Tractationes juridicae de jure hortorum, convenatione et compascuis

발행: 1741년

분량: 81페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

Competit jus convenandi diversimode; vel ita, ut tonis venatio, exempla juris compascui, sit mutua & reciprcica, P. ut Titius in Marii & hic in Titii agris & sylvis eam exeris cest, quod plerumque fit, quando duorum vicinorum agit sunt intermixti, uis den vermengten dem und Suthem; quo tamen casu frequentius ius conven indi minoris generis seras, Nehe, Dasen, liud, e, rc. concernit. Vel competit non reciproce; quando Μavius vicinus, in cujus agris convenatio nobis debetur, eam in nostro fundo cxercere non potest. Et in hac re vetustas & antiquus uilis cumprimis inspici debet.

Potest etiam simuItanea venano duobus competere, uni, qui jurisdictione munitus est: alteri, cui quidem nulla juri dictio, sed aequoeli, venatio simul competit. Andr. Κilichen. lib. a. de pari. inuesituri cap. a. n. s . quem refert Wchner.

vl. Praeterea convenandi jus Titio &. Maevio in Cati lando vel sylva simul competere potest, ita, ut Ceji sit proprietasse jurisdietio fundi, venatio autem, iure quodam servitutis, ad vicinos pertineat, uti nuperrime ejusmodi exemplum in C. S. vidimus: Ejusmodi tamen exempla rariora sunt. Moribus namque Germaniae sere, & in dubio Venatio jurisdictioni cohaeret, & inter ejus stachis ae commoda resertur. Seb. Medici de venat. q. a. pari. a. n. . q. ras cons. L. Dol. 2. Cacher. dec. s. n. M. Dec. cons. - . n. 2. Licet argumentum, quo tamen multi abutuntur ,simpliciter & perpetuo non pro- 'cedat. Mea estjurisdictio hauus fundi, F. etiam jus venandi in eo. Iura namque Regalia & juiisdictionalia unius ejusdem' que ,

. . . -

42쪽

que loci saepissime inter plures solent esse divisa, quod quotidiana Germaniae praxis abunde testat . Tutius igitur est, in hac re consuetudinem, longaevum usum ac immemorialis temporis possessionem sequi. vll. Illud etiam monendum, convenationem, teste experientia, frequentius in agris ac prediis, quae circa territorii ac jurisdictionis fines sua sunt, exerceri , lacile enim vicinus noster, cumprimis potentior, vel ipse vel per ossiciaIes suos, fines ac limites sui territorii extendere, & longo usu jus venandi vel aliud simile, sibi adquirere potest, cumprimisdubi termini finales non habentur, No telae ri tige

non possunt non perpetuae inter vicinos rixe ac lites ol iri. Verissimum est, quod Casp. Elockius, vol. I. cons. . n. s.

Quod etiam innuit Hostiensis in cap. I. de osse. Ordinari in cquem refert pycius. decis Neapol. num. I . ubi ait: illum textum cis d. cap. 9 esse contra Principes & provinciarum Praesides, qui licet in aliquibus locis sibi subjectis non habeant jurisdictionem, nisi in certis casibus, tamen quoad illos casus constituunt tales ossiciales, qui quodammodo per alluvionem & latenter trahunt ad se omnem iurisdictionem: nam potentioribus pares esse non possunt. Tales minimi, eum in AuIa Principis ipsorum vigilantiam, & extendendae jurisdictionis studium, licet injustissimum commendari se audiunt, aliena involandi, litesque inter vicinos serendi, animosiores redduntur. Ab iis saepe audias. En treuer

43쪽

ubi ossicistis conscientia i Sic si vicinus ita tuo lando sorte convenationem habeat minorum serarum , cujus usus sequentior esse iolet, eam ad majores seras extendere, immo 1bccessii temporis, tecum de jurisdictione & venandi jure disputare,. tibiq ie jura omnia negare , non dubitabit. Haec ullis & experientia in Germania nolira quotidie docet, de inferiorum cumprimis querelae loquunturia

EX QUIBUS CAUSIS CONVENATI

' COMPETERE SOLEAT '

VAriis ex caussis jus convenandi in aseno sundo adquiritur, Prindipes, uti superius diximus, nonnunquam illud ita Ualillorum agris, vi jurisdictionis sore stilis exercent, quandoque etiam vi praescriptionis in vicinis extraneorum praediis eo utuntur. vid. Du. n Seche olff. r. tr. αλ tu. EPilaban.

Pserumque convenatio ompetere solet I. viprescriptionis, consuetudinis, ae longissimi usus. Cum enim antiquix temporibus venationes magis essent liberae, nec certi earum limites, ut hodie, positi, in alieno etiam venari frequenς esset, accidit. vicinum, facta postea jurisdictionum ac territoriorum divisione ac disterminationo, convenatio Indibi in alieno

44쪽

alieno retinuisse. Et haec videtur esse prima convenationum sive occasio, sive caussa & origo. i II, I. Vi transactionis. Frequentissimae & acerrimae solent esse lites, circia jus venandi, propterea, quod riincipes &Nobiles sere omnes venationibus maxime deIectentur..iisque debiti sint, unde non raro obunius Ieporis vel capreolae capturam, vel etiam ob minimam sylvat vel sterilis agelli particulam, magnae turbae oriuntur. Accidit igitur. amicabili compositione quam et mm hac in re fit pra laudata Constitutio Saxonica cum primis suadet de commendat litem hanc inter vicinos tolli , & convenationem alieri io alterius Fundo certo modo permitti.. Hi V.

m. Vi sententiae s rei Iudicataeia Nulla enim ratio

juris impedit, duos vel plures in nodem fundo venationes exercere, adeoque simul in possessione esse. Licer enim constituti juris sit, duos in solidum unius rei possessores esse non posse. vid Gregor. Biccius & Iulius a Myma. in tract. ad LI. F. de adquir. voL amitt. possit - Illud tamen axioma in. rebus incorporalibus, utpote iurisdictionalibus servistilibus& aliis juribus non obtinere volunt, per text. in L qui per cerri N. commun- prad. l. Luciv. de aqua quot id. Quemadmodum etiam in terminis venationis stribu Zasius in L.F.

ex contrario coactus. I . eqq. de AP. non esse novum nec instequens, nec exemplo aui ratione carere circa venationum

controversias, ut in iis, si uterque possessionem probet, pro utroque judicetur, cum plures luccessive eodem hoc jure in uno eodemque Ioeo uti queant. Cum quo convenit Αtitor Consilii, apud Μe urer. tri volt unt, isset . pari. g.

g. Dam enisich. qui ita scribit: tali tu specie aut einem

45쪽

gehalten Norden. In quam sententia a , quoad pessu rium, Camera Imperialis, in causa muti militer, contra Nurhburg, Io. Mart. Anno I L. his verbis pronunciavit liquod Episcopo non licuerit glagern an stiner possession vel quasi ter milliagens und miltmer i Seres igfeit, auis . hen in Actis specificirten orthen ὲu turbiren und ὲu vershindera H. Similiter, M. IGF. ra. AVic in Sachen inuingencontra Brandenbum. ΤhOm. Michael. apud Mou. vol. I. U. b. num. 7os. ω seqq. ubi etiam Bariolum in LI. pr. utipo H. & Abbatem. in e. auditis. n. x de praescript. alte t. Eadem indamenta ac praejudicia in simiIi causa adducit Thom. Methelbach. apud nota. Pol. I. cons. lo. num. M .s seqq. Atque ita Collegium Iuridicum Ienense, in caussa G. contra S. die Schaeetns Iasten in beneDid, superio.

ribus annis pronunciasse , meminimus. Add. Meischner. z tom. I. decis. 42. num. 2. ubi ait: duo in solidum jura incorporalia possidere queunt, etiam de consuetudine Geris maniae, puta, quod TitiuS habet jus venandi, & Sejus habet jus convenandi in loco & wehueri ob erv. pract. verb.

46쪽

moda venationem divisio fieri nequit, vel ea huic aut illi non placet, unde invicem partes controvertentes pacisci possunt de mutua convenatione concedenda. Vid. d. Const.

vl. v. Vt investituraesudatis: Possent exempla adduci, ait

Reliquos modos, & causas & in materia Regalitum & jurisdictionis usitatas , lubeates praeterimus. MEMBRUM IT

QUOMODO CON VENATIO

EXERCEATUR.

Communio discordiam parere dicitur, sic & convenatio, dum alter alteriam venando praevenite toler. Sciendum autem est, quod in exercendis venationibus tempus a Principe vel Superi ire, vir ,re jurisdictionis Forestalis, praetoriptum, omnino servari debeat, nisi quis in poenam legis, vel Mandali incidere velit. i I. Tempora autem venati num pro Iocorum diversitate

ariant. In terris saxi nicis venatio majorum serrarum

initium sere habet a Festo Trinitatis usque ad diem Λndreae sive

47쪽

sive a die Johannis Baptistae usque ad Festum Natalitiorum:

venationis autem inferioris exercitium incipit a die Bartholomaei, usque ad tempus B .achanaliorum 3 vel etiam a die .Egidii, usque ad diem Petri. Videatur Oidinatio Electoralisis Saxonica; Ducalis Magdeburgica ἔ SaxO-GOthana, sic. eis. Ordinatio Bavarica cap. I. cervorum venationi praescribit. r. Iulii usque ad K. Septemb. aprorum4 diem Galli usque ad natalem Domini; minorum serarum , Festum Michaelis usque ad Natalem Dominiue capreolarum, Festum S.Iohanais usque ad Festum Paschatos. III. Caussam determinationis huius exponit Dn. a Sechend.

merden inag. Accedit de alia ratio, ne si inllibus agrorum per

venationes damna inscrantur; unde, nonnunquam tempus venationum a superiore per mandata poenalia immutatur, si sorte ob imbres ac tempestates, agrorum fruinus ante

diem Bartholomaei colligi nequeunt, & messis tempus prorogari debeat. Vis Qui igitur jus convenandi in alieno stando exercere

volunt, statutum tempus observare debent, quod cum saepissime a vicinis malitiose negligatur, poenali mandato .transgressio ista recte coercetur. Vid. Mandatum D. Iohannis Georgii. Saxorrv An. I M. Cis Corpore Saxon. nodo p. I9.

ubi inter alia his leguntur: sedit inden aud) berichtet, dati

48쪽

. V.

Quaeritur autem: An ipse Princeps vel Superior tempus illud venationibus praescriptum, observare teneatur ρ Quod negandum videtur, per t. Princeps ibique Dae de lego. cum primis in suo venetur. Non male tamen facit Princeps, si proprio exemplo Mandatis suis auctoritatem majorem conciliat. Unde Dn. a Sechendorss. d. l. testatur, dati dee

C. S. ex longaevo usu superiori Domino alicubi competunt

Cranhragien exerciren mas, quae consuetudo non videtur esse iniqua, si per abusum non eXtendatur. VI. Quaeritur ulterius : An convenatio altero inscio G Ἀ- .vito exerceri queat 3 Negat Ioli. Jae. Speidet. in Specul. notabiI. uerb. voe. 2ugi, ne scilicet alter commodo & jure suo, alterius facto privetur, cum sacile fieri posset, ut unus aIterum venando & capiendo praeveniret, ita ut convenatori, vel ei,

49쪽

- . . .

cui jus det EuppeIjald competit, nisi inanis labor, vel etiatosibahres delibDagen remaneret. Consentit doli. Gryphiand.

Oecon. legal. lib. I. cap. IS. num. N. ubi ait, quod unus 5b que alio hoc jus, utpote, individuum, exercere non P ,ssit, allegiuas in hane rem I. itinere. defero. rust. praed. Mohr. tr. de venat. lib. I. cap. 7. num. I7. Novimus tamen in Thuringia aliter

meiten. Et hanc observantiam testimoniis suis venationum Praefecti firmare non dubitanti Fatemur tamen, aequius esse, si venationes simul & conjunctim exercerentur; ita enim multae lites ac querelae, quas praeoccupatio eXcitare solet, praecaveri possent. Nimirum in materiis venationum semper consuetudo &mos regionis attendendus est, qui efficere in venationibus potest, ut hoc vel illud prohibitum censeatur, efficere quoque rursus poterit, ut propter illum in venationum juribus liceat, quod alias illicitum, vetitumque est. Gylman. ius h. supplic. tom. a. pari. I. vol. I. in punct. a. de probat. venandi. n.M. Pruchman. cons. 22. num. vol. a. Zata. ichnograph. Iur. monicip. cap. U. n. IesvII. Quaeritur autem: Si duo vel tres simul venentur, quomodo praeda diuidi debeat 3 Distinguit Gryphiander, d. l.

num. D. an seorsim venenIur, ut tantum cuique adquiratur, Juantum cepit: an vero conjunctim, ut praeda ex aequo diviatur. Λddimus mehnerum, d. loe. ubi ait: Potest simultanea

50쪽

tamen casu haec fere limitatio observari solet: melin

vIII. Cum convenatio plerumque pariat rixas utile est, compascηlationis exemplo, usum venationum dividi. Quae divisio fieri potest vel juxta certa loca ; ut V. g. in his Τitius,

in aliis Maevius venetur: vel juxta Certa te stra ι ut a teris natim, vel certis diebuS alter venationem exerceat: vetquoad certas feras, ut hic minores, alter majores seras 3 vel hic capreolas, alter lepores, quoad certum numerum, capiat. Add. Wehner. observ. praG. Verb. gonti Necht. pag. 16 . ubi ait: aequalitatis concordiaeque ratione saepe inter eos, qui simultaneam venationem habent, ut quilibet certo

loco venationem exerceat, daj jedideder stinen gemisienabniae be*the, und daselost lage, dat in man fidi de persona ad personam temporaliter persi l*t , usiristbeii dir se'nimm

SEARCH

MENU NAVIGATION