장음표시 사용
51쪽
rum scriptores nonnumquam geuuina verba Plautina imitatos esse et in suum usum convertisse OnStet ), nostrum locum effictum esse puto ad exemplum Capt. v. 306 Imo te . . . moni ii volueram qua de re infra accuratius dicetur. Deinde etiam proximorum versuum, . quibus quae monenda restant c0ntinentur, totum argumentum abhorret et a Plauti ingeni et ab eorum, qui tum theatrum frequentabant, ingenua lascivia. Nam spurcidici versus v. 6), seriurus leno, meretriae mala v. 57), miles gloriosus v. 58 quam
maxime in deliciis erant Musae comicae Plautinae an n0n de industria in ipsa Captivis Graeco exemplari parasiti personam de suo poeta addidit, quo i0cosius et facetius evaderet fabulae argumentum Profecto igitur ineptisset lautus, si ipse in prol0go comoediam istis iocis carentem tamquam rem singulari suavitate praestantem collaudasset. Illa autem prologi verba quasi commendaticia aptius conveniunt eum posteriore tempore, quo fucus p0litioris et speciosioris urbanitatis in l0cum asperi et ingenui animi Romani succedebat, petulansque illud i0culandi genus parum quadrabat in simulatam morum elegantiam. Videntur igitur ab histrionibus vel dia-scevastis illi versus inferiore tempore inserti SSe. 3. Restat tertium exemplum codicibus traditum, qu0d Sane graviorem scrupulum quam duo priores prim obtutu alicui inicere poteSt.
Plaut. Asin. 49l Praesseini ioc nunc diae erim ) nemo etiam me accusavit Merito meo, neque est Athenis alter hodie quisquam, Quoi redi recte aeque putent.
ii . . en prol. 62 et Poen prol. 77 Poen. 2. 110). V. Brix. admen. v. Il3.η praesiseini x princise ni Z persicisci ni in certissima coniectura restitutum a Curion et a caligero diaeerimus Prae- pro quo occurrit etiam praesiscine inservit avertendae fa3cinationi . . . . Putabant enim cum quis impense et ipse se laudar et vel lautar et, ab alio, fascinationis periculum esse cui declinando interponebant praessscine Forcellin. exie. d. atav. a. 878 sqq . Sed
52쪽
In hac scaena Leonidas servus atriensem Sauream se esse simulans expostulat cum mercatore quodam de pecunia
sibi tradenda, quam ille r emptis asinis debebat. Quem
tamen cum variis fallaciis, minis, maledictis adducere non possit, ut ero absente argentum sibi ipsi credat, tandem ad Demaenetum erum secum una ire iubet v v. 488 4U0). Sed ut alia Asinariae partes ita etiam haec scaena et ab
p0uebatur ea vox etiam id quod fugit viros doctos cum quis sibi ipso per iocum obtrectabat cons. Plaut. Rud 461. Praeter nostrum locum uni alto additum est dixerim Apul. 0r. 3, 1 quod dissicite factu erat . . . ratum e83 populo . . . id, prae fascine diae erim, iam quodam modo mihi obtigit. Formam praefascine testatur etiam Charisius 2,l p. 10ὶ Omisso diaeerim quattu0 locis praesis cini, e occurrit Plaut Rud. 46i, itin II 0 Ribb. Afran. 36 Ribb. Petro . 73, si Nous Lati Forment. II p. ;-23. Ad ipsam formam si spectamus, utique cum Hildebrando ad pul. I. c. e0gitari nequit de vetusto aliquo imporativo verbi quod est praefascinare. Inferiore demum aetate hoc verbum invenitur cons. PorphTr. ad Η0r epod. 8, I fascinum pro virili parte posuit, quoniam priae fa 3 ei nandis rebus haec membri dissormitas apponi solet. Charisius . . S. Sic explicat praefascine, i. e. sine fascino quod Graeci βασκαντα c0niecerim αβασκανει vel αβασκαντιος dicunt. Id certe tenendum erit Vocem prae s8cini, e referendum esse ad Substantivum fascinum βασκανια. βασκανιον; vide anteek, tymol. 0rterb. p. 1I70 sqq. Geli. XVI l2 4.). Ac videtur praesis cini aeque ac esperi, crastini simit esse forma locati Va Bue cheler-Windeklide, Lat. Decl. p. 17 . 304; 0ns. Gell. X 24, 8,Μacr0b Sat. I 4, 20 sqq.): haec autem quod uoti0nem mi d a Pe m adscivit et in adverbii fere naturam transiit, non si mirum namque omnino adverbia in Q Xeuntia origine sunt formas locativae cons etiam moda Iem signiscationem forma quὶ: istii tZ, de qui localis modalis p. prisc. 0r Lat. USU in N0V ann supplem. 10. a. 1879J). Illud praestxum prae respondere put Graec προ quod in voce προβασκάνιον sodem habet quibus oculis praenxi Signisseari videtur fori, wey hinweg, ita ut pristina v0 quas St'praestacinum hinise die Leherungi designet quamvis ascinati0ni pr0hibitionem vel propulsationem. Sed cum fascinum non modo signissset Beheaeung, verum etiam Mittet ege Beheaeung, possis etiam ac uti explicatione 'prae- fascinum est fascinum Amutet , quod aliquis r οε fert tamquam propugnaculum fascinationi oppositum. Quamquam cum primigenia signisscatio vocabuli fascinum sit Leheaeung, pri , illa inter- prstatio pr0babilior esse mihi videtur.
53쪽
interpolatoribus et a diaseeuastis est temptata Atque v. 480 483 iam Ussing probantibus foet et Loeme delevit. Finem vero caenae inde a nostro versu 489-503 G00iget Loeme in suspicionem vocarunt. Pronum en in illud no
tandrem, quod . 488 Anis indicatur age ambula ergo v. 490
hoc iussum toratur sequere hac ergo , . autem 503 desideratur praeter cetera autem hoc mirum est, quod post D. II 48 talis omnino sermo adiectus est unde suspicio nata est intestros hos Mersus ad eam quam habemus recensionem postea adiunctos Sse, sive eae priore recensione Sunt repe
tendi sive eae posteriore praef. p. XXIII h)
Quam recte Goset et Loeme de fine scaena v. 488 vel potius v. 490 indicat iudicaverint elucebit ex hoc exem pl0rum c0nspectu: Ι. Eis locis, ubi loquendi formulis sequere me, Sequere hac
simit alter alterum exhortatur, ut eaena Seeum una discedat, non amplius sermones seruntur, sed Statim ambo foras egrediuntur.
1. Atque n0nnumquam alter omnino nihil respondet: Plaut Bacch. 108 sequere hac me igitur me intro in lectum, ut sedes lassitudinem. Bacch. 169 sequere hac me ac tace. Capt. 460 sequere tu, te ut amittam ei rei primum praevorti volo i. Curc. 215 sequere me. 2. Alter se dicto audientem esse verbis exprimit: Plaut. Αsin. 94l sequere hac me, mi anime illigo vero sequor.
i Atque etiam hoc moleste ferimus, quod . 499 Leonida donuo debitorem aliquem nominat, qui argentum sibi adnumerasset, cum iam V. 431- 444 complurium debitorum nominibus fictis sos ori rationes neg0tiaque semper procurar exposuisset. Qu0 eo magis languet, quod mercator nobis quidem novis mendaciis sollicitatur, sed in consilio suo serseverat. 8 N0n pertinst huc Aul. 329 Eum sume atque abi intro illo, et Osillum sequimini. Quamquam ne ii quidem si, qui sequi iussi sunt, in scaena diutius morantur.
54쪽
Most. 85 sequere hac me igitiιr. liquidem stud usquam sedibus apscedam tuis. Pors. 399 sequere hac. Dicto sum udiens.
P0en. II, 1, 54 b02 sequere hac me Sequor In hunc diem
Roliquis huiusmodi locis simpliciter equor respondetur: Aul. 349, Capt. 953, Curc. 70, Pers. 751 Pseud. 10 lyi), Trin. 1109 ). 3. Paucissimis locis etiam alia quaedam adnectuntur, quae tamen commode inter abeundum dici possunt: Plaut Bacch. 499 sequere hac me. Sequor. Melius esset, me quoque una si cum illo relinqueres si Adfatim est. Mnesiloche cura et concastiga hominem probe, Qui dedecora te, me amicos, alios agitiis suis.
Coterum Flecti ei se verba meliu e. q. S. D te caenae clausulam collocavit quod approbandum videtur. Capt. 264 sequere hac redducam te ubi fuisti neminis Miserere certumst, qui mei miseret neminem. auspi-o i eae vinclis nunc intellego eduuspicandion esse in catenas denuo ). II. Ubi vero, cum alter alterum sequi iussit, n0 statim ambo egrediuntur, ibi aliquis aut in scaenam pro diro aut ad alium scaenae locum accedere iubetur '.
l. Illud, qu0 priore loco posuimus, fit in scaenarum initio: Plaut. Asin. 10 Sequere hac egon hae ut satiar 'i Ibi sones Simo et Ballio scaena decedunt, dum servus Pssudulus restans quaedam Secum loquitur. 2 cons. notam proximo autocedentem otiam in Trinummi loco senes Callicles si charmidos abeunt, dum servus Stasimus restat. 'mas vfrba Aristophontes captivus Hegionem squi lussus secum ii sis loquitur, dum foras groditur. ε Plerumque is locis brevitor ratio iubendi redditur.
55쪽
Cist. III, 1, 1 Sequere, mea Silenium, eorum, quorum oportet esse te, Si potiuS, quam mea. Pers. 32 Sequere hac, mea gnata, ne cum dis olentibus. Trin. prol. 1 Sequere hac me gnata, ut munus fungaris
2. In media scaena . . inito iam sermone aliquis in alium scaenae locum concedere iubetur: Plaut. Asin. 48 Bacch. 39 Sequere hac.
Capt. 293 Sequere hac me igitur i). Capt. 373 Sequere em tibi hominem. Curc. 88 Sequere hac, Palinure, me ad fores mi obsequens. Ita faciam. P0en V, 3, 42 1161 Me sequere. Iam dudum equidem
eusio et te equor. In reliquis exemplis sequendi iusso adiungitur nuntiatio affirmativa, eaque interiecta voce fetae plus ponderis accipit. Plaut. Asin. 876 Sequere hac me modo iam suae ipsum hominem manufe8to OpprimaS. Bacch. 83 Sequere hac me ictaeo iam scies. Men. 562 manufesto suae ia=n opprimes sequere hac modo. III. Huic normae a nobis constitutae aliquot loci vidontur obloqui qui tamen ita sunt comparati, ut potius confirment, quam infringant regulam. Epid. b Sequere me, soror hilo. Ego ad vos Thesprionem iussero huc transire . . . t Facile istuc erit. Hic non ei, qui de scaena abituri sunt, Stratippocles
eiusque soror, Sermonem redintegrant, sed Epidicus servus decedentes paucis verbis pr0sequitur brevi responso dato Stratippocles cum sorore intro abit. Prorsus eiusdem generis est Poen. I, 2, 194 406 Sequere me soror. Itque audin' e. q. s. delphasium meretrix iubet Anterastylem sororem secum una ire, sed Agorastocles sorores iam abeuntes cons. v. 408 atque audin' respice. retinet eisque mandata quaedam dat.
56쪽
Capt. 449 Sequere me, viatici ut dem a turpessit tibi Eadem opera a praetore sumam syngraptium. Quem syngrus ιum i Quem hic ferat secum ad legionem e. q. S. Etiam . l. alius atque qui sequi iussus St, Sermonem interr0gando Quem syngraphum ' producit praeterea autem in fino colloquii iteratur sequendi iussum v. 460 Sequere tu, te ut muttain).Merc. 952 Sequere sis it equor. Clementer quaeso caloes deteris. Audin tu' e. q. S. Ubi ipsum illud silees deteris significat ambos statim de eaena esse decessuros. Accedit, quod is ipse, qui sequi
iussus est, alterum stimulat, ne esset uv. 954 sq. Nam nunc
Mihi, nisi ut erum metuam et curem, nihil est qui tergum Hyam. Hic Phaniscus puer Theopropidem senem sequi recusat: eri enim iram se timere dicit Theopropides autem hunc Scrupulum puero e animo evellere studet. Quod igitur scaenae finis paululum differtur, non est mirum. Similis ratio cadit in
Bacch. v. 87 Marium, et sequere illa minume. t Quid ita r
Ubi Bacchis meretrix, cum Pistoclerus adulescens eius invitationem respuat, in precibus suis perseverat, ut tandem adulescentis animus flectatur.
P0en V, 6, 29-34 1366 sqq. Sequere intro, patrue mi, ut festun dieni Hubeamus hilare hunc huius malo et nostro1 Deest hic versus in codd. ii in cod. nonnulla verba legi possunt. Sed Gepperi Plaut. Stud. I p. 77 a Ritschelio discrepans hasceruero sibi visus est: et sequere hac me. 8 Quas uncis sunt inclusa supplevit 1isebi Parerg. p. 453. conf
57쪽
bono. Mutum valete . . . Nimo Si placuit, plausum postulat comoedia. Scaenae Xitus hie e paulisper retardatur, quod histrio exacta comoedia' spectatores valere et plaudere iubet. Nostro vero Asinariae loco retardationis causa est nulla. Quae cum ita sint, Plautus sin versibus 491 sqq. sine dubio scaenam non finivit. Sanemo et hoc in modio reliquit, utrum e priore recensione, an ex posteriore repetendi sint illi versus. Sed eo ipso, quod p0st indicatum scaenae finem uv. 488 490 ei collocati sunt, posterior origin videtur c0nfirmari. Accedit, qu0 quibusdam sermonis proprietatibus suspicio m0vetur. Ac primum animadvertendum est a priscis script0ribus coniunctivum diaeerim nullo alio loco voci quae est praes8cini, e esse adiectum. Apuleius demum semel p0suit praefuscini non praessotni diserim ) vide supra p. 47 sq. not. 2. Praeterea nescio an vox quae est fortasse uv. 493. 499 502 numquam a scaenicis in hunc modum abs0lute i. e. nuli verbo adiecto posita sit '). Atque a Plaut etiam hae locutiones alienae videntur:
capitulum hoc ego' v. 496), secunda alicui facere v. 496), aliquem eae alio percontari v. 503ὶ Adde denique, qu0 ver
sus 492 et 50 iustis numeris carent. - Ceterum ae versus de quibus quaeritur a Plauto esse script 0s ne hoc quidem p0sito coniunctivi diaeerim ratio legi a n0bis constitutae repugnat. Nam si subtilius in rem inquires, locutionem quae est prae Ascin diaeerim multo pr0pius ad optativam sententiam quam ad affirmationem modestiore m0do elatam ae-1 D duplle Poenuli exitu vide oetetit et LoeWil app. crit1cum. 2 Possis obicero Apuleium ab ipso Plauto hanc locutionem deprompsisse. Sed hoc tempore constat puleium in elocutione emugenda plura sumpsisse de vulgari illius aetatis sermone, quam a priscis cristoribus. Vocem autem quae est praefascine ab his mutuatam non esse inde strmatur, quod etiam Hetronius, gravissimus vulgaris latinitatis
. In Ennii reliquiis vox fortasse numquam invenitur.3 Alibi aput ita usurpatum invenitur cons. Loren ad Μ0St. 244.
58쪽
cedere invenies. Nec enim subest hae notio Dies duretego nute ich etsi tu oh unberi en sagen, sed potius: Diesiounsohe ich elat unber en' u sagen sive mochte te dies betz unberi en sagen ursent m liceat mihi p. dicere: cons. quae infra de locutione pace alicuius dixerim proferentur. Sed paulo accuratius rem perSequamur. Ac primum quidem adnotandum est a iis a m personam
coniunctivi potentialis saepissime significare l0quentis animum ad aliquid esse propensum ) spectat igitur . . paenedixerim Tac dial. 32 aliqua ex parte ad coniunctivum volentis. Qua in re deprehendimus fines appetendi volondi ot intellegendi iudicandi in mente humana parum
firme et distincto constitutos. Ac n0stro quidem loco vel clarissime elucet optativa vis sententiae Leonida enim servus quae de se ipse praedicaturus est contra fascinationem praemunire vult propterea ad infaustum omen avertendum
optat, ut omnis invidia verbis absit. Nec phrasis quae est praejiscine diaeerim analogis exemplis caret: nam aptissim comparare licet illud face alicuius
diserim ). Veluti apud Ciceronem Tusc. , , t 2 legitur: Bruti ego iudicium, et o tua diae erim, longe antepono tuo i. e. moges di es mi nichi libetne imen Ohne di eunuhe reten i reo enst. Reapse autem hanc locutionem optandi vel omnino volendi noti0ne praeditam fuisse lucu-
8 Prasson quidem sis mima Peam est string l. s. s. g. 642 hoc modo ponitur exceptioni loco est . . lc. of . , . perfectum metum rectum, opinor, vicemus dnnen i nenneni sane notandum est
β Conf. Clo. p. ll. 8 d. r. Ι 17 76, ad fam. 7, 17, , d. eg. 3, 15, 33, d. lv. 1, b, 2b, d. at 3 Velis l. l, ,2. id etiam Wytten-bach ad Cic. d. leg. p. 488 ed. Creug. Praesens legitur . . Cic. p. Μarc. 2 4 hoc pace dicam tua. Conforre licet Ter Eun. 466 pace quod stat tua: ibi qu0quo sententia est optativa. Similem saltem vim adscire mihi videtur coniunctivus dicam, quando ad locutionem deum virtute per parenthesin dicitur Brix ad Trin. v. 346j.
59쪽
lenter apparet ex hoc disticho: Lutat Catul. p. etershist fragm. d. mai. p. 192,l3 Cic. n. d. I, 28, 9 ) moemihi liceat, caelestes dicere vestra Mortalis visus pruchrior
esse deo. Patet verba quae sunt mihi liceat p. v. dicere esseolroumlocutionem simplicis enuntiationis p. v. diaeerim vel dieam).Ιam quo magis confirmetur n0stra explicandi ratio, videndum est, num praeter illud diaeerim etiam aliorum verborum perfecta pari modo in ptando sint posita. Atque Luebber quattuor adfert exempla Plautina' Cas. ΙΙ, 6, 47 utinam tu quidem . . . ista in sortiendo sors delicuerit;
P0en. III, 6, 4 799 apsoessit. litinam hinc abierit malam
crucem. Duo reliqua exempla in nostram rem eonvertere
fortasse non licet serieris Men. 295 et serierint Stich. 38b): vide supra p. 20. Sed nescio an uti liceat hoc loco Plautino: Rud. 662 nimis elim improbissumo homini malus
edentaverint. Nam coniunctivus edentaverint non pendete verbo velim, sed est coniunctivus paratacticu S. Accedit hoc exemplum di monerint ab indic. 1noni meliora atque mentiam averruncassint tuam ). Quibus exemplis dubitanter adiungo hoc: est 3bl, 10 e precat augur. bene sponsis beneque volueris vide uebber I p. 32. Ex posterioribus autem script0ribus Catullus hoc exhibet: Non itam divi, vera gemunt, iuerint 66, 18). Ac ne a Cicerone quidem plane alienus hic usus; 0nf. Phil. XII, 6, 14 quod di omen sterterint ).i Cons. Ommsen 0m Gesch. Π. p. 442 not. ''2 Pleniorum sollicet in eram formarum multo frequentiores sunt formae in sim Luebb. I p. 30 Brix admen. v. 295. Cons etiam ue- cheler, prop. Iguv. lustr. p. 37 commiscent usu antiquissimi perfectum optatio et praesens saepi88ime vetantes, saepe optantes et precante3.' Α quo scripta sint haec frba dubium est nominantur Pacuvius si uelitus vid Neu II 48l, Lusbber I p. 32.3 Vlde Drasgero p. 3ll. u tamen errat de formis Mideris, ii, -itis quas pertinent ad futuri exacti indicativum cons. Madvi l. s. S. p. 2.
60쪽
Ε eis quae eXp0suimus intellegitur primum verba quaesulit praefiscini diaeeri,n a Plauto orta osse non videri, deinde diaeerim non tam ad potentiale genus, quam ad optativum
Loci, quos adhuc tractavimus, codicum memoria traditi sunt. Praeterea nonnulla exstant exempla, quae a Viris doctis coniectando in textum qui vocatur sunt inlata. Quibus non plus iuris esse concessum quam illis, nunc est probandum.
1. Plaut. Mil. versus 332 inde a Camerari in editionibus sic legebatur: Me homo emi deterruerit quin e sit in his aedibus. detere uti Cm, deteruti B. Nunc recte a recentioribus edit0ribus Brixio, Ussingio, Ribbecki0 recepta est coniectura Maurit limaupi ind. lect Ber0l aes t. a. 866 p. )deterrebiS. 2. Trin. 1023 Quorum unus surripuerit currenti cursori solum.
Sic Hermanii Quorum eorum libri surrupuit B, jur- risui CD Quorum eorum unus surpuerit Lindemanti Coll. Liv. VIII, 7) Quorum hercle unus surpueri Ritselit Quorum eorwn defiaas ad Reis schol lat adn0t. 379 coli. Plaut. Cist. IV, 2, 23 et Ter Andr. III, 2 8 . Quorumne Κ0ch.
Utcumque iudicamus de versus initio instaurando, hoc unum certe tenendum est indicativum unanimo librorum consensu confirmatum non esse mutandum in coniunctivum perfecti, quippe cum repugnet usus a Plauto constanter Servatus. Vocem quae est unus plerique ita acceperunt, ut 8Set
h. l. . Sed mihi quidem . l. propria eius vocis vi numeralis deminui voti videtur. id quod indicat singularis
De numeris qui sunt . . in forma surrupuit cons. en. 138 pallam surrupui dudum domo. Ceterum scribere licet etiam surpuit. Qua de forma cons. Ritschi Prol. Plaut. p. 9 sq.)