장음표시 사용
171쪽
29. i. λα τις e V. I. ne uisit BPSOd quidem exspectari
potest, Sed fecit tamen xliuaodus, si quid rideo, hos
αλλα τις n m M. αυτοπεδον ἐγχει μακρῆν ζἰ νει-- γ ν δηια αν ' a ' neque vero retinuit Tyrtaei distichum: Mia τις, ε διαβας, μενετε ποσιν αμ-έροισιν στηριχθεὶς se innis, χειλος μοῦσι λα-ν, sed suos versus huic substituit. Ceterum haud contem nendus poeta siti interpolator, quanquam Uxtam Iose
go in ori Qui interpolata illa excipiunt, quatuor
172쪽
1si igitur versus lusum continem a simplicitate antiqui
poetae quam maXime abhorrentem. Exunt Mylasse, quibus E contrario hi versus omnium maXime placeant.
Sed hi dissidant velim sonsui suo, et conferant similliaimam, quae est apud innexum interpolationem Nn mirum haec leguntur in Odyssea ii 22ο. m. Quos versus propter eandem istam ludicram elegantiam sine ulla haeritatione Homero abiudicarem, etiamsi non alia quoque accederet dissicinas, quani misit Sinsitatus in Observationibus Criticis in aliquot dysseae loca, editis a. 1793. m. Aug. sed ad murim quandam ac Prorsus
inauditam interpretationem confugit. Hic in t ,
terpretes Moctilulum σταφυλη de sis proprie aio disti. aecipiμnt Sed hoc incommodum εε PTOPterea quod mis te in arborum enumerations Mitis erat nomina '
in, et statim disqrtiaequitur Hueue descriptio suam rendum igitur, in x ανυλ, forte 'meri aetate de Movis Oliparum usurpatum fuerit, quemadmodun a τί ι υ-λα aequo olivarum fraces tque Marum in torculari expressarum retrimenta notat. Aequiescat, qui volet, in hoc perfugio: nos interpolatori relinquamus uvas suas. Nec dubitamus in his, quae lIabentur Iliad. V. 350. .eqq. φραξαντες δορυ λυρι, σακος σπιιεῖ προθελυμ-'ώοις δ ασπιε ρειθε, κορυς ρυ' μνέρμ' ' νηρ' oυον Ἱπποκομοι κορυθες te. medium versum interpolatori tribuere Praesertim quum nihil aliud sit κορυ κορυν ρειδε, quam ιναυ- - θες e uiro imo , ubi aperte consulto variata Oratio. Haeccine vexo an nos a antiquio sit ut Polatio.
173쪽
apparet autem, alterutram ex altera ess ductano v derint alii. Sed apud Tyrtaeum prius disiicivim non est 1iidni eidem rhapsodo tribuas, cui istationem ἱ iam deberi vidimus posterius nullus dubito quin si a recentiore quodam homine adiectum. Diversum enim sinius auctorem haec produnt: quae quidem haud dubio o Murus fuisset apsodus illa, qui ante iam dixerat: αυ-yχεδον ἐγχε μα- , ξ ει uino,ni, Misa - - , alius autem ex iis ipsis XPrimere potuit, quo scilicet ope rhapsodi illius feliciter ad sinem perduceret disti-esium, incepium inritaminem a Neque vero alius quidari rhapsodus posterius distichum istud secus ea stimandus est, sed is, qui illius rhap3Odi UBrsus e margine transtulit in Verba Tyrtaei. Quid enim Z haps d ille mea quidem coniectinio, quae specie, ut aequentia deesarabunt, quam re audacior est, sic cecisti
Primum quod o ui distichum rhapsodi' esse mutationem docui versuum a. et et, securatiun porro, illorum, quibus PIimum illud a rhaysodo est substitutum,
174쪽
proxinriam erat aptiae Detaeum, neque omissum axhapsodo vel per se potest Videri, quum ratio, cur omi
teret, uerit nulla textium denique, additum a rhapso-do , nusquam alibi habet locum, siquidem separari' bet a versibus, de quibus nunc potissimili agitur, alienis, ut modo videmus, tam a rhapsodo nostro. quam a Tyriaeo. Atqui Paxum credibile est, mediumissu Tyriae distichum, H, ως τε κνήμας τε est Posia
turn semel inter antiqui poetae Versus ab eo, qui&ς inis sibi in margitae ali notabat, ibi itcrum esse scriptum. Immo satis habuit et mutationem rhapsodi et
additameniunt deinceps adscribere, sicut hodie habe
η ξέφει υτιὸ ν δ ιυν - ἐλέτω. καὶ ποδα παρ ποδὶ θείς, και - -πίδες ασπέδ ερεἱσας, ἐν δ λο- τε λοφιν, καὶ κυνέην κυνέη. Quae quoniam ita deinceps posita mutilam in fine praebent sententiam, hanc necessario, si quis Versus istos ibi, ubi nunc leguntur eodem modo inserere, Iuit, supplere diubebat de suo id quod factum videmus adiecto disticho illo, quod Thapsod IIOII minus, qua tu Tyrtam esse docui abiudicandum. Tyrtae mainta haec debentur: ἀλλά τις ει , διωβας μενετο ποσιν ι--οισιν - θεὶς ἐπὶ ροῖς, χεῖλος ὀδουσι δακων, μήρους, at ἡμις, κατω καὶ -- - καὶ ραγυς ἀσπέdo Ei ρεμ; γαστρὶ καλυς άμενος' δι υρν δ εν χειρὶ τινασσέτω μ*ριμον θρος,
175쪽
'μην ἐκτος -- ωτάτω - - . 5. μει ν ω γυμνῆτες, et Accessit postea et mutatio et additamentum Thapsodi, iunctim merta lac alieno, aucta etiam novo disticho ad integestatem truncatae hoc modo sententiae inclinque
Quae quum ita Mi totum fragmentum, ut olim est a Tyriam Prosectum, praeter disti m initio statim e Strabonis margine supplendum, hos Versus -- plectebatur: ΙΙ, 1 - ο I, 9 IO. 1 - 12. 7. s. II, 11 ' si 1 - 28 55 48. ita Vero, ut a rhapso mutaturo, hos versus II, 1 - 1ο. I, D-M.1 - 16. II, 1 - 2o. 5ο. 25. 2 . 31. 32. 25-35 quihus adde disticlium, interpolationis cum Tyrtaeo coagmentandae caussa compositum, II, 33 et 54. No-
in igitur totum stamentum sic stat constitu dum, ut post diglichum illud e Strabone assumtum haec seque-xentur II, 1- IO. I, 9 - O. 1 - 18. II, 11--38. et uncis includerentur hi Versus I, 1 - 16. II, 15.16. lategra est, ut dein patebit, elegia, quae vulgo dino tertia est, Prodita a Stobaeo Serm. XLIX a pluribus illa rhi psodis inter lata. Et huius quidem laoc est Iduum et μου ἄν μνη-ho', υτ ει - -τιθείμην,
176쪽
In quibiis plus quari sarapectos habeo veraxin s et a qui earsus Vel propterea, quod optimi et antiquissimi poetae elegiae aegre sententiam hexametro . mutuant,' possunt esse suspecti sane verba mi , -- χοι
sum desideretur haec autem: πλην θουριδος ἀλκῆς, quamvis p. se gravissima, etΗometio' notante Κοπ- Penio , praebent tamen hoc loco bellicae virtutis oppositionem multo Ilinus concinam, quam quae essicitur omisso hoc disticli, pentameter deuiquo anguidus est et ieiunus. Quid quod Platoni, cui aliam antiquio-xem interpolationem, hoc ipso disticho rursus intesep latam, cognitam litisse paullo post patebit hoc dissi--- 1uit ignotum dam Plato L p. 629. Α προ----μεθα νων, tuquit, μον, τῶ -- μἐνυ 'ναιον , τωνδε δέ πολίνην γενόμενον, ἔς δὴ μαλι- --πων ουτ ε τις πλου-ύτατος ἀνθρώπων ιη , ψησίν, υτ πολ-λἀ ἀγαθά κεκνημένος εἰπων σχεδον ἄπαντα , ο μή περιάν πολεμῶν ἄριστος --- ubi Vulgo ri 'mecum apost pho scriptum habemus, assumta vocula MI, quam ad proximam pertinere sententiam iam ante monui. Apparet, in versibus, quos memoriter lato espexit, hanc fuisse syntaxin μ' , of θιον ἄνδρα - εἰ μητετλαδε est amisso igitur distichum illud, quod hanc turbat constructionem. Idem coluirmant verba Platonis εἰπων - μαντα, quae nil nisi versum 5 usque adi significant. Ceteram quum Platon recentius di silinum sit, de quo loquimur, est tamen aut antiqui alio, de quo mox dicendum aut eltiadem auctOIiri. Ud CALLINus. 1.
177쪽
ne omissis quidem Versibus istis, Platoni ignotis, anilia quissimi .poetae Verba sine AEMGodi cuiusdam amplimeatione milii legere videor. Quid enim Nomae metoxicam elegantiam sapit aegati toties repetita nonne
magis etiam ab antiqui poetae simplicitate distat omnis sententia, s usque ad di nonne et ipse Tyriaeus V. u. per picue indicat, se de Venusinis, divitiis, imperio et facundia minime in lasses Nempe hoc um dicit
IbΥtaeus, dotes, quibus excellere miles possit, coleritatem et Iuctandi dextoritatem non dotes eximias qualescunque nihil esse, neque si tantae sint, sit excedere videantur modum humanum, nisi coniunctas cum sortitudine. Quapropter non dubito, quin haec sola Uni a Friae Prosecta:
lopes ad n uiis remm spectant, Boreas ad Mul aud procul P t nemo non videt aequabilitatis gratia adiectos esso versum in eliso. . o συνηυ πεσεῖν - πλησίον ἄνδρα προεστως.
aut ab eodem rhapsodo . sedit . . et O. οὐ/ν εἰ πασαν Io δυξαν, Di θουρι ς ἀλκῆς.ου ' o ' Ἀγαθος irino Domiεμρο, aut ab alio postea Laborat enim illud distichum iisdem vitiis hexametri audentis sententiam, auguidiquo pentametri, - quid dicam de usu articuli non satis
178쪽
Homox ic O. Lespondet autem heia ametri Versui, qui illi subsequit et Sed verbo liaec attigisse sciliciet. Non enim Vereor, nocui mox v. i. durior forte videatur assiimito pronomianis ocio ad verbum τρεψε, similis illa assu lani pronominis τοιουτος ad μαέσσεται I, 7 Sa.). Ita nimirum Procedunt Tyrtaei Versus: 15. ξυνον ν ἐσθλον τουτο πωληρου παντί τε δήμω,ος τις νῆ διαβας ἐν προμαχοισι μένη 21. vlip di δυσμενέων ἄνδρων ἔτρεφε φαλαγγας est. Elidem militem , rapide irruentem in hostes, eosque in fugam impetu suo converientem, cadentem Ponit. V. 25. neque aliter deind' pergit, a . - χλοσυρονται μῖν μῶς νέοι ν δ γέροντες, σολλῶν τε - μ πασα κίκηδε πολις καὶ μβος καὶ πιδες ἐν ἄνθρώ-οις ορ-γι καὶ παίδων παιδες καὶ γένος ἐξοπίσω 'ουδέ ποτε κλέος ἐσθλον πόλλυται Ου ονη αὐτῶ 'ολλ' - γηρ περ ἐὼν γίγνεται αβ ανατος. Hinc vero, ut nouae interpolationis notationem statim subiungam, continuo sequuntur otiosi plane hi versus: ἔν τιν ἄριστευοντα μένοντά σε μαρναμενον τε γῆς περ καὶ παίδων, θουρος Ἀρης λέση.quib3as immane quantum enervatur oratio, ne quidem dicam de homoeoteleutis.
Finis et a hodio ita se habet a V. inde D.
179쪽
Ἀῶντες δ ἐν θώκοψεν, μως νέοι o τε - αυτόν, πειρασθω U H, mi με ἐς πολέμου. Sed confido, si quis hactenus totum carmen, querna modum olim erat ab ipso Tyriae factum, attente Pe Iegerit, neque rit ingeni tam obtiuo, ut mediocrem foetam a Tyriae discernere nequeat, limio semel inmilitin facile intellectitatum , antiquitus festiundiasse
'Adeo deliine remissa sunt omnia, deficiunt intere Hentium gravitate. Nechene cohaerent sententiae. Missi credibile, Tyrtaeum, quum dixerit, victorem exbolio reducem ab omnibus honorari, iuuenibus aeque ad senibus, idem sententiam denuo fuisse, inversu interiecto, lovae insitur enientiae copiosius et tamen ex parte tantum Propositurumst X parte in quana. quin mox ad senem untaxat reseratur, quod prius steriit universe dictum. Ceteroquin autem eandem esse sententiam, licet diversari exspectes, minifestum
est. Quid I im alius est V. O7. παντες μιν τομωσεν, quam V. 59. ἀστοῖσι μετιιπρέπει, et quae Praeterea hic revere
tiae signa commemorantur Fac tamen, sesteriorem sententiam uberi nem posse prioris expositionem haberi legitiiriam. Qui tandem poeta, si priose voluit pI xibus persequi, inserere versum potuit illum, quem nos postremum olim isse eensemus qui quidem Versus talem expositionem mortis facta mentibile excludit. Sunt etiam alia intexpolationis indicia, sed ea quidem
180쪽
eiusmodi, ut osteIadaut ne a rhapsodo quidem itἐi, ut nunc habetur, constitutum fui e motum elagiae. X ani
venum, virorum et iniunx, minime vero quom an in ipsa senectute IIIlorum discritiae in censum Velaire,
neque παλαιοτερους gene cilicet intelligi seniores. Et tamen ineptam hanc intremetationem postulat disti chum antecedens. Hoc igitur ab eo, qui primus composuit versus illos, omissili fuiSso nes se est. Idem M tuere urei comparatio Versus rQuis erum est, quin Ideat, Thapsodum non tam sim
pliciter amplificare, quam amplificarisho modere Voluisso Tyrtaei sententis, , additis nimimun, quos malarum i ctos putabat, ola area H αυτόν Quod quam Paxum Pro spere cesseIit homini, exponere nihil opus est. Paestat statim aperire, P id igitur in his versibus rhapsodo Acceptum reseramus. 8cinii ita, ita ait -- fallunt: 57.cli πάντες μι- τιμω νιν ὁμῶς νέοι vi τε - - .
της νυν τις ἀνῆρ ρετῆς εἰς ἄκρον Ιαασθαι Atque ita medium Incliis distichum recepit Theognis v.