R.P. Martini de Esparza Artieda. Theologi Societatis Iesu. Appendix ad quaestionem de vsu licito opinionis probabilis. Continens responsionem ad quaedam recentiorum argumenta

발행: 1669년

분량: 285페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

211쪽

utramqtie partem, nisi quod haec verba,quoad debitum non de negandum, magis inclinare videantur ad interpretationem fumdatam in obligatione vitandi maius malum , quatenus id non praescribunt pro prima tantum vice, sed potius permanenter. Re Iatur annotatio praemis nari. I70. sub finem. In cap. Cum per bellicam . Hoc specialiter habetur post praescriptum reditum ad priorem coniugem, quo existimato mortuo initum erat se- .cundum matrimonium , si is deinde compareat. Nec tamen cui pabilis iudicetur , inquit Leo Papa, ct tanquam alienι ruris peruasor , qui personam i uxorem eius mariti, qui iam non esse existimabatur, insumpsit . Et rurs us paucis interiectis et Si viri pust longam captiuitatem

reuersi , ita in dilectione suarum coniugum perseuerant, ut eas eupiant in suum redire confortium I omittendum est , Cr inculpabile iussicandum est, quod necessitas intulit stransitus ad secundas nuptias restituendam, quid fides possit. Habes in his bis repeti tum , irreprehensibilem cssutra nutum ad secundas nuptias tactum lub existimatione, ta- etsi f. lla, de hiorte prioris coniugis, qui delude comparuit exsezens iitra coniussis. autem existin arto Iron potuit este omni--iu certa . cum falsitas repugnet totali , certitudIni . Potuit ucro

esse prubabilis, cum probabilitati non repugnet simiIiter falsitas, ut paret inter alia ex Innoc-III. eap. Fraternitatis de frig.& -- Icf. ad med ι ibi: Sententiam ditiortis per errorem icet proba dem , noι anus esse prolatam . An ea probabilitas esset absolute maior, quam pro bilitas partis opposita: , an minor 3 an solus excestuS tecum duira quid cssct cottus , ac manifestus ex viralibet parte supra alteram,cum ancipiti incertitudine quoad ex Cestiam utriuIuas linavi ici ten, & absolutet cum nil eatenus dicatur, aut specialiter tila. Inuetur in textu VIdetur non alium probabilitatis gradunt subintelligi rationabiliter posse, quam qui communiter reputa tur sufficiens ad fidem humanam non leuiter , ac temere, sed dis1crete , ac mature concipiendam; ita videlicci ut mors prioris , coniugis ercitatur cum fundamento ex plerumque non fallentibus, di cui insit excessus aliquis cillem secundum quid suprα

fundamentum, si quod adsit in oppositum, atque ratIone taliuexcesus pertrahat de facto ad asseidum . Eodem sensu accipient dum circamo praesentia de spontes.& mair. ubi consultation ι d

secundis nuptijs mulicrum ., quae certificat On potera aeri ta, et morte comugirari iamdia absentium , respondet hie nicus i II. ut non perauitamur ad secunda vota conuolare, donec

itudo , qualis exigi, ac reperiri solet in ordi uario rerutrinuma

narum Commercio, ideli Qualis.exposita a nobia modo est, ais uo

212쪽

Pars rem Art. C LX X XII.

ita intelligit ibi glossa merito reponens verisimile pro certo his

verbis et Ubi tamen verisimiliter praesumitur de morte, se mulier nubataeocusatur. Unde nil, aut parum profecto refert, an certus nuncius, an certum nuncium exigatur in textu, circa quod controuertunt

nonnulli apud Sanchez supra. Utrouis namque modo intelligi tur commode testimonium inductivum certitudinis, qualis , de Aquanta ineste communiter solet ut dictum est, fidei humane conceptae ex credulitate probabili, o discreta, ut paulo prius idem Clemens loquebatur. β

ARM 3 r. Videri demum potest speciali indigere discussio

textus ex Clem. Exiai de ver b. signi Lubi praemissis dubijs FRMinorum circa ea, quae ex vi regulae, & pro sessionis obligant, vel non obligant sub laethali, eorundemque 1 upplicatione pro Pontificia desuper declaratione, subiungit Clemens V. Nos itaque , qvi in synteris horum conscientqs delectamur, attendentes quod in his, qua anima salutem respiciant,ad ratandos graues remorsus conscientia pars

securior est tenenda , dicimus oec. Ponderant aduersarii, sub praemisis a dubiorum voce, sermonem hic procul dubio esse de probabis libus hinc, dc inde opinionibus. Quia in ordine Seraphico nun quam defuerunt, de tunc maxime temporis florebant quam plurimi doctrina, dc pictare pneclari viri, quorum dc auctori rivi argumenta ad verae , ac legitimae probabilitatis gradum pro. ouerent partem , tum astertiuam, tum negatiuam obligatio. Dis grauis quoad ea, circa quae crant diuisi, quitasdam dicentibus, ut praefatur inibi paulo pritu Ponti sex circa punctum principale squod ad omnia ; alijs autem asserensibus, quod ad sola illa tria te. tene vinitIr. Ergo in dubiis c tiam late , ac improprie talibus isdem que vere, ac proprie probabilibus Opinionibus, pars securior est te nenda ex praescripto Pontificio. Et confirmatur , quia si omnes aut etiam plerique omnes viri docti, & pii , dc graues Ordinis Franciscani fuissent concordcs quoad obligationem,avel non obligationem grauein circa singula puncta proposita, nec totus ordo motus fui siet ad postulandam declarationem Pontificiam Propter paucissimorum , aut ineptorum tergiversationes inanes, Mec Pontifex illam exhibuistet, prout.exhibet accu rati mi nam valde locupletem, & longam . Erant igitur auctores controuer viarum, quales ad probabilitatem opinionum abundo susticerent ecquorum proinde auctoritasse sola tolleret , iuxti nostra

213쪽

sententiam , omne periculum peccandi laethaliter contra regulam , nec ultra illam quidquam desiderari, prouideriue debuisset ad synceras , & teneras conscientias tranquillitate donandas, octamen aliter censuere, & ordo petendo, & Pontifex indulgeudo

declarationcm praedictam. i. Λ rLI 8 3. Duo circa nunc textum exponere oportet, sensum axi

malis Pontificii , quod obijcitur, & necessitatem Pontificiae d. clarationis , quae ponderatur in Contrarium. Quoad primum expedit ini primis considerare, quid Pontifex ipse opere praesti terit sub norma illa agendi sibi proposita, quatenus sensus ant cedentis ex consequenti hene illato, & verbi cli rectivi, seu regulae ex opere fideliter correspondcnti certo innotescit, & clare, sicut natura causae ex causato. Aduersa iij per partem securiorem, quae tenenda praedicitiir, intelligi volunt sententiam rigidiorem,& aflertinam, ac inductivam obligationis probabilitcr utrimque

controuersae. Λt Pontilax e contra orditur suam declarationem amplectcndo sententiam laxiorem, & negatiuam, ac exclusivamCbligationis, de qua inter alia controuertebatur . Cum enim praetulisset verba illa ; Nos attendentes, quod in his, quae anima salam rem respiciunt, pars securior est tenenda , immediate su hi ungit sic:

Θιcimus , quod licet fratres non ad omnium , qua sub verbis impetratiuι modi ponantur in regula , sicut ad praceptorum , seu praeceptis aquipolim num obseruantiam teneantur ; Expedit tamen ine. Quod autem circa

hoc punctum prae extitillet controuersia , idemque punctum simul cum aliis propositum fuerit Pontifici, ut ab eo declararetur, liquet cxlus ipsius verbis paulo prius insertis propositioni controuci starum .i Item quia nonnulla verbo imperativi modi negatioὸ , vel afr riud apposito inseruntur in regula ) hactenus extitit dubιιatum , an renerentur ad Uia , ut ad habentia vim praecepti . Ad hoc dubium

iuxta regulam de securiora iunipta pro rigidiori, & assertiva oblagationis, seu quae, ut dicitur a nonnullis, stat pro lege comtra libertatem , ac libidinem, respondendum procul dubio erat, ad ea omnia teneri fratres, ut ad habentia vim praecepti. At Pon tifex e contra respondet, non ad omnium eiusmodi, si ut ad praeceptorum obicruantiam teneri fratres. Ergo pars securior non cit Ponti .ici eadem, ac sententia affirmans, & indicens obligationem, seu quae dicitur stare pro lege. Idem clare apparo. toto contextu antecedenti illius bullae . In omnibus nam quo' punctis controuersiarum, aut fere omnibus distinguit Ponti lex , di partim consentit astirmantibus obligationem, ec obligationis grauitatem , partim negantibus alterutram, vel utramque. Pr duco c .gr. primum, ac principale punctum controuersum ex

S.Cam

214쪽

Pars III. Art. CLXXXIII. I9I

S. Cum igitur imprimis se. Fuit haesitatum , inquit Ponti sex, an fratresethsdem ordinis ad omnia tam praecepta, quam consilia Euangelis, i ex pro fissione sua regulae, teneantur'. s' ibusdam dicentibus,quod ad omnia ι alijs vero asserentibus,quod ad Iola illa tria, videlicet oee. obligantur. Responsio autem Pontificia procedit distinguendo, ut dixi, dc priini pars negativa, ac exclusiua obligationis incipit sic . Uouens regulam non potest dici teneri ex vi voti huiusmodi ad ea consilia. angelica, qua in regula non ponuntur . Alteram partem assertivam , & inductivam obligationis exprimit his verbis : Sed etiam tenentur ad ea omnia implenda, qua funt pertinentia ad bac tria praedicta , qua regula ipsa ponit. Haec porro pertinentia ad tria vota subdiuidit rursus in duas

similiter partes, atque benigniori praemissa transit ad strictiorem

simili modo ab illis verbis . Nec tameu putandum es , quod R. an ciscus professores huius regula, quantum ad omnia contenta in regula modificantia tria vota, seis ad alia in ipsa expressa intenderit aequaliteν esse obligatos', quin potius aperid discrevit, oec. Idem proportionaliter perspicier in toto bullae progressu , qui volet eam legere, dc obseruare. In omnibus namque punctis controuersis procedit Clemens distinguendo, & declarando, quae, Μ quatenus obseruare teneantur,

dc non teneantur fratres , dc quae iub graui, quae sub leui. Quod prolacto laciendum minime fuisset, nec lacere licuisset, si semus particular de tenenda securiori fuisset intimatiuus obligationis ad

sententiain tutiorem, seu affirmativam legis, ac obligationis. Non, inquam, licuisset in sensu composito voluntatis, quae in contextu Bullae apparet, ac eminet quam clarissi nyae, nil ulla ex parte derogandi regulae S. Francisci, sed eam in suo vigore quoad omnes suo S apices retinendi, dc confirmandi. Hoc enim

praesupposito, & addito insuper, non solum in dubijs, sed etiam

in omnibus probabiliter hinc, di inde controuersis teneri fratres,

iuxta aduersariorum interpretationem,ad sententiam rigidiorem,& alsei tiuam obligationi Setia in grauis opere con plendam, non solum nulla amplius opus erat declaratione , ut ex ue Latis patet Ised praeterea erat illicitum iaccre declarationem declinando partini in sententiam mitiorem , & liberante in ab obligatione sal t tem graui, partim in rigidiorem , oc subiicientem.obligationi etiam graui. Quia qua parte declinat in mitiorem,quoad sinsu la seorsim puncta, contradiceret priori declarationi uniuersali derigidiori, seu tutiori, ubique ex quutioni necessario mandanda, ac proinde Dalrcs simul tenerentur, dc non tenerentur ad aliqua in coniciei.tia, ut patet consideranti. Patet vero inulto cla ius eiul modi implicationem conicientiarum else intrinsece uia iam . I

215쪽

Art. 184. Sensus itaque legitimus axiomatis de tenenda parte securiori, prout hic usurpatur a Pontifice, est pure consiliativus , & non praeceptiuus, seu intimatiuus obligationis praecepti. -- luit nimirum ante omnia Clemens, prout condecebat Eeiunia. Summi Pastoris, dc eximiam eiusdem erga ordine ni Seraphie a charitatem, quam inibi insigniter praesesert, hortari fratres, ut ubicunque occurreret aliqua ratio dubitandi , seu difficultas, an regula obligaret in conscientia , dc an Obligatione graui, an leui, perindὰ se gererent in Operando, atque si obligatio esset certia ,

eaque grauis, ut sic proe picerent Persectae animorum suorum .

tranquillitati, & paci spirituali. Hic sensus, & haec intentio apparet ultra ea, quae dicta sunt, ex contextu immediato. Pontifex enim cum praetulisset saluberrimum axioma de tenenda parte securiori ad vitandos graues remorsus conscientiae, ac deinde subiunxisset, cum particula licet, declarationem exclusiuam obligationis praeceptiuae, aut quasi praeceptiuae ad omnia , quae sub verbis imperativi modi ponuntur in regula, de quo puncto feruebant opiniones contrariae inter fratres, prout retulimus; superaddit denique haec verba I Expedit sis fiatribus ad obseruandam

puritatem regula , re rigorem , quod ad ea, sicut ad aequivalentia praceptis, se nouerint obligatos, qua hic inferius annotantur . Ergo quoniam exceptio firmat regulam in contrarium , ij exceptis, quae ibi inferius notantur, quoad caetera, non capediebat fratribus, ut Osimiliter noscerent obligatos, tametsi sub verbis imperativi modi essent similiter posita in regula, proptereaque una pars eorundem fratrum censeret uniformem , & prorsus eandem , quoad eiusmodi omnia, obligationem existere. Cum ergo dubitari na, ni me possit, quin haec pars assertiva uniformis uniuersaliter obligationis ent, sitque etiam nunc tutior in Cxequutione,& flans, ut clicitur , pro lege : dubitari profecto minime dchet, quin

axioma praedictu in de securiori parte tenenda in ijs, quae animis alutem respiciunt, non sit accipiundum s sub ea uniuersalitate, sub qua effertur in tanquam obligans ad tutiorem, sed solum tanquam stimulans, & adhortans ad eandem. . l. - .

Art. ills. Et quidem sensum praedicti axiomatis non esse assem riuum Obligationas ad tutiorem , eandemque rigidiorem inter utrimque Vere, ac proprie probabilia, prout contendunt aduere farii, eorundemqne unice interest ; satis superque coastare vide- rii rex dictis, accedente praelartim obseruatione iam iterum su perius ponderata,quod elusin laxio ina non potuitat in eo sensu tradi , uti ibi traditur, obiter, & per modum suppositionis, tanquam indubitatum ex unantini omnium consensu, cum do

216쪽

Pars IIL Ara. CLXXXV. I99

eiusmodi obligatione ad tutiorem extiterit magna, dc olim , de nuper controuersia cum maxima ratione dubitandi, ac negandi. Coeterum quod idem axioma assumitur a Pontifice tanquam purum consilium stimulans, ac adhortans ad tutiora,& meliora. ut nos suggerimus,non caret dissicultate. Quanquam enim sententia axiomatis in hoc sensu sit certa, & metato supponenda,ut indubitata apud omnes, & praeterea congruat optime fini, qui praesertur, vitandi graues remorsus conscientiae ; nihilominus eadem sententia in eodem sensu evadit enervis, ac inutilis pro parte assirinatiua consequentiae , quam inde deducit Pontifex. Deducit entiri , ut vidimuS, debere fratres se agnoscere obligatos tanquam ad praecepta, ad ea, quorum catalogus ibi subn Oitur. Alanifestum autem est ex consilio stimulante ad aliqua tanquam ad tutiora solum , ac meliora non posse legitime infer ri debitum agnoscendi obligationem ad eadem, aut partem e rum tanquam ad praecepta, aut praeceptis aequivalentia ; cum obligatio praecepti transcendat limites consilii. Hac ego de causa non dixi absolute sciasium axiomatis esse pure consiliatiuia, sed cum hac modificatione, si accipiatur cum ea uniuersalitatqin ordine ad opus, quam intendunt aduersaris , dc sine qua nuhinc tentare ipsis liceti atque hoc,quod omnino sussicit pro mea responsione, est clare demonstratum. Loquendo autem abso- Iute , & sine modificatione, seu conditione, censeo sermone a Lesse Pontifici de securitate, seu maiori securitate non tam in agendo, q uim in docendo, declarando, ac praecipiendo. Dis ferentiam , & magna ex parte contrarietatem inter securitatem , quoad doctrinam , dc doctrinalem declarationem, omnemque legislationem ex una parte, & quoad agendum , ac operandum ex alia, paulo post spcciali seorsim obseruatione exposituri nos sumus, dicemusque saepe contingere, ut sit tutissima, practic; in agendo conformitas cum aliqua opinione, cuius eius cn Minopinionis suis agatio doctrinalis sit nihilominus valde periculosa , dc illicita ; & praeterea non usque adeo licere obsequi unumquemque, dc consor mare se nidicio, dc auctoritati aliorum ii docendo, ac praecipiendo , dc utcunque disponendo auctorita liue, atque licet in agendo, magnumque quoad hoc intercedere discrimen quoad prudentiam monasticam, aecomicam,& p liticam. Dico ig tur praedictum axioma protulisse, ac suae circa Propositas controuersias declarationi praetulisse Pontificem, noutanquam normam, iuxta quam fratres agere reuerentur in illis rebus controuersis, quam videlicet normam ipse Pontifex erat mox delincaturus , atque illa ipsa periodo accingebatur ad actis

217쪽

neandum; sed protulisse, ac praetulisse tanquam regulam certi sesimam, iuxta quam ex natura rei ipse Ponti sex teneretur declarare,ordinare, ac praecipere circa easdena controuersias ; in quem

videlicet scopum ca praeloquutio dirigebatur immediate, & non nisi mediate in modum agendi, quem Pontificia declaratio erat directura immediate , uti apparet clare inspicienti praesertim ultimam Bullae illius clausulam . Quapropter dum dicitur, securior

pars δὶ tenendu,non intelligitur pars tutior in agendo, seu ea, iuxta quam qui operatur, certo vitat transgressionem regulae,ilc Obligationis in ea contentae, sed intelligitur pars Verisimilior, rationabilior, & ad legitimam intelligentiam regulae prOXimius accedens. De huiusmodi etenim securitate intelligentiae agebant immediate praecedentes fratrum controuersiae, atque in candem& firmiter stabiliendam , & uniformiter in toto ordine inducendam erat intentus Pontifex, ut patet ex tota Bulla ;& praeterea eadem securitas congruit optime omnibus, quae paulo prius attigimus circa illam aliam partis securioris interpretationem . Coigitur huiusmodi securitas intelligentiae,declarationis, & legislsetionis distet quam longissime a parte tutiori in agendo intent: per aducrsarios nostros, quin imo eidem opponatur ex parte, ut modo dicebam,& postea magis declarabitur; apparet rursus clath, nil hinc eosderri aduersarios habere, aut intentare posse. Arr. 386. Altera pars proposita de necessitate declarationis Ponti- η fietae circa istas fratrum Minorum controuersias expediri facile,& breuiter potest iuxta nostram sententiam de usu opinionum probabilium. Notum Imprimis est , quam sit necessarius pro regimine cuiusuis communitatis Religiosae maxime vero tam numerosae, & usquequaque diffusae , ac cst , S temper fuit ordo Seraphicus in unanimis, ac certus consensus quoad obligationcs

conscientiae cirea ea Omnia , quae pertinent ad cxteriorem obter

etiam regularem, ut nil hoc circa ponderare, aut probare necessest. Notum rursus est ex Bulla ipsa , in qua versamur , tum ex titisse multas, & magnas controuersias inter fratres Minores circa intelligentiam suae regulae, tum easdem pertinuisse ad cxterio-4em obscruantiam regularem. Notum denique est controuermas eiusmodi sopiri ,& contrariam unanimem , ac firmam consensionem omnium induci, aut nullo modo potuisse, nisi inter posita declaratione Pontificia, aut certe tam commode ,& tam emcaciter, ac per eandem, obtineri tantum, & tam necessarium Religionis beneficium minime potuisse . Erat igitur necessaria ea declaratio, eo vel maxime, quia licet singuli fratres haberent

suas quisque hinc, dc inde opiniones probabiles, ordo tamen nil

218쪽

. xterminati: op ibatur 9 sed inter assiernantes, & neminis si ctuabat, atque haerehat miIere in lubrico dubita fine radio

ra contrariarum iu ii u is opinationum ereine V in r

ci , eaquc propter rure sito postillabat claratiram m

tiem est est lalsitaSQuis doctrinae oblistere . notuit humi t'l'.qS'

219쪽

tim at intelligentiae regulae magisiconsona , atque assentiendo partina rigidioribus, parti m mitioribus; cum v opposita nobis doctrina vera emet, oppositum fieri debuisset . v tost eusum n per fuit. Ac proinde Clem .Exitii cum nil habeat aduersus doctris nam nostram , eandem potius fouet, quam opposi- .

Diruitur paritas perituli traducta ex Jubis

ad probabilia .

ARM s' omitto plures alios textus petitos mi Iure Caci

Lo, quos nonnulli aduersariorum congerunt magno num 1O , quia i , .'uos exposuimus, omnium iudicio praecipui reputantur , nec caeteri vim ullam haberit specialam , cum fine illorerum , ut dicitur corinor tantus , . t pate ex mesis ad eosdem liis I cxxus p fertim ad capi Iuuenas ud Uc t. ct cap.- aadimnae de homic. 1 hi conlartim alij similes reeensemur. Verum OPOT Iet considerare uniuersalem aliahilauiae facio ruiti ponderatiora Gmnibus eiusmodi textibus communem, quae hoc enthy mem in continetur . In dubiis tutior pars est eligenda is Emoetiam inprobabilibas. Antecedens uni atur in iuribus praeiudivitis, d alibi saepe tanquam axioma indubitatUm. Pro tac consequen tia ἀ Primo quia an iure canonica, dc Ciuili sub vesce dubiorum

comprehenduntur pronaiscue ypinrita, utcunque controueristia a

tametsi utrimque prohabalia sim-adsint D si pauci , siue multi inuicem pugnante, , uti productis multis, & magnis icit,hus, ac primum ex Iolaographis Bertachino, Diegelio, Schainc , Κ lici verh. nulla vi ostendit post alios in otiati Mypeo

sectis . num.67. Secundo, quia ratio antecedentis est communis

Consequenti. Ratio enim , Ob quam In dubio de peccato , vestim precato nCn licer agere, nin quod tutius est, tota desum tur ea periculo transgrediendi legem Dei. cui periculo ae rapinnit , qui id agit, de quo cubitat, an sit peccatum, eique petiuin Io is exponendo , ut assequatur suam , vel delectationem , vesu ilitatem, eo ipὶ non satis reueretur legem Dei .sed q si pro nihilo illam hahea . dum praeeligit certitudinem percipiendar lectationis, aut v tilitatis temporalis, contingentiae transgressi nis legis Dei, eamque contingentiam deuotat, nil curauS , a hare trangressio insit, ve, non intit. Finsmoda autem periculum

adest similiter in xttimque probabilibus , ct viget ita eisdcin ut minimum aequaliter. Quia in quaestione ex. gr. an omissio μω , aut labor seruilia hodiernus, sit peccatum, neςne 3 Euh adsit

220쪽

utrimque dubitatio , siue probabilitas 3 perindε altera pars est

omnino tuta , nempe audire sacrum, α abstinere a labore serui-li. Ergo est etiam perinde periculosa pars opposita , nempe omittere sacrnm , dc laborare seruiliter . Necosse nimirum est . , ut ubi tantumdem adest securi tatis pro una parte con tradictionis. tantumdem supersit periculi pro parte Opposita . Accedit eandem prorsus esse comparationem nullius fundamenti cunia, nullo fundamento contrario, ut in dubio negativo ; funda menti leuis cum leui fundamento contrario , ut in dubio positivo; fundamenti grauis cum graui fundamento Contrario , ut in utrimque probabili. Vbsque enim datur eadem prorsus unius partis ad alteram aequiponderatio , ac proinde datur ubique ea dem ratio periculi ex una parte, & eadem securitatis ex alterata. Idem porro dicendum cst, ut patet, de plus, & minus quoad te. uitatem , de grauitatem alterutrius partis contradictionis sub vnishrmi utrobique proportione partium contradictionis. Constat igitur eandem inesse omnino rationem periculi alteri articontradictionis iram in probabilibus. quam in dubij x . Art.bi Ss. Labenter ego, dc plene subscribo antecedenti huius a gunienti sensu, quo com ni uniter apud theolo2Os effertur, nempe loquendoue dubijs imprimis proprie. dc siciae talibus Habsque ullo in alterutram partem determinato asscnsu, vel dissensu; et deinde practicis , di nanentibus citca licitum , & il licitia φλ- peccatum, & non.peccatum respectu imminentis actionis , velon minus ; ac demum intelligendo do tutiori parte eligienda . non solum per modum consilij, dc supererogationis, sed etiam de necessitate praecepti naturalis prorsus indespensabilis. Ueris

stinum namque, di certistimulii puto id, aut agentem, aut omit-rentem , de cuius aut omisione, aut commissione adhuc dubitat, an sit peccatum , Cum certo sciM in Oppcdito nullum esse Decca

cis , cuius csiet, da ad et certa notitia de ratione peccati, de quanctualiter dubitatur. Id quod Adrianus inter alios quod l. r. art. t in a. ratione dubitandi merito assilinit tanquam principium

indubitatum, re dicit tae communem omnium Doctoram aera rimam

arque ut talem cepe supponat , ac caprimit in progressu totius iis quod lethctii, maxime Veto in decisione articula priniacti, sculpotius an prima ad dicendum substructione. Regula, ait, mags .ilis es a Murmurire agit id, de quo dubitat, an su mortale, peccat mo ita. meri discrimini se exponens. Paulo post adducit in cius rei confirmationem testimonium D. Thomae ex ipsius quod M. quaest. M. seu ut nunc liabetur, quaeli. O..ur. ι 3. dc antinuat plus deserendu mCc esse

SEARCH

MENU NAVIGATION