Acta eruditorum. lat. Lipsiae, Christ. Günther 16821779

231쪽

a11 NOVA ACTA ERUDITORUM

hiam quandam hominibus, quodammodo adsessi s bonumquid esse posse. -

tiam quorundam, et nonnullis, et sic vel alio modo affecti s dispositis, salutarem esse. 'E Wior variat deinde: οἱ λω ιακειμένοιe, et: τοιαυτας δόξας εχοντι. Frequens usus hie του ἔχων Eodem in loco ἴτω ὀπωσῆν ἔχοντι. Similis usus est quoque του habere. Ο ποτε ιν επΘοιο αυτου αττικωτερον est επΘοιο qua ii μ o. Sic πι e Θοιτο habet obctb. V.C. C9 alia exemplaeollegit Oleberr Uch in animadv. sver Wesieri Gr. p. 227. sua ορ-omi sit vertere irinus, i. e. ut brevibus me expediam, uno verbo dicam, idem ae συ λο in ιπῶν,

'o, δε ηες -κα Ficinus statim male vertendum enim exempli gratia, ut priori parot monitum est. ors βελτιον Remus legisse videtur ο τι, venit enim: et quid melius. Sed vulgata recte se habet sequitur mox:

'Οijδ οι uoti os ιζJ se. t ν,ον - , , κῶνον, χις. 'Aπύκτιμιαι magis atticum est quam ποκτειναι alii seribunt: αποκτειννύναι quod non doctioribus probatur, in

Morris Librarii saepe peccarunt in hac scriptiira, ut monuit Cl. Fisther ad volog. Hai I 8 p. l. rectiorem orthographiam etiam habent Ald et Bas . a. niti δή more Platonis, pro Yom i insuper, praeterea: 1iod et plene reperitur πέος τι τουτοις infra P. 3I m δε

πζος τουτοις.

ψε - δορπεαιςευκοτας i. e. quia sine ratione thubium, immo nimium opinioni de se oonceptae crediderint, se oste aptissimos ad aliquid faciendum. Δοζα h. l. est opinio, qua δοκουμεν ιδ ubi, ut antea loquitur. Variat et antea hane sententiam τῶ ο:Θηνω, qui se virtutis aliquid habere opinantur, quod opponitia τω ο τι ἐιδέναι, vere aliquid seire. Sequitur et v x multis prodesse, neque nosse aliquid, neque Dissiliae by Orale

232쪽

MENSU UI . MDCCLXIX. 13

quo putare se alicuius rei certam notitiam habere. Quod fere illud ironis eis. sontem a pi incipium philosopis..eesse inscientiam, cum nobis pei suadeamus, in plurimis rebus non illam scientiam nos habere, qualia fesso multi iacti

Το τοῦ πω τουJ Homerum intelligit, quem et postea horum verborum auctorem acit Depromti autem sunt hi vertita ex deperdito alii luo poematio Homeri, Quod Mnnissinseriptum est, de quo dixit:

quae verba, praeter noHTum Veteres tribuunt Homero, veluti Arsotelis Lib. de mire. c. IlII. p. 3 s. ed Casub Mamrtes insignem significat stupidum, quem timerus ita desur, Ut, laudante Aisotele hos versus VI de Acr. c. VIL

Margitem neque fisserem voluerunt numina divum Psse, nee agriculam nee in tim prae eri re Scitum aut egregium qui onsum attingere non est ' Ausis, ne matri, Deratus, rem prodiret illa.

- γψμ προ μετα αυτον. Plura de ho tarmine habet doctιsvius Fabritius B. G. L. Is c. a. p. 283. Καινῶ ν οστυχουτος αλος γνωρισαι Haec verba illintrat Plutarthus in laudes libello c. I, p. 4 pois poesia quamvis lentem fallere, nee illecebras eius stupidos et ius pietὲtes

callere.

233쪽

us NOVA ACTA RUDITORUM

eapere. Qui hila sunt προστυχον - , i. e. homines nullius loci numerique sunt apud Plut α,λrκοι et ιι-οικΠοιητικη-αδειγματωλ 6 vere poesis et praesertim H merica, se appellari potest, partim qua elocutionem, partim qua fingendi artem. Omnes enim vates, quales se haberi volebant poetae, nili ab ipsis vatibus explicentur aenigmatum pleni sunt. Eoeemplo sunt Tabulae maximam par tem impiae, quae in physica morali philosophia, vel in historia fundum liabere diduntur ut Stoici se mire torserunt. Unde Plutarchus de aud poet. c. II, p. o. non immem mem poeticaeum praestigiarum, iubet poesin sic compellare:

qui omnino praeclare de poeseos virtutibus et vitiis. χτι - οιον οῦν ἐπδαοα -d Male sic legitur in Basa Aldina habet κακως et libri Ficina addicunt quod sUre

male impos libile sit. Fl.igitat et contextu κα-e. Παλιν, μοι δοκει haec verba in Bas et tribuuntur Alcibiadi, nee reperiuntur in Ald. sed Fic habuit in suis libbris, vertit enim et misi ruris eodem modo sed tribuit S crati rectius. Ἀλλά Ficinus sed age per Iovem videsne quan ta qualisque in hoe a ambiguitas. Sed in graecis nulla est interrogatio. Milii aliquid onultima videtur: ἐπισκεψαμβα, aut eiusmodi quid, ut sit sed age per Iovem, intueamur ulterius hanc rem sequitur cnim: ρας γας, vides unim -- biguitatem. Tουτο α tantiκίναιJ quid si hoe vocabuli nescio, nee in Lexicis reperitur. In mentem mihi venit levis correctio, ut legatur: εὐδεδοκεν 4 ἐυδ δοκηκεναι 'Eυδικε. et probare; sie reperitur apud λ 3b L. III, c. p. 263. υMiνα γαρ - δοκεῖν τοῖς πραχΘεῖς , de Hannibale Saguntum diruente. Itaque sensus est quod maxime tibi placuerit, modo iterum

234쪽

orobare, modo militer non probare Fhinus sensum modo expressit sed quod otim asseverabas, mune damnas. Sed mihi ipse non satisfacio, insertum esse videtur mala manu.

ου 'ΑΘMα--- βουλο ομέ- ἀυτοῖς oratio ostvi --ος Athenienses igitur indignatos hac re dubiosque quibus artibus uteremur, ut haec mala praesentia a se avertant οἰστοῖς etc. quod non onvenit superioribu*. Itaque absolute sunt capiendi hi accus quod attinet ad Athenienses, placuisse visum esse illis, aiunt, consilia inter se eo erentibus , mittere se legatos ad Ammonem Iovem: Naubae, est deliberare inter se, v. Kust de verb mad I, 37 et Drtag. pag. 3s Ficinu ita qua re perturbatos AIh eram non haberent qua arte tantam calamitatem vitarent. duravisse Ammonem eonsulere sed paullo liberius. Pleni sunt scriptores eiusmodi anacoluthorum, et lato praeserum quae in grata negligentia numerantur. Similis est nostro sero Treentiam laeua Hec. III, I, 6, Nam nos omnes, quum alicunde obiectus os in. quis labos

Omne, quod es interea tempus, priusquam id rescisumes, lucris.

ubi το luero es, et nos omnes non coniungi possunt. Liceat nobis aliquid praetermissis prima prolusione hie addere Sententiam, αφροσυνη καὶ iuri', quam in principio dialogi Plato posuit pag. aag. Cicero, ut hunc totum locum, ante oculos habuit usi. III, 3. V entia autem aes. tas quaeram quae es insania. Item verba: λαμονας-σλω - ἀναφαι μεν omnes insipientes esse non sanos; vel antea omnes inritentes insaniunt. Saniratem autem animorum positam in Iranquillitate quadam consantiaque censeban

Imaniam s --- latini tamen a furore disiungunt. Repe

235쪽

tiit et hane sententiam Senet. II de benes e. 3 3. Insanire omnes stultos dicimus. Plures laudavit Davis ad locota

renis laudatum.

In ultima iam dialogi parte explicanda licet mihi praestri, quod iam in principio univeri monui, eam res maximme memorabiles, quae ullo in loco Platonis oecurrant, mis ram precum, praestantiamque illarum prae Eerifiei quam vis plendidit simis et sumtuosislimis, Ἀλλ' u α τήν D ἐυών, ἐπὶ τ Θεοχ ἐς: οβ ιθ intem alicui venire posset, particulam ἀλλ' iniquo loco Mariis positam, et ante Dr colloeandam esse, ut ordo horum postulat. ut non mnia votis *firum responderent, non propter si prerer factum Asd, ut opinor, in potesate Deorum es Arum. Sed tantum abessi ut hae particula sat transponenda , ut eiusmodi συγχυσις potius in grata aliqua negligentia, quam Cicero vocat, numeranda, et longe usitatimina sit habenda. Consimili modo particula μη etiam iniquo loco ponitur. V. C. apud Xenoph. Mem. III. IX. p. LI. --α u P. Ven. Em. Arrian 'us III. 24. p. m. 346 καγγα αισθι cν, ου τὸ φαγῶν, χεν, non turpe est, me non habere quod edam; pro . . nisi . nisi incisum post Oscribendum quod

vero diuriusculum videtur.

.. Θει μαλλον iis M. δαμ- ἀυτοῖ -- Θ- ας - μεν. Notanda hoc loco enallage personae sensus est eurdi Lacedaemoniis potius quam sibi victoriam largiantur, cum plurima et pulcherrima sacrificia offeramus. Lector expectat Verant, in quae persona Memus convertit eum impia. mensueri a tum plura tum decentiora quam reliqui Graecorum Urerent. Narrat Alcibiadi hane rem Socrates, et repem te Athenienses loquentes inducit. Quam loquendi consuetindinem notavit Longis de AN. S. 27. p. Is s. ed. Toll.

236쪽

MENAS MAH A. MDCCLXIX. a1r

morem in media narresionae hisquaendi partes relinquere, M.que commutare, et Num illum, de quo agat loquentem, . rara. Exempla dederunt ipse Longinus eiusque Inu ris Ru et Peartius. Plurima huius generis exempla occurrim apud elegantissimos scriptores, ut a tertia persona transeant ad primam, et contra ut notavit ad Etitypis IIII fdocti Fisu. Hue et pertinet illud Philon in Hae p. 978. M. Fr de se et sua gente πο ti ἀπ- ιν μο-ὐλ- ιεν, viti δ' ιειρηνικοὶ -- pro . ιν; sui oblitus, narrantis partes assumiti

ctima enim ornata ad altare adducebatur etα 'ΑναΘη -σι- κρςμη καμωτὰ Rusmodi ornamentia.

quibus templum illustrius et magnificentius redditur, vetere diis se aereptiores fore credebant potissimum si Apolli.

mirent eo ultum. Fuere autem donaria, Coronae, poeula, phialae, thuribula, statuae, tripodes, qui fere Apollini offerebantur, sed non semper Coronae enim aureae, et simulacra spoliorum ex argento facta Apollini donata Lis. XXVIII. 43. Legati Delpias ad donum ex praeda Assem balis portandum missi tulerunt coronam auream CC ponis , et ularea Poliorum, ex mille pondo argenti facta Grade hae in re verbo α- ω utuntur ut apud Meyd. LI 31 dicuntur Graeci ex manubiarum primitiis Apollini eon. Derasse tripodem A Zεσα . Ceterum falsus est Moeris in voce α,ί μοι quod atticum, ἀνεγμα autem ελλην. Putat. Audiendus potius 1. Magister, qui in hac voce dicit: ---- Θεμα Athenienses ideo provocant ad sacrincia et donaria, quibus ornarint templa, quod secundum vulgarem opini nem, dii iis faciles propitiique reddantur, sibi autem neutiquam Hinc sibi videntur merito pati iniuriam aliquam Ff a cum

237쪽

eum quicquid lege et institutis praeceptum sit, secerint, ete.

Sed praeclare responso vatis confutantur bonam mentem longe acceptiorem Deo esse, quam omnium Graecorum

sacra

πομπας - ἐδ μὰ τοῖς Θεοῖd Pompae, quibu duhonorabantur, sunt, quas hodie parum latine vocant Proetis oras, quae magnificae et sumtuosae, ante sacrifiei fishant. Unde pompae et sacrificia coniunguntur, ut hic et pag. h. ial. et ex Xen Cyr. VIII, 7. χορου γησ. i. e duxerat pompae religiosae, intelligi potest, et apud alios nominatim Dionys Hal. VII pag. 47ς qui locus omnino hunc nostrum egregie illustrare videtur. Quum enim Dionysie probatum eat, Romanos non barbaros, sed graecae orbginis esse, in primis ex pompa Orcensi nobilissima, tantum ilitudinis cum Graecorum pompis habente, rationes dein promit idoneas quae iam fuerit, etsi non tam splendida et illustris, qualem aeripsit, suorum enim temporun Pompam illustrabat, quae multo splendidior quam antiquis ima fuit ante, quam Romani in Graecorum notitiam venirent. Unde loeus laudatus Dionysii, qui est in hac re clastiens, etiam nobis prodesse potest. Discimus enim inde eam se re atque Romanorum constitisse videri pueris , pubertati proximis, in alas turmasque classes ordinesque distributis, choris tibicinum, simulacris in thensis collocatis etc. ait enim pag. 476 hunc priscum Graecorum morem ei asse Romanos immutatum, contra Graecorum consuetudinem. mdos simul, pompa sacrificiisque perastis, antiquissimis temporibus celebratos esse, valde probabile videtur. Eiusmodi enim caerimoniae sollemnes et publica sacrificia, non sine hadis fuerunt quemadmodum ludi, quod essent pars reli- iis, Curi. III. . et Celi. J non sine sacrificiis, diis placan- instituti fuerunt. Mami de lem. c. III. Graecos, et cum his Romanos, in gressu tarditatibus mollioribus, ut ait Gie. Off. I, 36.J usos esse, valde notum item quotannis has

pompa meme tuisse, ex hoc Platonis loco intelligi potest.

238쪽

potest. In hac pompa hostias, cornibus auratis, sertisqne mirum capitibus impositis ornatas, ad altare ductas esse, quod Graecis est αήσαι, facile crediderim ut et in transitu monet Uess. A. G. I, 24 pag. 37. In pompa triumphali, cuius splendor et tota ratio ab eiusmodi pompis sacrifiealbbus videtur desumta, hostiae, Iovi o M. immolandae, post obicines ut constat, sunt ductaeo

'Ainm ηι λ- Quaenam sint reo docere et podi est, praetes alia Aristot Plutarchi, Luciani et Pollucis loea, quae iam antiquitatum gr. scriptores, velut messer. Laelemacher Mylas, etc. laudarunt, Hesichius in hac voce -.πκρου τυφλος - π Athenienses sine dubio eo Laesdaemoniis invidiam commovere conantur, quod eos dicunt hostias mutilas, nec labe carentes diis offerre Lacedaemonii quippe pro ipsorum paullo severiori taciplina, non tam tDeelebritate, tantisque sumtibus sacra fecerunt. Etenim 'PHAE:mas mancas, contra leges Graecorum diis offerebant; quanta, quaese, poterat eorum mens esse, qua illas diis οὐ ferrent, quam tamen Ammon probavit, ut ex vatis responso patet Nemo autem paullo liberalior institutus, ei, quem amare praetendit, dona mutila nulliusve pretii osserre selet; nedum diis, quibus Lacedaemonii cari sunsse dicunt Caussa huius integritatis hostiarum est in promtur Deus pro sanilitate sua nihil, quod animi levitatem suique contemtum proderet, probare Poterat hostiae autem mancae, nonne ex eiusmodi animi statu proficiscuntur ergo facile totam sacrificiorum rationem symbiaicam fuisse apparet, ut et vidi Clericum ad Lev. XXII. eto huius sententiae non poenitere quo ex loco simul patet, eandem Iudaeorum hac in re rationem fuisse

tas appellatos esse, intelligitur ex Diod. Sit XVII, 33 pag. I99 ed. IV .cti eiusmodi vates, si diis placet, ο εὐν

239쪽

aso NOVA ACTA ERUDITORUM

sese, et paullo post προφη, 1 vocaturi, simulque de sede

oraculi, luco et regione exponitur. Sacerdotes Ammonis, numero LXXX, simulacrum Dei e smaragdo et aliis gemmis coagmentatum, in aurea navi circumserunt, humeris imposiluin et, quo sorte fortuna Dei nutus illos agit, tendunt quos sequuntur matronae virginesque inconditum carmen canentes, more patrio. Rem narrant Diod XVII, so et Curi. IIII, 7. Ammonis oraculum iam ante Delphicum celeberrimum suit Iupiter enim satorum libros tenere, aliisqe diis, quae uberet, indicare, utabatur; unde νομαῖος, n. VIII, V. 2po. cf. Eus Carum fuisse hoe oraculum, exemplum Alexandri Ammonem consulentis, docere potest. De nomine alii Plato in maris pag. Ig. monem et Thamum, Aegypti regem, eundem iacit, quem Graeci sic appellarint. Sed sic malim Iegi: καὶ ἀυτὼ Θεον A a M. να ipsumque appellant Graeci Deum Hammo. m. De re ipsa et diversis nominibus hamus, et quia lateat sub illo agit Manliam Caa CD. II mei. DOm. u.

Latedaemomorum bona verba sti es quam omnia Gratio. rum sacra Verba αδ λ. A. formulam, qua vates, responti daturus utebatur, continent. V. Diod EO, II qui quoque ad eam respicit, quum oraeulum Ammonis, Alexandrodatum narrat. WrasELINGIvs Vir docti ad verba Diori. Λώ-xo scite coniicit, veteratores illos sacerdotes aemulatos esse vocem, divinis vatibus Iudaeorum sollemnem: iv N i ta et nostri Platonis locum laudat. Venire etiam alleui in mentem posset, ipsum responsum, sicerdotes Ammonis acceptum retulisse Iudaeis, vota, preces, ut interpretatur Socrates ἐυ μισιν, Deo magis placere quam omnia Graecorum sacrificia. Sacrae litterae eandem sententiam Iudaeis inculeant, si XL, . o I Sam. . . Damoinstrarunt sutis Viri doctissuti nominatim etius, vir sum

240쪽

is varias gentes, praecipue Aegyptios et Graecos ex Mosis libris, et quidni etiam ex alii. ritus instituta et ora. eula divina mutuatos esse. v. Dem. Evang. Prop. IIII pag. 26 I. seqq. Caeterum ipsum effatum habent alii v. e. s. erates in orat ad Nime. II. vi. ἡγού is etc. id pulcherrimum sacriscium et eustum maximum exsima. i a te quam optimuin et iusissimum praebeas. Maior enim spero, Deos

immortales, talium usta audituros, quam eorum, qui multa infimas prosernanc Sic et Plut ni fallor, in Numa.

se dici absolute et cum substantivo Paullus et Cor. XII, r. utitur quoque hac, e. Cornua boum aurata sunt omnibus nota Plin. XXIII, 3. Deorum vero honori inseris MLIaliud excogitatum es, quam ut auratis comotis fissiae, malo

res duntaxat immolarentur . βλαι μου -- αυτων κουοαM A Dii vero eum iblos impie loquentes s precantes audiunt, magnificas illo. rum pompas et sacrificia non probant. το βυιος, se idem estae καταρασλιι in princ dies. Locus hic longe pulcherrimus recte eos, qui eum bona tum mala precantur, arguit, Deum eiusmodi precibus impiis graviter laedi. Sine eonditione enim aliquid obsecrare Deum, nihil aliud est, quam velle videri, scientiam eius, quod vere nobis conducat, habere quod stultissimum et maxime impium est. Qui enim pendent a maiori, tanquam subiecti, non audent, nec debent poscere quid velint principem, nisi eum a se gravist simas poenas expetere velint. Quo minus subiectos Deo temerariis his precibus se produnt homines, non permittemdo se ei, eiusque bonitati summae, sed expectando ea, quae salva sapientia, bonitate et iussitia largiri non potest eo maiori eontumelia aflicturi eum, quem coluine tamen sibi videntur. Sapienter vero Socrates hoc dialogo, praecipue laudandis illius poetae veteris versibus, docet, orandum

esse