장음표시 사용
81쪽
secto duce Cratero, multis praeterea et maxime nobilibus captiS, pedester exercitus, quod in ea loca erat deductus, ut invito Eumene elabi non posset, pacem ab eo petiit. Quam quum impetrasset, in fide non mansit, et Se Simula potuit, ad Antipatrum recepit Eumenos Craterum, e acie SemiVivum elatum, recreare studuit. Quum id
non poSSet pro hominis dignitate, proque pristina amicitia namque illo usus erat, Alexandro vivo, amiliariter)amplo funere Xtulit, ossaque in Macedoniam uxori ejus ac liburis remiSit. V. Haec dum apud Hellespontum geruntur, Perdiccas apud flumen ilum intorsicitur a Seleuco et Antigono; rerumque Summa ad Antipatrum desertur Hic, qui
deseruerant, Xercitu Sumagium serente, Capiti absentos damnantur in his Eumones. Hac ille perculsus
plaga non Succubuit, neque eo secius bellum administravit. Sed oxilos res animi magnitudinem, etSi non frangebant, tamen minuebant. Huno persequens An 2 tigonus, quum omni genere Copiarum abundaret, Saepe in itinoribus vexabatur: meque Umquam ad manum accedere licsebat, nisi his locis, quibus pauci multi possent resistere Sed extremo tempore, quum Consilio Capi non posSet, multitudino circumventus est Minotamen, multi Sui amissis, Se Xpedivit, et in castellum
Phrygiae, quod Nora appellatur, confugit. In quo quum
equo militares perderet, quod Spatium non SSet agitandi callidum fuit ejus inventum, quemadmodum taΠSjumentum Concalefieri Xeroerique posset, quo libentius
et cibo teretur, et in Corpori motu non remoVeretUr.
Substringebat caput loro altius quam ut prioribus pedi 5bus plane terram posset attingere deinde post verberibu cogebat eXSultare, et Calces remittere Qui motus non minus Sudorem eXCutiebat, quam Si in spatio deeurreret. Quo luctum est, quod omnibus mirabile est visum, ut aeque jumenta nitida e maStello educeret, quum complures menses in obsidione fuisset, a si in CampeS-
tribus o locis habuisset In hae Conclusione, quoties TCumque Voluit, apparatum et munitiones Antigoni alias incondit, alias disjecit Tenuit autem me Uno Hoeo, quamdiu fuit isms Quod castrum subsidia habereuon poterat, et Ver appropinquabat, Simulata deditione,
82쪽
dum de conditionibus tractat, praesectis Antigoni imp
VI. Ad hunc Olympias, mater quae fuerat AleXandri,
quum litteras et nuntios misisset in Asiam, Consultum, utrum repetitum Macedoniam veniret nam tum in Epiro habitabatho eas res occuparet: hui ille primum Sua- Sit, ne e moveret, et XSpeetaret, quoad Alexandri filius regnum adipisceretur Sin aliqua Cupiditate raperetur in Macedoniam, omnium injuriarum oblivisceretur, et in neminem acerbiore uteretur imperio. Horum illa nihil fecit. Nam si in Macedoniam prosecta est, et ibi crudelissime se gessit. Petiit autem ab Eumene abSente, ne pateretur, Philippi domus et familiae inimicissimos Stirpem quoque interimere, serretque opem liberis Αl
exandri. Quam veniam Si daret, quam primum Xeroitus pararet, quo sibi SubSidio adduceret. Id quo sa- Cilius faceret, se omnibus praeseCtis, qui in ossicio manebant, misisse litteras, ut ei pare rent, ejusque Consiliis uterentur. His rebus Eumenes permotus Satius duXit, si ita tulisset ortuna, perire bene meriti reserentem gratiam, qUam ingratum ViVere. VII. Itaque copias Contraxit, bellum adversus Antigonum ComparaVit. Quod una erant a Cedone Complures nobiles, in his Peucestes, qui Corpori CUStos fuerat Alexandri, tum autem obtinebat Persidem, et Antigenes, cujus Sub imperio phalanx erat Macedonum invidiam verens, quam tamen effugere non potuit, Si potius ipse alionigena summi imperii potiretur, quam alii Macedonum, quorum ibi orat multitudo, in principiis
nomine Aloxandri statuit tabernaeulum, in eoque Sellam auream Cum Sceptro a diademate juSSit poni, eoque omnes quotidie Convenire, ut ibi de Summi rebus Con- Silia caperentur Credens, minore se invidia soro, si
Specie imporii nominisque simulation Alexandri ollum viderotur administrare. Quod et secit. Nam quum non ad Eumenis prinoipia, sed ad regia Conveniretur,atquo ibi do robus deliberaretur, quodammodo latebat,
quiam tamen per eUm n Um gererentur omnia.
VIII. Hic in Paraetacis cum Antigono confliXit, nonaei instructa, Sed in itinere eumque male CCeptum
in Mediam hismatum coegit odiro. Ipso in finitima region Persidis hiematum copias divisit, non ut voluit.
83쪽
sed ut militum cogebat voluntas. Namque illa phalanx Alexandri Magni, quae Asiam peragrarat deviceratque
Persas, inveterata quum gloria, tum etiam licentia, non parere se ducibus, sed imperare postulabat ut uno veterani aciunt nostri. Itaque periculum est, ne faciant, quod illi secerunt sua intemperantia nimiaque li- Centia, Ut omnia perdant, neque minUS OS, Cum quibUSSteterint, quam adversus quos secerint. Quod si quis illorum veteranorum legat saeta paria horum CognOSCnt, neque rem ullum, nisi tempus, interesse judicet. Sed ad illos revertar. Hiberna Sumserant non ad Sumbolli, sed ad ipsorum luxuriam, longeque inter Se dis-CeSSerant. HOC Antigonus quum Comperisset, intelligeretque, Se parem non SSe parati adVerSariis, statuit
aliquid sibi consilii novi esse capiendum. Duae erant viae, qua ex Medis, ubi ille hiemabat, ad adversariorum
hibernacula posset perveniri. Quarum brevior per loca deSerta, quae nemo incolebat propter aquae inopiam, Ceterum dierum erat sero decem illa autem, qUa omneSCommeabant, altero tanto longiorem habebat anfractum, Sed erat Copiosa omniumque rerum abundans. Ha Si proficisceretur, intelligebat, prius adversario reSeituros de Suo adventu, quam ipse tertiam partem Consecisset itineris; sin per loca sola Contenderet, Sperabat, Se imprudentem hostem oppressurum. Ad hane rem Conficiendam imperavit quam plurimos tres atque etiam culleos comparari ; OS haec pabul Um praeterea Cibaria Coeta dierum decem, utque quam minime fieret ignis in castris. Iter, quod habebat, omne Celat. Si para-tUS, qua conStituerat, proficiscitur. IX. Dimidium sero spatium Consecerat, quum X fumo castrorum ejus uSpicio allata est ad Eumenem, hostem appropinquare. CoDVeniunt dueeS; uveritur, quid opus sit facto. Intelligebant omnes, tam Celeriter copias ipsorum Contrahi non OSSe, quam Antigonu aD suturus videbatur. Hi omnibus titubantibus, et de rebus summis desperantibus, Eumenes ait, si Celeritatem velint adhibere, et imperata sacere, quod ante non secerint, Se rem eXpediturum. Nam quod diebus quinque
hostis tranSiSSe poSSet, Se effecturum, Ut non minus totido diorum spatio retardaretur: quare CirCUmirent,
sua ue quiSque Copias contraheret ad Antigoni au-
84쪽
tem refrenandum impotum tale Capit consilium. Certos mittit hominus ad infimos montes, qui obvii orant itineri
adverSariorum, hisque praeCepit, Ut prima noete, quam latissime possint, ignes saetant quam maXimΟS, atque hos seeunda vigilia minuant, tertia pereXiguos reddant: et aSSimulata castrorum Consuetudine suspicionem injiciant hostibus, his locis esse Castra, a de eorum adventueSSe praenuntiatum idemque poStera nocte laciant. Quibus imperatum erat, diligenter praeeeptum Curiant. Antigonus, tenebris obortis, ignes ConSpicatur: redit, de Silo adventu AS auditum, et adversarios illuc suas ContraXiSSe Copias Mutat Consilium, et, quoniam imprudentes adoriri non posset, flectit iter suum, o illum ansraetum longiorem copiosae viae capit, ibique diem Unum opperitur ad lassitudinem sedandam militum ac reficienda jumenta, quo integriore Xercitu deCerneret. X. Hic Eumenos callidum imperatorem Vicit ConSilio Celeritatemque impedivit lux; neque tamen multum profecit. Nam invidia ducum, Cum quibus erat, perfidiaque Macedonum Veteranorum, quum Superior proelio discessisset, Antigono est deditus, quum Xercitus ei terante separatis temporibus juraSSet, Se eum de sensurum, ne umquam deserturum. Sed tanta fuit nonnullorum virtutis obtrectatio, ut fidem amittere mallent, quam eum non prodore. Atque hunc Antigonus, quum ei suisset infestissimus, ConserVasset, Si per Suo ESSet ieitum, quod ab nullo se plus adjuvari posso intelligobat
in his rebus, quas impendere jam apparebat omnibus. Imminebant enim Seleucus, LysimaehuS, PtolemaeuS, opibus jam valentes, Cum quibus ei de Summis rebus erat dimicandum. sed non passi sunt hi, qui circa
erant quod videbant, Eumene recepto, omnes prae illo parvi futuros. Ipse autem Antigonus adeo erat incen-SUS, Ut niSi magna Spe maXimarum rerum, leniri non
XI. Ita quo quum eum in custodiam dedisset, et praesectu CuStodum UaeSiSSet, quemadmodum Servari Vel. lota ut acerrimum, inquit, leonem, aut ferocissimum elephantum. Nondum enim Statuerat, OnSerVaret eum, nec ne Veniebat autem ad Eumenem Utrumque genus
hominum et qui propter odium fructum oculis ex ejus EaS Canere Vellent, et qui propter veterem amicitiam
85쪽
colloqui consolarique Cuperent; multi etiam, qui ejus formam cognoSCere Studebant, Uali eSSet, quem tamdiu tamque Valde timuissent, Cujus in pernicie poSitam spem habuissent victoriae. At Eumenes, quum diutius in vineulis esset, ait Onomarcho, pene quem Umma imperii erat custodiae se mirari, quare jam tertium diem si teneretur: non enim hoc convenire Antigoni prudentiae, ut si deuteretur victo quin aut interfici, aut missum fieri juberet. Hi quum serocius Onomarcho loqui videretur, quis tu, inquit, animo Si Sto eraS, cur non in prorii cecidisti potius, quam in potestatem inimici venirem Hui Eumenes, utinam quidem istud evenisset I
sed eo non accidit, quod numquam cum fortiore Sum OH- greSSuS. Non enim cum quoquam arma contuli, quin is mini succubuerit. Non enim virtute hostium, Sed amicorum persdia decidi. Ν0quo id falsum. Nam et dignitato fuit honesta, si viribus ad laborem serendum firmiS, neque tum magno Corpore, quam figura VenUSta. J XII. De hoc Antigonus quum Solus Constituere non auderet, ad consilium retulit. Hi quum primo perturbati admirarentur, non jam de eo Sumtum eSSe Uppliei-Um, a quo tot anno adeo essent male habiti, ut saepe ad desperationem sorent adducti quique maXimos duces intersecisset: donique in quo uno SSet tantum, ut, quoad ille viveret, ipsi securi esse non poSSent, interseeto, nihil habituri negotii ossunt postremo, si illi redderet Salutem, quaerebant, quibus inmieis SSet usurusa esse enim cum Eumene apud eum non futuros Hic, Cognita consilii voluntate, tamen usque ad septimum diem doliborandi sibi spatium reliquit Tum autem, quum jam Vereretur, ne qua Seditio Xeroitu oriretur, Vetuit ad eum quemquam admitti, et quotidianum VietUm amoveri jussit. am negabat, se ei vim allaturum, qui aliquando su1sssi amicus Hi, tamen non amplius, quam triduum fame satigatuS, quum Curir moVerentur, nSciente Antigono, jugulatus S a Custodibus. XIII. Sic Eumones annorum quinque et quadraginta, quum ab anno ViceSimo, ut Upra StendimUS, Septem annos Philippo apparuisset, et tredecim apud leXandrum eumdem locum obtinuisset, in his unum equitum alae praefuisset, post autem Alexandri Magni mortem imperator Xeroitus duXisset, summosque duces partim
86쪽
repulisset, partim interfecisset, captus non Antigoni Virtute, Sed Macedonum periurio, talem habuit exitum vitae. In quo quanta fuerit omnium opinio eorum, qui post Aloxandrum Magnum reges Sunt appellati, ex hoo facillimo potest judicari, quod nemo Eumene iVO, EX appellatus est, Sed praesectus iidem post hujus occasum
statim regium ornatum nomenque UmSerunt, neqUE,
quod initio praedicarant, Se Alexandri liberis regnum
lato, quid Sentirent, aperuerunt. Hu Sceleris principes fuerunt Antigonus, Ptolemaeus, Seleucus, LySimachus, Cassander Antigonus autem Eumenem mortuum
propinquis ejus sepeliendum tradidit. Hi militari ho
nesto funere, Comitante toto Xercitu, humaVerunt, ossaque ejus in Cappadociam ad matrem atque Xorem liberosque ejus deportanda CurarUnt.
I. Phocion Atheniensis, etsi Saepe EXercitibus praefu1t SummΟSqUe magiStratu Cepit, tamen multo ejus notior integritas vitae, quam rei militaris labor. Itaque hujus memoria est nulla, illius autem magna fama ex quo cognomine Bonus est appellatus. Fuit enim perpetuo pauper, quum divitissimus eSSe posset propter frequentes delatos honores potestatesque SummaS, quae ei a populo dabantur. Hi quum a rege Philippo munera magnae pecuniae repudiaret, legatique hortarentur CCipere, Simulque admonerent, si ipse his Aelle careret liburis tamen uis prospiceret, quibus dissicile esset in summa paupertate tantam paternam tueri gloriam: his illo, si mei similes erunt, idem hic, inquit, agellus silos alet, qui me ad hanc dignitatem perdurit; sin dissimiles sunt futuri, nolo meis impensis illorum ali augerique maeuriam. ΙΙ. Ιdem quum prope ad annum octogeSimVm ProSpera perveniSSet fortuna, Xtremis temporibu magnum in odium pervenit suorum civium. . Primo, quod cum
87쪽
Domado de urbe tradenda Antipatro ConSenserat ejus- quo consilio Demosthenes Cum CeteriS, qui bene de republica meriti existimabantur, populiscito in exsilium erant expulsi. Neque in eo Solum offenderat, quod patriae male Consuluerat, Sed etiam, quod amicitiae fidum
non praeStiterat. Namque uetus adiutusque a Demos athene eum, quem tenebat, adSCenderat gradum, quum adversus Cha Iotem eum subornaret ab eodem in judi- CitS, quum Capitis Causam dioeret, desensu aliquoties, liberatus discesserat. Huno non solum in periculi non
defendit, sed etiam prodidit. Concidit auto maxime
Uno Crimine, quod quum apud eum Summum Sset imperium populi, et, icanorem, Cassandri praesectium, insidiari Piraeo Atheniensium, a Dereyllo moneretur, idemque poStularet, ut provideret, ne Commeatibus Civita privaretur, huic, audiente populo, Phocion negavit ESS periculum, Seque ejus rei obsidem soro pollicitus est. Neque ita multo post icanor Piraeo est potitus.
Ad quem recuperandum quum populUS Rrmatu Con- Currisset, ille non modo neminem ad arma voeavit, Sed
ne armati quidem praeesse voluit. Sine quo Athenae
III. Erant soriumpor Athenis duae saetiones, quarum 1 Una populi causam agebat, altera optimatum. In hac erat Phocion et Demetrius Phalereus Harum utraque Macedonum patrociniis nitebatur am populares Polysperchonti favebant optimates Cum CaSSandro Sentiebant. Interim a Polysperchonte Cassando Macedonia pulsus est Quo facto populus Superior actus statim duces advorsariae actionis Capitis damnato patria pepulit in his Phocionom et Demstrium Phalereum : deque ea re legatos ad Polysperchontem misit, qui ab eo peterent, Ut sua deerota Confirmaret Huc eodem prosectus est Phocion. Quo ut venit, causam apud Philippum regem Verbo, ae ipsa quidem apud Polysperchontomjussus est dicere: namque is tum regis rebUS praeerat.
Hi ab Agnonide accusatus, quod iraeeum Nicanori prodidissset, ex consilii Sententia in Custodiam Conjectus, Athenas seductus est, ut ibi do eo legibus fiseret judicium.
IV. Huo ubi perventum est, quum propter aetatem pedibus jam non valeret, Vehiculoque portaretur, magni Concursus Sunt sacti, quum alii, reminisoentes veteris
88쪽
famae aetatis misererentur plurimi vero ira Xacuerentur propter proditionis Suspieionem Piraeei, maXime. que, quod adverSu populi Commoda in Seneetute tete. rat. Qua de re ne perorandi quidem ei data est facultas, o dicondi causam. Indo judicio legitimis quibusdam Consectis, damnatus, traditus Si undecim viris, quibus ad supplicium mors Atheniensium publice damnati tradi Solent. Hi quum ad mortem duceretur, obvius ei fuit Emphylotus, quo familiariter fuerat Usus Is quum lacrimans dixisset o quam indigna repeteris, Phocion lhuic illo, at non inopinata, inquit nunc enim eaeitum plerique clari viri hibuerunt Athenienses. In hoo tantum fuit odium multitudinis, ut nemo ausus sit eum liber sepelire Itaque a Servis SepultUS St.
I. Timoleon Corinthius. Sine dubio magnus omnium judicio hic vir exstitit. Namque huic uni contigit, quod
nescio an ulli, Ut et patriam, in qua erat natUS, OppreS-Sam a tyranno liberaret, et a Syracusis, quibus auxilio erat missus, inveteratam Servitutem depelleret, totamque Siciliam, multos annos bello VeXatam a barbariSque oppreSSum, Suo adventu in pristinum restitueret. sed in his rem non simplici ortuna conflictatus est, et id quod dissicilius putatur, multo sapientius tulit SeCUndam, quam adversam fortunam. Nam quum frater ejus Timophanes, dux a Corinthiis delectus, tyrannidem per milite mercenarios oecupaSSet, partiCepSque regni poSSet esse : tantum abfuit a Soeietate celeris, Ut antetulerit suorum civium libertatem fratri Saluti, et parere legibus, quam imperare patriae, Satius duxerit. Haomente per haruSpiCem, Communemque amnem, Cui Soror, cetSdem parentibu nata, Upta erat, fratrem tyrannum interficiendum curaVit. Ipse non modo manuS non attulit, sed ne adspicere quidem fraternum Sangui. nom voluit. ' Nam dum re conficeretur, procul in prae-
89쪽
sidio suit, ne quis Satelle poSSet SUCCurrere. Hoc prae liolarissimum ejus facinus non pari modo probatum est ab omnibus. Nonnulli enim laesam ab eo pietatem putabant, et invidia laudem virtutis obterebant. Mater vero post id factum neque domum ad se filium admisit, neque adSpeXit, quin eum fratricidam impiumque detestans compellaret. Quibus rebus adeo ille est Commotus,
ut nonnumquam vitae finem saeere Voluerit, atque X ingratorum hominum ConSpectu morte decedere.
II. Intorim Sion, Syracusis interfecto, Dionysius 1
rursus Syracusarum potitu est Criu adversarii opem
a Corinthiis petiorunt, ducemque, quo in bello Uterentur, poStularunt. Huc Timoleon missus inerodibili solici tat Dionysium tota Sicilia depulit. Quum intorsicors
poSSet, noluit, tutoquct ut Corinthum perveniret, en
secita: quod utrorumquo Dionysiorum opibus Corinthii saepe adjuti fuerant, cujus benignitati memoriam Volebat eXStare eamque praeelaram vietorium ducebat, in qua plus eSSet elementiae, quam CrudelitatiS; OStremo, ut non solum auribus aeoiperetur, Sed etiam Oculi Cemneretur, qUem et ecquanto regno ad quam fortunam
detrusisset. Post Dionysii decessum cum Hiceta bolia 3vit, qui advorsatus suerat Dionysio quem non odio tyrannidis dissonsisse, sed cupiditate, indicio fuit, quod ipse, Xpulso Dionysio imperium dimittere noluit. Hoc Superato Timoleon maximas Copias Carthaginiensium apud Crimissum flumen fugavit, a Sati habere coegit, si licors Africam obtinere, qui jam Complure annoSpossessionem Siciliae tenebant. Cepit etiam Mamercum, Italicum ducem, hominem bellicoSum et potentem, qui tyrannos adjutum in Siciliam Venerat. ΙΙΙ. Quibus robus consectis quum propter diuturnita 1 tem belli non solum regiones, Sed etiam Urbes desertas Videret, conquisivit, quos potuit, primum Siculos de- indo Corintho arcessivit colonos, quod ab his initio Syracusae erant conditae Civibus veteribus sua restituit; novis bello vacuefactas possessiones divisit; urbium moenia disjecta sanaquo deserta refecit civitatibus logos libertatemquo reddidit ox maximo bello tantum otium totae insulae conciliavit, ut hi Conlitor Urbium earum, non illi, qui initio dod uxorant, videretur arcem Syracusis, quam munierat Dionysius ad urbem obsidendam,
90쪽
a fundamentis disjecit cetera tyrannidis propugnacula
demolitus est, deditque operam, Ut quam minime multa Vestigia Servitutis manerent. Quum tantis SSet opibUS, ut etiam invitis imperare posset tantum autem haberet
amorem omnium Siculorum, Ut nullo recusante regnum
obtinerot maluit se diligi, quam metui. Itaque, quum primum potuit, imperium depoSuit, et privatus Syracu- Sis, quod reliquum vitae fuit, ViXit. eque vero id imperito secit. Nam quod ceteri reges imperio potuerunt, hic benevolentia tenuit. Nullus honos huic defuit;
neqUe poStea re Ulla Syracusis gesta est publice, de qua prius Sit decretum, quam Timoleontis sententia cognita. ullius umquam ConSilium non modo ante. latum, Sed ne Comparatum quidem est. seque id magis benevolentia factum St, quam prudentia. IV. Hi quum aetate jam provectus esset, Sine Ullo morbo lumina oculorum amisit. Quam calamitatem ita moderate tulit, Ut neque Iam Uerentem quiSquam audierit, neque eo minus privatis publicisque rebus interfuerit. Veniebat autem in theatrum, quum ibi concilium populi haberetur, propter valetudinem vectus umentis unctis, adque ita de vehiculo, quae Videbantur, dicobat; sequo hoc illi quisquam tribuesbat superbiae.
Nihil enim umquam neque insolens, neque gloriOSUmecore ejus eXiit. Qui quidem, quum Sua laude audiret praedicari, numquam aliud dixit, quam se in ea re maximas diis gratias agere atqUe habere, qUOd quum, Siciliam recreare constituissent, tum Se potiSSimum du-Cem esse voluissent. Nihil enim rerum humanarum sine deorum numine geri putabat. Itaque suae domi Sacellum υτοματιας ConStituerat, idque a CtiSSime Olobat.
V. Ad hanc hominis sexcellento bonitatem mirabiles
RECESSerVnt Casus. Num proelia maxima natali dissu Dei omnia quo laetum est, Ut ejus diem natalem festum haboret univorsa Sicilia Huic quidam Lamestius, homo petulans et ingratus, Vadimonium quum Vellet imponere, quod cum illo e lege agere diceret, et
complures Concurrissent, qui procacitatem hominis manibus Coercere conarentum Timoleon oraVit omneS, ne
id sacorent. Namque id ut Lamestio ceterisque liceret, ae maximos labores summaque adiisse pericula. Hano