장음표시 사용
702쪽
Deo, in seipsa, in nobis. In Deo vita immutabilis, in se ipsa
substantia commutabilis , in nobis similitudo rerum imagina-hilis. Verbi gratia, lapisin se ipso est substantia mutabilis, quia in calce commutabilis, in nostra cogitatione similitudo Iapidis, in arte Dei essentia interminabilis, vitae durabilis. Cum enim artifex domum facere cogitat, iam domus in ipsa arte vivit, quam postmodum manus aedificat. sed illa quam
manus erigit, corruet . Illa vero quae in arte vivit, permanet.
Nihil quippe a Iiud est ais, quam anima, R anima nihil aliud est quam ars eius, &ars eius nihil aliud est quam ipsa vitai sic Verbum Dei nihil aliud est quam ars eius,& ars nihil aliud est, quam ipsa vita, & in hac cuncta immutabiliter permanehunt, quae in substantia sui mutabilia deficiunt.
Fratres . Cum euidens ratio idem Verbum cum patre,& Spiritu sancto, unam& indiuiduam substantiam inexpugnabiliter probauerit, quomodo solum incarnari potuit Si enim a Patiis & Spiritus sancti essentia est separatum, &sic si gula iter in substantia non est indiuidua, quae potuit pati separationis discrimina. Magister. Sicut sempiterna virtus diuinitatis per ea quae facta conspiciuntur, potest intelligi, sic hoc profundum mysterium & occultum , per ea quae in nobis geruntur ration Pei scrutante poterit inspici. Notum est enim, quod humana mers verbum communis locutionis ex se cogitando gignit, de idem verbum in mente Sc in memoria simul una essentia existit. Cum vero mens verbum suum alijs innotescere cu-
Pit, cum eadem cogitatione, quae nihil aliud est, quam verbum suum, & cum memoria disponit, quod idem vel bum corpus vocis induit, Ec auribus audibile ,& cordibus audientium visibile procedit, & etiam literis corpus suum ligari, Sc. ideri permittit, & tamen inuisibile manens, de essentia meniis , & memoriae non recedit. Non ergo mens neque mem
xia, sed solum verbum singulariter sonuit per corpus --
704쪽
εῖ reis sensibile , 5e tamen inseparabiliter mansit in essentia men iis, & memoriae inuisib ile. Sic summus Pater Verbum suum seipsum cogitando genuit , quod in Patris & Spiritus sancti essentia simul coessentiale subsistiti sed tamen nec Pater nec Spiritus sanctus, sed solum Verbum , quod est Patris Fili singulariter humanum corpus induit, se hominibus sensibile exhibuit, corpus sumptum indigna pati permisit, &ipsum inseparabiliter in essentia Patris, δc Spiritus sancti inuisibile ,& impassibile permansit. Fratres. Qua autem similitudine amor Dei spiritus famictus Dominatur λMagiser. Dei essentiam dixi esse vitam i vera autem viata se vivere intelligit, Sc si se vitam intelligit, se utique diligit. Dei autem vivere , intelligere, nihil estaliud, quam existere. Dilectio ergo Dei est vita, Se vita est spiritus. Et quia Deus petr dilectionem cunctis esse, vel viuere tribuit, idcirco Spiritus nuncupatur. Ideo autem sanctus additur, quia cunctarer eum sanctificantur.
Fratres. Qualiter probatur hic Spiritus a Patre, & Filio procedere Magister . Nihil aliud Spiritus sanctus, quam amor Dei intelligitur, unde Deus charitas dicitur. Constat autem quia Pater Filium, ut seipsum diligit, Se item Filius Patrem tanquam seipsum diligit. Vita namque diligit se sapere, de iterum
sapientia diligit se viverei vitae autem Sc sapientiae probata est una essentia esse. Igitur dilectio , vel amor, vel charitas,
quod est Spiritus sanctus, in substantia Patris & Fiiij coesset
rialis existit,& ideo ab utroque aequaliter procedit. Fratres. Si Spiritus sanctus Patri Se Filio coessentialis existit, quomodo ab indiuidua substantia separari potuit, cum in specie columbae super Dominum, vel in specie ignis super Apostolos.
Magister. Sancti Spiritus substantia non in columbam ' vel
707쪽
708쪽
G solio Consantino Roma rum Imperatori I tu iri salutem. O c.
Oratorem tuum nobilem virum Andronicum Brientum Leonardum, quem ad nos serenitas tua misit gratissime recepimus , & Iectis litteris tuis, ipsum gratius audiuimus . Nam gratissime & prudentissime omnia sibi a tua serenitate commissa seriosius explicauit, intelleximus tum verbis suis, tum ex litteris quas animi tui testes , ac desiderij misit ad promul-g-ndum decretum unionis in uniuersali Synodo Florentiva Promulgatum. Intelleximus praeterea quibus impediaris no hoc tuum desiderium compleretur . Cogitauimus, & cum venerabilibus fratribus nostiis Sanctae Romanae Ecclesiae Cardunalibus saepe consultauimus, verum inpedimenta illa tantae retardationis verisimilia esse videretur, ut nisi nouitas eXaltationis tuae ad Imperium moram illam verisimilem effecisset, credidi siemus, tam per Oratorem tuum, quam per litteras, magis quam rebus satis factum iri. Accipe igitur charissime Fili, quae dicturi sumus, tanquam ab amantissimo animo, quem vere& libere te alloquentem deputa . Nam nos minime versamur in dubium, Ioannem Pasaeologum tibi in imperio
710쪽
pro data sibi a Deo prudentia, hanc rem ad selicem consummationem perducere potuisse. Veruntamen cum ille nimis cogitat hanc rem temporali statui suo coaptare, de medio subtractus est . voluit diuina prouidentia te successorem suum sibi in imperio subrogare. Serenitati nunc tuae prouidendum est, ne rem diutius protrahendo, emciaris consois reatus &poenae . Nescimus si dolose, si religiose de Christiana religione cogitamus in regno caelorum locum dari posse ijs qui a christiana unitate dissentiunt. Nam de facto primario, quoddam exordium Christianae religionis est Symbolum profiteri, in
quo unam Sanctam ,& Catholicam confitemur Ecclesam. quae Prosecto una esse non poterit, nisi unius capiti omnia eius membra respondeant, quo dirigente , & vicem illius aeterni Pontificis obtinente, qui rernat in Caelis, necesse est illius membra, mystici corporis membra, ad sua ministeria moueantur: ut si recte cogitare velimus, quod duos principatus smili serma uiuentes, tamen proprijs Regibus, etiam Imper toribus seruientes, unum non esse permittet imperium. Intelleximus enim diuersi status Imperi j inde prodire rationem, quod diuisa capita sbi non subordinata, sed quasi de potestate contendentia unum esse non patiuntur Imperium. Ex quo facillime datur intelIihi, unam non posse Ecclesiam contici ex ijs, qui uni capiti: subesse recusant. Nec aliquid est, quod ita evidenter vel politice vel Impeiij arctuat unitatem , quam quod unitas Principatus. Nec unica forma, vel finis unionis diuisis Principatibus possunt esse communia . Vnionis
autem motor emciens, vel ductor supremus ex necessitate
unitum arguit P incipatum. ergo omnis qui unam confitetur Ecclesiam, quae in toto orbe diffusa est, oportet ut unum agnoscat caput totius militantis Ecclesiae, cui parere, &obedire teneatur.Illum recognoscens etiam Pontificis Iesu Christi Domini Nostri vicem tenere in tertian cui parere necesse sit. ergo