Tractationes juridicae de jure hortorum, convenatione et compascuis

61쪽

ipsi ilassessio ausseratur, sed nulla vis est hujus conventionis,

ut rem alienam invito Domino possidere liceat. d. l. II. Bice. prassi de possiesC qu. S. D. Sirxiv. ad π. tu. de precar. thes. Is. Verum utut in concessionibus precariis privatorum ita sit, putamus tamen, in magnorum Principum concessionisus gratiosis aliud esse, quippe quae magis aequitate juris Gentium, ac publico, quam regulis privati iuris reguntur. In illis sane ne verbulum quidem otiosum csse debet, quod fieret, si expressio certi temporis in hoc concessionis genere nullum haberet effectum. Facit, quod Privilegia Principum plenissime luut interpretanda.

Praeterea quaeritur : An ejusmodi venationes ad alteruia transferri ae cedi possist 3 Quod negatur: tum quia privi- legia ex singulari gratia alicui concessa, cedi nequeunt. Tiraq.

de retract. lignagier. g. asgi. f. num. s. tum . quia ejusmodi precariae venationes non tranteunt ad heredem ejus, cui conccssio facta est, sed cum persona evanescunt. I. II. p. Lprecar. Quae autem .ad heredes non transeunt, ea etiam

cedi non possunt. l. a. ibi Bart. de admin. G perici tui.

62쪽

MANTISSA L

63쪽

Q. iamvis venationes per universam fere Germaniam hodie Regalium jure censeantur, non tamen ubique locorum iisdem reguntur stati itorum aut consiletudinum regulis. Unde non raro maximae lites ac controversiae Circa ea, quae sunt juris venatorii, nasci solent, multis articulis deficiente in scripto jure. Decisio ejusmodi controversiarum vel etiam nudum consilium nonnunquam petitur ab ipsis rei venatoriae Praesectis ac peritis ministris, qui tataen saepe nimis laciles ac liberales sunt, in adserendo jure venatorio, difformem observantiam, vel putativam quandam aequitatem pro norma juris venatorii quandoque venditantes. Sic olim inter vicinos disputatum novimus, an liceat, Domino, in

suo laudo, vel sylva prope fines an den Tagis Erlahea

exstruere Diuitiaco by Corale

64쪽

exstruere, eine ut Venatorio termino utamur praeteni quondam jure venatorio id negatum sed minime probatum fuit, cum ejus nulla ne quidem speciem aliouam veritatis habens ratio adduci potuerit. In siro namque teriaritorio, vi juris sorestalis ac Venandi, omnino prohibitum non eli, quod venationum commoda, utut cum aIlauo vicinorum accidentali incommodo, tuetur a conservat terum in hac venationis materie cujusque loci consuetudo firmiter introducta, merito ut norma ac regula iusti venatorii tenetur, ac praeprimis in decisione controversiarum hujus generis attendenda est. Sic in quibusdam locis capreolae sylvestres referuntur ad venationem inferiorem

oder Nieωι dast, oher flainin is demeret: alibi vero species sunt det hohen Taglin. Ut ita quaestio haec non abis. iolute, ve mando vel negando, sed juxta cujusque laci

mores resolvi debeat. Sic inter omnes constat, agros referri solere ad venationem superiorem, legimus tamen, eos in literis concessionis a Domino vasallo datis, eorum venationem expressis verbis, sub titulo ter Niederς glen, eoneesia fuisse. Haec enim erant concessionis formalia, die

Tagien, uis Schnineme, Daasen, inrc. Fatendum tamen est, hoc non vi consuetudinis provinciaIis sed specialis pacti saetium fuisse. Utilissimana sane operam quis praestaret, si in consuetudines venatorias Germaniae cum studio quis inquireret, ae doceret, quid revera juris venatorii esset vel non; cui rei inservire possent Ordinationes venatoriae diversorum Principium. die guviIiὲen

excusici

65쪽

TRACTATIO

IURE COMPASCULATIONIS,

ΙΗter potiores ac frequentiores msticarum servinitum species est pastulandi jus, vulgo issicide, talist, Serechngtiit,

de quo non raro maximae inter vicinos orlutitur lites, quae caussam praebent, ut nonnunquam paries ad arma veniant,& iujuriae, vulnera, caedeS sequantur. i I.

Est autem ius pascendi servitus, seu ius praediale in alieno praedio nostri praedii pecora pascendi. Et eli v. l simpIex de purum, dasi eine vanhey allein den Nicho Tris' fiat: vel commune cum 9liis, da andere dentatu Trieb habeti. Wu . ob prassi v. Ideidi Sang. III. Ius autem compascui, vulgo suppeis Tristit, Roppes: Salae, Tritmaide, in multis locis est rcceptum, illis cumprimis, ubi pagi & villae sunt vicinores, ac praedia eorum intermixta jecent, da die Sela und gelder ver diledeneenadibariiΦen Semeiaden, in denen glithren vermentare find.

Agros compat os appellat Cicero in Topicis, quem refert Didat. Covarruv. lib. I. var. resol. II. n. II. Usits um citim maxime hoc jus compascendi fuisse, imprimis apud Germanos vereres, quodammodo ostendit Caesar bb. K. de bido Goll. ubi tel atur, illos certum agri modum aut fines proprios non possedisse, sed eos in communi coluisse. IV. Disitirso by COOste

66쪽

i REst autem jus compascui, quando duae pleresve vicinae universitates in praediis & agris suis vicinis sibi invicem mu

tua pascua concedant.. U.

Differt hoc jus compascui I. a simplici servitute pastendi. CarpZOv. pari. 2. Const. I.ιν. ρ. n. I. differt. a. ab eo, cujus mentio fit in L penois . uindis. In eo namque textu agitur de pluribus, qui diversa praedia possidentcs in alia landa timui servitutem adquirunt. Differt etiam 3. ab eo, quod est inter ejusdem civitatis vel pagi incolas, id enim simpliciter gemeine

art. s. quamvis Wehnec est. Dc. nullum distrimen intex

conlpascua stuppeb Tristi, & pascua publica gemtine Trim'

admittere videatur. v I. Constituuntur compascua vel personae, .vel villae seulando, inter quae magnum esse discrimen probat. I. . de SRRAnt. Fab. in Cod. lib.I. tu. 2 . def. II. VII. Compascua personae concessa jus quoddam personese tribuunt, ex quo personae lacultas est, in pascua pecus agendi, ubicunque & quantumcunque habuerit. COvarr. lib. 2. vari resol. cap. I . num. II. modo eiviliter fiat, ita stilicet, ne alter usu rei suae careat. Servitutis enim acceptio stricti juris est, ae usus ejus per aequitatem ita temperari debet. ne Domini

praedii jus de te ius fiat. LII. p. I. de S P. LV. de SRP. La . de S P. . I et VIII.

67쪽

vul. Quando vero compascua villae vel praedio competunt, . tunc non aliis pecoribus in eo p.iscendi utilitas permittitur, quam quae sunt in illo praedio vel villa, nec illuc alia ad pastum adducere licet. l. ergoI. p. I. deSRP. D. ΜcV. pari. decis VI. num. q. IX aeritur autem: An jus compascui in dubio personae an fundi oelia esse censeatur 3 Assirm. pollerius. per ι. testatrixao. p. I. I erv. vindic. Id enim, quod frequentius accidit,& naturae rei convenie2tius cst, in dubio magis praesumitur. Jus autem palcendi lita natura praediale ius est, & ex accidenti personae concessum personale jus rdiditur. Cum primis autem tale intelligitur, quando pi tribus in agris, quos in eodem pago habent, palcendi jus est commune pro villis, qua ibidem iptorum sunt, ideo non majGr numerus, quam qui in villa ilia a singulis alitur, in pascua communia agi

Notandum autem est, in hoc jura compascui consuetudinem cumprimis, ut regulam, Cbservari debere, quae cum pro Iocorum diversitate variet, varie etiam de eo statuendum esse, rationis est. XI. Convenit autem, incolas civitatis veI pagi singulos eertum animalium numerum habere, ne unus reliquis omnem pascuorum usum adimat, quod absurdum & injustum. D Bruanem in La C. depascuis pubi. Nec licet, coemere passim Mauma

68쪽

scenum, qu per hyemem majorem animalium numerum

fraudem ac damnum convicinorum tendit, &cum ex nimio

studio augendi Patrimonii oriatur, minime probandum est Novimus saepe maximas hac de re inter incolas civitatum ac pagorum audiri quereIas, tenuiorum cumprimis, quia ditioribus ac praepotentioribus inique premuntur, neglectis ordinationibus hac de re editis. XII. se itur autem: Ubi certa ordinatio vel mos regionis deficit, an ad evitandas ejusmodi querelas pro numero es uantitate jugerum 2 an vero pro arbitrio magistratus aI- signatio certa numeri animalium feri debeat ρ Prius communiter adfirin ant, tesse Brunne manno, d. l. per L Imperatores de rast. Ubi in peratores rescii erunt, Muam dc flumine publico pro modo posGIsonum ad irrigandos agros duci debere, nisi proprio qHis j ire sibi plus datum ostenderit. Alii volunt, quod otiivis civi vel incohe Iiceut tot habere, de iup sevis publicis δέ communibus pascere pecora, quot ei visum fuerit. per c testatris Io. g. I.si serυ. vind. Harpr. adyr. Inst.

tradit, quod si quaeratur de divisione inter cives de incolas ejusdem communita, iS, quorum unus pIura praedia p siideliquam aIter, tunc divisionem non secundiam modum de quantitatem jugerum de praediorum fieri debere, sed iecundum capita, ita ut tot sint p'rtes aequales pascui, quot sunt cives Ze incolae, Ze quilibet, eis sit pauperrimus, non minorem

habeat partem pucvi, quam alius, qui sit ditissimus per d. L ro. Sed haec sententia diiplicet Manzio decis Palat. qu. aesarum. II. esseqq. Unde alii rectius statuere viduntur, qui hoc 1 3 totum

69쪽

totum magistratus vel judicis arbitrio committunt, qui consideret pascuorum qualitatem & Conditionem, ac aequitate utatur. Did. COvarr. pract. quaest. c.I7. num. I. Menoch. lib.2.eent.I. caf. 2 f. n. N. G tract. de remed reris. pus es num. I.

G seq. 1equitur Manetius. d. decis aes per tit. In quibusdam tamen locis, ubi pascua communia sunt suffcientia, juxta Harprecliti Opinionem, cuivis civi tot pecora licet pastori committere, uiuer den Dinen filagen , quot voluerit. Hisce addimus Ordinationem provincialem Bavarieam. libo. tit. I . art. 2. ubi ita cavetur: s 3it mollen das; durih Dinen

XIII. Illud etiam monendum, alicubii Ianiis & macellariis

permissum esse , majorem ovium numerum in pascua com munia agete, cujus ratio est, quod illi teneantur prospicere, ne in macellis carnes deficiant, quamvis nonnunquam id pessime negligant. - .XIV. dipitigod by GOoste

70쪽

XIV. Illud etiam recte hic quaeritur: In superior Magistratus libertatem alendi es pascendi pecora, ad certum animalium numerum refringere ae limitare possit 8 Assirmatur, si id suadeat publica subditorum utilitas, ac loci condit:

pascuorumque qualitas ejusmodi libertatem non admittat. Huc pertinent inter alias, Ordinationes provinciales Saxonicae& Bivaricae. Illa Ducatum Saxo-Gothanum concernens sub tit. II. Ordinat. provinci ita sonat: 2In denen Drtheia,