장음표시 사용
561쪽
5 dexta μ. Draco Τ : quidam ' aliud volunt esse dracunculum : est autem gerriculae similis ' : aculeos in hranchiis hahet ad caudam spectantes, sic ut scorpio laedit, dum manu tollitur. Erythinus ', echeneis, echinus, elephanti 'locustarum generis nigri, pedibus quaternis bisulcis : praeterea brachia duo binis articulis, singulisque sorsicibus denticulatis. Faber ' sive geus. Glaucisci ρ', glanis A, gonger, gerres Τ, galeos , garus. Ilippus y, hippuros, hirundo.
cynon son, memoratum ab Epi-eharmo inter pisces apud Athenael m t quidam eis sitim. Plinio hactenus non dictum. DAL C. Cynosdexis. Legendum puto synodontis, nc reponendum in rensu Piscium , quorum nomen incipIta littera S. D α- Cynos dexta. Xuv c, hoc est, eanis dextera : sortemophyton, hoc est, frutex marinus aliquis, ut manus marina. II. 47. Draco. Λρακων θαλασσιος,
Dioscoridi, II. et S. Galli miram
letilis. X. xx. A suis lacertum no minari dicit, laeert. Η 49. Est autem praculo similis. Ge rimis, non graculo, in vetusto eo. die , ut sit diminutivum Domen agerro, de quo Paulo post in littera G. PD r. - Est. Sic Rrg. a mindexi non, ut editi, graeculo. Cummio aisnitatem draco nullam habere potest. Est autem gerricula , diminuta vox a gerres , de quo Post pauca dicemus. I A D. So. Erythinus, echeneis. De ery thino vide supra lih. IX, cap. 23 ἔde eeheneide, eodem libro . cap. gr. Η n D. St. Elephianti. In locustarum genere, elephantos Plinius e Veteribus unus appellat. Η RD. 5a. Faber. Diximus de eo IX. 3. HARD. 53. Glatieisei. D. κισκος Atti in eo. VII. Pag. 2 9. HARD.
54. Glanis. De eo egimus IX . 67; de gongro , sive congro, libro
55. Gerres Meminit hujus Mariatia . III, 77 : α Teque juvant gerres. et pelle melandrya cana. . Et lib. XII. ep. 32, v. IS: . Fuisse gerres, alit inutiles maenas odor impudietis urcei fatebatur. . Gerriculam, hoe
est, minorem gerrem draconi marino, quam visam vocamu , nimilem esse Plining ante admonuit. H.
De cancros littorales Phoeniciae. tantas velocitatis, ut eos cursu Rs-qvi tacite non sit. DAL. -ILRPtis.
nere diximux IX , 5i: de hippum diximus Ix, 24; de hirunditae. eodem liheo. 43: de hali pleum P, cap. 7I ejusdem libri; de hippo.
eampo. cap. 23 hujus libri. H.
562쪽
hali pleuriton, hippocampos . hepar ', licia tenes 3'. Sunt filacertorum genera ': loligo' ' volitans' locustae, lucernae, liparis' ', lamyrus, lepus' , leones, quorum brachia cancrissimilia sunt, reliqua pars locustae. Mullus' , merula 'inlevsaxatiles laudata, mugit' ', mela iturus λ, maena' ', ilicryx,
saxatiles Pisces annumeratus a
Dioelo : similis phagro credit Qq a Speusippo. A Bondeletio pingitur, V, 18, pag. I 47. In hepatis capite lapillos reperiri duos, rhombi εἰ-gura . splendoro et colore conia elix lii . prodidit Hegesander apud Λihon. III. ιO8. HARD. 59. mia tenes. Athenaeo ἀλακα- τευε e, VII, pag. 3OI :MM . inimὼnici εις ταρι υιπι , η Pisces celacet, idonei ad salsamenta . . IIn simachus apud eumdein Athenaeum, IX, Dag- 4 33, χλακα-etivo, vocat: haud dubie a similitudine aliqua cum χλακατma, hoc est, muliebri colu . Elacatae sunt Coluismellae, VIII, II, pag. 3I3. Iteinisque Festo, α Elacatena genus salsa-inenti, quod appellatur vulgo melati drya r . sic enim scribendum ,
non moliandrea. HABD. 6o. 5 ι lacertorum generia. Lae ris
tus Graeeis σαυρις dicitur : quihusdam e uostris, ta liti: ab aliis, casse, inquii nondelet. VlI, 5,
α 3 α. Ε lacertorum genere esse in perius vidimus, teste etiam Maristiale. Arriantia , Leer os laudat
Statius , Silv. IV, 9. NABD. 61. Gligo. De loligine. IX. 45 ;il Ocu,ris. IX, SO ; de lucernis, eodem libro, capite 43. HARD
liparis, logitur. Apud Mesvehium λελεπρι: δονυμ . sed qui tithil a phy ei te diu orat. de qua in serius. Λά- ρi ιος ab Oppiano laudatur. Itali sui. III, v. 399. An ibi λαμιροή. vel λαμυρ te rescritii ex Plinio Oporteat. peritiores viderint. HAED.63. I mus. De lepore maritio, lx .
Vide Rondelet. VI, 5, p. 372. II 66. Mugil. De eo egi inus I x.
dit hune eum oculata non del.V, 6. Plinitia diversos pisces Deit. Numenius in Halleui. apud Athen. VlI, pag. 3I3, percarum ducem
563쪽
ophidi Τ', ostrea, otia Τ': orcynus y : hic est pelamidum generis maximus' , neque redit in Maeotin, similis tritoni vetustate melior γρ: orbis Π, orthragoriscus. Phager Τ', phycis, saxatilium: pelamis : earum generis maxima apO- lectus vocatur, durior tritone : phorcus δ', phthitarus
runt, quod latis utri usque maxillis dentibus solus ruminet. DAL C. Mem, . In Beg a , metis r utrum que corrupte. Nam μέρυξ a rumi. nando deduci videtur: quum sca rus infra appellandus ruminare solus piscium existimetur. Η Η D. 7o. Marcena. De muraena , IX , 3. Mys concliae genus, de quo ,
IX, 56; de mytulis, et myiscis , libri hujus eap. 3r; de murici hus ,
seu huccinis, IX, fit. ΗAn D. 7x. oeulata. Inter pisces, qui
duriusculi sunt, aurata , Corvus , scaru , Oculata , Censentur a Coi n.
Celso, II, I 8. HARI . a. OPhidion. De Ophidio diximus cap. 35 libri hujus: de ostreis
3 I. Ορκ ot με I x τε te Oppiano , IIalleui. III. v. 13 I. .Eliari , Η. A. I, 4o : Dρκυ-: κητῶν δης et C. Narbonenses voca ut ton. II. S. IIis est ρι timidum ceneris maximur. . Hic est pelamidum generis maximus, tritoni similis, ne. que redit in mare, neque vetustate sit melior. . Sic emendandus locus. Nam quum orcynus Athenae carne sit 3ura , et senescentia coris pora omnia duriora sant, eum vetustate deteriorem sieri probabile
est, contra naturam aliorum Piscium. Non tamen satis attente Plinius orcynum, qui post cetaceum maximus thynnus est, eum tritone , in pelamidum genere, majore Radida , minore quam apolectus, COm- Parat. D LEC. 76. Vetustate melior. Huie affert aetas ut sit tritone melior e est autem triton, ut mox dicetur, ex iisdem pelamidibus generis magni. Interpretari aliter Oribasius videtur, qui hoc ipsum de Orcyno refert II, 58 , sol. 29 , ex Xeu P. Iib. do Αquat. . Orcynus, inquit, est pelamis magna, quae in paludem non redit, tritoni similis : sed quia disseilius vitiatur, ideo insignem
77. orbis. De orbe. cap. 5 huius libri; de orthragorisco, P. 9. H. 8. Phoger. De Phagro, IX, 24. De phveide, quae inter saxatiles
ab Athenaeo quoque nd numerat UT,
VII, pag. 30s , et III. pag. 355 .ncis egimus Ix, 42. De pelamide, IX, 18. IIARI . 79. Phorcus, Phthitarus. Qui hi nominibu pisces appellaret, Nemo
564쪽
passer ', pastinaca : polyporum generae: pectines maximi
et nigerrimi aestate, laudatissimi Mitylenis, Undaride, Salonis, Altini, Antii. in insula Alexandriae ' in aegypto:
pectunculi, purpurae '', percides Τ, pinna 3, pinnoterae. Rhina '' quem squatum vocamus: rhombus. Scarias prin- 7cipalis ' hodie: solea, sargus, scilla, sarda Τ : ita vo-
adhue alius idoneus auctor occur rit. In Reg. non Phoreus , sed Poreus legitur. Haud dubie marinus Porinculus intelligitur de quo IX, 17. H. 8O. Passer. De passere , IX , 36 ade pastinaca, eodem libro, 4o : de Polypis ejusdem libri eap. 48: depectinibus pariter lib. IX, 5 r. Laudatissimos esse Mitylenis , auctor etiam Philyllius apud Λthen. III,
vel Canopo. Plinius, V. 34 : . Insularum ante Asiam prima est iu Canopico ostio Nili, a Canopo Menelai gubernatore, ut serunt, dicta. Altera juncta ponte Alexandriae, eolonia Caesaris Dictatoris, Phartis. . Diphilus Siphnius medicus apud Athen. III, pag. 9o, de tellinis agens et T1 v xi , inquit,
libri hujus, pectunculis attribulas a Pliti io dotes observavimus, quastellinis Dioscorides assignarat . Utrique fortassis Alexandriae laudati. De pectinibus certe isestis Xeno crat. apud Orib. II, 58 : . Peeti.
nes optimi sunt . . . Oinnibus autem antocollunt Mitylenaei Hissimiles Ionium mare juxta Illyrida . Etruriam, Salcinag, Latium Pr ducit : Iam vero et Chios, et vicinae insulae, itemque Alexandria hujusmodi pisces serunt. . Pectines certe non horum dumtaxat locorum , sed et Tarenti laudat Horat. H, Sat. IV, v. 34 : . Pectinibus patulis jactat se molle Tarentum . . II. 8a. Purpurin. De purpuris, IX ,so sqq. H RD. 83. .Percides. Locum hic pereides habere posse vix adducor ut credam: quid enim diserepat percisa perca, quae superius recensita est inter pisces amni marique communes 8 Li Reg. a cod. Pegrides. H. 84. Pinna. De pinna et pinno-tera, LX, 66. HABD.
85. mina. Sie Isidor. Origg. XII. x fi r a Squatus dieitur, quod
sit squamis acutis et unde et ejus cute lignum politur. . Graeci ρivnappellant. Glossae ρἰvη , squalias. Lege squatus. Vide V s. in Ely-m l. Egimus de eo IX, ino , et alibi passim. De rhombo eodem libro, cap. 36. HARD . 86. Martis. Plin. IX, 29: . Nunc scaro datur Principatus. a De solea, IX, 36; de sargo. eodem libro, 3o. Scilla ι seu squilla Potius, Mi ρtc est Graecis, cuiris genera plura assertBondolet. XVIII, 6, sqq. H. 87. Sardia. Ilaee totidem verbis Xenocrat. apud Oribas. III , I 3υ. Galen. denti m. Fac. III, o , Pag.
565쪽
catur pelamis longa, ex Oceano veniens: scomber', Salpa, sparus '' scorpaena''. scorpio, scia dctus '', scidena , bcolo pendra ' smyrus' sepia' ', strombus' ', solen' ', sive aut OS, Sive donax, sive onyx, si vo dactylus : spondylus '', Sma
39s , tom. VI, Me pelam idem a P pellari innuit. quum Sardiniam
praeternatat. IIt mirum sit a Garaereditum sardinas nostras hac voce signari. De sarda et cordyla coit
diendis Apicius, IX, Io, ex quo
ejusdem generis esse, nempe thyn-DOrum . Rardam Cordylam que iu-telligas. H RI . 88. Seomber. De scombro. IX.
expedit Ailieti. VIII. pag. 355. Ieonem Botideletius exhibet, V. 3.
Nostris sparotin r Italis vario et earlino. HARD. 49O. Seor inna. At laen. VII, pag. 3 α , distare succo et colore , σκορ- ποuvα, και σκιρφους , prodidit. Istum a Massiliensibus scorpeno, ah aliis roseasse Dominari, auctor
est Iton deletius . VI, I9. Nomen habet uoti a scorpii terrestris simili forma. sed a pungendi ritu haud fere dispari. Ha D. 9 i. studetis. Coracinus subniger non deletii. D L. - Seiadetis. Sexu solo diserepant, teste Athemeci .
, α, habet illam nuda saxa heris hora incolere. Σκια, an latine iam-hram iure appellavere. Galli voeant maipe. tia BD. 92. Seolopen a. De ea IX. 68 ; de Amyro, seu myro, eodem l bro . p. 39. HA D. 93. S-rus, semini, stombias. IDaPOgrapho nostro . non ace ini legitur, sed septa, tit legendum viis deatur sepia . euius non alibi sit mentio , utique nou praetereuiadae.
94. Sepia. Sic MSs. Omnes , ipso Piuitatio teste , non sceptat, ut qditi. Quampiam σώπα, ut inter
cetiosos maris pisces annumerari
tur ab Oppiano, Halietit. I, V. Ios. Σ xivὸς item a Dorione . apud Allion. VII. pag. 3Oα ς de sepia uos egimus IX, 43. HABD.
turbine. diximus cap. 3o huius libri a de solene, cap. 32. Η BD.ss. So n. Vide lib. XI, cap. 6i, et huius libri cap. 9. De eo pisee Sophron mimographus apud
97. SPondrus. Athen. III. Pag. 87 , τραχηλος. Moeroh. Sat. II, 9. intra prima coeme Potiti sietae ser-Cula spondylos Dum erat. Pinguia intur a non teletio de Testae. lib. I,
566쪽
rides '', stella , spongia. Turdus' '' inter saxatiles nobilis: thynnus' '', thranis, que in alii xipitia in vocant: massa ''',
s8. Smarides. Σμαριδες quoque Diose. II, 3o, aliisquo e genere
99. Stellia. De stolla, IX, 8i, i de
spongia eodem, libro, cap. 69. Il. roo. I iam inter sa litis nolitis. Tomus Iguriantis. qtiem alii XL iam moeant maec stupenda. Xiphias est canicula; frustum ejus siue τομου coneisse et salitae pro integro piseo et vivo descripsit. Moris habent Graeci partes salsamentorum magnorum eodem Domine appellare quo piscem . unde sumptae sunt. Icesius κυctet . quae frusta sunt quadrata pelamidis, vocavit pelamidas. Sic Teuce θουρια-c sen-stum eaniculae, quum et ilip dixere. sie paulo ante e a Phager phycis saxatilium . pelamis. earum genere maxima apolemos vocatur, etc. . Atqui απιλεκτec subaudiendo τομος pars grandior et seleetior pelamidis eciniae tre. SALM. I 3IT. Turias. Vide quae de eo diximus IX, dio. HA D.
nis appellatur. Libri omnes vulgati. ex interpralati no Hermol. Barbari, Aie habotit, a Tomus I Iturianus, quem alii, etc. . Editi a te ipsum . in primis Venesiis i 57α , et Parmae a 4 6 Thristis thran s. C ex Iteni Colli. 3 Aimiliter. At neg. 2 , thynnis Graniar quod visum est ante ponendum t adstipulanto inprimis Xenoerate, in lib. de alim. ex aquai. apud Oribas. II, 58, pag. α' : - Thranis. inquit. aut xiphias celacens est piscis, et in seu ia -- Catur, etc. . Ah Hesychio θρ -υ:idem et ξlebe vocatur. Ε xiphia pisce frusta demi, quae Thuliani obsonii nomen haberent , auctor est Athenaeus, VI, pag. α 4. Sed est ab eo, ut quidem videtur, dispar pulpamentum : aut is siphias, de quo nunc agitur, st minore genere ut cordyla pelamis pusilla : Da mxiphias grandior iterum seorsum appellatur, ceu diversus ab ist , ut thynnus a pelamida. e bio, or in cyno. cordyla et ap lecto. Plura de hoe pisce ut et de reliquis apud Xe Oeratem , diximus in Glossario
hello edito, eujus iterata editio jam
tirianus. Salsamenti gentis sui te x xiphia celae . et ingenti pisce in isti ta disseeio sale condita, quod ex Thuriis Romam advehe.hatur. Nomen id graecum est αποτου et aikουεσθαi. sic olim Veteres praecisum vocarunt carnis et viscerum
disseetam partem. Lucilius Dag. 5lth. IV satir praeciso Atque epulis capiuntur opimis. . Athenaeus, pag. 138. lin. I 6 : Poυτtaio:
567쪽
torpedo' ' , tethea: triton '' pelam illum generis magni :ex eo urara cybia fiunt. Veneriae 'r, uva V. Xiphiae. LIV. His adjiciemus ah Ovidio' posita nomina, quae
apud nominem alium reperiuntur : sed fortassis in Ponto nascuntur, ubi id volumen supremis suis temporibus inchoavit : bovem', cercyrum in scopulis Viventem, OP
phum ' rubentem, rhaci numque' pullum, pictas mommyras , aureique coloris chryson. Praeterea percam, tra
xi Ostra esse ea nondeletio videtur, VII. IS. HAM . io 3. Tor edo. De torpedine, IX, 67. Tethea explicuimus cap. 3Olibri hujus. Η BD. I o4. Triton. Meminit Xenocrates, lib. de ali in . ex aquai. apud Orib. II, 53. Sed locus, ut videtur, est nutilus : a Triton Accium cybium aegre vitiatur : solidius est Phici,
in caeteris par. . Ha u. IO5. Ea eo urina. paeiov meti vpulpamentum est caudae proximum,
quod eleganter describit Arctiestra tus apud Athen. VII, pag. 3o3, ex thynnaque grandiore, hoc est, e tritone . parari juhet. ΗιRo. ro 6. k eneriae. Ita MSs. Reg. a , Coth. 3 et Cli. In editis ti enem. inepte. Egimus de eone his VenerisIX, 5α. NABD. IO7. Upia. De uva , IX. ri; de xu
Phia, seu gladio, e. fi libri huius. H. LI v. i. As Ouidio. In libro Baisti eutieon. Sed qui nunc Ovidii nomine eo titulo libellua inscribitur , inter poematia a Pithoeci edita. longe aevi sequioris est, ex ipsis Pliu i verbis consteius. HARI . u. Booem. In libris vulgatis , Bosorum. In Beg. a. Coth. 3 ei
Ch. Bouem Pern m. Cercyrum ex eodem Pseudo- Ovidio rescripsimus, in Halie ut. v. Ioa: . Cercyrosque ferox scopulorum sne moratus. . Bovem quoque ipso auctore Ietinuimus, v. 94 . a Nam gaudent pelago, quales scombrique.
3. Orpitim. Idem Pseudo. ovi dius . v. io8 : . Cantharus ingratus succo, tum coticolor illi orphos , Caerialeaque ruhma ery illinus in unda. . Meminit etiam AElian. H.
A. VIII. αO, Pag. 93o. Plinius ipse eum piseem oppellat IX, α 4. Η.4. Rhociniamque. Portentum id vocis est, nec MSS. quidquam juvant : nee ipse Ovidius, mutilo.
ut nunc est, imperfectoque opere. s. Pie M. Idem Pseudinovidius . . Iro : . Et rarus Faber, et pietis Morinyrea, et auri Chrysopbryxinai tata decus: tum corporis V tribrae
Liventis rapidique Lupi, Per-que. Tragi que; Quin laude iusi
568쪽
guin, et placentem cauda labrum . epodas' lati generis. Praeter haec insignia piscium tradit channem ' ex se ipsa ,
concipere, glaucum' aestate numquam Ipparere, pom pilum V qui semper comitetur narigiorum Cursus, Chromin '' qui nidificet in aquis.
nostris incognitum undis :qui '' eum dein acipenserem
6. Cauda labrum. Vide an leget, tum tib rem, id est, Iupum ran potius mugilem χειλωva, la-hrum a magnitudine labrorum v
moliau latoriam generis. De lato pisee, coracino simili. multa notideletius et Athenaeus. D1Lllo. 'Dodias. Idem Ovidius, v. : . Tunc podes laii, tum molles tergore
8. Channem. Idem Pseudo-Οviis dius, v. IO8 : . et ex se Conci plena et anne gemino haudata parente. . Vide quae diximus IX. α 3. Ha n. 9 Gia tim. Idem Ovidius, v. x 7 : . At nunquam aestivo conspectus sidere glauetis. . Dieium id iam ante IX, 26 Iuno. o. Pompiliam. Ita plane et Oppianus. Halleui. I. is 6. pluresque alii apud Athen. VII, pag. α 83 sq.
Pseudo-Ovidius. v. I Oo r . Tuque eomes rat um, tractique per aequora sulci, Qui semper spumas sequeris, Pompile, nitentes. . HAn D.
i it Chromin. Vide quae diximus ad lib. IV. HAED. α. Helopem. Idem Ovidius, v. 96 : . Et preti sus helops nostris incognitus undi . . Auet e Rirantis dum . pag. 245 et . Elops est piseia magnus, similis glauco. Il.
Helopem ' quoque dicit esse ex quo apparet falli eos, existimaverunt. Helopi pal-
Conserenda hic est Palmaria no traistis cuvi Ra nota 4 ad lib. IX, cap. a 8. Assirmabiuiusque jam audacter, quod expresse minus vir in Eoographia facile princeps et Hempe aci-
Penserem esse revera sturionem vulgarem , helo Pem vero stiarionemrii thenum. Hic quidem rarior aediu sere incognitus suit; unde nec mirum Romae degenii Ovidio aci-
Penseres solos vim , et ex ulanti in Euxina ora Laepe oblatos rutheis
nos. Νεc insicias iverim aliquando ante exsilium Nasonis impositum ruttienum italicis mensis et romanis. Sod centeni sere acipenseres Pro sin gulis ruthenis, uno tamen Domine obtinente , nec distinctione tacta specierum. Porro quid simplietu, purium genus fuit rutheni acipenserisque vulgaris; et bene erat mercatori si uno atque eodem nomine vulgarior piscis signaretur quo nobilior meliorque , sed multo rarior; ergo
dum non distinguunt satis quid sit genus, quid species, hi acipenserum nomen imponunt helopi . hi helopis acipenseribus : Posthac distinguunt, intelliguntque disserreamhas species , sed congeneres esse non sentiunt. AI.
elopem secernat ab acipenstre : de isto enim v. 33a : - Tuque Peregrinis acipenser nobilis undis. . II.
569쪽
558 C. PLINII NΑΤ. HIS T. ab IB. XXXII.
a mam saporis inter pisces multi dedere. Sunt praeterea a nullo auctorc nominati ' , sudis '' latine appellatus, Graecis spllyraena, roStro similis nomine, magnitudine inter amplissimos, rarus, sed non degener. Appellantur' ' et pernae concharum generis, circa Pontias insulas frequentissimae. Stant velut suillo crure longo in arena defixae, hiantesque, qua limpitudo est, pedali non minus spatio' Τ, cibum venantur. Dentes in circuitu marginum habent pectinatim spissatos. Intus pro '' spondylo grandis caro est. Et hya nam '' piscem vidi in aenaria insula captum. Exeunt praeter haec purgamenta aliqua relatu indigna, et algis potius an
Iirum quod scribit Plinius, sphyraenas et pernas ab auctore nullo fuisse Dominatas, quum sphymnarum auctores omnes Graeci me mi. nerint , pernaeque Pinuarum sint genera celebratarum a Graecis, et hyaenas torsiones esse F Idam marignae auctoritatis censeant. D L.
i5. Stidis. Quod rostro similitudinem sudis reserat, laoc est, pali exacuti : quam ob causam et σευ- ραυα Graecis. Quom amplissimus is
dieatur esse et rariis, non is esse videtur quem Arist. σφυραtv vo
eat, Hist. Animal. IX, aitque esse gregalem. HARD. I 6. Appellantur. Meminit Beda inguis Grammaticis Expositionibus :pernamque Latinis idem sonare existimat, ut videtur, quod Graecis pinnam. Verba eius appono: PERNA
νIC TvR. α Ε geminis naseor per Ponti caerula e neliis, Veliora setigero producens corpore fulva : Enehlamydem populi, nee non et Pa. hula pulpae Consero : sie duplex sati porsolvo tributum. . A perna utique pernula deminuta voce sequior aetas dixit - unde nos concham margariti seram, naere de Peritis, deinde appellavimus. Chron. Casiui, III, cap. ult. a Coppetellae de pernis, . hoc est, de conchisistis. HARD. 7. Pedali non minias spatio Quantum hyssus eui alligatae hastis rent , longitudine sua permittit.
rior est, quo testae suae carci Ostrearum sive concharum adhaerescit. II.
nae mentici ex vetustioribus poetis.
570쪽
QIIlS SIT, AN VENENATUS,' etc.
Ad oa Pliti ii verba. lib. XXVIII, cap. 2I. Pag. Io:
Peculiariter valet contra venena, qum datu sunt emarino DPore, bur cuique, etc.
Par lenonee du siij et dece memoire, jai dria pia, messieurs, uous in-. spirer mietque in throt, et me concilier Votre attention. Ie dois votis enotreten ir 'un insecte salneux dans I'antiquito, connu sous te nom de Lupreste. D'une pari, oia crut qu'il recelait uu puissant veti in , et les lois inflighrent la derii Ihre des pelties au mallieureux qui l 'empli 1ait dans lodessein premedite d'attenter a la vie de son se inhiatile. Daul re pari. onsupposa dans cet insecte des Proprietsis salutatres, et . dεs Ie temps. 'Ilippocrate, it fila it compris dans la Inati De mbdicate. Quand on adiamet trait que nos an ρtres elissent eid, a cet fgard. reclaves des projuges,une euriosito toti able ne nous invitera it -elle pas a rechercher Pour notre propre instruction te principe d ces erre s p Votis n'ignoreZ pas, messi eurs, combieu il est dissicile, particuli me. inent en histoire natraretio, d hi siliis avec exactitude et fur dea raisons solides Ia correspondarice qu'ont les donominations anciennes avec tesnotres. Les renset emenis que nous a votis sont en genitrat si vagum, si insigni stants , quelquesbis si mensor gers, que tout te fruit de nos velli esse borne souvent a de simples inductions. a des conjectures plus oumolns heureuses. Au nombre de ces matteres obscures qui exorcent lapatieneo et la sagacith dex criliques est celle .que je vais traiter. Votrosiqui te et volite indulgence ine Mut dono esperer que uous n'exigerea. Pa de moi une demonstration rigorare N e. I examen de l'opinion qu'a emise fur te meme striet' tin de nos plus ecthhres puto mologistes, Geosse', a donne lieu au travati que ibi l'hon-neur de volis esseir. Dans vin Histoire des Insectes , tom. II, pag. t 3 , ilapplique aux coleoptΦres. avec lesqueis Linne avnit compose Ies solares