장음표시 사용
51쪽
UT Regalia ac jurisdictionalia per nimium ab sim amitia tuntur, ita & venationum jura, quando scilicet Nobilis& vasalli, ut non raro fit, mandata Principum poena Ita. quae certum venationibus modum praelo ibunt, dot se transgrediuntur. Abusus autem venationum varii ac mu Itiplices sunt;& vix ulla jura pejus exercentur, quam quae venati innem concernunt . ab illis maxime ; qui efferati sunt Aelaeones, in quos cadit illud, quod ex Hieronymo in can. Gav. dist. M. legitur: Dau venator erat, quoniam peccator erat. Et penrtus non invenimus in scripturis sanctis sanctum aliqum venatorem, piscatores invenimus sanctos. i I. Abusus autem simultaneae venationis prae putas est, 1. quando tempus ei praescriptum, in praejudicium vicini negligitur, ac praedam quis alteri vicino intempestiva venatione praeripit. Quod sictum saepius commissum, non im- merito privatione iuris convenandi punitur. II. Si modus venandi legitimus exceditur. Dum velle illicite capiuntur maiores serae cum tantum minorum serarum, fletnenoder Elipdemereου, venatio competat; vel ultra terminos ac fines ea exienditur, quod, cum frequener fieri soleat, multis contentionibus rixis ac turbis inter vicinos caussam praebet, ita ut nonnunquam partes a verbis ad ve bera& arma veniant. Conqueritur de hoc abusi der Euppeis ipse Elector Saxoniae, in mandaro venatorio superius
adducto, de anno Iesb. his verbis: Demnach uomet nitidi in
52쪽
mat, quod nonnunquam rei venatoriae prorsus dediti homines Dcere solent, illique apud superiorem de eo abusu conquerantur; per sententiam quandoque Uasellus ob nimium abusum jure vunandi, ut &jurisdictione) juste privari potestivo Exstinguitur etiam II. convenatio, negligentia, vel patientia alterius; cum quis eo jure per 3O. 4O. &plures annos non usus fuerit, Cum tamen eo uti pomictr. Hoc casu vicinus, in ejus stando mihi simultanea venatis competebat, Iibertatem sundi contra me recte praescribit, & post tanta temporis spatia juste me excludere pi test : peris a vulgata. v. Finitur praeterea III laesi temporis, s sorte ad certum tempus convenatio restricta suerit, illudque piaeteri ipsum est. VI. xv. Revocatione, si sorte precario quis eo iure in aIieno usus sit: item vI. morte, si ita inter Vicinos conventum suerit, ac sorte convenatio, ut jus quoddam personale nobis competierit.
v II. vn. Successione, vel universali vel singulari: Si quis suadi alterius, in quo jus convenandi exercebat, emtione
53쪽
vel hereditate, plene Dominus factus sit; tune enim Convenari evspirat, cum ad instar servitutis, non nostro, sed alien , praedio inhaereat. v III. Quaeritur autem: Si duo vel tres in agris suis, mutuam convenationem per longum tempus exercuerint, an uni vel alteri permissum sit, ei renuntiare, G separatim in proprius uris De Iiones exercere ρ Distinguendum videtur: ali convenatio mutua jure familiaritatiri amicitiae & vicinitatis nitatur; an vero praescriptione vel immemorialis temporis usu ea alteri adquisita sit. Priore casu, qui tamen rarior est, omnino renunciatio licita est, quemadmodum de jure compascui, in discursu, de compostulatione, pluribus ex oppenio, decis 2o. docuimus. Quae enim ex samiliaritate& amicitia nobis conceduntur, ea praescriptibilia esse non Censentur. vid. Κloch. voLI. consaι. n.sM eqq. Posteriore vero casu, renunciatio locum habere non videtur, cum perpetuum jus per vetustatem temporis & usus alter sibi adquisiverit, quod ei invito aufferri nequit; cumprimis id obtinet, quando praediorum & agrorum talis est naturalis siluatio, ut separationem non admittat, puta, quando agri vicinorum, ut saepe aecidit, intermixti jacent. Add. quae diximus in L discur de compasculatione, circa Mem.
54쪽
Moribus Germaniae venationes in tantum hodie esse interdictas, ut ne Nobilibus quidem & Vasallis in propriis sylvis & agris eas exercere liberum sit, nisi eis a Principibus per invellituras laudates concessae, vel praescriptione, aliove modo legitime fuerint adquisitae, notissi
Accidit tamen aliquando, Principem ministro veI DIIo suo, in certo districtu per viam singularis gratiae ac priviIegii, Venutionem Concedere, quam vulgo mestantis und Mnadens Bagien, & privilegium ipsum, Testandi oder Mnaden Tagens Bemidigung, vocant. Belaid. thesprassi in uastea. Speidet. in specul. verb. in addit. iII. Caussa autem ejusmodi concemnis varia esse solet Primo est mera gratia Principis, qua v. g. Titio, fideliministro aulico, qui castrum vel laudum sine venationibus possidet, ad tempus gratificari vult. Secundo, transactio quando inter Dominum & vasellum de venatione lis est, Rhaec ita componitur, ut Vasallus venationem. titulo precarii retineat, vel nomine privilegii personalis a Domino obtineat. Tertio,
55쪽
Tertio, quando Princeps, sorte in loco nimis remoto, venationes habens pro posscssione, contra vicinos turbatores, tuenda, melius earum eXercitium alicui sub certo taudo concedit. IV. Quoad modum concedendi haec plerumque observari solent. I. concessio dirigitur ad certam personam velut privilegium aliquod singulare ac personale. Ipsum vero seudum vel castrum, quod quis possidet, minime adficit. a. Exprimitur certus locus ac districtus, ubi venatio exerceri debeat. 3. Praescribitur certus venandi modus, qui praecise observandus. 4. Restringi solet concessio ad certum vel incertum tempus. s. Revocatio concessionis libera reservatur. 6. Super ista concessione instrumentum eonficitur. 7. Ne precario possidens venationes sibi perpetuum jus Contra concedentem
lapsu temporis sibi adserere possit literis, reversalibus datis securum reddit Dominum, de dimittenda possessione venationis, quandocunque Domino visum fuerit.
Ut vero naturam hujus concessionis plenius quis intelligat, lubet heic formulam aliquam subjicere, quae Iegitur apud Besoldum raef. pract. d. loe. Formula eiiuε Selland,
58쪽
vi I. Formula autem Reversalium sere talis esse solet: Al
60쪽
vIII. Quaeritur autem: Aa ejusmodi concessis per concedentem ejusque heredem, libere, quandocunque liblierit, revo
morden. Et quamvis in literis concessionis, ut tamen plerumque fit, vel in literis reversalibus, libera revocatio non sit reservata, ea tamen naturae concessionis precariae inest. Precarium namque dicitur, quod precibus petendi utendum conceditur tamdiu, quamdiu is, qui concessit, patitur. I. I. es sis. de precar. estque genus liberalitatis, donationi &commodato simile. IX. Quid vero, si concessio venationis ad certum usque tempus. v. g. decennale, per Principem facta suerit, licebitne ante tempus emtixum revocaret Assirmat Harprecht. ad rit. Institet de rer. div.fferae. n. 22. quem sequitur Bes Id. Thespract. verb. Iagun. per textum in L precario II. pr. de precar. Eisi enim venationi ad certum tempus concessae tacitum insit pactum de non revocando eandem ante tempus lapsum :quia tamen tale pactum naturae & substantiae precarii repugnat: merito tanquam inutile & nullius valoris, rejicitur. Besold. d. I. Neque exceptione audiendus est reus, ne ani certum tempus, in quod ut preeario possideat conventum,