Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

21쪽

constrinaiulam Aristarchi observationem τι is ξιπποις χρωντο, cs. .ehrs. Arist. p. 95 Adra 602. τι τους ἴππους αγαλμα ρζκεν εν 'Iλιὰδ etc. quo loco sine dubio stabilivit Aristarchus Suam Oc. γαλμα interpretationem, quae ad . 274

τλὶν ἁμην Σὰμον πεν, ΒΕΤ). h. p. 44, 12 p. 210 1. ubi eadem verba sunt, quae in nostro Scholio leguntur, quique locus in indice notatus est, - p. 407, 16 p. 605, 19. -

leguntur ad . 204 Dind. p. II, 31). se de notis, ad

0 Posterior Scholii pars, τι δε καὶ etc. Aristonici fortasse non est. Nam, Lehrsio auctore, Arist. p. 28 ed. μ' , cautio adhibenda, ad quem finem unumquodque Scholion eiusdem auctoris sit. Etenim qui haec congessit ea nonnumquam ratione usus est, ut plures annotationes connecteret per δέ.

22쪽

quamquam de hoc loco dubito. - η. 238. τι προς τὰ

Sed jam 'aedet plura exscribere. aetera igitur de genere hoc iudicabo tantum strictim, ut, qui Velit, ea conferre possit. Videntur esse notae Aristoniceae ad θ. 189 pag. 37I, 8).

de quo loco, e postlimini emendato, iam Supra egimus, . 223

Hi igitur sunt loci, quos aequidem investigare lotui, qui, tuamquam vocabulo οτι incipientes. in indico indorsano

23쪽

desiderantur. De iis omnibus, uno alteroque excepi ), non dubito quin iuro Aristonici liabeantur. Sed ii sic qui deui omnes Aristonici notus in Scholiorum nostrorum surrugine latitantes, indicavimus. Nam superest a magnus locorum numerus, ubi in Scholii initio non nudo legitur τι, ad luod subintelligendum signum aliquod criticum versu appictum v. c. ri δι

vel simili modo. Qui loci sero omnes Aristarchi signa critica Spectant, ab Aristonico exposita. Ac de eiusmodi scholiis ad Iliadem rem consecit Lehrsius, Arist. p. 9 seqq. Eadem Omnia locum obtinent in nostris. Memorabile huius rei exemplum est in η. 07 ubi ad και noσεων δ' octo νεων primum per Solumo τι annotatum est ex HMΡΤ o τι καὶ ἐπὶ ρίων θὴ ναι λέγονται, deinde ex solo . στεον τι υ μονον την λινῆν ἐσθῆτα θονην κὰλουν, ἀλλὰ καὶ τὰ διὰ των ἐρίων i φὰ - σματα. p. 333. l. I et 7). Haec ambo eandem esse Aristonici notam sponte patet. Et de nonnullis talibus monuit etiam Dindorsus, eas Aristonici esse videri, de plurimis tacuit. Monuit ad . 334. σημ ε ίωσαι τι π4νον την ἐνεργειαν καὶ κακοπὰ θειαν λέγε δ ποιητης, Ουδέποτε δ την ἀλγηδὼν α M. ad quem locum in annotatione posuit illud Coholi: Est scholion Aristonici, cui recentiores γημιίωσαι adiecerunt ' p. III l. 20). Eadem observatio de verbo πένομαι est ad , 624 ηριε ιου ' αἱ τινες, άντι του ἐνήργουν. Quae de eodem verbo ad diadem dicta sunt, collegit Lehrsius, p. 73 seqq. Sic ad . 1 haec dicuntur: υδε ποτε Os ηρος ἐπὶ τ ελεγε τὴῖσκε, λλ' ἐπὶ του Diioίου ηπώτηται Ουν διασκευαστης ἐκ του ἴσκε νευ δεα πολλὰ λεγων ἐτυμοισιν μοια, ' ubi in nota est: Hanc Aristonici observationem esse coniicit Lehrsius, Arist. p. 106 97 nova edit.). at ad . 55. πρὼς τὰ περι

t De tribus docis non certo affirmare austin, Aristonici eos esse: c. 98, 37 8, 1. 225 de caeteris res in dubium vocari nequit.

24쪽

dorsus: Est autem haec haud dubie risiarchi nota vid. LehrS., r. p. 250. V p. 244, 2'' d. qui conserre iubet no- iam ad . 90, . 204, δ. 356, quem locum apponam ob verissimam Iecheri emendationem, margini Xemplaris quo

η νῆσος, ἐπεὶ alioquin τί κωλυε μενε λαον οντως χοντα περι o 'Oδυσσέα ως καὶ πολι ολγην χαρισασθαι θελειν, ναυν πέμψαι καὶ σῶσαι τον φιλον Emendat Iecherus ἐξωκεἁνισται Optime, ut etiam patet ex Lehrsi nota ad p. 247 hoccurrit in hac quaeStione Saepius apud geographum ἐξωκρα-νίζξιν ei ἐξωκεανισμος.

Indicabo nunc reliqua Scholia, tali modo incipientia, quae mihi ex Aristonici doctrina luxisse videntur. A d , S. 33,

25쪽

λοντο, καὶ ὁ sori melius co καὶ Error Ortus e compen- liorum simili triclino. ει 'Hιαδι ι νησὶ δ π0ιητὴς , , τῆ , ὁ Ἀτελα ει νε ' etc. Perlinet ad Obs 'rvationes de ieroum armis, in litibus explicandis plurimus sui Aristarchus. - Idem dicendum

παλαιῶν βίον, plane eodem modo ut ad a. 10. 1 διπλῆ προ τὼ αρχαῖον θος etc. et alibi non raro. - Ad I. 2.

O περ σπανιως ποιεῖ SaepiSSime in Iliade Aristarcho observatum: or προς τὰ δεύτερ0ν προτερον ἀπήντηκε, sch. LehrS., Arist. p. l); in nostris scholiis bis tantum occurrit; ad , 6 πρὼς τὰ δε i/rερ0ν πρωτον ἁπλῆντησε, et ad cp, 278. πρὼς γ ἡ τ δευτερον τὼ προτερον. Sed mirum actum est, quod ut hic, sic in Iliade quo que contrarii observatio, nempe poetam aliquoties etiam προ τὼ πρωτον λ ταξει πρωT0ν πανταν Solere, non propriis Aristonici verbis tradita est, sed per σημειουνταί τινες. Ad Iliad. . 219). - Ad β. 326. in τε o ν

λασσαν, quae ristarchi esse demonstravit ex Iliadis scholiis Lehrs. Arist. p. 123 Seqq. Reliqua iam summatim indicabo. Fortasse Aristonici est ad β. 381 δ υμα non semper την ολ γν ικίαν dici sed et nou- nunquam 4 ἐνδυτερον αυτῆς μερος Φ). - . r. 274 et 438

in Hanc observationem Aristarcta esse eo probatur, quod ea usus est Ontra criticos, qui Od. , 56 et 360 mutare voluerunt, ut patet ex memorabili scholio ad s. 356. ἀλλ' εἰς οικον ἰουο e ooοι, μεταγραφονοιν , ἀλλὰ si γ' εἰς- ελθουσα ' καὶ 360 hη με θε μνέ οε ο πύλιν θάλαμον δε βενέγκει, ' λε

356 cuin tribus seqq. ab Aristarcho damnatus est, sed aliam ob causam, μεινον λεγων ut 0υς εχειν ἐν 'Ιλιάδι καὶ ε τὴν τοξεία Πν μνηστῆρ0 ν. Quae Didymi esse suspicor.

26쪽

de significatione Iomerico voc. γαλμα, quod iisdem verbis legitur apud Apollonium Sophistam in voci, prope iisdem ad

alieno illata esse' App. p. 758 monetque in cod. H post

id vocabulum duo puncta esse :). Praef. p. LIII). Et Sane in his aliquid turbatum est, quamquam de mendi origine et de remedio nihil certi statuere possum Fusius de δεῖπνον, δορπον etc. agitur ad β. 20, et plane ad mentem Aristarchi, ch. Lehrs Arist. p. 27, qui scholia ad Iliadum hac de re ordine apposuit ita ut non dubitem, quin et ioc scholion ab Aristonico originem duxerit. Eiusdem esse observationem ad π, 2, ductam x L απαξ ἐν θαδε τὼ o ιστον καὶ ἐν 'Iλιαδι p. 21. 21 apparet ex scholio ad s), 21. διπλῆ τι

27쪽

nissime ut ad Iliad. A. 147, - ut etiam indorsius in annotatione monet, ubi nil λμον δ' ς lineo labemus ex cod. A. i διπλῆ δε, τι παξ ἐνταυθα κεχρηται καὶ τι ἐν ' λιδεδι υτελέσι κέχρηται λεξιδίοις, ου μονον ἐν υ δυσσείμ. προς τους χωθάζο ν τὴς Finem faciam in indicanda nota ad i. 20. 171 ειωδες ἀει γαρ το βὰλλειν παρ' 'Oμήρω ἐπὶ T0υ τυχεῖν, quam AriStoniceam esse, patet ex scholiis in Iliadem, in quibus ea Observatio centies recurrit. CD. Lehrs., Arist. p. 60). Tandem recensebo loco illos paucissimos, in quibus ignorum Aristarchi criticorum diserte mentio sit. Ad . 99. ειλετο δ' ἁλκιμον εγχος ἀθετουνται μετα f κω ν, ὁτιεν 1 ε τῆς fit δεδος καλως sterum στερίσκοι Commemorantur, sed nunc ab Aristophane appicti ad . l. , ξεῖνοι

' Coiastilio praetermisi, ita de hoc soliolio iii varias paries disputata sunt, Nauckium liter, Aristoph. Byg. Fragm. p. 17 qui assentientem sibi habet eu-genbusch Hom. Diss. I, p. lin, et sannum, uecd. Om. p. 78.

28쪽

ου ἐφε ooντο, sed nihil ibi est de signo critico, quod tamen et huic loco adhaerere debuit, nam verosimile est Aristarchum ex constanti sua consuetudine ibi βελον addidisse τοῖς ἀστε

ad . 28 I. damnantur, sed et ibi de Signo critico, quod tamen et huic loco addendum erat, ut supra significatum est, nulla omnino facta est mentio. - Λιπλαῖ commemorantur his locis β. 89. ad τὰ χα δ' εἰσι τεταρτον η διπλῆ πρ0 τ εξῆς δοκουν συμφωνως λεγεσθαι etc. - ad . 422, ad verba εξ λος, orci τε πολλὰ τρεφε κλυTO 'Aμ φιτρίτη hoc est scholion διπλῆ προς - σχῆμα i. e. λιπος SubSt. seminino adiunctum, ut patet ex scholio in cod. ) καὶ τι

μος, προς ὁ διπλῆ. - igni, quod κεραε νιον dicitur, semel tantum, si recte vidi, inlicitur mentio, nempe . 282.

Sed haec sussciant. Atque fortasse pluribus iam haec XSecutus iam, quam instituti mei ratio poscebat. Igitur plura sciens praetermisi, ubi res non extra dubium posita erat V. C. in enumeratione satis requenti των παξ ειρημένων et in illis locis, ubi post interpretationem vocabuli vel rei expositionem adiicitur illi id υχ ως οἱ νεωτεροι vel οἱ δε νεωτεροί re σιν Vel -υ o o γλωσσογρὰ p0ι quaes habent tinnix colorem

29쪽

Aristoniceum, sed ii toruin accuratior in Singulis investigatio prolixiorona lisliutationen poSceret, tuae posterioris fortasse curae erii. Illiu certe ostendi, nimis severo indorsium iudicasse de exiguo risioni eorunt ud Odysseam Scholior ulli numero in nostris codd. Servato. Vel Sic ei libenter concedo, etiam si omnia, tua huc trahi possint, quam accuratissime in unum colligantur, ristonici uitarum, si cum magna illa ad lindem copia comparentur, numerum l)ereXiguum tantum liodiornis Odysseae scholiorum collectionibus inesse. Etiam illud addo, in universum observationes grammaticas et criticas, pro portione, mi di in nostris minorem suam in Iliade locum Occupare, prae ingenti multitudine observationum etymologicarum et allegoricarum et praesertim eiu generis, quarum auctores λυτικοὶ et ἐν στατικοὶ appellantur. Quod uirum codicibus sit imputandum, an ea de causa dactum, quod veteres critici plus cura Iliadi impenderint quam Odysseae, nunc quidem in medio relinquo.

De indole autem Scholiorum dicendum est idem, quod de cuiusque generis sarragine dici potest inesse bona et utilissima,

inesse simul et pessima. Valet hoc praesertim de notis των λυTικῶν et τέον ἐν στατικων, quibus insunt, quarum insulsa et inutilis loquacitas non melius quam e Specimine cognOSci potest. Eius igitur generis nonnulla proseram Narratur, P. 462, Ulyssem mendici habitu adibrio haberi ab Antinoo cui quum insolentiam exprobravisset, iratus Antinous ita is νυν in luith o χυκε τι καλὰ rati μεγαροιο ' Ditis Gil Ἀναχ09οησειν is τε δὴ καὶ χνειδεα δε ζεις. 'co αρ' Ἀφη, καὶ θρῆνυν ἐλων δελε δεξιον ωμον

ad quae est Scholion ex Q. huiusmodi εἰωθαμεν ἐν ταῖς

plicaret eius etiam est, ubi Scholiastae suavissime cum Homero colloquuntur in hunc Diodum. Admonet Athena lyssem,

30쪽

ut, simulatque in Phaeacum regiam pervenerit, sese praesertim in Aretes amicitiam insinuet; luod si feceris, inquit,

qui versus absurde ita laraphrasi redduntur torrato ἐπι θυμων καπνὰν λὶς παTρίδος ιδεῖν, Ῥυν ευχεται διὰ τακατεχοντα κακὰ addit margo luyg. e M τελευrxi σαι, quum sententia aperte ea sit, ut dicat i liena, Glyssem tanto patriae amores flagrare ut ii iam siderit modo, mori non recuset, quemadmodum in eundem sententiam laso lyssos a laud Phaeaces

in Magis mirum est, suisse etiam inter recentiores Iomeri interpretes, qui haec ita vel simili modo interpretarentiar, v. c. Faesi, citius haec adnotatio est fierivi inscii sicli aus Vergiveissuta den od und wiirde steli litekliel si hien, eune aucti nur en auel voti ei ne Heimat anssuis en siille.