Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

211쪽

μεν τῆς μαμεως Ηιων, - ου δ' ὁμου -- ἀπέρω κοιλαι- a 4 ur βαρβαροι ἐπιστρατευσαντες μονοουσι κατεργά in ιDεσχυσαν ἄν ο δὴ καὶ αυτο καλως συνιδοντες, ἐν ἀρχ- μάλαπα τουδε του πολέμου πρεσβειαν ἀποστείλαντες προς πασιλέα, περι ειρ νης ἐδεῖσθε κἀμου συνειδοτος eos δ' --ετετμεῖς ουδὲν ἐπρεσβευομην καὶ ἄπτος περὶ τῶν σων, πολλαδεομενος βασιλέως μὴ περιῖδεῖν ἡρμῆς αὐτους φ όαυτων ἐν πω προς τους μοφυλους πολέραν διαφθαρέντας, καὶ τὴν ειρῆνον ἀσπερ τι μέγιστον τῶν νεργετηματωνή - τοτε μεν Ioουνήριῶν δεομένων, ἐκεῖνος - προσεδ ατο - περ τῆς εἰρη-V. 8νης λογους νυνὶ δὲ εἰς τουτο θεὸς περιέστησε τα πράγματο, οτ' αντον του μὴ προσδεχομένους τοτε τὴν εἰρηνν ἡκειν παρ' ἡμας δεομένους περὶ των μοιρον δ δὴ λακα πρωτον se ἡ- γονμαι προσήκειν ξριας πολλα τῆς ευεργεσιας χάριτας ὁμολογεῖν

1sθεε, κρειττους αε τῶν αντιτεταγμένων ἀποδεικνυντι επειτα δὲ P. π

ἀσμένως προσδέχεσθαι καὶ τὴν εἰρήνην, καὶ μὴ διὰ τὴν μικραν

ταυτο ευτυχιαν ανθώδεις φαινεσθαι καὶ θρασεῖς ἀλλ' ἐκεῖνον εἰναι νομιζοντας τον καιρον,47νικα βουλευομένοις ήραν ἀναγκουα ἐδοκει ' εἰρηνο, υτω πάλιν - βουλευεσθαι - φηφῆε--αοπερ αυτῆς V υτο του βασιλέως ειρηκοτος, ο μέγας δοριωτικος

ἐφεζῆς οιδεν ἐνέλιπεν ὁ βασιλευς' εφη ,του μη διδάξω τῶν

δεοντων μῶς, ἄσθ' ετερον τινα εχειν τοῖς εἰρημένοις προ θεῖναι το τε γαρ ἐν ταῖς ευτυχιαι μὴ φυσῶσθαι, σαπρο-

νων κα ἀνδρειων ἀπέδειξεν ον ἀνδρῶν, καὶ το τοὐς γεγε-ηκ ar8. βουλευομένοις seripsi pro ovλομνοις.

omnes simul circumfusi barbari, nobis oncordibus atterere et imminuere potuisscuti quod eum vos haud fugeret, exordio statim helli huius legatione ad imperatorem, me non inscio, missa, Pacem petivistis. Quia vos nihil impetrabatis, ego degationem iteravi, im-

Pense avum orans, ne nos eiusdem gentis homines mutuis armis d fieri pateretur, et pacem pro munere summo exposcens. Tum igi

tur nos rogantes ille audire noluit: nune divino nutu, qui pacem tum repudiabant, eandem a nobis impetrare satagunt. Quare primum par esse duco, nos de tanto beneficio grates Deo Personere, qui hactenus semper inimicis nos superiores reddidit, deinde etiam non invitos pacem admittere, nec propter hoc nescio quid felicitatis tu superbiam et confidentiam delabi sed existimare, non illud esse tempus, quo consultantibus nobis Pax n cessaria apparebat; proindeque similiter in praesentia de ea deliberare atque statuere. ox ut finem loquendi fecit imperator, magnus domesticus his verbis secutus est Quid officium a nobis postularet, imperator persecte docuit nec eo quod quisquam addere dictis possit. Nam rebus prosperis non efferri modestoriam ac sortium Viro-vum o Pallente revereri ae honorare iustum Pariis ae nee rium

212쪽

A. caraa τας αἰδεῖσθαί τε καὶ τι in καὶ δίκαιον ἔρια καὶ ναρο οὐ καὶ τι των δμοφυλων κήδεσθαι καὶ περὶ πλειστου τὴν σωτ

ριαν αντων ποιεῖ-ι καὶ μὴ δια φιλονεικίαν φθειρομένους περιπεν, ἀλλ' εἰ δεr τι κα τῶν οἰκείων πραε- του σώζω - ἔνεκα αυ-ως, - μονον παθῶν, ἀλλα καὶ συνέσει, sae μιινι- ανθρώπων εἶναι οἷς ' αν τις τους οἰκείους και

λων νίκην ἡτταν αἰσχροσορο, ἀλλ' ο νίκλην νομιζειν χρὴ --

c λα-ν δὲ ἐπι--τοις, ἁ ὁ πάντα ἐφορῶν θεος τῆ παρουση εντυχία ὀρθιος καὶ ως προσῆκε καὶ μετὰ ἀτυφίας μναρ-

μένους ἡμας, καὶ μὴ μους τινας καὶ ἀπανθρώπους γεγενημένον καὶ τὴν φυσιν ἀγνοήσαντας, ὁτέρων πω ν τοιουτιπνη πω πλειογων καὶ θαυμασιωτέρ- εὐεργετημάτων ἀξι-ειεν ων εἰ ου δίκαιά τε μου καὶ ἀναγκαῖα τὰ βεβουλευμένα κω is προς το εὐδοξεῖν κώτο σώζεσθαι λυσιτελουντα, ου-- λεμπον ἡ ἐπι-1φίζεσθαι καὶ πιιμ αυτος γαρ ορθῶς τε οἰομενος ἔχειν τὰ εἰρημένα αἰχμοίως περὶ τῶν αὐτων φρονῶν, νώμην διδι ιι διχεσθαι - εἰρήνην, καὶ το ἐμαν μέρος ἐπικυρῶ.' δει-

αντα καὶ του μεγάλου δομεστώου εἰρηκοτος ὁ τε πρωτοστρά--Dτω με 'φιζετο δέχεσθαι τὴν εἰρηνην, ορ- τον τε βασιλέα

εἰρηκέναι τόν τε μέγαν δοριωτικον συνειπεῖν -τιν εἰπών καὶ

esse ostendi Praeterea eiusdem genus metetate nobis devineto curam gerendam, eorumque alutem inprimis diligendam, ut ea nonaolum propter aemulationem non eontemnatur sed eius tuendae usa, si ata necesse sit, etiam de propriis ali et Iib ,nter aml-tur, idque bonorum ae prudentium munus videri. Quibus enim i commodis quispiam necessarios suos et homophylos conflictariis titur, iisdem ipse nescius onflictatur et solum cives suos Vicisse , turpissime victum esse, non vicisse arbitremur neet caput ac summa horum est, Deum universorum inspectorem, quia nos oblata Pro- aperitate probe atque ut convenit ac sine astu uti, ne inde saevo. et immanes evasisse videt, multis huiuseemodi ac maioribus' etiam heneficiis prosecuturum. Si igitur iusta et necessaria, si cum salute et gloria Vestra eonaoeiata sunt quae consuluntur, hoc unum suPe est, ut vos quoque assentiamini. Ego ipse quae dicta sunt approbo idemque sentio pacem accipiendam pronuntio et pro mea Parte a 'tam habeo. Hae illo proloeuto, protostrator censuit, quo imPer tor de pace a ipienda verba fecisset et magnus domesticus ei sumsogatus esset, reete laetum, et ceteri omnes, ingratis quidem, sta iam tame manus dederunt Paco omnium sententiis decreta, rursum

quaesivit imperator, ecquid pacem componi talem oporteret, v ο

213쪽

βεβαιαν ἀν- εἰ, καὶ μηδεμίαν et πο μαν στερον et προφω- σίν τινα πολέμου εχειν. o δέ γε μέγα δομιστικος, οἷ δὴ στερον αμα μανιλει ποίαν τι- δε εἰρήνον γενέσθαι βεβο εχευμένος, τοιουτον ἐμοrario του λόγους, ως δοκεῖν ἀκ ἐζ προδες, Ἀλλ' ἀνάγκη τινὶ προς τας ἐπὶ τοῖς τοιουτοις ὁμολο νίας συνωθεῖσθαι. ,δέον γαρ' ελεγεν ,εῖναι, ἁ βασιλευ, μὴ P.Mπάλιον su τας ἐπὶ τῆ εἰρήνη συμβάσεις τοιαυτας γενέσθαι, τε τον συκοφάντας ἐγχωρεῖν προφάσεων ἀπροσώπων - 1Οπορονντας μεις τους βασιλέας προς ἀλληλους διαβάλλειν καιτον πολεμον κιναν, οὐ μονον μιν ἀμναν αμα καὶ εἰς τακαιριώτατα ζημαν, ἀλλἀ κα τε οπηκοι παντὶ παντοίων προ- ξενουντα φορα κακων. παραπλήσιον γὰρ συμβαίνει καἰ ἐν Rrs

των καὶ σνήρηπομένων, τα ἐν ποσὶ πάντα συντρίβεσθαι καιου διαφθείρεσθαι εἰκος, ἀδικουντα μηδέν' καὶ ωριων ἀπολλυσθαι τους πηκοον μαχομένων. πιδ δ' ἔλεκ ου μονον ἔτι εἰρηνον

γενέσθαι δεῖ σκοπεῖν. ἀλλ' ὁπως καὶ βεβωα κα ἀκατα τος

βεβαίαν, ἀλλ'ωσπερ ἀνακωχὰς το πολέμου ποιεῖν, βέλτιον μηδὲ γενέσθαι χρον ἀρχον ουδεν ἄρ ἔτερον ἡ ἐπιορκίας ἐγ

κλημασι τους προτέρους παρασπονδησοντας ἐγέ-- ρι mar ων τοιουτων δὲ λπων ο τε τῆς συγκλήτου καὶ τῆς

firma ac eris semper maneret et posthae suspiesone praetextii Paehelli careret omnimodis. Tum magnus domesticus, ut qui antea eum eo commentatus esset de genere paela, talia dixit, e quibus non do Industria venire, sed necessitate quadam ad paeta et conditione pa- eis ausa subeundas compelli videretur. Sic ergo satus est Paei eatio imperator, non amplius eiusmodi suscipienda est, ut calumni toribus speciosis occasionibus facultas suppetat, vestrum utramvis apud alterum insimulandi et bellum neendendi quod non solima vobis cum ignominia vestra maximas opportunitates eorrumpat; sed etiam universis, qui in ditione Vestra sunt, genus omne malorum l. ferat. Quod enim duabus animantibus robore et magnitudine eo Porum insignibus aeciderit, hoc vobis usuvenit. Nam quomodo illis in se mutuo irruentibus ac proeliantibus, quae intra pedes sunt omnia conter ac disperdi consentaneum est, cum tamen illa nihil quem- qnam laeserint sic, vobis invicem bellantibus, subiecti innoeentes Pereant oporte quocirca non modo uti pax componatur; sed ut composita ne vacillet ac dissolvatur, videndum es Etenim si, quemadmodum antehac, non pacem stabilem, sed tamquam nauei

facturi sumus, omnino nullam fieri satius es Quidnam aliud exspo-ctandum, quam ut qui laedus priores ruperunt, perfidiae a iere

214쪽

A C. a 3aa στρατιας ἀκουσαντες, ἔτι μὲν κατασκευάζων τοιαυτα ὁ μέγας coομωτικος ἐδῆμπορει, 3νθοντο οὐδ' ἐπὶ μικρον νομίσαντες δὲ - ἄλλοθέν ποθεν αων αἰνιττε Πι, βεβαιουν σεσθαι τὴν εἰρηνην et ἀπο του βασιλέα τον νέον ῆν τε εχτευε προτερον μοῖραν τῆς αρχῆς ἄνω προσεδεηφεν ἐν τω νυν πολέμεν τὰs

πλειω κατασχοντα ἐς τα μάλιστα γενέσθαι δυνατον, τον δὲ

πρεσβυτερον ησθενηκοτα διὰ τὸ τ' ἀοχῆς ἀφηρησθαι πολλὰ

ἄτολμοτερον προς τὸ νεωτερKειν ἀν γενέ-ι, καὶ δίκαια και συμφέροντα πάντες εἶπον τον μέγαν δομέ-ικον εἰρηκέναι, καὶ τοιαυτ ν δεῖν ἐθορυβησαν την εἰρηντ ειναι ὁ βασιλευς διιοεδη τας οἰκειοι λογοι πάρσας προκατειλημμένους συνορῶν,

D,, ἀμοὐτὰ ωα' εἰπε4,συνδοκεν το, τε γαρ προς ἀλλέλους 43κῶς πολεμεῖν, καὶ αυτοῖς νεῖν καὶ τοῖ in κοοι ἀλυσιτελές καὶ τὸ παράδειγμα οἰκεῖον μάλιστα, ἡ προσεικασεν ὁ μέγα δομωτικος τον προς ἀλληλους πολεμον ὴμων ἀνάγκη γὰρ μῶς τε τους ωπ'rs ἀριποτέροις στρατευομένους ἐν ταῖς μάχαις ἡ ἀλλήλων ἀποθνησκειν, καὶ τὰς κτησεις, ε ἀν- τε ἰδιωτικα καὶ αἱ δημο- σω διαφθειρεσθαι προσοδον κα τὸ μὴ βεβαιων ατεις, ἀλλ' ὐφ' ὁτουουν διαλυθησεσθαι προσδοκωμένην γενέσθαι την - ρήνην, μάλιστα ἀσυμφορον ὴμῖν διο δεῖ σκεψαμένους αυτους,a

P. 90πασαν προτερον πολέμου προφασιν περιελεῖν πολέμου δὲ προ- φανις πασιν ἀνθρώποις η οἰομενον ἀδικεῖσθυι ἀμυνεσθαι

ἐθέλω, 3 πολέμου ἄρχειν ωρουμενον ἀδικεω ἐὰν δέ τις ἀγα-

se obstringant Zinae ubi principes ac milites auribus hauserunt, ta-

Ita eum moliri prorsus non senserunti Cumque Pinarentur, Vese horum quodam involucro indicare voluisse, plane non aliter pacem Perpetuam mustare posse , quam si iunior, retenta quam obtinebat parte imperii, illis, quae hoc bello acquisierat, adiunctis, Possessi nem amplificaret atque ita potentia summa polleret, senior contra, imperio suo magnopere diminuto, enervatus, res noVas minus aud vel eum iis, inquam, cogitarent, iustam et utilem domestici orationem suisse omnes autumarunt et istiusmodi pacem ineundam suo

Hamarundi Imperator familiari oratione iam praeoccupatos omnium animos intelligens, Et mihi eadem sententia G, inquit, quae magno domestim. Nam belligerare me eum avo, ipsis nobis opinisque nostris incommodat; et parabola, qua ille bellum nostrum expressit, rem maxime ante oculos ponit. Necesse est siquidem et vos, ah e-ratri militantes, in pugna interfici, et agros ac praedia, unde Pu-Hie privataqne vectigalia devastari. Pacem rursus nec constantem et validam , sed qualibet occasione frangendam inire, nobis prorsus inutile. Idcire rem nos discutere ac prius omnem belli materiam amputare fas est. Hateriam porro et causas belli hasce omnos mortales habent, vel cum se laesos putant, ut iniurias ulciscantur,

vel , ut quibus iniuri inferre constituerunt, eosdem armis Prior

215쪽

Μεμιας εἰρήνης ἐπι μουντας, θεω τε θαρρήσαντας καὶ τῆ

σφετέρα αυτῶν πράξει ος αγαθῆ, πασαν τὴν αρχὴν ξριῶν τε

αυτῶν καὶ πολεων καὶ προσοδων ἐγχειρίσαι, τῆ βασιλεr' ου- τω δε πραζαντες, πασαν προφασιν τῶν συκοφαντων διαβολῆς Bπεριελουμεν' ἐκεινων δὲ πεπαυμένων κακουργεῖν, ἐδεν - 1oἐμποδων σται βαλιας ἀπολαυειν πάντας εἰρνης. εἰ δ' -υθις χωρήσομεν εἰς μερισμους, πρωτον μὲν - τουτο, το δυ- ῶν σεσι καὶ ξήκοντα οριου πάντων αρχοντα αντον, νυν τῆς κατὰ παντων ζουσίας ἀποστερεῖσθαι, ἱκανον προς ταραχῆ καὶ δυνατον τοῖς συκοφάνταις πεῖσαι προσέχειν ως ἐπιβουλευ-Iθεται παρ' ἡμῶν καταφευδομένοις Ἀπειτα δὲ καὶ τρυτοις --τοῖς, ἄστ εχειν ραπτειν τὰς διαβολὰς, λην ἀν παράσχοιμεν V. πολληνν ἐχοντων δε ἐκείνων δυναμιν κακουργεῖν, ου ἐν πολ- Cia χρονι ἀναγκασθησομεθα αυθις πολεμεῖν. ἐκχρεμήσουσι

γαρ. ἄχρις ἄν ποικιχαις καὶ πολλαῖς διαβολαῖς ἐξορμήσωσι

aoaρος πολεμον τον βασιλέα. μὴ θαυμάσητε δὲ, εἰ παρα τῶν νεωτεροποιων τουτων κα φθορων ζαπατήσεσθαι τον βασιλέα λέγων, ἐμαυτον ἐξαιρω του λογου eo μὴ τὰ σα δυνάμενον παθεῖν, καίτοι γε υτως uo παρασκευῆς καὶ γνώμης, eo ουδ'

aeossanti quod si quis bellum movent se ultro tradiderit, iam

hellum omne sustulerit. Sive enim ille se laedi arbitratur, laedentem habens in potestate, quaescit; sive rei augendae studebat, plus adeptus quam sperabat, etiam si arma deponet. Quare et nos opus est, qui pacem inconcussam expetimus, Deo et aequitati causae inniatentes, omne imperium et in nos ipsos et in urbes et in vectigalia avo transcribere. Si ita secerimus, eriminatoribus os obturabitur; quibus malitia supersedentibus, nihil impediet, quin omnes firmissiam pace perfruamur. Sin rursus ad partiendum imperium aggrediemur, primum istuc ipsum, totis duobus et sexaginta annis eum imperitasse omnibus, et nunc imperii huius imminutionem pati, ad tumultum sufficit et avum, ut obtrectatoribus nos sibi insidias struere mentientibus eredat, impellere potest. Deinde his ipsis hominibus ad consuendas sycophantias ansam multam praebebimus: qui si nequitiae exercendae facultatem nacti fuerint, non multum intereedet temporis, eum arma repetere cogemur nullam quippe partem qui tis apient, donec pluribus et variis eriminationibus imperatori bel- Ium persuaserint. Ne autem miremini, si eum ab istis rerum novarum cupidis a pestiferis hominibus avum in fraudem inductum iridieam, me hine eximo, quasi non dem mihi queat contingere, tametsi ita paratus et animatus sum, ut si quid eveniat, ne vere

216쪽

λεγομεν ειη, προς πολεμον προτερο αντος ἐξορμήσων, ἰνῶν αυτοῖς προις αναγκασθω ἡ ἐπιοντα ἀπωσομενος τον-

λεμον, τα ὁπλα αναλαμβάνειν, ἀλλ', ἐνέχυρα ἱκανὰ προς Διεῖνον της διαβολῆς ἐχουσης. ὁ γὰρ αν-- την ἀρχηγs

D ἀφαιρεθείη δεδοικώς, κἄν ἐπιβουλευεσθαι πεισθείς ὁ μυλευ- δὲ - ἄγχει ιτο ἐμιως τουτων δὴ ἀκα ῶν εἶπον, μὴ πάλιν προς κερ- κους τῆς ἀρχῆς ἐπιπολυ σκεψαριέντ δοξε δεῖν χωρεῖν, ἀλλ' - τε αντον καὶ πάντα χρω- ἀγα- νοντας, ἐγχειρισαι βασιλεῖ οντω γὰρ ν πολυμεν εἰρήνην ro

βαία περιέσται.' Ἀ-τα περὶ τῆς εἰρηνης διειλεγμένου του βασιλέως, ἐ-ολο μεν το βουλευτηριον σιωπὴ κατέσχε βαθεῖα, πάντων προς - λογον ἐκπεπληγμένων - πων ἐπὶ τοιουτοις νήθησάν ποτε γενέσθαι την εἰρήνην ἀποκομναμένων δε υδὸν ἐπ-ραφεῖς ὁ βασιλευς προς το μέγανIs P. δομωτικον ου uor'κ εφη ,,χρεὼν, ἀλλ' αντον τε, εχεις περὶ τῶν εἰρημένων καὶ τους ἄλλους λέγειν ἐπὶ τουτοις Ῥεμρος δοριωτικος εἰπε τοιάδε ψε μὲν προς βαρβάρους, ιδ βασιλευ, οὐ φυσει πολεμιον ὁ πολεμος Τμῖν ἐν Ουδὸν Βερονεδει σκοπεῖν, ἡ πως, ἡ μὲν περιγενώμεθα in πολέμεν, ἐπεξι-- έναι καὶ διαφθειρειν, ἄχρις ἄν η ἐκτριφαντες ποιησωμεν ἐκποδων, ἡ τ γε δεντερον, δουλωσάμενοι ποιησι κεν ποφορους

εἰ δὲ ἰσορροπα ψοῖν τα πράγματα ἐν προς την αὐτῶν χρείαν

quidem relata, nedum Humniose, ad bellum ante ineiplendum mapermoveant, quam re ipsa cogar arma capessere hellumque mihi illarum defendere, ideo hoc a me dicitur, quod obtreetagio multa velut pignora apud eum habet. Qui enim imperat, cum imperia amittendi metum eonceperit, huic etiam, sibi insidias tendi, dea seri poterit: qui vero paret, ei istuc persuaderi non facile poteritio hae ipsa igitur quae eommemoravi, mihi diu multumque e sitanti, non iterum ad divisionem imperil veniendum, se notita sis cum rebus omnibus in imperatoris auetoritatem imperiumque

conoedendum visum est: te enu duraturam, quam expetivimus,

Iaeem prorsus adipisci licebit. His a iuniore imperatore super Paeoisputatis, diu virum fuit in concilio silentium, unetis ea orationa attonitis nunquam enim in mentem illis venisset, tali modo paeeineompositum iri cum nihil responderetur, conversus ad magnum

domesticum, Non iam silendi tempus, inquit tibi ipsi et aliis ad verba mea respondendum esti Tum ille sic inat Siquidem, imp

rator, eontra barbaros natura hostes bellum nobis suacentum esset, nihil erat considerandum aliud, nisi quomodo victores Ioea omnia populabundi percursaremus, usque dum omnes aedibus e medio tolleremus aut saltem in servitutem redactos tributarios nostros faceremus; sin aequo Marte paria rem momenta essent, quomodo

217쪽

θρη Παιαν ψειν, αλ.uo δὲ πολεμους καὶ π ἰδίαν τεταγμLBνους προμονίαν, οῖς ἄν τις σιος καὶ βιάζεσθαι συγχωρήσειε 5δυναμένοις ἀλλὰ προς μοφυλους καὶ οἰκειοτάτους, τίς αννουν ἐχων κα μικράν τινα ποιουμενος φροντίδα τοῖς ἐν φλοκαταδίκοις μὴ συνεῖναι, μαλλον, ἀνθέλοιτο τον πολεμον τῆς εἰρηνης καίτοι γε υδ ουτω συμμεμέρισται μῖν τοῖς βασι--λευσι τὰ τῆς ἀρχῆς eo τον μὲν τῆς ἐκ τῆς eo στρατιας, τῆς χώσπερίου δὲ τον μερον στρατ παπι ἐν γαρ υτι τι μετριώτερον. Ῥωμαίοις μιν καὶ ουτω Ῥωμαίων συμπιμποντων καὶ κτεινομένων, Ῥμως δ' - τινα παραμυθίαν το μὴ προσήκειν αυτοῖς καθ' αἶμα τους ἀποσφαττομένους οἰομένων. via δ' C-τως ἡ κοινὴ τῶν Ῥωμαίων συνεσκευασε δυστυχία, ο αυτὰς

i5τὰς οἰκίας προς ἀλλήλας μερισθείσας, μήτοι γε πολεις, καὶ ἀδελφους ἀλλήλοις, καὶ παῖδας πατραπι, καὶ φίλους γνησια - τάτοις φιλοις - έ σφετέρι αυτων, ἀλλὰ τεῆ των βασιλέων

ἔχθει πολεμεῖν εἰκος δὲ καῖ παρ' αυτὰς τὰς μάχας τον πατέρα τον οἰκελ η τον ἀδελφὸν ἀποκτείναντά τινα - τον Laoλον, ἐν τῶν σκυλευειν τὴν δυστυχεστάτ' ἐπιγνωνα νίκην, δει πολιώτερον γένοιτ' αν; ων δὴ ἔνεκα αντος τε που και Laiτην εἰρηννην λυσιτελεῖν, καὶ οἱ ἄλλοι συνεπιφηφίζοντα πάντες ἐπειδὴ δε νυν καὶ ἐφ' nοίοις δή τισι τὴν εἰρήν ν γενέ-οθυι δε προκειται σκοπεῖν ἄστε μένειν βεβαίαν και μὴ -- DI 8. τῶν πατέρα male e L . ad oriam usum ipsi quoque nos aceommodaremus. Quoniam vero neque adversum tales pugnamus, neque adversum eos, qui sacrorum socii, cetera hostes, sui Iegibus vivunt, quos fortasse potentioribus opprimendos condones sed ontra homophylos et coniunctissimos, quas prudens, obsecro, et vel tantilium sollicitus, ne apud inferos inter damnatos referatur, bellum ho paei anteponat Atqui ne sic quidem vobis imperatoribus distributum est imperium, ut Iter v strum exercitu ex oriente, alter ex o idente eouecto militet esset enim id tolerabilius. Quamquam enim Romani vel sic oncurrerent eum Romanis seque mutuo interficerent, tamen illa consolatione murueerentur, quod perempti nuua se cognatione attingerenti Nunc incommuni Romanorum calamitate ita se res habet, ut ipsae domus, nedum urbes in se divisae sint, et fratres eum fratribus, et filii cum Parentibus, et amici cum amicis germanissimis, non suo ipsorum, sed imperatorum inter se odio deproelientur. Verisimile Porro est, quos, dam inter elorum a se patrum suorum, aut fratrum, aut amicorum spolia legentes, insesicissimam vietoriam agnituros quo quid tandem miserabilius ob has res ego eterique omnes omnino pacem con ducere sentimus. Quia ergo nune eert ausa eam eo tituere

218쪽

A. 43ααλιν πρπώσεων προς πολεμον ευπορεῖν, εἰ μὲν ἔτερ απτα φαυτος ιρηκας, εδ βασιλευ λυσιτελεῖν ἐλπι ἐοικον, εἶπον ανειδοιασας μηδέν ἐπειδὴ δε αμα τε δικαια καὶ τε κοιμῆσυμφέροντα μοριαίων καὶ προς ευδοξια ουδενὸς δευτερα σαυτ p τε ιρηκας καὶ ἡμῖν θετο ν τῶν παθων θαρρμα-5τες ἐφόριν, εἰς εργα προαζωμεν του λόγους.' Πιαυτα μεν καὶ ο μέγα δομωτικος εἰπεν ἐπιτραπεὶς δὲ καὶ ο πρωτο-RIOI στράτωρ α δοκε συμφέροντα εἰπεῖν, τὴν μὲν ειρήνην ς ἀγαθον καὶ λυσιτελες μῖν τε και-- κοινε Ῥωμαιων παντιουδ αν αὐτος αρνηθείην, μὴ καὶ ιεσθαι καὶ πεπεῖσθω io

εἶπε παρ' μων τοιαυτην μέντοι οῖαν αντος ειρηκας γενέσθαι,

βασιλ- ουδὲ πονοῆσαί ποτε ὁμολογῶ ἐλογιζομην γαρ τι

προς oli κατείχομεν προτερον καὶ ἐκ τῶν νυν προσχωρησάντων - ὀλίγα κατασχοντες, τὰς ἐπὶ τῆ εἰρήνη ποιῆσομεν σπονδάς. διὸ καὶ προθυμι - πολλὴ τῶν περ τῆς εἰρήνης is εἰχομην λογωπι ἐπειδὴ δέ σοι υτω βέλτιον δοκεῖ, κἀμο --Bσα συνδοκεῖν ἀνάγκη ἐξ ὁτου γάρ σοι φέρων πέταξα ἐμαυ- τον ουτω πέπεισμαι ς Φια σοὶ καὶ ἀποθανουμενος καὶ μώσων διοπερ εἰ καὶ αυτος τέρως ἐλογιζομην σεσθυι την εἰρηνην, ἀλλ' ἐπειδὴ ν σοὶ τουτον τὸν τροπον δοκεr, ς baoαυτος βέλτιον hi τελεισθω ' τοιαυτα κα πρωτοστράτορος εἰπόντος, ευχαριστήσας ὁ βασιλευς ἐπυνθάνετο τῶν ιλλων. δετισχοντες δὲ μικρὸν, ,παρὰ σοὶ τρον ἐζουσιαν, φασαν, εἶναι του πράττειν δεσποτος δὲ Οον α βουλει πραττε ' τὸν τοι-

oportet, dispiciendum, quo pacto inviolabilis permaneat ne rarium occasiones armorum renovandorum exoriantu Si aliud quam abs te dictum est, utile arbitrarer, non dubitassem id in medium afferre. Sed quoniam et iusta, et Romanorum communi frugifera, et tibi no- hisque gloriosissima disseruisti, Deo bonorum praeside freti, ad opus verba conferemus. Haec magnus domesticus secundum quem et Pr instrator, quod putaret ore e re publica eloquendi copia facta P eem, inquat, nobis totique imperio Romano honam ac salutarem me iudieare et ita a vobis persuasum esse, haud infictahor talem autem conficiendam esse, qualem tu imperator descripsisti, nunquam me suspicatum eonfiteor Meeum enim eogitabam, nos ad ea, quae Prius tenebamus, recenti accessione facta pacis foedus icturos. Unde aliis de ea disserentibus cupidissime auscultabam. Ceterum quia hae via tibi magis probatur, mihi quoque ut probetur, prorsus necesse esti Ex quo namque ad auctoritatem tuam me contuli, sic me institui, ut te- eum vivere iuxta ac mori non recusem. Quare etsi aliter paeem eouλ-

etum iri ratioetnahar nihilo minus eum haec tua mens sit hodie, quod quod reetius censes, id fiat sane Imperator protostratori haeo prolocuto gratias egit et alios interrogavit. Qui post aliquam moram responderimi, eum dominus sit, in manu eius esse sacere

219쪽

HISTORIARUM I. 33. 63

αυ- δι απολογιουν - πεισθειτε τοῖς εἰρηνώνοις, - α A. i3aa δῶς μαλλον εἶπον διατεθέντες ο μέντοι βασιλευς τὴν ἀπο--γιαν , τι νοε υποκρινάμενος ἀγνοεῖν, ευχαριστήσας καὶ αυ-c

τοῖς διέλυσε την ἐκκλησιαν. ἐκεινης δὲ καὶ εἰς ψ ιι ν

54μέραν o βασιλευς τε ριεγαλιν δομεστικέ ωμα καὶ πρωτοστρει--τορι τους τε ἐν τέλει καὶ τους λογάδας πειθοντες τῆς στρα- ταις, καὶ δι αυτῶν απαν το πλῶ ς, ἶσχυσαν μολις υπαράδεκτον πω την ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις εἰρήνην καταστῆσαι. ζῆν μὲν ων και βασιλεῖ σων λιγοις τῶν ἐπιπινων τι νι τὴν εἰρο- roνην κυρουν, ἐδοκει δε βέλτιον γενέσθαι νήφε κοινῆ καὶ διω

ορους πρωτον, στις καὶ ἐπρέσβευε με, μετακαλεσάμενος ὁ βασιλευς, τὴν μεν προς την εἰρηνον ενστασιν εἰπε της Isστραπιῶς, v τε ημετέραν προς τουτο σπουδὴν καὶ τους V. 8a που καὶ τα περινοίας, δι' ων αυτην ευπαράδεκτον πῶσι --πεικαμεν γενέσθαι, αὐτος ἐδων ἀπαγγελεῖς, ἐμιν κυριεν καὶ βασιλεῖ Q ἐμου δὲ προ αντον τοιαυτα ἐρεῖς, ως, μαρτυρο τῶν ἐμων ποιουμω λογων τον πάκτ' ἐφορῶντα ὀφθαλμὸν

-του θεου καὶ την ἐκ του συνειδοτος ἀδέκαστον κρίσιν, eo P. Imουτε προτερον ουτ νυν ἐμαυτε τι συνοιδα εἰργασμένε οἷον ἄξιον εἰναί σε τον ἐμον κυριον καὶ πατέρα οντως ἐκπολεμω- θηναι ποιησαι προς ἐριέ. διοπερ προτερον τε αμα τε ἐμνο- σθης εἰροκης καὶ αυτος μηδὲν ἀντειπων μοδε πολυπραγμο-xae Vellet. Responsum hoece tristi animo reddiderant: non enimios orationes ommoverant. Nihilo minus imperator quod sciebat nescire simulans, eis similiter gratias egit conventumque solvit. Inde usque ad diem septimum ipse, magnus domesticus et prot strator optimates e seleetos perque uos totam multitudinem ut Paeem Propter rationes ante dictas amplecti vellent, aegre indux muti l imperatori quidem eum paucis quibusdam de nobilis Paeem ratam facere lieebat; verum id communi suffragio fieri on- solitus visum est: quae ausa fuit, ut res ad hunc modum admi

nistraretur.

33 Pae omnium consensu aceepta, praefeet, Saeri Montis, Si tum apud se legati munere fungebatur, accersito, imperator,

uantopere exercitus paci repugnaverit, inquit, quantumque studium, quo modos et ommenta nos adhibuerimus, quibus omnes ad eam omplectendam addueeremus, ut tute coram vidisti, domino me et imperatori renuntia. Ex me vero hoc in dicito, me deum omnia identem incorruptumque conscientiae meae iudicium testari,

neque uas, neque modo quidquam tale designasse, quod dominum ac Parentem meum tam hostili in me odio imbuere merito debue riti suamobrem et antea ut primum pacis meminerit, me nihil

220쪽

-- c. 33aa νιμας, ἀλλα καὶ νηκιζων υεπετει 3θαι, τὰ ἐπιταχμα ἐπώμροον - σω καὶ νυν, καμι γε τῆς στρατιας πολλα δυσχωραινοκτων, ἐφ' οἷς ἐπεχειρο- πείθει , ως ἀκριβῶς παρα - πρέσβεως μαθῆση, ο προστεταχας, και θ εο συναιρομένου, ππον προς πέρας. ἐν μεν ουν ταῖς ἐπὶ τῆ τοὐ προτέρουs B πολέμου καταθέσει σπονδαῖς το απο αρι--πολεως πιχρι Σηλυβρίας εἰς ἰδια αρκῆν περιεποιησάμην, οὐλομενος αυ--ς, dia δι' ας ελτον αἰτίας - ουσας ἀναπικαίας. ν δὲ συνιδών, ἔς τ' ἐπὶ τοῖς τοιουτοις εἰρινη σὴ κατέστη δε- ρου πολέμου οἱ γαρ συκοφάνται καὶ κοινοὶ πολέμοι καὶ τῆς io Ῥωμαιων τυχης ἀφανεῖς λυμεῶνες λης ευπορήσαντες καὶ πολλὰς αδτιας πλασάριενοι καὶ διαβολὰς, ζωργισαν κατ' ἐριουκα προς πολεμον ἐξώρμησαν ζ Ἀνδεμα αἰτιας ἐμφανους,)

δείσας μη καὶ ἄδεις τὴν προτέραν μοῖραν τῆς ἀρχῆς ἡ καἰ

πλεῖόν τι ἰδιοποιησάμενος. ἀφορμὰς πάλιν τοῖς συκοφαν- Iscτεῖν ἐθέλουσι παράσχω, καὶ πλασάμενοι διαβολὰς προ τον κατ' ἐμου πολεμον σε ἐρεθίσωσιν αυθους, οπερ ἐπαχθέστερον ἐμοὶ --το φέρων πω τῆν σην Ἀζουσιαν παραδιδωμι πάντα, Ῥυ πολεις μόνον καὶ χωραν καὶ δημοσιους φορον ἀλλὰ καὶ αυτον ἐμὲ μετὰ πάντων ἀν-γω, καὶ τὸ ἀπο τουδε- σοὶ περ τῆς διοικήσεως πάnωνυιελησε εχαστα σπε μαριέν P. του μέντοι μισθοφορικον τῆς στρατῶ τον μισειν αυξήσας, παρέσχον καὶ γῆς εκάστεν πλέθρα χρυσίων δέκα. περὶ μὲν

contradicentem , neque curiosius perscrutantem, sed benefletum id existimantem, eius iussa peregisse; et nunc quomi quamvis exercitu multum aversante consilium, quod tu illi accurate deesarabis, ruae voluerit, meo bene iuvante, exitum esse eonsecuta. In so ere itaque propter bellum, quod antecessit, omittendum, quod inter Christopolin et Selybriam terrarum Interiaeet, non quia egerem, sed ob rationes necessarias, quas aperui, mihi in prineipatum asserui. o autem tempore, dum perspieio pacem illi conditionibus conciliatam, bello novo dedisse initium, calumniatores enim et communes inimici occultaeque Romanae fortunae pestes occasionem nacti, multis criminibus confictis, illum contra me inflammarunt, et ad arma eiu ullam ausam manifestam instigarunt, timere me, ne si iterum pristinam partem imperii, aut ea plus etiam mihi ut propriam vindicarim, rursus dem sermonem eriminari volentibus: et illi mendaciis suis ad bellum in nos de integro ipsum proritentu quod quidem morte ipsa amarius oret: ideo sub eius potestatem subiicere me omnia non urbes dumtaxat et regionem et vectigalia, sed me ipsum insuper cum toto, quem dum exercitu: et ex hoc tempore illi singulis exploratis, universorum administrationem curae futuram. Verumtamen stipendia mercenariorem militum auxisse me et assis aso euilibet agri modum, raude aurei capiantur decem.