tractaverat Exim. P. Farvacques in
quaest. Quodlib. contendens actum sive Spei sive timoris gehennae non posse positive excludere voluntatem peccandi Ego in Tract. de Attrit. cap. s. rationes singulas ab ipso adductas resutavi, de contrariam sententiam stabilivi argumentis plurimorum judicio evia dentibus. Resiimit nihilominus eamdem ouaellionem Xenii cap. q. &per plures paragraphos suam contra nos sententiam tentat stabilire. Videamus an meliore succcssu. 32. Duo quaepiam praemittit s. i. alterum est, qudd ad positivam exclusionem voluntatis peccandi requiratur, ut cum tali affectu non possit in eadcm anima conciliari & eonsistere voluntas peccandi mortaliter: de quare cum ab initio inter nos convenerit, opus non est pluribus agere. Alterum est, quod peccatum mortale sit piutim saltem inrese relativus contem M amicitiae divina, qui non habetur in peccato veniali. Hoc
item facit E admittam, dummodo similiter fateatur uti facturum credo quod is, qui peccat mortaliter, parvipendat & interpretati ia contemnat amissionem gloriae ct incursionem gehennae, sive horum periculum. Ideo enim , qui peccat mortaliter, interpretative contemnit amicitiam divinam, quia cum cognoscat peccato mortali tolli amicitiam divinam erga se, hoc tamen non obstante peccat mortaliter. Ergo similiter qui novit piscato mortali amitti ius ad gloriam ,& incurri gehennam, leuhorum periculum, si non obstante ea cognitione peccet mortaliter, ii terpretati Q contemnet periculum amittendi gloriam ct incurrendi gehennam. Idcin ostendetur quocumque demum modo explicet illum eontemptum interpretativum. An autem , ut ibidem asserit hic Auctor, essentialis ratio peccati mortalis sita sit in illo interpretativo comtemP tu amicitiae divinae, insta examinabimus.
33. Dixeram in Tracti de Attrit cap. s. num 17. Si quis neget desiderium firmum & ablolutum beatitudinis posse exclutire positive, H omnem