Isaaci Casauboni De satyrica Graecorum poesi, & Romanorum satira libri duo : In quibus etiam poetae recensentur, qui in vtraque poesi floruerunt

281쪽

-ῖ lj τοῦ oci' άAν γενο Meleager cui Menippum c5- parat Laertius, & ipse professione cynicus fuit, tam moribus quam genere scribendi illi compar. ac fortasse apud Strabonem eo quem

modo attulimus loco,numero multitudinis scribendum , οἰ --δεγε- ,

οι. nihil enim similius duobus hisce Gadarenis. utrumque non semel Athenaeus citat: ex quo etiam cΟ-gnoscimus, inter alia scripta Symposium ab utroque horum fuisse editum. Menippum quanti Varro fecerit re non verbis ostendit: cum imitationem illius suam, titulo ipso professus est : nam Satiras suas appellauit Menippeas. A. Gellius lib. II. cap, xv m. Seruus Menippus fuit , cuius libros M. Vareo in Satiris aemulatus est: quas alij Inicas, ipse a pessat Menippeas, posterior appella-

282쪽

tio frequens apud grammaticos: cynicas vero nuncupat Probus, in iis quae scripsit in Virgilium. Sed Mipse Varro ab imitatione Menippi, vel accivit sibi, vel ab aliis delatum tulit Menippei cognomen. in quarto Athenare Larensis, qui ad Varronem genus suum aliquo modo referebat,sunt verba: --ταδ της χοιρο

ν παιος lino λουμοι. dedit olim istud cognomen minus peritis historiar occasionem existimadi, Varronem

Menippi fuisse μι Ἀψν & familiarem , siuediscipulum: quos refellit iure Probus in sextamVirgilij eclogam : Varro Menippeus non a magi-sro,cula; aetas longe praecesserat, nom

nurus : sed a societate ingeni, , quod uquoque omnigeno carmine Satiras suas expoliverat. eruditus hic grammaticus qui sciebat Varronem in Satiris

283쪽

DE ROM. SATIRA L. II. 263

scribendis Menippum esse imitatu: persuasit sibi, & Menippum igitur Satiras scripsisse: easque pari varietate carminis condi isse, atque Varrone norat fecisse. sed errauit Probus miru in modum. nam Menippi libros quis unquam Satiras Vocauit extat apud Athenaeum & Diogenem multi libellorum Menippeorum tituli: in oveis nulla profecto Satira nominatur. equide facile concedam pari licentia Menippum satiraru scriptorem posse dici, atq. Xenophani Satirae tribuuntur ab Apuleio: de quo plura capite sequete: sed penitus ignorasse Probum genus scribendi, qu o usus seerat Menippus, etiam sequentia probanti non enim composita a se carmina scriptis suis Menippus int xuerat , quod putauit iste criticus: sed aliena enotissimis poetis: po-

284쪽

pressit Menippi characterem L cianus, initio dialogi illius inter

Mortuales, qui Nε ομπιδα inscribitur. est autem , ut puto, ad imitationem factus eius dialogi quem Menippus ipse Neri As, Diogene teste, inscripserat. ibi Menippus inducitur ab ingeniosissimo scriptore

animi sensa non aliter quim versibus tragicorum, aut interdum Homeri exprimens. non dubitabunt autem acuti lectores, id propterea factum a Luciano, ut stilum Me nippi exprimeret simul ac traduceret. est enitii haec alienorum versuuVsurpatio, cum earer modo, & non ad probatione rei alicuius afferuntur: sed ad menteanimi exprimen dam :mon tam iocosa quam ridicula. turpe enim est centonibus loqui,

285쪽

nec sine curione quae velis posse dicere.deniqNt in operibus suis sapietissima Natura, omnia &mixta ex diuersis generib. auersatur atq.abominatur sic &simplex est&μονοέας et a qua naturae lege in totum recedere numquam

sibi permittet sapiens. ridentibus aut irridetibus potius conuenit haec lasciuia . quare etiam Graeci rig*- . pro irridere & conuitiari posuerunt. Iulianus in Saturnalibus aut Symposio: sic enim in veteribus codicibus is liber inscribitur, non Caesares: τάφυκ 'Me λ, ςm . Graecis dicitur quicumque in alie nam sententiam detorquet poetae alicuius verba. hoc vero quia plurimum fieri solitu ab eo genere scriptorum quibus & homines & res humanas irridere fuit propositum,

286쪽

ut Mimis, & ei de quo loquimur

Menippo: propterea latius ea vox coepit usurpari, ea qua indicauimus notione. Diogenes in Bione: Lφυής

, αὐθω. & ita α ινδις ispe & ία pro irrisore & irrisu. Longe igntur diuersa fuit ratio poeseos in Satiris Varronis, & Menippi dialogis vel epistolis. quum Graecus hic meras parodias ex alienis versibus co- texuerit: quam ob caussam nemo unquam Veterum inter poetas eum numerauit. Varro contra pulcherrimis carminibus quae ipse composuerat, Satiras suas cosperserit: quas propterea M. Tullius poema nominat , & quidem varium atque elegans. Ex his sequitur, Menippeas a Varrone fuisse dictas Satiras suas, non

287쪽

quia prosam cum versu eodem modo miscuerint: sed propter simile

quoddam iucunditatis teperamentum, in materia non dissimili: vinon abs re utrumque hunc auctorem era δεγε ον, & scripta ambor

philosophiam ludentem, sit aliquis

nuncupaturus. hoc amplius etiam . illud sequitur: Satirae Varronianae auctorem facere Menippum: hoc vero esse, certo delirare, & in antiquitatis Graecae Latinaeque cognitione puerum se ostendere. Egraecis scriptoribus qui Menippu sunt secuti nullus hodie superest, qui ad characterem dicendi illi usurpatum sitis Traiansu accedat. nisi quod videntur Iuliani Κρονια siue Sympo- sium, quo priores omneis Caesares irrisit, Menippeum aliquid sapere. orationis corpus prosaicum : sed cui multi sint versus inserit,plerum-

288쪽

que alieni: interdum tamen & proprij.Lucianum a Menippo non pauca esse mutuatu, & in multis aemulatum fuisse, non dubito: sed facies orationis tota diuersa. quin ipse gloriatur nouum scribendi genus se inuenisse: ac sub comica iocosi late grauitatem philosophica occuluisse: τύ αρ' ἐνυαταψξ . Inter Romanos vero scriptores multi fuerunt, qui Varronis exemplo utramque facundiam in eodem argumento ac scripto exercerent. Liber Senecae quo in mortuu Claudium venustissime inuehitur, quidi aliud est, nisi Satira partim Menippi, partim Varronis stilo scripta λinest pedestris oratio: inest&metro vehens: eaque interdum ritu aliunde accepta: interdum nata ibidem, atque ea fine scripta, Vt eo inferciretur. Satiram tamen

289쪽

librum illum non appellauit Seneca : titulum iam vulgatum, Ut puto, aspernatus, Utique prae illo altero, qui nouitate sua vel sola poterat lectore allicere. & est fere mos hic scriptorum, titulum si ιυν alio mutare, qui susceptae materiae sit proprius. Petronius Arbiter cur opus culum suum, quo Neronis & alioruprocerum flagitia horrenda, non

minore flagitio publicauit, Satiri

cum potius quam Satiram inscribere maluerit, frustra fortasse quaesierimus: neque est tanti: de quo tamen aliquid capite quarto erit nobis dicendum. Martianus Capella libros suos eruditionis multiiugae, quibus orbem disciplinam liberalium est complexus, Satiram semper nominat: non ut vulgo inscribuntur Satiricum. de hoc etiam inferius nonnihil necessario atting

290쪽

mus. poterat in hoc album ascribi& Boetius: qui libris illis quibus suos grauissimos atque aequissimos dolores ipse sibi diuinitus leuauit: sanctioris philosephiae grauitatem

asperiorem elegatiorum Musarum amoenitate Delicissime temperauit. in quo Varronem esse illum aemulatum, paret ex ante dictis: sed iudiacio fecit vir sapientissimus, cum festiuiorem titulum impuritate priorum scriptorum qui illum usurparant contaminatum, a libellis suis

reiecit.

DE SATIRA LUCILIANA : quomodo Luciliau eius inuentori quὶ disserat ab Enniana. varia metra apud Lucilium. materia huius Satirae: imitationis comoedia in libertate maledicendi. Stilus populo accomod rus. pedestre eloquium. Sermo G Sermocinaride comicis. Grata mixta Latinis a Lucilio. Error Isiadori,qui Satiram facit θeciem comoedis. quomodo tota ROrnana. Error eorum qui Satiram cum Satyrica confundunt. quid disserant. Similitari Satirae cum Sisi.