장음표시 사용
461쪽
δειαιος ων κριτὴς καὶ καρδιων καὶ λογισμῶν ἐταμὸς πιν τε Dπροθεσιν κρινε καὶ τῶν Βων ἀρμόσει γερῶν τοῖς μοναχοῖς, οτι μὴ προθέσει τῆ σφετέρqρ, ἀλλ' ἀπατηθεὰ ἀπιστέρχηται του
Βαρως ο καθεκτος ἐν ἀλλ' - περιον -- φασκε βασμώμουτως ἐν ἐσχάτοις κινδυνοις οντι μὴ τὴν δυνατὴ υ
θειαν εἰσενεγκεῖν - μον-- μπρος ἄν, H μη τὰ δέοντα παραινέσει , τὰς σχάτας τίσων δίκας, Ἀλλ' οτι κα ορκοις
1oπρος βασιλέως κατελῆ p θ' ενδημα υτι ποιῆσαι τἀληθῆ ταριεαυτου via D 3M ουδεν τροπε βασιλέως ἐν τοῖς σιν ἐσομένου, τί χρὴ τῆς mχῆς τῆς σωτηριας ἀμελεῖν ἐλπίσι -- ναῖς αἰωρουμένους; οιαυτα λέγοντι αρε καὶ ἡδη ωρμη- P. 24sμένι βασιλεῖ δῆλα ποιεῖν ο μέγας δομιστικος ηπεί σε
15κτενεῖν, εἰ μη παυοιτο τοιαντα δρων εἰδώς τε αδτον δειλο-
-τα ηραν τον βασιλέα μονάζοντα ἐκ βασιλέως ἀποδε αι. εἰδη τὰ πραττομενα μῖν κατα γνώμν' εἰδειητε ἄν αυτοί' ιδ αυτίκα περ-άντες τον ἰατρον, ἐθορυβοσάν τε Ου μετρίως καὶ κομνην τινα αυτ ηπείλησαν ἰδέαν ζευρησει- νατον, Beogitationumque semiator, de his proposito sententiam feret: --que non sua sponte, sed aliena fraude hoc bono privatum pari cum monaesiis praemio dignabitur. Hae ubi dicta domesticus dedit,
Barys impotenter erumpens ait, non se in extremo periculo Versantem imperatorem deserturum; sed quam posset opem et allaturum: non modo quia nisi salutaria suaserit ut medicus, gravissimas o nas luiturus sit; sed etiam quia sacramento ei spoponderit, verit tem de ipso non celaturum. Nunc eum nequaquam vita illi de --πo suppeditatura sit, cur ab Inani spe pendendum et salus animaeui ius negligenda pinae loquentam Baryn et iam imperatori Parantem quod res erat patefacere , magnus domesticus, in acto ave sederet, se interfecturum minabatur. Cumque seiret hominem esse timidissimum et qua via eum perterreret menta agitaret, foras edueit, praesentesque Romanos ipso audiente sic alloquitur Medicus iste, viri Romani, mihi morem gerere omnino recusat, sibique multum tribuens, Perinde quasi unus sit eorum , qui praesentia et sutura norunt, id agit, ut nobis imperatorem monachum redda Quod num animis vestris iueundum accidat, ipsi noveritis. Illi repente medicum circumfundunt, tumultuosius remunt ae nisi eoepta des rat, inaudito genere mortis se illum deleturos comminantur. Quibus minis Perterritus, sententia de asiti serum enimvero imper
462쪽
το τοῖς πτείλουσα βασιλευς δὲ καιτοι οὐ νοσήματος α ξανομένου και προσθήκγε οὐ μικραν σημέραι δεχομένου, δμως ευ- - τας φρενας καὶ ουδὲ - του νοσήματος,
καιτοι περ τὴν κεφαληρον κνος, παρεβλαπτετο καὶ τον πνεοματικὸν πατέρα - - ἀνεκαλεητο καὶ ἐρωτικῶς ευ- ἀ- πως περι- μζιραίων σχῆμα, τῆ τε παροντι ἐπέτρεπεπνευματωρ το ἔργον ουδὶν εῖναι λέγων θαυμαπτον, εἰ ἄποντος ἐκείνου του συνήθους, αυτος α ἶσα δρένη. ο δὲ ἀνεβαλ-λετο τε ἰσχυρως καὶ ε φασκεν ου ἐγχειρήσειν, εἰ - βουλοιτοroc καὶ αυτῆς ἱερωσυνης ἐκπεσεῖσθαι, ως ἐκθέσμως κα πιπρα-νομως ἐγχειρῶν τοῖς ροῖς. υτο γαρ εἶναι τοῖ θείοις -- ασε νενομοθετημένον. o δ' ἐπείθετο μὲν βαρέως δὲ semes του σχήματος νη ἀποτυχίαν σιωητήσας δὲ ἐπὶ πικρον καὶ τῶν τε πεπλημμελημένων εἰς μοιαν ἐλθων καὶ ἁ παντωνis λείνων φέρει δίκας ἐπὶ του δεκαστο και φρ-- - στηρίου, δακρυα τε - φίει τῶν ὀφθαλμιων καὶ μνησεν -- τὸν ἐφ' ἱκανον in τῆ περ αντον ἐπωκηπτε αραπείρα --λευταίας ἐντολὰς καλωρκίζεν αυτοῖς το θεον, ως ἐπειδὰν ἀναλυσαντα του σώματος ἐπὶ τον σίας ἀπάγωσιν ἀξιῶσαι, - τὴν μεγαλο δομεστί- οἰκίαν ἀγαγοντας πρῶτον, και καταθέντας χρόνον τινὰ, ολως ἐκεῖσεν ἀραμένους, πο λιθον κατακρυ ναι , - αν γένοιο πασι καταφανὲς, χός uret Dieitur et me eam et moe, ut laeseum e. s. V. 3. ED. P.
Infra e. s. hanc monaesiorum Metam item ναζιραμυς vocat. Vid. Dueang. Glosa gr. s. Votor, etsi morbus motidie non parvis ruerementis augeseeret, tamen animo valebat, et is ab illo, quamquam eapitis, sectu nihil laedebatur, spiritualemque Patrem sine intermissione inelamans, habitum Maaraeorum, Velut quispiam amores suos emictim et indecore se Peribat praesentique spirituali negotium ommittebat nihil esse a auinum dicens, si in absentia consueti et ordinarii illius ipse ea. Partes impleret. At enim is differendo contra niti seque id facturum negare alioqui saeerdotio motum iri, ut qui saera sibi vetita inique usurparit: sic enim a sanctis patribus lege sancitum esse. cepit excusationem imperator, et se habitu frustratum acerbo Mite Pau'sperque contieescens et peceat sua seeum reputans, pro quibu.
omnibus apud inflexibile illud et horribite tribunal iudicium esset
subiturus, manantibus per ora lacrymis semet diu deploravit. Deindae famulorum turbae astanti ultima mandata dedit per Deum obtestana. ut ubi eo us anima vacuum cum funere extulerint, ad aedes magni domestis primum efferant ibique aliquamdiu depositum denuo tollant e sub lapide remudant quo omnes intelligant, nec ipsam mose
463쪽
Miae, τῶν τῆδε παντ- γαπος ἐπιχωρθάνεσθαι ποιῶν, λαi3as ισχυσεν αυτον τὴν προς ἐκεῖνον φιλίαν ἀμβλυναα ia μὲνοον παροντες μήνησάν τε ἐπὶ τοῖς λεγομένοις αὐτὴν -ερβολὴν ἐθαυμασαν τῆς προς ἀλλήλους αυτων φιλίας, ἔτι καὶ 5ἄχρι τελευτῆς οντως ἐν ἀκμῆ διετηρήθη. ιζ Μετὰ τουτ ει ὁ βασιλεος το μέγαν δομέ-ικον P.
oli et, νον ἡμέρα ου μονον ἀποφράδος πάσης ἐγλων σοι si Hreata, ἀλλὰ καὶ κεγάλας οἰσει τὰς δυσχερείας καὶ περιστά-Bxoσεις ἀγάπη γὰρ προς τε - προνοιαν τῆς ἀρχῆς μερῆ
σθαι 'Pωμαίων, δεδοικοτι ιν διὰ τὴν ἐριην τε ut1τὴν τῶν--τηκότων τι κινηθῆ, καἰ προς τὴν ἐμὴν ἀποστέρησιν - δεμα οπερβολὴν ἀθυμιας ἀπολειπειν, λογίζομενον εἰκοτως ἔτι τον πά- φιλτατον κα ον υτε χρόνος ὁ πάντ' ἀποἐρέειν r5καὶ ἀπανθεει ποιῶν, Ουθ' ἡ τῶν πραγμάτων στατος και ἀβέβαιος νοσις, ουτ' ἀνάγκη τις ουδεμία τῆς σῆς σχυσε
φιλίας ἀποστῆσαι κἀν προς βραχυ, νον ὁ και αντῆς φυσεως ἰσχυροτερος θάνατος ἐπελθών πατέρινει τε καὶ διαζευγ-σιν ἀνημέρως καἰ σὲ μὲν ἀπολειπε σῶμα χωρι -χῆς, ἐγώ c-ει ἀνενέπητον χροχὴν παραλαμβάνει πικρῶς μνωμένην πονδιάζευζιν ἀλλὰ τί ἄν τις πάθοι στέργειν γαρ ἀνάγκη τους
παρα του δημιουργου τῆς φυσεως κειμένους δεσμους. ον μὴν
as Ser. σοι et μοι, quod talpri quoque legisse videtvi
tem, quae ninium istarum rerum oblivionem affert, suum erga illum amorem hebetare potuisse quotquot igitur praesentes aderant, dictis eius iliacrymantes, incredibilem inter eos caritatem admira bantur, quae etiam usque ad obitum ita vivida permansisseti II. Postea imperator accito magno domestico, quidem praeclara scio, inquit, amicorum optime, praesentem diem non solum quovis nefasto ui odiosiorem tibi visum iri sed molestias quoque et assii Giones ingentes pariturum. Necesse namque erit, propter admini-- atrationem Romani imperii animum nunc huc, nunc illue per varias sollicitudines dividere formidantem, ne propter excessum meum quiPPiam meorum constitutorum violetur et quia me orDaria, tristitiam tantam apere . ad eam addi nihil queat cogitantem, et merito, Ouge carissimum et quem neque tempus , quo omnia defluunt a de-sorescunt, neque mutabitis et inconstans rerum natura, neque ulla nece itudo ab amicitia tua vel ad momentum seiungere potuit, nunc Per mortem ipsa natura potentiorem abs te erudeliter abrumPl ac Mearari. Ac tibi quidem corpus exanimum relinquit, meam autem ammam bonis operibus vacuam et ista diremtione etiam atque etiam dolentem aufer Sed quid agas Leges a naturae conditore latasao-
qui bonique faciamus nece e Verum quia modicum temPus
464쪽
πα- - του βασιλέως, αλλ' ut μει ξω κοπτομενος - θρηνῶν ἔνδον δὲ μάλιστα σπουδάζων ἐγκρατὴς ἀναι-----τε δὲ - του πάθους ψη λαμπρως νενικημένος, ἔστενέ - βολον δε καρδίας - τον ταῖρον νεκλαιετο, eo καὐτους διωθεν αἰσθομένους τῆς ολωλυγῆς, τετελευτηκέναι νομίσαgis P. I βασιλέα. ἐπιπολυ μῖν υν- θρῆνος παρετάθη, καὶ τῶν ἄλλων τῶν παροντων πάντων συνθρηνουντων ἐπε δὲ κανῶς εῖχεν, υτεν ο βασιλευς αυδις, - - θρηνεῖν, Γιεν, ἐαν - αν -- καιρον, ἐπὶ της κλίνης δὲ ἀνελ - - -- τεταγμένον πομει. ἐπειδὰν δὲ Ο το θρηνεῖν ἀφίκητι και- ρος, σν τε κλαυση πολλὰ πολλάκις καὶ αυτος ο νεκρος ἀποκαρδιας ἐπιλησθησομαι, τῶν αλλιον ἀνθρωπευ ειθε δὲ κώτῆς σῆς μέρος τι μικρον τῆς μι-μης τῆς μιῆς δυνηθην --
vivendi superest, eteris euris omnibus sepositis, super lectulo meo
restile et tibi carissimum caput genibus tuis et manus oeulis meis Impone sorsitan hoc animae solatium aliauod Mnesitabit, quae dum a corpore discedit, multum, ut praedicant, dolorem sustinet. Imo vero, ut duplicem dolorem sentiat, quae et abs te et a ta- hemaculo suo divellitur, ne apud inferos quidem poterit non m minisse tui; si quis animis, ubi hinc emigrarint, eorum qua hic fiunt sensus restat. Ad haec magnus domesticus erit miserabiliter, quod illi eo usque coram lmperatore nunquam aceiderate sed etsi oris aliquando lacrymas daret, intus tamen maxime stud hat, ut se in potestate habere Tum vero affectus immensitate pro sus devictus, et imo pectore trahebat gemitus, et amicum tanto fetu Iugebat, ut eum id exaudirent qui extra erant, imperatorem iam secessisse arbitrarentur. Duravit diu haec aerymatio, aliis etiam, quotquot coram erant ollacrymantibus. Postquam suem secit, u sum imperator, desineret ab intempestivis lamentis ad lectulum autem ascendens, imperata perficere Quando flendi tempus adve nerit, inquit, tum sacpe ac multum flebis, et ego, ut mortuus Bootae, aliorum hominum oblivioni tradar utinam autem et de tua
465쪽
βάλλειν ἐν περὶ τῆς τελειτῆς. περλει ἄρα αὐτῆς --την 5Mυνθάνω τῶν ἰατρῶν ὁ βασιλ- τον χρόνον ὁπόσον ἄν
τε ἄκρα Μεσθαι ἔρχno. ἀπολείποντος - ζωτικου, κώIoαυτος ἐδη αὐτὰ μέλη παρεῖτο και τὴν φωήν. καὶ κνῆμαιμὸν ἐμελαίνοντο ἄχρι γονάτων, προχος δὲ χερρῶν οὐδὸν ἐσανἀφνχων ἀπεοικυῖαι, βλέφαρα τε τῶν φυσμων ἐκλυθέντα - νων κ δεντο του μέτρου πλέον, καὶ si ἀπωNνετο ἐπιπολῶ Cκα κροταφοι συνεπεμώκεσαν, καὶ πάνθ' οσα τελευτῆς τεκμ per 5ρια παπες ἰσασιν ἰατρῶν W-αβ ορῆν, ω και αντους καὶ τῆς προθεσμίας οἰηθῆναι πρότερον τελευτ-ν. - .
οδ ην ἀναγκαῖα προς ταφὴν πάντα ἐδη ἐπιποριστο, καιον δὲ ἐν τερον ουδένα προσδοκῆν πλὴν ταφῆς βασιλεν δ' ἀμινδρα φωνῆ καὶ oti ἐδη ἐκλειπουση, εἰ τῶν ἱερῶν δάπων γοτῶν ἐκ τῆς ἀεννάου καὶ σοστηρίου πῆς τῆς θεομήτορος - βλυζοντων ευρεθῆναι ηρώτα δονατον. ωα απινα δὲ τῶν τῆ
σελιδι συνουσῶν μια γυναικῶν πενῶν τῆς σπέρας φωσκεν ἔκοντα ἐκ Βυζαντιου τῶν αυτῆς τινα οἰκετῶν, τῶν ἱε-DII. πηχεις eoni ΕD. P. memoria partem aliquam memoriae meae possem Ileere Aseendit itaque domesticus ad lectuIum, et eontacto eius apite, quid suturum esset praevidebat, tacitus emittens lacrymas. Ut nox serpere coepit, Venarum Pulsus imperatorem penitus destituit nec erat cur de eius morte amplius dubitaretur. Sub horam quartam medicos interrogat, quamdiu se Victurum adhuc putarent, iubetque verum dicere. qui non sine lamento, cum nocte vivere desiturum respondent ut palxidem existiment. Non longo spatio intermisso, extrema corporis, esiciente spiritu vitali, frigore corripi coeperunt; et iam membra resolvebantur, vox tenuabatur, tibiae genuum tenus nigrescebant, et brachiorum cubiti nihil differebant mortuis. Supercilia naturali i tentione laxata , nimium demittebantur; nasus multum acuebatur; tempora recesserant et omnia demum , quae medicis indicia mortia unt, apparebant ut et ipsi ante horam praenuntiatam moriturum opinarentur. Iamque parata erant funeralia, cum aliud praeter e-Punuram non exspectaretur. Imperato autem exili, et elut iam
deficiente voce quaerit, si quid de laticibus illis sacris ex perenni3Riutiseroque fonte Dei matris habere licea Ibi Phacrasina semina nobilis e gynaece imperatrieis, ad vesperam unum e samuli suas BFZantio venisse ut de aqua illa apportasse curriculoque incri ac bi-
466쪽
οὐκ ἐματημένος ων, ζεπέπληκτο τε του πραγματος τῆ --
ραδεξιν καὶ μέγας ὁ θεοσυνεβόησεν ὁ μονος δυνάμενος
B εἰς ἄδου καταγειν πυλας καὶ ἀνώγειν ἀθις ἐκεῖθεν. s σάμενος δὲ καὐτον ἄλλον ὁμιλον των ἰατρων -- --λψψεως οὐδ' ἄντι θαρρων, εἰ καὶ αυτοῖς τὰ in περιβασιλέως ἐπυνθάνετο MEAE. συνθεμένων δὲ καὶ ωὐτων,--πληξις μῶν πάντας εἶχε καὶ - ουδερώας δευτέρα ἀνι-εμ
hendam porrigit. Quam vasus est hausisse, omnibus admiranturiis, quod cum extremam pene animam duceret, a fide honoreque rebus venerabilibus exhibendo non abstinuisse Tamen ad portas moriis nihilo seeus appropinquare emebatur. Deinde ea lympha eiu -- Pore perlito, Muta est quies tranquillissima r ut exinde usque ad au
roram nee voeem mitteret, nec se quoquam ommo eret et vitam sola respiratione testaretur. Diluculo autem ae si a mortuis exist
ret, Gloria tibi, Deus, exesama Tum pereunctante magno dome-atim , ut se haberet, neseire se dixit Deum seire, qui nihil nesciat. A edit medietis primarius, taetaque manu sentit venam mi re exsetiter et se tam inopinata re deeeptum veritus in desperatissimis nim salutem eius posuerat) venae pulsum manu iterum eontrectata di- Iigenter et euriose explora Ut se minime deceptum vidit, obstup laetus miraeulo, clara voee, Magnus est Deus, inquit, qui solus Potest ad in eos dedueere et reducere. Et quia prae stupore nondum sibimet plane redebat, allorum medi rem turba convocata lectulum circumdans quaerit, ecquid idem de imperatore ' ipsis videatur. Q i-hus assentientibus, omnes obstupuere immortalique gaudio exiluere.
coepit vero imperator o morbo recreari ac refici et Maaia portu inseri
467쪽
m, μοι διεφαίνοντο ἔδη καθαρος, μηλοι μει καὶ ἀπ-ο--τες, σοι δὲ δμως καὶ ὁμαλοί. Ἀαλαυτος ἐρων ἐν καὶ πανσso κου διελέλυτο τὰ δεινά. inuisne ἐκείνης τῆς μέρας ἀν- κτώμενος αυτὸν κατὰ μακρον, εἰς τελεωτειν καὶ καθαρὰν ἐλθεν ἡγείαν. τοσαπτη δὲ παρα πασιν ἐν τῆς ἐκπλήξεως επερβολὴ, - οὐ μόνον ἀκουοντες ηπί-- τας λεγομνοις, οἰ -οι τεθνάναι βασιλέα, ἀλλὰ καὶ σχεδον πωντες - ρι
προς βασιλέα καθαρὰ καὶ ἄλλος ἐν, οὐδ' η να- νωος V. a ἐκείνη και η παρὰ δόξαν πείω ἀκερδης διέρωινε παντελως, dia οἰκείαν ἔκαστος λογιζόμενοι τὴν εἰς μοι α παραδῆ ποισαν, προις ἀνα- ηραίνοντο τον θεόν Pμὸν ἀνα--r5μενοι οἷς συνείχοντο κακοῖς, σι δ' ἐλεημοσυναι καὶ λυτροις αἰχ--των - ἐγκραταε βρωμάτων ἐπὶ καιρον τὴν evr--συνν' ἐνδεικνυμενοι καὶ - εὐχι δι-- vras in o βα-D
δ' ἄδεις παραδόξως διεσω .ao ιη ' εἰ δ' ἐρρῶσεν, λωττα καθ τι πραχθείη παρῶ τοὐ μεγάλου δμπυνθάνετο δομεστίκου, καὶ αυτου διτρου . P. Maνου κατα Ἀμρος, πασιν ἡ λυσιτελως καὶ προσηκοντως εἰ
redire et ab hora die tertia puti is tenues tu quidem et languiduli,
Pariter tamen aequaliterque et manifeste sentiebantur, Ipsequelevabatur et malis omnibus dissipatis, ab illo die magis magis se confirmans, Perfectam et integram Valetudinem remperavi Tanta porro erat rei admirabilitas , ut omnes non audientes solum vietis diruderent, obl- Isse imperatorem eredentes: sed propemodum etiam intuentes non facile oculis suis fidem contraderent. Quicumque porro Romanorum in imperatorem eandido erant sinceroque animo, iis morbus hie a Uus insperataque sanitas non usquequaque infructuosa fuerunt, cum unusquisque tamquam suo corpori praestitum hoc miraculum dueens, Pia saeta Deo rependeret; et alii quidem vitia, quibus eo trieti te'nebantur, desererent alii egentibus largiendo et lytro captivis r dimendis moramque ad tempus abstinentia agnitionem accepti beneficii gratumque animum demonstrarent. Ergo imperato lis in summum Periculum delapsus et ita rursum praeter opinionem elapsus estit 8. Ubi ex tam perdita valetudine emersit, quo pacto interim gesta it respublica, ex magno domestie singillatim sciscitatur. Illo distinete narrante omnia, imperator recte et ordine est confirmavit.
Sed ciun referret de Syrsianae, quem opus oeciaentalibus usem
468쪽
θεὶς ara βασιλευς ἐκέλευέ τε ναστρέφειν καὶ Συπ--7νιῆν ἐφ' se ἐτέτακτο ἀρχῆς, ὁ ου Maratio ον ουδὲ καθ' ηδ
ς' τῶν παροντων δε tau τινες κροφα Meriam ἐδήλοον γραφὴ ἡ μολ-θείη με ο μέγας δομωτικος παραλυσαι τῆς ἀρχῆς, μετανον ἔτι ἐνεχείρισε καὶ τὴν χὐ κωλυθείη δῖωπο βασιλέως καὶ το μὲν εἰς ἐκεῖνον ἐκον, μη τῆς αρχῆςis
λαβεβλημένον εἶναι, βασίλα δὲ φείλειν ωιτας κεκωλυκοτε. τοιαυτα πυθομενος λαργιά-ης, τῶν ρ ν πηργμένων παρα του ρμγάλου δομεστώ- μνημονησεν ἀγαθων, διὰ ταυτα δε καίτοι γε - οντα ἀληθῆ, οργῆ φερἡμενος αρ -- σατο α δηλωσε προιών ὁ λογος τοτ δε πάντα ἀπαγγέλλο- μέγας ηιωτικος βασιλεῖ, καὶ περὶ δεσποτου του καλλί--- διηπεδεο, ως κινημείη μὲν η στρατιὰ mae αυτῶ δείσαντες μὴ του δεσμωτηρίου διαδρὰς μετὰ τὴν σὴν τελευτηνν
misisset, Id laudare non potuit atque hoe soIum ut minus predenter factum reprehendit praestare enim, Irgiannem in sua Pelle quiescentem, doneam facultatem ad improbe agendum nunquam adipisci. Tum domesticus: Si haec tua mens est, datis litteris praefecturam occidentis ei adimam et in ordinem redigam. Probante imperatore, ille ut iussa consecturus, abibat eum imperator factum mutans, abeuntem revocat et Syrgiann mandatam praefecturam relin-rui iubet quod nec aequum, nec sibi iucundum sit, cetera eius , omestici inquam, acta confirmasse omnia, hoc solum rescidisse. Obtemperatum subito. Verum ex iis qui aderant, nonnulli ela syr anni scribunt, magnum domesticum semet accusare, et absque Imperatore suisset, traditam praesecturam illi adimere voluisse. Quare quod ad ipsum attineret, Syrgiannes iam dignitate sua se deiectum scire Imperatori gratias debere, qui id impedivisse His cognitis Syrgiannes collatorum in se a magno domestκ beneficiorum memoriam deposuit, atque ob ea, quamquam falsa erant ira transversim actu Perpetravit, quae procedens narratio declarabit. Dum mclia imperator recenset magnu domesticus, etiam de despota Calliato Iniicit nempe ut milites in illum insurrcxcrint, quod timerent, noe calatodia fugitivus, imperatores duruncis res novas moliretur et
469쪽
ζωσιν εἶναι. δέως δὲ παν τὸ τουτοις διαυλῖς ὁ βαmisse
καὶ τον ριέγαν δομέ--ον ἐμαινέσας - συγγνώμης μωκτε, 5ἐκεῖνον ἀπολυσας τῆς ιροῆς καητοι γε και προτερο πολλά--Dκις ἐβουλήθη του δεσμωτηρίου ἀπολυειν ὁρκοις πι--άμνονώς τους ἐν Θεσσαλονίκη κακῶς διαθέντας και δεσμώτν ἀπο- δε αντας - ἀμυνεῖται καιρου τυχών ο δὲ ἡ ἐπείθετα, Rao3ἀλλ' ἰσχυρ ετ φανερῶς, ως ἀμυνουμενος αυτ λ ἀνως, ἄν Iorai δυναμιν προσλάβηται του ἀντιδρῶν διὰ ταυτὶ δὲ - ἐφρουρεris ori δὲ βασιλέως παραινέσαντος ἡσα ἐχρην,
καὶ συνθεμένου καὶ αὐτον ἀμνηστήσειν τοῖς προσκεκρουκόσι, το δεσμωτ ρίου ἀπηλλάττετο Περί γε μὴν Ἀνδρονίκου τοὐπρεσβυτέρου βασιλέως βασιλευ ο πονος ἐν μηθεὶς, ἐπυ- p. 253xsθάνετο του ριπάλου δοραστίκου πως περὶ τὴν ἄλοπ δι τεθείη νοσαν. ο δ εφαπκε μοναχῶν τε ἐπομναι σχῆμα και
Ἀντώνιον Ἀνδρονίκου προσαγορευθῆναα ἐκπλαγεῖς δὲ δ
βασιλευς, τὴν λίαν τε ηρώτα τῆς μεταβολῆς καὶ εἰ εκώνεῖναι μεταλλάττοιτο τον βίον et παρα - βι-- - νεφα- Σοσκεν εἰδέναι με τἀληθὲς ουκέτι εχειν μήτε γαρ ἀζιόλογον τινα ἀπαγγελουντα ἐκεῖθεν ἀφῖχ ι, μῆτε πρωτοστράτορα γραμμασι δεδηλωκέναι τουτο δὲ μόνον τῶν ἐκεῖθεν ἀφικν--μένων ἀπελιαφορων ἀκηκοέναι, ως πυθοιτο μὲν ο βασιλεος περ τῆς νοσου τῆς σῆς ως se τῶν προς θάνατον ἀν-σωπι B
quomodo eum nee dedissens, nisi ipse, machinis et dolis adhibitis,
hominem conservasse Hoc sermone miriam in modum delectatus imperator et magno domestie laudem impertivit et callistum veniadimatus custodia liberavi Tametsi et antea saepius liberare voluit, fide eum iureiurando ab eo exacta, Thessalonicenses, a quibus malo habitus et vinetus fuisset, etiam oblata opportunitate non ulturum. Sed frustra ui canebatur; quin palam ammavit, se Vires nactum, talibus meritis par pretium redditurum. Quam ob causam adhuc eustodiebatur. Verum tunc imperatore quantum oportebat admonente, illoque promittente, se a quibus esset offensus , eorum iniurias oblivione contriturum, e careere dimissus est. Sed Andronici senioris memor nepos, interrogat magnum domesticum, quem is ani mum se aegrotante prae se tulisse Respondet, monam habitu coopertum et prorandronico Antonium appellatum. Attonitus imperator ausam huius mutationis et spontene sua an ab alio coaetus genus Vitae mutarit, percunctatur. Ille nondum se veritatem rei com-Perire potuisse nequa enim quemquam adhuc inde nuntiatum Venisse, cuius magni sit facienda fides, neque protostratorem qui quam suDe eo scripsisse hoe solum a conatantinopolitanis rumiserialis ualuisse, avum de morbo eius , eas videlicet mortiferum,
470쪽
ἀνελάμβανέ τε αντ- και παρεμ inins τὴν μιν αδ καλ- μὴν se αυτὸς ἔχων περ βασιλέα διατελες καὶ ως nou- αν ἐτιμήσατο μὴ - μα περ αντον συμβεβηκέναι, siue ἐώστου προτέρου διαμένειν σχήματος πάντων μῶλλον αυτος εἰδ-ro ναι κω συνεπιμαρτυρεῖν - d. ἀδυνατον τὰ νενεναγμένα ἀναλῶσαι, τί χρη- ρ απτων πολλὴν ποιοερ νον φροντίδα, ἐκείνως μιν ωδεμίαν δ ρίσκειν νησιν, - δι --
τοῖς οὐ τὴν τυχουσαν λων προξενεῖν θω δὲ - δ ,
aeeepisse semidantemque, ne eo mortuo in se almessumum aliquid designaretur, monachum induisse me nuntius imperatori aegrim niam aurite indignationi fuit non medioeri a voee ipsa non ibi lueere tactum indieavit Magnus domesticus illum tali eventu
ere emens, oulcitusque, ne quid hi dolor ad morbum renovandum momenti afferret, admonere et consolari dicereque, ae melius omni-hus nosse et una testifieari posse, quanta reverentia honoreque avum aemper oluerit et quanto redemisset, ne istuc evenisset: sed V autum pristinum senex retinuisset. Quia vero facta infecta fieri, quirent, cur ob ea multis euria angeretur, quae nec ipsis prosic rent et animis non levi nocumento essent Ego vero, inquit, si per te Beeret, non vulgari me poena ameerem, quod tam imprude ter seu ut rectius dicam, tam insipienter et inutiliter hoc nuntio te Perturbarim contristarimque, quod huic tempori minime omnium congruebat. Etsi enim mortis metu auspicioneque liber, nondram lamen consummata neolumitate securus es. Imperator autem quid paulo ante de avo Deere cogitarit, domestie In memoriam redigens, dicebat, si illud ad rem collatum fuisset, quae nune Venerunt, mentura non fuisse. Et domesticus, Huiuscemodi quidem, non alia ero multo deteriora, minusque commoda fortassis evenissent.