장음표시 사용
91쪽
quaedam, et graviora crimina non a quibusvis, sed a l) summis
dumtaxat sacerdotibus absolverentur : unde 2ὶ merito pontissem maximi pro suprema potestate sibi in ecclesia universa tradita, causas aliquas criminum graviores suo potuerunt poeuliari ludicio reservare 3 . Neque dubitandum est, quando omnia, quae a Deo sunt, ordinata sunt, quin hoc idem 4ὶ episcopis omnibus in sua cuique dioecesi, in aedificationem tamen, non in destructionem liceat, pro illis in subditos tradita supra reliquos inseriores sacerdotes auctoritate, praesertim quoad illa, quibus eXeOmmunicationis censura annexa est. Hanc autem delictorum reservationem, consonum est divinae auctoritati, non tantum in externa politia, sed etiam coram Deo vim habere. Verumtamen ple admodum, ne hae ipsa occasione aliquis pereat, in eadem Melesia Dei custoditum semper fuit, ut 5ὶ nulla sit reservatio In articulo mortis: atque ideo omnes sacerdotes quoslibet poenitentes a quibusvis peccatis, et censuris absolvere possunt; extra quem articulum sacerdotes cum nihil possint in casibus reservatis, id unum poenitentibus persuadere nitantur, ut 6ὶ ad superiores, et legitimos iudices pro beneficio absolutionis accedant.
DE SATISFACTIONIS NECESSITATE, ET FRUCTU.Demum quoad satisfactionem, quae ex omnibus poenitentiae partibus, quemadmodum a patribus nostris christiano p pulo suit perpetuo tempore commendata, ita una maxime D stra aetate, Summo pietatis praetextu, impugnatur ab iis, qui spretem pietatis habent, virtutem autem eius abnegarunt: Sanincta synodus declarat, salsum Omnino esse, et a verbo Dei alienum 7 , culpam a Domino numquam remitti, quin universa etiam
Iin C, prian. in epist. quae incipit. Ingemiscere ; et in epist euius init. Miron Origenes hom. 10. in Gen. - 2ὶ C. si quis suadente i T. q. 4.; c. Ita
quorundam. de Iudaeis; c. Conquesti. de sent.excomm.; c. Quicumque. eod. tit. ln 6.; c. 2. eod. tit. in Clem. ; et cap. Et si dominici. de poenit. in M.trav. m. Cum Sim. - 3ὶ Rom. 13. - 43 Inla. seM. 24.; c. s. de relam. - bὶ c. Felicis. de poenis in s.; c. Pastoralis. de oss. ord. Clem. Cupientes de poenis in 6.; cap. Inter cunctas S. Duos, de priv. in ExtraV. CD mmun ; ne. Carthag. 4. c. 76. et Toletan. 12. c. 12. - 6ὶ Quos rasus Ruperiores regularium reservaro po tui, vide in decreto Clementis VIII. Incip. Sanctissimus 16. Mai; 1593. - τὶ Supra sess. s. e. 14. et can. 30. de iustifica tione ; infra Pan. I a. de hoc Sal ram.
92쪽
IImena condonetur. Perepleua enim, et illustria in sacris litteris exempla reperiuntur, quibus, praeter divinam traditionem, hic error quam manifestissime revincitur. Sane et divinae lustitiae ratio exigere videtur, ut aliter ab eo in gratiam recipiantur, qui ante baptismum per ignorantiam deliquerint; aliter vero qui semel a pereati et daemonis servitute liberati, et accepto
Spiritus sancti dono, scientes 2ὶ templum Dei violare, et 3ὶ Spiritum sanetum contristare non formidaverint: et divinam clementiam decet, ne ita nobis, absque ulla satisfactione, peccata dimittantur, ut, occasione accepta, precata leviora putantes, velut iniurii, et 4ὶ contumeliosi Spiritui sancto, in graviora labamur 5ὶ, thesauri Eantes nobis tram in die trae: procul dubio enim magnopere a peccato revorant, et quasi fraeno quodam coercent hae satisfactoriae poenae, cautioresque, et vigilantiores in laturum poenitentes efficiunt; medentur quoque peccatorum reliquiis, et vitiosos habitus , male vivendo comparatos, eontrariis virtutum actionibus tollunt o . Neque vero securior ulla Vla in re-elesia Dei umquam existimata suit ad amovendam imminentem 7j a Domino poenam, quam ut haec poenitentiae opera homines cum vero animi dolore frequentent. Accedit ad haec, quod, dum satisfaciendo patimur pro peccatis, Christo Iesu 8ὶ, qui pro peccatis nostris satisfecit 9ὶ, ex quo omnis nostra Sus-ncientia est, conformes emeimur; certissimam quoque inde arrham habentes, quod, si 10ὶ compatimur, et conglorificabimur. Neque vero ita nostra est satisfactio haec, quam pro peccatis nostris exsolvimus, ut non sit per Christum Iesum: nam qui 11ὶ ex nobis, tamquam ex nobis, nihil p sumus, eo cooperante, qui nos consortat, omnia possumus. Ita non habet homo, unde glorietur I 2ὶ; sed omnis gloriatio nostra in Christo est: in quo 13 vivimus, in quo meremur, in quo Satisfacimus: facientes 14J Ductus dignos poenitentiae, qui ex illo vim habent, ab illo Osseruntur Patri, et per illum acceptantur a Patre. Debent ergo Sacer-
93쪽
dotes Domini, quantum spiritus, et prudentia suggesserit, pro
qualitate eriminum, et poenitentium saeuitate, salutares, et convenientes satisfactiones iniungere: ne, Si sorte precatis conniveant, et indulgentius cum poenitentibus ligant, levissima qua dam opera pro gravissimis delictis iniungendo, alienorum peccatorum participes efficiantur. Habeant autem prae oeulis, ut satisfactio, quam imponunt, non sit tantum ad novae vitae cu-s iam , et infirmitatis medicamentum, sed etiam ad praeteritorum peccatorum Vindictam, et castigationem : nam lὶ claves sacerdotum, non ad Sol Vendum dumtaxat, sed et ad ligandum conoessas , etiam antiqui patres et credunt, et docent. Nec prointerea existimarunt, Sacramentum poenitentiae esse forum irae, vel poenarum ; sicut nemo umquam catholicus sensit, ex huiusmodi nostris satisfactionibus, vim meriti et 23 satisfactionis Domini nostri Iesu Christi, vel obscurari, Vel aliqua ex parte imminui: quod dum novatores Intelligere nolunt, ita Optimam poenitentiam, novam Vitam esse docent, ut omnem satissaetionis vim, et usum inllant.
Docet praeterea, tantam esse divinae muni sirentiae largitatem , ut non solum poenis sponte a nobis pro vindicando γει eato suseeptis, nut sacerdotis arbitrio pro mensura delicti impositis , sed etiam, quod maximum amoris 3ὶ argumentum est, temporalibus flagellis a Deo inflictis , et a nobis patienter toleratis , apud Deum Patrem per Christum Iesum Satisfacere valeamus. DOCTRINA DE SACRAMENTO EXTREMAE UNCTIONIS.
Visum est autem sanctae synodo, prae denti doctrinae de poenitentia adiungere ea, quae Sequuntur de Sacramenis extremae unctionis; quod non modo poenitentiae, sed et istius christianae vitae, quae perpetua poenitentia esse debet, consummativum existimatum est a patribus. Primum itaque circa illius institutionem declarat, et docet, quod 4ὶ clementissimus Redem-
iὶ Matth. 16; et Ioan. 20; Sup. e. s. in sin. et in D. can. 3. et ult. de Poenit. - 2ὶ Inla. can. 13. - 3ὶ C. Sunt plures in sin. de poenit. dist. 3. - 4ὶ Infra can. l. de sacram . extremae unci.
94쪽
ptor noster, qui servis suis quovis tempore voluit de salutaribus remediis I) adversus omnia omnium hostium tela esse prospectum , quemadmodum auxilla maxima in sacramentis aliis praeparavit , quibus christiani conservare se integros , dum Vlverent, ab omni graviori spiritus incommodo possint, ita extremae unctionis sacramento finem vitae, tamquam 1lrmissimo quodam praesidio, munivit: nam etsi 2ὶ adversarius noster occasiones per omnem itam quaerat, et eaptet, ut devorare animas nostras quoquo modo possit: nullum tamen tempus dit, quo Vehementius ille omnes suae versutiae nervos Intendat ad perdendos nos penitus, et a fiducia etiam, sl 3ὶ possit, divinae misericordiae deturbandos, quam cum impendere nobis exitum vitae prospicit.
DE INSTITUTIONE SACRAMENTI EXTREMAE UNCTIONIS.
Instituta est autem sacra unctio insirmorum, tam piam Vere , et proprie sacramentum novi teStamenti, a Christo Domino nostro 4ὶ apud Mareum quidem insinuatum , per 5ὶ Iacobum autem apostolum , ae Domini Datrem , sdelibus commendatum, ne promulgatum. Infirmatur, inquit , quis in vobis r inducat preSbyteros ecclesiae, et orent super eum, ungentes eum oleo In nomine Domini: et oratio fidei salvabit infirmum ; et alleviu-hit eum Dominus; et, si in peccatis sit, dimittentur ei. Quibus verbis , ut ex apostoli ea traditione, per manus accepta, ecclesia didicit, docet materiam, formam, proprium ministrum, et euesectum huius salutaris saeramenti: intellexit enim ecclesia, materiam esse oleum ab episcopo benedictum ; nam unctio aptissime Spiritus sancti gratiam, qua invisibiliter anima aegrotantis inungitur , repraesentat; sormam deinde esse illa verba: Per istam
Res porro, et esseetus huius saeramenti illis verbis explicatur : Et 6ὶ oratio fidei salvabit insimum; et alleviabit eum Din
1ὶ Εybes. 6. - 2ὶ 1. Petr. 5; e. Nulli dubium. 3. q. I. - 3ὶ Gen. a. et inis. c. a. in D. - 4ὶ Marc. s. - 5ὶ Iacob. 5; c. Presbyteros sb. dist. e. l. f. de sacra unctione; tone. CablIon. c. 48; In c. s. epist. I. cap. g. - εὶ Iacob. 5.
95쪽
minus; et, si in pereatis sit, dimittentur et: res ij etenim haec
gratia est Spiritus sancti, cuius unctio delicta, si quae sint adhue expianda, ac peccati reliquias abstergit et aegroti animam al-Ievlat, et confirmat, magnam in eo divinae misericordiae fiduciam excitando; qua infirmus sublevatus, et morbi ineommoda, ac labores levius seri; et tentationibus daemonis 2), calcaneo insidiantis , lacilius resistit; et sanitatem corporis interdum, ubi saluti animae expedierit, consequitur.
DE MINISTRO HUIUS SACRAMENTI , ET TEMPORE, QUO DARI DEBEAT.
Iam vero, quod attinet ad praeseriptionem eorum, qui et suscipere, et ministrare hoe sacramentum debent, haud obscure fuit illud etiam in verbis praedictis traditum: nam et ostenditur illic, proprios huius sacramenti ministros esse ecclesiae presbyteros : quo nomine eo loco, non aetate Seniores, aut primores in populo intelligendi veniunt, sed 3ὶ aut episcopi, aut sacerdotes ab ipsis ordinati di per impositionem manuum presbyterii. D claratur etiam , esse hanc unctionem infirmis adhibendam , illis Vero praesertim , qui tam periculose decumbunt, ut in exitu vitae constituti videantur: unde et sacramentum meuntium nuneupatur. Quod si infirmi post susceptam hanc unctionem convaluerint ; iterum huius sacramenti subsidio iuvari poterunt, cum in aliud simile vitae discrimen inciderint. Quare nulla ratione audiendi sunt, qui contra tam apertam, et dilucidam apostoli 5 Iacobi sententiam docent, hanc unctionem, Vel fgmentum eswhumanum, Vel ritum a patribus neceptum , nec mandatum Del, nec promissionem gratiae habentem: et qui illam iam cessasse BSSerunt, quasi ad gratiam curationum dumtaxat in primitiva ecclesia reserenda esset: et qui dicunt, ritum , et usum , quem Sancta romana ecclesia in huius Sacramenti administratione observat si , Iacobi apostoli sententiae repugnare, atque ideo in alium commutandum esse : et denique , qui hane extremam unctionem a fidelibus sine peccato contemni posse amrmant: haecentin omnia manifestissime pugnant cum perspicuis tanti apostoli
96쪽
DE EXTII. UNCT. ET DE POENIT. 8l
verbis. Nee profecto ecelesta romana IJ, aliarum omnium mater, et magistra, aliud in hac admini Stranda unctione, quantum ad ea, quae huius sacramenti substantiam perficiunt, observat, quam quod beatus Iacobus praescripsit. deque vero tanti sacramenti contemptus absque ingenti scelere, et ipsius Spiritus sancti iniuria
Haec sunt, quae de poenitentiae, et eXtremae unctionis saeramentis Sancta hare Oecumenica synodus profitetur, et docet, atque omnibus Christi fldelibus credenda, et tenenda proponit. Sequentes autem canones inviolabiliter servandos esse tradit; et asserentes contrarium perpetuo damnat, et anathematigat.
DE SANCTISSIMO POΕΝΙΤΕΝΤΙΑΕ SACRAMENTO.
C Nos I. Si quis dixerit, in catholica ecclesia 2ὶ poenitentiam non esse vere, et proprie saeramentum pro fidelibus, quoties post baptismum in precata labuntur, ipsi Deo reeonciliandis, a
Christo domino nostro institutum; anathema sit. CANON II. Si Fus sacramenta confundens 3 , ipsum baptismum poenitentiae Sacramentum esse dixerit, quasi haec duo sacramenta distincta non sint, atque ideo poenitentiam non recte 4ὶ secundam post naufragium tabulam appellari; anathema sit. CANON iii. Si quis dixerit, verba illa Domini Salvatoris 5 : Aecipite Spiritum sanctum; quorum remiseritis peceata , remittuntur eis; et, quorum retinueritis, retenta sunt: non esse intelligenda de potestate remittendi, et retinendi peccata in saeramento poenitentiae , sleut ecclesia catholica ab initio semper intellexit: detorserit autem, contra institutionem huius saeramenti, ad auctoritatem praedicandi evangelium; anathema sit. CANON Iv. Si quis negaverit si , ad integram , et persectam peccatorum remissionem requiri tres actus in poenitente, quasi materiam sacramenti poenitentiae, videlicet, contritionem, consessionem , et satisfactionem , quae tres poenitentiae partes dicuntur ; aut dixerit, duas tantum esse poenitentiae partes, terrores Scilicet ineussos conscientiae, agnito peccato, et fidem conceptam ex evangelio, ves absolutione, qua credit quis sibi per Christum remissa peccata I mathema Sit.
I in c. non decet. 12. dist. c. 2. in sin. de sum. Trin.; et cap. sin. de sor. Compet. - 2ὶ Supra cap. l. de Poenit. - 3ὶ Supra e. l. - εὶ C. Secunda post naufragium, de poenit. dist. l. - Δὶ Io. 20; Matili. is; supra c. l. et se . s. de iuuisic. e. 14. - 6ὶ Supra cap. 3. de poenit.
97쪽
CANon v. Si quis dixerit 1 in eam contritionem, quae paratur per discussionem, collectionem, et detestationem peccatorum, qua quis 2ὶ recogitat annos Sum in amaritudine animae suae , ponderando peccatorum suorum gravitatem, multitudinem, χειditatem , amissionem aeternae beatitudinis, et aeternae damnationis incursum , cum proposito melioriS vitae, non rese Verum, et utilem dolorem, nec praeparare ad gratiam, sed sacere hominem hypocritam, et magis peceatorem ; demum, illum esse dolorem coactum, et non liberum, ac Voluntarium; anathema sit. CANON v I. Si a j quis negaverit, consessionem sacramentalem vel institutam , vel Bd salutem n essariam esse iure divino; aut dixerit, modum Secrete confitendi soli sacerdoti, quem ecclesia catholica ab initio semper observavit, et Observat, alienum esse ab institutione, et mandato Christi, et inventum esSe humanum; anathema sit. CANON vii. Si quis dixerit 4 , in sacramento poenitentiae ad remissionem peccatorum necessarium non esse iure divino cons, teri omnia, et singula peccata mortalia, quorum memoria cum debita, et diligenti praemeditatione habratur, etiam occulta, et quae sunt contra 5ὶ duo ultima decalogi praecepta , et circumstantias, quae peccati speciem mutant, sed eam consessionem tantum esse utilem ad erudiendum, et consolandum poenitentem, et olim observatam fuisse tantum ad satisfactionem canonleam imponendam; aut dixerit, eos, qui omnia peccata confiteri student , nihil relinquere velle divinae miseriminiae ignoscendum; aut demum, non licere confiteri peccata venialia ; anathema sit. CANON VIII. Si quis dixerit, musessionem Omnium peccatorum , qualem ecclesia Servat 6ὶ, esse impossibilem, et traditionem humanam, a piis abolendam; aut, ad eam non teneri Omnes, et Singulos utriusque sexus Christi fideles, iuxta magni concilii lateranensis constitutionem, semel in anno; et ob id, suadendum esse Christi fidelibus , ut non confiteantur tempore quadragesimae; anathema sit. CANOX Ix. Si quis dixerit 7j, absolutionem sacramentalem
Sacerdotis, non esse netum iudicialem, sed nudum ministerium pronunciandi, et declarandi remissa esse peccata consitenti, modo tantum credat, Se PSSe absolutum; aut Sacerdos non Serio, sed
98쪽
83lom absolvat; aut dixerit, non requiri consessionem poenitentis, ut sacerdos ipsum absolvere possit; anathema sit. CANON. x. Si quis dixerit, si cerdotes, qui in I in peccato mortali sunt, potestatem ligandi, et solvendi non habere; aut, non solos sneerdotes esse ministros absolutionis, sed omnibus , et singulis Christi fidelibus esse dictum 2): Quaecumque ligaveritis super terram , erunt ligata et in caelo; et quaecumque sol veritis super terram, erunt soluta et in caelo : et 3J, Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis; et quorum retinueritis, retenta sunt : quorum verborum virtute quilibet absolvere possit peccata, publiea quidem per eorreptionem dumtaxat, si correptus
nequieverit; Secreta Vero per spontaneam conseSSlonem ; anathema sit.
CANO X. xx. Si quis dixerit, episcopos non habere lus 4ὶ reservandi sibi casus, nisi quoad externam politiam , atque Idmeasuum reserunt lonem non prohibere, quo minus sacerdos a r serVnus vere absolvat; anathema sit.
C 'o' xii. Si quis dixerit , totam poenam simul cum 5 culpa remitti semper a Deo, satisfactionemque poenitentium non esse aliam, quam fidem, qua apprehendunt, Christum pro eis satisfecisse; anathema sit. CANON xui. Si quis dixerit, pro s) precatis , quoad poenam temporalem, minime Deo pro Christi merita satisfieri poenis ab eo insictis , et patienter toleratis, vel a sacerdote iniunctis, sed neque sponte susceptis, ut ieiuniis, Orationibus , eleemosynis , vel aliis etiam pletatis operibus ; ntque ideo optimam poenitentiam esse tantum novam vitam; anathema sit.
CANON xiv. Si quis dixerit 7ὶ satisfactiones, quibus poenitentes per Christum Iesum peccata redimunt, non esse cultus Dei, sed traditiones hominum, doctrinam de gratia, et Verum Dei cultum, atque ipsum beneficium mortis Christi obscurantes; anathema sit. CANON xv. Si quis dixerit , claves ecclesiae esse 8ὶ datas tantum ad solvendum, non etiam ad ligandum, et propterea Sacerdotes , dum imponunt poenas confitentibus , agere contra n-nem clavium, et contra institutionem Christi; et stetionem esse,
99쪽
quod, virtute clavium, sublata poena aeterna, poena temporalis plerumque exsolvenda remaneat; anathema sit.
DE SACRAMENTO EXTREMAE UNCTIONIS.
CANON r. Si quis dixerit , extremam unctionem non rese Vere, et proprie sacramentum ij, a Christo domino nostro lnstitutum , et 2ὶ a beato Iambo apostolo promulgatum ; Aed ritum tantum acceptum a patribus, aut figmentum humanum; mathema Sit. C NON II. Si quis dixerit, sacram infirmorum 3ὶ unctionem non conserre gratiam , nse remittere peecata , nec alleviare infirmos ; sed tam GSSASSe, quasi olim tantum fuerit gratia curatiu-num ; anathema sit. C Nox rii. Si quis dixerit 4J, extremae unctionis ritum, et usum, quod observat sancta romana eretrata, repugnare sententiae 5ὶ beati Iaeobl apostoli, ideoque eum mutandum, posse ea christianis absque peccato contemni; anathema sit. CANON iv. Si quis dixerit 6ὶ, presbyteros reclesiae , quos beatus Iacobus adducendos esse ad infirmum inungendum hori tur , non esse sacerdotes ab episcopo ordinatos , sed aetate seniores in quavis communitate; ob idque proprium extremae unctionis ministrum non esse solum sacerdotem; anathema sit.
EPISCOPORUM MUNUS EST, SUBDITOS, PRAESERTIM AD ANIMARUM CLBAM CONSTITUTOS, ADMONERE OFFICII SUI.
Cum proprie episeoporum munus sit 7 , subditorum omnium vitia redarguere; hoc illis praecipue cavendum erit, ne clerici, praesertim ad animarum curam constituti, criminosi sint, neve inhonestam vitam, ipsis conniventibus, ducant: nam si eos pra-Vis , et corruptis moribus esse permittant, quo pacto laicos de ipsorum vitiis 8ὶ redarguent, qui uno ab eis sermone eonVinci possent, quod eleri eos ipsis patiantur esse deteriores qua etiam
i) Supra de hoc sacramento in princ.; et cap. I. - 2) Marc. 6; Iaz. 5.- 3ὶ Supra cap. 2. de hoc Racramento. - 4ὶ Supra c. ult. cone. Cabilon. e. 48. - 5ὶ Iac. b. - 6ὶ D. V. ult.; Iac. 5. - τὶ Sic praelatur sere cone. s. Toletan; Bupr. R M. 6. d resor. GP. 3. - μὶ l. Cor. 9; e. Quid autem. 8. q. l.
100쪽
85 libertate lateos eorripere poterunt sacerdotes 13, cum tacite sibi ipsi respondeant, eadem se admisisse, quae corripiunt Monebunt propterea episcopi suos eleri os 2ὶ, in quocumque ordine fuerint, ut conversatione, sermone , et selentia, commisso Sibi Dei populo praeeant; memores eius , quod scriptum est 3ὶ : Sancti estote, quia et ego sanetus sum. Et iuxta apostoli vocem 4ὶ: Nemini dent ullam offensionem , ut non vituperetur ministerium eorum; sed in omnibus exhibeant se, sicut ministros Dei: ne illud prophetae dictum impleatur in eis fit: Sacerdotes Dei contaminnnt sancta, et reprobant legem. Ut nutem ipsi episcopi id liberius exequi, ae quoquam praetextu desuper impediri neque-Rnt; eadem Sacrosancta Oreumenion, et generalis tridentina' synodus , Pramentibus in ea eisdem apostolicae sedis legato , et nunciis, hos qui sequuntur, emones Statuendos, et decernendos duxit.
sI PnoisIBITI ASCENDERE AD ORDINES, ASCENDANT, AI INTERDICTI, SI SUSPENSI, PUNIANTUR.
Cum honestius ae tutius sit subiecto , debitam praepositis obedientiam lmpendendo, in insertori ministerio deservire, quam
eum praepositorum se dato graduum nitiorum appetere dignitatem; et, cui ascensus ad saeros ordines a suo prBelato, ex qua- eumque causa, etiam ob occultum erimen , quomodolibet, etiam
extraiudicialiter , suerit interdictus ἔ aut qui a suis ordinibus , seu gradibus , vel dignitatibus ecclesiasticis suerit suspensus ;nulla contra ipsius praelati voluntatem concessa licentia de se promoveri faciendo; aut ad priores ordines, gradus, dignitates,
sive honores, restitutio SusIragetur.
FI EPISCOPUS Quos UMQUE OBDIN EA CONTULEBIT SIBI NON SUBDITO, ETIAM FAMILI RI, SINE EXPREESSU PROPRII PRAE LATI CONSENSU , UTE EQUE DECRETAE POENAE SUBI ACEAT.
Et quoniam nonnulli episcopi ecclesiarum, quae in partibus infidelium consistunt, clero carentes , et populo christiano, cum