장음표시 사용
111쪽
tus Vpulusque in conventum coirent, munus stulta auspicabantur, di- mill a concione ponebant, ad con litionen privatam latini redeuntes romninoque adsentior COR SIN scribenti Disr. VI. 3. 4. Itaque in se hae laypot laesi, quae milii omnium veros tui illita videri silet, duplex is Proedrorum ac pistatarum genus admitti debet ut nimirum decem, Proeli res Contribistes liaberentur, e quibus Prytauiae Epistata seligere- se tur; alii vero novem non Contribtiles esse debuerint, e quibus alius, Epillata eligeretur Priore illi roedri diebus conina uis septem hoc se munere fungerentur, ipsorumque quilibet unic solum die pillata vo- caretur; posteriore alii Proedri, jplbrumque Epistata, eo solum temporis, spatio id muneri ac bonoris obtinerent, quo Populi conci Perageretur. VI. II. Nihil omnino est in hisce Corsini dictis, quod non verisiicitum
videatur; sed longe abest, ut eundem addamu calculum sententiae , quani vir praeclarus proponit de quaestione, quaenam horum Proedrorum, qui e novem Pribubus, Prytani non fungentibu S legebantur, atque E p, statae ex illis Novem viris ducti, tum universe, tum praesertim in Coniscione Potuit Attici fuerint partes et Quae sententia quandoquidem iis innititur argumentis, quae plus etiam probent quam Orsinu probare volue rit, iii factum, ut Blagius, eandem viam secutus, duci sui errorem novo errore cumulaverit. LX illima scilicet Corsi ΠUS , τὸ 'πιψηφίς ν . .
. , , is, sive Populum in si ruis mittere, pertinuisse ad pittatam, qui ex nove iij Pr,edri non-Con: ribulibus legebatur. am nullus dubitandi Moeus sui)ererit inquit d. ibi si . Ι. f. ψ. quin bis ατ iis, Epillatae, ita unere fungi, ε . ψ ηφιζειν - τη βουλῆ , suffragi in Sen. atu perrogare, an se Prytainum sive Contribulium decem Proedror tua Principem, hoc estis ad Prytaniae pistatὶm, specitaverit se ἐπιψηφίζHν c. τῆ δε ι ω Popu- , luna in us agi mittere, i ad solum Epistatam illum referri debeat, qui se ex Proedris aliis novenis non Contribulibus eligebatur. Quo plane se fieri potuit se, rite ille inde in serri posse videtur, Ut Te i; Sonatu tuli se dem gerendas proponere, Senatore ipso in iis Iragia mittere, ad Gn. tribuis Proedros spectati debuerit re vero in Popula sive Concione
se gerenda curare , Senatus Decretum seu Praeconsultum ad Populum e.
se ferre, Populum ipsum interrogare, susIragii jus ipsi concedere, si stragia
, recensere, posteriore alii Proedri non-OnIribules consueverint.' At vero addit Corsinus μ' Ingenue tamen fatendum est, aliqua Veterum, testimonia .e empla quoque subinde occurrere, quae discrimen illud
112쪽
, facile perturbent, ut in Ulpiani aliorumque testimoniis apparet, quae, superius exhibui. V Quibus in verbis viri cordati illud minus quam docti
candorem agnosco, nisi quod aliqua dicat Veterum testimonia: Immo verosvixia, uno IIarpocrationi loco e Cepto , quem depravatum ipse intellexit Corsinus; - omnia, tuqtiam, Veterii testimonia, non Grammaticorum
tantum, sed Historicoruta, sed Philosopliorum , sed Oratorum, qui florenti Rep. Attici vixerunt, Min mediis Vitam egerunt negotiis, Thucydidis, Xenopthontis, latcnis, Utriusque AE sellinis, si Aeschini Socratico 'xiochus sit tribuendus, Demosthenis. - Et tamen fallaci praesertim argumento, quod X addito Demo nomini Epistatae vel Scribae ducit Cor- sinus, innisus, illique plus ribuens quam universae Antiquitati, CLEMENS BI AGIUS eas quoque artes, qua Epistatae Proedrisque Prytanum reliquerat saltem Corsinus, illi suo ait imit suffragio, ut nempe in eis natu proponendi, referendi, sententias colligendi functi fuerint munere; istasque etiam partes liberaliter confert in Epis latam' Proedros novenos non-ContrihIUes, sic ut Potanes, quorum apud Scriptores Atticos sunt omnia In Senatu es Concione ossicia, iam plane sint nihil vanaeque
ambulent umbrae Epistates autem QProedri non-Frytanes, de quibus
vix ulla nisi apud Grammatico mentio reperiatur, jam agant cuneta, 'tam apud Quingentos quam in Comitiis Populi Proponant, reserant, reisn cient. -- Suo fuse Nani Psephismate, in qu eXplicando versatur, nescio quo alio fretus sephismate apud FLAVI UbIJOSEPHUM, de quo similibusque suspectae fidei Judaicae sephismatibus' de Κ κnsio forte alias erit dicendum, - ejusmodi igitur argumentis usus Blagius de Decretis Atheniensium Cap. XIII. S. 6. colligit, Proedros Mn-- Contribules consuevisse proponere tum in Concione, tum etiam in Seia, natu, re gerendas, atque tam Senatum quam Populum in suffragiam, se sisse V -- Ergo Remp. ipse suam ignoravit Vir in Rep. primarius dilicias, in nobili illa prudentiaeque plenissim oratione, qua cives, ad insanam Expeditionem Siculam insane ruentes , revocare conatus , apud THUCYD. Lib. I. Cap. 4. Mim Epistaten, qui concioni praeerat, graviter ad-
kJpi. 'Αρηναlοι ' - manifesto indici Πρυγανιν fuisse, atque adeo ex Tribu πρυΤανευέση, umeroque Proedrorum Contribulium Epistaten illum, qui istis
Comitiis Atticis, ut Senatus Populique Princeps, praesidebat. - Ergo Socrates Socratisque amici ac discipuli Xenoptioni Plato, quid in a. tria
113쪽
tri sua iuris esset a moris, nesciverunt, cum JUSJuraildum Senatori uni ipsi dixerunt obstare, ne, dum Epistatam ageret, Legem de Judiciis popularibus violaret. - Sed ista pluraque testimonia O recitabimus, postquam rem ipsam, secundum veteres Grammaticos, qui Ilobi hac in parte Archaeologiae bl supersunt duces, paulo dilucidiuS XPosuerimus, conjecturam nostram probabilem nam ultra id, quod probabile est, lai pr gredi non licet, deinceps additaui. S. III. Triplex nobis hoc in argumento Grammaticorum superest audio. ritas Prima iraecipua est LIBANII, alteriusque, qui S quis fuerit, qui
bus geminam 'Υπόθια, debem iis rationis Demostheneae contra Androtio. nem: Secunda est veteris S CHOOAsΤAE ad Alistoph. hesmophor. v. 38o. Tertia denique R LEPHI PERGAMENI, cujus Verba refert El. 5TAT HI Us ad Hom. d. . . 455. pag. 827. ed. Rom. P. MI. 45. ed Bas. Atque hoc Telephi Fragmentum quum fundus sit & fons praecipuus, unde recentiorum Grammaticorum Xpositiones prope omnes maianarunt, illud integrum huc referre haud ab re videatur. Προσεν θυμητε - δι
μὲ ταῖτα. Comparentur jam cum istis Eustathianis quae UiDAs habet in v. 'Exις αγει cum scripsi a POLLUC Onom. Lib. VI lL Cap. s. S. 6. Apparebit, Utiumque sua mutilatum esse ab eodem Telepho, in Grammaticis Praeceptore Imperatoris Lucii Ueri, eoque viro, cui in rebus Atticis tanto major sides habenda est, quod sit gularem operam in cogno- Renda antiqua Rep. Attici posuist i scripti Commentariis me 'Aθή
την πρυτα, σι αν pi εἰς Echo Pollucis inustathii loco Dppleantur pauca apud Suidam .summam eorum habebimus, quae de utroque Epistata apud Gr&mmaticos reperiantur Quae Partim cum HENRICO UALRs Io
114쪽
in Notis ad Iarpocr. pag. 7 ., ed. Gron. apud UIDAM supplenda
qui . Eustathium aliosve Graminaticos ut saepe solet non descripssit aut contraxit. sed amiserae mutiles nobi . tradidit de Curtatos 'Εωιρά rvi
quae tymologus habet, conflata sunt e Harpocrationis Lexico: HA POCRATION autem, Otu inter Grammaticos, uti plerumque, alium a Telepli ducem secutus est , ipsum videlicet ARISTOΤELI Commentarium de L ptibile P licd. E. ς ατης, inquit 'Iσαῖ κατ' 'Eλπανι -
ι, ποιοῦσιν. - Ut autem, quamcunque molesta ac taedii plena, utilissima tamen opera reperit Ur, quae conjulagendi comparandisque his Gram-naaticis LeXicographis impenditur, quia nimirum solebant vel ex iisdem haurire fontibus , vel etiam se invicem describere, demtis nonnullis aut contractis, aliis itidem adjectis, quae aliunde desumebant; - tam hie haud importunum accidet, notam adjungere, quam in exici Rhetorici Parisiensis Apographo invenimus 'En is α ης ibi es Vcte eων επὶ τῆς βουλῆι
115쪽
AC' PRO EDRIS, ATHENIENSIUM. ρ
schniis, qui Aristotelem de Reptibliod Attios ob oculos habuit Sed primit In pro κλυι- ῶν legendum esse κληρωτος per se patet, idque leve viti tum
est Alterum majus , quod vocem δικα nimis sedulus addiderit vel ipse Lexicographus, vel Codicis illius scriptor Librarius. Verum , dum sapere sibi visus est, decem Proedros e Prytanibus, de quibus quidpiam tu audiverat, male confudit cum novenis Proedris non- Prytanibus, pistatamque priorum cum illo, qui ex novenis hisce legebatur. Ergo facile illius nota carerentiis, nisi unus id haberet, quod aliorum nemo, quodque Biagii sentemiani plane evertit , Epillatam nempe e Prytanibus totius Senatus
S. IV. Et vero, quod modo dicebamus , solitos fuisse Grammaticos
Lexi eorumque Auctores Graecos, quae pleniora alibi repererant, contracta, quin potius decurtata, cumque aliis aliunde haustis iterum permixta, nobis tradere; - hic mos atque haec perversa ratio, dici vi potest , quantas imi versae Antiquitati Graecae tenebras truderit, quamque saepe illius Antiquitatis interpreti stomachum faciant fastidium creent. Talia, quale memorabam, vitia exico istud Rhetoricum tractanti mihi frequenter occurrunt in oculos GraViu Nemorabo ipsius HARPOCRATIONI s, quod in hoc argumento de Proeseis Atticis mira dedit turbas, virisque primariis, Siso NI praesertim, ita fuit fraudi, ut nubem pro Iunone plane sit amplexus; Do D ELLUS autem ea commentus sit, quae nemo intelligat , aut, si etiam intelligat, a Viro rerum Atticarum peritissimo scripta fuis e vix credat . Haec II ARPOCRATION , atque ex eo SUI
ς. τέλη e; Αθηναιων πολιτεια - Quae Parentheseos nota a reliquis distinguuntur, illa omittere Suidae suit Visum, prorsus eadem caeterum habenti, eusdemque adeo errore propaganti: Nam qui non alia tantum Grammaticorum loca, quae supra descripsimus, sed Argumenta praesi Ttim rationis Demosthelidae contra Androtionem cum ista Harpocrationis in v. Π:ή, . Glossa contulerit, is acile animadvertat, omisiam ibi omnino sis omnem mentionem decem Proedrorum , qui in quinquaginta Prytanum
116쪽
Atticis primum tenerent locum, neque ullae ibi olanum forent partes, quasi illi Proedri non Pi lanes aut non-Contribules singulis Prytaniis fuissent lecti, quod tamen est falsissimum. Illaque quum adversa fronte pugnare videret cum iis, quae a Libanio, UIpiano, caeterisque traduntur, SI GONI Us de Rep. Atthen. Lib. II. Cap. 3. Harpocrationem se Abentius equi prostitetur: DODwELLUs vero de Cyclis Disi . III. Sect. s. talia singit , in quibus refellendis versari operae non est pretium , quia inii versae Antiquitatis testimonio satis refutatatur. Solus C ORSINUS pro eo, quo erat, acumine, Harpocrationi dissidit: Quum autem duae sint viae, quibus depravatus ejus locus ad normam veri corrigi atque inflecti posit, unam Vir ingeniosus ingres tas est, quae .mihi olim placuerat, conferendis atque coimparandis inter se exic Og rapta is aliisque Grammati. cis edocto, qualita cum iis agendi in re ejusmodi nobis esse debeat libertas cum illis, inquam, qui antiquiorum Archaeologorum aut Grammaticorum scripta miserrimum in modum, nullo saepius judicio, mutilaverunt atque in partes minore S, quin minima etiam frusta, disiecuerunt, pli fustiterum vice contracti S decurtati a recentioribus, fastidiosae isti brevitati studentibus, quae n0bi pro rogis Pompe)is Justinos peperit, pro Liviis Flori Epitomas, pro Dionibus Casiis i phili nos, pro Stephanis Byganti-1ais Hermolaos, pro plenioribus utilioribusque Lexicis macilentas Glossas turpiter foedatas veteris eruditionis lacinias. Igitur, quamlibet violenta crisis esse videatur, vel supplenda sunt in Harpocratione, quae ad Proedros e Pr3tanitas uictos spectantia Xciderunt, vel locus ita corrigendus, ut quae de solis Proeseis non Potanibus scripserit, aut scribere voluerit, sine vitio legantur sine errore. Priorem medicinam proposuit Corsinus, Disi . VI. . . corrigens: Πρόειρει ληρῆντο , . His π ζυτα
ratio mihi antea magis placuisset, nunc propemodum in eam inclinarem sententiam, Ut de novent Proedris non-Potanibus solis egisse Harpocra
κλησίαν λωκουν. καλου βο ε Πρέιδροι κ . . . - Auctorem emendationis habeo Lexico Rhetoricum S in quo ista reperiuntur: Πρόεδροι re πριιδ ευειν τί
ua laetusit Harpocration manifestum est.
117쪽
3. U. is de duplici pistata, ac duplici Proedrorum una ero, dono
novenoque, cognitis, tiant uni quidem instituta nostri jam fert ratio videamus, an pistatae Proedrorumque, qui e Prytanibus eratat, partes iii concione Populi EDUAR Dus ORAE INUS reine retulerit ad alierum Epi- statam Proedrosque Novena, viros an recte illa etiam, quae in rogationibus relationibusque ad Senatum Quingentorum praestanda erant, ossicia iisdem Novem - viris tribuerit CLEMEN B DAG us Atque haec quidem postrema sententia τοῦ α αδόξου tam vicina est, tam universae rationi Rei p. Atticae contraria, tam adversa testimoniis ipsorum etiam Grammaticorum, ut in illa confutanda non multum operae ponendum videatur. . Πρυ ανις. ο εκα-
τανις, e quibus ETYM. M. in alem, facile corrigatur. - Igitur Prytanum fuit, Proedrorumque in pistatae e Prytanibus, itingentos mode rari, iis Consulta proponere, de universa Rep. ad eos referre, διοικε ν
certissim 1 dubitavit Τ Quare autem dubitavit propter idem argumentum, quo Corsinus praecipue usus est ad convellendam Epistatae' Proedrorum, e Prytanibus dui' orum , in concione Populi moderanda auictoritatem. , mirum ex addito emi nomine Corsinus Biagiusque ita sunt argumentati, quasi necesse es et, ut vel Epistates, vel Proedrus, vel Scriba ex illa esset Tribu, ad quam Demus pertineret, unde diceretur Et fatendum est, id saepius accidisse, qui saepe acci lebat, ut Civis cum Iurisconsultis loqui fas sit Forum originis idem haberet a Forum domicilii , sive ut in eodem Demo commoraretur perpetuo in cujus Album a Patre fuerat relatus Socrates e. r. cum in Albo Demi Alopecarum esset inscriptus, qui Demus ad Tribum Antiochida pertinebat, a Platone discimus, Tribum Antiochida revera fuisse ωρυτανι αν quum Socrates, in Senatum Quingentorum allectus, pistatae munere in Concione Populi fungeretur Sed hoc perpetuum misiste, an con stat an probarunt Corsiilius ac Biagius Et probandum fuerat, ut unico hoc argumento universae Antiquitatis fides, non labefactaretur, verum plane concideret & periret. Equillam nilail adfirmo: Sed, quomodo solvendus ille sit nodus de adjecto nomine emi, e quo Magistratus fuerit, Senatus Concionisve Praeses, quique tamen Demus ad Tribum tum temporis primariam quantum n0vimus non per
tinuerit, - quomodo igitur solvendus sit ille nodus, mihi non liquere, Nis ii
118쪽
genue fassus, dubitationem tantum proponam meam, an adeo certum sit, neminem tuaquam in Ληξήρκοων alterius emi nomen trai astulis Ie suum, atque ita, aetate provectiorem, in aliam Tribum, mutato forte domicilio, commigrasse, praeter illam, citius appellatione a patre fuisset designatus, quum is filium ivter Φώαι, adscribi primum curaret. Cognitum quippe est, geminam fuisse Athenis Librorum Curialium seu Tabularum publicarum, in quas Cives referebantur, speciem alterum φρατορικὸν γυμροτεῖ Vel κοιν ν γροιμματεῖον, in quem Tribulium Odicem Phratri aes Gentes adscribebantur alterum ξιαρχικον γραμματε ν, in quo nomina singulorum Civium, qui in unoquoque Demo censebantur, adnotari solebant: am autem , quemadmodum in prius istud Album puerorum nomina, dum in n. fanti etiam sent, referri curabat pater naturalis aut adoptivus, adjuncto suo emi nomine, ita verosimile est , ista nomina Civi per totam vi, tam haesisse : Sed enim , quum ληξιαρχικω inscriberentur Jam adulti' rerum suarum domini, mihi quidem non constat, illos tunc nomina sua non O- tuis e prosteri in alio emo, quam cujus popularibus a patre, dum pueri
forent, fuissent oblati. - Uid trici sit, atrii milii citii clem ista non est dissicultas, ut fidem propterea abrogem, non Libani tantum, non iniqui Ulpianus dicitur, non uidae , - sed Demostheni, sed AEschini Ora tori, sed Platoni, sed Xenophonti verbo dicam universae Antiquitati. ' Nonnulla illius Antiquitatis testimonia jam recitemus.
f. I. ii ter mala, quae postrema aetate temp. Atticam pessum dederunt, neglectus fuit veterum Legum atque institutorUm, quibus immo destia oratorum furoresque Demagogorum coercebantur Nunquam autem licentia ista vehementius grassata est, quam ima nobilissimorum Oratorum par, nimis it ita dicam bene compositum , Forum' Cives in factionum partes scinderet sed, ut nulli frequentius quam ipsi Gracchi de seditione queri solent, sic saepe uterque istum cIljus ipsi a Uet res erant, εὐκ,m.
Ctesiph pag. g. 35. d. Steph. Dibus iisdem fere usus est adversarius D EMos ΤΠENRs in Orat. I. contra Aristogit versu sinem, pag. 4 4. Isti loco in sigili, item LONGINUS . . Sect. 3. in L imitatus dili. gestiam haud estigit Virorum iii Literis nobilium, o UpI RuuN
119쪽
δρευουσα ρυλὴ τουτου κρατεῖν δυνα 'M. Quicunque vero noverit aut gnarus meminerit, haud raro Oratores generi speciem solitos subjungere, lubens agnoscet e. ιδρους in utroque loco non minus inter eur εις esse censendos, quam ipsi Πρυτα,μή in Tribu προεδρινήνα seu πρυτανευένα censeantur; quae sola συνωνυμ ia verborum προώρεμ ει απρυτανεύειν, quando de Tribu primum locum occupante sermo est, demonstrat, Προι δρου atque inter illos Emς ατεν
non alios est nisi Decemviros e Prytanibus lecti os meque adeo in illani incidet opinionem , istos Προπρὸ ura Prγtanibus esse diversos Novem. viros videlicet, qui ab Epistat: Senatus ad unam Concionem sorte legebantur: Quod si vel levis ipsi suboriretur suspicio ejusmodi statim eum retra laerent praecedentia Eschinis verba pag. 54 9 ταῖτα εροί τινες τα Φη-
bant, Proedros illos fuiste Seliatores , ductos itaque e Tribu προιδρευέσα
haec quidem observatio prorsus evertit argumentum, quod Corsinus jure sibi ducere visus est tum X aliis locis, ubi Πρύτανις 'Eπις α itis vel .όε- γ disjunctim memorantur, quasi prior est et Prytaniae pistata, alter Epillata Concionis e Novem - Viris lectus tum praesertiti e verbis Orationis DR Mosae AENEAE contra Timocratem Pag. 4Φ5. I. ed. Paris. pag. 373. d. Tayl. Ocu classicus eii, in quo Orator legitimam eamque prudentissimam describit formam, qua de mutandis antiquis Legibus
Enarratisque porro, quae ad Populum propolii deberent, ἐὰν ἡ Π Πρ,--
stimat Corsinus Proedros ibi a Prytanibus diversis memorari, quod ali 0- quin Proedri, simulque Prytanes duplici poenae obnoxii fuissent. At vero quid vetat, duplici poenae obnoxios fuisse, qui duplici ratione peccassent contra Legem Omnium O. Prytanum erat, Populum de mutanda Lege in concionem congregare: Decem Proedrorum erat, ex quin a qua
120쪽
quaginta hisce per sortem ductorum, cum Populo, tu Comitiis jam congregat , agere, ad eum referre, illumque de Senatus - Consulto, quod Quingenti e de re fecissent, ed0cere Prytanes igitur, ossicio neglecto, semel Proedri bis peccabant, bis etiam mulctabantur, prius ni ille, dein quadraginta Drachmis. Quin steri poterat, ut Proedri, tanquam Prytanes, partibus suis bene functi mox ratione muneris sui Deceln-viralis, Legem violarent, poenamque quadraginta tantum Drachmarum penderent. Immo modica haec quadraginta Drachmarum summa statuta fuisse videtur, ratione mulctae longe in aloris mille Drachmarum, quae a Prytanibus, non convocato Populo, jam fuerat solvenda. Quippe longe gra
vius erat delictum κλησιαν μὴ ποιειν, quam α χρημιαῖον. - Sed Pe rae pretium fuerit breviter demonstrasse, quid fuerit χρηματον, quid est
et γνωμις ἐποφηφίζειν. - Corsi lius haec omnia pro synonymis habet, quamquam ipsa, quae adfert loca , discrimen inter illa satis ostendunt, sibi ea iterum parte haud miluis contrarius, quam Quando ista omnia Ossicia in fine g. o. refert ad pistatam Novem - virum, qui tamen ipse . . scripserat pluribusque testimoniis probaverat, roedrorum Contribulium Principem sive Prytaniae pistatam ἐπιψη a se consuevisse.' Dum de
istis ori Attici formulis loquendi agimus, has Omnes muneris partes ad Epistatam Proedrosque e Prytanibus pertinuisse manifesto patebit. S. VII. De illis itaque pistatae Proedrorumque Veiis acturi, necesse est , ut in memoriam revocemus similitudinem, quae, ut in multis uris Romanorum Publici partibus, sic etiam hac in parte illi erat cum Iure Publico Rei p. Atticae. Namque, uti Senatus Romanus in Consulto suo cum Populo agi non posse adfirmabat, pariter ex sapienti Solonis itistituto Ode quo mox iterum erit dicendum in Concione Attici,
cum ordine re agebantur, nihil ad Populit proponi poterat, nisi Senatus Quingentorum in ea in sentetitiam Consultum condidisset, quod e βουλ vuae