Ad Solonis aetatem : quaestiones criticae : dissertatio inauguralis ...

31쪽

altoro omisorit, vix intollegi polost. Sod ad hunc rom diiudicandam magnum illud momentum ubet, quod o0taBologiae contraria opponoro oloni: Conforas volim Tho-

Ac simili modo opposita leguntur apud eundem

v. 162 64 197-200 797, 98 929 30 895, 6. Confer

otiam Callini rgin 1 v. 16, 17. Hoc autom modo Solonem dixisso puto. Ut muro sentis agitantibus turbatur, sed romittontibus placidum, ita respublica ad summum rerum discrimen adducitur, si hominos potentioros existunt his autona abssentibus quiete fruitur atque otio. Diodoro alitem Versus miASO esso nihil moror. Is quidem, ut supra dixi, post Vers. 5 frgm 9 entametrum et hoxametrum neglexerit necesso est. Ac si haec recte disputata sunt, apud Diogenemo Diodorum vorsu. Ἐξ ei ευοιν κ . L. λ. itoin Xeidisse apparet. Hac autom ratione sententia intes esse Xcipiunt: Qua necessitato ot o nubium congori vis imbris atquo nivis si fulminibus tonitrus oriuntur, qua Voro nocessitate venties turbantibus muro impotens, sed cadontibus placidum, hacoadona roi publicuo libortus intorii, si hominos potentioreου existunt, Servatur, si tolluntur). Eodem igitur conesilio, quo Diuilige by Ooste

32쪽

Ηomorus ad rom illustrandam quattuor vol fiam plura in comparando profert, gradatione quadam progreSSu posetis omnem rem comparatione cum ventis adhibita compi ctitur. Attamen qui in tam corrupto scriptura tradita statu aliquid ortius diiudicar audeat. Et pondo tota unustio fido Plutarchi, pium prorsus nullam in his rebus osso viri docti φ autumant. Hoc senondum ost, o hoc loco nihil colligi posso ad huius auctori tutem neque confirmandam

neque imminuendum.

188 p. 37 ann. 2 fragmenta - 12 ex una elonii suinpti sunt. Nequutum D in carminis si agmonti sexponsendis v. d. sibi constitit. cf. p. ib). Ac Ogloxisse vid0atur, non modo secundum Diogenem I, 2), sed tinnium consonsu Diodori et Plutui olii vorsus 1- Pisistrat iam

33쪽

autem 5-8), qui sequuntur, Solon minime Pisistrato rerum potito scribere potuit. Nam post dominationem instantem v S illam quidom sed nondum partam respexit. Atquo hoo verba βαίνει, ea re satis aperto significant. Itaques Otsi nullum huius rei extaro documentum do hoc Versuum conoxia dubitare iam non licerot. Sed genuinam versuum soris Plutarchus'), ut octissime . Nieso l. l. p. 5 perspexit, prae se fert. Hoc enim auctore Solon' hos vorsus scripsit, cum Pisistrato satollitos ab Athenionsibus addi eti

Quas adhortationes, cum ad irritum oscidissoni, Solon τνραννίδος μη συνεομυσχει καὶ τε ri κνίας c. 30 exfr. dixit:

34쪽

Th. Bergh in carminis textum ocopit. Nor po enim nihil aliud nisi interpretamentum' illius χαυνος esse Videatur. Eodem igitur Spectat, quo, quas supra ad Diogenem p. 24)attuli. Solon ipse altero loco fragmenti 5 v. 1 χαυνα μέν τω Ioi sciri dixit. Versus 7 8 doniquo apud Diodorum

1 Ac υνο idem videtur valere quod μισκων vel κεχνὶνως, quibus verbis apud Aristophansem 1ῆtio Amri tino saepius appellatur Solonis Rutem Versuum nescio an comicus ille recordatus sit, cum diceret: Equit. 752 sq.:

Id est Civis quisquo domi est probissimus, sed in consilio universus populus ore hiante et hebescens sicut homo, qui ficos alligat. Cfr. Aristophau equit 1175-78, ubi oota Solonis fragmentum 4, 1-4.

Joder, ioh mu thii singolii, is teidlicli tui in Verstandig, Sin si in corpore, glolchisir euch in Dummkop damus. Nauch autem in Philologo v. X, p. 575 pro χαυνος aut κον ιος, κέ νοος legendum esse statuit, quod ιικος Significat Etenim vestigia vulpis premero, id est Vulpem SSo, non modo levis et languescentis ingenii, Sed etiam pravi esse ratus est. Fortasse vir doctissimus de Simonidis Amorgini fragmont 7 mrg II vol. p. 446 cogitavit. In exto versu leguntur: Tὴν ξ ι λιτρῆς γεος θηκ' ἰλωπεκος

Solon autem Athenionsibus laudi vertit, quod unita quisque vulpi Sit. Diuiliaeum Cooste

35쪽

Ωνδρος Hanc quoquo lectionem pociosam esse h. orghssensit. Cur non scopit An hiatus grammaticorum omn-dit Disosy latum autem in quinta ars a ootis logiacis admissum osso Ahrens y docte collegit. In sexta sum apud Phoeylidom xtaro video segm. 5 Bergh l. l. αλλοιει Hor.' Neque omnino pro perpaucis fragmentis diiudiearo possumus, quid poetis elegiacis in hoc genere licuori aut probatum sit. Γλ υσο α et Scri porro, quid significent, volomisso αιό ν perspicuum est. Immo epitheton iners atque otiosum est. Saepius illud Linma a hoomido hoc modo positum videmus cf. v. 96 v. 760 v. 1185). tquo apud hunc poetam γλο et isti pariter coniuneta sunt:

Etenim pluralis ε cx si non desideratur, at orto ad illudori. i ire istime se accommodat Irri ρος deniquo sino epithotodo Pisistrato' intellogi nullo modo pol est. Praetore αἰολον, cum vocabulum notissimum sit, apud Diogonem et Diodorum eodem modo, quo ide/νὰ κον φος ὼ0ρις ερὸν alia, irrepsisso vorisimillimum est. Cum autem sex αἰόλον αἰόλον corruptum

neum est.

36쪽

31ossos, bo mutatum si in rc ur. Sed concodamus, ut ita νιν pro ιοιραν, item -τος αἰολον pro χη m:λoi falso a Plutarcho positum osse. His e corruptelis quidnam apparet 3 Nihil nim obstat, quominus talia codici carmina Solonis continonti addicamus, nisi foris cum R. Printgioy tam multa a Iutarcho momoriter allata Esse uteS. Noquo vor id ad lutarchi fonto cognoscendos magnum habet mom0ntum, o 6 versibus, quos illo attulit, decem eosdem xtaro apud Diogensem, qui modo viginti Solonis vorsus laudavit Nimirum nim apud poetas lyricos omnium fero aetatum non ita multum invenimus, quod ad eorum vitam moresque exponenda pertineat. Conferas volim quantillum eiusmodi apud chillorum, ut votores

omittam, extet.

ΙΗm oro . Niobithr* Solonis carmina a Plutarcho florilogio noscio quo hausta esse, colligendum esse censuit ex his vorsibus: σνιος κηρε ηλγον ας ιι ερ ro Σαλui ινος

Plutarcho autem, quo auctor hi Versus carminis exordium erant, dem habendam esse vir summus negavit. Et assonsi

sunt i Ernstra Leutsch l. ) H. Begomann ), alii. Etenim hos omnos viros doctos Rondit, quod Solon ut praecoo hostili prosectus est insula Solon autem cum omnium )

4 Quod Donio thonos ιεοὶ ιει ι ποεσβείti p. 20 nihil de insania simulation sex hibot ut apud oratorum nullius momonti si uri ait Iustinia II, 7, 11 des Solonis semetitia dixit: aetoque concursu Omi- tulit, quo magis consilium dissimulot insolitis ibi Rofforasthoi sibi ed. voresibus undor populo ooepit te. hoc auctor Iuritini, cum uetatis uae usum respicesi et de suo addidit. Neque enim Puto, D e

37쪽

consensu os insanire simularet, hoc apto fingero potuit. Quod nisi focisset, ut poeta apte e praeconem finxissos, quo magis Athenionsium animos excitaret. Noquo Osr- paucis curminis fragmenti apparet, quo modo illo oo in carmino ipso explicaVerit. Quod Vero egomannus On- tondit, hos vΘrsus cum extremi discrepare, noscio utrum in plurali uosorit, an in adhortationo. Utrum tuo autem tam vehemens no tam luculentum esse videatur, ut nihil magis idoneum ad Athonionsium animos incitandos Gogitari p0SSit.

Ac ne argumenta quidem, qua Erns de ovisch l. l. p. 136 sq. protulit, probanda sunt Plutarchum enim, si carmina ipsa inspexiss0t, do multis robus alitor iudicaturum fuisso contondit.

1. Plutarchum v. Sol. o. 3 dubitar non potuisso quin versus inna. 314 carmino do legibus sumpti spurii

ossont. Hodis autom si odo Solonis armina continous sextaret, amo Viri docti in silio rolinqueront, Versus in codice omissa essent eaAu an consulto, quod Spurii essent,

nisi x aliis argumontis aut hoc aut illud colligore possent. Tantum igitur bost, ut dubitatio lutarcho opprobrio ver- tonda sit, ut i laudi sit, quod non fomore hoc fragmentum Soloni abiudicavit. 2. Plutarchus vorsibus allatis, cur Solon tyrannidem

rocusavisset, dixit c. 17): γεν ει δηλον Orto tu προ ι i otio εσιας εγύλxiv δυξαν et χεν. Vir doctus quaesivit, numho tam luculenter x his versibus appareret. Certe se Versibus autom hoc colligi Plutarchus ipso noluit. Nam totam praecedentem narrationem respexit, et Pythiae oraculum o Athonisnsium voluntates et tyrannidem oblatam.

sibus insaniam Solonis totam osso. Cur autem M. Dun her, . . VI, p. 144 et ib. nnnot., qui r et non dubitavit, tuin versus re ver a SolonΘrecitaruntur, tu amsentiam repserto fictam sesso contenderit, non video.

38쪽

3. Quas idem de conox a sentonii fragmentoruam 9 et 1 dissoruit, haec si recte a m exposita sunt cf. p. 236 27 opinioni illius contraria Viduntur illustrare. 4. Plutarchus denique inepto x illius iudicio cum

Νείλo v rri reoχοῖσι Καν υβιδος εγγυθεν κτῆς illud teoreeor ad tor antea suscel)tum Spectare putavit, cum eius auctor alium carminum respexisset locum. Sed σCρο ερον SenSU plane caret. Atque in proclivi est, quod ab aliis grammatici propositum nuper . lach p. IIanu. 2 probavit, ερο ερον o praecedenti πρ υ ον irrepsisse. Ernesti do I sussuli argumontis confutatis exquirendum est, quonam iure, lassy Plutarcho crimini odorit, quod

rupit si nonnullis do suo additis, dixit εἶ cci τί φησι Hra keuλον κ . . . Diu autem Th. orgii Plutarchum in

Versibus exarandis Secutus erat, eum apo Berotinensi invento, qui mala fortuna lacunam post duas primas littora vorbi κα επε exhibet, lassius veresus sic componendos docuit: I Ilorines XV, p. 369 Sq.

39쪽

Hui obstitit h. Bergii ), cum lacunam sic explendam osso proponeret: υκ rei καιέσχε i iti οφ εἰ ''Petrogaς εἰ γει puλον Atquo similo quoddam Hugo LandWelir ), cum in papyrum inquireret, uti δέ Ixyιν interponendum esse statuit. Contra hos lussy duo protulit argumenta. irimum quidem si

visum est littorarum numerum si X eodem loco, quo inlin a 20 post a vorbi κα Γέσχε, computantur, ObStare, quominus orba seiusmodi inserantur. In hoc autem papyro numeri littorarum ita fluctuant, ut cortius ex his nihil colligi possit. Nolut in linois loco significato XIII, 1. 29 XVIII, in lin. 11 viginti litterae explenda sunt. Cur igitur non magis tuos do 22 vel 23 littoris, quam do 12 cogitaro. 'o quo quod illo dixit, tam longo carininis

fragnient abrupto ab Aristotele, cuni ad alterum eiusdsem carininis rQVort rotur locum, , liquid fusius quam verbasiusmodi sciua δέ νησιν interponendum fuisse, pro certo ac explorato ab ri possest Nam etsi haec omnia reaps do Aristotolo ipso ad orbum deprompti sunt, tamen quo modo tam longo arminis fragmonto illo alterum annexserit, diiudicar non possumus, cum nihil iusmodi apud hunc xist. Praetore vorsus, ut apud Plutarchum exaratos Videmus, Praeclarum prae se ferunt Sonsum, cum anto illud εἰ cie

γελον aliquid dosidorari ot h. orgh et alii censorent. Begumannus l. l. p. 5 donique statuit contra Plutarchi

consuotudino misso fontes asciscere primarios ac non X auctoribus haurire, qui omnia iam expedivissent fontes derivati). Idsm oro versus Solonis ab illo allato tam arto cum narrationibus et praecedentibus si sequentibus cohaerere

40쪽

contendit, ut omnia ex eodem auctore deprompta esse apparorei. Utrum auo autem magis iudicium quam argumentum videtur esse. Hoc ipsum enim quaeritur, qua ratione Plutarchus y auctores, quibus usus est, adhibuorit. Iam perspicuum foro spero nihil esse, quod Plutarcho in vorsibus Solonis traditis fidem derogemus aut negemus ab hoco carminibus integris vorsus depromptos esse. Quo concesso hoc amrmari potest, a Diogotio et Diodoro Solonis versus id quod eorum consensus apertissime significat exeodo fonto dopromptos esse. Iam apertum est, fragmentum 21 exaphoro non uxisso. Nam Diogonos ex Alexandrinis )por tot rivulos pendot. tquo a Diodoro prorsus alienumss o carminibus diligentius sexcerpero, quas ad historiam pertinent. Itaqu fragmentum 1 quamquam cum Diogenis narratione paululum discrepat, ut infra explicabo tamono oodo fonte fluxisso puto, e quo cetera Septo Sapi-ontum apud Diodorum fabulas, quantum cum Diogene consontiunt.1 Consor Adollam Schmidi d. perihleischo sitatior vol. II,

p. 7 sq. et p. 49. , chthistorische uellen prirntiren, Rehundare v. tertiare Rangos teli Plutarch sas bellaude Lebenineschreibunisul, sidiariscli aus don verachiodenste Gobioton de Litteratur herbei. 2 In comparation Solonia c. Poplicola. o. 1. Tellum Solonis carminibus non praedicatum ess Plutarchus diserte dixit. Nonno consentaneum est, ab illo e ua ipsius scientia linio hausta esse γ3 Quamquam hoc ex annotationibus stichometricis of E. V. Lsurach, p. 136 concludore iam non licet. . Hillorus Rhein Museum V. 33, p. 23 has omnes a Lobone ficta esse demonstravit. Tamen Hille o Solonis carminibus omnia exceptis illis δημηγορ ια' recto

enumerata esse contendit. Hoc certum est, cum e toto conexu, tum

ex inepta interpolatione lynis hyonειον, in ad m ossicina iunc indicem fabricatum esse, in qua ceterorum sapientum carmina. Quamquam Lobon ad veri speciem augendam genuitia indici inserere potuit, tamen quam multum verum aut fictum sit nisi alii testes accodunt, diiudicari non poteSt. Velut nescio an otio iis a Lobono hinc iudici falso inserti sint, quamquan Duncke l. l. VI, p. 249 et ib. ann. 2 hoo carmen reapse a Solone factum esse statuit. . laoli recte l. l. p. 362