장음표시 사용
41쪽
ι o. In traditionibus definiendis , sicut in saeris Litteris exponendis , non licet ab unanimi sanctorum Patrum sensu recedere. 3 i. Traditionis itaque argumentum, et sanctorum Patrum auctoritas in fidei gratiam non sunt disjungenda, sed simul expostulanda . VII. Nune autem ad saerae Exegetieae regulas Theologum propiux
advocamus. De recta siquidem agimus, et tuta revelationis divinae scriptae , vel traditae interpretatione , et usu. Novatores, et Inereduli studium omne impendunt, ut liberum unicuique si examen inire in determinandis arti eulis fidei; negant vero , remisque omnibus exprobrant viam auctoritatis, quam Catholiet omnibuε doctis, indoctisque praestribunt, eum omnibus nee possibilis, nee tuta examinis via haberi possiti Ex via auctoritatis errores plures derivari, Pyrrhonismum praeeipue, opponunt et dilucide tamen a nobis exponitur viam auctoritati, ad Pyrrhonismum non ducere , cum potius evidentissimum sit nulla alia ratione posse hune evitari, quam se committendo infallibili Leelesiae iudieio; falsum insuper, quod via auctorita
tis homines ratione, et libertate expoliat, Indifferentismum invehat: falsum, inquam, nam haee omnia nasei , et propagari vidimus apud eos , qui repudiato tutissimo Eeclesiae judicio, fidei nostrae eapita in examen vocare praesenserunt. Demonstratum est continua experientia examinis libertate a Pseudo-Res armatoribus concessa orium
immane reseratum fuisse Seeptieismo, Indifferentismo , Fanatismo. Hi ne integrae sectae Quakerorum , Anab aptistarum , Davidicorum , Inspiratorum , seu Neo-Prophetarum, Cabenensium. Deismus ipse , impius error, undenam Primi, et eelebriores huius impietatis Coriphaei, et propagatores ex Protestantibus. Tune enim diseessum a primaeva eredendi smplieitate, et de omnibus disputando omnia conia fusa sint, et perturbata. Hine et Atheismus, nam si quis Catholicum auctori ratis sistema rejieit, Iatum ad Atheismum statim aperit iter rab Catholieismo ad Atheismum sacillimus gressus adest. Temporibus Cromvvellianis Indifferentismi, Deismi , omniumque errorum epocha fuit, quando stitieet euilibet permissum erat quidlibet eredere, ae profiteri. Iure ergo sequentes Theses 3 x. In divinae revelationis dogmatibus determinandis via examinis non est omnibus possibilis, et tuta.
42쪽
Immo perieulosae aleae plena, omniumque damnatorum dogmatum fons, et origo.
3 Latitudinarismus, seu plurium Religionum, ae omnium simulta-nelias ex Novatorum sistemate derivatur. 33. Via autem auctoritatis omnibus possibilis, et tuta, et Religionis utilitatem unice ostendit. In auctoritate admittenda nec totum rationi datur, nee ipsi totum aufertur.37. Catholicus ergo non est Irrationalilla.
VIII. Heterodoxi omnes, quo faeilius Leelesiae Catholieae iudieium iusdei eontroversis declinent pertinaei ter eontendunt, Dei verbum seriptum tanta claritate, et perspicuitate gaudere, ut ipsum sui veri sensus uniea norma , certum testimonium, et insillibilis iudex, et interpres sit. Attamen hae in re non idem omnes, et semper constans judietum suum produnt. Modo enim hane elaritatem universae seripturae tribuunt, eamque absolutam , videlicet, non dissimilem ab ea solis, qua ipse in se elarus est, et manet, sive homo oculos aperiat, sive
claudat , sive videat, sive eaeeus sit. Et sane quid aliud intelligere videntur illi, dum urgent in hae quaestione adversus Catholieos scripturae loea , quibus verbum Dei generatim luet, et lucernae comparatur pModo vero hane perspicuitatem solummodo partialem voeant, neminre, in iis locis, quae fidei , et salutis sunt. Hine inserunt interpretationem scripturae non ad traditionem Ecclesiae, non ad rationis diis ctamen , non ad lumen aliquod internum , sed ad fidei Analogiam ,
seu normam, ac Cynosuram , ut vocant, quamdam exigendam. Sed
falluntur, et sibi ipsi contra dicunt. Si tanta est scripturarum elaritas , et perspicuitas , quid causae est quod in hermeneutieis suis operibus tot tradant Logices, et Critices, neeessaria praeeepta λ Cur linguarum Orientalium, et universae Phylologiae studium commendant , et pro Auctoris saeri scopo assequendo vetera monumenta omnia prophanae, et Ecelesiastieae Historiae in subsidium voeantὶ Deinde euetot inter ipsos adversae interpretationes, cur saepe errant λ Atque haee ad totalem scripturarum claritatem 3 nune ad partialem. Si tanta illorum Iocorum est per spieuitas eccur tot de illis, multiplieesque Interpretes, et Religionis haereses 8 Hujus varietatis causa, lieet in variis, diversisque Interpretum affectibus aliqua ratione refundi debe
43쪽
at, praeeipuam tamen in locorum intrinseca dissicultate positam esse defendimus. Iam vero si articuli fidei sunt, qui elarissimis verbis, et omni exeeptione majoribus in divinis Codieibus traduntur, causam vi-eerunt Sociniani, et Naturalistae , qui ob id unicum tantum fidei aristieulum volunt, nimirum Iesum advenisse , ipsumque esse Christum . Igitur eum nulli sint in scripturis fidei artieuli etiam totidem verbis expressi , qui obscuritati non subiaceant, et per se probatione non indigeant, sequuntur argumenti eapita 38. Saera Seriptura non est ita per se elara, et perspicua, ut quilibet ejus sensem Deillime assequi valeat. 39. Nec claritas haec, et sensus perspicuitas habetur si Analogia am fidei quis prae oeulis habeat. o. Claritatem hane ipsam, neque in locis ad fidem spectanti ἀbus intueri datum est. i. Analogia fidei non est prima, et vera Hermeneutieae sa
IX. Cum aliunde, quam ex ipsa seriptura, verae interpretationis eriterium, et judicium depromi debeant, Lutherani , et Calvinistae hujus deela rationem, et definitionem a Spiritu- Sancto repetunt. Sed
si ab ipsis postulemus, quid per hune spiritum intelligant, non idem
reseremus responsum. Quidam enim jus suum interpretandi Seripturas esse dicunt penes Spiritum- Sanctum in Seriptura loquentem. Alii autem hoe nomine intelligunt interiorem animi caelestem illuminationem, persuasionem, et nescio quam impulsionem ex dono gratiae dimanantem, sne qua nil certi quis intelligere, et judieare possit de varo saerarum Litterarum sensu, et in toto Religionis negotio, quem etiam spiritum privatum per rationes inexplieabiles, quibus divini luminis radio aliqui se veritatem agnoscere affirmant, exponunt . In hoe tamen conveniunt omnes, ut asserant spiritum privatum esse posse, et debere legitimum interpretandarum scripturarum iudicem . Verum dum hae statuunt , ut dissensiones in Hermeneutiea saera
tollant. non advertunt e contrario eas in immensum augere . satis unumst Qua herorum, seu Tremulorum sistema , quod tot turbas in Anglia, et Pensilvania excitavit, et modo exeitat, ex hoe Lutheri privato spiritu dimanare. Qui Spiritui. Sancto in seripturis loquenti d
44쪽
finitionis iudicium tribuunt, eum eum a scriptura non distinguant. nihil aliud solidi conficiunt 3 agnoscimus enim scripturam esse oporistere fidei normam, non autem sui ipsus interpretem, et controverissiarum iudicem , quae imperite confundunt illi, eum alternm ab altero distinguendum nemo non videat. Superest postremo ut testim nium interioris Spiritus- Sancti, persuasionis, impulsionis, quam singulis regenitis Fidelibus concedunt illi , paucis expendamus. Divini Spiritus illustrationem, et gratiam, ad veram scripturarum intera ligentiam, et ad plenam , certamque de ea perstasionem et nos agno iacimus necessariam. Ash unde nam , et quibus oraculis probabunt hane spiritus illuminationem ipsis, et cuique fidelium certo promissam esse Prosecto experientia contrarium demonstrat. Etenim nemo ignorat, quae , et quanta eertamina inter i posmet Resormatos ei rea fidei artieulos , et seripturarum sensum peperit hoe privatum Spiritus-Sancti dictatum. Cui malo frustra, et irrito sueeessu mederi tentarunt per eonfessionem Augustanam , dein per Articulos Smalealdieos , et tandem ope formulae Concordiae. Etenim potius inde majores intestinas discordias experti sunt. Sed quid dicemus de tot scripturarum versionibus ab iisdem Protestantibus elucubratis adeo inter se pugnantibus p inae omnia conciliari equidem possunt eum spiritu ne quam eoni radictionis et mendacii , minime vero eum illo Sancto pacis, et veritatis spiritu. Sint itaque a. Internum lumen, caeleste donum, mentes cujuslibet homini, illustrans pro exponendis scripturis , et in Religionis negotio commentitium prorsus est.
3. Privatus cujusque hominis Spiritus, quocumque sensu intelli gatur , esse nequit explicandae divinae Revelationis interpres. . Multoque minus fidei controversiarum judex.
Suas in Revelatione partes rationi humanae dandas praeeipimus, non tamen omnes. Turpiter Propterea hallueinantur Rationalistae, qui in seripturis nil admittendum volant, quod ipsa ratio per se ea pere nequeat: implicare contradictionem, quod rationis captum exeedit . Deus enim , se argumentatur Genevensis Philosophus , quem adoramus , non est Deus tenebrarum , nee ideo homini rationem largitus est , ut ea non uteretur. Verum hie Auctor non meminit se alibi Diqilirco by Cooste
45쪽
alibi doeuisse, Deum utpote Ens infinitum, lumen adeo nostrae rationis excedere, ut vix aliud agnoscere possimus, quam ipsum existere. Tum alibi Deo primo veritatis sonti esse omnem fidem praestandam, etiam in mysteriis , quae illam longe superant a quo ipso dum rationis, et Philosophiae supra Theologiam imperium dilatare , et stabilire student, subinde eorum, quae ipsa mei ratio manifeste docet, se prorsus ignaros demonstrant. Haec ille. Ergo si horum aliqua manifestata nobis exhibeant veteris, novique praesertim Foederis Libri , ea cogimur amplecti. Nee est cur Rationalistarum aliqui ad declinandam dii Fcultatem se concedere dieant fidei mysteria supra rationem antequam revelentur; non vero post eorum revelationemr etenim mysteriorum, quae etiam revelata sunt, sive naturam , sive existentiam speinctemus , supra rationem adhue esse videntur: natura squidem , quia humanae menti inin vestigabiIis remanet; existentia vero quia licet haee pateat certa, et elara cognitione , non alio quam revelationis principio innititur. Deum, dieunt , injuria fidem suorum oraculorum, quae revelavit ab homine exigeret Immo reponimus, qua re magis , quam hoc obsequio experietur persectam suarum creaturarum obedientiam , humana superbia deprimetur , animum nostrum ad eae αlestia avocabit. Sed ratio evidentiam, non item revelatio parit: obscura ergo per clariora explicanda. Sed revelationem nulli vel miniis
mo errori obnoxiam, bene vero rationem quis dubitat ὶ Iure ergγassirmare possumus 3. Ratio humana in saera hermaneutiea solius revelationis certitudinem , uti ancilla, detegit. 46. De rerum veritate sola fides , ut dominai, assensum e
7. Perperam munus interpretandae revelationis purae rationitribuitur. 8. Quae revelata fiant eadem manent, quod erant ante revelationem , post etiam revelationem. XI.
Vidit non nemo ex laudatis Novatorum principiis omnium nIsorum dogmatum sontem apertum iri, nisi aliquiit imites figantur , atque ut haee ma Ia tolliret, distinctionem invexit Articulo
46쪽
rum sundamentalium, et non sundamentalium i ita ut in his tantum postremis sit uni euique sentiendi, prout maluerit, potestas, non item in aliis , in quibus un ivseujusque doctrina ,' et fides consormes omnino esse debent. Sed eum in Articulis sundamentalibus, et non sundamentalibus statuendis , et illis ab istis disternendis nondum eon ventum sit, nee hujus sistematis Auctor satis hae in re se explieuerit, hoe quoque speeiosum essugium resutamus. Mirum profecto est quantum se torqueant, quantumque studii, et meditationis impendant, ut hoe statuant; sed eum semper Catholieorum argumentationis vim, et effieae iam non effugiant, in vanum laboraverunt. qui aedificant illud . Et nos distinguendos esse Artieulos quosdam eapitales dieimus, alios autem minus principales, sed utrosque dicimus eredendos esse. Articulos capitales eos vocamus, quos nemo vel rudis ignorare potest ei tra salutis dispendium t minus autem principales , quos ineulpate illitterati ignorare possunt, ita tamen, ut saltem implieite illi eredantur , et nullum vel minimum fidei dogma ab Ecelesia definitum negare posse unanimiter docent. At si a Tolerantibus petamus , liei-rum asserunt, liberumque esse, eitra salutis dispendium nonnulla fidei dogmata ab Ecelesia definita refieere, dummodo sundamenta Itanon sint. Verum non lieuit unquam, nee modo Hiceta quicumque
enim vel a primis Ecelesiae seculis in aliquo dogmate , quodcumque illud sit, dissentit, veluti Haereticus semper habitus suit, et modo
habendus est . Praeterea, quos unus Haereti eorum Artieulos fiundamen tales voeat, negat alter, quos Sabellius agnoscit, negat Arius, quos Nestorius admittit , negat Eutithes, quos Lutherani fatentur, explodunt Soeiniani. Quid amplius δ Quod Christiani eonfitentur, ex erantur Iudaei , quod Gentiles amplectuntur, Mahumedani rei ieiunt. Hi limites sunt, quos novi Plematis Auctor ad Latitudinarismum praecludendum , amplissimos posuit. Hi ne sequentibus novum sistema
q9. Commentitia prorsus est Articulorum sundamentalium, et non sundamentalium distinctio. 1io. Hane Tolerantismi latissimam viam, quin praeeludere, reserare desendimus .
D. Nemini enim licet eitra saluti, dispendium fidei dogmata
ab Ecelesia definita, quaecumque ea sint, rejicere. THSo. Disilired by Corale
47쪽
P A R S TERTIA DE DIVINAE REVELATIONIS INTERPRETE ET IUDICE.
Uinam iudex Controveitiarum fidei , et veri sensus scripturarum, ut solum Hermeneutieum Catholieorum principium demonstremus, definiendus est. Hune constituit Dcu . Cum enim Religio revelata ideo hominibus data sit, ut iisdem fidei principiis, morumque praeceptis, uno pacis, et cha ritatis vinculo devicti in societate eontineantur, et ad eumdem immortalitatis snem perveniant omnes; eumque ea non singulis homi nibus immediate , neque omni tempore concessa sit; sequitur necessario, ut Deus bonus, ae providentissimus quosdam determinatos viros elegerit, quibus doctrinam hujus Religionis suae custodiendam , et aliis praedicandam , explicandamque tradiderit. Ita primo in naturae, et scriptae legis statu, Patriarchas, Seniores, Pontifices , Saeerdotes constituendo factum est. Et in novo faedere eamdem pene regiminis formam, aut saltem non admodum dissimilem a Iudai ea , Christus Dominus pro ea , qua , ut verus homo , verusque Deus pollebat auctoritate,
instituit, Pastores Leelesae praesertim in rebus Religionis, et fidei , deligendo. Neque enim hie definire volumus Christum Eeelesiam fundasse ad plenam Synagogae formam , modo aliis definiendum reliquimus . Constant imprimis duodecim Apostolos, et dein septuatinta Discipulos elegisse, qui essent ministri sui , et dispensatores mysteriorum Dei ad custodiendum Evangelium, et longe , lateque per uni versum orbem disseminandum. Interim dedit ei potestatem ligandi, arque solvendi, variaque donorum munera ad regimen Leelesiae nee-
48쪽
eessiria largitus est. Hujus instituti regiminis cum accuratioribus Interpretibus perspicuum nobis argumentum praebere videtur idem Christus , cum eum, qui fratrem laeserit, nec aliter emendari , aut
ad peeeati agnitionem perduci posset, Ecelesiae demandandum jubet. Etenim ibidem Eeelesiae nomine innui intelligimus Ecclesiasticum Senatum , seu Presbyterium , quod polleat sua auctoritate iudieii. Quid enim aliud est Ecclesiae Coetus hominum ejusdem Christianae fidei
prosessione, et eorumdem Saeramentorum communione colligatus sub
regimine legitimorum Pastorum , ae praecipue unius Christi in terris Viearii Romani Pontificis. Quam quidem definitionem non novam esse, sed a Sanctis Patribus primi, et seeundi saeculi usurpatam de ..fendimus. Quamobrem merito Apostoli ius interpretandi Scripturas, et fidei Tontroversias dirimendi privatis denegant personis, sibique duntaxat, caeterisque aliis, qui ad hoe munus vocati , et adlecti sint, uti proprium arrogant. Hoe Ecclesiae judicium uti verum ab omnibus eomplecti, et eredi debet, illudque salii ne seium esse necesse est. Scimus quippe Deum Spiritum suum huic Ecclesiastico Senatui sem-phr promisisse. Ad cuius , ei plenam intelligentiam sequentes defendemus
r. Deus in oeconomia suae Ecelesiae quosdam elegit e istodes, et magistros Religionis. 2. Hoc praestitit in veteri Testamento, Patriarchas , Moysem, Prophetas, et septuaginta viralium Senatum eligendo. 3. Hoc in novo quoque scedere Apostolis duodecim , et septuaginta Discipulis. . Ius ergo istud non est penes quempiam fidelium . . 3. Neque apud saecula res ΝJagistratus residet. 6. Sed penes Ecclesiam , seu Presbyterium , et Episcopos , quos posuit Deus regere Ecclesiam suam. . Leclesia isthaee visibilis esse debet, nee in aliquibus Oeeulta
8. uuae persecutorum, aut haeresim emporibus nunquam legitimis sueeessoribus cessavit. s. A veritate insuper non defecit unquam , nee deficere potest.
io . Sehismatici, et haeretici , qui se ab sae Eeelesia separarunt, Apostatae, et Excommunieati non sunt Eeclesiae Christi membra: beia
49쪽
ctoritas in determinandis quaes ionibus si dei, et morum. 411. Quae in fallibilis auctoritas in Patribus tantum reperitur, non quidemdivisim , sed eollectim consideratis. a 3. Et collectim quidem , licet loco dii siti, dum in aliquo dogmate simul eonspirant. r . Tum etiam dum omnes, si non physice, moraliter tamen 'simul in Conciliis coeunt, et unanimiter sentiunt. F. Concilia ergo generalia rite, ae legitime eelebrata in fidei, morumque definitionibus errare non possunt. 6. Insallibilem fiam auctoritatem a Christo reeeperunt , qui Spiritum-Sanctum eis adsistere incessanter promisit. i . Singula Concilia, quae vere Oecumenica sunt, hae gaudent in- fallibilitate, et judiciali potestate. 8. Insilli bile ergo Ecclesae testimonium divinae Revelationis interpres, et judex est. Qui Ind isserentismum, ae Tolerantismum , multoque magis, qui Ecclesiam invisibilem sbi eonfingunt, supervacaneum putant inquirere, et definire quaenam sint verae Christi Ecclesiae notae , quibus nempe vera a falsa distinguatur, cum vel nullas esse, vel invisibiles pronunciant. Sed turpissime errant, et viam parant, ut alios quoque in errorem inducant. Pεr notas Eeelesiae intelligimus certa quaedam, et indubitata signa sensibilia, et faeilia. quibus vera Christi Leeses a discerni possit ab Haereti eorum , et Schismati eorum societatibus , quae verae Eeelesae titulo gloriantur prorsus immerito 3 et ita qui isdem, ut verae Leclesiae sint propria , nee alter 1 societati conveniant, sint ipsa Eeeles a notiora, eum ad ipsius notitiam perducant, omnibusque snt obvia , et accomodata , ut scilicet docti, indoctique ho- ines , dummodo diligentiam adhibeant , facili negotio veram possint dignoscere Ecclesiam , eui nomen dare , et in qua permanentes salutem consequantur aeternam. Solemne enim semper fuit haereticis suas factiones, et sectas sacro Leelesiae Christi nomine insignire, et ut elegantibus εravissimi Canari ensis Episcopi verbis utar, hoe gentile, simul atque sese Ecelesae auctoritate urgeri vident, aut illam sperne re, aut Ecclesiae rem ad se, nomenque transferre, et eam in illis esse negare, in quibus revera est . Profecto Lutherani , et Calvinistae eum caeteris Novatoribus solam praedicationem eum legitimo Sacra
50쪽
mentorum Baptismi, et Coenae usu notam verae Ecelesiae esse defendunt, ita tamen, ut si quidpiam vitii , vel in doctrina, vel in Saeramentorum administratione obrepat, adhue in Eeelesiae eommunione quis permaneat, quod quidem ad mutuam tolerantiam verbis saltem si non re fovendam praemittendum ab ipsis necessario erat. Sed hasce duas notas, lieet verae Eeelesiae naturam designent, docti, et indocti pariter assequi facili negotio non possunt, eum nee sensibile , nee patens deserant propriae veritatis Criterium, sed post diligentissimum
et aecuratum examen constare uniee possint. Superest ergo, ut cum
universis Christi Pastoribus legitime ab Apostolis suecedentibus, eum Constantinopolitanae Synodi fide, dieamus , veram Christi Ecelesam
esse deberet Unam , Saninam , Catholieam, et Apostolieam , talemque . confiteamur , et vindieemus. En igitur eunctis Lominibus sensibiles , patentes, et faciles notae. Hae sunt in Lege, in Psalmis , in Prophetis praelatae, atque etiam ipsius Christi ore promissae. Verum hae
uni tantum Romanae Eeelesiae conveniunt, eaeterisque societatibus opponuntur. Ex quibus necessaria consecutione sequentes damus 39. Neque vera Doctrina, neque Iegitimus Sacramentorum usus sunt verae EeeIesiae notae .eto. Genuini Eeelesiae Characteres sunt, Unitas, Sanctitas, Catholieitas, et Apostolieitas. . 2I. Vera Christi Eeelesia ita esse debet Una unitate fidei, et regiminis , ut exeludat alias quascumque societates, quae fide, et re gimine diversae demonstrantur. τ . 22. Ita autem Una est Christi vera Ecclesia, ut extra ipsam nult a speranda st aeterna salus.
23. Unitas non eo venit Protestantiu , mei nostrorum temporum Miletieorum societatibus. - L m ca Nec eonvenit etiam orientalium foetetatibus ab Ecclesix Catholiea- Romana separatis.1 . Ecclesia Catholico. Romana tantum unitate fidei, et regi minis Una est. 26. Nulla orientalium , vel Oeeidentalium societas ab Eecleua Romana separata veram sanctitatem habet.
27. Sola Eeelesi Romana habet sanctitatem doctrinae, quam
immaeulatam, quoad fidem , et mores, serva Vit.
28. Sancta quoque est sanctitate plurium ipsius membrorum .
quorum sueeessio nunquam cessavit. 23. Sancta Diuitiaco by Corale