장음표시 사용
71쪽
Solennis quoq;&vsitata est reminciatio in contractiai indebiti. Quia debitor solet xeminciare condictioni indebiti &actioni in factum,de qua renunciat. Bart. Fulgos. Castrens alatq; ad υί . g. ide quasiit. decondici. inde, asson. in LLinprinia. tu. Et quidem inter omnes constat posse renunciari condictioni pecuniae solutat debita aed non constat sim controuersucsLan possit simpliciter renunciari condictioni indebiti,&codictioni sine eau .Pleriq; negant pusse.ara Diae rusti.&ib Bari concluditi renunciatione codictione indebiti nolpediri. Sedalioru vide ptabilior nnio,vi Fulgo: Alexandri, q &C arruviae probari vitae LMR. Nec Ob- . statae β. Hem quaesiit.. in quo de generali renunciation agi videtur. Quin autem est de speciali ixeiuscondi mis r nunciatio nominatim facta valeat Et arbitramur valere. Viadeatur Iason ocdisputans in utrartim partem,& Fulgos.ae. s. idem 3 si . Nunc ad contractus, qui verbis fiunt, progrediamur. ut est stipulatio, quae fideiussione constituis let, non nudo pacto, g.pen.Instit. de Fideissi. biandita .ra. C. ωλicet moribus hodie usus stipulationum exoletus, aliud sit receptum. Ad fideiussiones igitur quaedam renunciationex pertinent, ex quibus nonnullae sunt communesomnium fideiussorum, nempe ob eorum communia beneficia, ut Epistolae D. Α- .driani,cessionis c. Sed de iis quia supra explicatum, ubi de Renunciationis diuisione in generalem & specialem, brevitatis causit hic ea omittimus. Quibus tamen adiiciantur hae auctoritates.ut Modest. Pistota con Zys. quas . s. lib. Lisconsecr. qtias.ntib. a. Matth. Colet. Tract. de Praee ibax
Hipp. de Marsit. desdeiussorib num. . Vital. d. oc. Rubic aupossit renunciari epistolae D. Adriani. Thoming. . I,
72쪽
Proprie autem& speciata renunciatio fideiutaria ad
mulieres pe inci, quas Constat ex nileiussione & intercessione non obligari. Caeterum an cxceptioni SC.Velleianare- nunciari possit,controuersum est. De hac quaest. etsi nonnuhil i upra ex positum,plenius tamen iam videamus,de qua Interpp. plerique: ad vis.F.vo.adSC Vest. Bald. Salyc.aliique a
Hispanus ad vis. de iurio actu nTessaundecisaaa. Adeo aute controuersa est haec quae st. vi carum sit in numero, quae Caesareadecilione indigciat, teste TcTauro aederis. n. nsiari .Rccursus', cuius nilagna est auctoritas, & Barioli, cuius non
minor apud Glossographos,inter se dissentiunt,& utriusque sectam multi, ut fit sequuntur. Ille putat posse,hic non pos se. Ita & Recentiores disssentiunt. Hot. commentari ad Tu. Δόαν est. ait posse. Duar.& Conan.negat posse,ut&Gaildoi νδ . saltem sine certioratione, sed haec alia est quaestio. Quod autem ad priorem attinet, mihi probabiliqr videtur Accu sh opinio.arg. a.C.quandon I tWec osse. Vbi si mater tutelam liberorum gerere velit, cogitur Velleiano renunciare. Potest igitur fieri renunciatio, sed in eo casu Cogitur propter tau rem pupillorum: secundo ex NouA. . Vbi item mentio est huius renunci tionis: te lio Vbi in casu d. g. Cogitur mulier renunciare exceptioni huius S C. Sic enim ait Pomponius cauere debebit mulier exceptione se non usuram. Sed respondet Duaren. &plerique Interpp. ibi de iudicio agi quod& verum es iςet Hoto. ἀ isc. id cauill turae ius namque β. haec est species Quxdam mulier pro aliquo intercesserat debitore. Ex hac intercess. ipsa inuita habet excepi. SC. Pro eo se rursus mulier offert parata iudicium accipere, creditor autem a muliere sibi metuens bbS natusconsulimn petit ab ea, ut renunciet, siue ut promittatis non usuram exceptione SC. eoque facto se cum ea litig I 3 iurum.
73쪽
turum. Respondit IC. hoc casu cogi mulierem id promitteare, alioquin non cogi creditorem cum ea litigare ,1 ed ad deubitorem suum iturum posse Ex quo g. . Colligunt renunciationem S C. valere ob iudicium, & quia sit facta in iudi cio. Sed neutrum collisi potest. Neque enim dicitur illa r nunciatio si ue promissio, cautio ficta in iudicro, ut recte Ho,
tom.hic, neque dicitur ob iudicium valere renunciationem quasi alioquin non valeret,sed hoc dicitur, eo casu cogi r lierem renunciare,idque ob iudicium, ne sit elusoriunti. Ex eo igitur colligitur posse mulierem renunciare, Cum Coga
tur in i sto casu iudici, ut 8ε in casu tutelae, de quosigra. De nique hoc probatur ex generali regula: Suo quemque iuri ac beneficio renunciare posse l. pen. Coae depact. Haec autem exceptio mulierum fauore est inducta. Videtur & huc non- nonnihil facere L δ. g. 7 mulieri se l. Paulac iam. λα-
Nec obstant quae contra asseruntur. i. Quodheneficiis ob fragilitatem non liceat renunciare, ut restitutioniini tegrum,. Haec enim regula iure non probatur. 2. quod mulier eadem facilitate, qua intercedit, remunciare suet, aut potest aregum. l. N. dest. vom disersum is seq. demissi. Atque
ita prouisio S C. fiat inanis his renunciationibus. Imputet enim sibi mulier, quae cum potest nolit uti beneficiis iuris arg-. si minori de Minor. Et haec Accurse opinio Bariolo, licet aduersario , usu est recepta etiam m Germania nostra, teste Galbio.ibidem. muis eam improbent Sichard. -- se ec. Sc. Et Testor. scribat in Senatu Pedemontano plerumque contra Accurs iudicari. Sed pro eo iudicatur in curiis Galliae,teste Papone, lib. ra.ωδ. itarerest. Porro quaeritur an valeat sine admonitione 3 Accurs negat, que plerisque probari testatur Padillad. loci Gah. ibid. nam.'. cum mulier ius censeatur ignorare. Ignorato autem iuri non renuneiatur, quia abin consensis ι materiis iv. testam.
74쪽
Sed videndum, ne haecopinio iuri non sitis sit consentanea, quo non licet mulieribus ius ignorare. Quod tamen illi contradicunt, sine lege. idemque de minoribus & Rusti- eis. Cessante igitur hac ratione essicitur admonitione non esse opus, atque ita in Partamento Pari sensi iudicatum scribit Papo. δαὐ . Vbi tamen hoc adiicit, ut saltem mentio Senatusconsulti in contrahendo fiat. Sed in iure nostro hoc nusquam legitur. Moribus tamen & haec de admoniti nis necessitate opinio recepta est, excepto casu tutelae, quo di ipsi negant admonitionem esse necessariam , exceptis di aliti casibus quibus cogitur renunciare, teste Bald. ML Si quis inius voco. &Tessaur. dict. deris num.ν. Gail. num. a. Dicunt etiam in renunciatione iurata admonitionen non esse necessariarnis. Iusiurandum enim sepplet , aut vim habet certiorationis. Sed quaeritur an quocunque in casti necessaria est admonitio, excipiatur iurata renunciatioρ Qua de re supra nonnihil. Nam plerique iuratam excipiunt non modo in hoc Velleiani beneficio, sed etiam in
at feruat. r. in . ubi multos adducit Tessaur. num s. o τα ubi eaexrsripto.demretur. Et ita iudicari solitum in silo enatu seribit. Mihi tamen scrupulus haeret, an se. iurisiurandi haec quoque sit vis, ut tollat admonitionem siue certiorationem, eo quod nec admonitio siaccurrat ignorantiae. I visit. F.idque aiam. e institonact. Non videtur autem iurisiurandi haec esse vis, ut inducat consensem, qui contrarius est errori, & ignorantiae, ubi nullus est. Iusiurandum enim &veritatem,& Consensum requirit. c. . a.'. .e. animaduenem
dum. aa. q.a.Iasadi conuenerit. n. r .deiuri . Valet igitur Velleiani renunciatio, sed admonitar. Vtrum autem Renunciatio mulieris itaraaad. Authsqua. ad SCVest. etiam valeat, si ex ea grauissime laedaturi Respondeo non valere. Nam quam-- iusiurandum sit seruandu excipitur tame sinuissima si
75쪽
ue enormis i sio,quia ea dolo comparatur,ut plerit putant. ar insupersitae. dedolam. Nec interest reipsa, hoc est, laesi ne,siue damno, an propolito fiat dolus. Vtroq; enim casu, &actionem de dolo competere. ar. G. S iusiurandum non v lere,aut certe vim non habere. aiunt Accursad ficum absende Rob&alij, quos Test aur. d. loc. adducit. Gail. a.ου 7.ιn . Quamuis inulti contra semiant,ob enormem letsionem non
cellare vim iurisiurandi,quae opinio & tauro probabilior videtur. δίμ. maia.9siq. ut & mihi, quia hoc iusiurandum .possit seruari sine detrimeuto salutis aeternae, nec verum est quod ex ι eistis' concluditurVulgo, ut alias plenius e plicauimus. Videatur de hac quaestione nouis Ant. Queitacon ys.casIσ.cwδδ. ct cm δ. Atq; haec de SQ Macedoα α Velleian. sint satis, itoq; de admonitione siue certioratione, de qua &supra fere initio huius Tractat, ubi & dictum, aὶ monitionem hanc siue certioratione generaliter esse neces.saria hoc est, in omni causa siueiure aut beneficio, teste Iob. Andr. .gua--.de pact. Sed hoc intelligendum de his, quibus ius ignorare pmittitur, ut hi seli de suo iure, quod ignorent, sint certiorandi, qui sunt quatuor fere: Milites,Min res 2s .annis, Rustici,Mulieres. Sed his duobus noni si in damno. error- mn antignon quavis., ULC.eod.la .infinitur. filii. Illis etiannim lucro linivrator.F.hodie.de Minon regati. g. i m .isian es a Zign. Et ita accipiendum,quod paulo ante diximus,& in quibusdamDd.reprehendimus,si sine distinctione damni & lucri permittunt rusticis & mulieribus ius ignorare. Atque haec hactenus de renunciationibus ad
contractus,qui re fiunt,ut est Mutuum ,.
De contractibus, qui eonsensu fiunt, & de emptione, quae rescindi solet venditore laeso, ultra dimidium iusti pre-
76쪽
Miror a Pinello,cuius extat volumen Indi. a. plane hoc praetermissum. Et constat inter oes venditorem posse renunci re. Sed de modo est controuersia,hoc est,an specialis,an vero sufficiat generalis Renunciatio 3 Pleriq; tamen non sufficere generale aiunt,quos congerit Tiraq. d si unqua.ιa prae uar.
ad=λωμι. Eam sententiam confirmantarg. l.vθ.sdem qua- sic derandicit. indis. quem inquit Couar. loco citato esse insignem textum huic opinioni, ut ille communi confirmandae. Sed ex iis,quae de eo supra sun texposita,constat eummnia hil ad rem tacere. Nec vila lex alia profertur, nec ratio opsenionis. Quare cum haec sit regula, renunciationem gener lam valere nisi in casibus exceptis, quos inter non peritur
hic cassis, & beneficium a La. consequitur generali renunciatione hunc quoque casiam contineri. Regulae enim standum,quamdiu exceptio non probetur. Deci ad M. Lissim..de R. I. Quae sententiam quoq; argumento confirmri potest,quod haec Renunciatio sit fauorabilis,quia confirmat contralium. Praeterea huius I. beneficium est nouum, licet Culac. putet contrarium & proinde stricte interpreta dum,ut pleraeq; novae leges maxime rescitariae. Diximus renunciationem huius legis valere, nisi factast generalite quς est Interpretum exceptio,sed falsa,vi iam
dictum. Altera exceptio, si laesio dimidium iusti prech longe
excedat, Couar.ἀώsin s. galios Auctores adducit, eam probant hac ratione. Quia tanta laesio dolu Contineadari.
perstite. Sed ut supraletum, id in ea legeno dicitur&proinde hqc quoq; exceptio cum silaratione cedit. Quida&te
tiam adterunt italcanetusconfas.'a'quam exceptionem ipse Couac recte improbat, eo breuitatis usameremittor cum nulla idonea ratioaCalcanaeo afferri possit, currenum cialiud a. ex interuallo valea inipso contractu non veseat.
77쪽
Ad emptionem quoque pertinetEdictu aedilitium, quo indu est actio redhibitoria, itemque Edictum de Potest igitur Emptor actionem redhibitoriam remittere, ut si nomiariatim venditor modum aliquem excipiat, de quo nolit te. neri. . .quarisuri sisve tor eadiluaedis. Sic & in euicti nibus .quia in iis necessaria est denuciatio. Lem M. C. demia. potest eam emptor renunciare, quia& ipsem euictione potest venditori remittere, siue cum eo pacisti,ne de euictione teneatur,1 tr exempto.'fvis. deas. e L ω contra potest ve ditor emptori concedere, ut contra se agat, etiam ante rem ablatam tantum sc.conuentus, quod alioquin sine hac re ditoris concessione, siue pacto non posset emptor c ema. .non tamen.σπα De locatione notum est, mercedem, quam colonus. vel inquilinus,hoc esLconductor praestat, certis ex causis r mitti. l. o. si merces locati. L sicet. C. in Sed haec remissito cessat interdum siue ex quibusdam causis, ut ex pacto,seu renu 'ciatione. Quae renunciatio remissionis valet d. sesquis. a. Iulianin orati & copiose Bossius in trin. δε remss. mercedis. m. so. Est autem satis controuersa haec quaest. quae & a Bos sis,& a maxio m. de Δωτ. eap. de aeciaemtib. Mat. numeri sa. oallumseqq. tractatur. An scilicet renunciatio haec remissionis, non obstante quolibet casii, tam late sit interpretanda , ut plane inusitatum M inauditum contineat Burs
etas an Vulgo negant Continere. Bart. vin oeati L sed exsi. F. quassum. Si quis cautionibus. eaque tandem Glosso- graphorum communis est opinio, teste Francisc. T Zano commvn. opin. I . Nisi, inquit Fran. Marcus, renuWianiost iurata.deris .aorpa t. a. Sed non probatur mihi haec opi, nio quia hycInterpp. minio de casu in lito non extat in iu-. xe, tum quia omne. casus fortuiti sint insoliti,licet ex alii albitarius continganti is ,
78쪽
superest Emphyleusis, de qua iam ante dictum . Ve hi gratia, an colonus agrum ,quom in emphyte uim accepit, deserere Domino inuito possiti quod & de fundo quaeri stalit,ut an emphyleusis renunciatio facta Titio, hoc est, cectae personae,ea persona extincta,redeat emphyleusis ad eum, qui cesserat Titio, hoc est, renunciatorem, an vero ad Dominum Videarur Menoch. depraesumptiombenesivmpau. Et obtinuit vulgo, ad renunciantem siue Emphyleutam redia' re. Item non posse deseri.Qiis dere Tira ι retrin. g. 4. Gennu. a. Nunc vlterius quaeritur, an, quia Domino certis de causis committitur emphyleusis, possit ille huic iuri renunciare, siue an valeat pactum inter Dominum & Emphyteu- tam ,his triennium cesset soluere canoncm, de eo nihilo magis e pellendo Et respondent Inperpp.la. cideuut posse. De pacto id expres umeri ne Euaphyleuta obnosolutum canonem expellatur, eam Φ Conuentionem valere, siue pactum esse seruandum.d.D.m'me. Sed eadem est A r nunciationis ratio, quae aut pacto fieri sblet, aut per se, S: vutro. Ratio autem,cur hςc Couentio valeat.est,quia hoc commissum est receptum in utilitatem Domini.Potest aute quis que suo commodo venuciare. Nec obstat,quod haec renunciatio videatur Emphyleutam ad delinquendum in atrare. uς conuentiones non valent bl ἀδάυMEdo Nam ne elictum est, non soluere pensionem.Eodem pertinctian recipiendo post comissum Canon. Dominus censeatur tacite comita renunciasset Fach.r. et Prior quaestio est de expressa:hςc est de tacita commissi renunciatione.De hac vi Elei Bart. distinguit: alijsmpliciter&indistinctenetant. Benignior tame alentiu videt' opinio,& Accursj quem pleri. sequuntur,veteres prςsertim Glotagraphi,utSpec lati Angei &al0,quorum haec est ratio,quia commitano se locus, nisi volente Domino viteo. Non videtur autem velle uti eo, qui post commissum rursus Canonem recipit ab
79쪽
V Xpositis renunciationibus ad personas & Res pertinem ntibus superest,ut quae ad Actiones pertinent explicemus-Quia vero actionum est usus in iudiciis, ut patet ex definitione actionis, operae pretium erit, & alias renunciationas, ad iudicia,& iudiciorum similia iuris remedia,pertinentes breuiter explicare, ut sunt exceptionum renunciationes. Nam& his tantum utimur in iudicio,quia exceptio nihil aliud est. quam actionu eXclusi l. a. deexcepi. Cuius gcneris est in iuς vocatio, litis contestatio, iusiurandum Calumniae, probatio, cessio bonorum, ut est appellatio, restitutio in integrum, 8cc. Quod igitur attinet ad actiones, de his quia iam supra explicatum initio huius Tractatus ad L . postquam liti. ad quam hic locus de renunciatione litis & actionis ab Inte pretibus tractari selet Ioh .Bologneti in ael. . Caser Conta repetit. deamari cap I.num. ν s. cum tribsqq. C. deingen.man . Pech. de iuresylendi cap. .s. Iohan. Baptista Asinius inproiiudiciorum.Fδa.cap.aArmpliat. a. Tiraq.ad Funquam . C. de reuocrinat. vesi donat. largitus.) Ideo non est opus ea denuo hic inculcare. Est tamen hoc non omittendum, haec differre. oti, se actioni renuntiare . Huic enim renunciari potest, nulla dum lite mora, I. δr. F. si stru-. de furt. 9ίυ. pin deciasonem. C. eod. vi Cum actio liberalis cauis remittitur. l. V.FIA Coae de ingen. manumiss. Qiramuis de lite agi videatur, cum actione tutelae renunciat adolescens, quod putat non posse adolescentemia Baldus t urb. Sacramen M. vers se ex
80쪽
capparet. C. dares venduL Cui non assentior. Sed ressitu 'tur in integrum adolescens captushac renunciatione, si postulet,quadere infra. Sed renuciatio litis proprieest delite, MControuersia iam mota, τι in dI .Qripa Lis intra. C. deire restitui. DI. u. C. ad Comec defalsis. ω .msse. δε MLnstrab. Garritur; an renunciatio litis pro donatione habe tur ' Dicendum in dubio non habeti, quia nemo situm iactare praesitan aia Gum de indebito.de Probaι. nisi actor cum stiret sibi ius esse,bonamq; se causam habere,nihilominus destit rit,&liti renunciarit, in gratiam rei. arg.D. g. quod F in Me. Si qWGU M. patron. prolixe Tiraq Ibiae n.aos. o Mi Sed an qui renunciauit liti, censeatur omni renunciassest Et distinguunt actionem in rem a persansi,ut in illa renunciator
omni modo excludaturr in hac non omnio Alciat. in . C.
depari . Sed haec quaestio mihi inepta dicitur. enim liti
Coeptae renunciat sinedubioeam tantum intelligiti ut si renunciat rei vendicationi, siue liti ex ea coeptae,non debet intelligi renunciasse hypothecariae, vel alii in rem actioni. Quod item & in act. personali, ut commodati, sue liti ex ea ii tutae si renunciat, non censebitur alii in personam, Vt condictioni certi, ex mutuo renunciasse, nisi si omnibus Metionibus renunciet,quae renunciatio hunc habet effectum, Vt renuncians plane excludatur. Sed hoc vix contingere se- Iet. Ad effectum quoq; harum renunciationum ec haec pertinet quaestio: An hac renunciatione non modo lis desinat, qui est verus huius renunciationis effectus, sed etiam an pro ter interitum litis &actionis ius aliud ei cuius in commodum facta est quaeratur,ut actio vel obligatio, vel dominium ξDicendum non quaeri,ut & recte Interip. naturanter β. nihil
runt illi se fite einem. manum uae tamen ad rem non facit,ut ecte Tiraquel. d. n. ros. Afieri ille aliam puta l.Lαδε bisq*ib. ut indin. Sed nec ea multum facit. Ratio est,quia r K 3 nunciaia