Tractationes juridicae de jure hortorum, convenatione et compascuis

31쪽

rdolii uir ruedunt audὸuuet oen, rc. XLVII. Quaeritur xum. Si civis in horto suo suburbano domum habeat, an sine praescitu magistratus, pro libitu possit iaeam habitandi gratia recipere, quem velit Z Neg. publice namque interest Magi stratum scire, quales homines sint in civitate vel provincia, ne fures, latrones &malae famae

homines recipiantur. Vid. Ordinat. provinc. SaxΟ-Gothana.' pari. 2. c. s. tit. 27. ubi dicitur: die Marten, Dilaser sollniemand , ter nichi das Hurgeri oder Nachbar, Necit des

Quaeritur xim Anservitus imponi possit, ut in horto alterius pomum decerpere, aut spatiari, aut caenare in eo liceat3 Quaestionem hanc proponit, ac negative decidit JC. Paulus in l. I. Is servitur. Cujus ratio est . quod ea facultas ad utilitatem praedii dominantis nihil pertineat, nisi remote,&secundi quid, quatenus sorte landus ob hanc Commoditatem pluris vendi possit, quod tamen tanquam incertum &extra laudum quaesitum, in hac servitutum materie, quae interesse praediorum principaliter spectant, non attenditur. Joh. Superior. in L Ly. n. I. quem sequitur D. Frantiae ad π. t. deservis. n. H. Quaeritur autem ab Interpretibus, quale jus dieendum sit, lacultas ista in horto alterius competens Mire sariant auctores nostri; Nobis eorum arridet sententia, quia eam neque usumfructum, nec usum, nec merum ius personale, sed genus quoddam anomalis seu irregularis alicujus servitutis personalis esse volunt. post Petiri Cyn. Coras. & alios Frantia. d. l. n. 76. D. Stru . ad ar, tis. commvn. praed. ιb. II.

32쪽

-- XLl X. Quaeritur xx. M sngulis honorum arboribus a Principe certa accisa ut vocant9 velgabella imponi possit Ut' hanc quaellionem moveamus, Occasionem dedit minister quidam Aulicus de Cameralis, qui aliquando Principi suo impositio nem hujus generis accisiae persuadere voluit. Verum ut omnes esculentorum accisiae admodum odiosae sunt, & misellat cumprimis plebeculae onerosae, ita&hae novitate sua Odiosissimae. minimeque probandae, nisi ex subditis mancipia sacere velis, quod proh dolori hodie muIiis in locis Germaniae nostrae fieri, experientia docemur. Eiusmodi improbis novorum onerum Architectis pro catena aurea, laqueus in praemium deberetur. Non tamen secisias hortorum seuctibus impositas simpliciter improbamus, sed in urgentissima necessitatis publicae casu moderatas omnino admittimus, cumprimis in iis locis, ubi praecipui & maximi proventus subditorum ex . hortis sunt. Uid. Casp. Κloch. de contrib. cap. I. G a. Tract. nostr. de Regali Salin.jure. cap. de vectigali Salis.

Denique monendum est, eum, qui est in hortis,sive iulldificiis continentibus, de jure nostro praesentem dici. I . si vero aliquis. ibiquegsiff. in verb. praesens. tisitur. de satisd. I. praesens. G t.Dq.j. de procurat. Appellans tamen non dicitur habere iacultatem adeundi judicem praesentem, qui est in hortis. I. I. l. adeundi. quando appest Gepost de ferra. urb.

MANTISSA.

. ' Diuitiaco by Corale

33쪽

FINIS.

34쪽

TRACTATIO

MEMBRUM L

JUre Gentium ae Civili Romano cuivis, etiam in aIieno lando venari permissum esse, non habito ullo respectu, cujus loci istius jurisdictio vel proprietas sit, vuIgo notum est. g. ferae. ibique Dae commun. Institui. de Ro

de XV F. tria. dio. I.pr. Heig. lib. I. qu. T. n. U. eqq. Ista autem venandi libertas, successu temporis, Germaniae nostrae moribus, admodum restricta ac limitata, immo plebeis ac rusticis, multis in locis, plane adepta fuit; iure an injuria, hic non disputabimus, persuasum tamen nobis est, non injustis ex caussis, de quibus passim videantur auctores, id iactum fuisse.

De consuetudine autem Germaniae Ius venandi inter Regalia referri coepit. Mod. Pili. v l. a. confΙ . n. U. eqq. Everhard. Jur. cons Io. n.s. Dol. I. Enichen. tract. de privi Saxon. de non provoc. cap.I. quod eum notorium sit, frustra a quibusdam in dubium vocatur. Et quamvis Henr. Roseuis thal. defud. cap. s. concis . quem sequitur Thom. Meris kAbach. apud Moch. Dol. I. cons Io. num. I qui stiam Gilkenium de praesicript. p. I. cap. 1 num. I. consentientem ibidem adducit, id de venatione majorem ferarum, derhohen in accipiat, venationem autem minorem inter E a sim

35쪽

simplicia iurisdictionalia referre malit Thom. MichaeIis. aρ nou. tom. I. cons. U. n. I. VeriuS tamen videtur, indistincte jus venandi Regalibus accenseri, licet non negemus, in quibusdam Germaniae provinciis venationem minorum ferarum adhue magis liberam minusque restrictim e sis, quam majorum, da peburph iii, liberiorem etiam Nobilibus permatu quam picbeis. HL Cum vero venatio hodie per concessionem vel investituram Caesaream, Principibus ac Nobilioribus Vasallis, docente

id ipsunt quotidiana experientia. Tegaliter competere lolcax. Κ icheu. comment. ad pris. Saxon. pari. . q. δ. n. Ia. Cujae.

lib.s. Duae ad Const. Friderici de pace tenend. ubi formaliter scribit: Et sane ab Imperatore hodie in investituris Dudorvmsspecialiter jus venandi Principibus f Nobilioribus infallis pro beneficio concedi solet. Ea certis limitibus territorii ciis ri, distrie us, vel iurisdictionis includitur; unde etiam vulgo

venationes iurisdictionis commoda & fructus dicuntur. Enichen. de jure territ. e. n.s L. Rosenth i L defud. cap. concco ct couc. L. n. I. Ubi ait: inspech. Germaniae consuetudine, &disipolitione textus in si. nemo retia. de pacatenenae sere esse, ut venatio in dubio, imperio aut jurisdictioni, aut Regalibus cohaei eat.

Non igitur, ut olim, ita hodie permissum est, in aIieno

fundo venationes ener re, sed ut sunt certi agrorum ac jurisdictionum fines, ita S uenationum aliorumque jurium eerti termini ac limites, quos excedere minime licet. v ganamque venandi licentia, cum, teste experientia, infinitas rixas, turbas, Vulnera, ac caedes inter vicinos excitare solea merito legibus coercita penitusque sublata suit. Non possumus igitur non maxime laudare CoastituuOnem Saxmnico.

36쪽

centum florenorum, injungitur, ut intra terminos lui

districtus ac iurisdictionis sese conlineat, nec in aIiorum agris ac sylvis venandi libertatem sibi vindicet, quae salubem

rima Constitutio bene observata caulam & occasiones multa rum litium & querelarum tollit. Verba autem constitutio

37쪽

Consonat novissima ordinatio Politica Magdeburdica iDn. Augusti, cap. Io. Qi ita dispositum legitur e Nadidem duro das Augen, D lien, und ander Edepden eraueiben, auis eines andem Srund und Hoden, nidi alleinati

Quamquam vero laudatae Constitutiones, quarum similes in aliorum Principum provinciis editae, simpliciter prohibere videantur, ne quis in alterius laudo venationem ullam exerceat, convenationes tamen, quas vulgo Euppeis uagien vocant, legitime adquisitae, minime censeri debent prohibitae; quo laciunt verba dictae Constitui. Electoralis, s. sedo aber: ubi ita legitur: iud ober einer, oder mehr, mit

38쪽

ivissen. Idem Ius convenandi expresse probat Ordinatio Ducalis Magde burgica, de cap. so. ibi: Er fis ite denn die

vll. Cum igitur hactenus probarum sit , convenationes certo modo, tam de jure quam conluetudine Germania licitas ac permissas esse, de earum natura paulo pluribus heic agere constituimus. vIII. Convenatio, ius convenandi seu fimultanea venatio, vulgo dicitur stuppeis vel Eoppes sua gi: die Sanit,ag: Balth. Zalin. ichnogruph. Iuri municipat. cap. N. n. s. item Coppes,do: snitiast: corrupte a copoli, ut apparet 3 sicuti sula canis exponitur eine Roppes Ounde, gandi Mediti lib. a. an. s. JOh. Gryphiander. Oecon. legal. lib. I. cap. Id

Est autem convenatio jus seu potestas, qua in alienosundo, eum ipso Domino vel tertio quodam, simuI venari licet. Hanc definitionem, seu qualena qualem dc scriptionem, qua sequuntur, declarabunt.

39쪽

Differt simultanea vvatio suppei s Iagi, a venatione v. g. inter duos vel tres vratres, ejusdem scindi possessores, communis, semelne Asagien: v. g. Edenn threr vitie eines

venatio, uti hic accipitur, est in alieno iundo, communis autem venatio in communi de nostro. Nil tamen terminos promiscue accipiunt. .

MEMBRUM IL

CON VENATIO CUI ET QUATENUI

COMPETAT.

m juxta supelius tradita, in alieno sindo venari nemini

liceat, sponte sequitur, quod, qui convenationem seu simultaneam Venationem, in alienis agris vel sylvis sibi adferat, id probare debeat. Prasumtio namque est pro naturali praedii libertate. Venationes autem ad instar serviis tutis in alieno sese habere, vulgo traditur. Mercheibach. apud Moch. Dol. I. cons. S. n. 23 . tanum a st. Generos Dn. aseehendorff. pari. m. Teris er Surium Sinai, cap.I. n. .

II. Quae

40쪽

it. Quaeritur autem: An Princeps seu Pominus territorii, ut jurisdictionis fresalis, habender gursilidia

obrigfeit, in subditorum ac Vinallorum suorum agris conie-xondibus, das gnit Iagen habeat p Assirmat Chr. Besold. . Thes pract. verb. Iagen. allegans Bidembach. quaes. nobi Idiper rationem: quod Principes Imperii a SS.Ccelarea Majestate cum jure Foresti, omni modoque venatione, mit allet

per alienos,& sic Nobilium agros, invcstiri 1bleant Montan. de sevd. lib. a. cap. a. si. quandocunque aurem. Add. -hnen OUpract. in Eor' Ne t. ubi ait: videbatur distinguendum esse , an venationes a Dominis territoriorum Concessit essent, ut eo casu Domino simul jus venandi competeret, cum Domini jus illud non privative sed cumulative in Nobiles transtulerint, per autoritatem Schraderi de Hud. pari. IausM.f. num. I7 . Vel an jure servitutis Nobiles venationem in alienis praediis obtinerent. Cum vero usu receptum sit, ut venationes etiam in alienis Praediis exerceantur maxime si Nobilium intervenerit patientia, vixerito ut Nobiles Dominos in simultanea venatione impedire possint &c. Sic illustrissimi Comites SchWartaburgici, in plerorumque Vasallorum suorum praediis convenationem eXercent, quam die Tors Nigren, appellitant. An autem totius Germaniae Praxis hanc Bidei achii sententiam firmet, dicere nolumus. Vari m namque .uta ac mores in his similibusque materiis pro locorum diversitate. III. Praeterea competit ius convenandi vicinum postrum vel praedia possidenti, & quidem ex variis caussis, de quibus membro sequente dicemus. F II. COm-