Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

201쪽

κατεσκευασμένας πυλης δὲ Ουσης - φροωρών μως, ἐπει καιἄ-η διὰ τον φοβον παρὰ τῶν ἐνοικουντων ἀπενκοδροιήθη ἄλλως μοτι καὶ - πρώτως ἀναφλῶσα οἰκία παρ' ἄ-ii ην, ομὸν τῶν εἰσαθυντων, αμα δε καὶ τῶν ἐποίκων του χροι- ος roευον ἐπ το τεῖχος ἀνελθοντες, ἐζέπιπτον ἐίπτοντες εαυτους ψαφλεγεῖς MἈρια - κατοικουσι - χωρίον ἀνθρώποις

15των ἐπ τῆ καυσε βοώντων τε καὶ λοφυρομένων - στρατιὰ

δὲ παπα καὶ βασιλευς αυτος -- τας ἐν τέλει τῶν Ma- ἀμ- λοσαντες, περιέστησον το φρουρων προθυμουμενοι βοηθεῖν,

μη δυνάμενοι δ' πάντων γὰρ ξδη μελάβετο το πορ,3 εἰς se

νους π συμπαθείας ἐτράπησαν καὶ αυτοί. ἀνάλωνται δὲ πο2οτον πυρος ἀπο μὲν τῶν ἐωθεν εἰσελ ντων ἔξ γυναῖκες δὲ και--ες καὶ οἱ εξωροι τῶν χωρίον κατοικουντων τρεῖς και εἴκοσι καλεκατον - βοσκήματα καὶ ὐαλλη περιουσία σα P.M

σιλέα ἀναστας δὲ ἐκεῖειν λθεν εἰς Σηλυβρώπι κώλων ἔνεκα

Iuculentus ardebat quam . eum muli eo emississent, tectum ex e vite resaeis ontextum in ocum decidit quo eas de subito Rauperantibus flammis ad ontiguas aedes similem in modum aedinseatas incendium pervasit. Uniea erat oppidulo porta, qua τοPter metum obstructa, et quia domus primo incensa Prope erat, o nulli, qui irruperant, et quidam de colonis ipsis, cum murum quani celerrime poterant, ascendissent, inde se semiustulati praeeipites foras dabanti Alii simul eum ineolis et lumentis ab igninus inter-Cepti, nescientes quo se converterent, in gemitus et timentabiles Oees prorumpebant. Et erat presecto res digna aerimis, Mersitatarastionis hominibus et pecudibus confuse vociferantibus totus exercitus ipse e imperator eum dueibus, eteris posthabitis, oppidulum circumsistebant, ad succurrendum parati. Quod eum nequirent, iam siquidem ignis omnia aedificia depascebatur, ipsi quoque praecommiseratione sietum non tenebanti mammia, absumpti sunt iis, qui desoria per murum se ingesserant, sexu ex habitatoribus autem feminae, puer et grandiores natu tres et viginti supra centum insuper animantes et reliqua re familiaris quantaeumque Norimedioeriter hi, alieno in clunio moestus imperator, Selybriam ire iustitit, ubi transacus quomam ausa venerat, chariopolin reme.

202쪽

δώλοσε τὴν στρατιὰν πλ- χλο- οὐ μέταυ αντε συνεῖναι, ἐν μέραις ν εἷς κελευσας πάλιν ἀκλήτους προ αντον ἐπανελθεῖν ὁ μέντοι - κατὰ την 'Pοδοχτ' ἐπαργων στρα- τπος Παλαιολογος ὁ μιθας στρατοπεδάρχης τὰς π αυτον5 πάσας πολεις αὐτὴν στρατικῶν, ἄσπερ ἔφημεν ἀπο ου νέου B βασιλέως προς τον χρεσβυτερον ianοστήσας, πάντων Ῥεινισχυσε καὶ τὰς γνώμας παραστησασθαι καὶ τ πρεσβυτέριν

βασιλε πεῖσαι προσέχειν' - δε τῶν ἀπο οὐ Λακικου γένους νομάδα Σορμπάνον εὐνομασμένον τῶν οντων ἀποστερῆσας, οτι Io τῆ c προσέκειτο βασιλεῖ, πολλαῖς τε αἰκιαις ποβαλών, vora τῶν ἐδώντων ἐκριζώσας καὶ τὴν παρειῶν κατακαυσας σιδωρε, εος -κ σπισεν ἀποστῆσαι του νέου βασιλέως, καθειρξας ευεν πο κλοιοῖς. Ῥυτος δὴ του δεσμωτηρίου τοτε διαδρας, καὶ πολλους τέρους προσεταιρισάμενος νομάδας φιλους, καii 54 παρὰ του νέου βασιλέως ἐνταυθοῖ περιφθειση - Παλαι Cλπιν πολεμεῖν συμμίζας στρι-Ψ, μέθετο τοῖς ἐν τῆ Τυδ πη. ορωντες δὲ οἱ ἐν ταῖς πολεσι τωύς τε ἀγροτα ἐκπολεμωθέντας αυτοῖς μου πάντας καὶ τὴν στρατιὰν ἐπικειμένην, αἰδείσαντες μὴ καὶ τῶν ενδον ἀπολωνται στασιασάντων, μετα-2o

βαλοντες προσέθεντο τ νέιν βασιλεῖ καὶ δήσαντες τον στρα

vi missionemque dedit exercitui, mille apud se retentis mandans

uti praefinitis diebus quamquam non arcessiti, rursus adessent. Verum magnus stratopedarcha Palaeologus, Rhodopes praefecturarum dux creditas sibi urbes omnes exercitumque, ut supra demonstravimus, a iuniore ad seniorem imperatorem avertere et ad huius obsequium inesinare potuit: unum autem quendam genere aeum, Pecuarium, Syrmpanum nomine, fortunis exutum quod nepoti faveret, postquam saepe illum fustuario multavit, duos etiam dentes radicitus excussit maxillamque ferro eandenti inurendam curavit, nee eum tamen a fide transversum agere valuit, cum manicis in custodiam dedi Inde eum aliquando effugisset aliosque pastores, armis militaribus nudos, magno sibi numero ascivisset, et copiis ad Palaeologum eoεrcendum eo missis se immiseuisset, In Rhodopeios ser batur. Qui erant in oppidis, cernentes agrestes universos contra se conspiratos et instantem imperatori exercitum , timentesque ne intestina seditione excitata pessum irent, commutata sententia ad eum se eontulerunt vinctumque ducem in eustodia tamdiu habuerunt,

quoad, re intenecta, imperator de eo certum statueret ipsi cum Sy-pano ad illum profecti sunt pars ut praestitae enevolentiae pra inium adipisceretur quotquot autem a seniora prius secerant, ut

203쪽

τήσοντες συγγνωμην ὁ βασιλευς δὲ γων - ἀφεστηκότων -- νώμενος μετρίως ὁ ἀγνωμονων περ αυτον ευ ρα--ἄ

- σε ἀν αυτοῖς μαρτηται εἰπων, ψώωσε συγγνώμης -τα V. r. μικρον δὲ κώ- ποινμας, ἀκαδε ἐπέταζεν ἀπιέναι τους δὲ τη εἰς αντον ἐμμήναντας πίστει μαινέσας τε αμα και δωρεαῖς ἀμειηνάμενος ζωοῦ, Ἀζαπέστειλε ρε-αυτους, πραγ- - αυτοῖς ἐπιστήσας τον Ἀρχαγει Ορον δομέ--- - ἐπετετραπτο τον μέγαν στρατο-4-- δε μάτην - βασιλέα ἀποσταλαι εἰς τὴν στεραίαν δὲ ὁ Συρρεπάνος ἐπὶ του βασιλέαa εστηκως, ἐδοκει μολεσθαί τι προς βασιλέα εἰπεῖν. συνεὶς δὲ ο βασιλευς, Ἀντι βουλοιτο Βάλευε λέγειν. ὁ δ'

x5ἄμα τιν προσταχθθαι προς τουδαφος εαττον καταβαλῶν,

συγγνώμης ξτει τυχεῖν, - συμπτης ὁ καὶ βάρβαρος καi P. Ma

ἀγροῖκος ἐτολμησε φθέγξασθαί τι προς βασιλέα. του βασι λέοιν δὲ προσταξαντος λέγειν δεδοι- μνειν, ψει του μεγάλου ἐδεῖτο στρατοπεδάρχου - τε καὶ οτον ἐν οἷς εἰς

συγγνώμης του βασιλέως δὲ ἐρομένου, εἰ προς εἰρωνειαν ηπρος ἀληθειαν τυχεῖν δεῖται ὁ δ εφασκε, προς ἀλήθειαν, καὶ oρκον προσετί ι πίστεως χάρι δέον δ' εἶναι, ει τι καὶ ἔμαρτε, προσηκοντα προς γένους ἀξιῶσαι συγγνώμης. 4,ἐπι-xsλέλησαι δ' ' ειρηκεν ἄδας ὁ βασιλευς ,,οσα σε ρογαπται -- Bdelicti gratiam lmpetrarent. Quos imperator, ait adversus se hene meritum ingratos verbis monibus castigavit et praecipiens, ne de eetero ad desectionem et sacramentum violandum faciles essent, MLensionumque oblivionem promittens, venia est impertitus et pau- Io post humaniter domum abire iussi qui autem in fide perstitissent, eos quoque pro dignitate collaudatos et donis donatos dimisit,dve illis praefecto archaniola domestico, cui mandatum erat, uti magnum stratopedarcham imperatori vinctum mitteret coram quo altero die astans Syrmpanus quippiam illum velle videbatur. Quo animadverso, Dic, ait, si quid abes Sympanus statim se humi abiiciens petere, ut sibi ignosceretur, si subulcus et barbarus et rusticus imperatorem verbo appellare audere Iussus ut omni timore deposito loqueretur, pro magno stratopedarcha orare occoepit, ut ei ipsi, quod Rhodopeios a fide in dominum suum abduxisset, igno-

Meretur. Pereunctante imperatore, simulatene, an Vere et ex animo

ita rogaret, Vere, inquit; et ad confirmationem iuramentum adiecit, addiditque, ex mel esse, quamquam eccasset, tamen ut cor aenato Veniam non negare. Rursum imperator An tu obIitus es, quisus et quot nudis lue te mactaverit Bona tibi, Iiberos et uxorem

204쪽

σας δὲ ὁ βαρβαρος - τωτοις, και πολλαπις ἀψοφημήσας

τόν βασιλέα, κώ δευτέραν δώροιν προσαί ι - τον αντον

μῆ- τῆς ἀνα ἀποστερηθῆναι ρεντ των προσοδων καὶ τω- D δωρεων των μανιλιαων ἔτι δὲ μῶλον τὸν πὸ του μαγκοτος --δὴ θαυμάσας ὁ βασιλευς, κοά --vν την δέησιν λήρου λι- αντο προς τους πόδας βασιλέως κειμένου, - της συγγνώμης γραμμα διαχαραχθέντα και τῆ βα

eripuit, dentes exassit, plagis niuius orpus tuniri lueerarit, in

extremum maxillam ferro, ut atrocissamorum sceleriam damnato, stu

lavit, ae perpetua eatrice deformem reliqui In summa, edo, quid te movit, ut elus ausam ageres Quid vero maius, inquit, quam qui paulo ante in servis illius ensebatur, eum nunc Dei concessu a tuo munere in tantam claritatem venire, ut deprecatione sua etiam eognatos imperatoris sormidato supplicio eximat Admirans imperator, si eum delesse iniuriarum memoriam, Si tu, ait, tam iniqua et insanda ab illo passus, homo barbarus, sorte infimus, I-hilo minus quantum in te est, mala bonis ompensas, me minora passum et imperatorem, inexorabilem tram fovere non decet. Igitur id te deprecatore in me commissa negligens, ecce veniam illi tribuo. Actis gratiis et iterum iterumque dictis imperatori laudibus, a harus denuo petit nempe ut idem stratopedarcha nec honore , nec reditibus, nec bonis imperatoriis excidat. Tantum studium erga noxium amplius suspiciens imperator, etiam hoc annuit et adhue ad pedes eius iacent testimonium datae veniae ih pittacio exaratum, et, ut mos est, fidei ergo imperatoris manu addita,

205쪽

θων αππγειλε βασι ι ως στωσεως ἐν ἄντῆ γενομένης, οἱ V. s5ή νιτ βασιλεr προσκείμενοι περσχόνος, θεσσαλονίκρον -- ριεποίησαν -- τον δεσπότη δὲ κωνσταντῖνον εἰς το vi B τῆν φροντιστήριον - ορταίτου διαδράντα, κατασχοντες εχ σιν ἐν φρουρῆ ο βασιλευς ειδεμυς τους ἄξοντας αντονεπεμ νεν εἰς Θεσσαλο προ ερκως προτερ- πλους --χων, roeg οὐτ' αυτοὶ μοντες, ουν ὲτέροις παραχωρήσουσι τον δε---ν ἀποκταναι. or καλαπελθοντες ἡγαγον αντον εἰς μώμοτειχον μοναχῶν ηιπιωμένον πῆ με πυμβάλετο δὲ -- τὸ καὶ πεῖν αὐτοὐς εἰς Θεσσαλονίκην ἐλθεῖν δεε του μ' - θανεῖν. -ῆλθον δι--οις προς os νέον βασιλέα τῶν Sa 35 σαλονικέων κα τῆς συγκλήτου και τῆς στρατιας πολλοι, καὶ

τῆς κατ' αὐτὴν ἐκκλησίας προεδρος δερεμίας, καὶ Γεράσι- c ιος ὁ τῆς κατὰ το ἱερο ορο τον υ θω δ προυμενος λαυρα κ μέντοι περ τον νέον θροισμένη βασιλέα στρατια, ἀταξίρ

στρατιωτ- χρησάμενοι, ὀλίγου δεῖν κατέκομναν αν τῶν δε--ποτνη, εἰ μη αντος ἐφρυσατο παρων ο βασιλευς' ἐκέλευσε δὲ ειρχθῆ-ι. τισὶ δὲ στερον ημέραις ο δε--1 διά τινος uiam οὐ νέου βασιλέως, αμα καὶ πολλῶ a αριτας μολγων οτι δε αμον - μεθνηκει,- ἐπεὶ καθ οποιονδντινα τρόπον το τῶν μοναστῶν περμβάλετο σχῆμα, και τα νεν

praebetur: quo aeeepto, vestigia imperatoris ex eutitiis, laetitia recessit. 3 i. Eodem die Thessalontea veniunt nuntii, factionibus thidearinatis, ab eo stantes vicisse urbemque illi subleeisse Constantinum despotam in monasterium Chorinetum, civitati vieinum, eonsualsae reomprehensum custodia detineri. Imperator confestim Themalani-- eam mittit, qui hominem addueant prius lureiurando adstrictos, neque se despotam occisurom, neque aliis occidendum permissuros. Prosecti, in schemate monastico, quo se mortis metu velaverat, antequam illi Thessalonicam aspirarent, Didymotichum perdueunt. Prosequebantur eum Thessalonicensium et de senatu et de militibus complures, atque etiam ecclesiae inius antistes Ieremias: item Gerasimus, laurae, quae est in Atho saneto monte, Praefectus Parum ero abfuit, quin stipatores imperatoris audacia militari despotam in busta coneidissent, nisi illum praesentia sua imperator conservasset. Praecepit autem in carcerem tradi. Praeteritis diebus aliquot, spota hominem certum ad imperatorem allegans, gratias agit, quod se e diuoibus fati eripuerit et simul rogat, quoniam modo quod mmonachi habitum cepisset, etiam logitima monastiees instituta sibi erisequi li aeret, ne coaetus, sed libens eum cepisse videretur. I p.

206쪽

A. C. isaamis ἐπ' ἐτετελεσθῆναι ἀντα, οἶς ἄν με δοκο' ι' ἀλλ' εκων περιβεβλῆσθαι ὁ βασιλευς δὲ ποπτευσας μὴ βίου et μεταβολῆς ἐπι μιρ, ἀλλ' - ἀπολυθείη μὴ ψγεσθαι,

τοιαυτα αἰτεῖν, τον Θεσσαλονίκης πέριμνα ριητροπολών καιτο τῆς λαυρας ἐξ ποτμενον ερασιμον, ν άσκοντα α 5τεῖν αὐτον μεμή-κεν ἐν παροντι το ab γὰρ μὴ κακως ωπο τῶν φρου-ουντων πάσχειν, ἀλλ' ἀναπαυλης ἀπολωνειν,

, ξέσται, τὸ δὲ ἀπολυθῆναι τῆς εἱρκτῆς ἀδυνατον τὸ νων εἰ-

ναι διο μηδε τοιαλα δεῖ εα ου' δει μαλλον ἐδεῖτο περι- αυτων, τῶν ἱερων ἐκείνων ἐπιλαβεμενος ἀνδρῶν, eo Ovio προς ποκρισιν, νει προς ἀνάγκην, ἀλλ' ἀληθειρ μῶλλον την προς - τοιουτον βίον αἱρουμενος μεταβολήν. α δὴ καιπω μενος παρ' vG ο βασιλευς, ἐπέτρεφεν βουλοιτο ποιεῖν περ αυτον. ἡχθησαν δὲ ἐπὶ των αὐτῶν καιρῶν ἐκ

P. 94Θεσσαλονίκης προς ασιλέα δεσμῶται - ο τὴν βασιλι is

τες με, ὁ τε Παλαιολογος Κωνσταντῖνος καὶ Ταγάννης χαριδης καὶ ὁ πραπαλλαγατωρ Σεναχηρειμ ει τους μι- δυο, βαπιλέως προστετ οτος, ἐπὶ τῆς δημοσιας ἐθεώρισαν - ρας ἀφηρημένους - γένειον καὶ τα τρίχας τῆς κεφαxiis dio τον Παλαιολογον δὲ Ο πρωτοστράτωρ οτησατο, ἀνεφιον

αντον παρχοντα, μὴ ταυτον παθεῖν εἰς δεσμωτηριον Mἐνεβλήρη ὀλιγεν δὲ στερον αυτον τε καὶ τους ἄλλους ὁ βω-Bσιλευς ξίωσε συγγνωμης ἐν τοῖς τοῖς δε κωρας καὶ Mars νιοι το πρεσβυτέρου βασιλέως ἀποσταντες, ηκον Hasmior suspieione tactus, non desiderio vitae commutandae, sed case ris evadendi hoc ab se peti, metropolitanum et laurae praesectum Gerasimum mittit, qui dicant, illum in praesens haud convenientia petere. Nam ne a custodibus habeatur male, sed quiete potiatur, hoc illi concessum iri dimitti nunc e carcere neutiquam Posse: proinde id rogare pareat. A despota viros illos sacratos prehensans, idem enixius orare, ut qui non ex hypocrisi aut necessitate, sed sincero potius animo hoc vitae genus delegisse Quae cum ad imperatorem referrent, quid eo fieri vellet edixit. Eodem tempore Thessalonica adducti sunt in vinculia, qui Xenam imperatoris martrem, ut supra diximus, per vim a Deiparae statua abstraxerant; Constantinus Palaeologus, Ioannes aridas et Senacherim protaua- gaior quorum duo, imperatoris mandatu abeaAa barba et capillis, publice in foro ad spectandum omnibus ignominiae ausa sunt Propositi Palaeologum protostrator ut consobrinum precibus suis dedecore prohibuit sed in carcerem datus est; cui post brevo tempus, ut duobus aliis, imperator ignovi Paulo post et Lemnii ad uuiorem desciacent a venerunt simul ut eam rem illi nuntiarent;

207쪽

καὶ βασιλέως ἐκ τῆς se διαβῶ- in τῆ ἐκ Βυζαντιου

μασε τῶν ἀντιτεταγμένων, ἄντος δὲ ρμῆ - ἀσχέτιν κατὰ csoτάχος ἄρας ἐκ - 3 πείρον, - τῆς μερχοριήνης ξει στρατῶς, ιος μαχουμενος si ἀν συντυχοι εἰς τριτνν ἡ 'μέρανε τε ἐκ Βυζαντίου στρατιὰ αμα τοῖς Πέρσαις καὶ βασιλευς νέος μεταξ, γορ-λόν; καὶ Σηλυβρίας σννῆλ- συν- ιδοντες δὲ οἱ Πέρσαι καὶ οἱ ἐκ Βυζαντίου 'Pωμαλι ἡ ουδιι 5ἀντιβλέφα δυνήσονται προς τῶν μετὰ βασιλέως στρατιὰν, ουδὲ παραπώζασθαι πομείναντες ουδὲ πλησίον ἐλλει, ἀλλ'

- πορρωτέρω οντες, μεταστραφέντες φευγον κατὰ κρατοsi

usi μιν οἱ Πέρσαι, ἰδία δὲ οἱ 'Pωμαλα- βασιλευς δὲ φευ- ροντας ἰων, καὶ αντος εἰς δυο τ στρώτευμα διελων, ἐκ aoλευε διώκειν ἐπιπολυ δὲ της διωξεως γενομένης, ιος ἐνυον οι διώκοντες -δὲν. ησαν γὰρ οἱ φευγοντες - ἐν ἐφικτῆ οι D- μὲν τρεῖς τῶν Περσῶν ζωγρφναντες, οἱ δ' ετεροι πέντε ri μαίων, ἐπανωτρος πν των ἄλλων διασωθέντωHanno, δὲ τωνικῶν δυνηθέντων -- τῆ στρατι καὶ σκευῶν στρατιωτι- 25κων καὶ οἰκετῶν ἐκράτησαν πολλων ἐλθων δ ο βασιλεος ἐστρατοπέδευσεν Φρος Σηλυβρίας. οἱ μέντοι διασωθέντες τῆ

simul ut insulae praefectum ab eo Oseerent: qui benefice tractati et praesidem, uti rogaverant, adepti, domum reverterent. Dum haec aguntur, Selybria nuntiatur, Persas ex oriente ad avum adiuvandum traiecisse et cum Bygantinis coniunctos , mox contra iuniorem venturos. Audito Persas, alioqui inimicos, ad subsidium a Versus homophylos a sene aestos, incitatissimo impetu et celeriter Didymoticho movens, adventantibus eois obviam Procedit, manua conserturias, ubicunque occurrissent. Tertio die Byxantini cum Persis urulum inter et Selabriam in eum incidunt. Cum scirent autem se ne intueri quidem imperatoris exercitum ausuros, nec aciem eo tra instituere, nec propiMa serre gradum sustinuerunt: sed Proeul

adhuc distantes, totis viribus in pedes hae Persae, illae Romani seeoniecerunt. Conspecta fuga, imperator ipse quoque divisis copiis fugientibus instare iussi Ouod eum diu esset laetum et nihil tamen effectum, sugitores enim illi alas in pedibus habebant,) hi eum tribus Persis, illi cum quinque Romanis, quo visos everant, regrediebantur. aquis vectariis, qui amen fugiens sequi non P

208쪽

B MI τε ἐκ τῆς Περσικῆς συμμυμα τον πρε- σβοτέρου βασιλέως περιsρέθη ἐλπὶς τα τε κατὰ τας νησους πονήρως εῖχε, τῆς μὲν γῆμνον μ' καὶ φανερῶς ἀφειν Πνιας,

terant, impedimentis atque etiam servis militum magno numero Potiti sun Progressus imperator, prope Selybriam tentoria fixi . Persa et Roman fugae benefies servati, Dantium eum venassent, seni imperator sese vietos narrabant a Persae naves simu ad traiiciendum petebant quos ille ut Danti maneront, flectere non Poterat, opponentibus, se frustra oontritum iri et eum aliis By-tiis obsessos, nihil ei prolatu,os nam extra moenia non sese tantum, Verum nee ipsum eorum aresusatrapam cum toto exercitu suo In acie adversus iuniorem imperatorem consistere posse Romanis, qui aderant, Vera eos dicere attestantibus conscensu navibus, in orientem transmiserunti

32. Postquam Perstes auxilii spes deoollavit, et Insularem auditi motus, Lemno iam perae alium dominum colente, reliquis in fido Iabascentibus et propediem defeetionem minitantibus urbibus item continentis pluribus simul ad iunioris imporium aggregatis omni ex sarte anxius animi senior, rursus legationem mittendam iudicavit. uic muneri Isaacium sacri montis Atho praepositum, Virum alioqui intelligentem et virtutis multo studiosissimum deligit, illique in Iogation diconda haec iniunxit Si homines aut ab initio ad malum

irinexibiles a Deo su,ricati euent, aut, cum volunt ite libera stariequi

209쪽

δέον --γώπιοι γερο,οτες ἔμειναν λ τῆ circi , ἐμῶν τῶν A. c. i3aa μετα ταντα παραβαθέντων ἐτολμήθη ἐπεῖ δὲ διὰ τὴν παραβασιν νολισθος προς το χαρ- η - ἀνθρωπων γεγέννηται σις, ἐξ ἐκεινον μέχρι καὶ - πάντ' ἄνω καὶ κωτω καλ-ῶει αρχης ἀντικειμένου γίνεται συνερρουντος, πο&ν δὴ τενυν συμβέβηκε - 43ἀν δέον γὰρ ἐμὲ τὴν προς ἐμέ σου --νοιαν καὶ πρὸς πατέρα παιδὶ πρέπουσαν ἐδω τε και τιμὴν Dαὐτοῖς προις καταμα ντα, τους σε διαβάλλειν μιχειρου-

τας ἡ κω ἐρα- συσκευαζομενοην δολους, ὁ ἐχθραίνοντας x-πωλῶσθαι, θω δὲ ἀπατηλὰ, ται μὲν διὰ τῶν σῶν πων οδε επιν - προσέσχον, λογοι δὲ πεπλασμένως παρα τῶν συκοφαντῶν πεπιθεὶς ἐθειρα πολεμον, ουσης εἰρa o νον δὲ

divo Ἀποις τὴν ἀβουλίαν καταμαθων ἐρωντον μὲν ωσπερ δικπιον, καταμέμφομαι σοι δὲ τους τε τροπον ἀγα--τι,

asκαὶ τὴν εἰς ἁμὲ ἰδῶ καἰ ευνοιαν ισχρον διατηρουντι, μως εἰς εἰραφνην ἐκ πολέμιον πάλιν τὰ πραχματα quae ἔξει μελήσει. 'μμιιν ων τοιαυτα εἶπε. βασιλευς δὲ ο νέος , t ιτα ' h ν

Σοκατα του ἐριου κυρίου καὶ βασιλέως ἡ βουλευσασθαι συνεχ-- ρησεν ἡ πραζαι, υτ τους συκοφάντας ἀνελέγκτους χρι τέ- λοος διατελεῖν, ἀλλ' υτον βασιλέα μάρτυρα εχειν παρέσχεν, ως ου --ος αδικῶ, ουν οἱ συκοφα μοντες ἀδικίας ἐνέλιπον οὐδεμων περ λην. εἰ δ' ὁ βασιλεν αὐτος - δι

in lainoeenua , quemadmodum oportebat, peremerassent, nulla sui , sent, quae postea plurima in rita hominum Perperam ommissa sunti Quia ero propter primam transgressionem natura humana in det xlus Iahuia evasit, ex eo usque ad hoc momentum temporis, tuo, qui fuit ab orbis primordio noster adversarius, adnitante, omninaureum ae deorsum feruntur Permiseenturque quale quiddam nuno et in nobis experimur. Cum enim debuissem tuum in me propensum animum quaeque filium decet erga patrem reverentiam ac Venerationem ex ipsis saetis tuis didicisse, alumniatores apud me tuos, quasi adversum me dolos machinarere, ut inimicos repellere; ego circumseriptus, quemadmodum rebus ipsis te mihi probare conarere, non attendi se fietis eorum sermonibus praeoccupatus , in pacis hellum excitavi. Iam rerum experientia temeritatem et dementiam meam cognoscens, memet iure incuso. Tibi ut bene morato, meique ut antea cupido et observanti, quinam ab armis ad otium redeamus, rae erit. Hactenus senior. At nepos in hunc modum Gratias ingentes ago regum regi Deo, quod bonitate sua etiam in me aua, neque sivit, ut ipse quippiam contra dominum meum et imperatorem vel eogitatione vel actione molirer neque obtrectatores meos non

tandem redamuit quando ipsum imperatorem mihi testem appo uiti

210쪽

ήμεις ρο ρονέας - εἰδοτες τιμαν καὶ αν τε καὶ ἀδικωφθα Β ἀνέχεσθαι, - αν πιπράσχοι θεος, βουλενσαμνοι δράσομνπερ - προκειμέ-ν. sua ουν μειψις τοια-ῖς ἀποκρίσεως παρὰ βασιλέως τυχον, ἀπῆλθεν ει το στρατοπεδον5

ως ἐπε περιμνῶν, ἄχρις ἄν ὁ βασιλευς βουλευσάρωνος ἀπο- ποντο περ τῆς εἰν ς ὁ βασιλευς δ' ἄμα τῆ μεγάλου δο-

ιμ-ίκεν ο τι χρὴ ἐβουλευοντο πράττειν περ των προκειμένων, πως ἡ εἰρῆνο γένοιτο τοιαυτη σκοπουντες, ως μηδεμιαν πασιν χειν οὐ συκοφάντας προς ἀλληλους διαβάλλειν οτον βασιλέας - πολεμον ἐμνώμη τῶν κοινων πραγμάπων κινεῖν. ἐδοκες - λυσιτελεῖν αυτοῖς τε ομου καὶ τὸν στρατῶν C καὶ πόλεις πάσας καὶ τὴν διοικησιν τῶν κοινων πραγμάτων τῆ βασιλε επιτρώναντας, αττους ἡ ἐκεῖνον ἄγε - καιεἰς πηκοον τελεῖν τὰ προσταττομενα ἐκπληρουντας ον ors

γαρ τοὐς διαβάλλοντας χώραν νειμαν ἀν σχεῖν, πάντων ὀμον χρημάτων πο ου πρεσβυτέρου βασιλέως διοικουμένων. εἰς τὴν στεραιαν δε- νέος βασιλευς τους ἐν τέλει πάντας καὶ his κονας καὶ τους λογάδει τῆς στρατιας εἰς MDNίαν

συναγαγων, εἰπε τοιάδε ,,τὰ ἐκ του πολέμου φυγιενα κακὰao

καὶ μάλιστα του ἐπιφυλίου, - πολλαχοθεν μὲν ἄλλοθεν ἐνεστι καταμαθεῖν, μάλιστα δ' ἄν τις αὐτὰ κατίδοι καὶ ἀποτον ν ἐμου τε μετάζυ - βασιλέως κινηθέντος πολέμον. ἐν γαρ λήγη χρήν τοσουτον ἄν- ωφ' εαυτῶν διεφθειρ

nee me ullam illi irrogasse iniuriam, et eriminatores ad me iniuriis onerandum nihil fecisse reliqui. Et quamvis ille a perditis hominibus deceptus, ae onicio discessit, tamen nos, qui parentes honorare et licet ab iis etiam indigne habeamur, sufferre ac perpeti norimus, rem perpendemus et, ruantum Deus concesserit, faciemus. Legatus, adepto hoc responso, in castra abiit, exspectaturus ibi, dum post consultationem certi aliquid acciperet. mperator cum magno dom stico, quid in re praesint agere eonveniat exquirit et considerat, quanam ratione eiusmodi pax constituatur, via imperatoribus de altero apud alterum detrahendi bellumque cum pernicie rei publicae commovendi syeophantis uinis occasio praecidatur. Statutum, conducere, si simul seipsos, exercitum, urbes universas, totius imperii gubemacula, seni qmmittant, a quo pro subiectis regantur et cuius aussa actitenti Sic illo solo rerum domino, materiam obtrectandi nullam fore. Die postero imperator coactis in concionem optimatibus ae ducibus universis eum flore exercitus, hoc maxime modo. disseruit Quae incommoda bello, a praesertim civili, importen tur, eum aliunde multis exemplis , tum praesertim ex eo Perspicere datur, quod nunc inter me avum in meum flagra Brevi enim tempore tantum ipsi potentiam nostram attrivimus, quantum nec