장음표시 사용
591쪽
isii vicerit , necessariam elle acquisitionem. Q is enim cogebat eum ad licitationem accedere, tantumque pretum
offerre. Nec igitur negari poteli obligatum eunt elle ad praestandum laudimium: neque, ut puto , hoc quisquam negat, cum nouus empli Ite ut a litis, qui hodie rem nudate in . vel emphyte uti campossidet, nec possit videri ex diuitione rem possidere extraneus qui non fuit ex condiutioribus, qui quo ex sola licitatione rem habet, quamuis diuisio licitationi causam dederit. Porro li admittas ex huiusmodi licitatio ubdeberi laudimium ab extraneo. Quaero cur non debeatur etiam ab uno ex condiuisoribus , qui in licitatione victor
fuerit, siue is condiuisorem solum, siue etiam extraneum vicerit e R d enim refert domini uter vincat,an unus ex condiuisoribus, an extraneus aliquis λ An ob id fortalle minusiuiis babet ad petendum laudi mihi, quod condiuisor no ex traneus licitatus sit,& viceriis Quasi vero persona emptoris locii facere debeat laudimio , ac non potius ipsa alienatio. Hoc verὁ si ita esset, licendu soret permittenda non esse licitatione rei comunis inter codiuisores solos ignCrante domino, multoque minus e 'invito, ut esset in ipsus arbitrio quaerere,&inuenire emptore extraneu qui posset lieitatione vincere, ne laudim ij cosequendi spes ei aufferretur. Ridni enim illi concederemus id quod sine condiuisorum dispendio, inad utriusq; copendio suturiam esset arg. l. in creditores 8 . D de euict. At falsum est exigendii esse consensum domini ad licitatione rei comunis et Noa n magis exigitur, quam ad diuisione sine licitatione facienda: Neq; vero extraneus hoc casu omnimodo ad licitatione admittendus est etiamsi
maximὸ dominus velit, sed tunc tantum cum alter ex con
diuisoribus profitetur se non susticere ad iustum pretium offerendum, ut scriptum eli in diotil. 3. Cod. commvn. diuid. inade causa non improbabiliter meo iudicio quis dixerit,
Poliquam extraneus postulante uno ex condiuisoribus adlicitationem admissus est,non esse ferendum eum qui extraneum admitti petit, si rursum licitari velit ut cineat extraneum, sed relinquenda licitationis aemulatio est inter alteru. condiui -
592쪽
condiuisorem. 5c extraneum. Nisi quod cessante victoq; eris traneo non cit prohibendus condiuisor, qui exaraneo ad inittendo causam dedit,quo minus licitetur adhuc , ta condiuisorem vincat, si possit. Cum viri usque condiuisoris intersie crescere pretiuin rei per licitationem , ut tauto plus eorum quis'; pro sua parte ferat. Vtcumque sit, certum est extraneu qui ad rei communis diuidendae licitationem ad millus sit si vicerit laudimium praestare domino debere. Idem igitur,ta in condiui te qui per lieitationem vicerit, dicendum est, cum utroque casu eadem ratio locum habeat, pro domino, quod is qui per licitationem vicit vere emptor iit, neque ex
diuisionis, sed ex emptionis causa re' possideat. 4od si
ad laudimium impediendum ratio illa esset bona, quam interpretes, adierunt, qi dii licitatio, & adiudicatio, quae ex licitatione sit, ex necessii a te fiat, eaque alienatio necessaria sit mag)s,8 iam volun aria , Dicendum est et eadem penitus
ratione, Nec laudimium ullum peti posse ex venditione, quae facta sit in executione iudicati per iudicem postillante actore qui vicit . Cum haec quoque venditio ex utraque par te tam eius, qui vicit quam qui victus est perinde necessaria videri possit, Non volente eo, qui victus est victori satisfacere, ac parere iudicato . Et vicissim non valente eo, qui in lite superior suit, exequi iudicatum nisi captis distra ..ctisque pignoribus. Attamen hoc etiam casu laudimia deberi iam supra diximus , & probauimus, eoque iure nos uti nemo est ex pragmaticis nostris qui nesciat. Neque tantum si extraneus ille sit, qui emit, qui casus nullam penitus habet dubitastionem cum ex eius parte emptio sit merἐvoluntaria , sed ei iam si creditor ipse quo postulante fit executioituli cati. Hoc enim saepius euenit, ut pro quantitate debiti. Parausti pretii vice oblata sit, victori res addicatur,
nullo alio existenre emptore'. qui aut tantundem , aut plus osterat, i. et Cod si in catis in die pigri. cap t. sit iunct. l. cum bona 16. Dereb.aut hor. iudi c. postid alias l. i. De priuileg. crvdit. Et tamen multo magis necessaria videri deberet hec alienatio, Cum victoridemque creditor, qui iudicati executionem
593쪽
e utionem urget, alio null0 emptore exiliente aut exiliente quidem sed minus pretium osterente, non solum ad licitationem admitti possit, sed etiam alterius cuiuslibet empto ris vice, S ex ossicio pignus in causa iudicati captum emere debear, Ut habent verba dict. l. r. Cod. si in catis iudic pigu. cap t. sit. Ex quibus inferri posse videtur, esse hanc non modo alienationem, sed etiam acquisitione necessari in quod non possit victor recusare quo minus hanc ipsam viam sequatur quam elegit ad debiti sui solutionem cole quendam, ut in l. si mulier 2 I. g. vltim D. Vod mei .caus. Praesertimuealioqu maneat inanis, & elusoria sententia cuius vigor totus in iudicati executione consistit, i. pen.Cod de execut. rei iudi c. Aut ne fiant de lite lites, si non in executione iudicati capta pignora omnimodo distrabamur, l. . g. ait Praeto Pl.a Diuo Pio I S. I. si pignora, bc pass. D. de re iudi c. Neque ta-rnen quod haec I alienatio,& acquisitio nec est aria iit, face in re potest, ut eo minus laudimium debeatur, siue extraneus emerit,sive ipse creditor, quia emit,ex ossicio quidem, id est ut ego interpret Cr ex necessitate, sed vice tamen extranei
emptoris. Ergo, de laudimium debet quisquis rem communem quae diuidi commode non poterat per licitationem emit, non magis si sit ille unus ex condiuisoribus , quam si extraneus, Nulla namque inter hos casus disterentia est,
Nisi quod cum rei communis licitatio pro diuisione fit extraneus non nisi ex necessitate ad licitationem admittendus est,& ita demum si unus ex condiuisoribus dissidens suis
facultatibus extranei auxilium implorare cogatur, ne alioqui ac uersarius vincat viliore, quam par sit pretio dict. l. ad ossicium 3. Cod commvn.diuid. in distractione vero pignoris quod in causa iudicati captum sit, extraneus prior ad licitationem admittitur. Victor vero non aliter, quam fi vel nullus se osterat extraneus ad licitandum, vel se quidem aliquis offerat, sed qui iustum pretium osterie nolit, d. l. 2. C. si in cauis iudic pigia capi sit. Sed haec differentia diuersitatem iuris inducere non potest quominus aeque uno e a su atquc
altero laudimium debeatur domino, cuius fuit res Aud alis,
594쪽
vel empli Iteuticaria, quia: per licitationem distracta est Maiorque ratio sub else videtur, ut dicamus deberi ab eo exco-d iuisor: bu , qui licitando vicit,qua vi a creditore, qui tu iudicati executione comparauit, nullo se offerente extraneo emptore aut offerente se quidem sed viliore pretio rem ambiente: Debetur sane eertius, & efficacius priore illo nostro casu quam posteriore. Qui enim ex condiuisoribus in licitatione vicit is rem eommunem acquirit sibi non modo in so-
Iidum sed etiam irrevocabiliter: Qui ver b in executione iudicati ,habet quide rei domini u fiatim,& ex instanti ipsoad dictionis e pragmatici nouri expeditionem voca at,idq; authoi ita te Stat uti,quod ex ea causa lucrum fructuum a die illo expeditionis emptori tribuit, sed tamen reuocabiliter, cus uel uendi pignoris siue redimendae rei venditae ius superlit debit oti restituto emptori quiscuis ille sit pretio sub hastationis,& venditionis publicae intra sex menses. Et quide ob hoc ipsum ne laudi mi a prius debeatur, quam temetire illud
praeterierit, ne miser debitor eoru praestatione, ac restitutione oneretur si paratus sit pretium reddere intra tempus costitutu cum legitimis accessionibus. Q od si qua esset ratio, Pp qua dici oporteret nullum ex diuisione per licitationem facta laudimium deberi, petenda illa est et no ex necessitate licitationis,sed ex eo,quod licitatione facta, sit adiudicanda res ei qui licitatione vicerit, ut constat ex ictitem Labeo z2. I. I.& l. II. D. sam .ercis Semper enim adiudicatio necessaria est cum agitur inter codiuisores solos. Ex adiudicatione aut ut diximus, qm legis potestate domin id transfert nulla lati limia debeatur: Sed neq; ratio haec satis bona esse videtur, quia cum ad licitatione deuenitur et si fit ad iudicatio tamen e emptionis poti s qua ex diuisionis causa rem tota
sibi possidet e vicit lieitatione, quisqui ille sit, hoc est siue
condivisor, siue extraneus, maxime vero si extraneus. Quis enim dicat extraneo, qui ad licitationem ad millius fuerit,&vicerit faciendam esse aliquam adiudicationem ab arbitro
Wi Noq; ab eo petitus, neq; pro eo datus sit, sed inter solos Londiuisores λ Neque vero negari potest, quin factum aliqὀ
595쪽
interueniat hominis quoties per licitationem res expeditur Nec sola legis potestas transfert hoc casu dominium , sed traditio, quae post licitationem necessario fieri, & sequi de bet,ut in qualibet alia emptione. Quid enim aliud licitatio quam vera emptio est Nimirum si agatur de extraneo.Nam incondiuisore aliud est, & in eum transferri potest dominium sine traditione per adiudicationem, quae ad hoc non solum utilis, sed etiam necessaria est. Sed non impedit ad . iudicatio quominus licitatio faciat emptionem etiam in persona condiuisoris, in qua mutatur certe causa possessionis, licὀt de titulo dubitari magis possit , quasi diuisionis titulus etiam post licitationem duret initio scilicet inspecto, ut in 1 3.M.scio in si . De minora. si procuratorem g in prin D man. dat. l. i. g. si seruus depos l. si tantum I 2. D. de S C. Maced . Laudimium igitur omni casu debetur ab eo, qui licitatione vicit siue extraneus sit siue unus ex condiuisoribus. Sed cum hac tamen differentia , quod ab extraneo debetur solidum, quia solidam rem acquisiuit,novusque prore solida possessor est.Acondiuisore vel δ non debetur, nisi pro parte quae fuerat alterius condiuisoris quoniam non nisi eam partem perlicitationis victoriam sibi acquisiuisse intelligitur , nec mu tatur causa domini j, &possessionis nisi pro illa parte, cum antea iam esset idem dominus,& possessor sus portionis Nopotest autem deberi laudimium nisi a nouo possessore , de
si diuisio sie factu sit ut unus totam rem seu salem,vel em
phyleuticam habeat alius vero totam allodialem.
ALIQUANDO accidit, ut arbiter Familiae si ciscundae aut Communi diuidundo, nequeat sine licitatione diuisionem peragere , Non modo si una tantum res
di qua sit, quae in diuisionem veniat, di quae tamen diuidi
596쪽
s fg AN T. FABRI DE LAUDI III s
commodὸ non possit quod euenit pei saepe in bonis mobilibi quae non nisi numero diuisionem rec: piunt, nonnumqcta tamen etiam in immobilibus, ut in specie l. I. C.c Ominui .
diuid i qui casus est a nobis superiore capite tractatus J sed et aui cum plura sunt praedia, quae lingula sint per se indiui ' sibilia , ut in l. ad ossicium ρ. eod Hoc vero cum accidit facillime sit ut sit, ut singula praedia singulos habeant domi nos directos qui laudimium velint consequi, si uni ex cohered bus aliisve condiuisoribus utraq; praedia adiudicemur, facta ut oportet aetsi ione cuius parte miscui adiudicatio fit iotuat alteri. Q aquam, di in eodem fundo quant uuia indinis bili facile pote it contingere, ut totus sit seu datis, veleni, hyleuii carius, sed duoium linorum: Q emadui odii pote euenire, ut pars una iit seu datis, vel em hyleuticaria , Scario dialis altera: inod N in duobus fundis qui alioquin di-Didi commode non puct iit, licet pei se non modo diuisibi. D, sed etiam diuisi iam lint, facilius si equentiusq; usu uenit Haec vero quaestio est quam tunc tractaudam sulcipimus, si res seu datis, vel emphyleutica tota visi adiudicata sit, allo-dialis autem alteri, An domino laudi nitim debeat is cui res Dudalis, vel emphyre uti caria adiudicata est. Locus autem fit huic quaestioni, non solum ii eiu mi odi adiudicatio fiat perlicitationem , ut in il .l. 3 C commvn. diuid. sed etiamsi sine licitatione siue fundi per se singuli comm de diuidi possint, sue non possint. Cum arbiter ad diuidendum datus illηd potissim uti ante occulos liabere debeat, quod utrique cbndi diuisorum magis expedit, ut omnibus aeque consulat l. item Labeo re. β i. hii familiae Is D famil ercis c. Frequens aut εnostrorum semctia est, in oties in diuisione tota emphyteu sis, vel totum seu dum uni ceditur. & assigna tui t sic enim loqui solent pro eo p prudentes nostri dicet et adiudicaturJPdimidia parte soluendum esse laudimium si inodo en Phyleusis sit noua , vel seudum nouum. Ita Ferrariens. in forari. libell. pre, haered. vel re singui. diuid .in ver b. donatam unani. Auster ad decis Tholos. s. steph. Bert r. cons. 88 inci p. ex casu vol. I. pari. 2. Tirail. De retract. gentilit.I. I. glos. y q.
597쪽
num 77. Suid Pap. qtis stio. 6.quos reteri sequitur rime. deus troster urina qua ition. a . ubi rationem huius sententiae
adfert, quod ite uti nou emphyleusis est, quae a fratribus ipsis acquisita fuit, Ita quod ad portionem fratris noua est acquisitio. In qud pro Inde licet prior consensus domini sit nec ellarius ad eiusmodi facie ndam diuisionem, cum neq; praelationis ius hoc casy locum hibere possit ne alioqui cogatiar fratres aut in cymmunione perpetua in inere. aut rem
communem domino inuiti vendere, quod utrumque absurdum, & iniquum esset l. vltim. C. commvn.d ii id i non enim 9 D. rer. amo t. l. li silio familias 2 I. I. maritum D. sol ut . mat Posterior tame consensus necessa ruis est & approbatio domini in nouo emphyleuta retinendo. QNemadmodum , inquit Amedeus, solemus dicere in donatione,& permutatione, in quibus tametsi de consensia domini ante contractem exquirendo, S de offerendi iure tractari nihil possit, non eo
minus tamen nec ellaria eli domini approbatio , ut nouus 'posses r retineatur: ideoque etiam ex donatione ac permutatione laudimium deberi placet, ut in sequetibus dicemus. Loquuntur autem supradicti Doctores de noua emphyteu si quia in paterna aliud iuris esse volunt, quod ex alienatiore in emphyleutam , vel v si allum facta laudi mi uui nullum debeatur. De quo postea fortasse latius dicendum nobis erit. lidem addui si totum nudum, vel tota emphyleusis unipd iudicaretur mediante pretio , Etiam priorem consensum domini requirendum fore ex Francisc. Rip. ad i. qui Romae,.duq fratres nu. 86. De ver b.Oblig. Steph Bert rcotis, ii r vol. l.Gabriel: conlit. 84. num . . di l6. Huiusque differentiae rationem illam adferunt, quod licet diuisio sit alienatio necessaria, non est tamen necessaria adiudicatio. Quod aiunt bis omnibus casibus deberi laudi natu cum emphyleusis noua est,& seudum nouum cert) verissimum est, &ijs maxime consentaneum quq superiore capite tractauimus. Nam si eo quoque casu quo adiudicatio est nec effaria, ut in re quae commodam diuisionem non patiatur, laudi intum d beri tamen desundimus , quanto magis illud deberi dicendu est in
598쪽
sso AN T. FABRI DE LAUDI MI Is
ea adiudicatione quam interpretes habent pro voluntaria Nimitum his omnibus casibus pro partes ocis quam acquirit condiuisor, qui totam rem tibi habere incipit cuius non nisi partem habebat antea , fatendum este se illum nouum dominum iacuumque possessorem nouae portionis, Quod unum maxime ins Iciendum elle docuimus quoties delau dimio an debitu si idis putatur. Sed ratio qua adferu it quod huiusmodi ad uidicatio sit voluntaria, no necesiaria, facit ut
appareat coragi sie ijs in hac quaestion i quod in alijs pleri
que ut casti magis quam certa ratione verum dixerint. Sie
enim sentire debuerunt, In omni diuisione uae ab arbitro fiat siue familiae erciscundie arbiter datus fit, siue Communi diuidundo nec ellaria est ea dii: dicatione siue per licitationafat ad iudicatio, siue absque licitatione d .l. item Labeo a et s. i . S sin es diei l. si familiae I s. D. famis ercisc. l. communi 7.in princip ti f. t & pal I. D. cotu muta. diuid . l. Fac 3. Cod eod.Non ob id tot si quod credentu fit. bonum & arguti arbitrum mhil melius aut comodius facere potuisse, Verum etiaquia fieri aliter non potest ut dominium acquiratur ei cui sit ad iudicatio, Q 'o modo. n. acquireretur si adiudicatio nulla seret An sol te per traditionem 3 Unicum siquidem, & ordinarium illud remedium est ad transferendum dominium, quoties neque mancipatio, neque cessio in iure, neque usi capio, neque adiudicatio, neque lex sola dominium transferre Potest. Atqui verum quidem est, partem certa pro indiuiso sicut possideri ita,& tradi, ct usucapi posse. l. locus 2 CD de acquir. poss. Sed illud tamen prius esse oportet ut pota sideatur, quam ut tradatur vel usu capiatur. At verb iudicia Familiae erciscundae, itemque Communi diuidundo non expectat ut coheredes vel condiuisores possideam.Nihil enim refert an possideant necno i iis r. l lix redes 2 7. f. quantum vero D fimi ercise . Est igitur ad iudicatio semper necessaria ut expectata possessione , aut traditione partis indiuisa dc miniit transferri statim possit quod alioqui non posset.Non enim arbitro Familia: erciseundae vel Communi diuidundole 12. tabul. dedit potella e aut tradςndi res comunes aut
599쪽
DEC A D. III. ERROR IIII. sset
imperandi traditionem, sed tantum adiudicationes, S condemnationes faciendi. Niliit ergo est quod in his iudici js de traditione facienda tractati pollit, cuin actionestitie descendant ex lege i 2. tabul. quae de adiudicatione tantum noetiade traditione locvia eli. Tum vero quid li alter excoheredi hus qui rem commune aut in solidum aut saltem pro sua parte possideret , tradere illam nolleti Vtique praecis dcogi ad tradendum non posset, c. traditio sit facti ut toties . disputauimus ex Lconsit. 7 .vit. D de curat furios. ad factu autem praecise cogi nemo possit i. ii quis ab alio i 3. in s n.
D.de re iudi c. Proinde eo talide in deueniendum esset ut eum qui tradere iustiis esset, nec obtemperare vellet, condemnari
oporteret in id omne quod intereii et aduersarii, ut fit in caristeris omnibus tradendi, & faciendi obligationibus ici. D. de act. empl. l. si traditi O .C. eod. l. quoties quis 3 i. iunct.l. stipulationes non diuiduntur 7 2. vers Celsus i. cum stipulatus. I I s .vit. De ver b. obli S. Atque ita fieret ut contra voluntatem arbitri rem commune haberet ac retineret is que arbiter tradere iussisset, is vero habere no posset cui arbiter tradi darique eam volui si et . Et consequenter ut ille ex con- diuisoribus qui tota re habere deberet ex arbitrio, & ossicio iudicis e contrario parte sdam vel inuitus certo pretio ve de re cogeretur, quod iniquissimum ess et t. np enim 9. D. re
amot. d. l. 2 . . maritum D. sol ut . mair. Praesertim cum etiaante ullam diuisione rerum comunium, unusquisque socioruiam sit dominus suae portionis, nec sit necessaria adiud iudicationisi ad transferendum dominium alterius partis quae pertinet ad condiuisorem. e transtatio nullo c5 diuisoris facto impediri potest cum fit per adiudicationem ab arbitro 'Potestatem legis exequente. Falsissimum. igitur est quod interpretes sentiunt, Non esse in his iudicijs necessariam adiudicationem. Nec ad rem pertinet si quis obi jciat, Etiam facta adiudicatione perinde futuru ut is cui adiudicatio rei communis facta est cogatur re sibi adiudicata carere, eamque vendere si codiuisor qui ea possidet pertinacior, & per-picacior esse velit in recusanda traditione. Muliu namq; in- ...1 n , terest,
600쪽
interest, an agat condiuisor aut coheres factus iam domin ut per ad .udicatione in , an vero priusquam dominus effectu
sit: quias agat post acquisitum domini uni directa rei vindicatione quae hoc casu sola competit, nec ei res sua restituatur, poterit ex iuris ratione admitti ad inrandum in litem quod non sit cogendus rem suam iusto pretio vendere dimi noti enim N dict. g. maritum. Adeoque ex eo iure quod sub Vlpiani nomine Tribonianus inuexit in l.qui restituere 68. D. d e rei vindic. impetrare ut manu militari possessio con-
diuisori aut feratur quod non si militer facere possit si agat antequam factus sit dominiis quia neque iusiuran/u in litῆ
neque auxilium illud extraordinarium manus militaris unis
quam datur ei qui alienam rem petit aut repetit, sed ei tantum qui suam, Excepto, quod ad iusiurandum attinet, casa I. in aetionibus f I. plane De in lit. luci ut alibi saepe docuimus. Denique prouidendnm fuit per legem I r.tab .ut coheredes caeteriqne condiuisores qui iam erant pro sua quisque parte domini rei communis, possent nancisci per diuisione, α per ossicium arbitri dominium alterius partis et i inuit condiuisore, si quando ita arbitro videretur, inolutique non alio remedio fieri potuit quam introducto usu, &iure ad iudicationi , ut idem Vlpianus noster testatur in instit.
Tit. 9.De acquisit. re r. smo vero rum quoque cum regionibus fundum aliquem diuidere vult, di pote it arbiter, nece iasaria perinde est adiudicatio ut suae quisque portionis pro diuis fieri possit dominus, quamuis esset iam antea proin diuiso cum in parte qualibet, vel minima singuli habeant suam portionem iuris intellectu, quamuis non diuisione Corporum, ut loquitur Papinianus ini. Maevius 66. 3. duorum dςl eg. a. Sed tamen inter hos casus differentia illa est, quod in hoc posteriore nulla debentnr laudimia, quia non
mutantur porsonae possessorum, quae tamen mutantur quoties tota res seudalis, vel emphyleuticaria, quae antὰ fuerat communis fit propria unius in solidum, Lic di alia vicissim detur cohelaedi aut condiuisori non t nium si si illa libera,
εἰ altodiatis, in quo mihi conuenit cum interpretibus, sed etiamsi