장음표시 사용
531쪽
gua scriptarum, felicissimo successu interpretatur Edit res hoc loco tam ipsum Alphabetum , quam signa numerorum, quae Archetypus in textu habet, tabula XXXV sepa ratim expressa proponunt septem autem tabulae, Palmyrenas cumprimis et Graceas Inscriptiones exhibentes, ut ipsi ei actatui, sic huic upque Transactionum Volumini singulari ornamento sunt.
DIONYSIUS LOΝGINUS DE SUBLIMITATE EX
recensione ZACHARIAE EARCII. Animadversiones Interpretum excerpsit, suas, et novam Versionem
Lipsae sumtibus Hered Weldmann et Reichii i769. In his aetatis nostrae doctorum hominum studiis, quae inspectandis aestimandisque operum artis et ingenii elegam
tiis cum maxime acuuntur et exercentur, in proponendo
scriptore eo, qui omnium in hoc genere intelligentiam im fruere utiliter ac regere posse credatur, non videtur sibi Claris2 Editor operam lusisse Elaboravit autem in eo, ut qui sorte Longinum laudari scirent, et accuratius nolsenthona eius, et iis promte ac facile uti possent. Statim quidem praefatio, praeter consilii quod in edendo libro sequutus si expositionem , utilem et gravem de caussis propter quas ille in hoc genere princeps et optimus habendus sit, deque ingenio et indole totius operis, disputationem complectitur. Sequuntur ea quae commemorandis recensem diuque Codicibus Manuscriptis Eduionibusque abibluuntur,
532쪽
quo apparat Critico, quoad licuit, quantum potuit diligenter et sollicite ad hane editionem etiam in ea parte quae ad veritatem lectionum piata recte constituendam, usus est. Αc, quamquam e Manuscriptis libris nihil novi praesidii ae- cesserit, fidesque sit habita illorum qui eas olim comparaverunt diligentiae, tamen editos, praeter unam editionem Bononiensem, omnes non adhibuit solum et consuluit in loeis quibus serte dubitaret, sed etiam maxime primam a principem Francise Robortelli editionem, quam una cum Franc. Porti editione a Cl. Reis io commodatam acceperat, quod
Pearcium non omnes. eius temones notasse cognoverat, mnuo contulit qua collatione deprehendit, eam ita cum Ambrosano codice convenire, ut ex eo expressa fuisse videatur. Alia praeterea de ortu et derivatione editionum utilia animadvertuntur. Incipit ipse Longini liber, eleganter typis munda charta expressus, ea descriptione, ut pagina quaeque
prima textum graecum e Pearciano exemplo petitum, eque regione latinam vel sonem referat, media lectionis varieta. tem et interpretum correctiones contemtrasve insertas tendiat, infima, quaecunque in observationibus Dostorum, murim Fabri, quem saepius se sequutum esse memorat, Tollit et Pearei ad illustranda verba, tormulas exquistiores translationes audaciores, ad mentem denique scriptoris assequendam perspiciendamque apta et idonea inessent, in breve coacta subieila habeat. Sed ea ipsa suo ingenio et peritia eo rexit nonnumquam confirmavit, supplevitque bonae non eontemnenda frugis copia. Non ille quidem in congeren . di similibus locis verborum formularumque usum ac intionem illustrantibus et confirmantibus nimis se largum esse oportere putabat, atque adeo sponte ab huius diligentiae laude in hoe seriptore praesertim tractando voluit esse remotus; in iis autem quae in metaphoris inessent evolvendis explicandisoue potissimum sibi laborandum existimavit. Interea, pro humanitate sua, non omnem de Sublimitate doctrinam vult exposuisse videri, qui praeserita interpretem
533쪽
inagis, quam praeceptorem egerit, sed monitor fidelis m. ἰ,eri, qui in via monstranda, ostendendisque locis memor l,ilibus, gratum oderit iis, qui ista admonitione ad quaeremium cogitandumquo uti sciant. Cum quae versiones libri
extent, eas fere omnes aliquo vitio laborare intelligere quod aliae, maxime illae veterum temporum, quaedam, haberent vel perperam explicata, vel certe parum elegam ter et perspicue reddita aliae, quod ex iogenio et natura tinguae Graecae breviter eleganter, perspicue, atque graviter esset prolatum, id copios et longo orationis traiti vix expedirent aliae denique vel diligentius, vel castigatius et strictius elaboratae, sic tamen aliquas quae nitorem sermonis obscurarent labeculas haberent affrilias neeessarium put vit novam versionem parare. In qua confieienda etsi se ipse superare, et ter quaterque refingenda reformandaque aliquam eiusmodi, quae, quam animo primum concepille eius imaginem simillimis referret notis, extundere Ludu rit tamen sibi se non satisfecisse profitetur, et onere de
inum interpretis suscepto intellexit quam illud sit ad serendum grave, quantisque difficultatibus premantur in vertem do, qui diligentiae elegantiaeque laudem ferre qui nee:
brevitate inferiores, nee prolixitate abundantiores videri velint. Sane versionibus Gi aecorum librorum conficiendis interpretes semper coolulium voluerunt iis, qui elsent sermo. nis Graeci aut pline expertes et rudes, vel in eius vi et imgenio assequendo parui exercitati, crebra haestatione retardarentur, et igitur, quorum his temporibus maior est,
quam pro exposita largaque discendi Graeea secultatera bebat esse, numerus, ista versione proposita ad legendum cognoscendumqua librum alliccire Cl. Auctor voluit; qui qui dem gratulari sibi poterunt quod interpretationem nacti sint
cura D, et Octam, et elegantem, immunemque a vitiis. praeter pauca et serem aecorum scriptorum aetatis optimae, et exqui litae orationis tenacium, interpretationibu.
Lymmunia. Huc reserimus, quae okiter et cursim animad
534쪽
MEMI NOVEMBRIS A. MDCCLXIX. sto
vertimus Cap. XVII. , γ,3 duces verti vidimus, memhus fortasse ueri principes, qua voce Praesecti, Legati, magistratus maxime provinciales, intelligi possinr. Cap. XIX. exre. φερει se γω - ἔμφασιν, vertuntur, adferunt ara xietatis spetiem, qui locum ipsum inspexerit, sentiet, arbitror, fie verti posse: in η eontentionis Igniscationem. Cap. XXII, a sermo est de orator Iolemnem allocutionem omis,
- μοντας. Vertit Sed Herodotus illud, Iones, alio traim est: satim enim Arae metu annexuit, ut proyter insantem ti m rem audisores plane non 'queretur. Plura suerunt in
Dei huius et versione, et explicatione, de quibus dubitarinmus Neque enim προεισiεαλε cum προσεισέβαλε vel ρεισέβαλε permutandum videbatur; nec πο ου φοβου nunc quidem si inificare prae metu , quamquam nos non fugi
bat, sic plane dici απὸ τοῦ χλου, me turba Luc. XIX, s. observante Alberto in Musaeo remees T. I, et ipsum απο φοῖ sic haber Cap. XXI, 2 q. memineramus etiam Q. editorem hunc praepositionis usum notasse ad Isocratis Panegyricum a 2 pag. s. hic autem nilii obstare existimabamus, quo minus πο significaret a metu r deinde φθα-νων non expungendum statuebamus, sed retinendum, lo- eum denique ita vertendum : utim enim ferit vehemens mitium a timore ita, ut ad ea quae santem mertim lan, Darent verbis, rimenda properans, auditores plane non adloquere ur. Nam ισβαλλειν est impetum impressionern Qeers, invadere, irruere Thucyd. II, 47. ut ἐπέβαλλ IU. 37. deinde ponitur hoc loco eliganter pro in-eipere eum vehementia, nam et εἰσβολὴ initium denotae
apud ipsum Longinum Cap. XXVIII, adeoque sicut apud
Platonem in Cratylo 6 est, ἀπο - Θεων α χω , ita hie προεισβαλλειν ἀπτο τῶ οβου. Porro Cap. XXXIX. ad quodi
V. Q. attendere lactorcs, propter multa quae ei in
535쪽
snt dissieultates, iubet, quae nobis quidem non prae reliquis graves aut novae videbantur, , ου γαρ - ρον, et
reliqua vertere coepit: nhium enim turio in quo neglectam mirabamur interrogationem, quae his verbis inelie clare indieatur interrogationis nota in extrema periodo, quaque sumta et expressa vertendo , ut factum est, eat .eio, tot loeo sicilior sententia redit. it ρον, primae quoque editionis, et codicum proborum auctoritate ultum, rectius videbatur habere quam μονον. Iam, quae mox s quuntur: καὶ νὴ i. φθογγοι ψαρα - πλώς σημώ- νοντες, cur vertantur: Astusque adeo citharas senid et melodia agnos non otest non videbamus. Probabile putabamus, verborum hane sententiam esse etiam chordae euharae, quarum De Uuia solae, vel omnes Dul asyae s. υι Iatu6 nil significant. Vidit id iam Peareius. 'Aπ- igiatur non est disincte, sed Impluiter, et opponitur τα των
quoque, quae in nota subiecta de lemonibus πιν et μιν, deque totius loci emendatione disputantur Nonne Cap. XLIII, 2. χθους - Ἀο, αντωθiv εας intelligere et com-
.anode vertere liceat, clivos et tolles nominenses ' εἱ vel ανωθεῖ est propellere, ergo ακτωλοα in Medio -- propellere se adeoque protuberare, reluctari, pro . minere. Observabamus etiam Cap. IX, 14 versionem non assequi vim graeci verbi, de Iove a columbis nutrito, quo ad absurdum aliquod ineptumque, quod isti narrationi insit, auctor respicere videtur. Observationes et conla ciarae . . plurima continent bona et elegantia ae illis quidem rariores potissimum vocum significationes explicat, his parce ac modeste indulget. Exempli eatissa commemorari possitiat quae de voce παρα μι-ος, quatenus co ,itationem persuasiouem denotat ad Cap. IX.
p.ig. di cui itur in lam Vim memineramus ei quoque reddend.. e se apud Mare Αἰitonin III, ira, ab interpretibus non abnitam quae de notioue vocabuli eumrati ad Cap. XXX. Diqiligo by Ooste
536쪽
MENSIS NOUEMBRIS A. MDCCLXIX ri
XXX pag. 63 et sequenti, quaeque de usu adverbii ἀε.
πιςα ως, negligenter, ne intentione animi ad Cap. XXXIII. pag. 8s adnotantur De Coniccturis emendationibus. que , praeter eas, quas iam attigimus , nunc quasdam referemus Cap. XII, 4. Pro σκηπτῶ m et ηεικαθιτ ὰὐκεζαυνω, in quibus et viri celeberrimi Vallienarius aemulin-kenius offenderunt quorum ille quidem κεραυν eiiciem dum tanquam alterius interpretamentum , hic vor χει.
'se legendum putat ipse Cl. Edito . καὶ obta redh- tuendum suspicatur Nobis, quoniam propter verborum
contextum, ut idem praeclare observat, ea res nominari debeat, quae et urat et disiiciat, servato utroque vocabulo, illam quidem disiiciendi vim, et notionem ad vocem πτος, hanc, urendi, ad κεραυνος reserendam vero mile videtur Duobus in locis, in quibus vocabulum τυ - oecurrit Cap. XII, a. et XIII, I. illud tollere voluit si quis illam voeis significationem, qua signum, cicatricem, notam , ut apud Horatium in illo, impressi memorem dense labris no . tam , ad orationi fingendae formam, et persequendae rei propositae vestigia accommodet, eo non opus esse sentiet. Sic plane τυπον τῆς γραφῆς Fragm. VI. Nec velimus, admodum bene et exquisite Graeca nonnumquam tentata fuisse. Sie XXXVIII, et ad verba M τὴν τοῦ πάjα αυμικῶς ελω λέγω φιλοτιMων, adnotat in addendis: Nonne ἐθαειν
537쪽
redundat Μιά - λ μω του λέγεις. Fatemur. Sed
Giaecis Ἐλειν non raro significat solere. Veluti apud Theophr. de Mor. I, 2. XV, 3. Xenoph. Hier. I, O. ad quos lo Iachius et i scherus verbi usum observant, et ad Arnaldum in animadu ad script Graeci pag. I 68 provocant. Et posset etiam θέλω explicari per eupere, cupidum esse quam verbi notionem apud Lysiam animadvertit Ier Marklandus in Coniectur Lysiaci cap. 9. Cap. XXXIX. . 'Aλλ' Αικε μανία ab ipso quidem in αλλ' vel a Pearcio in αλλ' ἐς καὶ mutari, non sicile concesserit, qui Homericum illud od α,4 II. Ου - τι-εις ἐωκει, aut illud Platonis in Craul. a.
τοικεν 'Eλληνιαοὶ ταλα τα νομ ατα, ubi etiam interpretes offenderunt, et I 6 sim τι 'ερο λαληθεῖ, comparaverit,
ut Xenophontis taceamus, in Memorabilibus, exempla. Fragmenta Longini sine versione operi addita sunt, quod ea sere ab iis, qui sine duce progredi possint, legam tur Absolvitur opus indice, satis illo quidem notandis verbis Graecis largo, sed explicandis significationibus par-
Quae vero C. Editor in extrema Praefatione scribit, ut, quomodo de hoc labore statui existimarique velit, ap-- Pareat, iuvat appone: ceterum vehementer opto,
538쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. MDCCLXIX. et anu qualem ego hane editionem esse volui talem alii quo. isque iudicent, non omni ex parte absolutam, nec in quo- ,,vis animadversionum genere diligentem atque copiosam. Ased monendis iuvandisque iis comparatam, qui Longinum ps aecuratius tractare velint quibus ita quoque consulem kdum fuit, ut libellus salubri pretio emi posset, iisque ani. Amadversionibus illustraretur, quae maximae linor a riparti utilitatis aliquid adlaturae viderentur.
eribuntur nostra aetate adeo multae censurae librorum, ut iam censores numerum auctorum propemodum aequare videantur. Huic multitudini si nos temere adiungi placuisset, si praeter honorificum et molli auri dulce nomen Iudicis nulla gravior causa nos concitasset, digni prosecto e semus, qui plausum ferremus nullum hac communicanda Se da cum viris eruditis, qua indicare propositum nostrum, edem
di Ephemerides literarias Hel adienses, visum filis. Sed speaestiore, ut boni consulatur nostrum consilium.
539쪽
Varia sunt causarum genera, quae parere censuras
lent. Nobis literas vere iuvare, solum propositum est. Quae eausa idem finis erit E sente utilitatis publicae haurienda esse, quaecunque literarum fines promovere, aut tueri, aut colere possint, existimamus Candidos nos et simplices offerimus quare, quibus rationibus adducti ad hos scribem dos commentarios animum adiecimus, quarum laudum gloriam adamamus, quibus praesidiis, ad procreandam utilit tem literis, utemur, paucis exponere lubet. Si qui sunt, qui putent, nos Gepio seculi nostri modo litare voluisse, artes criticorum ambientes, vehementer illi errant. Namque ilIud ipsum si spectaremus, non placuisset latinas Ephemerides conscribere satius suisset, et e remo, stra illo uti sermone, quo mos fert criticum agere. Faci liori pacta iis auram popularem captare potuissemus, et gloriola seu apud multitudinem collecta ampliori. Non ita sentimus Latinis evulgandis actis nostris literariis maiorem utilitatis copiam nos esse creaturos arbitrabamur: unuquod inter sat multos criticos leutonicos et boni inveniuntur existimatores nostram operam supervacaneam reddentes; tum, quoniam et ipsa ingua latina copiam facere potest multis colloquendi paullulum inferdum cum Musis latinis.
540쪽
MENSIS NOVEMBRIS A. MDCCLXIX. asta est literarum nostrarum ratio, ut, qui ad studium au.
tiquarum literarum recolendum et tractandum conserunt, consuluine venae eruditioni videantur Iacet fere Latinitatis amor, vetendumque est, ne et nostii populares eo delabam tur, quo exteri nonnulli, negantes, nostram aetatem posset ne latine scire linguam romanam mortuam esse, coli ab iis modo solere, qui ostentationem vanam spinosam, ac inutilem prae se serant. Sed aedidit iis, quod probe dixit Melanchthon, humanitatis studium sui contemtum uIcisci. Exemplis nunc non locus est. Speramus itaque viros omnes eru
ditos hoc nostrum consilium fausto omine esse excepturos. Agemus hoc, ut cuiuscunque literarum generis libros istis Ephemeritibus indicemus. Patebit locus Theologiae Iurisprudentiae, Medicinae, Philosophiae, omnibus denique eriditionis disciplinis. Sunt en in in omnibitis literarum gener, bus, qui se huius nostri consilii societati addixerunt operamque navabunt, ut de praestantissimis quibusque libris et notatu dignis ad viros doctos reseratur. Quicunque autem hane provinciam suscepimus, nulli partium studio addicti, in Deae Veritatis solius faerarium nos condimus. Verum, ubicunque reperiemus, indicabimus, nullum hostem, nullum amicum,
ubi diiudicamus, agnoscentes, quippe latine scripturi, hoc est simpliciter, ut Martialis docet, et ita, ut quodvis suo ipsius Rppelletur nomine Boilavius vel eo solo vitio se laborare di- Uu 3 cebat,