장음표시 사용
181쪽
'post diebus Viduam coueniens reperi inquit tibi Virum exanimi tui sententia.Est enim Vir prudens,& ad res geredas natus,& genitalibus caret,quae tibi cordi no sunt. Cui Vidua,abi hinc inquit in malam rem cum isto marito tuo tam illepido. Et si enim coitus appetens non sum,volo ta men habeat,qd nos reconcilier,si quando coeperimus esse
discordes. Haec fabula indicat,nullum matrimonili felix si clauus defuerit,q Uipt& Muliere aretissime constringit. De Canibus Vrbanis Villaticuiliquetibus. XXXII. Canes coplures Vrbani quedam Villaticu pcipiti Isequebantur cursu,qdiu ille fugit,nec repugnare ausus est. At ubi ad iliquetes couersus substitit, & dentes ipse quoq; osten
dere coepit,oes pariter substiterut,nec aliqs urbanopilli ppinquare audebat. Tuc sperator exercitus,q forte ibi ade/rat, ad suos conuersus milites. Comilitones inqt,hoc spe ctaculum nos admonet,ne fugiamus,quum psentiora su gietibus q repugnantibus videamus imminere pericula. De Anu Daemonem accusante. XXXIII.
'Solent hoses ut plurimu,quom sua culpa aliquid sibi acciderit aduersi,s Fortunam, vel in Daemonem culpam conferre,ut se crimine exuant,adeo oes sibi indulgent.Hoc Dramon aegre serens, quit videret Anum quandam soleatam arborem ascedentem,ex qua illam ruituram,& I se culpam collaturam puiderat,accitis testibus dixit. Videte Anum illam absq; meo consilio arbore ascendentem, unde eam casuram esse prospicio. Estote mihi testes,me ei non suasisie,ut soleata illuc ascenderet. M ox A nus ceciditi& quu in . terrogaret ,cur soleata arbore ascedisset,Daemon inqt mei
182쪽
suo factu ee costio.Fabula indicat,hoies min: me venia dignos,q quia libere peccet,Fortuna vel Daemone accusant.
De Testudine,& Ranis. XXXIIII.
Testudo conspicata Ranas,quar ha eodem stagno pascebantur,adeo leues,agilest ,ut facile quolibet prosilirent,& i5 gissime saltarent,natura accusabat, φ se tardum animal, α maximo impeditum onere proceasset,ut neq; facile se mo uere posset,& magna assidue mole premeretur. At ubi vi dii Ranas anguium escam fieri,& cuiuscunq; vel leuissi
mo ictui obnoxias,aliquantulum recreata dicebat. Quanto melius est onus,quo ad omnes ictus munita sum ferre,q tot mortis subire discrimina: Haec fabula idicat, ne aegre feramus dona naturae, quae maiori nobis commodo saepe sunt,q nos intelligere valeamus. De Cliribus quercum eruere volentibus. XXX U. Chres quercsi arborεgMisera clEtibus eruere destinauerar, quo paratiorem haberent cibu,ne victus gratia toties ascedere,& descedere cogeretur Sed quida ex eis,qui aetate, usu reyr,ac prudentia caeteros loge anteibat, eos absterruit dices. Si nutricem nostram nunc interficiemus,quis sutu ris annis,nobis ac posteris nostris alimeta praebebit:Fabu la haec mone virum prudelem debere non modo praeseratia intueri,uerum etiam futura longe prospicere
Canem quida hiis,quo magis ab illo diligere semp eu se is
pascebat manibus, ligami soluebat.Ligari aut,& verberari iubebat a seruo,ut beneficia a se, maleficia aut a seruo in illum viderent esse collata. Egre aut serens Canis se assi
due ligari,verberarit aufugiti οἱ quu increparec a D m
183쪽
vt ingratus,& taton benescio' immemor, qui se sugisset, a quo semper dilectus,pastu si fuisset, ligatus aut, verberatus 3 nunquam.Respondit, quod seruus tuo iussu facit, a
te factu m pu to. Haec fabula indicat,eos malefactores habedos,qui maleficiorum causa fuere. De Auibus Scarabatos timentibus. XXXVII. Magnus timor aues incesserat,ne Scarabaei arcu pilari eas oecideret. a qbus magnam pilarum vim in sterquilinio suismo labore fabricatam audierunt.Tunc Passer, nolite in texpauescere. Quo modo enim pilas in nos per aera volam tes iacere poterui, quum eas per terram magno molimine vix trahant.Haec fabula nos admonet,ne hostium opes extimescamus,quibus deesse videmus ingenium.
Vrsus ictus ab A pe'tanta ira percitus est,ut alvearia,in qbus Apes melificauerat,tota unguibus discerperet.Tune Apes uniuersat,quum domos suas dirui,cibaria auferri, filios necari videret,iacto impetu aculeis Vrsum inuadentes,pene
necauere,qui ex earum manibus vix elapsus secum diceu bati quanto melius erat Apis unius aculeum tolerare, qtot in me hostes mea iracundia concitare. Haec fabula in nuit,longe melius interdum esse iniuriam unius sustine re, qdum unum punire volumus, multos nobis inimio
A uceps tetenderat volucribus retia,largami illis in area eo fuderat escam,pascetes in aues non capiebat,quia sibi videdebane paucae,qbus pastis auolantibus,aliae pastium adue nivi ni,quas quot ter paucitatem capere neglexit, hoc
184쪽
per totu diem ordine seruato,ac aliis aduenietibus,siis abeutibus,illo simp maiorem pda expectate, lade ad uesperascere coepit.Tuc Auceps anaissa spe multas capiedi,quum iam ips eet quiescendi,attrahens retia una tm Fringilla, qinfelix in area remanserat epit , Haec fabula indicat, qui omnia coprehendere volui,saepe pauca vix capere posse.
De Milite,& Equo. XL. Miles Equu habes optimu mit altu nequaq illi bonitate parem,quem multo diligentius,ci priorem nutricabatiquod hic admirans dicebat priori.Cur me dominus,a te impensius curat quum tibi neq; pulchritudine,ne robore,ne velocitate comparandus lim: Cui ille . Est haec inquit ho minu natura,ut sempin nouos hospites benigniores sint. Hate fabula indicat,hominum amentiam,qui noua etiam si deteriora sint,solent veteribus anteponere. De Sue,& Cane. XLLSus irridebat Canem odorisequum,qui domino murmure,& cauda adularetur,a quo ad artem aucupatoriam multis verberibus iuriu* vellicationibus fuerat instructus . Cui Canis.Nescis inqtifane nescis, quod ex verberibus illis suconsecutus per ea enim suau: ssimis pdicis,coturnicus carnib'vescor.Haec fabula nos monet,ne iniquo seramus animo poeptoN verbera,q multos bonoRca ee consueuere. De Trabe Boum pigritia increpante. XLII. I abs quae curru vehebatur,Boues,ut lentos increpabat dices.Currite pigri,onus enim leue portatis.cui Boues,irri des nos respoderut ignara quae te poena maneat. onus hoc nos cito deponemus,tuu aut tu quoad rumparis,sustinere cogeris .idoluit Trabs,hec amplius Boues couitiis lacesce .
185쪽
re ausa est.Haec fabula quelibet monet,ne alium stultet rarulamitatibus,quum ipse possit maioribus subiacere. De Carduele,& Puero. XLIII. Carduelis auis interrogata a Puero,a quo in delitus habita,
i re suavibus,& largis cibis nutrita fuerat,cur cauea egressa' regredi nollet,ut meo inquit arbitratu, no tuo me pascere possim .Haec fabula indicat, vitae libertatem cunctis deliutiis anteponendam.
De Scurra,& Episcopo. XLIIII Scurra quida Caledis Ianuarii ad Episcopu quenda, diuite
qdem,sed auape accedes,numisma aureum strenae noli petiit. Antistes insanire hosem dixit,q crederet lata pecunia sibi in strenam dari.Τunc Scurra numu argenteu efflagitare coepit.Sed quum ille hunc quoq; nimiu sibi videri di/ceret,aereum quadrante, ut saltem sibi tradere orabat. Sed quu ne huc quo vitisset ab Episcopo extorquere. R eue rede insit Pater Mam benedictioe tua me P strena impii. Tuc Eps flecte inqt genua fili, ut te benedica'. At ego inqt Scurra benedictione istam tua ta vilem nolo.Si.n .numuarreu valeret,ea mihi nunq Psecto cocederes. Haec fabula, cotra eos Epos,& Sacerdotes coiicta est,q diuitias,&opes pluris faciut,q cuncta ecclesiae,sacramenta,ati mysteria. De V pupa indigne honorata . XLV. Inuitatae fere oes aues ad Aquilae nuptias, indigne ferebant Vpupam caeteris praeserri,qa corona insignis esset,& versi coloribus penis'ornpia,quum semper inter stercora,& sordes solita edi volutari. Haec fabula, stultitiam eoR arguit, qui in holaus honoradis potius vestium nitorem,praesta tiami formae,q virtutes, mores soleant attendere.
186쪽
De Sacerdote, & Pyris. XLVI. Sacerdos qdam gulosus extra patriarn ad nuptias Pscisces,
ad quas fuerat inuitatus, reperit in itinere pyrope acerum .quocte ne unu qde attigit,quis magna affectus fame.Quin potius ea ludibrio habes lotio cospersit.Indignabat enim limoi cibos sibi in itinere offerri,q ad lautas accedebat epulas.Sed cum in itinere torrentem quedam ita imbribus auctum offendisset,ut sine vitae periculo eum transire no pos
set,domum redire constituit. Reuertens autem ieiunus,tata est oppressus fame,ut nisi pyra illa, quae urina consperserat comesset, quum aliud non inueniret,extingueret .mae fabula mone nihil esse contemnendum,quum nihil sit tavile,& abiectum,quod aliquando usui esse non possit. De Mulo,&Equo. XLVII. Iulus conspiciens Equu aureo freno, Ephippiis insigne,
de purpureis opertum fateris rumpebatur inuidia, illum beatum reputans,qui cotinue optimis vesceretur cibis, dedecoro amiciretur ornatu se autem prae illo infelicem, qui clitellis male dolatis opptas quotidie maxima onera fer re cogeretur. At ubi vidit Equum e pugna redeunte mul tis affectum vulneribus prae illius calamitate se felicem ap/pellabat,longe melius esse dicens quotidiano labore duruvictum quaeritare, re turpiter vestiri , qpost optimos, α delicatos cibos, & tantos ornatus mortis adire discrimi na.Haec fabula monet, R egibus,Principibus minime inuidendum,quia diuitiis,& opibus abund entiquum eo rum vitam longe pluribus periculis, q pauperorum videamus esse subiectam.
187쪽
porcus conspiciens Equum bellatorem,qui eataphractus ad pugnam prodibat.stulte inquit,quo Pperastin pugna.n. Artasse morieris. Cui Equus. At tibi inter lutum,sordes impinguato, quavis nihil dignu laude gesseris, cultellus
adimet vitam ortem vero meam comitabit gloria. Haec fabula innuit, honestius esse rebus praeclare gestis occum bere,q vitam turpiter actam protrahere.
De Coriario emente pellem Vrsa Venatore nondum
Coriarius ad Venatorem accedens emit ab eo pelle Vrs, cuniamq; pro ea persoluit. Ille sibi in praesentia pellem Vrsi non esse, caeterum postridie venatum profecturu,vrso interfecto, pellem illius ei se datu' pollicet . Comarius animi gratia cum Venatore in siluam profectus, altissima ar borem ascendit,ut inde Vrsi, Venatori si certamen Pspi
ceret.Uenator irrepidus ad antrum,ubi Vrsus latebat pro semisomissis canibus,illum exire copulitiqui euitato Ue natoris ictu eum Pstrauit humi . Tunc Venator sciens haeseram in cadauerano saeuire,anhelitu retento se mortuum
smulabat. Ursus naribus admotis olfaciens, quum illum nec naso,nec ore spirantem deprehenderet, abscessit. Coriarius quum feram abesse prospiceret,ac nihil amplius esse periculi,ex arbore se deducens,& ad venatorem,qui non aum surgere audebat,accedes illum ut surgeret monebat. interrogauit deinde, quid ad aurem ei Vrsus locutus esset. Cui Venator,monuit me inquit, ne deinceps Vrsi pellem vendere velim,nisi eu prius ceperim.Haec fabula indicat,υ certa pro certis non habenda.
188쪽
Etem ita quidem vir sanctissimae vitae Militem hortabat , ut relicta saeculi militia,quam ab i Dei offensa, & animae di
scrimine pauci exercent,tandem se corporis traderet quieti,& animae consuleret saluti Cui Miles,faciam inquit,q lmonesPater.eo enim verum est,ut hoc tempore milites ne
stipendia exigere valeant,licet exigua sint,nes praedari possint.Fabula lignificat, multos vitiis renuntiare,quia ibia amplius exercere non possunt.
De Uiro,& Uxore bigamis. LI. Vir quidam defuncta Vxore, quam valde dilexerat, duxit
alteram,&ipsam viduam,quae assidue ei prioris mariti virtutes,sortia facinora obiiciebat.Cui,v t par referret, ipse quoq; defunctae Uxoris mores 1 batissimos, pudicitiam insignem referebat. ada aut die Uiro irata,pauperi ele mosynam petenti partem caponis,quem in coena utriusqi coxerat dedit,dices. Do tibi hoc P aia prioris Viri.Quod audiens Maritus,accersio pauperi,reliquum omnis dradit,dicensi & ego quoq; do tibi hoc P anima uxoris meae defunctae. Sic illi,dum alter alteri nocere cupiunt,quid coenarent,non habuerunt. Haec fabula monet, non esse traeos pugnandum,qrii se possunt optime vindicare. De Leone,& Mure. LII. Leo laqueo captus influa,quu se ita irretitu videret,ut nul lis viribus se inde posse explicare confiderer,mure rogauit ut abroso laqueo eum liberarer, pmittens tanti beneficii seno immemore futuru .Quod cu Mus 1 mpte fecisset, Leone rogauit,ut filia eius sibi traderet in uxorem. Nec abnuit Leo ut benefactori suo re grata faceret.Noua aut nupta ad visu veniens,quu eum no videret, casu illum pede pressit,
189쪽
itaq; contriuit. Haec indicat sabula , matrimonia, & caetera contortia improbanda,quae ab imparibus contrahuntura
De Vlmo,& Silere. LIII. Ulmus in ripa fluminis nata Siler sibi pximu irridebat,ut debile, & inualidum, q, ad oem vel leuissimu undaru impe tum flecteres.sua aut firmitatem,& robur magnificis extollebat verbis,q, multos annos assiduos amnis impetus incocus a pertulerat.Semel autem maxima undarum violentia
Vlmus perfracta trahebatur ab aquis. Cui Siler ridens in quit.Cur me deseris vicina ubi est nunc fortitudo tua:Fabula significat sapientiores esse, qui potetioribus secedur, et qui restare volentes turpiter se perantur. De Caera duritiem appetente. LIIII. Caera ingemiscebat se molle,& cuicunq; leuissimo ictu penetrabile Pcreata. Uides aut lateres ex luto multo se molliori factos in lata duritiem ignis calore puenisse,ut multa P duraret saecula,se iecit in igne,ut eadem duritiem colique ret .Sed statim igne liquefacta cosumpta est. Hac admonemur fabula, ne appetamus, qd est nobis natura denegatu. De Agricola militia,& mercatura assectante. L U. Agricola quidam aegre ferebat se assidue terra voluere, nec perpetuis laboribus ad magnas diuitias peruenire,quum non ullos videret milites,qui raris praeliis, ita rem auxerat, ut bene induti incederent ,& lautis epulis nutriti beatam agerent vita. Venditis igit ovibus,capris,ac bobustequos emit,&arma,& in militiam prosectus esti ubi quu ab smyperatore suo male pugnatum esset,non solum quae hebat perdidit,sed et pluribus vulneribus affectus est.Quare da/nata militia,mercatura exercere statuit,ubi maius lucru, dc minorem
190쪽
minorem laborem esse existiri labat. Praediis igitur vendi
tis,quum nauem mercibus impleuisset, nauigare coeperarat.led quum in alto esset,lempestate subito coorta, nauis submeria est,&ipse cum caeteris, qui in ea erant ad unum omnes periere. Haec fabula moner, quelibet debere sua ar te esse contentum,quum ubiq; sit parata miseria.
De Asino,& Scurra. LVI. Asinus indigne ferens Scurram quendam honorari,& put
chris vestibus amiciri,quia magnos ventris edebat sonos, ad magistratus accessit. petes ne se minus u Scurram ho norare vellent. Et quum magistratus admirantes eum in terrogarent,cur se ita honore dignia duceret, inq quia maiores q Scurra crepitus ventris emitto, eosq; absq; fetore.
Haec fabula eos arguit,qui in rebus leuissimis suas pecunias profundunt. De Amne seu fonte covitiis lacessente. LVII. mnis qdam suum couitiis fontem lacessebat ut inertem, immobilis staret,nec ullos haberet pisces,se autem pluri mum commendabat,' optimos crearet pisces, & per vabies blando murmure serperet, indignatus fons in amnem velut ingratum undas repressit .Tunc Amnis, & piscibus re dulci sono priuatus euanuit . Haec fabula eos notat,qui bona,quae agunt sibi arrogant,non Deo attribuunt,a quo Iargo fonte nostra bona procedunt.
De Viro maligno,&Daemone. LVIII. Vir malignus,qu6 plurima perpetrasset scelera,& saepius captus,& carcere conclusus arctissima, & peruigili custodia teneretur.Daemois auxiliu implorabat, qui saepenumero