Consvltatio Parisii cvivsdam de controversia inter sanctitatem Pauli quinti & serenissimam Rempublicã Venetam. Ad virvm clarissimum Venetum.

31쪽

tio vulgo ignoratur & videtur hodie sine ullo usiu his concilijs praefixa, s luto corpore codicis antiqui & vagis& dispersis singulis extra situm compus concilijs per volumina, quae Vbiaque eduntur, conciliorum. Post ordinem quem habuerut in codice a liquo singula concilia obseruatum, enumerandi sunt canones illius codicis initium a primo canone Niceni concilij si mentes, neque cum ad finem cuiusque cociiij peruenerimus, a dinumeratione tamen cessandum est, sed continua nec interrupta numerorum serie utendum, qua num randi forma usum est concilium Calchedonense. Ea cum peruenerimus ad canonem sextum de decimum co-ciiij Antiocheni a concilio Calchedonensi citatum , 'ui canon incipis in codice orientali ἀ

32쪽

ζων & in codice romano Moguntiae edito, si quis episcopus vacans, reperie'mus illum canonem esse nonagesimum sextu codicis orientalis quem dedit Titius, at vero esse nonagesimum quartum codicis romani Mo-guntiae editi. Nam in codice orient,

ii viginti canones concilij Niceni, quinque viginti Ancyrani, quin decim Neocaesariensis, viginti Gan gresis, sexdecim Anthiocheni,hi, inquam. Omnes numeri coniuncti sex& nonaginta efiiciant. At in codiceromano viginti canones concilij Niceni , quatuor & visinti Ancyrani, quatuordecim Neocaesiariensis, Vi ginti Gangrensis & sexdecim Anthio clieni, hi,inquam, coniuncti n meri quatuor & nonaginta essiciunt. Rursum ab his duabusirationibus differt ratio concilij Calchedonensis. Nam

33쪽

CONSULTATIO.

l Iam x xio codicis romani canonem sextum & deciminii concilij Antiocheniesficit quartu & nonagesimum codicis, . nonici antiqui: ratio concilij Calchedonensis eum facit quintum & nonagesimum :M ratio codi cis orient lis sextu nonagesimum. Q md vexi, alij net ad contexIum &

boruim est in hoc quam indilo. In hoc solo differunt quod in conciliis Ancyrano & Neocaesiariensi ci non quidam in uno ex illis codicibni , in alio diuisus est in duo membra, & ex uno duo facti sunt canones. At Componendaei huic paruae codicum Controum siete obser daς sit antiqua ratio quaeri u ubio fuit in usiu concilio Calabesonensi, sicque certissima fides codici canonico antiquo: resti-

34쪽

26 CONS VLT ATIO. tuetur. Initium faciam controuersiae codicum componendae a concilioAncyrano. Hoc quinque & viginti canonibus constat in codice orientis, at quatuor & viginti tantum in codice romano: hoc ideo quia quartus Se quintus canones huius conci- iij in codice orienti S, Unicum canonem eficiunt qui quartus est in codice romano. Praestat autem ratio codicis orientis, eaq; veteres Vsi sunt.

Nam Photius patriarcha Constantinopolitanus ubicunque in Nomo canone citat concilium Ancyranum, hanc rationem sequitur.)Theodorus quoque Bais amo libro seculo commentariorum diuidit concilium Ancyranum in quinque dc viginti canoanes. Harmenopulus iudex Thessalmnicensis eandem sequutus est rationem in tota epitome sanctorum ca

35쪽

nonii, & sectione quinta tituli quarti distincte & divisim citat canoneSquartum δc quintum concilij Ancyrani, qui in codice romano pro uno habentur. Sed & diserte citat canonem quintum dc vigesimum huius concilij sectione quinta tituli tertij. Ex la is Ferrandus diaconus ecclesiae Carthaginensis sequitur & hanc rationem in breuiarij capitibus cete simo quadragesimo octavo, dc dein ceps usque ad centesimum quinquagesimum quintum,& aliis item capi tibus. Haec dicta sint de rationum differentia canonum concilij Ancyrani quae est inter codices. Concilium vero Neocaesariensio tot canones habet in codice orientali quot &in codiceTitiano,nempe quindecim. At in codice Moguntino, qui vetus

romanus est, quatuordecim CarioneS

36쪽

18 CONSULTATIO. habet. Haee vero differentia ex eo nata est quod tertius & decimus canon codicis orientis Titiani qui incipit

item quartus δί decimus incipiens sti δἰ pro Vnico Ca- non e duabus partibus siue periodis constante citantur in Photii Nomo- canone. Ambo citantur ab eolro nico decimo tertio, scilicer,prior pars ieius canonis titulo tertio capite qua cito, & posterior titulo primo capite ivigesimo nono. Balsamo vero Photii commentator libro secundo diui- lsit hunc Uecimum tertium canonem iconcilij Neocaesariensis ex duabus lperiodis compositum in duos cano- lnes , quibus diuisium & separatum commentarium subiunxit res leffecit ut unicus canon in duos cano nes diuisus habeatur in codice orien

tis quemd ilius publicauit. Inde quo- i

37쪽

que factum est ut canon proxime sie-quens huius concilij, qui est decimus quartus in Nomocanone Photij ti tuto primo capite trigesimo , apud

Balsam 'nem pro quinto decimo

numeretui. Cod ex r0 manus Vetus

Moguntiae editus & Crisconius cum . Photio conueniunt. Qiyare secunduantiquam rationem , quam sectatum est concilium Calchedonei ase , An cyranum constat quinque & viginti canonibus, & Nebcaesariese quatuor decim : qui numeri coniuncti cu viginti canonibus concilii Niceni, viginti Gangrensis, sexdecim Antiocheni, efficiunt quinque & nonaginta , qui numerus tribuitur a concilio Calchedonensi sexto decimo canoni Antiocheni concilii: ut illum fuista Oporteat quintum & nonagesimum canonem codicis ecclesiae primitiuae

38쪽

3o CONSULTATIO. uniuersalis. Atque hic est codex canonicus veteris ecclesiae catholicae,siue conciliorum quatuor Cecumenicorum Veterum , in quo restituendo& in lucem e tenebriS reuocando Veritatis amans hanc operam collocaui. Constabat omnino nouem conciliis. Primum omnium erat Nicae

num quod duo dioecesieon concilia, quamuis tempore priora, consequebantur propter eius dignitatem, Ut codex ipse antiquus docet: postea

collocata erant tria dioecesieon concilia, Gangrense, Antiochenum Calchedonensi actione octaua citatum, de Laodicense : compagem claude bant tria posteriora concilia Cecumenica Constantinopolitanum sciliςet, Ephesinu&Chalchedonese. Hic vero codex suma veneratione ab ecclesia colendus videtur tanqua situ instru-

39쪽

Co'Ns VLTATIO. 3 mentum a corpore facrae scripturae &authoritate& antiquitate secundum. Quamuis autem huius codicis iure πιniuersa ecclesia regeretur, tamen Italia sibi eum velut proprium vindicauit, quod illum sui imperatores confirmauerant, & Pontifices romani,Vt eius authoritas in Italia illaesa seruaretur, frequentibus postulationibus impetrauerant a principibus qui sunt in Italia reru potiti. Fuit enim in mo-l repositum ecclesiae veteri catholicae, quae honore & obsequio siuos imp

ratores colebat, Ut cum conuenisset eorum mandato in concilia oecu me

nica quibus & illi per se vel legatos

gloriosissimos magistratus & iudices praeerant, definitiones sitas cum lite ris ad principes mitteret quibus canones suos eorum potestati subiiciebat,illorumque confirmationem p

40쪽

tebat. Huius generis epistola conculio cunstantinopolitano primo prae, posit*ςst cum eiusdem istoteliae bre ui argument0,Eadem q00que inscriptio praefixa est soncilio Constanimnopolit no in Trullo, ut credexesa sit Κιρ fuisse solemnem omnibus V teribus cocii in sumulam. Sed& post omnes imperMores Iustinianus No uella iii. de quMuor in lumenicis co-ciliis. 4: ijs quorsim uphoritas ab illis erat confixin ta , sicst tuix, Sancimus imitam legi obtrum sanctas m iastica