Defensio censurae Facultatis S. Theologiae Academiae Lovaniensis, ...

21쪽

i8 Controversae summa.

tam, quomodo. conditionatae sunt aeternae vitae prqmissiones, si videt. divinae gratiae fuerimus cooperati. Alioquin enim& consequendae salutis & mediorum huc perducentium absolutam sequuturam n cessitatem, adeoque videri etiam bono

rum. Operum necessitatem, ac meritum

juxta Calvini sententiam tolli. De Providentia Dei. . Indignum videri Deo, si ante omnem

Ap. μέλι praevisionem secundarum causarum, de rebus etiam minimis disponat atque praeordinet et omnemque generaliter Dei voluntatem , seu constitutionem , qua antet praevisionem causarum secundarum aliquid praeordinet , libertati contingentiaeque adversari.

s. Christi passionem & crucem non filisse

Astri. syn aeterna Dei voluntate praeordinatam , atque ut tempore suo eveniret absolute diu positam : sed ex praescientia tantum Iudaicae malitiae praevisam atque permissam. Deum alioqui, si Christum absolute crvinci figi voluisset, , peccati crucifigentium debere e sh Authorem. f. ia Quando aliquid praesupponitur , quod a. s. in nostra non sit potestate , tum id quod necessariam consequentiam inde colligitur, ita esse necessarium, ut liberum esse non possit. Pet

22쪽

Controversiae summa. NDe Gratia Chrsi. Gratiam Christi quamvissufficientissimὸ pra ' ia

ratam , relinquere nihilominus voluntatem inde- ,. 'rerminatam oe indifrentem ad benὸ velle: esseque hoc de liberi activi ratione , ut a voluntate procedat censisam empore π natura prius ad acthm ipsum indele minata ae indisserente , ideoque gratiam licaciter ω issessibiliter voluntates noras determinantem, actus ipsius tollere libertatem. a

Dei gratiam quantumcumque escacem sile es 3. is liberi arbitrii potestate, ut quamvis interdum afficile sit ei non cedere, possit tamen frustra oerisque conversionis efectu esse adhibita , si videlicet

acquiescere noluerimus.

Gratiam esticacem, de qua Scripturae lo- 9-quuntur, & Augustinus disserit, qua fiat φvidelicet ut non possimus tantum: sed Scfaciamus, esse quemdam Dei concursum specialem & stupernaturalem naturali ac generali similem, qui peccatori sussicien ter excitato ita paratus ac praesto sit, quemadmodum alter naturali potentiae videndi, ambulandi, &c. . Ad explicationem sententia de gratia ad sin- IO.. gulos actus. necessaria, sufficere habitus infusos, & illum jam dictum concursum,

eamque etiam D.Thom. esse sententiam. DKmaeens

D uplicem statuendam esse post lapsum II. Perseverantiam , alteram , qua quisquς B a per

23쪽

2o Controversiae si ma- perseverare possit, si velit ; alteram qua

actu perseveret. Illam communem esse justorum omnium, hanc paucorum tan tum quc undam , qui in gratia sint Gonfirmati. Habere omnes homines, etiam infideles aeobduratos, semper & ubique ex parte Dei sitfficiens auxilium, quo se convertere Ma peccatis exurgere possint: alioqui enim non fore Christum Redemptorem omnium: futuram deinde quam plurimis Dei legem observatu impossibilem, nec de iuturam peccatoribus in die judicii de transgressione legitimam excusationem. Quin oe parvulos omnes, in maternis ute ris morientes, habere similiter suffciens salutis remedium: alioquin enim eadem de Redemptore omnium Christo, ac relicta excusatione, sequutura absurda.

p Quocirca improbabiles etiam esse B. Augustini expositiones circa illud Apostoli, Deus vult omnes homines salvos fieri; nec ejus instituto congruentes. Idque propterea, ut de sessicienti omnibus parata gratia sensus, qui Augustino non placuit, retineri possit.

24쪽

Apologram trium Usertionum de Scriptura Sacra.

CAPUT PRIMUM.

QUoo felix faustumque sit, invocata

S. Spiritus gratia responsionem aggrediamur ad Prosessorum in Collegio hic Societatis Apologiam , quam Censurae nostrae opponendam putarunt. Et apud acta quidem coram Illustrissimis Reverendissimisque DD. habita , asse tiones in Censura propositas pro suis agnoscunt, sed quemadmodum eas in A'o' logia sua explicant. Ergo ut a primo scripturae articulo auspicemur , videamus quemadmodum eas interpretςntur, Vel in hac ipsa postrema Apologiae correctio' ne, in qua quae circa hanc partem prius scripserant ediderantque,& haerent etiam num in hominum manibus, ita prorsus immutarunt a ut a priore sententia , majori ex partς , recedere videantur: quae sane non explicatio, sed castigatio est. Et tertia quidem hujus argumenti asser tio, quae ob peregrinam siti novitatem animum nostrum potissimum offendebat, his erat conmuta verbis: Iiber aliquis , qua

25쪽

ia Caput primum. lis forte est secundus Machabaon sam a

industriasine a lentia Spiritus S. friptus, si v ritus s. postea testetur nihil ibi cst sal tim, effititur Scriptura Satra. Haec tertia propositio , inoquiunt, semota parenthesi, videtur omnino essς certa, nisi quaestio sit de nomisne. Quod declaraturi exemplum subj ciunt, sed qu in cum re proposita con sentiens, quivis facile intelligat. Nam cum propositio illa, uti expressa cernitur, generalis sit, ad omne argumentum & cujusvis generis Scriptorem, ut in Iulii Caesaris etiam commentarios, & Sallustii alicujus historiam quadrare possix, exemplum nunc inducitur de pice hist riae & pii Scriptoris. Cumque prius humana tantum industria Scriptori tribuatur , ac Spiritus sancti assistentia semel ab eo submoveatur, in proposito nunc eXem plo ex Spiritus s. instinctu scribere poni tur e nec omnis prorsus, sed singularis tan tiun qusdam Spirit. S. negatur assistentia. Tertio cum in Assertione non aliud Spiritus sancti requirant testimonium,

quam in scripto nihil esse falsiim t imbi nunc quia quod verum est, noXium etiam legentibus & perniciosum esse posest) tale constituitur testimonium , qu quaecumque ibi scripta sunt, vera & sal

taria esse firmentur. Denia

26쪽

De Scriptura Sacra. 23 Denique, priore illo accedente testimonio, scriptum hujusmodi scripturam

sacram effici asseritur: nunc vero non

quidem scripturam fore sacram , nec quod altera illa habebat Apologiae editio) authoritatem habiturum Scripturae sacrae; sed authoritatem aeque infallibilam. atque habeat scriptura sacra. r Mira prosecto explicandi ratio, ut tam divelsum & alienum inducatur eXemplum , ac cum proposita regula quasi ex diametro pugnans. Ecqua vero tam post hac erit absurda sententia, quae non in hunc modum defendi, ac vera esse videri poterit λ Non haec sane explicatio est, sed tacita potius, immo manifesta prioris sententiae correctio. Non enim , ut caetera

dissimulemus , de infallibilis veritatis, sed

ponderis ac dignitatis ejusdem authorit te agitur. Hominis enim verbo, etsi divi num accedat suffragium, quod falsum non sit, numquam per hoc tamen Dei ' verbum essicietur, quando non id per os hominis locutus sit vel dictavit Deus squalis esse omnis Scriptura sacra debet, eoque tantam quanta ipsius Dei est habere dignitatem atque authoritatem. Cert non haec sola vocabuli controversia est; magno enim intervallo distant veritas

aeque infallibilis, & aequalis authoritas,

27쪽

r6 Capst primum.

quae artificiose hic permiscentur & coninfunduntur. Et tamen cum hac castigatione aequalem authoritatem posterior Apologia detrahere velle videatur, tamen insibjecta Regiae epistolae similitudine satis

inconstanter asserit eam rursus, ac vindicat , ut quam hic certam teneat sente tiam agnoscere vix liceat , quamquam

nec juvat eos; sed pro nobis potius facit , inducta similitudo: Nam diplomata regia , praeterquam quod nisi de ipsorum prius mandato condi non seleant, etiam nisi ex mente ac praescripto ipsorum non conficiuntur: & licet ea ipsi non scribant vel dictent squia eius rei peritiam fere non habeant praefixa tamen eorum authoritate formularia fiunt ad quorum exemplum componere sese scribae deis beant , stylumque formare. Tametsi mriusinodi edictis non tam Principum s pientia qu/m voluntas quaeritur, ea enim est quet ad vim obligationemque legis imprimis necessaria est,illa non item. Alioqui enim quis nesciat longe plus ponderis reauthoritatis habiturum esse librum qui a sapiente quopiam Rege , uti Salomone, scriptus atque compositus sit, quam si testetur ille tantum nihil ibi inesse salsi p' Quemadmodum & consultatio aliqua

iuris a consultissimo famosissimoque le-

28쪽

De Solptura Sacra. gilperito condita majoris apud omnes erit authoritatis, quam si ab alio quovis con- , sectae subscribat ipse tantum, ac testetur nihil habere falsitatis. Ita sane nec par scripti authoritas atque majestas, cujus Spiritus sanctus , omnis sapientiae fons, atque ipsa essentialiter sapientia, ipse sit author; & cui veracitatis tantum ferat testimonium. Nam alioqui quomodo Anon Conciliorum Oecumenicorum paterit cum scriptura sacra authoritas j & ipsa tamen publicum habent in Canonibus praesertim suis inque ipse fidei ac morum dogmate Spiritus sancti per os Ecclesiae Sedisque Apostolicae certissimae ac infallibilis veritatis testimonium. Et Beatus quidem Gregorius primas Δφ ό.

quatuor generaIes Synodos, sicut qua- s. p. s. tuor 'Euangelia suscipere se fatetur: ve rum non sequata aut horitate ac paris eX-cellentiae ac dignitatis existimatione; sed quod earum constitutiones velut a spiritu Dei prosectas atque ex omni parte veris. simas, reverenter ac incunctanter ample

cteretura .

Aliud ergo est, librum esse canonicum , vel canonicam habere scripturae sacrae authoritatem; aliud veracitatis suae a Spiritu sancto obtinere testimonium. Idque m. 18. δε spectasse Augustiniim arbitramur, quan

29쪽

16 Caput primum. do libros quosdam historicos, a prophetis licet conscriptos, qui & in libris Parali-Pomen*n non raro citentur, ideo existimat in canonis authostatem non esse receptos , quod etsi secundum seriem veritatis , cui & sacri Scriptores illi testi monium perhiberent , humana tamen diligentia tantum industriaque absque peculiari spiritus sancti inspiratione , conscripti forent. Sentiens videlicet prophe licum non hic sufficere testimonium veritatis, sed adesse debere Spiritum sen-ctum verbi sui authorem ac inspiratorem; alioquin existere non posse scripturae ca nonicae authoritatem ac majestatem. Quare non placet, nec satisfacit quod

vel per fictionem stiperior illa propositio accipienda dicatur ; cujus quidem nurulum hodie in scripturis exstet exemplum ut de secundo Machabaeorum libro securis esse nobis jam liceat) non tamen sit ejus impolsibilis casus , si Deo ita placuisset, esse enim conditionatam propositionem, quae contradictionem non im plicet. Nam ut hanc fictionem alia fictioin ne flabsistere posse donemus, nunquam tamen par libri ejus erit cum caeteris authoritas. Verbo enim Dei probatus veritatem quidem habebit infallibilem, verbi tamen Dei authoritatem cum hominis,

30쪽

De Scriptura Sacra. 27 non Dei , sit verbum) eoque nec scripturae sacrae authoritatem habebit. Sed quid hae fictione opus, si nullum ejus us quam exstat exemplum Cum tamen has regulas & propositiones constituere se professores in praelectionibus suis fateantur et ut scriptura quid sit, & quomodo a caeteris distinguatur , intelligi queat; nisi quia exemplum aliquod , in quo habere locum tertia regula posset, existere senserint , in secundo videlicet Machabaeorum libro , quem etiam nominar non dubitarunt; nisi quod ad mitigandam novitatis offensionisque invidiam , dubitandi particulam adiecerint e cert ad tertiam hanc assertionem priores duae velut gradus quidam omnino jactae viodentur

Quare prudenter ab eis se stum impriam is , quod parenthesim illam de secundo Machabaeorum libro tolli jubent sita enim Apologiae verba interpretari malui

mus , quam ut certam non esse opinationem illam significare tantum voluerit . Deinde quod scrupulum illum , quem de Canone Iudaeorum adversus eundum librum prior Apologia injiciebat; tollen dum nunc dissimulandumque putarint; tum quia haereticorum sit nostri temporis contra libri ejus authoritatem argume

tum s