De ellipseos usu Lucianeo

41쪽

Dieat quis ui dii Mesui de rat. ue re vera dieit i inperat,

quamquam δοκέω, si idem valeat quod videri eum dupliei nominativo sine inlinitivo saepius omΡ0ni notum est, tamen idem seri 90sse in δε υβο , qua in forma Vi est desternatur, exemplis dimeti comprobatur.

In medio relinquendum est, utrum imporativus ortis an indieativus

In talibus ex sententiarum tenore dijudieandum est. Imperativus potius intellegendus est, si imperativus antecedit vel equitur, velut Pisc. G2 1 619) Ἀλις cis Ι&ρρησιco In rij αγρος , λ καί TQ GO ou T .

Ellipsis infinitivi ναι.

Ellipsis infinitivi sypti in orbis putandi o Dii αι, ἶticu, δμω nulla est. Sin si in his verbum et, re deest, velut is aec. 21 2 819): ζύν κριTῆς δικmorερος oξειεν et Tot et in γέισθαι τινέ φίλον, non e ollipsin missum est, Sed tenemus, ut jam supra diXimus, Strueturam duplicis nominativi vel aestu sativi. Verba illa putandi sola satis sunt ad nomen praedicati eum nomine Subjecti conjungendum. f. Matth. gr.

42쪽

Itoni in justa causa articipium in particula ora desideratur, quamquam in odostri oratione cum e conjungi Solet. o. gr. De Sacris. 3 1,528): τι Dic δε οἶμcu κ αὶ ὁ ρυσης πισο μενος με ἱερευς καὶ γερων κ αὶ

In Dial. mar. 11,2 1, 317 varietas lectionum optimorum odicum eXhibetur: hun γαρ πλησιον πο ων B, i. e. Vindobonensis 123, ον omittitur in ' i. o. Mareiuno 434, praeterea in C F M. Fides odicum B of O eadem fer ost. Itaque oditores jure eonsuetudinem uetani participium is, longo plurimis l0eis ad D ra Dio adicientis Secuti sunt. Tvγχύνω Cum partieipi , ων conjunctum est his locis Dial deor.

Diat.

43쪽

010120500000Verhum εἶναι, non Osulta, Se praedicatum, miSSum St.

ἐστί miSSum. Vocula ἐστι, quae praedicati loco est in univerSum multo rariuSomittitur quam copula ἐστί. Saepius autem apud Lucianum ac plurimum quidem in adverbiis loci eam deesse vidimus. Cuius rei causa videtur eSSe, quod haec adverbia crebro usu idem fore valent, qu0d adjectiva indeclinabilia atque ita factum est, ut ἐστι in eis paene magi COPHlae quam verbi vice fungeretur.

ἐστι in adverbiis loci omissum Dial de0r. 9, 1 1,227) ὁ α --. Diat mar. 6,2 1, 304):

ἐστί in adverbis loci,

quae SubStantivo cum praepositione conStituuntur, OmlSSum.

in adverbis loci

in adverbis temporis

44쪽

in adverbis modi

h ir omiSSum, ubi idem St, quod ζωρεστι, ἐξεστι c. ni. Hoc genus ellipse08 maxime inusitatum est neque faelle apud alios

45쪽

Ellipsis Verhorum.

Quo plus naturae praedi ii in verbo est, eo minus per ollipsin omitti p0test. Si totum praedicatum verbo continetur, iiiiiii Iunino non potest. Nam quomodo Sententia naseeretur, si id quod idendum est plano silenti praetermitteretur P Quonam ingenii dumino id divinaremus: Ex qua re facile intelligitur eur in anteeedentibus ellipsin

eopulae equentissimam, multo autem rariti Verbum Dici, Si raedi-eati munere fungeretur, oesse viderimus. Eadem de ausa verba quaesivo aetionem sive statum signiseant, otiati rarius absunt quam prae- diealum εῖναι.

Eo fastilius desunt, quo minus noeessaria sunt ad praedicatum Onstituendum et quo Deilius ex ea parte, in qua gravior vis inest, veluto adverbio quodam vel objecto Suppleri possunt. Talia sunt verba dicendi, movendi aliaque, quorum ellipsin ill- mannus ' quippe quam Pro Vera non habeat, omissionem voeat. Sed iniuria hane ab illa separare nobis videtur. Nam integritas grammaticaeausa est, qua ista Verba Suppleri cogamur. Verbum omissum subauditur ex suo adverbio vel obj0eto. Quod stoe verba faeilius monto adieiuntur, quam quae in roverbii e gr. ν τὴν Ἀθηναν deSunt, OS Ommovere non potest, ut in illis ollipsin exstare negemus.

D sellipsi impurativi ἐν

vide ea, qua infra de ollipsi imperativi leguntur.

Soquitur ollipsis verbi λόγω,

46쪽

καὶ Σκυθαις.

47쪽

Exemplis, quae sub titul l et 4 leguntur refutatur Phil. Butt-

mannus, qui gr. gr. 150 enSuit Structura Dcoaco - ιλλα καί tantummodo sententiam negativam exprimi contra Driora assirmativam . Accedunt ad exempla uelanea ex veterum scriptorum libris Demost h. in Midiam p. 18, 12 o γι ρ πως ν ou νβριζεσθαι DVO τανται Tαῖς iii Dcci ci εσθε χρῆναι αλλα κ& ί te. Dem. hil. IV. P. 142 καὶ προσηκε ro oro v o DX πως ο ξ πυλι δώωσιν αε ελέσθαί ra' 'λλ' εἰ καὶ Ἀηδεν η ro Dro9ν, αλλοθεν σκοπεῖν, πως te Vigar. l. 432). In exemplis sub titulis 2 3, 5 particula o Supplenda videtur SSe, sed videtur tantum ei, ut illa altera Structura e Voculi ou υνον - αλλὰ ti composita animo obversatur. Explicatur harum formularum, ex quibus 2 et 5 maxime legentem flendere p0ssunt, tota ratio ellipsi verbi λέγω, quae in eis St. c. n. de Sult. 79 2,310 oρχοι νειοί γε cevrce οἱ DγενωHem κccὶ

Intellegendum est Silentio rase termitto ro ἰδεῖσθcti, Sed etiam Superbia elati sunt. OD ortio praeterii ni formula est, qua fit, ut Se siens sententia Valde prematur. Quo modo hoc unum exemplum, eodem omnia, quae sub tit. 2, 3, 5 leguntur, Xplicanda Sunt. 6

48쪽

Ellipsis verbi λεγέθ, ubi ιο νον deSideratur.

συνεγενετο.

Quaeritur, num in his vera ollipsis vocis ιόνον sit. Atqui illud quidem certum est, quod noti quaedam, quae idem fere valet, ac ιιόνον his locis abesso non potest. Nam Si cogitando quidem eam non Supplemus, sententia prioris membri enuntiati in contrarium vertitur se sex affirmativa in negativam). Exemplum enim in Demon. vii sine dubio sic intollegendum est: Non solus Agathobulus nec Demetrius nec eo- tori soli Demonaetum impulerunt, sed omnes illi. Itaque orto et Agathobulus se colori impulerunt. Si autem notionem, quali QS Sol VS, non subaudimus hac habentur Non Agathobulus neque ceteri impulerunt. Quod do prior exemplo diXimus, plane idem ad alterum ortinet. Etiam huius prius membrum non subaudita tali notion qualis est μονον in negativum mutatur. At neceSSariumne est hanc Oeon ipsam Supplere an alia notio, quae idem valeat, substitui potest Struetura οὐχ πως - λλὰ καί doeos, quid intellegendum sit. Quae ollipsis in hae oadem in illis obtinet, dicimus ollipsis verbi λεγω. Qua voce Suppleta prius, quod ex Lucianei attulimus, exemplum Si legitur: o λεγω Ἀγαθο-

βουλον, μὰ o Anu τρίου te. πεγειραντων ἀλλὰ πασι μεν συνεγένετο-υToις, alterum te δίκαιον ουν, o λέγω usi ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ γρύuustri τῆς πείρας ἔχειν vλακον. Verbi oo λέγω Significatur: non multum tribuo his, illa vero gravia SSe atque magna, quae Sequantur.

49쪽

In tribus, quae OStrem loco Sunt, Xempli ελεξας e sequentibus suli plendum est, id quod rarius fit, ideoque dignum est, quod rematur. EX antecedentibus λεγειν subauditur in Dial mordis. 9, 1 3, 301):

Dii Mesnil in his supplet aut λεκτεον aut εσειν Pro αληθες ἐστιν. Mihi quidem λόξας subaudiendum esse videtur. Nam Lycinus ab Hermotimo id, quod jam antea dixerat, confirmari Vult Sc. Se aDientiae Stoicorum studiosum ei Se applicariSSe.

Ellipsis verborem eundi.

Simili modo, qu0 0x Jό in adverbiis odi vel substantivis cum praepositione locum indieantibus omittitur, verba quoque movendi Vel eundi desunt, si ex adverbiis loci subaudiri possunt. Exempla Peregr. 4 3,329 ob γα τύ τελευταῖα Fia ΠεJoκλης εἰς Τους Ἀθα-

Sequimur in hoc exemplo Jacobtigium, qui Iuι, quod odie ἐν neque vero codd. AD D II XJliberetur, non in textum recepit. Ac Sine dubio Lia vel omnino verbum movendi in talibus omitti potest. Quodex Xemplis a Jacobi igi et Fritgsellio ad hune loeum adhibitis et ex eo, quod O e Lueiano saepe attulimus, apparet Fides autem codicis P ceteros D li non adeo superat, ut Ogamur lectione eorum Per Se Probabiles neceSSario abicere, si aliud sunt atque in I Deinde

50쪽

intelligitur, facilius verbuua, quod subaudiri possit, in uno codice adscribi, quam in quattuor, inter quos optimi Sunt, omitti. Ad ne id quidem, quod Fritgsellius dicit, futurum verbi post d, γλ ωrcu deeSSe non OSSe concedendum nobi videtur. Cur quis non post futurum , , narrabit hic tibi' pergat , ,ego autem eo ad arcem , ita ut a futuro ad praesens transeat Neque si lii futuri temporis vi praeditum P0S Jι γήσεται mittitur, dimculta est. Cur non post prius futurum futurum alterum fauile mente addere possumuSP

Verbuni movendi etiam Pisc. 49 50 1, 61 7 et 1 618 desidoratur.

τ/ῆς τρας, 48 1,6 16 subaudiri potest. Vera ollipsis in his est