장음표시 사용
21쪽
similationis causam statui posse credo, quod in Macriore dicendi genere enuntiatum aliquod facile adsimilitudinem eius quod est proximum conformatur. Ex quo exemplo in universum iudicari potest quanti sit momenti de rationibus quaeri quae sunt Subiectae unicuique generi dicendi; nam saepe, quae eadem Videntur, ex Varia ratione nascuntur. Atque in illis quae supra attuli exemplis Plautinis lex attractionis ob-
Servatur, quanquam enuntiata grammatica ratione minus anguste Sunt coniuncta Sed quam late agetur usuSPlautinus, duobus mihi maxime exemplis argui videtur. en. 77 Iuνentus fecit nomen Peniculo mihi, ideo quia mensam, quando edo, deterDeo relative esset dictum quia quando edebam, detergebam). iri t. 499 Nam me Acheruntem recipere Orcus noluit, quia praemature ita careo relative carebam). Quibus in exemplis ne hac quidem de causa effecta est relatio, quod alterum enuntiatum alteri est subiunctum atque id quidem particula causali, ubi maxime, cum cauSaeventusque artisSime inter Se cohaereant, XSpectaveris temporis relationem.
Venio nunc ad imperfecti in enuntiatis secundariis usum, in quibus non aliter, si quidem naturam indolemque respexeris, adhibetur quam in enuntiatis primariis. Atque primum quidem, cum nobis quaedam de nuntiatis temporalibus afferenda sint, iam alii de hac re copiosius disseruerunt. Ex quibu maxime nomino uebbertum, cuius librum iam supra laudavi deinde Langium,' denique Schubertum. At tamen spicilegium faciendum esse luto. Sunt enim quae
De sententiarum temporalium apud priscos scriptores latinos syntaxi. ratistaviae 1878.
Zum Gebrauch deri Temporalconiunctionen iei Plautus
22쪽
--- Ἀ eorrigi sive addi possint. Atque ut a particula,quom ordiamur, primum illa exempla pertractemus quae exstant Amph. 599 Ut quicque actum est, quom apud hostes edimus Amph. 49 Namque em fui illi in re praesenti et meus quom ψω- tumst pater. 44 ch. 579 Quom hic non adfui, cum
amicis deliberaνi. Eorum natura ea St, ut Statuatur
plena temporis aequalitas et enuntiati primarii et secundarii quod si ratio ea intercedit, ut actio enuntiati temporalis duret actione primaria aut ipsa durante aut intercedente, cum apud alios scriptores tum apud Plautum maxime legitimum est imperfectum cum coniunctione quom quidem coniunctum. His enim tribus exceptis omnes loci lautini, qui hac eadem sint natura in enuntiato secundario habent imperfectum. Sunt autem hi loci: Amph. 99 Nam quom pugnabant maxime, em tum sumebam maxime. As. 927 Mod quom dicta in me ingerebas, non uxor eram. Aul. 78 Praesagibat mi animus frustra quom exibam domo Mil. lor. 8 : Quom abibam, hic erat Pseud. oo: Non a me scibas pistrinum in mundo fore tibi, quom ea mussitabas Pseud. 8o:
et in igiliam quando ibat miles, quom tu ibas simul c-νeniebatne in aginam tuam machaera militis pRud. 25 Sed vom inde suam quisque ibant di--rsi domum, nullus erat illo pacto, ut illi iusserant. Rud. o7 Nam quom modo exibat foras, ad portum se aibat ire cf. pag. ). - Amph. 427 Lemones quom pugnabant maxime, quid in tabernaclo fecisti 'Cur 54i Idem ex istuc, quom credebam credidi. . . Μerc. 753 : Haecine tua est amica, quam dudum mihi te amare distet, quom obsonabasymen Ioba Eripui, quom homines ferebant te siιblimem quattuor ,qui in libris exstat, quom sine dubio recte Ruschelius
23쪽
conieciq. os t. iii 7 Quoiusmodi reliqui, quom hinc abibam, silium Rud. 249 . Spectaν em pridem O-micos ad istunc modum sapienter dicta dicere atque is plaudier, quom illos sapientis mores monstrabant poplo. Eadem ratio temporalis, nisi quod in enuntiato primario plusquamperfectum loco perfecti exstat, habetur Cist. I. III, 38 Quam olim tollere, quom ipse exponebat, ex insidiis iderat.
Qua ratione cum vix recte habere se illos tres loco appareat, tum confirmatur suspicio paullo accuratius lectionibus traditis perspectis. Nam primum quidem Amph. 599 quom coniectura est Fleckeiseni, traditum autem est in codicibus dum quam particulam si ea quam supra descripsimu condicio temporalis subest, recte trahere perfectum infra
erit exponendum. Neque quidquam in hac condicione ad quom praeferendum valet id quod attulit ueb-bortus p. 57: Die Avabe so any mr o dem Feinde agerten, si nicht so passent ala die in cheZeitangabe it quom immo, cum etiam usus dicendi obsit, pr Sus Vetamur de fide librorum recedere. Deinde Amph. 249 et Stich. 579 in codicibus occurrit cum quod quam facile nascatur ex dum in promptu est. Quare etiam in his exemplis necessario scribendum Videtur dum Atque haec est imperfecti potestas nisi quod
etiam absolute, quem Sum recte mittere poSSumuS, usurpatur ad statum Vel consuetudinem significandam.
A qua potestate clare perfecti historici cum particula,quom ' coniuncti potestas discernitur. Nam perfectologico quod ab hoc loco procul est habendum omisso omnia exempla aut eam condicionem habent, ut actio
Cc exempla a Luebberto l. c. sub Ah collecta.
24쪽
primaria duret intercedente actione secundaria quod
fit his duobus locis: os t. 62: Haec illast tempestas mea mihi quae modestiam omnem detexit tectus qua fui, quom mihi Amor et Cupido in pectus per-puit meum. Rud. 46 Etiamne in ara tunc sedebant mulieres, quom ad me profectu's ire Aut perfectum
ponitur, si exprimendum est omnino duas actiones ratione temporali esse coniunctas atque in idem fere temporis spatium incidere neque accuratius quaeritur vel quaeri potest, utrum per idem plane tempus durenta altera prius Sit absoluta quam altera. Quae ratio
gub his exemplis latet: en 62 Eumque heredem fecit quom ipse obiit diem. Idem fere exemplum
mum acta est fabula, icit omnes fabulas Μ e n. 393 Scilicet qui dudum tecum enit, quom pallam mihi detulisti. erc. 393 Mihi quidem edepol isast, quom illam idi Amph. 137 Tu graνidam illam
fecisti, quom in exercitum profectus Pseud. 23: Olim quom abiit, argento haec dies praestitutast. Trin. 879 Census quom sum, iuratori recte ratiO- hem dedi.
Dixerit quispiam eandem rationem temporalem, quanquam imperfectum adhibitum sit, cognosci iis locis qui leguntur en 632 Te... id astare, quom negabas mihi esse sanum sinciput, et embas me ονisse, peregrinum aibas esse te. en. II 45 Nam illa quom te ad se ocabat, memet esse credidit. Sed si respicias verba dicendi haec esse, negare non licet hos locos adnumerandos esse iis quos pertractaVipag. 8 sq. Imperfectum igitur significat statum durantem per id tempus, intra quod fit actio primaria. Restat ut quaeratur accuratius quam late pateat usus praesentis iistorici cum particula quom con-
25쪽
iuncti. Consociatur enim praesens historicum cum particula quom etiamsi in enuntiato primario exstat tempus praeteritum, apud comicos Saepius. Atque
Langius quidem censet pag. 4 praesens historicum
poni, si ea tempori condicio Statuatur, quam OS Vocula Wahrend Significemus Haec cum sit imperfecti potestas, Videtur, si quidem Langium equimur, praesen historicum partes imperfecti suscipere posse quod plane nego; immo Semper est loco perfecti historici, cuius potestatem inde a pag. I descripsimus, substitutum Significat enim actionem quae aut incidit durante actione primaria vel absoluta: Casa. 887 Sed Stalagmus quoius erat tunc nationis, quom hinc abiti erc. 17 Iam addicta atque abducta erat, quom ad ortum enio. em. Di 36 mιnc censebat te esse, credo, quom mcat te ad prandium. Ibid. 111M Quot eras annos natus tum quom patera patria te avehit Epid. et i 7 Quom ad portum νenio atque ex illam illi ideo praestolarier, et cum
ea tibicinae ibant quattuor. en io54 Tu clama-mas deum dem atque hominum omnium quom maccurro teque eripi ν pugnando, ingratiis. Aut ea subest temporalis ratio de qua pag. 2 expoSuimuS: Gala. 282 Viso quom inde abimus liquimus.
Amph. 66M Gravidam ego illanc hic reliqui, quom
abeo. os t. 25. Haecine mandavit tibi, quom peregre hinc it senex. Stich. 51o: Vocem ego te ad me ad cenam, frater tuos ni dixisset mihi, te apud se
cenaturum esse hodie, quom me ad se ad cenam νοcat. Quae cum ita sint, falso praeter quam quod hoc etiam aliis de causis vetatur, Bothius Pseud. 5O pro mussitabas coniecit mussitas an cum hoc maxime loco prematur tempori aequalitaS, imperfecto locus est legitimus, non praesenti historico pro perfecto Substituto.
26쪽
- Neque repugnat legi quam de imperfecti et praesentis historici discrimine statuimus, quod in nonnullis exemplis inter se simillimis hic imperfectum illic praesens historicum obviam fit es vers. Amph. 668
et Capt. 8a cum vers. os t. iii 7, deinde Men. ii 36 cum vers. ii 45). Hoc enim discrimen non tam ad rem ipsam, quam ad rationem cogitandi pertinet. Nam os t. iii et en ii 45 enuntiati temporalis status durans fingitur intercedente actione primaria : id quod certe fieri potest. cf. demen ii 45 p. 4). Contra Capt. 282, Amph. 668,men. 136is qui loquitur nihil exprimere vult nisi actiones
primariam et secundariam ad idem fere temporis spatium pertinere. Atque hic quidem est usus praesentis historici cum coniunctione quom coniuncti Aliter res se habet, si id quod fit paucis locis a Luebberto pag. 74,l78, 83 allatis, particulae postquam, ubi, ut, quoniam significatione selidem indutae cum praesenti historico coniunguntur. Qua in temporali condicione actio primaria sit durante secundaria ex quo essicitur praesens historicum obtinere locum imperfecti, id quod legi de particula quom statutae contrarium est. FalSO
Vides quam et constanter et distincte Plautus tempora adhibeat. Quod quo magis illustretur, illud affero, dum significatione,so lange als indutum consociari uno exemplo excepto Truc. 6vicum perfecto contra quom si illa temporis condicio subest, semper coniungi cum imperfecto. Quod discrimen hanc habet causam quod per se quom latiore significatione est cum nihil de accuratiore temporis condicione indicet itaque ad illam notionem efficiendam necessario sibi assumit imperfectum contra particula dum adhibita nulla obseuritas oboriri potest, etsi perfectum adhibeatur. Sed facile intellegas ex exemplis ipsis notioni temporali aliquid admixtum esse notionis causalis.
27쪽
autem Luebberium iudicasse, cum dixit praesens historicum cum his particulis coniunctum etiam pro perfecto admitti posse, ex locis ipsis clare perspicitur;
semper enirn cognoscitur status durans. Iam ut ad enuntiata relativa transeamus, primum nobis occurrunt pauca exempla, quae luculenter quanta cum arte Plautus temporum potestates distinxerit
nos docent. Legitur Aul. 7o7 Indeque exspectabam ωbi aurum abstrudebat senex Rud. 56 Furtum mvidi qui faciebat noram dominum id quo faciebat.
Quibuscum locis comparandi sunt missi. 46o: Ibo ad portum atque haec ut facta sunt ero dieam meo. Rud. 2 ii Eloquere, ut haec res obtigit destia. Atque in illis praecedente praeterito sequitur
imperfectum, in his autem praecedente praesenti sequitur perfectum quae temporum differentia ex rerum condicione apta est. Nam illic is qui narrat animum prorsus in praeteritum tempus remittit ita, ut rem quasi nascentem et durantem videat imperfecto igitur erat locus concedendus. His autem locis res praeterita nude refertur ad tempus praesens, cui muneri suscipiendo aptum est perfectum Μagis vero res illustratur, si usum a classicis scriptoribus obserVatum, comparamus. Nam haec enuntiata, quanquam sunt relativa vel comparativa, tamen ad naturam interrogationum obliquarum tam prope accedunt, ut deinceps prorsus in ea sint conversa. more autem Ciceroniano pronuntiarentur sic em id qui faceret, et dicam quomodo res facta sit. Itaque cum apud Plautum modus indicativus sit legitimus contra atque apud scriptores claSSicae aetatis, tamen iam apud illum valet ea diligentia qua apud
sua de re conseras E. Beckerum, de syntaxi interrogationum obliquarum pag. 3PO, II.
28쪽
scriptores classicos in enuntiatis secundariis coniunctivus perfecti et imperfecti discernuntur. Iam ad alium usum transeamus quo potiSSimum firma dicendi consuetudo demonstretur. Est enim quoddam genus dicendi in quo imperfectum sempereVitetur, usurpetur autem perfectum; quod quale sit
ex exemplis ipsis iudicemus. erc. 256 Postquam id quod olui transegi, ibi ego conspicor narem ex Rhodo, qua eris a ectus liv . ost 433:Verum si posthac me pedem latum modo scies imposisse in undam, hau causast, illico quod nunc voluisti facere quin facias mihi. il glor. 6 QAtque eadem, quae illis oluisti facere, illi faciunt tibi. Ibi d. letoo Quod Olui, ut olui, impetravi.
Persa a et Attat, oblitus sum intus dudum dicere, quae volui edicta . seud. 424 Quo commeatum νolui in argentarium prosicisci, ibi nunc mihi oppido obsaepta est ia. erc. 94 : Omnis ut olui ndidi ex sententia. Men. 364 Omne paratumst, ut iussisti, ut voluisti. il glor. 22o: Cum ipso Olsum locuta, placide, dum lubitumst mihi, otio, me arbitratu, ut olui. Ibid. 2 Verum postremo ut volvi impetraνi Trin. 827 Nam pol placidum te
et clementem eo usque modo, ut olui, usus sum in alto Pseud. 269 Postquam Opus meum, ut Olui, omne perpetraxi, hostibus fugatis, illos cubantes potantes amantes cum scortis reliqui. f. Ter Andr.
8 Et nescio qui tibi sum oblitus hodie ac oIui
dicere. Hanc autem speciem haec exempla prae Seserunt ut enuntiato secundario aliquod consilium, enuntiato autem primario res ipsa ad quam tendit hoc consilium exponatur itaque infinitivus eius verbi quod exstat in enuntiato primario aut iuxta volui voluisti positus est aut subintellegendus. Atque Supra
29쪽
vidimus Volebam poni saepius, si de actione imperfecta quae etiam in praesentia duret agitur ei autem quos nunc pertractanuas locis, haec est conSuetudo a Plauto quidem observata, non ut indicetur consilium durare etiam in praesenS, Sed . certo tem
poris momento captum iam desiisse. Sed hic error mihi refellendus videtur ille, in his exempli pro rerum condicione nihi aliud nisi perfectum poni posse. Terentius quidem et Cicero etiam imperfecto utuntur cf. Terent Phorm. 58 9ssendi adveniens quocum νolebam et ut νolebam conlocatam natam Cic. ad Att. Jὐ 7, nec lautum proficiebam quantum
Forte miretur qui cur nusquam pluSquamper fectum admissum sit; nam cum non Statu duranS,
sed actio vel significatio voluntatis exprimatur quae praecedit rei faciendae, illis quidem locis, qui habent in enuntiato primario praeSens, perfectum recte exprimit actionem sectindariam praecedentem primariae; at si adest perfectum, exspectatur pluSquam' persectum. Neque tamen plusquamperfectum adhiberi potest, quod in enuntiato primario intellegendum est perfectum logicum quod spectat ad tempus praesens. Sic exempla lautina cum ratione conspirare Videmus. Quae cum ita sint, sine dubio fatio coniecit volueram Ritschelius in vera qui Itur, Pseud 424 Qua in commeatum olueram amentarium proscisci, ibi nunc mihi oppido obsaepta est is
Quod abesse a Veritate et rationes quas protulimus et libri ipsi Sunt testes. Sed tamen librorum lectio, quae est haec qua in commeatum olui aris ua Vium . . . non plane ea de causa semanda est quod claudicat metrum. Itaque cum Bothio recte scribi pulta sic suo commeatum olui in amentarium . . . Gon-
30쪽
ira versus Bacch. 49 Video nimis iam multo Musquam Olueram cum aliis de causis movet suspicionem tum idcirco quod plusquamperiectum et a consuetudine et a ratione abhorret. Summo igitur iure a Ritschelio uncis inclusus est. Aliter res se habet As ait : Quod emiusseram, quod Olueram, de industria faciebatis odnolebam ac votueram, fugiebatis. Hoc quidem loco volueram est legitimum, cum de re praeterita agatur; sed nolebam'. quamquam ratione defendi po-trat, tamen repugnat consuetudini. Accedit quod alii aliis de causis hunc versum esse Spurium cenSent. Haec igitur suspicio iis rationibus quae exposui confirmatur. Unum restat huius generi exemplum quod accuratius pertractandum puto, legitur autem oen. 23o. Alii alia moliti sunt ad menda quae sine dubio in hoc versu delitescunt tollenda; neque tamen rem abSolverunt. Quare cum dubitari possit vehementer de vera lectione, tamen mihi liceat proponere hanc, quae proxime accedit
ad Bothi lectionem A g. Illud quod nolui. A d. Dice. g. Immo hercle dixi quod olebam Locum
autem interpretandum esse hoc modo arbitror Agorastocle postquam se amaturum esse Adelphasio dixit,
aliquid ad hanc rem pertinens addere Vult sed idelicet quod dum loquitur nihil iam sibi esse addendum intellexit, haesitat haesitantem iubet Adelphasioneloqui quid velit cui firmat se iam dixisse quid
facere vellet. Iam apparet quomodo illud quod vole-ham interpretandum sit. Neque enim secundum rationem illorum locorum qui habent persectum Supplendus est infinitivus dicere' dixi quod dicere volebam, sed volebam est referendum ad illa quae priore vera dicuntur, amorem atque amplexum. Neque aliter