장음표시 사용
341쪽
hedle hoe sacrificium tuo nomini praeparatum. Pet christum Dominum nostrum. Deinde ante altare inclinatus dicat hanc orationem, non ex aluiuo ordine sed ex ecclesiastica consuetudine: Suscipe sancta Trinitas hanc oblationem, quam tibi offerimus in memoriam passionis, resurrecti nis ascensionis. Quae utique oratio a dilige n. tioribus ordinis comprobatae consuetudinis o servatoribus tam pro defunctis quam pro vivis sola frequentatur, qui etsi multoties plurimorum consuetudini cedant superflua tamen summopere devitant Romanus tamen Ordo nullam orati nem instituit post offerendam ante secretam. Er stus autem presbyter, populum hortatur ad ora dum ipse post finitam secretam praetationem orditur in canonem in qua supernorum civium
ordines merito connumerantur, quia eisdem mysteriis quae ibi conficiuntur, iuxta attestationem sanctorum patrum , interesse creduntur. Unde angelicus 3mnus, id est Sanctus sanctus a stus, subsequitur, quem beatus Sixtus papa in ordine octavus constituit ut ante sacrificium Leeretur. Hunc autem hymnumis ipse sacerdos cum aliis necessario debet dicere ne seipsum sua prece videatur privasse, qui suas voces mali rum angelicis laudibus admitti deprecatus est inprafatione. Iuxta Romanum ordinem nunquam Rissas absque lumine celebramus non utique ad depellendas tenebras cum sit clara dies sed potius in typum illius luminis euius sacramenta ibi
coni imus, sine quo in meridie palpabimus ut
XlI. Quid auctum sit in Canone.
0rationem quam canonem, sive actionem, propter regularem sacramentorum confectionem,
Romano more appellamus, quis composuerit, aperte in legimus nisi quod Gregorius quendam Scholasticum illam composuisse testatur mutita tamen eidem uanoni a sanctis patribus inserta legimus seu a sancto Alexandro Papa in ordine quinto ipsius Dominicae passsionis commemoratio interseri iubetur item sanctus Gregorius Papa primus. Diesque nostros in tua pace disponas: usque, per christum Dominum nostrum: Et, gnus Leo sanctum sacrificium, immaculatam h stiam, in canone addidei unti Idem quoque Gregorius Dominicam orationem se canoni adiecisse
in registro suo asserit ubi quibusdam inde murmurantibus , humili responsione satisfecit inconveniens esse asserens, ut oratio quam Scholasti. eus composuit super oblationem diceretur, de illa praetermitteretur, quam ipsi Apostoli ex imstitutione Dominica in consectione eorundem cramentorum usitasse creduntur. In summi qumque festivitatibus quaedam canoni in illo loco. ubi dicitur, communicantes, vel Hanc igitur
oblationem, interponimus quae tamen ex antiquioribus memendatioribus sacramentariis interponenda esse didicimus, videlicet in Nativitatem mini in Epiphania in coena, in pascha in A. seensione in Pentecoste. Huiusmodi interpositiones effciunt, ut illud Communicantes ape tius per se, quasi in catholica communione, nentes intelligamus, quam ad subsequentium Samctorum communionem ipsum referamus. Nimis autem temerarium videtur, ut nos aliqua can, ni ad nostrum libitum adiiciamus, nisi quae a satiactis patribus adiecta vel adiicienda esse cognovimus praecipue cum inter ipsos sanctos patres nulli aliquid adiecisse legantur, nisi qui Ap stolica authoritate praediti, hoc sacere potuerunti Optimum ergo videtur, ut in hac causa terminos
nostrorum patrum non excedamus, nec nos Ap
stolicae authoritatis reos efficiamus si, quod soli Apostolicae authoritati convenit, Canonem nostris interpositionibus augmentare praesumamus.
XIII. Quid superfluum sit in Canon:
Interponere enim solent quidam ibi suas orationes ubi dicitur memento Domine famulorum famularumque, ante commemorationem desum
cstorum item post nomen Domini papae sive proprii piscopi, adiiciunt Et omnibus orthodoxis atque Catholicaeis Apostolicae fidei cultoribus sed superfluo. Nam ordo statim in sequenti versu,
ubi dieitur Memento Domine famulorum famularumque nobis concedit, ut omnium vivorum
commemoremus quoscunque voluerimus. item
post pauca addunt pro quibus tibi offerimus,
cum in antiquioribus, veracioribus sacramenta4riis, non nil sub tertia persona offerentes scripti reperiantur item ibi unde memores Domine nos tui servi Nativitatem Domini commem rant, cum iuxta Apostolum in eiust nodi sicrificio, non alisitatem Domini sed mollem eius annunciare debeamus. Unde sanctus Ambrosius, in libris Sacramentorum Quotiescunque inquit os fertur sacrificium mors Domini relu rectio Domini ascensio Domini significatur. Quod sanctus Augustinus sua attestatione confirmat in
propter Enos ibi tantum passionem, resurrecti P a nem
342쪽
nem mascensionem commemoramus. Haec ergo omnia quae nos adiectiva notavimus, ille proculis dubio superflua eradenda iudicabit, quicunque antiquiores emendatiores sacramentarios diligenter inspexerit. Sciendum est autem , quod Romana authoritas nomina vivorum fidelium internumerare permittit, ubi dicitur Memento Domine famulorum famularumque similiteris deis functorum, ubi iterum dicitur Memento etiam eorum nomina. Aliorum ver Sanctorum nomina annumerare non debemus nisi quos in canone invenimus antiquitus descriptos, excepto
post pater noster in illa oratione ubi iuxta ordinem quorumlibet Sanctorum nomina internu. merare possumus. Et hoe etiam notandum , quod personae praelatorum subiectorum in canone di. stinguuntur. Ubi enim Domini Apostolici sive Episcopi nostri nomen assumimus, de praelatis agore videmur. De subiectis vero statim in sequenti versu ubi dicimus: Memento Domine famulorum ramularumque tuarum item illud Hane igitur oblationem servitutis nostrae de praelatis sonat. Nam quod sequitur sedis cunctae familiae tuae subiectos videtur intimare. Item deis memores Domine nos servi tui, de praela.
tis millud, sedis plebs tua sancta, de subiectis
XIV. De signis quae super oblatam
fiunt. De signis autem quae super oblationem a diverissis diverse fiunt nos ab Apostolica sede potissimum larmam sumere decrevimus, unde totius
Christianae religionis ordinem originem suscepimus. Nam illi sedi nostro tempore talem
Deus gubernatorem, reverendae inquam membriae
Gregorium Papam imposuit qui sub decem suis
antecessoribus a puero Romae nutritus seruis
ditus omnes Apostolicas traditiones diligentiusme investigavit, investigatas studiosissime in actum referre curavit. Hunc ergo doctorem religioneis authoritate praecipuum, immo postolicam traditionem per ipsum in consecrandis mysteriis potissimum imitari decrevimus. Sicut
nos ipsi per ipsumis per Episcopos qui eum mi.
tati sunt accepimus imparem numerum semper
in dispensatione signorum super oblationem observamus in videlicet unam crucem . vel tres vel quinque faciendo. hoc utique non sine certi causa mysterii. Nam in una oribus, unumst trinum Deum intimamus. In quinque autem,
quinque partitam Domini passionem ἰgnifiearhx
Nerito autem impar numerus in ecclesasticis s.ficiis frequentatur, quia nunquam in duo aequa. lia unitate impediente dividitur, sicut unitas san. etae ecclesiae nullatenus eam in duo secari patutur. In primis ubi dicitur. Haec dona, haec munera, haec sane a sacrificia, tres tantum cruces super panem vinum communiter facimus nec unquam panem a calice separamus in conso,tione nisi ubi separatim nominantur in canone. Ita autem illa communiter signamus, ut erecta pars crucis, tantum super panem transversa a tem super calicem protendatur. Nam tecta pars crucis, corpus Dominicum sustinuit trans.
versa autem, ipsius brachia distendit. Unde calix congrue sub brachia eius collocatur, quasi de latere Dominico sanguinem Domini suscept rus. Cum dicimus, hanc igitur oblationem, usque ad altare inclinamur ad exemplar chrilii, qui se humilitavit pro nobis usque ad mortem
crucis. Erecti autem cum dicimus, Benedullam ascriptam, ratam tres cruces super utrunque Lmul facimus. Non enim hic sola oblata signam da est, ut quidam faciunt, sed utrunque gna tur in oblatione. Nam sequitur ut nobis fiat corpus, sanguis, subauditur haec oblatio. thoc cum dicitur, quarta crux super panem; quinta super calicem separatim imponitur cod
grue autem prius tres tantum cruces super utrun,
que facimus licet quinque voces ad signa iaciem da aequi pollentes haberemus, id est Benedictam, adscriptam ratam, rationabilem , acceptabilem, videlicet ut quinarium numerum non excedere. mus .m quintam crucem super calicem quasi qui, ii vulneris indicem, unde sanguis profluxit, competenter saceremus.
XV De acceptione oblationis in
Deinde panis in manus accipitur,' antequam reponatur in altare, benedicitur. Item 'ali relevatus, ante depositionem benedicitur. ari ipse Dominus in Evangelio utrunque legitura nedixisse antequam dimitteret e manibus. Ocepta enim in manibus benedixit postea discipulis dedit. Item ubi dicitur Hostiam puram, hostiam sanistam , hostiam immaculatam . tres cro ces super utrunque simul facimus: quia mutro que simul in eisdem verbis intelligimus. Quas tam autem crucem super panem, quintam se
per calicem separatim infigimus, iterum sanguis
343쪽
nem Dominicum, de latere Dominico proflue
XVI. De commemoratione Dominicae passionis.
Notandum autem, per totum canonem Domianicae passionis commemorationem potissimum acti. tari iuxta Domini praeceptum in Evangelio: Haec inquit quotiescunque secetitis, in mei memoriam facietis, millud Apostoli: Quotiescunque hoc sumpseritis, mortem Domini an nunciabitis. Undes ipse sacerdos per totum Canonem in expansione manuum, non tam mentis devotionem,
quam Christi extensionem in cruce designat, iuxta illud: Expandi manus meas tota die. Non ergo digiti sunt contrahendi semper, ut quidamplaenimia cautela faciunt Male enim cauti Q. mus, si Christum imitari summopere non studemus congruum ergo est, ut manus expanda. mus insta Canonem hoc tamen observato, ne
quid digitis tangamus praeter Domini corpus Notandum quoque in ipso Cano ne quinquies, per christum Dominum nostrum, haberi in ipsa
quinaria conclusione non incongrue quinariam Domini vulnerationem imitari. Presbyter autem manus raro remittere solet, nisi cum necessario propositam oblationem benedicere debet presbyter humiliationem Domini usque ad crucem, ut praediximus, nobis indicat: cum se usque ad Liare inclinat dicendo: Hanc ergo oblationem. Statim enim in sequentibus narrationem de o. minica passione orditur, cuius typus usque ad. Supplices te rogamus, observatur ibi videlicet sacerdos se iuxta altare inclinans, Christum in
cruce inclinato capite spiritum tradidisse signi.
XVII. De commemoratione mortuorum,
reliquis observantiis, usque in
post mortem Christi in cruce, commemoratio mortuorum apte subsequitur, qua nec aliorum de . functorum commemoratio agenda est nisi qui in christi morte redempti sunt, in Christo hanc vitam finierunt. Cum autem sacerdos vocem exaltat dicens: Nobis quoque peccatoribus Centurionem illum delignat, qui visa morte Christi vocem exaltavit, dicendo vere filius Dei erat
iste Tres et cruces super corpus sangui.
nem communiter facit, cum dicit: Sanctificas. vivificas, benedicis in honorem sanctae Trinit iis postea cum corpore Dominico quatuor ruinces super calicem facimus, dicendo: per ipsum eum ipso in ipso, quintam in latere M licis, videlicet iterum vulnus Dominici lateris signincando. Unde, calicem ex eodem latere cum oblata tangimus iuxta Romanum Ordinem. Multi tamen tres tantum cruces super calicem, Ne duas in latere eius faciunt sed videtur incongruum, cum Christus nullum vulnus in latere' buerit praeter unum. Sed reverendae memoriae
Gregorius papa fecit, tit praediximus, quod bearitus Anselmus Lucens Episcopus ita ab eo se dudieisse testatus est hoc ita semper observavit, nobisque itidem observandum firmiissime inculcavit. Cum dicimus, per omnia secula seculorum, Corpus cum calice levamus, statim in altari deposita cooperimus: Quic Ioseph corpus Dominicum de cruce levavit, in sepulcro depositum, lapide cooperuiti ucusque calix pro
cautela coopertus videbatur, deinceps autem magis pro mysterio cooperitur, quia sicut Christus tres dies in sepulcro fuit coopertus ita, nos
corpus Dominiis calicem cooperimus, usquedum tres articulos orationis compleamus quippe praefationem Dominicae orationis. ipsam Dominicam orationem, Willam quae sequitur, quae embolis Dominicae orationis nuncupatur iuxta O manuum ordinem cum dicitur. Et ab omni petaturbatione securi, accipit archidiaconus a subdi cono patenam nudam, quam acolytus tenuit involutam, mosculatam dat uni ex diaconibus t nendam , ad confractionem in ea faciendam. Unde sacerdos sine ministro sacrificans, ad eundem Iocum eam de sub corporali absconditam resumit, osculatam in altari deponit, ut hostiam in ea confringat. Cn autem dicit, per Dominum nostrum, rumpit hostiam ex dextro latere iuxta OMdinem, ad designandam Dominici lateris percunsionem. Deinde maiorem partem in duo conis fringit, ut tres portiones de corpore Dominico efficere possit. Nam unam in calicem, faciendo crucem, mittere debet, cum dicit pax Domini sit semper vobiscum, ad delignandam corporis animae coniunctionem in resurrectione Christi. Alteram vero ipse presbyter necessario sumit ante calicis participationem, iuxta Dominicam institutionem. Tertiam autem communicaturis sive infirmis necessario dimittit nec hoc utique ne certi causa mysterii. Tripliciter enim corpus Domini intelligitur unum quod resurrexit a mor-rt a tuis,
344쪽
tuis, quod significat particula in sanguinem micia: Aliud quod adhuc vivit in terra significa.
tum per particulam a sacerdote consumptam Teristium quod iam requiescit in Christo, quod matertia particula in altari reservata apte figuratur. quam viaticum morientium appellare solemus.
XVIII. De panis fractiones com
post immissionem autem panis in calicem, iuxta Romanum Ordinem, dicit sacerdos sub silentio: Fiat commixtiois consecratio corporis & san. guinis Domini nostri Iesu Christi. Beatus Inn
centius Papa in ordine quadragesimus quintus co stituit, pacem dari post confectionem sacramentorum cum pacem damus, dicere solemus pax tecum. Et cum spiritu tuo congrue autem
pax datur ante communionem, quia iudiciumsbi manducatis bibit, quicunque non prius ratri suo repacificatus communicare praesumpseriti Sergius Papa in ordine octogesimus sextus constituit, ut in tempore connaetionis Dominici co poris Agnus Dei, a clerois populo decantetur. videlicet ut ille nobis propitietur, cuius corpus ibi consesngi videmusis credimus. Facta autem
constactione debent omnes communicare, interim cum Antiphona cantatur, quae de communione nomen mutuavit, cutis psalmus subiungendus est cum Gloria Patri si necesse fueriti Sciendum autem, eandem Antiphonam semper eundem psalmum cum introitu habete, si non habet proprium ex quo sumpta videatur. Oratio. nem quam inclinati dicimus antequam communicemus non ex ordine, sed ex religiosorum traditione habemus, scilicet hanc: Domine ims christe, qui ex voluntate patris. Item mil. Iud corpus sanguis Domini nostri es christi, protegat te in vitam aeternam quod dicimus. eum aliis Eucharistiam distribuimus. Sunt de aliae multae orationes, quas quidam ad pacem communionem privatim equentant sed diligenti res antiquiorum traditionum observatores nos in huiusmodi privatis orationibus brevitati studere docuerunt, potiusque publicis precibus in ossicio Inissae occupari voluerunt. Nam beatus Innocentius Papa, scribens sancto Augustinois Aurelio piscopis asserit quod nos plus communi. huc publicis quam singularibusis privatis ora. tionibus, proficere poterimus.
Non est autem authenticum, quod quidam cor. pus Domini intingunt Wintinctum pro eomple.
mento communionis populo distribuunti Nicioido Romanus contradicit qui in parasceve vinum non consecratum cum Dominica oratio. nem Dominici corporis immissione iubet consticrare, ut populus plene possit communicare. Quod utique superfluo praeeiperet, s intinctum ociunicum a priori die corpus servaretur ita imtinetum populo ad communicandum susscete i.
deretur. Iulius quoque papa, in ordine trigesi. mus sextus, Episcopis Egypti scribens, huiusmodi intinctionem penitus prohibet. seorsum panem, seorsum calicem iuxta Dominicam imstitutionem, sumenda doceti Undeis beatus G, lasius Papa in ordine 49 scribens quibusdam epi. scopis, excommunicari illos praecepit quicunque sumpto corpore Dominico a calicis participatio. ne se abstinuerinti amis ipse in eodem e. creto alserit: uiusmodi saeramentorum divisio si. ne grandi sacrilegio provenire non poteriti pota
quam omnes communicaverint, dicit sacerdos hane
orationem sub silentio iuxta Romanum Ordi. nem: Quod ore sumpsimus. Qua finita sequbtur oratio sive orationes post communionem ei. cendae, quae eodem numerois ordine orationi.
bus ante lectionem sive pro secreta ante preti. tionem dietis, debent respondere. Quae utique orationes, non pro his qui communicaturi sunt, sed qui iam communicaverunt, iuxta proprieta tem sui nominis agunti Ergo mante ipsas communicare non negligant quicunque earundem orationum benedictione laveri desiderant. His ita finitis subsequitur, Benedicamus Domino: vel, te Missa est: si tamen aliquod festum laevrit quod Gloria in excelsis, habere debuerit. Respondeat omnes Deo gratias iuxta posto, tum pro collatis beneficiis gratias agentes.
XX. Repetitio a superioribus Missae.
Ut autem a superioribus aliquantulum repet mus, postquam sacerdos resurrectionem Domini per coniunctionem corporis, sanguinis Domini denotaverit, subsequenter etiam pacem populo offerre debet sicutis Christus post resurrectio nem discipulis suis pacem obtulit, dicens pax vobis. Fractio oblationis, illam nobis Dactionem panis insinuat, quam Dominus post resurrectionem suam coram discipulis feci communi catio populi, typum illius convivii gerit, quod non semel Dominus post resurrectionem suam cum
discipuli iniusta legitur nos etiam ultimo
345쪽
eonxlvis ab eis diseessurus in eoelum, benedixit sicutis sacerdos populum cum oratione post communionem benedicit, videlicti iam cito discessurus ab eo cui tamen prius ut ipse sila dat per Ite Missa est, denunciat in figuram angelorum, qui discipulis discedente Domino ab eis, dixerunt viri Galil ei, quid statis adspiciem te in coelum reliqua. Quo audito, discupuli adorantes Dominum, reversi sunt in Ierus lem eum gaudio magno sicutis populus, res ta Deo gratiatum actione, ad propria cum gaudio
XXI. De benedictione post Misiam.
prius tamen ab episcopo benedicitur, si adesses autem a presbytero qui Missas celebravit: quamvis beatus Damasus papa hoc presbyteris
non licere dicat ubi de vana chorepiscoporum superstitione tractat, si tamen nos mendosita exemisputis non fefelliti Sed magnus Leo Papa. beatus Gelasius papa eius succetares in ecclesiasticis inciis apprime eruditi in decretis suis. ubi diligentissime quid presbyteris liceat, quidve non liceat, describunt nullatenus illis tedicionem super populum nisi episcopo praesente, interdicunt. Beatus quoque Hieronymus, sanctae Romanae e lesiae cardinalis presbyter, quae
sub beato Damaso post ipsum usque ad Si
tum sumetarem eius ecclesiasticis institutis strudiosissime invigilavit Ipse, inquam, Rustico Narbonensi episcopo de ecclesiasticis ordinibus scrubeas, presbyteros a benedictione super populum non prohibendos esse asserit: si inquit pre byter christum eonseerat, cum in altario Dei saeramenta benedicit benedicere populum non debet, qui Christum meruit consecrare Et post pauca: Hoc in Ecclesiis suis presbyteri faciant, quod Romae, sive quod in Oriente, quod in Abica, quod in Hispania quod in Britannia, quodia Gallia, quod in omnibus locis ubi humilitas
perseverat. Ex his ergo coniicere possumus,Muum Damasum Papam huiusmodi benedicti dem presbyteris illicitam aut penitus non dixisse aut si dixit Ecclesiasticam tamen conluetu- einem in hoc praevaluisse praecipue cum pilus verba ita possint intelligi, ut presbyteros doce.ret, quod eis quasi ex proprio officio usurpare non liceret quid eis ab episcopali authoritate concedi posse non ignorarent. Sic enim confirmatio eophytorum penitus separata est ab Lino presbitetorum quam tamen lanctus Gi
gorius Papa primus quibusdam presbyteris ton. cellisse legitur scribens lanuario alaritano pia scopo: tem, susceptionem poenitentium, non ex sua consecratione sed ex piscoporum corrucessione presbyteri habere meruerunti Quod illum non latebit, quicunque ordinem consecrationis eorum, sive statuta sanctorum patrum, dia
ligenter inspexeriti Agathense quoque concilium capitulo quadragesimo quarto benedictionem suis per populit Presbyteris prohibere videtur, sed hane prohibitionem de episcopali tantum en dictione iactat interpretantur: quae utique e nedictio iuxta decimum octavum Toletani Conisellii capitulum, attestationem sancti Augustini
ad paulinum Episcopum, ante communionem p
pulo a solis episcopis solet impendi. Si quis v ro hoc de hac ipsa benedictione de qua agimus.
dictum putaverit, sententia tamen provincialis concilii tam generali Ecclesasticae consuetudini praeiudicare non poteriti deo autem huiusmodi benedictio fortasse antiquitus presbyteris inte
dicta est: quia, ad episcopale officium perimnere videbatur. ecclesiastico conventu nondum adeo necessaria reputabatur. Nam soli communicantes consectioni sacramentorum antiquitus intererant quibus Coratio post communionem, quae pro selis communicantibus instituta est, pro benedictione potuit satisfacere. Apud modernos autem cum iam populus communicare cessaret, nee tamen a divinis mysteriis se subtraheret: ne cessario permissum est, ut a presbytero benediaceretur, ne tam benedictione, quam communione privatus discedere videretur. Sive autem ea o
casione sive alia hoc presbyteris permitteretur ab episcopis adeo tamen in usum iam usque quaque devenit, ut nequaquam absque gravi sca dato a presbyteris in populo praetermitti possit.
nisi sorte Apostolica sedes generaliteris synod liter prohibere volueriti
XXII. Quid sacerdos agat post Missam.
Finitis omnibus, osculatur presbyter altare dicens: Placeat tibi sancta Trinitas deinde sacris
vestibus se exuens cantat hymnum trium puer rum iuxta quod patres in quarto Toletano Conis cilio decreverunt capitulo 4 videlicet, ut e communicationi subiaceret quicunque sacerdos
eundem hymnum post Missam dicere negligereti Psalmum quoque, Laudate Dominum in sanctis eius in gratiarum actionem subiungens, cum, Pater noster, versibus ad hoc competentibus,
346쪽
concludit eam cum oratione illa Deus qui trihus pueris. Sciendum autem . iuxta decreta pomtificum, quod presbytero non licet coram Episcopo, nisi eo iubente, vel sacrificare, vel populum benedicere, vel salutare, vel exhortari. Unde cum legit vangelium coram piscopo. benedictionem petit ab eo. Item cum vult sacrificare, inclinat cum populo se episcopo pro concessione, qui etiam cum populo inclinatur, pro ultima benedictione.
XXIII. Brevis descriptio celebrandae Mis .
Presbyter cum se parat ad Missam, in primis cantat falmos: Quam dilecta Benedixisti inclina, credidi propter Deinde: Κyri eleison Pater noster, Et ne nos inducas . . Ego dixi
Domine. Convertere Domine. Fiat misericordia, Sacerdotes, Proteistor noster adspice, Domine exaudi Oratio. Aufer a nobis Domine in i quitates nostras, peccata nostra, ut mereamur puris mentibus introire. Alia Actiones nostras quaesumus Domine madspirando praevenio ad. iuvando prosequere, ut cuncta nostra operatio per te semper incipiat, uer te coepta finiatur.
Per Dominum nostrum' c. Pararit autem, venit ad altare dicens Anti Introibo ad altare
Dei. sal iudica me Deus discerne. E Dei eo usiovem Confiteor Deo omnipotenti, istis Sanctis & omnibus Sanctis & tibi frater, quia peccavi in cogitatione in locutione, in opere, inpollutione mentis, corporis ideo precor te,
Nisereatur tui omnipotens Deus, dimittat tibi omnia peccata tua liberet te ab omni a. Io confirmet te in omni opere bono. perducat nos pariter esus Christus filius Dei vivi,
in vitam aeternam. Amen. Indulgentiam Cremissionem omnium peccatorum nostrorum tribuat nobis omnipotensin misericors Dominus, Amen. m sacerdos aecipit oblationem dieit A ceptabile sit omnipotenti Deo sacrificium nostrum Deinde alice tu altari ad dexteram oblata deposito, dicit Veni sanctificator omnipotens aeter. ne Deus, benedic hoc sacrificium tuo nomini praeparatum, per Christum Sc. At velinatus aure altare, dicit: Suscipe sancta Trinitas hanc ob. Iationem, quam tibi offerimus in memoriam pansionis resurrectionis, ascensionis Domini nostri
Iesu Christi, mi honorem beatae Dei genitricis
Mariae sancti petriis pauli. istorum it et
omnium Sanctorum tuorum , ut illis proficiat ii honorem, nobis autem ad salutem. illi pio nobis dignentur intercedere in coelis, quoraci memoriam agimus in terris. Per Christuciis: Deinde Orate. Sequitur secreta. Deseriptio canovi iuxta Romanam auctorit
tem Te igitur clementissime pater, et lesum Christum filium tuum Dominum nostrum suppli. ces rogamus, petimus, uti accepta habeas sthenedicas. Hie Ava sacerdos oblationem Uealicem tribus vicibus sub una exuee. χρdona, haec munera, haec sancta sacrificia illita. ta inprimis quae tibi offerimus pro ectelia ei
sancta catholica, quam pacificare, custodire a.dunare. regere digneris toto orbe terrarum, una cum famulo tuo Papa nostro antiri te nostro. Memento Domine famulorum, famularumqlle
tuarum. Hic nomina vivortim memorentur. Ivolueris, sed nou tu Domivica omnium cit.
cum adstantium, quorum tibi fides cognita est, nota devotio, qui tibi offerunt hoc sacrificiua laudis pro se suisque omnibus, pro redemptiode animarum suarum, pro spe salutis atque incolo mitatis suae tibi reddunt vota sua aeterno es
vivo & vero. Communicantes, memoriam Nn erantes inprimis gloriosae semper virginis Maria genitricis Dei, Domini nostri es christi, sed
beatorum Apostolorum ac Martyrum tuorum, Petri Pauli Andreae lacobi. Ioannis, Thomae
lacobi, Philippi, Bartholomaei, matthaei, Sim, nisu Thaddaei Lini, leti, Clementis, Sixti, Cornelii Cypriani Laurentii, Chrysogoni loὶ nisis Pauli. Cosm H Damiani, omnium Satuctorum tuorum, quorum meritis precibusque concedas, ut in omnibus protectionis tuae muniamur
auxilio per Christum Dominum nostrum. Hic in elluatur Gqrte ad astare, dicens: ane sit ut oblationem servitutis nostrae, sed 'unctae si miliae tuae, quaesumus Domine, ut placatus acci pias diesque nostros in tua pace disponas alique ab aeterna damnatione nos eripias in electorum tuorum iubeas grege numerari per chii stum Dominum nostrum. Erectu ar tem eum imbras errιcibus oeu/uicit: Quam oblationem tu dein in omnibus quaesumus benedictam , adscriptam, ratam, rationabilem , acceptabilemque facere digneris. Hic separatim signat oblatam amem.
Ut nobis corpus sanguis fiat dilectissimi filii
tui Domini nostri Iesu Christi Qui pridie quam
347쪽
DE ECCLEsIASTICI OBSERVATIONIBUs. 337
pateretur accepit panem in sanctas ac venerabi gneris, cum tuis sanctis Apostolic martyribus,les manus suas, elevatis oculis in coelum ad cum Ioanne Stephano, Matthia, Barnaba, ignate deum patrem suum omnipotentem, tibi gra tio, Alexandro, Marcellino, Petro, Felicitate. tias agens, benedixit, Degit, dedit discipulis suis, perpetua, Agatha Lucia, Agnete, caecilia, An dicens: Accipite, manducat ex hoc omnes stasia, cum omnibus sanctis tuis, intra quo. Hoc EsT Ni coapus MEL M. Simili modo rum nos consortium, non aestimator meriti, sed postquam enatum est , accipiens Chunc prae veniae, quaesumus largitor, admitte per christum elatum calicem in sanctas ac venerabiles manus Dominum nostrum. Per quem hae omnia Bois suas, item tibi gratias agens, benedixit, dedit in semper bona creas. iis tres eruces stiperdiscipulis suis, dicens: Accipite, bibite ex eo utrunque I ut facit: Sanctificas, vivificas, Nomnes Ili EsT ENIM CAM SANGDINI MEI nedicis, S praestas nobis. Hie eum oblata timNGUI ET AETERNU TESTAMENTI MYSTERIUM rure cruces sari s re alie- e quintam iis Id EI, QUI PRO VOBIS ET PRO MULTI EFνUN. latere iesur per ipsum, eum ipso, in PETu IN REMIssio NE PECCATORUM. ipso est tibi Deo patri omnipotenti in unitate
Spiritus sancti omnis honoris gloria. me eloΗate quotiescunque seceritis, in mei memoriam vat oblatam cum alice, dieeur per omnia eis sacietis Unde memores nos Domine servi cula seculorum. Responsio Amen. Et deponi omtui, sedis plebs tua sancta, Christi filii tui Do latam, dicens: Oremus praeceptis salutaribus mini Dei nostri tam beatae passionis, nec non monitio divina institutione sormati, audemus ab inseris resurrectionis sedis in coelum glo dicere pater noster qui es in coelis, usque, litiosae ascensionis offerimus praeclarae Maiestati era nos a malo. Libera nos quaesumus Domine tuae de tuis donis ac datis me tres cruce su ab omnibus malis, praeteritis, praesentibus per utrunque smu iacit, is quartam super No futuris. Et intercedente beata & gloriosa sem-tillan m ae quintam super alicem. Hostiam per virgine Maria. beatis Apostolis tuis petro puram, olliam sanctam, hostiam immaculatam. paulo atque Andrea me nominat quotquot panem iam tum vitae aeternae, A calicem salutis Sanego volueΥit, cum omnibus sanctis da r perpetuae. Supra quae propicio ac sereno vultu picius pacem in diebus nostris, ut ope miseri. respicere digneris, accepta habere, sicuti a cordiae tuae adiuti, o peccato simus sempercepta habere dignatus es munera pueri tui iusti liberi, Hic patinam aeeipiat, ε osculatam Mabel, ct sacrificium Patriarchae nostri Abrahae, ponat. ab omni perturbatione securi. mi eo quod tibi obtulit summus sacerdos tuus Melchi pus in asina super ria diuidat, dicens Persedech, sanctum sacrificium immaculatam ho Dominum nostrum Iesum Christum usque, perstiam. Ime iuelinas se iuxta altare, diceus: Suin omnia secula seculorum. N. Amen. me etiam plices te rogamus omnipotens Deus, iube haec tertiam partem in alicem mittat, ueni: Pax pellitii per manus sancti angeli tui in sublime Domini sit semper vobiscum. u. Et cum Spiritu altare tuum, in conspectu divinae maiestatis tuae, tuo. E subiungi orationem isam Fiat coni νbi erigit se, dieem Ut quotquot ex hac alta mixtio, consecratio corpori sanguinis Domi-ris participatione sacrosanctum filii tui corpus ni nostri Iesu Christi aceipientibus nobis in vi- sanguinem sumpserimus, omni benedictione coe tam aeternam. Amen. Et osculat altari, dat leuia gratia tepleamur. per Christum Dominum paeem adsunti, ita dicens: Pax tecum. N. Et nostrum. Hic uti orationes ierantiar nna super cum Spiritu tuo: Desinatur antem dicit, ante 6pticos altera ad lectionem uominum sed non quam eommunieet Domine Iesu Christe qui v in blicitatiotis Nemento etiam Domine & luntate patris cooperante Spiritu sancto per eorum nomina, qui nos praecesserunt cum signo mortem propriam mundum vivificasti, libera me fidei ct dormiunt in somno pacis V recitare per hoc sacrosanctum corpus sanguinem tuum tu nomina. Ipsis Domine. omnibus in chri ab omnibus iniquitatibus meis, is malis meis. st quiescentibus locum restigerii lucis, pacis fac me tuis inhaerere mandatis. a te nun- ut indulgeas deprecamur per christum Domi quam in perpetuum separari. Qui cum patre. dum nostrum. Nobis quoque peccatoribus famu Cum disribuit Eucharisiam dicit Corpus aelis tuis de multitudine miserationum tuarum spe sanguis Domini nostri es Christi proficiat tibi in rantibus partem aliquamis societatem donare di vitam aeternum. Amen. inquam omnes comis
348쪽
338 DE ECCLESIAsTICIS OBSERVATIONIBUL
mMnieavertiis dieit Quod ore sumpsimus, pura mente capiamus, ct de munere temporali fiat
nobis remedium sempiternum. Finita Missa, diris placeat tibi sancta Trinitas obsequium servitutis meae. praesta, ut hoc sacrificium quod oculis tuae maiestatis ego indignus obtuli, mihi omnibus, pro quibus illud obtuli, te miseranis te sit propiciabile per christum c. Exuens se oestibus acris, dicis sal. Benedicite omnia. Laudate Dominum in sanctis. ytie eleison, Mter nosteris ne nos inducas in tentationem confiteantur tibi Domine omnia opera tua. Exul tabunt sancti in gloria. Exulient iusti in eo spectu Non nobis Domine, non nobis. Domine exaudi orationem. Deus qui tribus pueris Acti
Gregorius Papa septimus eum Apostolieae sedi
praesideret constituit, ut ieiunium quod dicitur Inartii in prima hebdomada quadragesimae omni anno celebretur, scutis sancti patres illud instituisse leguntur. Nam sanc stus Gregorius papa primus, tam in Sacramentario quam in graduali libro, sive Antiphonario officia eiusdem ieiunii primae quadragesimali hebdomadae asscripsit. Item sanctus Hieronymus in libro comitis, lectiones evangelia de eodem ieiunio eidem hebdomadae iniunxit ipsa etiam vacans Dominica, quam sanctus Gregorius in quadragesima secundam esse voluit, evidentissime insinuat, quod ieiunium naristi nihilominus omni anno ipsam in prima hebdomada praecedere debeati Non enim eadem Dominica proprie vacans diceretur, si non sabbatum a lectionum e vestigio subsequeretur, quod
proprium est omnium Dominicarum vacantium, quae cum proprio careant officio, ex praecedenti
hebdomada inofficiantur si tamen necesse su rit ut assumantur. Undera haec Dominica, de qua agimus ex quarta seria praecedentis ieiunii officium mutuavit. Necessarium est ergo, ut iblud illam procedat cum non aliunde, nisi ex eius praecessione eadem Dominica 'nomenis ossi. cium obtineat. Sed Clunior Gregorius papa. scribens de ordinatione sanest Bonifacit Archiepiscopi ad Magontiacenses praecepit, ut ordinatio quae ieiunio Martii asscribitur, in ingressu qua.dragesimae cum eodem ieiunio semper celebretur. Beatissimus quoque Leo Papa primus, in sermo. ne De ieiunio septimi mensis , vernum ieiunium in Quadragesima aestivum in pentecoste, autumnale in septimo mense celebrandum esse mea. clavi Item B. Gelasius papa in Beeretalibus filii capitulo II constituit, ut ordinationes presbyte. rorum diaconorum, non nisi certis temporibus
fiant, quippe in ieiunio quartiis septimio decum mensis id est, unii Septembris, atqaecembris nec non in quadragesimalis initi tela. nio, quod proculdubio Martii intelligitur. R.
desne ergo quam aperte idem ieiunium cum cidinatione sua primae quadragesimali hebdomada asscribatur, cum tam signanter quadragesimalis ini. iii ieiunium cognominetur 3 Hoc autem initiaci Quadragesimae, non a capite ieiunii, sed a se, sequenti Dominica est computandum. Nam quam vis a eapite ieiunii pro quodam complemento quadragesimalis abstinentiae incipiamus a faba. quenti tamen Dominica iuxta assertionem sandi Amhrosiliis sancti Gregorii, aliorum sanctorea Patrum, Quadragesimam proprie exordimur. Sul. tum autem commoveat, quod tempore Henrici cundi imperatoris duodecim piscopi Mogustia congregati, aliter de hoc ieiunio statuisse leguntur. Cum enim apud ipsos non modie validitas de huiusmodi ieiuniis accideret, eo quod ad-tiquam sanctorum patrum traditionem in hac te minus attenderent, pro huiusmodi confusone corurigenda hanc sibi regulam proposuerunt, ut deinceps in prima quarta feria Martii, in secunda lunii, in tertia Septembris, omni anno telo narent. Sed hae regula Apostolicae authotin t praeiudicare nec debet nec potest praeseruncum evidentissime statutis sanctorum patrum vi. deatur repugnare. Si enim praedictam regulari annuatim observamus, multoties non solum a Quadragesima, sed etiam ante uadragesimam te iunabimus cum, statuta Apostolicorum vi rorum. institutio officiorum, ut praelibaten
est, illud infra Quadragesimam, immo in imma Quadragesimae septimana, semper celesta
re decernant. Indubitanter ergo refutare de bemus quicquid tam evidenter Apostolicae se thoritati contraire videmus, unde totius hi stianae religionis, ordinis exordium misistunaccepimus. Nec mireris hoc ieiunium potius Martio quam Februario asseribi quamvis a Februario, cum ipsa Quadragesima nonnunquan occurrat: Semper enim idem ieiunium. GKalendaria aliquando , aut Lunationem Mardi, aut utranque simul incurrit Februarii autea Kalendaria aliquando Lunationem vero nu quam attingit. Ergo multo congruentius Matti.
asscribitur, quem nunquam relinquit, quam
349쪽
bruario quem multoties penitus non attingit. Observatur sane hoc ieiunium cum ipsa quadragesma secundum Lunationem . sicutis pascha. Unde non incongrue ipsum Martio propter Lunationem asscribitur, quanuis in Februario occurra Si eutis pascha Aprili semper asscribitur, quanuis saepe in Martio contingat. Nec hoc utique probabili exemplo carebit, si sacrorum Ndinum dispensatio nonnunquam fiat in Februario, dum hoc exegerit quadragesimalis initii Milo. mam reverendissimi patres nostri, sanctitates Apostolica aut horitate praecipui, videli. cet, Simplicius Gelasius, Symmachus, Felix, in Februario ordinationes Reisse leguntur cum
iam sancta Romana ecclesia ieiunia quatuor temporum in ordinatione observare decreverit, o
que aliis quoque ecclesiis ita observandum promulgaverit. Ergo absque omni dubio observare debemus, unde tam certa praecepta exempla sanctorum Patrum Apostolica authoritate praeditorum suffcienter habemus, praesertim cum Ma-eilius observetur quod provida antiquitas au. thoritas instituit, quam quod inconsiderata novi. tas' infirmitas ad inuenit. Nulli enim dubium est, quin facilius sit omni anno idem ieiunium Martii in eadem hebdomada cum eisdem ossiciis inconfuse celebrare, quam de hebdomada in he domadam non sine confusione ossiciorum, ut multi solent illud annuatim mutare.
Gregorius Papa septimus Apostolicae sed pra
sidens constituit ut aestivale ieiunium infra octavam pentecostes annuatim celebraretur. Quod quidem sapientioribus reverentia sedis Apostolicae facile persuasit simplicioribus autem nonnulla dubitatio super huius statuti promulgatione mmansit. Nam non parum a consuetudine eorum
discrepat, quam a quibusdam scriptis non adeo authenticis mutuaverant id est a Moguntiacensi concilio tempore Henrici secundi Imperat ris iacto. Hoc enim hanc regulam ieiuniis quatuor temporum praefixit ut in prima quarta Oria Martii in secunda Iunii in tertia Septem. bris omni anno ieiunetur praeterea, hoc attendunt, quod in quibusdam sacramentariis inve- fiunt, quod in primo sabbato Martii in secundo iunii in tertio Septembris, ieiunare deis beamus illo etiam non minus observato, ut
de uno sabbato et lectionum usque in aliud, iuxta Amalatium quatuordecim hebdomadae comis
putentur. Si igitur, inquiunt, iuxta statutum Domini Apostoli infra pentecoste annuatim ieiunaveris, non semper secundam quartam seriam vel secundum sabbatum uni observare poteris. Sed cur more phariisorum liquamus culicem glutientes cameluma cur, inquam, huiusmodi scripta praevaricari plus vereamur, quam sedis Apostolicae decretum, praesertim cum ob eorum adinvicem repugnantiam, se observare non peris mittant Si enim iuxta Moguntiacens concilium, in prima quarta seria Martii, in secunda Iunii, in tertia Septembris, omni anno ieiunatur: primum sabbatum Martii, secundum Iunii, tertium Septembris annuatim observare nequibis, nec iuxta malarium quatuordecim hebdomadas eisdem ieiuniis internumerare valebis quod illum non latebit, quicunque diligenter interiacentes hebdomadas singulis annis dinumerabit. Nunquam si ne huiusmodi regulae simul observari poterunt, nisi eo anno, cum alendae Septembris in tertia vel in quarta seria occurrunt. Sed in hac causa Amalarius non adeo notandus est, qui non tam aliquam consuetudinem instituere, quam de instituta competentem aliquam figuram elicere consuevi cur autem ista replicamus, cum etiam si praedictae regulae sibi annuatim convenirent, uis thoritati tamen sedis Apostolicae nullatenus praeis iudicare possent, cui omnes per omnia absque omni haesitatione debemus obedire, cui nunquam debitam exhibemus obedientiam, si eius statuta potius iudicare quam implere curamus Hoc est enim privilegium obedientiae de sententia sui praeceptoris non iudicare, in iis duntaxat mbus, quas canonicis scripturis contraire non udemus, immo statim exequi, quod iubetur. Nam quicunque facere noluerit nisi quod prius sua ratione probaverit ei me faciendum non tam praeisceptori suo, quam propriae voluntatis arbitrio satisfecit me iudicabitur. Hanc ergo puram obedientiam cum omnibus spiritalibus nostris praecept ribus certissiime debeamus, maxime tamen Apo. stolieae sed ex intimo corde debemus quae Oistius christianae religionis caput estis origo. Sed quia haec ratio simplicioribus fortasse non sum
cit, operae precium videtur de superiori statuto latius tractare. quam rationabile, quam an nicum quippe sinctis Patribus quam consonum reperiatur, elucidare. Beatissimus Leo papa prumus in ordine quadragesimvsseptimus, cuius auis thoritate congregatum confirmatum est sanctum chalcedonense concilium, in libro sermo. num, quarti mensis ieiunium non nisi in hebdo- v a mada.
350쪽
mada Pentecostes celebrandum esse denunciavit. Nec hoc tantum in uno sermone sed in pluri-hus, quos de Pentecoste in diversis annis fecisse legitur: quod illum subterfugere non poterit, quicunque eundem librum diligenter perlegerit. Ibi enim evidentissime docebitur, ex Apostolica traditione huius ieiunii observantiam, descend re, nec divisam, sed contiguam post diem emtecostes celebrari debere. Sed ne aliquis eum
hoc de quadragesimali ieiunio, quod post Pentecolle agitur, non de ieiunio quarti mensis, praecepisse putaret subsequenter decernendo ad. monet, ut inis eandem hebdomadam quarta sexta feria ieiunetur in sabbato apud sanetum Petrum vigiliae celebrentur Quem denunciati tionis modum pene in omnibus suis sermonibus obtinuit, cum ieiunia quatuor temporum denunciaret Nam illa quadragesima post Pentecosten, non omnibus ut hoc ieiunium sed solis poenitentibus observanda imponitur Nec in hoc tam tum triduo infra pentecosten, sed in omnibus triduis, vel etiam diebus sex hebdomadarum custodiri iubetur praeterea idem vir Apostolicus in sermone De ieiunio septimi mensis: Ieiunium, inquit, vernum in quadragesima aestivum in e tecoste, autumnale in septimo mense celebremus Ubi evidentissime indicavit, ieiunium quarti mensis non nisi in hebdomada Pentecostes esse celebrandum Si enim istud in Iunio mense. sicut autumnale in Septembri, semper ieiunandum
decerneretur, non minus Iunium quam Septem.
brem nominare posset Ergo iuxta sententiam huius Apostolici scut autumnale semper in Nptembri, ita aestivum in Pentecoste semper debemus celebrare. Sanctus quoque Gregorius papa primus, a quo omnia Ecclesiastica ossicia pene
habemus, beato Leoni optime concordat, qui in sacramentari Win diurnali Antiphonario, eidem ieiunio nullas orationes vel cantus at scribit, nisi infra Pentecosten dicendos. Liber etiam Comitis sive Lectionarius, quem sanctus Hieronymus conpaginavit, eidem ieiunio lectiones ad se. stivitatem Spiritus sancti pertinentes attribuit. i. cut igitur ieiunium Decembris de adventu Domini, Wieiunium Martii de quadragesima sua mutuaverunt ossicia sic etiam illorum mensium Niunia nunquam alio tempore celebrantur, nisi eo ipso, unde, ossicium habere videntur. Denique ieiunium Martii, ante statutum nostri a pae Gregorii cum aliquando ante quadragesimam iuxta Moguntiacens concilium eveniret, propter quadragesimale tamen ossicium usque ad quadra.
gesimam disserebatur. Incongruum enim est:
ut eiusdem ieiunii lectiones specialiter quadrage. smam intimantes, orationes super populum, extra quadragesimam dicerentur. Eadem igitur ratione Waestivum ieiunium infra pentecoiten o
servamus competenter, propter ossicia de eadem solennitate mutuata. Qui enim illud extra emtecoste observant, magnam officiorum confusio. nem faciunt cum quadragesimales cantus Wor,tiones lectionibus de Pentecoste assiscienti comcordiam quippe ossiciorum Pentecostes dissipant, quam sancti patres maxime in huiusmodi Teiis obtinere studebant: cum extra pentecoste de hoc ieiunio nullum inveniant metum, ipsi sibi osticia componere, immo confundere temerario ausu praesumunt Non mireris autem quod hoc ieiunium Iunio potius quam Naio adscriptum reperiri malunt, quamvis iuxta superiorem tractatum, Win Maio saepius celebretur ipsa enim Pentecoste cum qua hoc ieiunium semper oblata vatur, in Maio saepius quam in Iunio celebrant, quae tamen iuxta computationem Lunae, Iunio semper asscribitur Nam ho festum, sicut pascha non iuxta rationem mensium, sed Lunationum, annuatim observatur at illud qui. dem Aprili, hoc autem Iunio, propter observationem Lunationum eorundem mensium, semper adscribstur quamvis eosdem menses multoties anticipent , sicutis ipsae Lunationes. Eadem igitur ratione 'o ieiunium Iunio asscribimus, quod cum Pentecoste sub eadem Lunatione annuatim observare debemus. Hoc sane ieiunium semper Lunationem innii, saepe etiam rase daria eius observat nunquam autem Lunationem Maii, nec semper Kalendaria eius attingit Semper utique aut Kalendaria aut Lunationem Iunii possidet. maii autem saepenumero nec alendaria, nec Lunationem obtinet. Quare, Iunio
competentius altitulatur quem nunquam dimitarit, quam Maio, quem multoties omnino praetermittit. ias igitur rationes quicunque, deposito contentionis studio, fideliter considerare voluerit, proculdubio Dominum apostolicum de ieiunio verno sive aestivo, non tam suum, quam sanctorum patrum statutum instituisse iudicabit. idem ipsum authenticis rationibus confirmatum, generaliter observandum esse non dubitabit