장음표시 사용
141쪽
gorae eredo, in rerum matura es, nis dubium is Nau'siani, hoe unum certum es , nihil esse eerti est Parmenidi, nihiι es praeter unum : f Zenoni, naunum quidem. Quid ergo nos fumus 8 Quid i , quae nos circumstant, alant, justinent 8 Tota rerum natura fimbra es . aut inanis, aut fallax. Non Fim , ut ra magis irascar illis, qui nos nihil scira luemunt; an illis , qui ne hoc quidem nobis relinque-
runt nihil scire. , Sic est: studium contendendi, suaque: omnia venditandi perdidit omnes literas: e uti harum nihil intactum , ita salvum nihil reli., quit. Quos occuparii, ad exotica fere traheti primum in suo soro, tum in quovis alio, ad quem fuerint delati. Primo enim inutilia amis plectentur, Vel paradoxa, vel falsa aperte ; denique omnia in dubium vocabunt libidine judicandi. Et alius quidem nodum in scirpo quaerens anti aquis librii injietet manus : alius studia humanita tis sorrumpet I alius in severioribus disciplinia omnia miseebit Fic factum ab ineunti aetate a tium , et scientiqrum, donec his ultimis saeculia
tempestas tota in religionem incumberet. . Tem ritas Critica cum temerasset Traditianem, pro gressa longius in veterum monumentis censendis,
sanctum nihil jam habet. Nec Plist orta sbi Oonstat, nee Patres, nec Concilia , neς sensus ipso vel Ecclesiae vel Scripturae. Odium barbariet Spholasticae peperit mrnutos Ρbilologos, et Crit, eos : ex his paulatim alii extiterunt hominum et superum censores. Multo plures dederunt si
142쪽
eognitioni naturalium rerum, ae jurium ; quae post initia et processus sedatiores in eam intemperan tiam erupit, ut abolerent prima principia, spre, taque omni auctoritate constituerent regnum rationis ; non proVidae, sume, constantis, Verum eris, quae caret fraeno, ae quocumque libuerit, praeceps seratur. Ergo sui sunt humana in utroque genere litterarum turbatum est, et ab uno extrem
ad alterum venimus , medium nusquam reperturi, nisi Deus intercesieris . Uerum de hoc supra Capito primo quaedam dixi, cum esset agendum de fastu, in quem. effusi. sunt, qui arti Criticae operam dederunt. Porro locus et occasio in capitibus ceteris. saepe Rrreti idipsum. monere, ni crebra r petitio habuxet in ac deniquet satietate lactoribus ηmutet, Facessat qrgo temeritas cerisbrhi, quae modum nusquam tςnqr, Deq. intra. rectum. persistit: eumque in uno genere rupit repagula, continuo in
reliquis idipsum sibi indulget tam vitio consuetudinis, quam proposita impunitate delinquendi. Ita revertimur ad licentiam in qozrigendo veteres, a qua digressi sumus, si species significationem Verborum, quam nunc propositam habebamus. , Nunc satis fuerit adscribere, qui petulantiam Criticorum, sua, ut Vocant
Pericula, Rarismisia conjectanea, Castigationes, Sulpicationes, Parerga, Promvsidet, Adversaria,
Dιvhrations Fortuita, Additione Racem ιiones.
143쪽
Emaculationen 'Miscellanea, Schemat Appendices
Praecidaηρa, Exercitationes, Resitutiones, Schediasmata, Locos obseuros, et male ast ilos, Palastras, StateraS,
obtrudentium ambitu magno, et in optimos scriptores levi Veteris se grassantium, ut illi, si re- viviscant, sua vix sint agnituri, mulctandam pro meritis 'duxerunt. Non autem in hos solos insur-
ς 'gunt, qtri vocabula in speciem corrupta, vel ab 'ipsis parum intellecta loco movent , quaedam casta, et ab EUANDRO petita substituentes , quo Archaei habeantur; sed etiam ceteros morbos una Petunt, y huic generi familiares; uti nove et inusitate dicta, eonversiones audaces , priscam Orthographiam, derivationes, et disserentias arbitrarias; quibus omnibus ludum dant ingeniis, non adseria, Verum illa dueentem, quae nescire quam scire meliua ' sit. Ejusmodi sunt ANDREAR GUARNA in bello Grammatim Nominis et Verbi , regum de obtinenda in oratione prim
GABRIEL NAUDILUS in Syntagmate de studio liberali
ALETHOPH LUS SINCERUs in Sehesia Me de Sea. rabaris criticis , et 'per criticis.
144쪽
ωgnitio Grammatices, Me deperitia lingum etc. 137
' νω d'un inconnu; qui est oppido falsiis,
. - Moribus Eruditorem. . Somnis , in quo mater rete a Genius fretili cum m ribus Eruditorum vapulat. . et
Sed prieeipue in libello do minutiarum studio et Iibiame rixandi Grammaticorum quo
Gorit EB WILHELΜvs RABNRR passim in S tyris, Germanice scriptis. Auctor operis, itidem Germanici , Noa inseribitur cintiquitaten. I
Tomo I. MIeeuaneorum Lipsientam num. s.
145쪽
Cognitis legtim in Historiea Ride aestimanda.
misistisin F ostquam de partibus Criticae primis disserui. .u tia de. Fide Historica , sane praecipua , nunc dicendum est Habet nempe Historia quaiuam proprias leges, diligenter hic reeensendas., nisi i opere uber das mesenilissim in dex Geschiebre unde , odeτ n der Glaubmurdigreit dex Gra, schvbisdimber inmohs ins besondere, ais uberchavpt, seorsim haa expendissςm, Eo autem ha
r. Nullius hominis esse fidem indubitatam. a. Nec omnes Historicos. sibi consentientes en ficere certitudinem stricte dictam. De plurimis tamen sarrationibus ambiger. em invmi prudentem posse. 4. Saepe testimonium unius. lassicere ad fidem. s. Historiae esse communes tam temporiis bus, quam laeis ; imo veteres non aliter d. hau statuisse, quam: nostros. t. ei. Requiri ad fidem , ut nequet otiosa in loca
7. Sine testimouiis neque Beere quemquam. POsso fidem, neque habere. 8. In turba Historicorum, praesertim hodiernorum , si passim dissentiunt, esse raros, qui-
. . . bus tuto nos committamus.
P. Ne illos quidem, qui has leges sanxissent, praejudicatam fidem habere in narrando, ae
146쪽
ipsosmet interdum gravissimis in rebus has
ro. In tanta discordia, quoties res poscit, a. lectore requiri ut credat scribentibus mala de illo, eut student: et bona scribentibus de illo, cui adversantur. Ut eventus gestie rei consideret; ut enim in causa indubia venitur ad effecta, solsta eum certa sunt, solere de causa prom
Ut hominum, de quibus disceptatur, epistolas , scriptave glia consulat, si quaeqdam reliquerunt. De rebus, qua fidem emedunt, videlicet de pro digiis, sequentia docui.
I. Esse prodipia, quae nefas si in dubium vo.
a Esse alia, quae absque injuria saltem rejicero
non possis. 3. Esse rursum alia, eaque innumera, non A. tum suspecta, sed etiam fabulosa. Fidem prodigii non pendere ab aetate et a
posse vel nunc fieri, quae superent Vires naturae. s. In istis debere nos tanto cautiores, non Pro sus incredulos esse.
Ibidem agens de dotibus Histo risi, judicavi, cro dendum illi, I. Qui rei gestae interfuisset, partemque in his quamdam habuisset.
147쪽
a. Qui asserret idonea testim nas. 3. Qui testes citaret eorum temporum aequales
4. A quo starent Edicta principum Tabularia, Acta judiciaria,
. . Inscriptioees Picturae, . Imagines aliae, Nummi, Origines et arcana familiarum. Itiveraria melioris notae
De riuiu resoricorum ita pronuntiaVi; fidem
t. Qui esset a facto nimis remotus.. a. Qui de illo vix poterat edoceri. 3. . Qui sibi contradixisset aliquando, vel mer daeii fuisset cotaVictus. 4. Qui causa religionis, i
familia, parris, nationis studio partium duceretu1.
. Qui peccaret in ordinem temporum. Qui impingeret in Geographiam. I Qui esset sceleratus, nullave religione. 8. Qui adulari, vel placere constituisset. . 9. Qui haberet . quod sibi metueret vera di
Io. Qtat his, de quibus. seriberet, insensis esset. II. Qui juridicis, quas vocant, pr umptionibus
utereturi ' illa. Qui inquireret in oeculia, et de arcanis j dicaret. ' i
I4. Qui stilo valde , et elegantiis studeret. . TS. De l
148쪽
Cognitio legum in m lorica Ade oesimanti. I E
I Denique qui se anxium ostenderet, ne di cam nimis religiosum. Seorsim quoque ostendi I. a condito mundo diluvium nil esse extra scripturam tet. Sed neque in aetate Mythologicae i3. . Vetustissimos scriptores intercidisset q. Judaeos et Mahometanos Fabulis refertos esses . Naturalistas, ceterosque incredulos in Vetere Historia turbanda junctis viribus laborarer 6. Graecos primos esse, qui Historiam resti.
. Postea Romanos: 8. Ex utrisque tam probos enumeravi, quam
fallaces :9. Suspectum dici quemlibet, ea narrantem, quae vix possis cum sacra Historia conciliare. Io. Veteres nimium his tribuisse, quae ultra fidem, ac modum sunt. II. Quae Ρhysicae, et Historiae Naturali adve santur, frustra horum auctoritate defendi 12. Non item insolita, et mira, quibus simile quid in sacris literis, nostrorumque inVenistis grandibus reperitur. Eo igitur remitto lectores. Nam tardium imeredibile habet idipsum verbis aliis redhibere . Jungantur duo libri: et quando . posterior quoque habet varia priori servitura , alter alteri mutuam opem pretestet.
149쪽
quadam tam Quamquam ne videar hic nihil de integro su
mniis. 1cipere, sequentia notabo, quae multi praetere unii in criticis Dissertationibus ; non quod rem ipsam generatim non tangant, Verum huic aetati nostrae, qua nulla magis Historiam labefactavit , minime
χρη-- Dictum supra fuit, in Historia squod eisilim
ad ισε, με aeque ac elirsianam spectat cum eetera sint paria. - sis. temporum aequales, et qui rebus interfuerunt, p, ἡ δ' sacere fideiri praecipuam debere. Quod praeceptum nunc habet quotidianam utilitatem. Pertinet enim ad versutias, fraudesque novatorum, Ecclesiae palam insultantium , quod producunt testes, alias non spernendos , Verum recentiores , qui ab eo, cui perhibent testimonium , sunt nimis remotLHaerent tamen ad istud lectores ; quia attendunt nominis celebritatem i inque hac defixi non cogitant Historiae legem. Non id nunc agitur, quam magni, sed quam idonei sint testes. Laudent hos, illi, quantumcunque volunt, non intercedo meriἀtis eorum ; id unum moneo , per eorum auctoritatem, quasi ad ipsos res devolveretur, averti
minus perspicaces ab aliis testibus; qui, non dies nunc magis integri, religiosi vel incorrupti; sed melius facti sunt ad suffragium; utpote vicini, et .spectatores hujus, de quo testantur. Unus istorum pluris est, quam turba illorum, qui sua ex aliis habentes, eum plurimum addant ad numerum, ad Pondus nihil.
150쪽
Cognitio ligum in VII risa ris res anda. 14 3
Ita multi insignes viri , qui Chrenua serips
runt optimae notae, quamdiu sistunt in rebus, quae sua aetate contigerunt, merentur magnam fidem. Sed quando narrationem repetunt a saeculis priorubus , annisque , quibus nondum ipsi vixerunt, nisi idem aequalis testetur, cassa est eorum omnis . auctoritas. Rursum egregii Philosophi, Jureconsulti, Critici interdum quoddam factum assumunt, Ecclesiae rebus valde molestum; in quo purgando Frustra Theologus laboraret, Criticie expers, atque ignarus. verum alius, cui familiares sunt hujus leges: quique optime novit, haec dici sine testificatione explorata, sine addito auctore ejusdem temporis, ridet scilicet ambiosam sponsionem: et quando invidiam res habet, claritatem hominis nihil vereri, id unum addit: ,, Suspieio personam, ,, testimonium non item. Quantum illi tribuam ,, in ceteris, ostendi haud semel. Quin et hie,, illi assurgam , ut primum videro stipatum teste,
,, quem Volumus. Frustra autem hune quaeras rillamque narrationem a multis adhibitam, qu ,, rum intererat, etiam ipse recepit, non convu,, ctus, aut persuasus; sed quod pariter videbat, ,, suis rationibus convenire. - Uerum nolo iii hoc haerere diutius; tum, quod sunt manifesta;
tum quod in 1llo libro Parte re regula prima tam exempla, quam argumenta necessarii praecepti ex eutus sum. Eodem pertinet, ut amator antiquitatis studia D nis