장음표시 사용
61쪽
tim appo derelit, quia et varii ponderis crant ei vicinarum civitatum moneta mixti symboli a vero eosdem aes et libram adhibuisse, quum argentum signatum invaluisset, quod ante annum RS, ergo multo post ego Poeteliam l. factum esse negat Plinius.
Praeterea a vini sententiae obstant nonniilla antiquorum loca, abi do ureis ob aes alienum sermo habetur. Livius enim , civitas secum ipsa discors intestino inter patres plebem quo flagrabat odio, maximo proptern xo, ob ae talionum idem alio lom: . cui quum a C. Publilius occisa alienum puternum,saeum dedisset; et valerius Maximus cum Propior gransi Plin. Hiat. Nat. XXXIII. 13. - an per trutinam
colutiouem pos Servium Tu Iium , qui civium horumque effigiosariis, aes sigiti vitia non amplius necessariare misse , existima Noli, di juria Romani nexo et mancipio Brucis . Bio. p. g. Athain, quutis tacita de nonina quid amputari possit, quissimis temporibus faelum esse lauti vigetur , vero simile est plero quo et i m nunci adhibuisse trutinam . ut ei reuti, num iusto sit, solvereior Quod etiam indieare vivetis inados I. D rIdeo utilem aeco si bra, hibe vr, qui olim cieret tian secet quadrantes s , nec ullus Iu reua et mentetia num must in usu ercit, sicut eis lege XII Vah, arum in- rei figera posumtia eorum qu tim morum si et aere praeterea ueri vilitas copiaque libram reddidit ieeeg- ariani ira, in Liv. IV. ori est quia Oradu et rindi nos et cir-gantum signatum ercitis eas a Me lauatria quidiama cieraritim cora Mehentes , rel.
62쪽
uo alienum i . Plotio maxum o claro eoaetus esset. Di Si enitu recto statuisse Savinium de ex diois malo illos iis locis oeutos esse patet, quum ob aedi lienum quis tantam addici ob usuras vero aliosque contractus, si nexi forma interposita esset, necti potuisset. Deniquo cum eius sontentia non recte conciliari possunt Livii verha , non eadem domi, quae militiae, fortuna ora PIehi Romanae nam etsi unciario foenore laeto levata usura erat, sorte ipsa ob me-hantia inopea nexumqtie inibant et Nodi igitur propter usuras nexum eontrahebant, sed Propter aes alienum, quum non foenore sed ipsa sorte obruerentae. uodsi ex hisce rationi hus Saviniana de nexo theoriae calculum adjicere non possumus neque eius sententia de lego Poetelia prohanda est, dia illam eon trahendi rationem per nexum istud sublatam esse dicit. Cui ipsa etiam Livii de lege nostra vecta adversantur
No enim, quae superius iis adumbranda Nireuhri ei Zimmerent sententia de libertatio plehi Romana hae ego data, equo mulato duro dicta sunt repetam; non video, ut Livius hae lego ingens sineulum fidei
victuti esse dixerit, si eum Savinio imaginarium illudnexum tantum per eam sublatum ossa statuas. Siehim addici inops debitor post illam egem etiamnunc, ubi Max. I. i. s.
63쪽
Poterat vitieuium idei idem manebat, quod victum minima dici potest, ubi id abrogatur, quod creditorum alliditas ad deprimendos inopes, saepius ipsis
uolantibus legibus, Oxcogitaverat. Deniquo Livii ver-ha, quibus legis nostrae euiem expressit . petiunia ocreditae bona debitoris, non corpus obnoxium esset, quominus eam aeditentiam amplectamur, totum quanis tum impediunt quocirca Savinius ea vitam era historici mento exstitisse dicit, quum Cicero de hiseo no ver-hum quidsem monuerit Attamen nulla ratio est, quam Livio a in re fidem deneges, quum Cicero ut postea videbimus, dei itinuere videatur. Sententi maveribi Seheu lii. I iam de nexo sontentiam professus a Ilerita, alia item ratione legis Poeteliae propositum definivit. xi exum enim ex eius mento, ad eorroborandas obli gationes valebat, eratque solennis promissio reddendica qua per stes Et thram essent Appenso, eamquo vim habens, ut creditor dehitorem suu in statuto tempore non solveret, in continenti unmitto mari aesino judicis interventu duceret atquo ipsius operis ad
64쪽
perimendum dehitum uteretur O autet ilexum, alti, sustulit lux Poetelia, quae vetuit, ne corpus d&hitoris, sed tantum eius bona pacilionibus contrahen tium obnoxia fierent pecunia ereditae et addictio autem ex Judieai caussa, ustret.
Cui genientia id in primis hstare animadvertit Seheurtius, quod privatorum nolis jus publicium mutari nequesit, eam qua regulam, si universa in jure
Romano valuerit, praesertim ii suam vim Exercuisse,
quum de libertate civium ceretiar et Lego XII tabularum enim constitulum est, ut qui vel eonfitereturgo dehoro vel debitis dieatus esset, si poscitistos dies non solveret, I Praetor addiceretur creditori suo; si igitur da executione tam magnitie statuatiatii, ut ne judex quidem sententiam a se latam ex Requi posset, sed omnis executio Praetori tribueretur, haud sane vero- similo est, privatorum pactis ab eo juris praecepto remeedi potuisse. Neque id etiam demonstrant loca, quihus suam theoriam niti contendit niterus Dionysii enim asseri locum S uhi Menenius Agrippa deessi
, Idem antea iam taliterat Dahelo , Areas Antini e . etc. p. II
ait furti e tone, sebi honorum raptorum , ei ton etiamsi igitur e ,onorum emtione ita ala lueruiit a Cura limini et iliacis id te ad dietione dehit oris die natum est, qua ei vis ii ervilem sere eoiulitionem detruciebatur.
65쪽
nis eius ore plebi Eointuendat, mutuis, ut eorum, qui pocuniam mutuam iecepisse iit, eque solvendo essent,
quum solvendo non essent, a Praetor creditoribus essent Gudieati Quam tamen interii re taliouem non recte pr oedere, do dent verha αἷ νομιμοι προ εσ--Ixu , qua evidentissime, eos non exa,rivata pactione sed ex legum I, raecepto ductos fuisse , demoti strant. uocirca Ilic intelligendi sunt, qui non ex- speetalo iudieio, sed se de here in jure confossi a Praetore addicii fustrant, ita in re antiquum rurnus iis deinceps Eonfirmarunt XII tabulae . Neque iungia alteri theoria confirmatur alio Diom si loco
66쪽
ποιεέσθαι, κα τα δικαστήρι καθίζειν δν εν πό- AH aDοντα των πάτων κατα τoo Tarasque typho Quum enim inopes a creditoribus male ha-hiti, nomen dare militiae recusarent, ' Valerius quidem Senatum ad lenitatem ducere ab eoque impetrare voluit, ut vel remitterentur vel diminuerentur dehita; sed Appius nihil plebi gratifieandum esses dixit, sed
scivero jus de pecunia dicendum, creditoribus vero relinquendum, utrum severis legibus uii, an aequis conditionibus transigere eum debitoribus tallent, judiciis autem alter Praeesset Consul IIa autem eorum verborum soni tiam redire, equo iisdem quidquam eonfirmari altor theoriam nemo profecto, i Lao- euralius illum locum legorii, inficias ibit.. Dion Ru . I. assi.
67쪽
I mimibata igitur eius do nexu et nexis sententia es minus explicationi, quam de Iegis Poeteliae proposito dedit, assentimur, quum Livii verbis adversetur Etiamsi enim magnum beneficium fuisset, si vetaretur,na quis alium in judicis sententia sibi ad diearet, non tanti iamen idern esset laciendum ab histori eo ut ea mutatione aliud initium Ithartatis facitum esse assi maret. Neque ex vero dixeris tum jus mutatum fuisse, multoque minus victum ea lege ingens vineislum fidei quum jus reditorum, egibus iis concessum, idem maneret, fidesque in contra et thus debitoris addictione a Praetor vindicaretur Tandem veniat sententia Scho ur Iii, ah omnibus, de quibus adhu egimus, diversa i Ad antiquamini in hexorum conditionem explicandam, Varronis utitur loco, ubi, quid sit nerum tulerpretatus dieit libar,
qui suas operas in servittitem, pro pecuni quam debebat, dum solvorat, nexus vocatur, ut ab aer obaerastis a Dubito igitur, ait, ut na creditori addi eo retur, operas suas ipsi distis gratia mancipabat, qua manciipatiosi se obligabat ad Imrios suas operas praestandas, doneo olvisset pecuniam et unde ipsius condi-1 v. Seli eur l. l. p. 8 sqq. Enaclem sententinm am- Ille et ii uera da juria Hom. nax et mane ipso. p. d aqq.M Varro, de L. L. l. S. I ro debebat Seheu lius scribendam Me putui de hae diat, quod antea iam conjeeerat Sigo uiua, e ciui jure post Nom. I. p. ss.
68쪽
tio laeto servilis errat, licet jure civis ut libor imo sui
vetuit lex Poetelia quo notum, ut postea ad dioto eum quidem, non vero nexorum , apud veteres mentio fiat Attamen ne quo hae sententia admittenda esse videtur, ut satis edocuit Sehil lingius il Nam ut omittam, oppres ah Ulpiano non inter res mancipi esse relatas, ideoque nec mancipi videri, quae quidem quasi
in Eorporales mancipari non poterant , et quasi rusne mancipi non solebant, et illud tantum moneamus, omne in mancipationem in totum vitiari per iam-poris vel conditionis adjectionem. J Nou tantum enim Scho lius do prae sontihus, sed etiam do futuris oporis loquitur, quas de littor reditori suo dicis gratia donec solveret, manciparet quo pacto in notissimas peccat mancipationis agalas quam rem id non recte procedere intelligens, eleganter addit, non ipsi juri sed oporis modum imponi illa mancipalio no jus autemper eam constitui in singulis dehit oris operis , quarum quantilas ut a finiretur, adjectum fuisso diem, quo praestari desinerent. Praeterea id fieri potuisso, exdygino patere, ubi dicit qui si arsu erant pri vecti
69쪽
salibus ubstet auist, otii Ptr annos uti tuos, Ilibero mancipi h tis montibus, id est conducentibus, incinnos cemtenos G Quod quidem posterius nihil probat, quum non do mancipatione hi sermo habeatur, sed do publicanis, quos apud veteres manebes audiris Pervagatum est a Ingeniosius vero quam verius auctor sententiam suam eum illis regulis conciliare studuit Etenim ea vis mancipationis est, ut certa a definitae rei dominium consequamur, non tempore vel condition circumscriptum cui contrari uni est, a solutione docti toris pendero, num et quamdiu operas suas praestiturus sit Aeque iis, quae diximus, obstare videntur vecta Pauli in raetinentis Vati Vanis ubi suam sententiam Pomponio opponit. In qua re haec duo, quae diversitatem inducunt, consideranda sunt alterum do usu tructu quaestionem esse, aliorum, domu fructu deduciendo. Cum usus fractus deducitur, noni usu sfructus mancipatur, sed praedium mancipatur
autem praedium pure etiamsi id quod deducitur tem
ferri parem,oade. Ego Uiit ei et de iliae cid tempus Oad , quia et mane otionem et in jur beas onem ex XII
70쪽
poris adjectione definiaturri itaque nil ut sit pontra jurigangustiam, quae vetat diem vel conditionem avi ieero. vel si tamen sua superstilio suspensum tenabat Pomponium quam PauIus discutit ad commune jus mancipationis pro voeans, ut lege XII tabularum erat confirmatum, quo susti ei sit mancipationem esse rite celebratam. Ceteram cum usus seuotus natura sit, ut tempor finiatur, laeti placuit, ne et ex tempore vel ex eonditione duo conditionem si Vatieana in jura cedi non posset, id tempus tamen recta in jure cederetur hoc sieri posse Paulus docet, sex scisse denegans illud , nulla legis actio, ait, prodita est delatum. , Atqui opera illa a docti toro eraditori praestandae, do quibus Scheurtius cogitat, in futuri temporis mentione promitti non possunt. Postremo illud etiam attendamus, quod Die senius monet, et ibi do posteriore tantum jura agi quum egis notiones fera ex usu exeossissent, neque ideirco ad antiquiora tempora illud esse traiiendam. Sed etiamsi vera rasent, quae de operarum manet Patione monuit auctor, nihilominus eius de Iego nostra sententiae minimo a cederemus. Nam si huiusmodi Dexum sustulisset lex Poetelia, Potius servitutei dei Fragm. at s s.