장음표시 사용
81쪽
utramque autem hanc verborum nactare e nerua
significationem attendentihus perspicua continuo fit debitorum aliqm aetate conditio. Etenim pecuniae judicati ex lego XII ahularum ereditoribus addicebantur, quibus jus competebat eosdem vel eoidandi volperegre vendendi quod tamen ut evitarent otia erati operas suas iis ad minuandum debitum praestabant quocirca ornum ducebantur a creditoribus ibiquo tenebantur vinculis et servilem foro vitam agebant, Iieat jure liberi e sui juris manerent. Quodsi igitur hae ad Livii verba supra Iaudata reserimus, miseram hane dehilorum conditionem ego PoeteIia cessasse patet quum eos necti desiisso eo anno dicat Attamen si istud neotero sive lipare tantum velitum fuisse illa lego ei mansisset addictio, non magni quid perpetrasso videro tur, minimeque per eam aliis libertatis initium laetum diciendam fuisset quocirca non dubitamus, qui omnem personalem , ut aiunt, exseontionem liae me sublatam fuisse dicamus. Si vero quaeris, qui laetum, ut Livius, quum de addictione cogitaret, de nexis tantum locatus sit, respou-
faciet te valebat. - t tamen ut antea haec Promitterentur,tion erit necesse quum ereditori addictum occidendi et peregre vendecidi ias competeret, ideoque debitorem, minitando mortem vel servituteu, ad operas orae tacida cogere posset. Quod vero addit, hoc tantum . he, te fieret, lege Poetelia misso velitum, uinima admittendum videtur, quum prorsus Livii verbis adversetur,
82쪽
demus, eum hoc loco non ipsa legis verba referre, sed unice iis ius vim verbo adumbrare voluisse, ideo quo
dixisse, ea lege id fieri desiisso, quod antiquitus inprimis in usu suisse, maximasque in ei vitata turbas concitasse, verius monuisset.
Deinde Livius ob unius foeneratoris libidino et crudelitatem jus mutatum fuisses dioth, quae nisi de addictione sublata accipias, intelligi nequeunt Etenim si ea ego tantum, ne ligarentur debitores, vetitum fuisse dicis, ut existimat Sohra de rus, o gravis simum sane addictionis jus, quod a vinciendis de hi toribus constabat, sublatum fuit neque dei reo er dibile est, legem, quae ne vincirentur debitores phthuit, intactum reliquisse jus eosdem oecidendi, Peregre vendendi, eoque minus, quum illa libertata
civium consuluisse dicatur. Si vero Varronianam interpretationem vocis nexus secutus, nostra Iego prohibitum esse contendis, ne debitores deinceps operas suas in servitutem praestarent minime tis mutatum fuisse, sed tantum in uiuila et coarctata privatorum pactiones dicenda essent. Eaedem por pactiones originem suam et vim ipsi addicendi juri dehohant, quos Iato, non ahebant creditores, quo haeratos ad praestandas operas cogerent, ideoque ut illas cum eli
83쪽
s tu prohiberent, primum addictio tolleretur prorsus agis autem id sequentibus Livii verbis demonstratur, ubi ictum o io, ob impotentem injuriam tinius, inpona inculum do dicit Fidem enim, dictorum conventorumque constantiam et veritatem. 3in contractibus maximeque in multa mussa sanxerunt Romani, quam nullam esse dixerunt, nisi esset necessaria soluti rerum creditarum a diuo Appius claudius, quum tempore secessionis quibusdam placero videret, ut mittereu tu legati ad plebem, qui aequis conditionibus eam in urbem reducerent. κει μοι, ait
autem, quo Cohibebat a fides, erat addictio, qua coemebatur perfidia debitoris, ipseque Laris promi, s ubebatur, ut ne pravitatis sua dignas lueret poenas., Cie I. q. , Ibid. II. M. 5 Diom. n. . l. 61. CCVI. Min Liviva VI. 1S..t:
84쪽
Bine collius, verrea XII tabularum allaturus, quibus addictionem sanxerunt decemviri, fidem in omnibM contractibus maximo a majoribus suis spectatam fuisse contendit. Vino igitur hoc vinculum fidei recte diei poterat me, quae ne addicerentur debitores vel hat contra vero, si legis Poetelia aliud fuisse pro Positum, neque addictionem Per eam suffata contendas, ineptias egisse dicendus esset Livius, vinculam fidei vietum assimans, quod revera intactum
Quodsi ex igeo omni hus revera sublatam esse ad dietionem nostra me essicias, eo evidentius id pat hit, ubi ad legis verba attenderis, quae apud Livium reseruntur. Dicit enim Consules iussos suisse ferro dpopulum mna tiis, nisi qui noxam meruisset, doneopoonam Hersi, in compedibus aut in nerso teneretur poetiniae raditae hon debitoris, non corysohuosiuri esset Duplex igitur legis Poeteliae ars
85쪽
mentum proponituret alterum, L nemini liceret oivem Romanum in vinculis habere, quod jus reditoribus lego XII tabularum eoncessum erat hinc Livius voca-hulis eampades et narniam utitur, qua legitima esso duodecim tabularum verba constat exeiperentur tamen, qui noxam i e poenam meruissent, vigil , donec poenam Iuissent, postea etiamnunci vinciri pol rant alterum vero, ut ne ob pecuniam creditam in posterum corpus dehitoris, sed eius hona tantum ereditori addicerentur : sive, ut alii verhis utar, Irae sonalia deinceps, sed tantum realis, utriunt, persecuisti Ioeum haberet. Eanc autem eorum vectorum esse sententiam, cuillhei perspicuum esse dixerim nisi exsistere Daho ovius, alia quaedam nora robo nens quum enim Livius narrat, Senatum iussisse n-
Dmo, docuit innua ui aetas, Oba ru. Ut do, qui illam lectionem etia in in Codice uodam se inveni- estatur
86쪽
sulas ferro ad populum ne quis ea. hanc rogationem revera a Constathus factam ess statuit, eandem tamen a populo non ita perlatam, sed nonnulla in ea mutata esse existimat quocirca ego Poetelia id e sectum esse docet, ut jus in eo ore debitoris, quod creditori concesserant decimviri, commutaretur in jus mediatum in eiusdem honis id ost, ut auferretae creditori jus vinciendi et vendendi dehitorem suum, eique eone erela potestas proscrihendi eiusdem honae interim tamen eum carcere privato retinere posset, ut ne absconderet aure hona et si hae non gusticerent ad dubita solvenda, ipso frueretur eius operis pro pecunia nondum soluta ij quae litet ingenioso sint excogitata ad Iegem nostram cum posteriore jure conciliandam, vereor tamen ut rite admitti possint. Etenim Lisium legis rogationem retulisso, quae non esset perlata, non est probabile, quum mox addat ita nasi
tur; quihus rogatiovem Iegis perlatam a popuI pe uldubio significavit. Praetore nullum astorei testimonium potest quo demonstretur, in Proseriptione honorum debitorem etiamnunci carcere privato retineri potuisse imo contrarium probari potest ex Cicerone,
i uinelium defendens, graves proscriptionis in de
87쪽
Uiore ellae ius des orthii I de debitore vero careere incluso no verbum quidem monet. Donique Livii verba, hi necti desiisse debitores . et fidei vincia in ea Iege vietum esse dicit, sententiae illi totam quantum
Fuerunt tamen qui Livio in adumbrando Iegis Poeteliae proposito fido denegarent, eumque legem Iuliam, qua dessio honorum fuit introducia, cum illa confudisse opinarentur. In albus num orandi Sehra- de rus e Savinius qui stetera eum recto enarrasse statuunt, verba tameta pectinicio reditae hono bitoria, non corpus obnogium sesset non Iegi, sed historico, memoria lapso, tribuunt a veruntamen nulla ratio est, quar in hisco fidem ipsi donoges, incoleris vero ei assentiaris, quum ex omnibus, quae dolia oram memoravit addictionem per eam fuisso gub- Ialam pateat, o mirum foret, eum postea erroris comis missi sibi non fuisse conscium, quum bellis Puni eis idem rursus evehisso narraret, quod antea perperam hae Ioga sublatam amrmsisset. 3 Cum vero istiello sit scem loris cui dam vindicare fidem, nisi ea, qua tradat, cum aliorum testimoniis convenire demonstres, gratissimum sane nobis fecit Cicero, quod in libris do
88쪽
Rapublica ita de lego nostra loeutus sit, ut Livii veri, in fides denegstri amplius nequeat. 3 quod ago, uberius exponam .
Lico Cleor illo loco legis nostrae nomen non memoret, eandem tamen a eo gignificari convenientia verborum, qui hos et ipse et Livius utuntur, demonia strat plane te versatur autem ibi philosophus in deseribenda institutione Trihunorum plebis, quos eum Ephoris Spartanorum et Cretensium Cosmis comparat: quihus diotis, hae subjungit is uerat fortassa aliqua ratio majoribus nostris in illo aera alieno meden sti, quae neque Solonem Atheniensem non longis temporibus ante fugerat, neque post aliquanto vostrum Senatum, cum sunt frutar tinius libidinem omnia nexata pium liberata, nee tierque postea Asitum V Comparat igitur philosophus legem Poeteliam cum Solonia lege, et rationem, qua et Senatus Romanus et Solon aeri alieno Quia ira conati erant, imilem fuisso
pronunciat. Proxima igitur disquisitio erit, quid hao
et Cicero enim et eum unt propter nitia libidinam omnί naxo cise iam Libsrat, nectiergias postea destitiam. Livius autem: qtio nocti desis ruet te mia totum ua ob unius 'aeteratoria lihi in s m ita nemia o Iuli, citatum quae ira post terram Crastes rameia r. Praeterea Cicero Senatu hane ut tionem tribuit
89쪽
hae miro conveniunt eum Livii verbis, hi lege P teli mutum fuisse narrat, ut pecuniae reditae hona debitoris, non Eorpus obnoxium escio qua enim antiquitus apud Romanos misera obaeratorum erat conditio, eando ante Solonem apud Allienienses obtinuisso testatur Iutarchus et pὲ λαμβάνοντεc ἐπὶ Πισ
nisi apud hos ipso contractu oppignerata suisse debito rum corpora statuas, quod propositio ari demonstrare videtur, quae si eum dativo cos construitur, conditionem signi steliij, quum apud Romanos addictio ex ipsa ego XII tabularum Moeciderit quidquid est id constat Ciceronem nostram legem cum Solonis in-
13 Plut Mit Solo et emis Idem de Mitiando atra lieno . p. 818 E. T. Petitus, Comm. in Istra Att. p. 1a Andra ae, da Solonia agum erga debit tonitiatae. Viteub. Aia. p. et aqq. Boee h, Maaiahau ahali dor Athon. vol. I. p. 3 . 1 et , Similiter eam Solonis iustituto legem Boeehoridi , quam aupra adseripsimus, comparat Diocl. Si c. I. ys et provoeat ad Solonis legem, Valerius Cousu apud Dion IIa I. V. Leti Iva sit. Solon et S. D log Ladri Solon I. Si
90쪽
ostituto comparantem, id significare voluisse, pariter apud majores suos atque apud Athenienses velitum fuisse, ne corpus debitoris obnoxium foret oreditas
Iam vero ipsa verba videamus, Mi hus Cicero legis nostrae finem ad consilium delinivit Primum enim omnia nota elotum liberato fuisse dicit. Naxum autem universo omne dicebatur, quod per os et libram go-roba fur sed judico Nucio Scaevola illo nomino tantum ea remprehendebantur, ullo per aes et libram fierent, ut oblisarentur x euius sententiam Ciceronem eiusdem discipulum, secutum esse, ex variis lo- eis omprobari potest et Eoo tamen loco quum liberandi verbo utatur, abstraotum pro oneret posuisse et nos lihorata pro nos liae rati dixisse videtur, eodem fere modo, quo Columella apros disitum oceti
hoc vero solendiitatem , quae per aes et thram fiebae, significaret. - De nexi autem mancipitque inter se ratione haud consentiunt viri docti. CL v. Seheur l. l. p. s. qui nexum genus fuisse, mancipium vero speeiem , eo tenditu a quo disee- diem It destiria o m. nexo et man . p. 38 sqq. Negia nexum siue mancipio , neque auelpiam siue ex cogitari