Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

31쪽

dius otiam, si fieri iotest, a. 8 de Iro,

quod supra quam dici potest ridiculum est, ex Vitiosa recentiorum pronunciatione ortum. Ex simili ore causa natum est aliud non minus portentosum ad . 29. Colloquuntur onelope et Eumaeus, o lysso mendici esto et liabitu in domum suam introducto. Quaerit ex Eumaeo en elotio, cuias Sit mendicus ille, et cum eo se colloqui velle Significat, percontatura, an illo lyssem viderit vel de eo inaudiverit aliquid loquiturque ita ἐρχεο, ευρο κὰ λεσσον, is it. τον πτωχον 'ν άντίον

Vix credibile est, in optimo Jarteiano ad lineo, priorcii ro μίσπη adnotari: o. ' Ἀντίνοος, luemadmodum ἀχεων supra in Marciano Scriptum ost, ut ipso codice Optimo, et paulo ante, . 50, itidem X IJ. pro τε λ εσσας καTouβας, γρ. νηλεμα εκωτ0ριβας, ubi tamen uti manno aliquid suboluit. Iterum X II haec sunt ad voc κυδαλίμοι it, , 206 γρ. ὶν δαλόει0ισι, quod orsonus docuit natum esse ex similitudine nexuum γν et D. Odyss. om. III. p. 8). Non probavit optimum emendationem uti manno, haec obiicienti: Por-

32쪽

sonus prius de hac varietate loquens eam manu recentissima scriptam dicebat, docens simul quam solennis in mss. vllabarum κυ et γν sit permutatio. In oStSeripto autem errasse Sedicit, et scripta haec a manu, si non ipsius scholiastae Hari. , certe non multo juniore Videndum igitur an varietas illa ita Scripta ινδαλιμοισι, inter antiquas lectiones reserenda sit, eum Φιδαλιμος sit vox Homerica, et δαλιμ0ν ευριδες reperiatur apud Hesychium, quamvis in serie vocum ab id incipientium, ideoque in recentioribus editionibus mutatum in ἰδαλ tuo P. 'Repetendo videtur haec probasse ipse indorfius. Nihilominus credo uti manno, viro Sagacissimo, ipsam Suam Sagacitatem fraudi fuisse, et nihili aciendam esse hanc variam lectionem, ut vel ex eo patet, quod e eodem H ad 7r. 212, 3 μεν κυδ)ῆναι, idem vitium enotatum est: γρ. ηυδῆναι i). Simili modo in hoc cod. 0 . I pro υ δ' ἀθεριζω procuditur varia lectio P. 0υδ ευθεριζoo, de qua indorsius: ho υδ ευθεριζω non minus absurdum quam quod est in . υ δ' ἀποριζω, ' et notum est, nonnunquam α et ευ ita Xarari, ut prorsus nisi e sensu distingui nequeant. Quoties autem glossemata pro variis lectionibus nobis venditaverint etiam optimi scholiorum codices, enumerare longum est. Sussiciat inspexisse , 89 θειω τιν ἐς γρ. θήσω exi et M ad quae indorsus ,,oni σω est etiam in P adseriptum, sed OmiSSO τιν ἐς P. ut glossema potius esse videatur quam Varialectio ' p. 25, 0), et . 36l. μυθον ro λογον et β. 40,

κτωρ et '. 169, λωιτερον P. colo et g. 331, ψελλειεν γρ. παυξλὶσειε, ad quae Singula sedulo adnotavit uti mannus eSSe ea glossemata manifesta. Tandem etymologia deliramenta inesse phirinia eorumque nonnulla ex auctoribus, quales sunt Aristonicus et lerodianus.

' Ita ad i. 446 habet: γ νεκi i et supra ser. ρ. 3 ait quae Porsoni Oh80Gaii est .. merus error, sed observari ion inutilis V p. l

33쪽

nemo mirabitur, tui reputet, tymologiae itiscitiam commune esse antiquitatis malum ei liam optimo nonniim piam tranS-

versos rapuisse. Sic legitur ad . 75 bellissima ivrcle nominis Odysso etymologia, a doctissimo auctore Sileno Chio, excogi

breviora, sed in eandem sententiam, in Scholi ad . l, ubi quod adnotavit editor etymologia inepta, ' de omnibus paulo reconditioribus tuto dici potest. Eiusdem generis est pervulgatissima illa voc. σὰ κινθος, ἀπὼ του δεσις λὶ ρυπ0ς, ηTις ριι νυ θει καὶ ἁ φανίζει αυτον p. 166. l. 6 quam propterea etiam commemoravi, quia idem legitur p. 394. l. I. σὰμινθος λε γεται διὰ τὼ μιν t/θειν καὶ oro ν ά φανίζειν in δεχ η iro τὴν ρυπ0ν, ubi, quoniam frequens est permutati vocabulorum ση, quod significat L π1 et δεσις, ρυπος, Scribendum: δεσιν Sic ad . 563. datur haec o D 'Hλυσίου πεδίου etymologia ἐκ

de campo lysio Scholia, quod mirum, in multis non conveniunt cum iis, quae apud Hesychium, Suidam, tymologicorum conditores Scripta sunt, qui autem omnes, ut acile conserentipatet, eundem auctorem alius alio modo Xcerpserunt. Quod etiam hanc ob causam monendum duxi, quoniam Iesychii locum ex tymologici Gudiani collatione melius constituere posse mihi

34쪽

Tolle ob et bis idem dicet tymologicum, quod quamquam ineptum, non tamen tam amens est. Sed milii illud ἐν oco odo viii Suspectum est, Sensitque etiam dissicultatem Reishius, scribendum ducens: εν σέο τω. Fortasse melius erit, tymologicum Gudianum sequi liae ita scripta Xhtheus: 'Hλυσίων Πλυσι0νῖ), i μακὰρων ν=jσ0ς, ρηται δε ε ν ν ησω Thia λυπι ι ν, που ob inserendum διαλυονται α φυχαὶ τέων otios cir ων. col. 24 l). Sed - ut aliquando ad propositum redeamus, in toto hoc ineptiarum genere nihil pulchrius est, quam quod legitur in Scholiis nostris p. 50. l. 4. φ όπίσου καὶ ἀποκοπὴ του oo πις, καὶ συγκ0πῆ 0υ ι δπς, καὶ τροπῆτου ει α καὶ Ου π αι G t φ, μγ, qua de etymologia nihil dicam nisi hoc eam nimiam visam esse etiam iJmologici Magni auctori, non ita severo iudici: Πλot αρχος i di

35쪽

notitia, qua Scires inieresi, plane in iis isti venit decaninium illud llo uteri

πολλα μεν ἐσθλα μεμιγε ἐν α τπολλὰ di λυγρα d. vi ). Eadem omnia valent de Scholiasiarum lingua, quae Olulun-quani viliosa in nodii aevi συνη θειαν refert, quemadmodum ad λ. 579 legitur interpretatio voc. ερτρον liis verbi Concepta οπερ j πολλὴ γλωσσα pici 40υλ0ν id καλον p. 522 4). Saepissime contra Optime Graece loquuntur ScholiaSiae, praesertim in longioribus των λυτικων et ει GTαTικων fragmentiS, uec sinu flectata elegantioris Atticismi ostentatione, qua re neglecta initio in errorem sum inductus, quemadmO hun etiam Buti mannus eo Semel et bis erravit, σεαυro pro αυζον inserendo, quod more recentioris iiicismi ita positum est i). Ipse erravi in Scholio ad . 161. Quaerit Telemachus ex Athena, Meniae dorma induta, ecquid de patris reditu sando acceperit,

ουδεὶς δεγγελον κακων πων ' Antigone, 8 277). Senientialiae est ipse Telemachus statim dicit, Suspicari e patrem non amplius iu vivis esse, ne sorte hospes salso reserat, eum esse Superstitem, eo videlicet animo, ne eum Telemachum dolore assiciat. Sed ostendebar illo πολλὰ κις. Quid enim est ne hospes Saepe salsa nunciet Et iam ante me ostensus est vir quidam doctus, qui κ0λακειμ reponebat. Ipso volebam πεπλα-

πλακως ψει σηται. Sed sero isellexi locum esse integerrimum, et πολλὰ κις illud more exquisitioris uicismi, inprimis latoni frequentato positum esse l)ro ἴσως, i κοτως, ut iterum

et p. 666, 14. - Adscribam ex permultis Plat0nis locis h0s du0s Critias p. 1l inso δ'

36쪽

occi irrit in nostris p. 112. l. 15, ubi agitur de ritu in acie

νεκρος ἀπολει ν θριγγ. Hactenus de lingua. Videamus nunc de codicibus et editionibus. 3. Scholia in Odysseam bis sunt edita primum a Butt- manno, deinde a G. Diudorso. Ac utimantius quidem, cuius editio prodiit Berotini 1821 ), codices ipsos non potuit adhibere, sed repetiit tantum, quae Majus e tribris codicibus Mediolanensibus Bibliothecae Ambrosianae anno Sis ediderat. Ioruin librorum, literis Q, B et E insignitorum, primus tantum continet, quae Scitu digna Sunt, reliqui in plurimis nil nisi recentiora et sutilia praebent, quod sentiens Buti mannus, veritus ne exspectationem falleret, quum libri Ambrosiani pro mole sua studiosis satisfacere non possent, ' addidit excerpta orsoni

ex cod. Iarteiano H et scholia ex cod. Palatino P), nunc Bibliothecae cademica IIeidelbergensis et e Seholiis Vulgalis V ea, quae uberiora esseni. Iniqua igitur in his edendis sor

Ambrosiana puta, nonnisi negligenter XScripta, Iarteiana nonnisi excerpta ad manus essent' Ρraes. p. 1). Et addit de codd. Ambrosianis: nihil autem magis doleo, quam quod scholia haec omnia, qualiacunque Suni, e ipsis codicibus transscribere mihi non licuerit 'op. VIIIJ. Nam Majus quomodo scholia ediderii, arguit longa Series putidissimorum errorum, quos uti mannus in raef. p. IX enumerat. E quibus unum repetam, unde coniectura seri possis de caeteris. Dicitur ad

J Cramerus Anecd. aris. II. p. 4ll. scribit, se codicem Harteiamilia contulisse cuni Buttin anni Scholiis Ox0nii denu vulgatis 1827. ' Hanc editionem videre non potui. Suspicor autem eam nihil esse, nisi meram Berotinensis edit in Anglorum usum repetitionem.

37쪽

'Aχιλλεως, iii litibus Majius retii tuis illiculuin codicis viii una παρα ira et o ν ). tuae fluunt in CSSent, innion uti ni annus, iit erat non soluin graeco dociisSinius, Sed elia in Singulari praeditus prudentia et Sagacitatu, talem emisit editionem, quae, Si spectemus subsidiorum, quibus uti potuit, conditione in nulli sunt npro meritis satis laudabitur Testatur id ingens numerus iliti mariam emendationum, quarum magnam partem meliore postea codices confirmarunt, quaeque omnes sere a Dindorso iure receptae Sunt nec minus notae plurimae, breves piidem, Sed optimis rebus, ad clioliorum Xplicationem pertinentibuS, resertae, quas et ipsas repetiit indorsus, plurima probans, raro inutum dissentiens ). Nam pauci admodum loci sunt, in quibus Buti mannus, dicam verbis Lehrsi de A risiarclio, p. 7. - Sua ipse flecit praestantia, ut vere sui dissimilis suisse dicendus sit. EX O tamen genere quaedam Sunt, quae etiam Diudorsius recepit, de quibus mihi nunc agendum Sse Statui, non ut diose conquirerem, e quibus appareret, Virum caetera

ingeniosissimum etiam in nonnullis impegisse, Sed ne hi loci, eximia sagacitate expositi, atque magna indorsi alicioritate insuper Stabiliti, incautiorem lectorem in errorem induenni. In superioribus unum iam tetigi huius rei exemphim, post, ubii Habet illud moiro tamen et Harteianus, si ramero sides habenda est. Cranter Anecd. Paris. p. 454.)

recte interpretatus est Heinrichius. In superiore vero scholio ad J. 218, et librorum scripturae et ipsa scholiastae verba ostendunt veram scripturam esse non ου κυκλικως', qu0 in uno libro legitur Mediolanensi, sed δε κυκλικις quum necessario illic grammaticus aliquis designandus sit, qui aliam quam Aristarchus interpretati0nem proposuerit. V indor in nota ad n il 5 pag. 335 seqq. ἡ Ο κυκλικὸς recte legi videtur in ΠΤ Inm est ου κυκλικος, superscripto ς i. e. t κλικως),' monente Dind. Praes. H ad p. 97. 24 apud Cranierum nulla diversitas enotata est.

38쪽

emendatione mea proponam, cle nonnulli huiuscemodi dispulabitur, o reli suis potiora nunc tractabo. Odyss. d. 0 40is i Menelaus Telemacho ei Pisistrato inter alia muli a line narrat de fratris caede εῖος ἐγω πεοι κρῖνα circum Aegyptum, Libyam etc. 7Πολυν

Ad lios versus iae observant scholiastae in et Q. δε ρ ii,

deest Simul verbum, unde accusativus τους ἐχθρους ' pendeat: simul pro τουτον habebat code ille τ0Dr0υ, quod correxit Buti mannus, confirmavit postea M. Iis autem resiliuiis equidem Scholion luce clarius existimo, et sic explicandum illis poeia verbis: λὰ θριὶ, νωὶ στὶ, 0 λ ω υλ0μέν 17ς λοχοι gradationem quandam irrίτασις et quasi inientionem inesse multis enim chim insidias esse Structas, sed ita, ut Scirent quidem inimicos sibi insidiari, 'ρ0υπ0ν του ἐχθρ. ignorarent vero, quo temporis opportunitate eae insidiae fierent. r. . καιρῶν di cicia. - Hactenus paraphrasis est vocabuli lo- meridi λαθρ'l. - Sed peius etiana, pergit Scholiasia, cum Agamemnone rictum est. Nam ne Suspicari quidem potuit, haec sibi mala a quoquam impendere. τουτον di νδ ἐννοιαν λαίφεῖν φησι Menelaus scit. τ0υ δεινου). Et ne sic quidem

Sati perpessus est miseriarum. Nam eum proditum esse et iniersocium ab ipsa uxore ro at Iror. ἐνεδρευ'. , ,hoc V ut viiii anni interpretatione uiar, - in intimis recessibus infortunii ponendum est.' Satis Suni, opinor, line perSpicua et

aperia. Sed mutavit postea sententiam utimantius, in Addendis

39쪽

ἐστι. ' Dind. p. 183. Ot.). Ilaec vero, quod uti manno non saepe accidit, vi eiusmodi Sunt, ut ea resiliare opus it. Iam primum mentem Scholia sine non recte cepit. Non enim ἐπιτασις est, ut Opinatur utimamius, in illis do λωμάλοχοιο, de Agamemnone Solo, post cithe l. νωιστι, quod etiam aliis accidit, sed gradatio est in singulis tribus incisis, ut primum levius sit secundo, secundum levius tertio, et significetur, multos alios δεθρα επιβουλευθῆναι, Agamemnonem Vero et λὰθ cs et simul iscolor et simul δολω-άλοχοι o. Deinde ne illud quidem negligendum est, si vel maxime ultima Buli manui emendatio sensui apta esset, tamen per Graecitatis leges non licere dicere συχνοὶ - ἐπεβουλευtθνησαν τοῖς ἐχ θοοῖς pro 'or ων ἐχθρων, quod tantum virum praefervidisse satis mirari

ἐς νησον ' κ. I), o di εἰσιν et ται γῆ που κείμεναι υγι ετιδιασαφεῖ πληθυντικοῖς δ ρηριασι κέχρ=νται διὰ ii των ἐταίρουν υἱιπαρουσίαν. En esse ab hoc versu aliena Sensit Buti mannus, Observans, pertinere haec potius ad . 1 Aἰo- λίνην δ' ἐς γῆσον cicino χεθ' i νθα δ' i νωιεν etc. et indor sum in eundem secum errorem iraxit, qui eius monitis hiemperans. haec in initio libri collocavit. haec addens: Hoc

40쪽

scholion in Q aclseripium ad . 56s huc rettulit uii mannus. Videtur ragmentum esse Scholi longiori S luamobrem inlacium reliqui διο, quod uitin tu διὰ τί mutat ' p. 13, not.). raestabit fortasse haec coniungere cum iis, quae ex Q ad . 565 adscripta sunt

εγνω δ' i φ' με κεῖνος, πεὶ πίεν iμα κελαινον. Ad hos versus adscribitur ex Harteiano hoc Scholion πως in πιων 4 αῖμα γινωσκεις πὰντως emendandum πανTες X

scholio p. init et utina ad s. 385 exo et V elato, p.

assensus esse videtur repetendo indorsus: Hoc qui scripsit, nempe in πιων ὀ ιμα ινῶσκει in VerSi praecedente legit ἐπεὶ ἴδεν φθαλμοῖσι, ' sique haec revera lecti cod. Vindobonensis 33. Et recie quidem ita Scriberetur pro eo. 'iod nunc legitur: πεὶ πίεν αἶ ια κελαινον, - quod pii in suo habuit codice, non potuit rogare πως μ η πιι υ ν γινω-οκει, - dummodo ConStaret Scholion hoc revera ad hunc nostrum locum pertinere. Sed an hoc scholion ad Agamemnonis aniliami non pertineat, equid 'in dubito vehementer. Nam primum absurdum est, etiam in Scholiasia, Agamemnonem inierillos numerari qui dicuntur: i s εν δικὰ rorrhς. o δε δικα- ζ0l ενοι, luae Olius Minoa, an aliam, Sisyphum caeterosque id genus spectaui Deinde, postquam cum Agamemnoni animo