장음표시 사용
61쪽
numerus qui est graphicum furem v. 1024) quo una persona aperte designatur. In initio autem versus cum Kochio scribendum osse puto uorumne unus de hoc particula ne usu vide e g. 0ren ad Most. v. 738 Brix ad Trin. v. 360. Cui vero nullo aut indicativus videtur p0sse defendi, is vo ipsis traditis litterarum ductibus facilius ad praesentis coniunctivum s/ιrrusici ducitur quam ad ullam aliam coniunctivi formam. Atque qui offenditur numerorum ratione quae cernitur in forma s/irrupidi, is conferat velim Capt.
292 Ne isse genius surrupisti proinde siliis ut reddi vide.
3. Truc. 349 vulgata est lectio: Ego istos qui uno me oujunt confutaverim. confutaverim coni. Camerarius confutaverunt confu
In codicis B scriptura confutaverunt latere confutaverim non negarim, licet ipsum illud confutavero bene c0nveniat cum Diniarchi qui ibi l0quitur vivido et concitato animi motu. Sed collatis antecedentibus versibus fateamur oportet iocum illis expressum plane per se stare, ita ut noster versus quasi claudicante pede totam e0mprehensionem sequatur. Nec tamen de eiciendo versu cogitandum est, sed iusto suo loco reddendus Acmoelier in ed. 0lon. a. 18243 eumque secutus Brix ad Trin. v. 23 - suspicione de grammatica ratione coniunctivi confutav erim prorsus nuda habita conturbatum ordinem si restituerunt:
Verum nunc si qua mi obtigerit hereditas Mugii atque luculenta, nunc postquam Scio Dule atque amarum quid sit e pecunia Ego istos qui uno me culpant confutaverim, Ita ego edepol servem illam itaque parce victitem, Ut - nulla arim eis dies paucos Siet.
3 Sch00ll edit praef. p. XV: Z el FZ Italorum brevis signisseatio est . . . . Oui ut multa egregie emendarunt, ita ne in eis qui dem, quae parum recte mutarunt, prorsus praetereundi unt.
62쪽
Pertinet igitur illud confutaverim ad condicionale ita enuntiationem. Atque versibus sic dispositis aptissime locum suum explent verba illa sed sua olim opulsa i). tenim
cum Diniarchus affirmet sese aetate et usu iam edoctum facile omnes calumniatores confutaturum esse, scite statim adicitur descriptio ridiculae rationis, qua tandem in confutando usurus it. Venimus ad du0 locos lautinos a Brixi coniectando
4. Mil. v. 690 in eius editi0ne sic legitur: Dieat da mihi vir, Kalendis meam qui matrem iuverim 'In adnot crit. p. 43 scribit iuverim Bae, munerem
iuverit arubergeschrieben), D ueuerit. Atque infra textum adnotat iuverim potentia rei gesserit Trin. 39, voluerim
inst. II, 2, 59, luseris ib. I, occiderit Pseud. I, 3, 16, fuerit Poen V, 2,I3 S. G8. II, 7,I-3.
Ρrimum me n0 intellegere fateor, quonam modo iuverim possit esse modus potentialis'. otius si genuina Verba assecutus esset vir doctissimus, eodem modo . . qui pers coniunctivum adscisset, quo saepissime in enuntiatis finalibus antiquissimi coniunctivum perfecti p0nebant pro praesentis vel futuri coniunctivo vide supra p. 4 not. ., Luebber I p. 39. Sed nusquam neque qui neque quin cum hoc aoristi coniunctivo consociata inveniuntur. Quis igitur ex coniectura lauto eum usum tribuere audeat 3 Ritschelii autem emendationem otiam Bibbeo in editi0no
1 Do supplementis ad huius fabula archstypi marginom adscriptis et a librariis postea malo insertis vide S ci oracli praef. p. XXXII. 2 Vido lenit l. S. S. 3 Vide iusd communiationem de quin pari usu Κarlsrullae 878. 4.). Logio iam tantum perfectum res praeteritas signisscans obvlum est: e. g. laut Bacch. 10I 2 Pers. 6, mph. 1064 Κlenlt l. S. S. P. 20 sq.).
63쪽
sua retinuit nisi quod moenerem scripsit). Nec repetitio eiusdem verbi exemplis plano est destituta Ter. Haut 28 et 29 copiam); cons Phorm 305 306 co im monstrarier de- monstrarier, Andr. 20. 21 Ῥ- legentiam Ui- gentiam. De exemplis ver0, quae vir doctissimus ad firmandam suam sententiam proposuit, in sim quadrat nullum. Primum eximenda sunt quae Cas. II, 2 1 3 occurrunt supraenotata): nam ibi structura est hypothetica. Voluerim
autem Capt. I, 2, 59 306 ex ipsius Brixi coniectura
ortum est c0dd. volueram) quo de loco infra dicemus. Reliqua vero exempla omnia ad futurum exactum ita spectant, ut illas notiones exhibeant, de quibus supra disputavimus p. 26. Sed quam brevissime perlustremus eo locos: a Trin. 13 Crede huic tutelum , suam rem melius ges- Serit Conf. . . Men. 223 Cape atque serva, me lubente feceris i). Ubi idem vir doctus adnotat feceris fui. II. Τυie cavero 7I. Praeterea comparare licet Capt. 296, Curc. 66b, Merc. 140, Ter Ph0rm. 426 4d0 ). Ceterumh0 quoque l0c sententia est hypothetica si huic tutelam credideris, suam rem melius gesserit do illo o00rdinationis'
quae dicitur usu vide Draeger II p. 2l8 g. 373)').
b. Capt. 344 II, 2.94 si nihil est ignotum ad illum
Similis est structura . . Vidul. D. I. p. 13 Stud. Sol est ad eum rem sictor atrum feceris. Sane Cas. II, 7, 1 habemus in hypothetica structura operam luserim, sed indicativus eiusdem locutionis in simili nuntiato exstat Pseud. 369 in pertusum ingerimus diei dolium operam ludimu S.
o. Pseud. I, 3, 116 350 Quin tu ted oeeidis otius 'nam hunc fames iam occiderit.
64쪽
Recte Lia e m h. l. fui. II agnoscit delegans ad Most. I. d. v. 73 i), ubi hunc usum explicat Eodem pertinet
d. oen V, 2, 13 973 quin tu sistis fortifer Aliquu
Fortuna fuerit adiutriae tibi. Non convenit huic alacri sit vivida adhortationi modus potentialis. Etiam . . sententia ad rationem hypotheticam propo accedit quin tu insistis est pro insiste imperativum autem pro rotas potentiali poni suimus cf. supra Trin. v. 139). Est igitur intellegendum: Si inSistis . . . fuerit.
b. Capt. I, 2.59 306 Brix didit:
Begio hoc te monitum, nisi forte isse non vis, voluerim. Infra contextum adn0tat voluerim potentia rete I, iusserim 597, dederim Epid. I, 2, 73. Sed omnes codices praebent volueram, in quibus etiam Britannicus J), ut
o Sonnenscheinii collatione apparet. Non id premo, condicionale esse nuntiatum Damnis jorte ipse non vis os urbana quaedam dictio, quae tantummodo quasi honoris causa adicitur. Sed quaeritur, num plusquamperfectum uno omnium librorum consensu traditum adeo careat sana sententia, ut mutatio sit necessaria. Constat Vero veteres plusquamperfectum nonnumquam loco perfecti vel imperfecti usurpavisse, quem usum ipse Vird0ctus exposuit ad Capi prol. v. 17 diaeeram diaet); confipsius Captivorum . 938 reliqi eram . Plusquamperi et impers promiscue posita sunt Asin. 12 quod ego iusseram ac volueram Deiebatis quod nolebam ac votueram
e. q. S. NOStro autem loco volueram, volebam pro prae-s emet i eodem modo positum est, sicut et nos, priusquam rem ipsam proserimus, dicimus: noe ei as uolite m ill lolidi sagen Et ipse Plautus, ut rectissime Bothheimeres. S. S.
65쪽
p. 21 animadvertit, dixit Asin. 452 Sec si domist, Demaenetum volebam mvolo); adde v. 392 Quid quaeritus yli
Demaenetum volebam. Au Luebbert, vir priscae latinitatis in primis gnarus, in stud gramm. II p. 68, postquam plusquamperfecti apud veteres usum tractavit, de nostroidiomato addidit: e volvoram is schon nichi meli an inerein momentane Handiungisu denhen, oridern an in ustαnd-Hehes Verhalteri. Iam exempla a Brixi ad hunc Capi locum adlata si Spectamus, duo eorum iusserim, dederim pertinent ad Ondicionale genus. Restat igitur pr0l0gi, bl 56 Fl.), quem
supra a Plauto abiudicavimus et ad exemplum versus 306 fictum esse statuimus. - cur tandem is, qui eum versum imitatus est, non retinuit plusquamperfectum 2 Id certe non ita difficii est ad explicandum. Namque inferiore tempore obsoletus ille plusquamperfecti usus Mnsionem facillimo praebere p0tuit, ita ut prologi versificator modum potentialem illi aetati magis convenientem substitueret. Verum siquis illius loci Plautinam indolem parum redolentis ipsius poetae esse existimat, tum profecto non tam soloecismus ibi obvius ad 0strum locum est transferendus, quam unicum illud exempli m cum toto reliquo usu pugnans Apungendumo ad nostri loci similitudinem emendandum erit. Restant tria exempla Terentiana. 6. Eun. 30 Nunc, Parmeno, te ostenderis, qui vir
ostenderis coni. Bentio addens poteris etiam stendo sis sed illud melius, ostenderis, modo potentiali h. e. possis
ostendere. NUNCTEPARMENOTEOSTENDES eod. A;
etiam reli codd. ostendes δ), sed te semel oxhibent discre-
. Fortasse futurum I. ostendes olim quasi interprstamenti l0co adscriptum fuit.
66쪽
pantque inter se eius vocis collocatione tu ostendes te ho-
Bentieti otiiectura per se sane est optima sed modum iussivum, vel ut rectius dicam futuri exacti indicativum agn0Seendum esse recte vidit uobbor I p. 92 ). Simili modo ostenderis in vetando positum est laut. Rud. 1135 tu mihi nihilum ostenderiS. I. un. 91 Ego homuncio hoc non Deerem ego illud vero fecerim ac lubens.
Rocte abor ad Both in voce quae est facerem offenderunt, itemque enite in eo quod est feci. Nam praeteritum tempus in hunc locum non quadrat. Sane id, quod Chaerea adulescens h. l. loquitur, iam factum est. Sed is rosor Antiphonti amico, quid ante facinus a sese patratum Secum reputaverit a n0ster versus exprimit partem earum cogitationum, quae tum ipsius mentem subibant c0ns quae proxime secuntur dum haec mecum reputo). Praeterea cum verbis quae sunt ego illud ero tet eo male
convenit Antiphontis interrogatio v. 604): Quid tum scit.
feeistiJ Nam si Chaoro roi xitum iam antea indieasset, amicus ea interrogatione uti non potuit. Quid igitur versubs faciamus Equidem si existim hunc versum a lectore quodam e simili scaena desumptum ad marginem esse ad
67쪽
scriptum posteaque a librario in contextum esse insertum i). Sed utut est, certe forma fecerim pro qua etiaigko recte mavult αχi1λι a genuina lectione est aliena. 8. d. 27 ideo eos Sasere, intellegere, in loco Vereri, inter se mare siris liberum Ingenium atque nimum quovis illos tu die redducas. Siris coni. advig Adv. crit. II p. 21 sq.) quem secutus estigiat gho, nisi quod praefert seiris formam, quae propius ad cod. scripturam accedit adn. crit. d. Tauchnitz. a. 884). In commentario edit Teubner. a. 1881):
sotris D siris), inquit, is potent. Perse t es solo potent.
Praesens redducas). Addit tamen Oder rei haben seiris ais Futurum aeuotum austri assen, aufwelches de Imperativioly im Sinne ines Futuri . q. s. seireet cod. A, Scire Streo Call. quam lectionem defendit Sponge in Adelph. editions δ); scires c0ni Lachmann Lucr. p. 297), quem secuti sunt Flecheisen, Umpfen bach alii.
Haud dubio verum assecutus est Lachmann. Nam loci sententia requirit potentialem praeteriti': enn
bemerhen kbnnen δ). In eandem sententiam so iudicare Lueb-ber humanissime mecum communicavit. - Sane Saepenumero pers coniunctivus siverim sierim, irim positus est ad futurum vel praesens significandum sed semper est vetantis vel optantis, numquam leniter contendentis. Haec exstant exempla:
i Fortasse tamen feci erat perversum glossema ad vocem ita spectans quo in textum inlato faciam propter feci mutatum est in facerem. Hoc posito versus sic fero restituendus est: Ego h6c homunci non faciam pDocillud vero ita ac lubens. a Seire est ἔστι γνωται; s eonf. glaigko a. h. l. - Grae-cri s desumpta est ea influitivi cum voce est in licet c0niunctio in delictis erat Ovidi aliisque inferioris temporis p0etis. Cons. quae Dan. HeiΠ-sius ad Ovid. art. m. II, 28 et 0ensch Itala . Vulgata . . est ad
notarunt.. De imp0rfecti seire signis catlon vide stiam Draeger I p. 308.
68쪽
a in comprecandi formulis Plaut Bacch. 468, Merc.
323. lx ne di siverint s. seirint), Curc. 27 ne sirit Iuppiter ;b in vetando Pacuv. 201 R. =ὶω . . teri . . div α-vier), Cato d. agr. 4 ne siveris peccare), Plaut. Bacch. 402, Epid. 400, Most. 401 cave siveris s. seiris); e praecedentibus ut vel ne particulis Plaut. 0011 953 veneror, ut . . . Siritis), Trin. 521 die ne tu illune agrum tuom seiris umquam feri), at d. agr. Mars pater te precor . . . ut tu fruge . . . grandire beneque evenire siris of Luebb. I. 32.)9. Lucit. V, 11 ueli ut seriisse velis, quem visere nolueris, mi debueris hoc nolueris et debueris
Aut nolueris est futurum exactum, aut coniunctivus ex attracti0ne m0dorum ortus est. Fortasse tamen hoc exemplum ad perfectum logicum referendum est.)Denique de serma filae cum coniunctivo perfecti iuncto quaedam adicienda sunt. Atque advi l. s. s. p. 78 q. vorisimillimum reddidit suae semper cum indicativo futuri exacti, numquam cum pers coniunctivo coniungi. Sano pro explorato id non habemus, quod exemplum primae personae deest λ). Sed poni posse indicativum futuri xacti futuri simplicis exemplis probatur. Atque ade multo maiore veri specie agnoscimus indicativum fui. ex. quam coniunctivum perf): nam indicativus fui. simpl. tanta Xemplorum frequentia superat eo ni uneti vinis praes. δ), ut Madui quidem ubique futurum simplex pro praes coni. restituere conatus sit. Qua in re etsi se ipse videtur esse frustratus ), tamen nescio an propter si e
69쪽
quenti0rem indicativi fui simpl. usum probabilius ad
futurum exactum quam ad pers coniunctivum exempla doquibus ambigitur referamus. Ceterum fae coniunctivum esse agnoscendum, tamen modus non erit potentialis i. o leniter contendentis, sed volentis et propositum Xsequentis coni.
finalis), eodemque m0do perfecti coniunctivus positus erit atque in sententiis finalibus vide supra . . not. 7. Maecnon infringuntur eis, quae Brix ad Trin. v. 63 i adnotat:
sin die Mohsaige . . . Eu einem aus 59 m entnehmenden ritersatZe si commutaverimus suo hangen dederis undnescias nichi voti faxo ab son dern in selbstandige coni. p0tent. dolio αν, υκ αν γνooιης). Atque ad Capt. v. 789 801 Fl.), ubi cetera exempla ad futuri II indicativum refert, dederis et obrepseris statuit esse coniunctivos potentiales Mehsaige u inem Bedingungsyliede si commutaverimus)bei et eun eines edachien Falles cons eiusd verba ad Trin. v. 474. Sed primum semper in enuntiatis condicionalibus, qu0rum rotasis praesentis vel perfecti coniunctivum h. l. commutaverimus continet, coniunctivum ainim , non ut ex saae adhibitum invenimus ). Deinde omnino opus n0 est de re 80lo arbitrio sumpta nostro loco cogii Vv. 9 εἰ Brix sic edidit: Call. in commutemus p tuam ego ducam et tu meam Faxo haud tantillum dederis verborum mihi. Μ0g. Namque enim tu, credo, me imprudentem obrepseris: Nam nunc si ignotam capiam, quid agam, ne8ciam. call. Ne tu heres Daeo haud nescias, quam rem egeri8. Conf. tamen aliis Herm. XV p. 2b Sq. a Nam in Plaut. en versu 114. si . . . aaeis, faae illud saaeis n0 est pers coni. sed futuri II indicativus. Atque Pseud. 949 ubi cum Lorenetio si spicies scribo et rin. 881 si percontabere habemus futurum
I. n0 praes coni. in protast. Ceteris locis oratio non est hypothetica, sed absoluta : etiam in Trin. v. 3 cmaeo haud neseias nam istet Brix 0ndicionem . l. mento intellegendam osse censeat, tamen Um ea animo posta praesens obvorsata sit, adm0dum dubitari potest.
70쪽
tare: nam per iocum Callicles rem tamquam re vera efficiendam accipit m asst uiis nur tuuschen Leh ette, uti ipsi teli ni hi ut vhreno. Nihil igitur impedit, qu0minus
etiam loc loco futuri II indicativum agn0seamus. Vidimus igitur, quemadm0dum apud prisc0 script0res primordia ae quasi incunabula appareant eius perfecti potentialis usus, qui posteri0ribus temporibus tritus ac pervulgatus fuit. Atque ut omnino futuri temp0ris usus latissime patebat illa aetate, sic etiam porfecti in erim m0dus40tentialis pr0pe ad futuri exacti notionem accedebat, praesertim eum brevi0- res formae ad proprium a0risti temporis potentialem significandum praesto essent. Quae tamen quo magis p0st lauti
aetatem obsolescebant, eo celerius alterae sermae in earum locum succedebant. 0 igitur m0d etiam potentialis formarum in sim usus paulatim translatus est ad Drmas in -erim exeuntes. Quod e facilius fieri poterat, quo frequentius iam prisci in vetando eas Surpaverant. CauSae autem, cur pleniorum formarum usui p0tentiali quasi civitas daretur a Romanis, altius repetendae videntur. Progressu enim temporis rustica et incomposita Latini sermonis natura
tanto magis mitigabatur, quant humaniora fiebant vitae instituta m0resque eleganti0res. Accedebat, quod praeter plebeium l0quendi genus cotidianae vitae accommodatum paulatim sermo urbanus exc0lebatur isque maxime in nobilium familiarum, velut Scipionum, circulis vigebat. Quem politiorem sermonem in litteras primus induxit erontius i)adiuvantibus nobilissimis o publicae civibus ). Sed no eat Ter. Haut prol. 46 In hac tabula est pura oratio Caesar vide Suet0n vit. Ter. p. 34, in poetam nominat puri sermonis amatorem. Ciceronis iudicium vide ad Att. 7 3 10. 8 Vide Adolph. prol. v. 15 sqq. Cons. Sehmal in Handb. d. l. AlteriumsW. I p. 241.