Stirpium Austriacarum pars 1.2 continens fasciculos tres cum figuris aeneis

91쪽

I. Spicata.

XXXI. NYM pNAta calyce q. 3- solios eorolla polypetata; seu tu multi loculari.

I. Lutea x. Alba.

XII. MALvA calyce duplici; exteriore triphyllo ; capsulis mon

spermis. v x Rotundi lia. a. Sylvestris.

' a. Ossicinalis. 3. Hirsiita. a. Cannabina.

XXXIV. LAvATERA calyce duplici: exteriore trifido ; capitis mon spermis.

92쪽

CALYCIF LORARUM.

CHARACTER. Ordii iS, in staminibus multis ex calyce

GEUM.

CHARACTER , essentia in calyce monophyllo octo vel decemfido, seminibus caudatis.

Obseruatio I. Coniungit hic Cliarac et duo Genera L 1NNAEI, Geum nempe S Dryas, quae vi quadam, ob laevem scrupuluin distracta scparataque suerant. Caryophyllatatu cum To URN. plantam dicere non potui, quod, praeter ossicinalem illam nulla radicem Caryophyllati. siporis habeat. Observatio II. Geo assignatus a Livviso Character multum sallit. Cum enim nullus Character insallibilis antequam secundum omnes species directus fit; Philosoph. Bolanica M. I93. L1ΝNAtus Geo appletus Character secundum omnes species dirigi non possit; etenim in hoc requi runtur femina cauda pilina instructa, haec in Geo Urbano LINNAEI ea dein constanter nudam, nunquam pilosam habeant, patet propositioniS

veritas.

.. Observatio III. Geum distinguitur sacile a Fragariis seminibus Io ge caudatis vel nudis vel pilosis, quibus confunderetur cum Anemone, Clematide, Atragene; ab liis vero discriminatur S calyce O nore.

i Geum O in. eari ophyliata. Geum noribus erectis, fructu globoso, aristis uncinatis nudis. Caryopliyliata pinnis paucioribus rhomboideis, tubarum fine uncinato HALL. Heis. spec. I. Caryopliyllata omnium. BLARW. T. 2s3.

Inveni in sylva Iumbach, circa Dorebach, naueris , etiam in I bor, Brigilau, Insulis aliis Danubialibus.

93쪽

STIRPIUM AUSTO A CARUM

Semina S placenta hirsuta. Arista longa, glabra, uncinata.

a. Geurn ID ilanum. Geum flore ereeho solitario, fructu oblongo, aristis villosis. Caryopliyllata pinnis consertioribus; extrema subrotunda, tubis erectis, HALL. Helv. spec. II. Caryophyliata montana II. c Lus mss. p. CIIL Ieon eommoda.

caryoplayllata montana. CAΜM. Epit. P. 727. ICOn bona. II. caryophyliata alpina minor. C. E. Cariophyilata alpina minima flore aureo. BARRE L. Don. 399. bene. Caryopliyllata alpina omnium minima. PON. apud CLUS.

In omnibus alpibus, locis sus a nive udis reperi, ut & ERAM ERUs, copioli time vero in itinere ex alpe Bre vina in Griissehacher Alpen. Floris petata ex tota gente maxima, flava, patentia, margine r tundo. Catilis exiguus, solia longissima radicalia.

a. Geum nutans. Geum soribus nutantibus, fructu oblongo . aristis pIumosis Caryoptillata pinnis frequeritioribus, extrema semiuisita, nore connivente nutante. p. 336.ca ophyliata alpina nutante fore. CLUS I Pannon. 434. bona Ieon; MonStana I. HVI. II Caryophyliata montana III. cLUSII. His p. CUILEtiam haec mihi iii alpibus lecta est. Et Caulis S Calyx profundius purpurei, tonita lanugine obsiti. Hos nutans. Petabi in modum ventilabri explicata, externa lacie lineis finguineis pulchre picta, interna obstacta magis visuntur.

Geum store erecto, octo petato, Ductu oblongo, aristis lanigerIs. Cataophyliata alpina etiam aedryos solio. ΜOR. RRI. TO URN. scre Vcrin cliainaedos montana CLUSIIIIs. I. p. 33r. bona Icon, & deseriptio. chaniaedrys alpitia ei sti soro c. u.

In summis Austriacaruita alpium iugis frequens, cLusi Us 3 in Sthuelain primo inveni, dein Ssuero, etiam in subalpinis si sum, ad viam Hoc ruberg, prope praedium Parochi, hatissimo cespite istissime florentem, qualem figura TABERNE MONTANI sub nomine Chamadris alpinae cisi sora exprimit, admirabarz nuper etiam iterato ex alpe Me in retuli Planta lignosa. cespitos a. Folium chamadryos, subtus incanum. Scapus

94쪽

FASCICUL Us II. ΠScapus aphyllos, quandoque bractea instructus, in alpibus dilute r bens, hirstitus. Ca*x nigris villis aspersiis, laciniis villoss. r lacteus petatis narcissi forma. Frumis arcuatus, pilosius, aris is lanigeris ex subtensii egredientibus, ita constanter invenio in alpibus. Obsematio I. Flos lacteus in herbario brevi in flavum commutatur, 3 ut inde grirca horti sicci fides pateat. Obseroatio II. Petala floris numero variant, in icone illa elegantici C sit decem sunt, totidem calycis segmenta: simile exemplar siccuinetiam ego habeo; habeo S aliud Ibluin sex constans, plerumque tamen Octo Iunt, raro pentapetata est, tamen huic Classi inscripsit no Eu Mistus. A Geo divelli non potest, ct nescio cur voce Dryas, fascinatus caeteruIn

CHARACTER in receptaculi frago, aut sicco aut carnoso; adde calycis segmenta 8. IO. Petala 4. S.

Obseruatio I. Conjunxere non infeliciter L UmvIG, BOEUM Fle, scopo LI, Comarhura, Fragariam, Potentillam; sed genus Fragariam malui dicere quam Potentillam: nam, S in Potentillis est quid frago similis fructus, & datur Fragaria non vesca, & Potentilla nihil significat, ct novae creationis est potens- illa: adde quod L INNALo displiceant nomina in Oides, aliis in illa, et juxta criticam Bolanicam , omina genetica seex duobus vocabulis latinis integris, ct conjunctis composita, vix tol-ἡleranda esse. Hinc nec impatimis, nec potens, nec ems- ita, nec potentillastrum an potentisioides ' LINN. Crit. Miun.

FOLIIS PINNATIS.

Fragaria repens, stapo raudo uniforo, pinnis plurimis consertis, minoribus intermixtis. MALL. Helv. 338. Potentissa soliis pinnatis serratis, caule rep te LINNARI. Argentina potentilla LOM Ic. P. 693. BLAR . T. 6. Anserina

95쪽

STIRPIUM AUSTR ACARUM Anserina argentina potentilla. TA . Pentaphylloides argenteum alatum, seu potentilla I. R. H.

Nihil vulgatius iii tota Austria ad ripas, fossas, circa urbem, pagos, Ego ad Vieimae rivum prope S labro, in Statqui ad aquarum stignantium fossas, ad viarum publicarum decliviora loca, circa δελ- dos, Dras irchen M. Folia pulchre secta, inferna parte argentea. Stolones repentes rubri sunt. Flos favus.

a. Fragaria Rupesris. Fragaria soliis pinnatis alternis: soliolis quinis ovatis e renatis, caule erecto. Quinquefolium V. fragi serum carus u. II i. p. CVII. C. B. yin. 326.

Ad Lotaburg arcem, in media sylva supra Mamersdorf, supra Psrandorf, c Lus Ius; inter Durabara, ct Mustissi, RRAM ER, in sylvis F Ego reperi, etiam alibi, circa Durrens ain: Radix nigra crassa. Catilis erectus, splendens, purpureus leni pube obstus, pedalis &altior in suinmitate raitiosius; caeterum longe nudus. Folia circa exortum caulis multa latis vaginis & membranaceis S auriculatis orta in petiolo viridi magnis satis distantiis ordinantur, trib is quatuorve pinnarum paribus cum impari. Haec ambitus rotunde rhom-boidei a nervo in aequaliter dividuntur venosa ora profundius S levius incisia glabra, vita pilosa; impar sere semper majus est 6c regularius factum. Folia circa exortum rainosum vaginis auriculatis viridibus herbaceis etiam oriuntur ramum amplexantibus, pinnis similibus, licet magis appro-atimatis O numero pauciori bilis. Summitas caulis ut oc ramorum multinora. Pedunculi vilioli billi, terni, plu S. Cu*x gentis altornis quinque minoribus fore deflorato patentibus, quinque majoribus circa Ovarium complicatis: omnibus ut pedunculi Villosis Coro Pa penta petata nivea: petatis limbo rotundis patentibus, angusto ungi ur exortiS. Anthera rotundatae flavae. Rece aculi fragum convexum, siccinat. 3 Fragaria

96쪽

r As CICULUS II.

Fragaria soliis pinnatis, esule dictio tomo decumbente. Pentapliyllum lapinum quorundam potentillae facie, cLUs. Quinquefolio fragi sero assinis c. s. p. 326.

Frequens in agro Viennensi, in extremis pratorum marginibus sectas sylvas c Lusius; Eso ad Nns Og in prato inter-danubiali. Ab Anserina facile di1criminatur, quod nec repat, nec solia subtus incana habeat.

Fragaria soliis pinnatis labilirstitis, petatis minimis. Fragaria 4. TRAGI p. sor. Quinquefolium palustre. CAΜΜ. Dil. 762. Pentapliylloides palustre rubrum. I. R. H. comarum I. malum uomen, quasi stagum graecis designaret aliam rem, quam fragum latinis.

In Pratis udis Gun remans inveni; in Fifchamenseres iv x RAMER. Palustris planta definitione facile ab omnibus di ciatur. Calyx ruber, potata calyce minora si int:

FOLIIS DIGITATIS

Fragaria soliis quinatis cunei formibus & cunei sormiter incisis, subtus tomenis tosis: ea ule firmo erecto. Potentilla soliis quinatis angustissimis subtus tomentosis, caeso erecto. HALL. Helv. oecies Id. Quinquefolium solio argenteo C. n. Fin. Pentaphyllum minus. CAM M. epit. nec descriptio nec leon commoda. Pentaphyllum erectum soliis profunde sectis, subtus argenteis, flore: luteo. I. B. II. bene, Mon. I. T. 19. F. II. infimum solium bene.

In valli suburbici Belveder illa, maxime parte, quae Collegium The- resanum spei at, crescit copiole tum ad margines sylvulae Galter hola, circa Spnmerita, in monte supra Peteres st, supra Grinaing, etiam in Hemiali, S Linuent sal, per totam Austriana. Distinctionis notae dictae sunt definitione: subtus argentea est, ut anserina, sed solia cunei formia habet, quinata, quae in alia non o tinent. Caulis firmus multum soliosius & ramosus non semper invenitur crectus. Flos sulphureus est, soliolis calycinis manifestius inter potata pro altitudine plantae exigua, conspicuis. K 6 '

97쪽

STIRPIUM AUSTRIA CARUM

ο. Fragaria terna Tan. I. F. I. Fragaris soliis ternatis quinatisque subtus canis, caulinis ternatis. Potentilla foliis quinatis, obtuse in apice serratis, petatis cordatis HALL. Heis. p. 34o. Quinque solii IU. flavo flore I. species cLUs. His. p. CVI. etiam cum talis teria natis, bona leon. Quinque solii IU. favo fore II. species c Lus. Ieon itidem bona, limi priori magis hirsuta omnia picta, ut plerumque sunt. An Quinquefolium minus solio subtus albicante I. B. II. p. 398. R. HALL Us interrogat, honum nomen, sed non est sequens Quinquefolium minus repens aureum Sc HEUCHE. iter V. P. 417. Quinquefolium minus XIII. TABERN. icon, nisi quod caules altiores firmio.

resve videantur.

An potentilla verna L An potentilla opaca Musdem non videtur.

Ad vias locis siccis & nudis nihil vulgumus clusius; ita et Ego re

peri, tum ad margines sylvulae Gaturhola, Simmering, fuerasi , in montibus vero Roda , Baden, Modling, aliis apricis hac nihil frequentius. Habitus ad vias pulverulentus, in montibus viridis: Folium ubiaque subtus incanum, nervis & ora argenteis. Obseruatio. In definitione hujus plantae insuperabilem esse confusi nem S immedicabilem, statim Clarissimus HALr. ERUs monuit, mederi LrNNAEus in posterioribus curis voluit, sic varias, quas sub una denomia natione accumulaverat stirpes, separare, ut jam vernam unam, alteram opacam dixerit: sed ex definitione UNNAEI nihil intelligo, & quid o servando compererim, patefaciam. Et primo quidem quinquefolia illa duo cLUs II una eademquo planta esse videntur; ct jam observes soli a radicalia omnia ternata in his, temata ct quinata in aliis petiolis prodeuntia, qualia TAB. I. F. I. curavi exprimi, ut in hac re S MAL LxRI S aliorum dubium solutum. Sed etiam disterentia, quam inter has, cum c MISIUS, tum L INNAEUS P suere, componenda cst; Cauliculi in utrisque modo virent, modo pii purascunt, modo aeque graciles, modo minus deprehenduntur: solia eadem cuneisormia, licet in his latiora, in aliis anguiliora, ctiam oraminus aut magis secta, quod in diuersis soliis S speciminibus verum. Radix in omnibus eadem, pro ratione soli plus nainusve nigra, ct caules filis mes decumbentes, ut, quomodo op am QNNAEr Potentillam, averna ex his duabus CLus II cognoscere valeas, debres.

98쪽

FASCICULUS II.

Radix duabus illis c Lus1λNis perennis est, plus minusve nigra, horigonti parallela, longe repens, per intervalla surculos novos emittens humi sus Us.

Cautis plurimi, declinati, fili formes, debiles, brevi emarcidi, sub soliis absconditi.

Folia cuneisormia evidentissime, ad vias facie pulverulenta, in montibus apricis laete, ad muros Obscure viridia, doris omnia semper incana, pilis seri cela, argenteisque, nervum, venas, Oram soliorum cingentibus. Petioli iam virides, iam purpurascentes, villosi pariter. Folia ad caulis exortum quinata, dein ternata. Petala lutea, cordata, non maculata. Fructus frago similis, receptaculis hirsutis. An sorte intellexerit c Lusius aliam illam vernalem rariorem, quam

ad sylvarum aridarum margines inveni, ct quae definiri posset

Fagalia soliis quinatis angustis eunti formibus, & eunei formiter serratis, pi. Iosis, ea ulibus fili rinibus rubentibus.

Haec quidem praecedenti rarior, radicem habet magis nigram, praecedentium annorum exsuccis vaginis squamatam, in terram demersiam. Causis unus alteri e praecedenti duplo altior, &rcelior, non prostratus, licet etiam gracilior purpureus, hirsutus, pilis satis longis. Peliosi duplo triploque praecedenti altiores, longis pilis conserti, sustinent solia quinque, vix Iineam cum dimidia lata, cunei formia, ct tota fere longitudine ciuieisormiter serrata, nervo in dentem eminente acuminato, qui in praecedenti aut sectus, aut esset depressus, retusus; etiam haec tota pilosii sunt S sacie ct ora, ct dorso quo incana ε, soli a caulina ex ampliori vagina blauri, quinata in initio, dein ternata, ut in priori. Flos, ct receptaculum, eadem. Observatio L. Icones ambae ci UsIANAE huic plantae non conveniunt, videtur tamen huius dedisse descriptionem, dum alteram curaret aeriincidi.

99쪽

sTIRPIUM A Us TRIA CARUM An Potentilla soliis radicalibiis, quinatis, cunei formibus, serratis. eaulinis sub oppositis, ramis fili formibus decumbentibus Cent. I. LINN. in nostra caules fili formes non sunt nee decumbentes. Quinque solium minus repens aureum scHEuci κ. ister. V. p. 42T. Egregia descriptione, potalis coloris aurei, ad ungues crocei, seu rubentis magis, calyce hiridi hirsuto, qua liirsuti e vestita est tota planta. Pentaphyllum minus, magis viso sum, flore aureo, solus altius sectis. HOR. II.

Ad pedem Ges M alpen, etiam in ascensu bantilis, in Schnelesten, inter muscum, inveni non descriptam Bolanicis nostris, aut aliis plantam , quam hodie in hortulo alo. Habit opacus, pilosus, non incanus, sere potentillae melae qu ad solia, nisi quod non adeo longa sint. Radix summo capite soliosa, nigra, quinque soliorum, plerorum

que more.

primores aliquot exigui, semidigitales, sequentes longiores, digitales, ad exortum ex vagina oriuntur bi auri; hi villosi, canaliculati, folia sustinent majora, ampliora, quina, exterioribus siens in minoribus, medio maximo ambitus obtuli: haec alte, & obtuse secundum totam longitudinem utrimque laciniata potius, quam serrata, omnia obscurae viariditatis, non splendentis, subpilosa, nec dorsis cana, ut in illis cLthir perpetuum est. Folia caulina modo terna, trifida, cuneisormia, modo unum vel quinquefidum, quod raritus, vel trifidum, quod frequentius obvenit, ramorum divisioni adstans; silprema sussilia, opposita, late & alte trifida. Catilis multi villosi ex viridi purpurascetates, mediam spissimiam alti, crassiores, S firmiores longe, quam verna. Calyx segmentis maioribus faetus, hirsutus. Petati flava ei narginata, cordisOrnata, maculata. Semen fragi forme. Receptacula hirsuta. Obseruatio. In hac solia septennata aut novennata nunquam vidi, licet plus viginti consulerem eAemplaria, qua nota LIMNAEUs a verna distinguit ram; sed in univcrsunt huic solia multo majora sunt, e iam pilosia, quibus signis iterum opaca L INNAEI congrueret. Cur non notavit, an dorso incana sit, nec ne Θ nostra non est, Ied denuo requirit caules

100쪽

ν AscICULUS II.

caules fili formes, hi in liac minus, quam in Peina int; radix atra, ut sere in omnibus, & haec sane minime distinguit nota. Qtiae igitur L INNAEO potentilla nostra Z habet petata maculata, quae in opaca non notantur.

Fragaris soliis rad. quinatis spIendentibus, ora argentea. petatis matulatis. Potentilla soliis quinatis, acute serratis, ora seric ea, petalix maculatis HALL. Hem. p. 339. icon p. 333. admodum elegans ex planta solo pingui enata. Potentilla soliis radicalibus quinatis acute serratis, acuminatis, caulinis ternatis, eaule declinato LINN. Cent. p. I3. Quinquefolium aureo flore III. CLus. Hi s. p. CUI Icon non incommoda. Quinquefolium alpinum splendens schi κXκν. exigua phrasi bonum nomen. Quinque solium alpinum splendens aureo nore. I. u. II. p. 398. Omnibus aliis

definitionibus intelligibilior.

Quinque solium minus repens alpinum aureum. C. E. I. R. H. SCHEUCHZ.

In herbidis Austria carum alpium jugis c Lusius; Ego hac planta

nihil frequentius in omnibus alpibus reperi. Habitus splendens. Discriminatur a verna soliis apice acutius incisis, splendentibus, quae nec cunei formia sint, nec si ibius incana, petatis maculatis; retusum& acuminatum inter utramque disserentiam sacere hi NNADus haud e acto signo voluit. Disteri vero a praecedenti solio splendente, non hirsuto radicali, caulino non opposto; a raulescente solito nitido, splendente, quod huic hirsutum rusum villo splendente, caule declinato, qui alteri re stus, soliosus, purpurascens, exiguus est; adhuc multa in potalis differentia est. Obseruatio I. In alpibus nostris minutula magis, quam HALLERI icone eleganti expressa sit, semper invenitur; occurrit tamen, ct statura HALLERIANAE aequalis, quales etiam omnes in hortis cultae esse solent, ct a sex annis ex Schnc rg allatas colo: in notis vero in alpe Breynina, primo itinere scriptis, haec invenio: solia aurem potentillae in uniuersum nitidiora sunt & elegantiora, quam veram, etiam splendentia, quod in verna non reperi. Sunt haec in summis alpibus soliis potentillae caulescentis non majora, ct licet lanuginem haόeant, parum tamen nitent. Petala aurea maculata. Radix lignea, fibrae durae; receptacula hirsuta, incana, ut in aliis. Observastio II. In omnibum tribus hisce Fragariis, videlicet Verna,

Aurea, ct nostra, caulis est declinatus, ut id ipsum definitioni adjicere