De miraculis quae Pythagorae, Apollonio Thyanensi, Francisco Assisio ...

발행: 1762년

분량: 507페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

291쪽

, smtuno trajectus victor evaderet subinda

exclamante Bdversaris , se merito plecti , quῆ natium provocasset; seque divinum isdictura iam ius erat L -- prorsus agrioscere. eracto deinde certamine, victum victor ah m. allibus suris, occupationibus in aliquos dies abductum, e sponsione , spiritualibus exercitationibus diligenter excoluiis torpentemque situae delicus animum ipsius ad salutarem Dei,

tum aeternaeque Vitae cogitationem excitavit. ,

Sinite quid, quod supra silentio transii, contulit militi cuidam. Rem narrat niverus par I . in ista Praenia si uuidam miles sancti hancisci operabus, miraculis detrahens, Hah utim vice luderet ad taxitis, vesama 4ncredulitate plenus cir ωiamtibus ait, Si ram crus sanctus, decem V in veniant in ta Llis, mox in eis senarius triplicatus απιimuit, glisue ad novem vices quolibet suo jactu ter senos pit miseri, at satis acuti de miraculo,

quod in gratiam Minia divinitus accidisse test aer asseus , judicat iactu ui Barboraci Traiuri Jeu Lib. L Cap. II. yae. s. Gens x. Ces

ractes Quod supra mecum monuit a Dur, id hic repetendum nimirum excellentium viatorum, qualis unatius Lit, actiones, nec M. rationis, ne ad persti e revelationis normam trigeraas Hoc enim si faeerenitis . Ignatius mus mi anus haberetur Ad quam igituros pedam inetiemur Irnain praeclara iacinora Rem ego ita capio Homines illi perpetuis vis

inu, iisque inusitasti, gaudeat visiones illae eo

292쪽

possunt, qui eodem Mare amata sunt is potensine dubio haruspex de hin pire, Dominisus essarnatio recte sudicare, caeterorum ruminum meiatas cogitandi, quae radio diestur norma, seu redis rationis prene is , vel volunta Dei. sve naturalis, sive revelata seeundum quae danti actionibus judicare 'lent, plane δυ'

sint , hinc cum hos eos mente virm xinsanos dicimus, actionosque eorum ineptasin rivi lux recte quidem judicamus, si ad mensuram eo iamunem judicia nostra exigimus; ad secundum imgenium eorum, qui perpetuis visionibus gaea dent, actio es illas nee hsanas fluitas, nec minis atque I 'tirr. sed nec fultas nec rectas ,

sed visa omnem sapientiam Aefultitiam positas dicere possumus. verbo, ut Philosophoram itare obscura sermone utar, potius quid n , -- quales sita, explicari potes Intari ooncedimus facile, Ioathin singulari filis orga omnes affectu, atque ardentissimo desiderio. alios ad mores suos adducendi, id est, emet dandi, tactum fuisse, adeo quidem, ut minis laudabiles actiones secerit, vel eum in finem, ut Drarisaeo et miseros homines. Discipuli aeui miri, at sine damno suo, ulterius progressi sum. Id enim homines etiam eminensu a diuisatis is caelis transferrent, fraudari malitiis, imo

ferro, igne,is si quid allia inie Usemus in proximum afectus excogitare potest, usi sunt, vel ait alii uterentur, quod perinde est, omnibus viribus connisi Certe, quod non sine meam

Misagio, Senuastarer, apud infama cui dis

293쪽

a dixit, me meo in caelis raptum, id auxilio suitarum innumeris contigit Haec quae jamjam adduximus, in caussa sunt, ut facit. uedamus, quae de obedientis Eoa Mityla Nauperiori habenati, monuit Ignatius. Recta rati caecam obedientium, mesertim in rebus ad salutem spectantibus, prorsus non admittit a tritus illorum, qui p. petuas habeat vi ares

ilientiae studium, quibuscunque rebus orarit, semper ostendit. Romano quidem Pontifici. cujus in verba praecipuo sacramento juraverat, ita erat praesto, ut ad ipsius nutum sese par diae exhibuerit consecta jam aetate, unius is culi adminiculo, pedibus , quo*mque opus elet, peregre proficisci, vel etiam navigium ascendere plane exarmatum, seque eodem Pon- sic jubene mari ventisque sine ulla dubit sone committere. Quem ipsius animum Uie quidam primarius uum haud satis probaret , in eiusmodi re consilium prudentiamque requi mei, prodentiam quidem non obedientis, rum imperantis esse respondet Ignatius. Et san. eam in Societate nostra virtutem hane caeteris omnibus anteferret tum nihil huic laudi tam sontrarium dicebat esse, quam in superiorum.

jussis

294쪽

iussis tonsilio examinando moram vel potius

arrogantiam , negabatque obedientis momin

dignum haberi oportere, qui legitimo Superiori non cum voluntate judicium quoque submitistet. Id enim demum Deo esse gratissimum holocaustum, cum mnes animi Vires, pra

sertim intelligentia' mens , quae summnm in homine obtinent locum, in obsequium Christis Visamius enim Chri multisdis differunt coguntur. Qui vero inviti ac dissem

uentes actu exteriore duntaxat, jussa Praepositorum exsequerentur, hos inter vilissima mancupia vel pecudes potius insanisi ergo Seneca, ut eos qui antecedentium turbam sequuntur, pecudes imitari dixit J numerandos jebat, in

que adeo vel ambitioni vel temeritati adscribe dum, quod Imatius, postquam sanctissime intinimum induxisset se abdicandi Ρraepositi Gens ratis dignitate, discipulorum auctoritati pr cibus cesserit. ens pag. I U. narrat Ign tium per Christi Domini sanguinem petiisse a que obtestatum, ut sine ullo sui respectu eo muni utilitati prospiciant δε quamprimum sibi lassiciant virum animo & corpore firmiorem; id, quo liberius sectatis, inquit, ego in nomine Patris & Filii QSpitiin Sancti, unius Dei ac Creatoris mei, depono Generalatum simpliciter

M. Mabsolute, meque abdico hoc mungre pruvoque, omnibus animae meae viribus obsecro turn Prolatas omnes, tum si quos Prosessa adhibere hanc deliberationem volent, ut huic meo tam justo desiderio faveant, iamque obi sumem libenter admittanti cum autem com-kGOOste

295쪽

itimi suffragro fratrum consensum probatumque uillet, ut Societati denuo praeesset, sanctissimum votum irritum fuit, tanta erat obedientiae

in hoc homine custodia si x hisce, quae data te ingeni V rebus resis Gisia adduximus. satis patet, quid de decretis ipsius V miraealis si attendum sit. Ibademetra pag. 4 . omnia Societatis instituta fingulis Dei Providentiae tria huit Usancti Mae oluntati. Nollem ego hoc in dubium vocare quemadmodum vim Seculos timo Deus Muhamedem exeitavit, ut Iria motis, est minati, rixosi, spinaces pum tum sic actisnem illam celeberrimam circa tempora Emendatiouis Sacrorum divinitus natam trediderim , ad probandas igne persecutisnir nuandas fidelium mentes. De Religione nobialfili,ι Societatis multa dici possent, si ex dulcia pulorum decretis de Mysia mente judicare euleae; at hoc nec ad institutum meum pertinet, seque aequitati consentaneum est. Hoc certum et natum abfuisse , ut Ignatius errores in doctrina Ucultu, qui Ecclesiam Romanam deBrmarunt, Meviaverit ut potius omnia, quae ad eosdem μη auris, defendendos, atque ubique terr m disseminandos facere pomemini, contetueri

iminis nem Biblioth. Univer Tom. H. a i3I. Ignatium Haemetietim fuisse, vel secundum i a decreta Jesuiturum non contemnendis ratioribus probare voluit. At ad eontroversia d hhi, quae ad institutum non pertinent, jam quu

CAPUT

296쪽

CAPUT X.

Miramia Pythagora, potinii, Francisci. m. nisi Dyoia, non sum a Deo gula d ctrina eorum omnibus Dei inuribus

contraria.

Hactenus ex ipsis oriae. , ApoRonii

caterorum, qui miraculis Eu res fuisse dicuntur, vitarum Scriptoribus ostendimus, quibus moribus4 ingenio instructi fuerint, quasve Praeceptiones de Deo mituque disino habuerint; reliquum jam est, ut dispiciamus, utrum ex iis firma peti possint argumenta, admiracula illa decantata confirmanda aut damnanda. Omnia autem, quae de hoc argumento dici possunt, ad tria revocanda sunt Capitas aut enim dicendum, miracula illa vel Deo vel Avelis , ni tribuenda , aut ad statuendus est eorum auctor infernalis Genius Diabolus, aulatio de alique dicendum, quaecunque de miraculis illismaiderunt βιογραφοι , prorsus esse ficta fulser.

Re ipsius natara, argumentique gravitas postulat, ut de singulis panto prolixius agamus. Probabimus autem hoc duobus sequentibus Capitibus, miracula illa nec Deo nec bonis Angelis adscribi posse. Argumentum primum, quod in hoc Capite urgebimus, hoc est Quicquid omnibus Dei virtutibus contrarium est, id a Deo ori ginem habere in potes. At miracula 'thago se, talia sunt. Ero Antequam autem hoc fiat, quaedam praemittenda sunt, quR

297쪽

isndamenti Ioeo inini stione hac enodandas aenia sunt Primum est Sola ratio ea facultaso, --m Mujus propositionis perpendera dijussicare potes. Propositio haec a nemine, qui verba, quibus inprimitur, intelligit in dubium revocari potest. Ipsi Sceptici, qui omnia is dubium evocant, nonnisi ea facultate, quam

rationem socamus utuntur ad Meterorum

opiniones titi putant refellendas IL Golaratis ea facultas es, me ἀωnaso haemanas res mi sufficit Quantaecunque sint in Scholis

lites de uis rationis in Theologia, omnes inmeta in eo conveniundi ad propolitionem aliquam, sive ratis natione sola elicitam , in natura n tam, sive revelatione prolatam, examinandam, epus ese ratione, seu ea facultate, qua utimur, a nexum duarum, aut plurium idearum e pendendum omnium Sectarum Patroni, quando probare volunt, a se dissentientes errare, pro 'ocant ad quasdam rationes, quae impediant quo minus cum iis sentire queant, id est, utuntur ea facultate, quae verum a seis discernere

soleta Ipse melius, qui Mepticismum erudito libello desendere voluit, quando Apollonii D -- miraculainimcepta examini subiicit, eadem incedit via, qua illi, qui Dogmatici vocat tar III. Quae contradictoria sunt, credi non pussunt Cum enim eredere nihil aliud sit, quam mpos in adsentiri, seu affirmare, inter duas

pluresve ideas esse nexum contradictio autem duas ponat ideas, quae se invicem destruunt, Diet neminem contradictoria credere posse. Sic in credere potest, dari circulum quadratam.

298쪽

In hoc omnis lis posita est: Mim in vel illis propositio contradictoria fit, me ne, qua tamen facile dirimi posset, si partium studia abensent. Iv. Sosius raticinis ope uno ora te', -- solism Deum existere, sed V eumdem optimum, sanctis um, liberrimum, mniscium, esuin μα- , manc propositionem nemo nisi Atheus in dubium vocat , neque necesse est, ut pharibus eam probemus, quando luidem ii, quia huscum nobis res est, de Existentia Dei persuasiiunt ovi quidem, attributa divina a nobis ad nate cognosci non posse; at sussicit, quoasantum Mas tognoscamus, quantum necesse est ad Deum ab omnibus aliis rebus distinguendum atque olentam. V. Quaecunque ergo decora sis assertis, virtuses istas divistas, quarum mensionem fecimus . subvertunt , ita admitti non

possunt, sed falsa sunt Quod si enim Grum est, Deum praestantissimis illis virtutibuκ ornatum esse, eo ipso selsae sunt omnes illic propositiones, inera ant Deum aut iis virtutibus praedituni aut plane contrarfis Cum autem haec ipsa tnesis majorem ratiocinii nostri partem absolvat, ut in scholis loqui solemus , paulo prolixius eam illustraso. Dico igitur, do M. nam, quae per evidentem consequentiam probaret, Deum non esse optimum, sanctissimu=n justummum, solum omnipotentem, omniscium, maniferisissim falsam seu ideae enim , quas de Deo virtutibusque divinis habemus, omnis cultis re limoniique frendamentum sunt; postquam igitux perspicuis atque solidis argumentis persuasi strumus, Deum optiminn, liberrimum, sanctiUsinium exsere, kGOOste

299쪽

exi, i , uri omnium rerum fi bomisi eum Lmis curam gerere,ieti ut homines recte de se semtiant, se ament, colant ea ratisne, Me tauto

Rumine a na es, obligati sumus, pravas amnes viniones, tia sanctismis ipsius virturibus dura hunt, cultumque iisdem contrarium abjiciendi Milamnandi , aut enim prorsiis nuta Religio erae' atque omnis nostra de Deo cultuque ejus Oognitio mera est Aenus illus persilino; au ea demum Religio era es, cultus mea Aous , ita immutabilis, lanesia Numine. cetinius m pro fundamento babet, arua nihil praescribit. nisi quod Deo dignum , quodque secundum recta ratiocinatianis leges existura Dei s revelation

itiosas inaeptas ae opiniones de Numine crede dum inducere vellat, is evidenter demonstrare deberet, ex notionibus, quas demumine excel-kntissim habemus, per virintissimam conse quentiam probari posse, eas notiones, quas eg Emptas atque Numine im uos existuma, X na tum Dei preprietatibusque elici posse , at hoc ficere non poterit, si absurdissis statuat, eam--m rem fimul esse V non esse, idem fisjectum

contrariantes . oppositas habere proprietates, id est Deum solum omniscium, Mnonsolum sau,

AEum, V non sanctum ela esse posse . Uerbi gra

tia si quis dicat, Deum misiberum ese, sed - impetu agere, ejus opinionem admittere noxa possum, qui omnis Numinis reveren a hac M. sertione tollitur. Item si quis dicat. Dein ii . iam impexfeminibus obnoxium, quibus ms h -ciones laboramus, quod non semes meto

300쪽

aei Cmmani perhibent, neeessario selli eunν oportet; cum posita densabili hac opinione omnes nimii pietatis sutacentur res olim rationibus persuasi Aisciplinae sanctusimae ala inu gratanti. atque universum fere orbem devasta ei super, rioni Drrilsma opposuerunt pectora Iino an plias dis atque defendo hominem ineligioni Chrsia, ignarum, verum de ei Exsentia,

Providentia V mensis Immortalitate pisuasum, quique praeterea novit, sol cultu rationali Deum esse prosequendum, amand m , adoraniam, imque eo omnem Muciam rem-ndam hunc hominem, inquam, obligatum non esse ruto, R Leionem Pontificiorum, non rs ab erudit quodam Praesule is ibitur, Ied ut piablicae Conse Mnes Cultusφue publicus santur, amplectendia ita enim credendum esset, mon o m Transsu

sanitationis dogma, quod omni rarionio sens

bus contrarium ita sensibus nulta esset in rebiurn omlos incurrentibus habenda fides s innumeri Saricti, Mine invocandi eliquiae religios euitu prosequendae &c &e verbo, creatinis exhibendus est cultus , soli Deo omniscio omnipotenti in solidum competenses cultus ah anuis ridiciatis, qui ranis risibinis corporis

exercitationibus absolvitur At menso ratione recte ineus, adduci nulla ratione potest, ut μἀas, ejusmodi doctrinam veram esse atque divinam. postula enim, ut credam aliquid, quod ne quidem credi potest, in cuius ne quidem unim possum Here ideam, postulat, ut adoremitis colamque, qui, quid cogitem agamque ne

sciunt. Gultum praescribit, qui mentem non per scit s

SEARCH

MENU NAVIGATION