Observationes ad scholia in Homeri Odysseam

41쪽

consubulatus est lyssos, adveniunt ut alioru in uni ini, ellillis, Aiacis tu. iiii non dicuntur sine Sanguinis inustu lyssoni agnovisse contra de Achille diserte observatur sus. 7 l) μεθ 4

Solunt ganiennionem insepultum introducere in mediis heroibus sepultis. Accedit, quod ne lue apud Iomerum, tusspie, si recto memini, apud Aeschylum et in Sophoclis Electra Agamemnon 3 iii sepultura caruisse innuitur. Sed omnium maXimo me movet

quod nostro Scholio prorsus similia b)guntur in stati s holi ex Τ et V ad s. 335 relati nempe haec: υ delendum, quiplie

in fine scholii, quod apparet Dagmentum esse disputationis alicuius, qua obiectiones huic Homeri νεκυία acta diluerentur, ut recte indicavit uti mannus. Incipit autem hoc fragmentum ita ἀλλὰ καὶ δ Σισυφος κερδιστος ων διὰ τι κολώζεται;

etc. ad quae annotat uti m. is nec in edd. antiquis continuantur eum Hiolio praecedente i OO utique non portinentia quare in recc editionibus tacite tinc avulsa, verba quidem

iλλὰ καὶ - ετ ij νεγκεν posita sunt ad s. 593 de Sisypho reliqua autem omnia ad P. 23. Ego in liristinum locum omnia restitui, ut judicium de iis integrum esset. Numerum

etiam tuo, sed ex Diudorsi editione de loco, quem fragmentum ad 385 a Bult mann positum in h0 codice conpet, nihil certi conficere possum.

42쪽

praeposui versus 385. quo orditi ne cyiae altera pars, ad quam haec spectant. V Assentior de scholii argumento, nam in aprie est in his de altera νεκυιας parte damnanda disputari de loco ubi collocandum sit, non SSentior. Nam, ut notum est, non hanc νεκυιας partem, Sed eam demum, quae incipit v. 568. , θ' iro μιν ωα ἴδον, Λιος

ἄγλαον υἱον etc. spuriam habuit Aristarchus, et apposuit ad Singula argumenta της it ετησεως, litibus dein ops alii responderunt, omnia ab eo improbata Homero vindicantes, ut iterum suctum est in δευτερα, quae dicitur, νεκυία initio libri . Incipit igitur disputatio Aristar hi, cum aliorum resutationibus, ubi id potuerunt, vs. 568, ut portet, ita νοθει εται

1 6 ν; et sic pergit ad uss. 70, 573, 577, 580 te. His itaque adiungo nostrum stagmentum priora de Sisypho, Vs 593, piae

se suuntur de Hercule, vs. 600 seqq. de quo revera legitur,vs. 15. ἐπει δεν φθαλμοῖσιν, et tum recte quaeritur: π δέ μὴ πιων To αῖμα γινῶσκει. Atque ad eundem Herculem, non ad Agamemnonem, scholion illud, quod nostrae disputationis initium suit, portitior mihi quidem extra dubium positum videtur. Haec sere sunt, in quibus explicandis mihi una uti inaniri, non convenit. Quod autem post tantum temporis spatium, sttot nova subsidia reperta, post inerementa, piae loe studi O-rum genus nostris temporibus cepit, tam pauca in eius Observationibus improbanda suerint, id vero eius editionis praestantiam nobis suidem abundo declarare videtur. Non tamen uiliolinum indorsum V. l. Sup rVICIn una Opus fecisse, quod anno S 55 liae soliolia, o codicibus

aucta et emendata, forum odi curaverit, Ut X O satis ius illigitur, is uod ii iii mannus odi eum olio illi non potuit Cie eo, plod suae lis si abso litam muni nitus oditionem Sup-

43쪽

plementa plura millierunt, abdita iacebant in libris artigrammatibus iue lispersis, nec unicui tuo horum studii si sacile Ponsulendis. Sic scholia oodiei Hurioiani H descripta sunt et

edita a . . Crumero in ne dotis Parisinis, vol l l l. p. 4ll-512, pii in eodem volumine, p. 393-ll0, edidit odicem furisinum nr. 2894 S continentem scholia in Odysseum usque ad . 48. Sic codicem Humburgensem descripsitit soliolia eius birima edidit . . Pretior duabus in commentationibus, indici lectionum Universitatis Dorpatensis praemissis,' anno 18 39. Hos codices postea inspexit indortius, nec sino fructu. Nam quae refert de collatione codicis margo saepe detritu est et scriptura tam pallida, ut nonnulla legi nunc omnino nequeant, plurima lectis dissicilia, sint . unde actum ut ramerus sere ea tantum aflerret, quae lectu faciliora essent, reliqua non attingeret, plura etiam non recte legeret,'' Praes. p. XIV eadem omnia etiam de rameri collatione cod. II valere, intelligent omnes qui norunt, qua peritia scilicet ramerus in necdotis suis describendis usus fuerit. Idem usu venit in cod. Ham-

burgensi Τ o quo indorsius plurima ruit, quae reflerusOmiserat, quum non tam Xhaurire codicis copias, quam ampla dare specimina propositum habuisset, codicem denuo excutiendum suturo scholiorum editori relinquens. Quem laborem, ' iurgit editor, minimo inutilem suisse annotationes nostrae et quae

in Appendicem p. 33 seqq. rettulimus, ostendunt ' p. XI . Praeter haec, ex parte iam edita, ipse indortius primus contulit codicem arisinum nr. 403, luem designavit ierat et codiconi Bodleianum O), sontem Scholiorum Vulgatorum V antiquissimum, accepit suo a Cobeto, V. l. Collationen trium codicum Italicorum, Venuti Bibliothecae Mardianae

nr. 13 M), Florentini Bibliotheca Laurentianae plutei 57, 32 R et alius Marciani l. 1 cod. pii ante in-

dorsum omnes inediti suerunt. Tandem usus est XCerptis qui busdam brevium solioliorum e libris Vindobonensibus tribus,

5, 56 et 33 ab Altero propositis.

44쪽

De cognatione, quae inter hos codices intercedat, accurate statuere res est difficillima, et ita comparata, ut ipsis codicibus non inspectis de ea re nihil certi pronuntiari possit. Suffciat igitur in universum monuisse, caeteris longe esse uberiores integrioresque , t et Q. Optimus omnium est quo magis dolendum est, iam ad . s. I adscribere debuisse in sua collatione obetum. v. cl. habitin desiderantur sere prorsus scholia illa,

in quibus antiquorum grammaticorum coniecturae et priscorum librorum lectiones commemorantur. Nullae liuius generi animadversiones reperiuntur ad libros , i, θ', reliqua scholia conspirant sere cum Vulgatis, quae breviora Vocantur, a praeterea nullius sunt pretii. '' roxime ad horum trium codicum

praestantiam accedunt , qui et ipse in . 6 desinit; R,

isqui scholia antiqua continet in quatuor prima Odysseae rhapsodias V , , cum scholiis copiosis ad rhapsodias tres primas, rarioribus ad δ ubi recentior manus incipit), usque adis prope nullis ad rhapsodias reliquas; V et S cum scholiis bonis et antiquis usque ad . 48. Ex his optimus est , cuius scholia plurima sunt ex genere mythologico et eorum grammaticorum, qui λυτικοὶ et ἐνστατ&κ0 dicuntur, et qui codex, ut indorsius Vere Observat, aliqua ex parte similis est Ambrosiano Q, ita tamen, ut non ab illo pendeat, sed contra saepe sit mulio quam Q integrior Cuius rei luculentum exemphim proferre possum in scholio, ex orphyrio petito, ad . Si de Oc.

ει σατ p. 72, t. 2 seqq. quod in E PQ servatum est, sed

longe emendatissime et integerrime in , ut apparet ex Od. Parisino scholiorum in Iliadem, r. 2679 ap. Cramerum, Anecd. Par. LI. p. 17 pii in fronte limius scholii nomen Porphyrii exhibet, quocum sere ad verbum consentit . Contra non negabo quidem, quod indorsius de eod. D praedicavit: est Optimae notae liber, fui non sollina orphyrii ii non Scholiis undiis, ubi eius iunoria in aliis codicibus excidit, adscriptum

SerVavit, sed etiam mulium consori ad alior an odicum seliolia vel imendanda vel 40dintegranda V liae igitur ni nego

45쪽

ta sed ita statuo codd. fluxisse ex odio simillimo codd. nostris Iaristiano Ambrosiano v et Iamburgensi, in quo Joviora quaedam, quae in his codd. vitio laborant, correcta orant, nonnulla, tuae Scribae codd. II Q in suo exemplari expedire non poterant, distinctius legebantur, sed qui graviores corruptelas omnes cum his, tuos diXi codicibus communes habebat. Has scribae codd. Τ Securi apponebant; qui autem D et , - vel horum archetypum, - erit Serunt, ORS aut omiserunt, aut nonnulla adiiciendo sanare conati sunt. Ut

id quale sit exemplo demonstretur, consideremus locum, qualis hic est. Ad α. 284, legitur in H, - iisdem sue verbis in D, scholion prolixum, Diud. p. 51-54 in quo contra nonnullorum vituperationem exponitur, recte fecisse Athenam, quod Telemachum domo miserit, reditum patris sciscitaturum. Multis igitur argumentis ad huius consilii sapientiam ostendendam

prolatis, auctor, quem Orphyrium esse Suspicor, haec addit: δια παντων υν φαίνεται γῆ ποδ γμ ια ἀναγκαία και κρειττων καὶ πολλω σφαλεστερα τῆς ἐν 'fθὰκη ἐκ διρηγχὶ - TO μετα τῆς των μνηστήρων διατριβῆς Corruptum est in

his ἐκδι=ηγήτου ut etiam bis admonuit indorsus App. p. 738,

et roleg. p. XXXV. Quid lateat, nondum mihi contigit reperire hoc video, Sensum Sententiarumque nexum flagitare sive substantivum, quod idem sere significet ac διατοιβή, Sive, quo magis inclino, Hadiectivum ad διατριβῆς pertinens ). Quid autem scriba cod. 8 Vocabulum ἐκδιηγήτου n m magis quam nos intellexit, neque emendare potuit. Fecit igitur, quod factu sucillimum erat omisit molestum vocabulum, indorso teste in raes. p. XXXV. Statim OSt, in eodeni scholio, Cra-merus III p. 21 dedit ex II. 4 α λεγειν ori, ινα ἐν

i, Praeterea expungendum tum est τῆς quod omittunt II csr. indor tu ad uotatione et deest ei iam p. ramerum. et D Praes. p. XXV). Uud igitur illudi I natum est 3 an in duobus c0dd. ΗD. unde scholion est editum, dee se dicitur.

46쪽

κατα confundantur. Admonuit autem hae de re in raes. p. XXXV, ita , ,κα T correX pro καὶ quod est in II et servari potest, Si post Zooυς addatur δ' , quod est in D. V Immo vero hoc ipsium indicium est scribam cod. , aut eius archetypi, quum illum accus. και τ0νς Zoolla, a Verbo Tt II pendentem, non potuisset concoquere, addidisse de Suo δil, ut grammatica ratio constaret scilicet. Scriba autem cod. H mendum fideliter exscripsit, et sic sedit, ut locus a Dindorso certa emendatione posset restitui. Eiusdemmodi est locus, p. 37 l. 17ex D et p. 88, 14 ex , de quibus postea agam. Ex his igitur,

si vere disputata sunt, id saltem apparet, caute nobis agendum esse, si in loco corrupto D et S lectiones suppeditant, quae primo obtutu meliores videntur. Tandem, ut huic codicum enumerationi finem imponam, hoc unum addo minoris vel etiam minimi pretii sunt, quae ex Ρ Fala

tino BΕ. Ambrosianis N Mardiano et libris Vindobonensi

bus solis prodierunt, quamquam et hi libri nonnunquam conserunt ad tollenda vitia, quae in omnibus melioribus leguntur'). Sic igitur indorfio , adhibitis, quae vel ab aliis parata erant, vel ab eo primo allata sunt librorum manuscriptorum praesidiis plurima, quae in prioribus scholiorum editionibus vel manea vel corrupta serebantur, in integrum restituere licuit.' Ita profitetur, Praef. p. IV, et unam iure, id quod plurimi eius editionis loci

testantur; non tamen id assecutus est, ut rem conficeret, quod

unius in minis, itiam doctissimi vires longe exsuperat. Quod

' Qu0niam anceps res est si quis, qui c0dices ipsos oculis numquam usurpaverit, de eorum Origine et cognati0ne multa accurate disputare velit, liceat mihi in haenota antimi promere suspicionem, illud fortasse esse communis originis indiciuua, qu0 in plurimis scholia post quartum vel quintum librum desiderantur, et quod tu eteris, qui per omnes libros scholia habent ea ante in libris posterioribus sensim rarescunt et minoris sunt momenti. Quae res si casu tribuenda est, sane

mirus est ca8us.

47쪽

sper soro iii, - Si illando laec legat, sitio ullo obtrectandi studio dictum existimet vir clarissimus, de literis graecis, si quis alius, praeclare meritus, quemadmodum a me sine ullo Ob-t diei Lam Ii divi Lo dictum est, plod quum per Se Odiosum eSt, tum praesertim iunioris in Seniorem. Nec is sum, qui credam, iam nunc a me in iisce Scholiis, Omnia, quae Obscura sunt, illustrata, tuae corrupta, e mendata proponi Sed etiamsi Omnia, quae proseram, probabuntur, multi tamen, sat Scio, supersunt loci, qui manum emendatricem Xspectent, quorum et ipse supra exempla luaedam posui. Contra et in universum de

criticorum laboribus, et nunc de iis, quae uti mannus et in- dorsus ad nostra scholia attulerunt, id sentio, quod Cicero in Maniliana k 8 de imperatoribus dixit: verumtamen illis laus est tribuenda, quod egerunt; venia danda, quod reliquerunt. Ita tantum, quam indulgentiam erga alios adhibui eam etiam

erga mea inventa ab aequis lectoribus me impetraturum esse coiisdo. 4. Ad ipsum dissertationis meae argumentum transiturus, primum notabo sat magnum locorum numerum, ubi, quod in nullo Graeco scriptore non accidit, glossemata et additamenta

sunt expungenda, nonnunquam Supervacanea tantum, nonnunquam autem Sensum et Sententiarum nexum plane turbantia.

Eorum genus est duplex sunt enim aut additamenta, sael : inficeta, semper inutilia, aut dii tographiae, vel singularum syllabarum, vel sententiarum. Ac primum de priore genere Videndum. Huiusmodi V. C. est, quod delevit Lehrsius in mendati Scholiorum Homericorum, ad E. 705. ι τι θεον Τευθραντ' : η διπλῆ προς τὴν

' ραντι. Huiusmodi quaedam etiam uti mannus et Dindorsius

48쪽

γρὰ φεται μοι ossi λλαβα δε διὰ του et κλίνονται, etc. p. 226, 9), ubi, quam uncinis inclusi ittographiam, damnavit etiam rellerus. Dillographiam agnovit indorfius, p. 264, 20

ad h. 295, ubi de variis ventorum generibus agitur: καὶ μεν ἀπιγλιωτ νς γρος ω ν μεταβὰλλει ει νοτον υγρος ων θερμον οντα, d δε oro λεπτυνομεν0 ε ς ζέφυρον, o iζε φυρ0ς τι μaλλον λεπτυνο/ιενο ει βορεα ἀποκαθαίρεται monuitque de ea re in App. p. 63: alterum γρ. ων, quod seclusi, haud dubie ex antecedentibus repetitum. ' Sic in scholio ad ζ. 287, Homeri texit rectius λὶτ' ἀεκητι ψιλωTεον τὼ ir' oντως καὶ λ λην ἁλλη recte H. νεμεσω,

Ἀρισταρχ0ς , ubi Aristarchi nomen utimantium male habuit, a Dindorsio deletum, utpote huc illatum ex scholio adus. 289. p. 317 19 et not.); et postea in raes. p. V:is Recte conjeci, Aristarchi nomen male huc illatum esse. Abest ab H. ' Similiter urratum os ad . 340 ubi Nausicaa lyssi

auctor est, ut primum omnium a matre sua auxilium petat, cuius consilii causam scholiusta reddit bellissimam hanc tiro ι υς υνλὶ γυναῖκα προκοίνει, η ἐπεὶ creo νι orci T 'AP rvπαραδίδοται καὶ δελλως δε φιλοίκτιρ to τὼ θῆλυ. Καλλi- στρατ0ψ . E QV; sed Καλλί yrρα ro omittito, et videtur ortum e scholio proximo, quod ab io moinino incipit. ' p. 3l9 6.)Ad . 9 haec est allegorica interpretatio Allienae liaeaces

49쪽

ι ος παρ' αντον ν ilia citato fi . Ubi miror, neque fili mannum, neque o si ea indortium ausum osse in ioxium recipere pii mam prioris ObServationent sello vocabulum οἰκονομιας nescio quomodo huc veneris, ad Sequens Tot sol tri ρου pertinens. V

Diud. p. 358, 9. Si titi manuus illud: nescio quomodo 'surio dixit, neque magis ut Senientiae numero consuleret, facile est respondere, actum id videri ea de causa, quod Oc o κονομίας, post 'Oμή60 OmisSum, supra lineam inseruit scriba, ita ut proximum esset praecedenti lineae, unde postea in ano receptum est. Glossema adhaesit variae lectioni l . 116. τινες, ο ι αυτῆ, ad quae indorsus in nota: Absurde αυτῆvidetur glossema esse ad οἱ adscriptum,' quae VeriSSima sunt. Sine dubio igitur αυτη delendum est. Item expunxit indor-fius glossema in his, tu. 81 σχεδὰν δειξε τὼ μῆκος των δειριῶν πετρων χηλίκον 1 ν. Rationem reddidit in App. p. 787. Seclusi πετρωνί nisi quis τυὰν δ0λιχ0δείρων πετρων

scribi velit. 4 δολιχοδειρον τῆς Σκυλλ dixit usi stillius, p. 714, 19.' Ita indorsius. Si quid video, praestat Xpun-

Praemisi haec, ut mihi fidem facerem, reliqua omnis generis additamenia, quae quidem mihi sese obtulerunt, deinceps iudica iuro, in quibus sunt quaedam manifesta simul et putidissima. Glossema inest in verbis scholii ad . 208, ubi Menies elemacho

50쪽

est, verborum ordiri tantum mutato Causa glossematis in promptu est videbatur in iis ot τους in χ ιι ei σηρορον, re i uiri verbum, quum verbum in Secundo membro equi non animad-

β. 151 in narratione de aquilarum ostento dicitur: δεθ' ἐπιδιννηθέντες, quod ita redditur paraphrasi ἐκει σε -

ταυθα συστραφέντες ἐν τῶ καταρασσe ιν τὰ συνεχη αυTων πτερα Quum ενταυθίς idem Sit atque κεισε, alterutrum

abundat malim igitur ταυθα, quod fugatius est, delere. q. 271. τὰ ,oῖος ἐκεινος ' Scit. Ulysses erat κατα ναφων ρησιν te 7Tαι εις παινον του 'Oδυσσεως του πατρος Tνη λεμὰχου 4. Satis verbose,' ut iudicavit Cicero de iurisconsultorum formulis Leguntur haec ita tu EQ. In II haec tan

περ ι τὰν Ἀχιλλε α τὰς παρακειμεν α πιλεις ἐπορθουν, γηπειρωτιδὰς τε καὶ θαλασσίας. M. Duplex in his vitium est: nempe o περ τὼν 'Ἀχιλλεα, quod emblema incommode cohaerentia dirimit, resecandum St, et praeterea pro παρακαθ ήμ ενος τη ν ψοίαν Scribendum περ os αθημενος, nisi quis putet, παρακαθῆσθαι cum accusatiVO posse Coniungi, et παρακαθῆσθαι πολιν, Si vel maxime per grammaticae leges ita dici liceret, significare posse, urbem ObSidere. d. 123 Ad κλισίην annotatum est; ν άλλαχον δι' τε - ρων κλισμὰν νομώζει εστι ὁ θρονος ἀνακλίντρον χων.

Comparet emblema in HM ,,ον ἀλλαχου omittit in lacuna. V App. p. 757 Simplicissimus loquendi modus est ἄλλα χου dicere pro alio loco, alibi qui elegantius loqui volebant, δι' τε etio vel δι' Ἀλλυον usurpabant. Sic it nostris scholiastis haec et om-