Ioannis Cantacuzeni eximperatoris historiarum libri IV.: Graece et latine

491쪽

HISTORIARUM II. 22. 435

παρα βασιλεῖ καὶ ἐυ - αυτρ καὶ τῶν πικρας πόλεως ἐπι- πεῖν ζιον κριθέντα ἐπὶ την μῆον αγώγειν, τί δεῖ ἀπέρ--

5γείρειν καὶ προσκρουειν εικῆ δοκεῖν τι βασιλεr ἐφ' ci μὴ δέον ἀντιλέγοντας, ἀλλὰ μὴ ρααρον τῆς φιλονεμίας πω δόντας, P. 2

ην φισασθαι τὰ κατὰ γνώριν βασιλεr, καιτοι γε του δικαίου καμευ λόγον ου μακρὰν ἀφω κω ' γὰρἈμέτερον ἐῶ, εἰ δή τις χάρις καὶ ἐμου ἀται παρ' μῖν'' iniis εἰρηκοτος Ionρος αντους, μιλις μὲν νουν δε ομος σχον, ως τοῖς οἰκείοις ἁλωσαν - οῖς και ἀναλυ- - εστι τὰ ἐφηφισμένα. - προς ἀλλήλους - μόρον, ηπατημένοι, μως δε καὶ ἄκοντες ἐπε νηφιζοντο τον Noa προ πατριάρχη , noxia του μεγάλου δομεστίκου προτερον καὶ προς ἔκαστον ἰδίε καὶ πασι 15κοινῆ διειλεγμένου - πείθοντος, τους μεν, Ῥτι μαν ευνοεπροτερον αυτίν, που δ', οτι καὶ αὐτοὶ ἐδέοντο αυ- τοῖς Bπράγμασιν ἐφεσταγκότος τὴν εἰς το μέλλον οἰκείωσιν προμνωμένους αὐτοῖς. Ῥυτω μὲν δὴ χωά-ης --δῆ πολλῆ του Mεγάλου δομεστίκου πατριάρχης δειληνίσθη, ουδενος ἄν μέρουαοπείσαντος, ει μη αντὸς παρῆν, καὶ ἐχειροτονήθη μετὰ μικρόν. Ur. Ῥασιλευς δὲ ἐπεὶ η κατὰ Βυζάντιον αυτ διατριβὴ cευεν ἱκανῶς, ἐMει προς τὰς κατὰ Θρήκην πολεις. - διατρίβοντι -γγέλθη ιος - Ἐλλήσποντον διαβασα στρατιὰ Περσων ἱππικὴ και εἰς Mo MMρεθεῖσα, οἱ μὰν αυτῶν περ πι-

aedium penes imperatorem est, ieetque ipsi parvae urbis piae Patu dignum iudicatum ad maiorem provehere, quid necesse est alne modo ita putidas solutuque faciles responsiones ongerere: Via clerique temere imperatorem offendere, in quibus non solum non contradicere, sed nee paulum adversari, verum quae et ut a iustitia et recta ratione non adeo abhorrentia probantur, de mere oportete De me enim nihil dieo, si quis honos mei vestrum tangit animum. Hae ubi profatus est, etsi vix tamen suis se pennis apto intel-Iexerunt decretaque revoeari non posse; et inter se ut ireumducti aspiciebant. Nihilo minus, quamvis inviti Ioannem patriarcham Tenuntiabant, eum ante magnus domesticus, et eum singulis seorsum et eum omnibus ommuniter multum egisset, sexissetque hos, quia Prius propenso erant in illum animo, illos, quod et ipsi eius, utpote summi rem praesidis, ope indigerent et in futurum sibi eius amicitiam eonestiarenti Hoe igitur modo Ioannes contentionema I domestici patriarina demetus, quod ain eo nullus potuisset Pauloque post eonsecratus est.22. Imperator postquam Byzanti diu satis mansisse sibi visus est, Thraciae urbes obire instituit. Quod dum Deit, nuntiatur,

equitatum Persieum transito Hau potito hipartito divisum, ali

492쪽

καὶ συμβαλων τοῖς τὰ ταυτη χ-ία ληῖζομένοις. ἐκράτησε Dμάχη, καὶ τους με ἀπέκτεινεν αυτῶν, τους δὲ ἡνδραποδισα - διαδράντων τινῶν ναρι-ντων. ἡ δε κατὰ το Πολυμ- τον τέρα μοῖρα τῶν Περσῶν - με - ως βασιλευς τους ὁτέρους ἀνδραποδισάμενος χωρεῖ καὶ κατ' αὐτῶν, τὴν λείαν τάχιστα καἰ - ἰσαν , μάλ-οι, λαβοντες, ἐπεραιώθησαν προς ω βασιλευς δὲ ἐλθων στέρησεν αυτων Συργώ-ης 1 oδνόσπέρας στρατηγος - του μεγάλου δομεστι viam omia Θώα ὁ βασιλευς ἐνοσησε τὴν νοσον λεινον την σφοδραν,

πρῶτα μὲν ἐδοκε ευνους εἶναι aios αριτας μολπει ' πειταως μυθετο - ρωσαντος ἀπο τῆς νοσου βασιλέως, ωρο-οV. aiέμιν ὁ μέγας δηκέστικος αυτον παραλυειν τῆς αρχῆς ἐπ rs σχε δ ο βασιλευς, νεοδῶς ουτως εἰρημένον των με, P. 267 προτέρων αναθων, ων ἐν παρ' αὐτου τετυχηκώς, ουδενος

μεμνημένος ην ἀργῆ δὲ φερομενος προ αυτον διὰ τὰ εἰρημένα, ταιρειαν ηρζατο συναθροι ιν καὶ αυτ περιποι ν,οώμενος, ως ἐὰν δυναμιν αυτ ἐκ φι- μώλωτα πολ-2oλων καὶ οἰκετων συστησηται ρκουσαν, οὐ μησομένοντο μεγάλου δομεστικον κακως αυτον ταν βουλητα ποιεn

τουτο μὲν ων eo μάλιστα ἐνῆν σπουδάζετο αυτιν ἐν ἀπορ- ρητε δὲ καὶ των μάλωτα οἰκειοτάτων συνειδοτων. καὶ διέλαθέ γε ἀγνοουμενος ἐώ καιροπι επειτα ne αυτων τινος τωνis

eircum urbes Isson, Polyborum, eoniten, urbes Thraeias agros depopulari alios Medeatum invadere. o quanta Poterat eoacta mauu Pitulatum oecurrit, collatoque pede, praedoncs illos incitet Paucisque fuga se eripientibus, ceteros partim interficit, partim capiti Pars altera apud Polybotum, audiens impriatorem caPtis a eii in se movere, statim eum praeda et captivis in orientem trai terunt, atque ita imperator iis frustratus es Symiannes Porro dux occidenti a magno domestie praefeetus, eum imperator aegrotaret morbo illo gravissimo, amieum prae se serebat animum et agebat gratias. Quo iam sospite, ut didicit, domesticum sibi magistratumaebrogare voluisse; sed imperatorem intere sisse quod tamen DNsum et ommentitium erat omnium beneficiorum, quibus fuerat ab ipso metus, obliterata memoria,' et ira impotenti subactus, sodalitium contrahere ac parare eoepit existimans, si ex inteis Plurimis servisque domestiet sussieientem numerum conflasset, futu--n, ut magnus domesticus, quando vellet, incommodare sibi non Posset. Hoc igitur tui tanto studio erat, quanto maximo Poterat:

--io tamen et familiarissimis tantum eonsciis rae latuit quidem

493쪽

νειν ἐν τοῖς ἀγαθοῖς, υτε ἐμυλευσατο αυτλτι δυσχερες, υτε -5εῖργαστο ἀλλα τα τε ἄλλα ἐν προσκεκρουκως αντε υδεν,

καἰ μό-ρας τὴν σὴν ἐφ' ἱκανὸν παρε ε χρῆ- ἄρχειν.

. δ' - μῶλλον βουλόμωνος βεβαίους αυτ τους φίλους εἰναι, και ρκοις κατελάμβανε καὶ αυτος ἐκ του μοιον παῖσχεν.ἐγίνωντο δὲ οἱ ορκοι τὶ τουτοις Συργιάννην καὶ ἀωταν τινα rosam ειναι βεβαίους καὶ μηδένα οπ' ουδεμῶς ἀνάγκης ταν ἄτερον προδιδάναι ἄν δ ὲν -- τελευτήση τροπι ὁ βασι- λεος μ' ἔκαστον λτι αν ἀνται δ ηαιον κα λυσιτελις ποιεῖν, cἀλλὰ κοινῆ βουλεωσαμένους ομι ἀν δοκῆ Συρροα-η πραττε κα μηδένα ἀντιλέγειν, ἀλλὰ πειθεσθαι--λως τα κοινῆ συμ- 15φέροντα βωλευσομένοι ἀλλὰ ταυτα μεν ροστερον, στερον

δὲ - ολίγην χριν διατρίβοντι βασιλεr κατα τὴν χαλκιδικ'ν τὴν ἐν τῆ Θρακνι συνῆσαν μὲν cui ἐν τέλει moλλοὐ παρῆν M. καὶ Συπιάπιης Ἀρσένιος δὲ Παμπλάκων ὁ μέγας παπίας παρελθὼν ἐπὶ τῶ βασιλέως, ἐδίωκε τον Ἀργιάννην ἀπιστίας, .aoδιισχυριζόμενος ως ἀπεχθζειν ἐπ τῆς δίκης Σωρνάκνης δὲ

εο ς πρὶν βασιλέα φθέγξασθαί τι, καταμνευδεσθαίτε φασκεναυτου Παμπλάκωνα - ἀποδειγις παρέζειν τον ψευδους D

patefacta est. Qui quamquam Syrgiannem ingratissimum meritorumque immemorem iudicaret, nihilo minus solitam in malis aequabwIitatem atque constantiam servare studens, nihil ei ve friciebat, vel meditabatur molestius sed et alloqui nihil ea iratus, occidentis praefecturam diu indulsiti In volens sibi amicos stabilire, ius aurandum poscebat idemque ipse praestabat. Iurabatur antem verbis eonceptis, Symiannem et illum et illum amicos in fide permansurox: neminemque ulla necessitate adactum, alterum proditurum. Quod a sorte moreretur imperator, unum quod sibi, se quod habito eonsilio Syrgianni pro aequo et bono placuisset, id facturum et ne minem repugnaturum verum illi ut communitati ruetuose consu turo obedituros. Sed hae prius gesta sunt. Non ratio post im Peratore apud Chalcidicen Thraciae commorante, aderant ibidem qui magistratibus fungebantur complures, inter quos et SJrgiannes. Arsenius autem Zamptae magnus pappias eius nomen ut perfidi ad imperatorem detulit: firmans, se eum iudicio convirturum Syrgi-nnues confestim imperatoris verba praeveniens, amplaconem mentiri seque mendacium illius firmis argumcntis probatorum dixit. Tum a laco non opus esse inanibus verborum pugnis, dum alter

494쪽

πάγοντας το νευδεσθαι, ἀλλ' ἐπὶ τῆς δίκης κατασταντας μα- τερον ν αβιο παρέχεσθαι τα αποδειγις βασιλευς δὲ προ- τερον 3- ησυχασεν - ' aravo προς τοι εἰρημένα οὐδὲ γαρῆν πω προτερον ὐδὸν ακηκοὼς περὶ Ἀργια-π' επειτα ἄχθ- σθαι μὲν εἶπε καὶ - προς τους τοιουτον λογους. οὐ γαρ βουλεσθαι αυτ τοὐς ὐπιγκοους, τους μὲν ἀπαπίας φευγειν, τους δὲ διώκειν, ἀλλὰ πάντας τε υτι ευνους εἶναι καὶ μηδένα μηδ' ἡφ' ενος καππορεῖσθαι ἐπεὶ δὲ ειρηται τοιαυτα, ουθ ουτως νιν ἄστε -- πιστεύειν δεῖ, ουν ἔστε ἀπιστεῖν, to P. 2M ἀλλὰ βασάνιν το πρῶγμα δόντας, τἀληθὲς ἀνερευναν. ε - μαι δε ζαμπλάκωνα παραχθέντα μῶλλον τα μὴ κτα λέγειν et σὲ τοιουτοι οῖοι αυτος φησιν ἐνέχεσθαι κακοῖς Συρνιάννης δε ἐδεῖτο βασιλέως μονον τῶν δικαι eo τυχεῖν καὶ μὴ διασυκοφαντιαν ἐρημην λῶναι τους δὲ φευδεῖς τουτουσὶ καὶis πεπλασμένους λογον Θεῖσθαί τε μηδὲν καὶ - ουδεν ποντοπερ ισι αδ- ἀποδείζειν . βασιλευς δὲ καὶ αὐτος ἔφασκε κατὰ γνώμτ αυτ εἶναι μαλλον ἀπολυσα- τας κατηγοριας

καὶ μηδ' ἐπὶ μι αυτων ἄλωνα ἀληθως ἄδικον δὲ νῆφον

ου αν ποτε αδτρ ἐπενεγκεῖν, ου μονον ἄσπερ νον περὶ Duos ἀγωνιζομένιν, ἀλλ' ουδ' εἰ περὶ τῶν φαυλοτατων τινος λάρον ais χανε την δικην Παμπλάκωνι δὲ ἐκέλευσεν α υργιώνη ἐγκαλοίη εἰς μέσον πειν ' ουδὲ γάρ πω ηδε περ αυτων --δέν. Παριπλώων δὲ ἄνωθεν ἄρξάμενος, οντως ἐποιεῖτο τον

alierum mentiri amat sed in iudieium veniendum et ab utroquBad id quod velit ostendendum, rationes in medium adducendas. a haec imperator primum quidem aliquantisper siluit nihil enim hactenus de Syrgianne audierat deinde permolestos sibi hos sese

mones esse dixit quoniam nollet subiectos suos alios quidem infidelitatis erimen intendere, alios causam dicere sed amari ab omni hus et neminem ab ullo ullius sceleris accusari. Quae vero dicta sint, nec testa esse, ut valde redenda nec talia ut omnino eredenda non sint quocirca examinanda et veritatem inquirendam. optare autem se, amplaconem potius quae non sint obiicere, quam Syrgia inem obiectorum criminum reum Me syrgiannes rogare im- Peratorem, tantum ut iure secum gatur, ne per calumniam indicin usa damnetur. Falsis autem hisce et confictis sermonibus nihl a turbari nulloque Iabore id quod essent demonstraturum. Tum. imperator, Sibi quoque probari magis, uti crimina diluat et n. unius quidem vere convincatur. Iniquam autem sententiam nunquam in eum laturum: non solum, ut in praesens de vita in P Ticulum vocatum sed neque de aliqua re abiectissima iudicium auum . subeuntem. Tum amplaconi mandavit exponere, quorum

Symianuam insimularet: adhuc enim ea nesciebat me aluus --

495쪽

ἔσπέρας αρχὴν ἐπιτετρα αρμος, πρωτα μὲν ἐπομει δια σπουδῆς κω εργον ἐν ἄντρ τῶν παντα περισπουδαστοτατον ἔταμρειαν συστήσασαι περ αυτον κα πάντας, εἰ δυναιτο, αντιθ5πεῖσαι προσέχειν και ἐν τοῖς μάλιστα τῶν φίλων πειν. 73M M τα τοιαυτα ορῶντες μάλιστα ἐν ταῖς ἀρχαῖς, οἰομνοι αὐ- τον δοξης ἐπιθυμουντα καὶ ἐπαίνων εἰς- μάλιστα ἐπτοηντωιοι δοκουντες ευτυχεῖν, τοῖς τοιουτοις ηπολῆσθαι, ἐποιουμ

τὰ πραττόμενα οὐκ ἐν δεινῆ , δὲ του χρενον τριβομένον,

Eoτην ἐν τοῖς τοιουτοις σπουδὴν ρμιυ του προσηκοντος γινομένην ἐωρῶμεν, ποπτευειν ἐπηει, μη - ευδοξίας νεκα τὰ

τοιαυτα αυτον ἐπιτηδευειν, ἀLλά τινος ὁτέρου χάριν ἀπορρη--τέρου, καὶ περμέλποτερον προσείχομεν τοῖς γινομένοις. ως δὲ τὰ τοιαυτα ἐρευνωσιν ἐμννυετο eo ουδε πλῶς καὶ ἀπερι--15γως αἱ φιλίαι γίνωνται τῶν συνισταμένων προς αυτον , Ἀλλ' ορκοις δίδοντων πίστεις ἐσπιρας καὶ λαμβανον ον ρ αντου, τοτ ξδ' ἐν πλείονι ημεν ποσάρ του μεγάλα τινὰ κακουργεῖν Dωυτον, καὶ τοτ ορκον ἐφ' οποίοις γίνονται κριβῶς διηρε- νῶρον ἐμηνυετο δ' π αδτῶν τῶν τὰ τοιαυτα συνειδοτων,2 ὁ πρῶτον μεν γίνοιντο οἱ ὁρκοι ἐπὶ τῆ υτους φίλους εῖναι Σοργιάννη καὶ αντον αυτοῖς, καὶ τω συνοίσοντα ἀλλήλοις ἐκ παντος τε που πράττειν κατέρους επειτα αν σοι ii βασιλέα

τροπιν δ' τι ι τελευτῆσαι, μὴ καστον ἐφ' εαυτου , . νεικῆ συνοῖσον πράττειν, ἀλλὰ κοινῆ σκε ναμένους, τὰ δοκουντα

etens, accusationem si ordiri Syroannes hie imperator, occienti praefectus, primum quidem studiose feeit atque omni ope elaboravit, ut sodalitium sibi constitueret ac, si posset, omnes eo impelleret, ut se ad ipsum appliearent et inter amicissimo num rarent. Quod eum a prinelpio statim videremus, arbitrati eum gloriae laudumque eupiditate quas homines eat praecipue admirantur et obstupescunt isti Oeeupationi se dedisse, rem haud i digne ferebamus. Cum autem tempore meedeate eius in his diu-- gentiam ultra aeauum crescere obser mus, ineidit nobis suspicio, non gloriae, se cuiuspiam occultioris rei desiderio in hoc eum operam ponere et aecuratius ad ea quae agitabantur attendebamus. ut vero negotio indagato omperimus, aggregantes se ad illum non inconsulte in amicitiam reeipi, sed fidem suam iuramento astringere ipsumque vicissim suam Ius sacramento obligare, tum nobis auctae est suspicio, hominem magna quaedam seelera moliri, diligonterque eonditiones et apita in quae iuratum esset, inquisivimus. Narrabatur autem a conseiis, primum iurasse Syrgianni amicitiam et Syrgiannem illis, et omnimodis inter se profuturos. Deinde si quid imperatori humanitus eontigisset, non nundiquemque quod sibi eo

ducibile appareret, sed quae post eonianunem deliberationem Syro

496쪽

ρίζομαι τῶν λεγομένων. - μὲν ἐν α ειδείης, ω βασιλευ, 3,τι χρη ἀποφαίνεσθαι περ αυτῶν ἐμοὶ δὲ δοκε των τ P. 2M παντατιον, υπὸ βασιλέα τινα τελουντα καὶ δουλείαν ομολογολμτα ὀφειλειν, τοιουτοις εγχειραν. ἐπυθόμην δὲ καὶ τῶν πρῶ-ετων τῶν μων θω, ω τα τοιαυτα τολμιώμενα παρα τῶν ψ κοων ἀποστασίαν καὶ ἀπαντιαν παντων μάλιστα αν αυτων

τὰ τοιαυτα κατηγορηκα αντον, νομίζων ου ελαττον εἶναι συμράττειν προς - φαυλα το συνειδοτα μὴ ἐλέγχειν εἰς--ro

τηγορίας λόγον ' ποιαυτα Παμπλάκωνος - οντος, ἀδικε σθαι κω συκοφαντεῖσθαι διετεινετο ὁ Συρροάνν' καλ-πομφευδεωπι ζαμπλάκων ἄντου, πλασάμενον διαβολὰς λεκπαλαι-τ προ αντον, ἔτι τους υἱους, βασιλέως ἀποστάντας, στραππος κατ αι τῶν ἐκπεμφειὸς χειρώσαιτο τε καὶ δεσμώτας is προς βασιλέα ἀπαγάγοι Παμπλάκων δὲ τῶν μὰν υἱων αὐ-τρ μέλειν λεγεν ολθα - ουδεν, ώς οντ ονοσόντων ουδεν, αν βελτιους σιν, Ῥυτε προστριμνομένων τινὰ αἰσχυνην ἀν φαμνωνται κακοί βασιλε γαρυώλησειν πη ἄν διάθρ - τὰ κατ'αυτους, οντας πο ους εχλι- τῆ προς ἐκεῖνον κατηρορ rao κέναι, sicci, εξαρνος γενέσ ι ου γὰρ αν δυναιτο κακι γενομένεν περὶ βασιλέα μ' ἐχθραίνειν ἐδεα τε βασιλέως radic δένα αυ δν ἐαν ἀκαδε ἀναχωρεῖν ἀώλ αυτ συνδιατρίβειν,

io τοι συνειδεια legebatur pro το συνε ταannes pro utilibus haheret, ea demum facturos. Haec a me ver asseverari testes dabo. Tu igitur, imperator, quid de his pronunties, monitore non eges mihi quidem insolentissimum ea visum, aliquem imperatori parentem subiectumque se confitentem, talia machinari. Audivi etiam a maioribus meis subditorum huiuscemodi ausus nefarios, maxime omnium eorum perfidiam desectionemquctarguere. Proindo eum tacere non possem, horum ipsum apud Baecusavi opinatus, perinde esse atque si mala simul perpetres, nisi ea conscius aeeusando detegas. Ubi amplae eonticuit, Syse glannes assimare, iniuriam sibi fieri et se alumniose oppugnari mentirique amplaeonem, qui ista ex odio inveterato confinxerit; quia scilicet filio Iamplaeonis, qui ab imperatore defecerant, dux eontra eos missus, apto et vinetos ad imperator adduxerit. Iamplae sibi filios parvae aut noui eurae dixit esae quod nec profuturi sint quidquam si meliores nec maeulam sibi aversuri, si mali fuerint imperatori ordi ore, quo pacto eos tractet, cummi subsin odio autem commotum accusasse, non inficiaturum τne enim posse, qui se improbe erga imperatorem gesserit, non odisse: orabatque eumdem, ne oriun quemquam domum dimiti

497쪽

ἄχρις αν ταπεμ ραμενος τους μαρτυρησπτας τοτ εχημένοις,A. c. 333o ἀπελθξη διαφρήδην, ω ονδε α ει 1 ν κατηγορηκε πλασμακα συκοφαντία, ἀλλ αυτα τα γεγενημένα,π' αὐτου βασιλευς V. aio δὲ δικαια τε Παμπλάκωνα ἐπεμνηφι το αξιουν καὶ προσέτατ-5τεν ούτω πραττειν ἀξιουντος δὲ καὶ Σοργιάννη προσκαλεμ

σθαί τινας , ο ἀδικουμενον αυτον καὶ συκοφαντουμενον ἀποφανουσιν, ἐπέτρεπε καὶ αντι παν ἔπερ αν ἡ προς ἀποδείζιν

τῆς αλμειας ζεῖναι πράττειν τους ριεν ουν συμμαρτυρησο - τας αττοῖ ἐπὶ τῆς δικος αυτίκα επεμ ραν τους κομιουντας αυ-xoτοὶ δὲ συνοντες βασιλεῖ, παρεσκευάζοντο ὁ ἐπὶ δίκην. Tῆς ὴμέρας δὲ ἐκείνης παρελθούσης με ἐπεγένετο νυξ περ μέσην, ο οργιάννη εἰς την οἰκιανον Ῥιπάλου

δοριεστειον ἀπελθών, ἐδεῖτο μὴ περιιδεῖν πο συκοφακτια ταε ατα προσδοκωντα πείσεσθαι δεινὰ, ἀλλὰ χεῖρα σώζουσαν Isπαρασχεῖν καὶ μὴ διὰ το προσκεκρουκέναι ἀφειδῆσαι κινδυ-P. Isso

νευοντος, ἀλλὰ πρόνοιάν τινα ποιήσασθαι -- αντε μὲν γαρ μολογεῖν προσκεκρουκέναι, πεισθέντα φαυλοι ἀνθρώποις

καὶ διεφλροσι καὶ νεοδομένοις eo τὰ πολλὰ καὶ διὰ τουτοαυτον τε αντον κανηγορεῖν πολλὴν ἀγνωμοσυνην καὶ αὐτΦαoἐφιέναι γνών ἐθέλοι δικρον λαμβάνειν παρ' ἄ-ου. περ βασιλέα δὲ μηδεν -- καέ γενομένεν. συνειδέναι, ἀλλ' ακρατον εἶναι την διαβολήν. οὐδ' ακα αυτου δεῖσθαι συγγνωναί τε αυτ της περ αντον ἀδικια καὶ ἀγνωμοσυνης καὶ την προ δοκωμένην λωειν συμφοράν -υτον δε ορκοις οἷς ἄν ἐθέλοι το

ret, donec ipse testibus evomus, nihil se Humniandi libidino

fictum, sed ipsissima eius laeta in aecusatione sua posui e manseseste ostendere Imperator amplaeonem aequum Petere censens,

ita facere iussi Mox et Symiannes oravit acciri quosdam, qui se- eum Per alumnias inique actum testarentur concessum est quae ad veritatem demonstrandam lic eret, experiretur omnia. Subito itaque missi, qui testes in iudicio utrique adsutum adducerent ipsi Interea apud imperatorem haerentea, ad actionem se comparabanti 23. Sub medium noctia sequentia, Syroannes in aedes magni domestici adventans, orat, ne se ob falsam criminationem atrocia-sima periimescentem supplicia despieiat sed salutarem sibi manum Porrigat neve propter offensionem animi sui periculo aetatum aspernetur sed inqua sui cum tangatur Fateri, se nequam et perditis hominibus et vi plurimum mentientibus nimis credulum, lineum deliquisse. Ideo semet magnae improbitatis condemnam et festimationem poenae in eius . rbi rati , ponφre. . At in im Peratorem nullius facinoria sub conscium meramque alumniam esse. Qu mobrem mearo, ut , inius'tiae et ingratitudinis suae

gratiam sibi iaciat i imminentumquν eervicibus suis malamitatem

498쪽

A. 433oμη δια βίου παντος κακον πεινα περὶ αντον, dura παν- Βαυτε πιστώσασθαι πεικειν. Συργιαννης His ἀν τοιαυτα ἐδεῖτο ὁ μως δὲ δοριέστιμος αυτεν nετιθετο θα-ἐεῖν, ως ἀποστερησοιτο τῶν δικωων ουδὲ δια συκοφαντιαν αντε ἀπαν--ει δνσχερὲς ουδέν ουτε γὰρ βασιλέα ἀνασχέσθαι ἄν ποτεs κατα νηφίσασθαι συκοφαντουμένου, μήτ' αὐτον περαδεῖν τοδ ορκους παρασχέσθαι ἐπηγγέλθαι, δν σοι νυν περ τας προσδοκωμένας τυχας χρησιμος φθῶ, στε διὰ βίου παντος ἐμῶωπεικειν καὶ μηδέποτε ἀγνωμονῆσω, μηδὲ εἰς λή- των νεργεσιῶν ἐλθεῖν, ἐν ισιν μοι δοκεῖς καὶ ἀδυνατα ἀζ-ν. Iocμήτε προτερον μηνυστερον Φαεις γενομενος περὶ τους φίλους, ἀλλὰ ρι ρας καὶ φαυλης τινος λα- -ίας η ουδὲ πικρας.

ριποπι δίκην μεταφερομενος - ἀστατῶν πως - ειης δίκομος πωτευε u περ του μαλοντος παρεχόμενος τὰς πίστεις οἰ- α γαρ ος φιλίας uua ἄνωθεν ἐκ παίδων προσγεγενημένη Ars ἐ- μὸν ἐσπουδασα ἀεὶ κειμαν προφαπιν δικαίαν σοι -- στάσεως παρασχεῖν καὶ ταραχῆς, καὶ rem ρησά, ἐμαντὸν ἄχρι νυν ἐπὶ τῆς μοίας προαιρέσεως καὶ του μου συναιρομέ

νου - δὲ καλαπάξ καὶ δὶς μηδὲν ἔχων ἐγκαλεῖν, ἀντ φίλου

καὶ συνήλγος πολέμιως ἐξαίφνης ἀνεφάνης καὶ ουδενος, ο γε-I εἰς σε κον, τῶν λυπιῖν ἀπέσχου δυναμένων δ νυν μοι ὀνειδίζειν οὐ κατα καιρον δοκεῖ, περ αυτῶν παξ συνεγνω- visi κοτο τὰ τελευταῖα δὲ νυν ταυτα πο κλοιοῖς ἐν δεσμωτηρίου - τον πρεσβυτέρου βασιλέως κατεχαμ- - ρε δεμα δε--ertat per omnem Mneeps aetatem nihil in eum mali attentat rem, eius auetoritati in omnibus obseeuturum ictu huius promi Isdem, si velit, diei saeramento facturum. Hae dymiannes Quem magnus domestieua admonet honum habere animum, salva illi saviura sua nee propter sycophantiam quidquam neommodorum ea naseiturum. Neque enim imperatorem, ut calumniis tantummodo OPPugu tua damnetur, unquam passurum neque in re neotet mam. Quod autem iuraturum promittis, inquit, si nune asstiet tibi succurrero, te in omni reliqua vita in uetoritate mea permansuom nihil adversum me improbe admissurum neque benefictori naimmemorem utorum, videria eadem oratione impossibilia petere. Qui enim amleis nunquam fidus, sed ob eausam modieam et inanem, imo ne modleam quidem, ut Euripus variabilis et inconstans sui Zomodo hic, quamvis fidem dederit, de cetero fidem mereatur perte nosti, quo pacto eum inde uasme a pueris inter nos amaverim η, ego semper studuerim, ne tibi iustam dissidi a perturbationis e sionem darem et in hune usque diem Deo adiuvante, in

suscepto eonssii perstiti 'tii in eum .esne atque iteram nomhaberes, quod nos aeeusares, pro amico et familiari repente hos

499쪽

πίδα υ- τῆς τῶν δε- ἀπαλλαγῆς, τῆς μει - αγ- αα ista μοσυνης οὐδὲ ἐπεμνπιθην, τῆς δὲ ἐμῆς πρὸς σὲ φιλίας καὶ συν

ημίας ἄσπερ ει α μεμνημένος, περ υδ αν ποτε αυτος ελπισας, οδδ' ἔν μέρου λέγοντος ἐπείθου ὁ ειν ἄληθῆ, τομερευτα καὶ διενοήθην κα εἰργασάμη πὲρ σου κανον μονοντο δεσμωτηρίου amixλαξα καὶ τῶν κλοι ν, καμι γε πολλακα βασιλιδος τῆς βασιλέως μητρος τῆς Οἰς σὲ προνοια ἔνεκα αἰτιαWένης, καὶ βασιλέως λου δι' ουδὲ λερον ἡ δια τὸ ἐμ βουλεσθαι μονον γ' ἄδειαν παρεσχημένου, αλλὰ - - P. 2711οτ τῶν κοινῶν ω λησα πολM, προσόδους τε παρέχων ἐτησίους ἐκ χωρίων κώ αρχον α πολεων καθιστὰς, καὶ ἐκ των ἰδίων-δὲν λαπτ- ανυν λαστα ἀπαριθμεῖν, ἀνεπις αν ιη καὶοδδαμῶς ἐγγος οὐ Τμετέρου τροπον ἐκεῖνο -οῶν, γαυτὰ τι πράγματα ιδαξαι δυνατὰ οἷον φιχον ἰδών φαυλοτητι τρεμ 15-ν ἀπολωλεκστι, τῆ σφετέρ' -του καλοκαγα- πάλιν ωπῆρδεν ἀνασώσασθαι καὶ τελευταῖον ἀπο μικρῶς τινος - εντελους

ἀρχῆς - πῶσαν τῆς σπέρας ἀνῆγον τη--γεμονίαν. σεδ αντι

παντων τουτων θαυμασίαν τινὰ καὶ μάλιστα σοὶ προσηκου-- Bσαν ἀπεδίδους τὴν ἀντιμισθίαν δέον γὰρ γοις τε κα λεγοις 2οενεργέ ν ἀναγραφεσθαι καὶ σωτῆρα καὶ κηδεμονα, πανυποι-εις τοὐναντίον, ὁ ἐπὶ πολέμον καὶ πολλὰ δεινὰ εἰργασμένον

παρασκευαζομενος καὶ προσεταιριζομενος πολλους, ῶς αν εἰ βουληθειην ἄσπερ δὴ καὶ προτερον ἀδικεδν καὶ κακῶς ποιεῖν, -ος ειης δυνατος ἀμυνεσθαι τε προπαρεσκευα κινη χρώμως

evasist et quantuin in te suit, nihil ad dolorem nobis Ingenerandum omisisti; quae nunc exprobrandi tempus non est, cum ea semel eondonarim. Denique cum imperante seniore in eustodia vinculta Constrictus tenerere, nulla spe evadendi, sceleris tui immemor et amicitiae nostrae chnsuetudinisque, ut soleo, recordatus, quae tu nec speraVisses, nec ab alio narrata redidisses, ea ego tua ausa et cogitavi et iaci nec solum e careere et vinculis te eripui quamquam imperatoris mater eam tui euram in me reprehenderet; et imperator non ob aliud, quam quod ego ita vellem, hanc licentiam daret verumetiam de publieo haud parum tibi prosui, annuos tibi reditus e locis extis suppeditans, urbiumque praesectum te constituens nec minus de meis saeuitatibus tibi onsulens quae nunc Ngillatim recensere, nec ingenuum et moribus meis alienum esset Besenim ipsae docere te possunt, qualem amicum cum tuo vitio perdidisses, ipsius bonitate recuperaveris. Postremo e tenui ignobiliquo praesectura ad totius occidentis procurationem te provexi. At tu pro istis omnibus admirabilem quamdam et ingenio tuo convenientem in Primis gratiam rependisti. Cum enim me benemerentem servatoreinque ac tutorem tuum letis et factis prosteri debuisses, prorsus

contra egisti, tamquam in hostem noeentissimum te instruens M

500쪽

οπως τε διάκειμαι προ σι καλοῖα ποιήσω, ἐρῶ. My υ- τως ἔχω οστε ποτὲ το ν λοις σε συντάττειν τοῖς ἐμοῖς κώvnὸρ σου τῶν προ 'κοντων τοῖς φιλούσι πράττειν τι , ουθ' ἔς

νεπερεωθω συμβαίη τῶν δικαίων, προστησομι- προθυμέος, καλου περιδ νομαι ἄδικον νῆφον ἐνεχθεῖσαν κατα σου, - σου γε νεκα μαλλον, ξ αντον δικαίου άν δὲ προσῆ το δικαιος

τῆ κατ σον ἐξωνομένη νή- μηδεμαν ἐπικουρίαν προσδοκ παρ' ἐμου. ἐζ του γὰρ αὐτος ἀπώσω τὴν φιλίαν τὴν ἐμὴν-

καὶ πολεμον εργα εῖλον πράττειν, και αντος του νομων --

δεν πολέμος εἶναι συνοπῶν, υτ σοι μέχρι νυν, ουν --ερον γενησομαι, ἀλλ' ove ἀδικουμενον περιόφηκω ἀσπερ M',

mulios in sodalitium aggregans ut si iterum vexare te Vellem, o aes te comparatis ad id viribus tueri atque defendere. Unde , Ut accusatores tui dictitant, in barathrum longe deterius atque exitio aius temet deturbasti. Iam vero intelligens, quo miseriarum tua te amentia adegerit, quae sola ad levandam praesentem calamitatem suffectura iudicasti, haec ut diceres, euitatus advenisti. Atqai ego nihil te elaus, quo sim in te animo, et quid decreverim, nuntiabo. Neque ita affectus sum, ut aliquanu te in amicos resere tuaque causa quid de officiis amantium praestare cogitem neque hostis loco te abere, quantaque possim detrimenta tibi iniungere velim. Sed cum te in iudicio stiteris, et ad capita aecusationis responderis, ego longum silebo. t si quidem cositatis accusatoribus absolveris, placebit id mihi quoque nec tibi ius tuum adepto inridebo. Sira multo adversariis inferior, causa cecidisse videbere et aut imperitia d cendi, aut iniquitate callimniatorum, aut alio quodam modo iure tu e eide eisqntigerit, patrocinium tui perlibens arripiam, et iniusta te seriri sententia' non sinam neque id lihi magis, quam aequitati dabo.' Sire iure amnaboris, nulla in a me desensionem exspectaDis. Ex quo enim tu amicitiam meam proieeisti, hostesque imitari maluisti, ex eo ego