Godofredi Hermanni ... Obseruationes criticae in quosdam locos Aeschyli et Euripidis

51쪽

au teni φθονον id est ' quod Latinis Derea inuidiam. Pindarus Istlina. IV. 53.

Itaque hic erit loci Aeschylei sensus: saciet deus in sidiam filiabus Danai propter caesa

sponsorum corpora, eaque inuidia Pelasga terra Iaborabit. Hinc apud Horatium ΙΙ. Carm. 14. Danai genus infame. Δεοεξεται Πελασγία autem ut apud Euripiden, Herc. sur. 1 O 1 6.

το τε μῆ, περισαμοτατος καὶ α στος Ἐλλαδι, των τού Δαναου παιδων. Bestat denique alius in Prometheo IOCris, qui emendatione videtur indigere. Nam quum Prometheus, nillil Iouis minis Perterritus, quosvis cruciatus se perpessurum ostendistet, Mercurius eam manifestam esse insaniam his verbis dist V. 1O62.

52쪽

o C A P. III. 41

τοιαδε μεντοι των φρενοπλήκτων

τι γαρ ελλείπει φινὶ παραπαίειν; ει δε ταδ' ατι χετ, τι χαλα μανιων. Quam Iectionem, a Brunkio inuentam, Schii Zius recepit. Nam in libris legitur εἰ ταδ' ευτυχεῖ, Vel, εἰ ταδ' ευτυχῆ, vel εἰ δ' ευτυχῆ. Et autem Brunicias pro επεὶ dictum putat, Vt haec sit horum verborum sententia: et quum ita imfortunatus sit, quid remittit de insania 8 Quae equidem tantum abest ut dicta a Mercurio esse Putem, Ut ne potuisse quidem dici contendam. Primum enim mirum foret, si in Iloc loco, in

quo, omnium animis crescente rei atrocitate

commotis, nihil tenuo et languidum admisceri debebat, tam exilem sententiam omnique viet neruo carentem adhibuisset. Nam quid tandem erat, quod haec non , Ut Caetera, grauiter, PIene, Ornate enunciaret, sed ratiocinationis quadam formula, eaque satis incpta, Comprehenderet 8 Nihil sane attinebat, haec, quae sponte quisque intellecturuS erat, adiicere, εἰ δέ ταν απιυπῶ, praesertim tam eXilibus expressa verbis, Omnique destituta ornatu. Deinde vero ne potuit quidem haec dicere. Nam quae

53쪽

tandem haec argumentationis Concludendae ratio est, qua id, quo quid probandimi est, non tamquam ecticientiae aliquo nexu Coniunctum Cum eo, quod probandum est, assertur, sed ut plane diuersum quiddam et nihil commune cum illo habens adiicitur g Atqui id factum volunt ob Aeschylo. Nam quum docere deberet Me Curius , insanae mentis esse Prometiaevin ; nam quum tantis malis premeretur, nihil tamen deferocia sua re n1ittere: nunc eum sic loquentem inducunt: insanum esse; si Vcro tanta calami tate Urgeretur, quid eum remittere de insania Z Uaec quidem nemo erit, qui nobis pro Aeschyleis obtrudat. Quare alia ratione huic loco vim suam atque elegantiam reddere studebimus. Etenim videat mihi aliquis, quam praeclare omnis procedat oratio, Ienistiiria in postremo versu mutatione lacta:

Talia quidem, inquit, considia, tales sermones insanoruni sunt: quid enim huic deost ad insa-

54쪽

C A P. III. 43niam 8 quid his perterritus est g quid remittit de furore suo g Tοι δε enim pertinet ad mala, quae ipse Prometheus sibi euentura modo dixerat, quibusque nihilominus obsistendum decreverat. autem, ut Homerus VI. Iliad. 467-δ' ο πάῖς προς κολπον ἐυζωνοιο τιΘἡνης iεκλινθη , πατρος φιλου cxkιν ατυχθεις.

55쪽

C A P. IV.

, Coniecturae quaedam in Aeschyli Astem eontra TMbas. Aeschyli tragoedia, quae Septem contra Τh bag inscripta est, tot tantisque.splendet virtutibus, ut merito Aristophanes, homo acutissimi iudicii, in Ranis v. 1 oz1. Aeschylum ita dicentem introduxerit: .

του Ἐπτ επὶ Θηβοις o Θεασαμιενος πας αν τις ἀνὴρ δαῖος εἴναι. Nam siue delecti uri et artificium in actione, siue grauitatem in moribus, siue subIimitatem et vehementiam in sensibus, siue magnificentiam in descriptionibus, siue in dictione denique copiam atque ornatum requiras nihil est harum rerum omnium, quo haec fabula non eximie sit atque adnitrabiliter instructa. Quo magis dolendum est, plurimos ex iis ipsis Iocis, qui maximo sunt ad animos commouendos facti, foedissimis scripturae vitiis contaminatos esse. In quibus quum nonnulli sint, quibus vim

56쪽

C Λ P. TU. . 45 suam et Veterem nitorem restituere posse mihi videar, de iis hic, quid sentiam, explicabo. Ac V. 218. haec leguntur:

τοὐς αλουσης πολεος εκλείπειν λογος. In quibus nemo non Videt, τους corruptum esse. Nam εκλειπειν sic simpliciter dictum longe aliud quiddam, quam quod hic requiritur, significat. Ac Schulgius, deserta ratione suioliastae, τους τῆς ἁλουσης πολεος Θεους iiingentis, Iugendum esse coniecit, αλλ' eυν Θεους αυτρυς ἀλουσης πολεος ἐκαριπειν λογος, Iinc sententia, atqui ipsos deos dicunt capta Vrbe excedere. At Vero et hoc αυτους Vim sententiae magis infringere, quam augere, Vide lux, et hic usus Verbi λλειπειν cum geni tuo

57쪽

OBSERVATT. CRITI C.

coniuncti, quod accusativum sibi postulat, d monstrari debebat. Equidem non dubito, quin 1llud τους e sequenti vocabulo ortum sit. Quare ita scribendum puto:

Quae emendatio ex eo genere est, in quo sinibΙium exemplorum commemoratio et inutilis et inepta foret.

Aliam non minus certam emendationem iam prolaturi sumus in iis, quae leguntur V. 314. ααδ' I πολιουχοι ΘεοJ, τοισι lan εξ οπυργων ανλολετειραν και ταν es υρπλον μανεμβαλοντες, αροισθε

Vbi quid tandem hoc est, ἀνδρολλειραν καὶ ταν ίιο πλον πιαν 8 Quo quid potuit non modo ad Vim poeticam languidius, Verum etiam ad sententiam et grammaticam rationem falsius

58쪽

dici8 Non est dubium, quin ita scripserit Aeschylus:

de quo Ioco cap. XI. metur. Porro V. I, 7 I. semichorus ita dicit:

59쪽

Quorum Versuum VItinius nihil potest at Iud continere, quam etiam Eteoclem festinanter accedere. At, si quis in eo versu sensus inest, is plane contrarius est. Quare Schutrius, ουκ in ρυν mutandum censuit: qua quidem mutatione disti cultas, quac in Verbo απαρτιζει inest, non videtur sublata esse. Quantumuis enim audaces Aeschylus motaphoras adhibere soleat, hoc tamen, απαρτιζειν ποδα, tam non modo obscu- Tum, sed etiam ambiguum est, ut facilius alia quacuiS, quam accelerare podem significare possit. Melioris lectionis vestigia habet liber Guellarbytanus, in quo est,

σπουδη δε καὶ τουδ ' ου καταρτιζει πρδα. Neque enim dubito, quin eX hac lectione prope nulla mutatione lacta verum Et genuinum verbum Aeschylo restitui queat. Ita enim Ic-gendum est:

σπουδή δε καὶ τοὐδ' οὐ καταργίζει ποδα.

Cupiditas, inquit, nc huius quidem pedem retardari patitur. At hoc nimirum audax lacinuS est, nouum Vocabulum, et quod alibi nusquam occurrat, AeschγIO obtrudere. De eo

60쪽

' o A P. . IV. q. vero solliciti sint isti, quibus una salus grammaticorum libri sunt. Quid est enim, quare, quum ad analogiae auctoritatem summa lectionis probabilitas accedit, damnanda censeamus vocabula, quibus nihil nisi aut alter locus, in quo reperiantur, aut testimonium grammatici alicuius desit 8 Ac καταργεω quidem notissimum vocabulum est, pro quo nos Aeschylum κα- usitatissima forma, dixisse existima.

V. 393. seqq. Iocus Iegitur elegantissimus, qui quum leuiter corruptus esset, Vereor ne Crbticorum opera nihil lucratus sit. Verba, quibus Tydeum morae impatientem nimcius d scribit, haec sunt:

τοιαυτ αλυων ταῖς σαγα ς ποταμίαις, μάχης ερων 'θιππος δ' ώς κατασΘμαίνων μDει, οςτις βοην σαλπιγγος Ορμαίνει μένων. Quae quum ita correxisset Brunkius, ut maiore distinctione post Vocabuliun ποταμίαις posita, reliqua e cod. Reg. Λ. sic scriberet,