장음표시 사용
71쪽
omnem voluntatem peccandi & idcm cst de simili timore icu suga gehennae illum sibi prccludere viam omnem, qua probet amorem Dci eum precato simul stare non possi, nec quidquam allaturum pro amore. quod non pariter militet pro actibus timoris de Spei, de quibus disputamus. Adduxeram ibidem compendiose de exempli cauta implicat tiam , quam possent proferre Adversarii 3 Diseu eniim , inquicbam , si
amo, Deum 'taru mortalitra, amaret Deum, o non amainet; vellet Deo bonum
o mn via r. M astas cum is bbile sit simul tam ni, ut esse est ex ludi puta tum dum adesi amor mi. Ostenderam insuper eamdem implicantiam locum habere in Spe de timore, si cum alterutro illorum staret mortale Hane implicantiam reiicit P. Farvacques tamquam argumentauit gram inane ἔ aliamque ipse substituit, quam vocat claram . manis lam, puta quo locum non habere in Spe aut timore. Quae an ita sint videamus.
Examinatur implicantia , quam a fert Auctor Aeni R Eiecta ut dixi implicantia a nobis proposita aliam adieri cap. 4.
Xensi s. t. pag. 47. q a putat rein totam evidenter confici: eam aulcm his verbis proponit. t 34. Rumito hanc es e claram ma lam rasonem, quod manis v r mPer,m qui, contemnar cor ob udis amittam tranam re pectatum mortalet, simulper Charitati, a secum Deum iam uam fundam nium Omuibus praeponat: nequit enim simul geri, ut, q/ia Omi erimus , Des visiten amis. Quia
ia, idem πιο Πύα omni us praesim ,'non praeserri; contemni, c praemn , a limari. 13s. Addit ex hae ratione parare, μ I propria O cpntiati ratis asse huciaritatis Archil me opponatur protria oe essenitali rationi voluntaris p cmansi motatur. Propria enim γ cstutialis rasis a pectus Charitatis, δε qua et si in eo, quod Deum seu te a linaei, G iu tauimum virtute; omnibus praeserat. propria autem essentiatu raria voluminis pectans mortaliter 'a ea in ea. uia Dora vi pendat, i maturam mo aberat. In hoc argumcnto multa sitiit obscura, dubia ,& incerta, si non om nil salsa: tantum abest, ut sit ratio eum de manifesta, qualem eis: censet Auctor Xenii.
336. Ac primo quidem licet fatear certum esse, qudd nequeat idem absolute
72쪽
soli1tὶ omnibus praestui, & non praeferri, seu alicui de facto mi
poni: omnino tamen nego id esse eertum in principiis hujus Auctoris, aut umquam ab ipso probandum, nili evertat illa, quae al.bi asicrit. Nam pag. 3. ita loquitur : Ma me post bile est, ut ratione aversorem HlHμα rus amet non amet, vela Deo bonum non velit. Erso juxta P. Farvainues potest quis idem velle & nolle nam in argumento, quod ille reiicit, agitur de volitione di nolitione vcrsantibus circa idem objectum, si ita ust, quaero ab hoc Auctore. eur similiter non possit quis ratio diversorum affectuum idem omnibus praeserre, α non praeiarm omnibus, seu alicui postponere.
At, inquit, via non piger, ergo potest quis idem v lle ecnolle. i 37. Verum cur non eodem modo diei possit, praesert ar non I serium L adcoque idem omnibus poterit praeserri, & non praeserri. Nam dum dicitur et vult c non vult pi ν, vel agitur de actibus successive repertis in pigro, sic ut quod modo vult, postea oborta dissicultate Polit: hoc autem codem modo habere potest locum quoad praeserre, sic nempe ut modo Hςfrat omnibus, postea non praesurat , sed pontonat. Vilia itus c st de nolitione ablbluta, conjuncta tamen cum nuda vclleitate seu simplici complacentia eiusdem obiecti: ct hoc sinsu poterit quissimiliter abiblute non praeferre scii postponere per effectum, & tamen prς rre piar vultei ratem seu simplicem complacentiam ;& contra. Vadenique i ermo est de vesitione & nolitione, utraque absoluta; quae duo si asseras posse simul consistere circa idem objectum, numquam proba bis, quod non possit quis idem absoluse pr serre alteri, & simul absolutEnon praserre, scu postponere ratione diveriorum affectuum. Adde quia non alia assignetur ratio, cur actus cujuscumque vitetulis excludat vitiumsbi oppositum, quam quod, si simul starent, voluntas idem vellet de nollet, quod juxta omnes implicat aeque, ac praeserre α non praeserre per arietus voluntatis. 3 38. Secundo: quaro unde certum sit, aut quomodo probetur quod Miliaet assectus Charitatu AMlCITIAM DIVINAM omnibus praestras λ CertEdeessentia affectus Charitatis non est aliud , quam ut velimus Deo b num vel absentiam mali, praecise quia hoc ei b um est : in hoc autem involvi non debet, quod proramus omnibus, adeoque prae omnibus velimus amemam Dei erga nos. quam expetere, videri potest potius spectare ad amorem concupiscentiae, est enim pro amore velle snorem
reciprocum. Hinc Acile crediderim, quod Auctor Xenii, dum dixit: πρίω aspectu Charitaris AMICITIA I tu INA omni aspraeferturi idcirco H a polucru
73쪽
posuerit praelationem amicitiae divinae licet ea in actu Charitatis reperiri minime dc beat ut hac ratione commodius opponeret actum ritatis peccato mortali, cui vult esse essentiale, quod sit contemptus
interpretativus arnicitiae divinae.
Dicit forte. qudd per praeserre omnibus amicitiam divinam non intelligat aliud, quam prout loquitur pag ψ8. nempe qudd essentialis ratio aficctus Charitatis sta et in eo, quod Deum siummi aestimet, sar, Diminimum virtute, emnibus praeferas. Verum si haec est ejus mensi 39 Tertio, Unde quaeso probabit, omncm affectum Charitatis esse vel formaliter . vel virtualiter comparativum , sic ut amicitiam divinam vel, si mavis, Deum ipsum summe aesti mei, ac omnibus praeserat, in quorum usu mortalitcr peccaretur Fatallimum mihi esset ostendere. quod dari possint actus, imo de facto dentur, quibus homo Deo bonum velit, quia bonum i plius cst ibi sistendo, adeoque actus Charitatis, qui tamen Deum non omnibus praeferant. 3qO. Q orto pag. 48. ait: Piopria γ essentialis rario volantata pereos sta est in eo, quod Deum vii indat, id cst, ut supra dixerat, in contemptu illo interpretativo. Veram quo rursus argumento conficiet, quod iahoc contemptu sita sit ratio cs otialis, seu essentia peccati mortalis Cum enim ille contemptus tantummodo sit interpretativus , necesse est periri aliquid in pcccato, quod praebeat fundamentum illius interprotationis et cur ergo non ςque aut potius in hoc fundamento statuenda erit ratio ciscntialis pcccati, qu1m in illo interpretativo cci te non solet est clatia rerum statui in interpretativo, sed potius in illius suod mento, quod rei inest independenter ab interprete. I i. Dicci fortassis, se per rationcm propriam dc essentialem non aliud intclligere , quam id quod necessario ruperitur in omni peccato mortali, sive dicatur esse clientia metaphysio, sive non. Si hoc sensu
Rcsp: si is, qui habet spem. aut timorem gehennae prout de illi
disputamus) peccarct mortaliter, aliquid necessario reperiendum in isto peccato in quacumque demum specie mortaliter peccet in quod stare nequcat cum nostro actu spei aut timoris, uta I. sequenti fiet manifestum.142. Summa igitur rimplicantiae a P. Farvam ues adductae Eete, ni fallor. est , aut esse debet: Qui habet amorem Dei, de quo est quaestio, nempe super omnia, Deum summe aestimat, seii praefert omnibus in
74쪽
nit. Atqui fieri nequit, ut idem omnibus praeferatur, & simul illorum alicui postponatur: ergo cte. videamus an idem locum habeat in speci timorea
ostenssitur regem argumento timoremolpem excludere positiυὶ voluntMtem pereandi. JAm , qui praecipue propositus est nobis scopus, ostendamus eadem
argumentandi forma qua P. Fat vacques utitur pro actu charitatis probari, quod actus spei & timoris seuennae excludant positivE Omnem voluntatem pcecandi.
Ac primo quidem in spe sc sermabitur argumentum. B, qui
habet inum spei qualem requirimus per fidem cognoscit, quantum sit bonum beatitudinis aeternae, & quam exiguum ac prope nullum eius comparatione sic bonum quodcun que utile ac delectabile transitori tun hujus vitae. Cognoscit item certa fide illi caelcni ct aeterno bono cons quendo obstare perceptionem cuiuscumque boni utilis vcl delectabili sub moriali prohibiti. Hac consideratione motus statuit firmiter & absolui jam & in futurum ex parte sua nullum opponcre impedimentum, per quod aeternum bonum amitteret, vel amittendi periculo se exponeret: ct sicut ante per intellectum, ita quoque nunc per actum v luntatis, omnia bona transitoria, quae sine mortali obtineri nequeunt, postponit summo illi ac aeterno felicitatis bono, quod praesert illis Omnibus. Et hoc sussicit in eo qui justificatus est. Quod si autem stante. actu jam dicto talis de facto peccaret mortaliter in quac ηmque demum peccati specie, jam beatitudinis consecutionem poli poneret bono utili aut delectabili transitorio, illamque interpretati Q contemneret, quandoquidem actualitia cognoscat, quovis mortali jus ad beatitudinem do perdi. Subsumo cum Auctore Xenii: Atqui clarum est . non posse idcin omnibus praeferri, & sint ut eorum alicui non praesurri, conlcmni , dc simul prae omnibus aestimari et ergo clarum est, ass.ctum spes, quem requirimus, excludere positivὸ voluntatem taceatidi mortaliter, e repugnare omni peccato mortali, cum quodli t illorum , quod a se sperante fingatur commitii, necessario contineat interpretarivunt contemptum beatitudinis seu periculi est excidendi, quam tam n limul per spem praeponit omni bono utili di delectabili probibito sub mortali. Ecce argumentum ejusdem formae , & eorumdem propc vobolum in spe, prout Auctor audiscurrit de amore.
75쪽
ι η mcque, ut arbitror,rci pondebit.non posse hominem sine amore benevolcntiae erga Deum praeterre beatitudinem omni bono utili de dolcmbili cujus ii uitio esset peccatum mortale cum enim, sine ullo Dei amore,cx duobus bonis fere squalibus homo possit unum alteri pigiarre, sive hoc vultu piς illo,idque sive comparatio nat into duo bona licit sive inter illicito;qua specie veritatis dici posset,quod nequeat sumn in acinterminabile bonum malle, seu maeseire paucis quibusdam de exiguis bonis transitoriis , tu quorum elcctione peccaretur mortaliter. Sicuti ergo amans Deum per hoc, quod vclit bonum Dei, cui novit contrariari peccatum mortale, praescit Dcum, seu, ut ipse loquatur . piaesertamicitiam divinam iis omnibus, in quibus reperitur ratio peccati mo talis: ita quoque qui ha t spem seu desiderium absolutum beatitudinis, sive talem amorem sui . cui novit contrariari quodvis mortale, eon cutionem beatitudinis securam de periculi expertem praesert iis omnibus , in quibus mortaliter peccaretur : atque iam sertur in eadem
omnia objecta materialia, in quς sertur is qui Dcum amat super oum eum sola differentia in objecto formali.
r s. Ea, quae hactenus diximus, procedunt in hypothesi qudd tu qui sic sperat, sit justus: ex quo iacilis est consequentia ad eumdem
actum existentem in peccatore et nam sicuti in amore, quem pro Atu rione requirit P. Farvaeques, si is ponatur esse tu peccatore , amor ille, praeter exclusionem peccati actualis, movebit insuper ad adbibenda r media neces laria ad delendum habituale, quod amicitiam divinam impedit: ita quoque set in spe; peccator enim cognolcens se bonum transitorium praetulisse aeterno, adeoque sibi satis non esse ad salutem, a peccatis abstinere in posterum, sed insuper veniam obtinendam in eati commissi, dolens quod tam vile bonum eraetulerit summo ae aere . no, statuit adhibere remedia, quae neccssaria sunt, ad hoc impediscinium beatiadinis tollendum. P a 6, Facile erit idem argumentum formare de timore: qui enim habet actum timoris , de quo agimus, cognoscit poenas gehennae gra' visit nas esse ac aeternas, easque sive earum periculum incurri per morta te quodcumque: novit etiam difficultatem, quae est in obscrvatione mandatorum Dei, nullam esse, si conseratur cum poenis gehennς quare eligit illam dissicultatem transitoriam potius assiimere, quam gehennam seu eius periculum incurrere , atque adeo evitationem gehennae de perseoli pretiere carentiae dissicultatis transitoriae, quae est in observatione praeecptorum. Quod si autem stante int i actu peccaret mortaliter, iam critationem dissicultatis reperiet in obis vatioue mandatorum prisci xcvitationi
76쪽
oliationi gehennet ejusve periculi , atque adeo hoc interpretative contemneret. Atqui certum est , non posse idem omnibus praeserri, & simul non praeferri, scit postponi ac contemni . ergo &c. Hinc patet , quoad exclusionem peccati, nihil adferri disparitatis ii ter actum amoris Dei, & actus spei aut timoris.1 7. At, inquit P. Famacques pag. 43. Charitas tamquam Regῖna
virtutum imperat omnibus virtutibus, ac proinde per asscctum suum resistit omnibus pcccatis mortalibus. Resp. verum esse, quod Charitas sit virtutum praestantissima, de hoc sciasse Regina; verum praestantia ut sic, non facit, ut excludat peccata contra virtutes inferiores, aliis enim quaelibet virtus , quibusdam aliis estantior, excluderet Omoia peccata contra virtutes inferiores, quod nemo dixerit. Actus quidem charitatis, si objectum suum sussicien ter appretiet supcr omnia, excludit omne pereatum mortale, sed id otitur ex speciali modo tendendi illius affectus, quo stante, si simul poneretur mortale, esset contradictio. Atqui, ut jam ostendimus, esset ead cni contradictio, si habens spem vel timorem, qualem requirimus, peccaret mortaliter. Ergo ex illa voce Regina nihil sim tale quoad hune cffectum
colligi potust pro ML dtu charitatis.1 8. Sit igitur Charitas Regina virtutum: sed timor est Reginae
custos, armatus ac vigil miles, protector , ct c. qui omnia adversantia rutundat dc a Regina procul arceat, ct se gratiam sanctificantem seu habitum Charitatis in homine iusto conservet. Dimor enim a lana PR TEGir , 'vis His vitia, si tuus CuSTODIT, cor sλLL VIGILANTIA OMfer si ab ingressu ejus NOXlAS COGiTATiONES repellem CLAVA TER-RlΗlLI Wallari memoria aeternae poenae. Dimis domini si is ense uitia nis, creui Eum dissidei NON CORRvET. Dei timer fugat crimina, per rem ιon err bene agendi volutarem. Desinia femper EXCLvDlT er mentem cons μ i. Haec di plura B. Laurentius Justinianus Tract de Timore cap. a. quem vide in Responc ad Epist. Famil. num. y 8. Juvabit etiam audire S. Chrystomum Homil. is . ad Populum Antiochenum, ubi se loquitur: cui a be arra ius p sed hujus m in nihil uidius: gehennae nam M
77쪽
munimentum, turris inexpugnati is &c. In eumdem sensum loquuntur Augustinus, Gregorius, Ambrosius, Prosper, Hieronymus, B silius,Hugo de S. Vitiore,aliique Patres a nobis adducti Trach. de Attriti cap. s. dc alibi. Adeo constanter & unanimiter hanc apertissimam
i 9. Instat pag 49. Actus Spei destitutus actu dilectionis Dei propter te, nullam habet repugnantiam cum propria de etantiali ratione peccati mortalis, quia Deiope Spes non respicit amicitiam divinam: ergo non cxcludit positive voluntatem peccandi mortaliter. idem arguments in sic format in timore. Timor gehennae nullam h bet rcpugnantiam vel contrarietatem cum ratione propria de essentialicujuscumque peccati mortalis : propria enim ratio cujuscumque peccati mortalis petitur ex odio & contemptu amicitiae divinae; timor autem ebennae nullo modo considerat amicitiam divinam; ergo non excluit politivὸ voluntatem peccandi. iso. Resp. transeat utriusque argumenti antecedens , nego utramque concct. Nam ad hoc, ut ex duobus actibus unus positive excludat alium, sussicit csse tales, ut si simul starent in eodem , voluntas idem vellet de ron vellet, sive id praeponeret omnibus , de simul alicui non praeponeret. Atqui id fieret si cum Spe aut timore, prout de iis a mus,llaret peccatum mortale actuale. Cum ergo tota ratio, quam adfert hie Auctor pro cxclusone peccati per amorem, etiam locum habeat in Spe de timore, quod nempe voluntas idem praeserret de non praeferret, eu interpretatiud contemneret; frustraneum est quaerere, an illa ratio, quae simul praeserretur de non praeferretur sit essentialis nec ne, cum non magis possit voluntas simul praeserre de non praesare eamdem rationem . nqn essentialem, quam essentialem; certὸ si id facere posset circa rati nem non essentialem, posset etiam circa essentialem. isi. Dixi, transeat antecedens, quia revera Spes mag7s considerat
amicitiam divinam erga nos, quam illam consideret affectus Charit tis. Cum enim Spes sit desiderium beatitudinis obtinendae per media necessaria, sperans autem cognoscat, 'admittendos ad gloriam solos illos, quos gratia habituali donatos Deus amat, in haec omnia tenda'. Spes saltem confuse aut virtualiter. Amans autem Deum propter se, nullo modo considerare debet amicitiam Dci reciprocam, ut dictum est num. l 38. similiter ostendetur timorem seu fugam gehennae respicere , si non poscivam amicitiam divinam,. saltem negativam siti carentiam odii di vini. hoc autem non 3 t vitare, qui mortalitur peccat, adeoque in
78쪽
terpretativὸ contemnit stu vilipendit carentiam odii divini contra se. Non ostendaur autem. qudd ratio ι sentialis peccati mortalis sita potius sit in contumptu interpretativo positivae anicitiae diuinae, quam in s milicontemptu amicitiae negativae icta carentia: odo divini. Isa. Dic. s: in hoc d ficit timoi ab ast otii Charitatis de quo ag tur.
γω stante Charitatis asscelii non possi in eadcm an ma simoi isse
affectus vehementior, qui sit peccatum mortale. Stante aut m qiic cum
que timore possit in eadem anima c sic affictus vchemcntior, qui sit pcceatum mortale. Ita Auctor Xunii pag. s 3. Resp. negando as . Si enim praeses re smul & non praeferre, stuvelle si nul & non ville non impcdiat, quominus possit sta me ii more adesse aficetiis vehementior, qui sit peceatum morrale, numquam Pi Oba bis , non posse eum amore stare ass)ctum vel ementiorem moi taliter malum. Nam sivit amor ille Deum praefert omnibus, in quibus peccaretur mortaliter, Ze hoc sensu siimr omnia ; ita quoquc Spes pq rt beatitudinem omni bono delictabili, in cuius usu mortὸliter
peccaretur, adeoq te siniti sensia est super omnia. Et idem cst i 3 ι,
Dices. Dari potest peccatum mortale, quod non sit eontor plus interpretativus periculi gehennae, atqui hoc non potest positive excludi per timorem Dhennae, crgo &c. Probatur Major, iii homine, qui ne se, rut gehenna punicndos, qui peccant mortaliter. Re p. distinguendo maiorem: potest dari mortale quod non sit contemptus interpretativus gelicianae, in illo, de quo agimus; nego: in qu piam alio, transeat: Is enim de qt o agimus, scit quovis mortali incurrigehennam, quam idcirco timct, adcoque non potest ab illo committimoi tale, quod non sit contemptus interprctativus selientiae, adcoque in illo lubjecto stante metu fundato in illa cognitione, ncquit sta ullum peccatum. Ut autem positivὰ excludat voluntatem peccandi, suis- eit s excludat omne precatum a suo subjecto, non autum rcquiritur, ut excludat mccata aliorum, cum id nequitim faciat actus Contritionis: hic enim elicitus a intro non excludit positive peccatum Pauli. Hoc argumentum volui simul proponere, quia dubito, utrum non hoc scias' intelligat Auctor Xenii, dum dicit timorem non rcpugnare piopria dcessentiali rationi peccati mortalis.
79쪽
g. s. Res η detur ad reliqua , quae cire a bane quastoxem proseu Ausior Aenii.
P Rimis saepe repetit actus timoris de Spei esse actus virtutum parabcularium , qui pro i de non pervagantur omnia vitia , nec illa excludunt. Adeoque vult timorem de idem est de Spe tantum opponi vitio alicui particulari. t Fq. Verum si timor gehennet virtus sit particularis, & particulari
tantum peccato opposita, atque adeo hoc solum cxcludens, miror quod illud vitium oppolitum non assignaverit. Curth eum timori opponatur audacia, qtiet consistit in voluntate aggrediendi pericula, quς timor fugit, timori gehennae aut periculi hane incurrendi, qui actus bonus est. Opponi debct vitium audaci ς, qua homo pcriculo gelicianae se cxponat et atqui aeque se sciens de volens exponit quis periculo gehennae . sive in specie iii justitiae, live luxuriae, sive in alia quacumque peccet mortaliter: ergo in cujuscumque demum peccati moria is pcrpetratione reperitur aud u ia, timori schennae opposita, de per conicqucias tiuὶOr gchcunae opponitur peccato cuilibet mortali., cando rursus adfert illud hemistichium: quem metuit, quium petriumpit, cui ut conciliet auctoritatem, asscritcsse Hugonis a S. victore. . Ruso: Si Hugonis est, ex ipso illius hemistichii sensum optime disce-rmis. Porro Hugonem id non intclligere de actu timoris inter nos controverso, nianiscstissimum est ex iis quae tradit Tom. I. lib. q. Allcgor. in Lucam pag. io . ubi non tantum asserit timorem gehennae excludere quodlibet peccatum, scd insu per eamdem , quam nos, asser rionis tuae adfert rationem. Verba ejus dedimus in Reiponi . ad Epist.
-randus inter dona vir ius S quia pote II habere annexam voluntatem peccas-H. Ad id autem quod dixeram, illum loqui dc timore servili in alio scrisu, respondet Auctor X cnii: et jum Iec est, non responsis, via nritam in Angelico Doctiore dciplici, ιδιιι timori, exstar vestigium. Rci p. non vcstigium tanthio, sed de ipsam distinctionem duplicis timoris clare in D. Thoma r periet, qui ipsum attentE legetit, ut ostendi in Rc sponc ad Epist. Famil. cap. is .i Si . Solutio, quam Auctor Xenii adhibit ad argumenta a me facta pro v lusione mccati pur timorem aut Spem ad haec capita reducitur. Primo
80쪽
Primδ admittit actus Spei & timoris posse excludere voluntatem peccandi, sed non immediate, seu se lotis, ted tantum accedente actu dilectionis Dei. Resp. Eodem iure dicam amorem, quem in Attritione requirit, non excludere se solo voluntatem peccandi, lud tantum mediante actu aliquo Charitatis perfectissimo; Imo nec hunc probabit, se solo peccatum cx- eludere, niii idein probet de Spe & timore. Is . Secundo dicit probationes meas continere pctitioncm principii, quia in illis supponitur diluctionem Dei non esse necessariam, quod vertatur in quaestione. Resp. negando as . Cum enim in Quod libetica probasset insessicientiam Attritionis nostrae, ex eo quod non excludat voluntate m p candi. Ego contra cap. probavi fu,E, qtibd necessario excludat peccatum,
neque in toto discursu ultibi stippiano, talum Attritionem cum Sacramento suscere, sed ratio mea locum habet etiam in eo, qui iam justificatus est, adeoque non eget Sacramento. Expressh insuper egi de rasu, quo peccatori in extremis constituto deest copia Sacramenti, quo casu ad lalutem proculdubio requiritur actus Charitatis. Ostendi denique ad hane quastionem de exclusione peccati actualis per spem aut tim rem, impertinens plane esse, sive Attritio se lota justificet sive tantum mediante alio: nam si id faceret se solo, non ideo magis, minusve excluderetur peccatum actuale , quam iam faciat, ut ostendi dicto cap. s. Tract. de Attritione; quς omnia dissimulavit P. Farvacques, ut oppositio sua l peciem aliquam videretur habere. 118. Tertio arguit a me male supponi, voluntatem , quam quarto Ioco voco uiscacem, posse haberi line di lcctione Dei.
Solutio haec refutata est supra ubi ostendi, quod quis possit summum
bonum beatitudinis praeferre per affectum bonis transitoriis, ct evitati nem gehennae evitationi disti ultatis occurrentis in observatione praecepto tum ς ipse autem in tali praeserentia statuit totam cssicaciam actus
amoris. Si neget ita praeserri posse per Spem aut timorem , Ostcndat, quaelo , quod per amorum possit amicitia divina praeferri omnibus , descesse essicis. Non video quomodo negari possit, dari actum essic sim ea cssicacia, de qua agi nus,qui tamen non sit amor Dei; nisi quis lingar, nullum dari actum cssicacem, nisi qui sit actus amoris Dei, adeoque non posse intcr duo graviter prohibita unum cssicaciter alteri pra serri. Pio cto si polinia tificaciter dercstari peccatum, quia hoc est m. Ium Dc i,cur non potero illud Uliam essicaciter detestari, quia mihi ma